دل ۽ محبوب هڪ ٻئي سان ايترو ته جڙيل آهن،
اھو ئي سبب آھي جو ھميشه پوئين طرف (ڳولڻ) ڊوڙندو رھندو آھي. (28) (4)
جيڪو به منصور وانگر صليب ڏانهن ڊوڙندو
سندس ڳچيءَ ۽ مٿو ٻنهي جهانن ۾ فخر سان بلند هوندو. (29) (5)
گويا چوي ٿو ته مون کي اصل زندگي پنهنجي محبوب جي ياد ۾ ملي آهي، هاڻي مون کي شراب خاني يا شراب خاني ۾ وڃڻ جي ڪهڙي ضرورت آهي؟ (29) (6)
آهي ڪو اڄ جيڪو پنهنجي محبوب جي هڪ جھلڪ جي عشق ۾ چريو هجي؟
هن دنيا ۾ جيڪو به سچو دوست (محبوب) آهي اهو بادشاهه آهي. (29) (1)
اي زندهه عاشق! مون کي خبر آهي ته تون ٻنهي جهانن جي خونريزيءَ ۾ ملوث ٿيندين.
ڇو ته تنهنجي مستي ۽ دلڪش اک اڄ شراب جي شراب سان ڀريل آهي.“ (29) (2) منهنجي دل جي رت منهنجي پلڪن کي لال ڪري ڇڏيو آهي (زخمي عاشق وانگر)، اهو ڏيکاري ٿو ته منهنجي چريو ۾ هڪ عجيب بهار ڦٽي وئي آهي. (29) (3) منصور جھڙو ڪو به، جنھن کي پاڇي يا صليب جو پاڇو به مليل ھوندو، تنھن کي ڪڏھن به آسمان يا آسماني وڻ جي ڇانوَ جي تمنا نه ٿيندي (4) اي چراغ جي ٻرندڙ گلن واري منهن کي ٿوري دير لاءِ روشن رک، ڇو ته ٿلهي ۽ رات جو ڪو ڌنڌو آهي هر چريائپ سان پيار ڪندڙ ماڻهوءَ جو گلا گھوٽي،
تڏهن به منهنجي دل (گروءَ جي) وارن جي تاڙيءَ ۾ دٻجي رهي آهي.“ (29) (6) غريب مسافرن جي حالت ڪنهن نه ٻڌي ۽ نه پرواهه ڪئي، تنهن هوندي به مان هڪ اهڙي منزل تي پهتو آهيان جتي بادشاهه به ناڪام ويا آهن. پهچ.” (30) (1) (حقيقي عقيدتمند) فقط هڪ يا ٻه جَوَ جي بدلي هزارين بلند آسمان خريد نه ڪندا، ڇو ته انهن آسمانن مان ڪو به اهڙو ناهي جو مون کي محبوب جي درگاهه تائين پهچائي ) ڊاڪٽر محبت جي چوڻ موجب، واهه گروءَ کان سواءِ ڪوئي به نه ٿو ڄاڻي، دردن ۽ دردن جي دردن کي ڪو نه ٿو ٻڌي. 30) (3) پنهنجي دل جي اکين لاءِ روشني ڏسڻ چاهيو ته سمجھو ته محبوب جي مٽيءَ جي مٽيءَ کان بهتر ڪو به نه آهي پنهنجي محبوب جي ياد، ڇو ته هن علاج جي مقابلي ۾ ڪا ٻي دوا ناهي (5) مان چاهيان ٿو ته مان هن جي لاءِ دنيا جو سمورو مال ۽ پنهنجي جان قربان ڪريان، (هو اهڙي ذات آهي) جو. جيستائين مان ائين نه ڪندس ۽ مڪمل طور تي تسليم نه ڪندس، مان هن کي منزل تائين پهچي نه ٿو سگهان. (30) (6)
گويا چوي ٿو ته، ”آءٌ سندس درگاهه جي مٽيءَ لاءِ پنهنجو پاڻ کي قربان ڪرڻ لاءِ تيار آهيان، ڇاڪاڻ ته جيستائين مان ائين نه ڪندس، تيستائين مان پنهنجو مقصد ڪڏهن به حاصل نه ٿو ڪري سگهان. (30) (7)
جيتوڻيڪ اڪالپورخ جي مٽيءَ جي مٽيءَ مان هڪ شفاءَ جي دوا بڻجي سگهي ٿي،
اهو پڻ هر منڊڪ کي بلند ڪري سگهي ٿو ستن ملڪن جو بادشاهه. (31) (1)
تنهنجي درٻار جي مٽي سج جي سوين زيورن وانگر پيشانيءَ کي چمڪي ٿي،