ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ
ਅੰਗ - 19
ਬਹੋਸ਼ ਬਾਸ਼ ਕਿ ਹੰਗਾਮਿ ਨੌਬਹਾਰ ਆਮਦ ।
ਹੋਸ਼ ਵਿਚ ਆ, ਕਿ ਨਵੀੰਣ ਬਹਾਰ ਦਾ ਸਮਾਣ ਆ ਗਿਆ ਹੈ,
ਬਹਾਰ ਆਮਦ ਵਾ ਯਾਰ ਵਾ ਕਰਾਰ ਆਮਦ ।੧੯।੧।
ਬਹਾਰ ਆ ਗਈ ਹੈ, ਯਾਰ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸ਼ਾਣਤੀ ਆ ਗਈ ਹੈ ।
ਦਰੂਨਿ ਮਰਦੁਮਿ ਚਸ਼ਮ ਜ਼ਿ ਬਸ ਕਿ ਜਲਵਾ ਗਰਸਤ ।
ਅੱਖ ਦੀ ਪੁਤਲੀ ਵਿਚ ਉਸ ਦਾ ਜਲਵਾ ਇੱਤਨਾ ਸਮਾ ਗਿਆ ਹੈ,
ਬਹਰ ਤਰਫ਼ ਕਿ ਨਜ਼ਰ ਕਰਦ ਰੂਇ ਯਾਰ ਆਮਦ ।੧੯।੨।
ਕਿ ਉਹ ਜਿਧਰ ਵੀ ਵੇਖਦੀ ਹੈ, ਮਿੱਤ੍ਰ ਪਿਆਰੇ ਦਾ ਹੀ ਮੁਖੜਾ ਦਿਸਦਾ ਹੈ ।
ਬ-ਹਰ ਤਰਫ਼ ਕਿ ਰਵਦ ਦੀਦਾ ਮੀਰਵਮ ਚਿ ਕੁਨਮ ।
ਜਿਧਰ ਮੇਰੀ ਅੱਖ ਜਾਣਦੀ ਹੈ, ਮੈਂ ਵੀ ਉਧਰ ਜਾਣਦਾ ਹਾਣ, ਕੀ ਕਰਾਣ,
ਦਰੀਣ ਮੁਕੱਦਮਾ ਮਾ ਰਾ ਚਿਹ ਅਖ਼ਤਿਆਰ ਆਮਦ ।੧੯।੩।
ਇਸ ਮੁਆਮਲੇ ਵਿਚ ਭਲਾ ਸਾਡੇ ਵਸ ਹੈ ਕੀ ਹੈ ।
ਖ਼ਬਰ ਦਿਹੰਦ ਬ-ਯਾਰਾਨਿ ਮੁਦੱਈ ਕਿ ਇਮਸ਼ਬ ।
ਦਾਅਵੇਦਾਰ ਦੋਸਤਾਣ ਪਾਸ ਕਿਸੇ ਖ਼ਬਰ ਲਿਆਣਦੀ ਕਿ ਅਜ ਰਾਤੀਂ
ਅਨਲਹੱਕ ਜ਼ਦਾ ਮਨਸੂਰ ਸੂਇ ਦਾਰ ਆਮਦ ।੧੯।੪।
॥ਅਨਹਲਹੱਕ# (ਮੈਂ ਰੱਬ ਹੀ ਹਾਂ) ਕਹਿੰਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨਸੂਰ ਸੂਲੀ ਵਲ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
ਖ਼ਬਰ ਦਿਹੇਦ ਬ-ਗੁਲਹਾ ਕਿ ਬਿਸ਼ਗੁਫ਼ੰਦ ਹਮਾ ।
ਫੁਲਾਣ ਨੂੰ ਖ਼ਬਰ ਦੇ ਦਿਓ ਕਿ ਸਾਰੇ ਖਿੜ ਜਾਣ,
ਅਜ਼ੀਣ ਨਵੇਦ ਕਿ ਜ਼ਾਣ ਬੁਲਬੁਲ ਹਜ਼ਾਰ ਆਮਦ ।੧੯।੫।
ਇਹ ਖ਼ੁਸ਼ਖ਼ਬਰੀ ਜਿਹੜੀ ਉਸ ਗਾਉਣਦੀ ਬੁਲਬੁਲ ਵੱਲੋਣ ਆਈ ਹੈ ।
ਜ਼ਬਾਣ ਬ-ਮਾਣਦ ਜ਼ਿ ਗ਼ੈਰਤ ਜੁਦਾ ਵ ਮਨ ਹੈਰਾਣ ।
ਜ਼ੁਬਾਨ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਗੂੰਗੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਅਤੇ ਦਿਲ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈਰਾਨ ਹੈ ।
ਹਦੀਸ ਸ਼ੋਕਿ ਤੋ ਅਜ਼ ਬਸ ਕਿ ਬੇ-ਸ਼ੁਮਾਰ ਆਮਦ ।੧੯।੬।
ਤੇਰੇ ਸ਼ੌਕ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਕੌਣ ਪੂਰਾ ਕਰੇ, ਇਸ ਦੀ ਕੋਈ ਹੱਦ ਹੀ ਨਹੀਣ ।
ਖ਼ਿਆਲਿ ਹਲਕਾਇ ਜ਼ੁਲਫ਼ਿ ਤੂ ਮੀ-ਕੁਨਦ ਗੋਯਾ ।
ਗੋਯਾ ਤੇਰੀ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਦੇ ਕੁੰਡਲ ਦਾ ਧਿਆਨ ਧਰਦਾ ਹੈ,
ਅਜ਼ੀਣ ਸਬੱਬ ਕਿ ਦਿਲ ਅਜ਼ ਸ਼ੌਕ ਬੇ-ਕਰਾਰ ਆਮਦ ।੧੯।੭।
ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਸ਼ੌਕ ਦੇ ਕਾਰਣ ਦਿਲ ਭਟਕਦਾ ਪਿਆ ਹੈ ।