اهي مٽيءَ جون گڏيون، انسان ذات، فقط هن جي ڪري مقدس بڻيون آهن، ڇاڪاڻ ته انهن سڀني ۾ هن جو پنهنجو عڪس موجود آهي،
۽ مون پالڻهار کي سڃاڻي ورتو آهي ۽ سندس ياد ۾ مشغول رهيس. (57) (3)
مون پنهنجو مٿو پنهنجي عظيم بادشاهه استاد جي پيرن تي رکيو آهي،
۽، مون هن ۽ آخرت ٻنهي جهانن کان هٿ ڌوئي ڇڏيا آهن.“ (57) (4) سڀني جي اکين ۾ هن جي رونق کان سواءِ ٻيو ڪجهه به نه آهي، ان ڪري مون هميشه بزرگن جي صحبت جي طلب ڪئي آهي. (57) (5) گويا چوي ٿو ته مان سندس پيرن هيٺان مٽي ٿي ويو آهيان.
جتان مون هن جي چادر جون تارون هٿ ڪيون آهن، مون پاڻ کي تسليم ڪيو آهي ۽ هن جي ڍال ڳولي ورتي آهي.“ (57) (6) گويا پڇي ٿو، ”گويا ڪير آهي؟ "ڪالپورخ" جي نالي جو مراقبو،
اهو ئي سبب آهي جو هو هن دنيا ۾ سج وانگر چمڪي رهيو آهي.“ (57) (7) گويا چوي ٿو ته ”مان پيار ۽ عقيدت وارو ماڻهو آهيان. مان خدا کي نٿو سڃاڻان.
(58) (1) گويا چوي ٿو ته، ”آءٌ پنهنجي محبوب جي عشق ۾ چريو آهيان، جيڪو مون کي به موهي ويو آهي.
مان نه ڪنهن راجا کي مڃان ٿو ۽ نه ئي ڪنهن فقير کي سڃاڻان ٿو.“ (58) (2) گويا چوي ٿو ته، ”حقيقت اها آهي ته، طلب ۽ ملامت ڪرڻ کان پوءِ، هر هنڌ توکان سواءِ ٻيو ڪو به ڪونهي.
تنهن ڪري مان تنهنجي ۽ منهنجي وچ ۾ ڪنهن به رڪاوٽ کي نه ٿو سڃاڻان.“ (58) (3) عشق جي خودڪشي واري رستي ۾ انسان ايترو ته مائل ٿي ويندو آهي جو سر پيرن ۽ پيرن ۾ سر بڻجي ويندو آهي. وري به، اسان سر ۽ پيرن جي ڪردار ۾ فرق نه ٿا سمجهون (4) خوشيءَ جي نشي ۾، اسان به، گويا وانگر، شروع کان ئي غافل رهيا آهيون. مراقبي جو طريقو (58) (5) جڏهن اسان پنهنجي پياري گروءَ ڏانهن اکيون کوليون ٿا، تڏهن موتي جهڙيون اکيون ڳوڙها وهڻ لڳن ٿيون (59) (1) گويا چوي ٿو. جتي به ڏٺم اُتي فقط محبوب جو منهن ئي نظر آيو.
مون ڪڏهن ڪنهن اجنبي ڏانهن ڏٺو آهي، پاڻ اڪالپورخ کان سواءِ ڪنهن ٻئي کي؟" (59) (2) اي غور ڪرڻ وارا سائين! مهرباني ڪري مون کي خوبصورت شين کي ڏسڻ کان نه روڪيو، ڇاڪاڻ ته، مون کي ڪنهن ٻئي ڏانهن ڏسڻ جي جرئت ناهي. منهنجي سچي ۽ پياري دوست کان (59) (3) گويا چوي ٿو، ”مون تنهنجي پياري منهن جي ڳالهه کان سواءِ ٻيو ڪو به طعام نه ورتو آهي.
عشق ۽ محبت جي راهه تي هلندي، اهو ئي ڪافي آهي، ۽ مان ان ڳالهه کي مسلسل چوندو رهيو آهيان.“ (59) (4) گويا چوي ٿو، ”مان پنهنجي محبوب جي نشي ۾ مست آهيان،
ته پوءِ مان الائي ڇو ڪنهن پراسرار شراب جي هڪ چڪ لاءِ ترسان؟“ (59) (5) منهنجي اکين ۾ منهنجي پسند جي بادشاهه کان سواءِ ٻيو ڪجهه به نه ٿو اچي، سندس قد ۽ خدا جي عطا ڪيل قد مون لاءِ سهڻي ٿي وئي آهي. اکيون (60) (1) گويا چوي ٿو، ”هو، گرو، پنهنجي مسڪراهٽ سان مئل جسمن کي زنده ڪري ٿو.
جڏهن هو پنهنجي ڦٽيل بند چپن واري ڪُنيءَ جهڙو وات مان عطر جھڙي اظهار جي بارش ڪري ٿو. توهان جي لاءِ قربان ڪرڻ لاءِ تيار آهي (3) جيڪڏهن توهان منهنجي دل جي گهراين ۾ غور ڪيو ته توهان کي اتي توهان کان سواءِ ٻيو ڪجهه به نه ملندو منهنجي جسم جي هر عضوي ۽ منهنجي رت جي هر بوند ۾ تو کان سواءِ (60) (4) گيا چوي ٿو، ”مان رڳو مٽيءَ جي مٽي آهيان، پر منهنجو باطن ابدي روشنيءَ جي روشنيءَ سان روشن آهي. هن جي شعاعن مان،
تنهن ڪري، منهنجو هوشيار ۽ هوشيار ذهن هميشه اهو پيغام گونجندو آهي. (60) (5) گويا چوي ٿو، "جيڪڏهن تون وفادار ٿيندؤ، ته پوء ڪو به توهان سان خيانت نه ڪندو.