غزلون ڀائي نند لال جي

صفحو - 33


ਗੁਲਿ ਹੋਲੀ ਬਬਾਗ਼ਿ ਦਹਿਰ ਬੂ ਕਰਦ ।
gul holee babaag dahir boo karad |

اهي مٽيءَ جون گڏيون، انسان ذات، فقط هن جي ڪري مقدس بڻيون آهن، ڇاڪاڻ ته انهن سڀني ۾ هن جو پنهنجو عڪس موجود آهي،

ਲਬਿ ਚੂੰ ਗੁੰਚਾ ਰਾ ਫ਼ਰਖੰਦਾ ਖ਼ੂ ਕਰਦ ।੩੩।੧।
lab choon gunchaa raa farakhandaa khoo karad |33|1|

۽ مون پالڻهار کي سڃاڻي ورتو آهي ۽ سندس ياد ۾ مشغول رهيس. (57) (3)

ਗੁਲਾਬੋ ਅੰਬਰੋ ਮਸ਼ਕੋ ਅਬੇਰੀ ।
gulaabo anbaro mashako aberee |

مون پنهنجو مٿو پنهنجي عظيم بادشاهه استاد جي پيرن تي رکيو آهي،

ਚੂ ਬਾਰਾਨਿ ਬਾਰਿਸ਼ਿ ਅਜ਼ ਸੂ ਬਸੂ ਕਰਦ ।੩੩।੨।
choo baaraan baarish az soo basoo karad |33|2|

۽، مون هن ۽ آخرت ٻنهي جهانن کان هٿ ڌوئي ڇڏيا آهن.“ (57) (4) سڀني جي اکين ۾ هن جي رونق کان سواءِ ٻيو ڪجهه به نه آهي، ان ڪري مون هميشه بزرگن جي صحبت جي طلب ڪئي آهي. (57) (5) گويا چوي ٿو ته مان سندس پيرن هيٺان مٽي ٿي ويو آهيان.

ਜ਼ਹੇ ਪਿਚਕਾਰੀਏ ਪੁਰ ਜ਼ਾਅਫ਼ਰਾਨੀ ।
zahe pichakaaree pur zaafaraanee |

جتان مون هن جي چادر جون تارون هٿ ڪيون آهن، مون پاڻ کي تسليم ڪيو آهي ۽ هن جي ڍال ڳولي ورتي آهي.“ (57) (6) گويا پڇي ٿو، ”گويا ڪير آهي؟ "ڪالپورخ" جي نالي جو مراقبو،

ਕਿ ਹਰ ਬੇਰੰਗ ਰਾ ਖ਼ੁਸ਼ਰੰਗੋ ਬੂ ਕਰਦ ।੩੩।੩।
ki har berang raa khusharango boo karad |33|3|

اهو ئي سبب آهي جو هو هن دنيا ۾ سج وانگر چمڪي رهيو آهي.“ (57) (7) گويا چوي ٿو ته ”مان پيار ۽ عقيدت وارو ماڻهو آهيان. مان خدا کي نٿو سڃاڻان.

ਗੁਲਾਲਿ ਅਫ਼ਸ਼ਾਨੀਇ ਦਸਤਿ ਮੁਬਾਰਿਕ ।
gulaal afashaanee dasat mubaarik |

(58) (1) گويا چوي ٿو ته، ”آءٌ پنهنجي محبوب جي عشق ۾ چريو آهيان، جيڪو مون کي به موهي ويو آهي.

ਜ਼ਮੀਨੋ ਆਸਮਾਂ ਰਾ ਸੁਰਖ਼ੁਰੂ ਕਰਦ ।੩੩।੪।
zameeno aasamaan raa surakhuroo karad |33|4|

مان نه ڪنهن راجا کي مڃان ٿو ۽ نه ئي ڪنهن فقير کي سڃاڻان ٿو.“ (58) (2) گويا چوي ٿو ته، ”حقيقت اها آهي ته، طلب ۽ ملامت ڪرڻ کان پوءِ، هر هنڌ توکان سواءِ ٻيو ڪو به ڪونهي.

ਦੋ ਆਲਮ ਗਸ਼ਤ ਰੰਗੀਣ ਅਜ਼ ਤੁਫ਼ੈਲਸ਼ ।
do aalam gashat rangeen az tufailash |

تنهن ڪري مان تنهنجي ۽ منهنجي وچ ۾ ڪنهن به رڪاوٽ کي نه ٿو سڃاڻان.“ (58) (3) عشق جي خودڪشي واري رستي ۾ انسان ايترو ته مائل ٿي ويندو آهي جو سر پيرن ۽ پيرن ۾ سر بڻجي ويندو آهي. وري به، اسان سر ۽ پيرن جي ڪردار ۾ فرق نه ٿا سمجهون (4) خوشيءَ جي نشي ۾، اسان به، گويا وانگر، شروع کان ئي غافل رهيا آهيون. مراقبي جو طريقو (58) (5) جڏهن اسان پنهنجي پياري گروءَ ڏانهن اکيون کوليون ٿا، تڏهن موتي جهڙيون اکيون ڳوڙها وهڻ لڳن ٿيون (59) (1) گويا چوي ٿو. جتي به ڏٺم اُتي فقط محبوب جو منهن ئي نظر آيو.

ਚੂ ਸ਼ਾਹਮ ਜਾਮਾ ਰੰਗੀਨ ਦਰ ਗੁਲੂ ਕਰਦ ।੩੩।੫।
choo shaaham jaamaa rangeen dar guloo karad |33|5|

مون ڪڏهن ڪنهن اجنبي ڏانهن ڏٺو آهي، پاڻ اڪالپورخ کان سواءِ ڪنهن ٻئي کي؟" (59) (2) اي غور ڪرڻ وارا سائين! مهرباني ڪري مون کي خوبصورت شين کي ڏسڻ کان نه روڪيو، ڇاڪاڻ ته، مون کي ڪنهن ٻئي ڏانهن ڏسڻ جي جرئت ناهي. منهنجي سچي ۽ پياري دوست کان (59) (3) گويا چوي ٿو، ”مون تنهنجي پياري منهن جي ڳالهه کان سواءِ ٻيو ڪو به طعام نه ورتو آهي.

ਕਸੇ ਕੂ ਦੀਦ ਦੀਦਾਰਿ ਮੁਕੱਦਸ ।
kase koo deed deedaar mukadas |

عشق ۽ محبت جي راهه تي هلندي، اهو ئي ڪافي آهي، ۽ مان ان ڳالهه کي مسلسل چوندو رهيو آهيان.“ (59) (4) گويا چوي ٿو، ”مان پنهنجي محبوب جي نشي ۾ مست آهيان،

ਮੁਰਾਦਿ ਉਮਰ ਰਾ ਹਾਸਿਲ ਨਿਕੋ ਦਰਦ ।੩੩।੬।
muraad umar raa haasil niko darad |33|6|

ته پوءِ مان الائي ڇو ڪنهن پراسرار شراب جي هڪ چڪ لاءِ ترسان؟“ (59) (5) منهنجي اکين ۾ منهنجي پسند جي بادشاهه کان سواءِ ٻيو ڪجهه به نه ٿو اچي، سندس قد ۽ خدا جي عطا ڪيل قد مون لاءِ سهڻي ٿي وئي آهي. اکيون (60) (1) گويا چوي ٿو، ”هو، گرو، پنهنجي مسڪراهٽ سان مئل جسمن کي زنده ڪري ٿو.

ਸ਼ਵਦ ਕੁਰਬਾਨ ਖ਼ਾਕਿ ਰਾਹਿ ਸੰਗਤ ।
shavad kurabaan khaak raeh sangat |

جڏهن هو پنهنجي ڦٽيل بند چپن واري ڪُنيءَ جهڙو وات مان عطر جھڙي اظهار جي بارش ڪري ٿو. توهان جي لاءِ قربان ڪرڻ لاءِ تيار آهي (3) جيڪڏهن توهان منهنجي دل جي گهراين ۾ غور ڪيو ته توهان کي اتي توهان کان سواءِ ٻيو ڪجهه به نه ملندو منهنجي جسم جي هر عضوي ۽ منهنجي رت جي هر بوند ۾ تو کان سواءِ (60) (4) گيا چوي ٿو، ”مان رڳو مٽيءَ جي مٽي آهيان، پر منهنجو باطن ابدي روشنيءَ جي روشنيءَ سان روشن آهي. هن جي شعاعن مان،

ਦਿਲਿ ਗੋਯਾ ਹਮੀਣ ਰਾ ਆਰਜ਼ੂ ਕਰਦ ।੩੩।੭।
dil goyaa hameen raa aarazoo karad |33|7|

تنهن ڪري، منهنجو هوشيار ۽ هوشيار ذهن هميشه اهو پيغام گونجندو آهي. (60) (5) گويا چوي ٿو، "جيڪڏهن تون وفادار ٿيندؤ، ته پوء ڪو به توهان سان خيانت نه ڪندو.