ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ
ਅੰਗ - 57
ਮਾ ਬਾ-ਯਾਦਿ ਹੱਕ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜ਼ਿੰਦਾ-ਏਮ ।
ਮੈਣ ਸਦਾ ਹੀ ਉਸ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਸਰ ਕਰਦਾ ਹਾਣ,
ਦਾਇਮ ਅਜ਼ ਇਹਸਾਨਿ ਊ ਸ਼ਰਮੰਿਦਾ-ਏਮ ।੫੭।੧।
ਮੈਣ ਉਸ ਮਾਲਕ ਦੇ ਇਹਸਾਨਾਣ ਕਾਰਨ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਹਾਣ ।
ਖ਼ੁਦ-ਨਮਾ ਰਾ ਬੰਦਗੀ ਮਨਜ਼ੂਰ ਨੀਸਤ ।
ਆਪਾ ਵਖਾਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਬੰਦਗੀ ਭਜਨ ਮਨਜ਼ੂਰ ਨਹੀਣ ਹੁੰਦਾ,
ਊ ਹਮੇਸ਼ਾਣ ਸਾਹਿਬੋ ਮਾ ਬੰਦਾ-ਏਮ ।੫੭।੨।
ਉਹ ਰੱਬ ਤਾਣ ਸਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ ਅਤੇ ਅਸੀਣ ਉਸਦੇ ਬੰਦੇ ਹਾਣ ।
ਦਰ ਵਜੂਦਿ ਖ਼ਾਕੀਆਣ ਪਾਕੀ ਅਜ਼ੋਸਤ ।
ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਪੁਤਲਿਆਂ ਵਿਚ ਉਸੇ ਦੀ ਹੀ ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਹੈ,
ਮਾ ਖ਼ੁਦਾਇ ਪਾਕ ਰਾ ਬੀਨਿੰਦਾ-ਏਮ ।੫੭।੩।
ਮੈਂ ਤਾਣ ਉਸ ਪਰਵਰਦਗਾਰ ਨੂੰ ਵੇਖ ਲਿਆ ਹੈ ।
ਮਾ ਬਪਾਇ ਸ਼ਾਹ ਸਰ ਅਫ਼ਗੰਦਾ-ਏਮ ।
ਮੈਣ ਤਾਣ ਆਪਣੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੇ ਚਰਨਾਣ ਤੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਹੈ,
ਅਜ਼ ਦੋ ਆਲਮ ਦਸਤ ਰਾ ਅਫ਼ਸ਼ਾਣਦਾ-ਏਮ ।੫੭।੪।
ਅਤੇ ਦੋਹਾਣ ਜਹਾਨਾਣ, ਲੋਕ ਅਤੇ ਪਰਲੋਕ, ਤੋਣ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਧੋ ਲਏ ਹਨ ।
ਨੀਸਤ ਦਰ ਹਰ ਚਸ਼ਮ ਗ਼ੈਰ ਅਜ਼ ਨੂਰਿ ਊ ।
ਹਰ ਇੱਕ ਅੱਖ ਵਿਚ ਉਸਦੇ ਨੂਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ,
ਸੁਹਬਤਿ ਮਰਦਾਨਿ ਹੱਕ ਜੋਇੰਦਾ-ਏਮ ।੫੭।੫।
ਇਸੇ ਲਈ ਅਸਾਂ ਰੱਬ ਦੇ ਬੰਦਿਆਂ ਸੰਗਤ ਢੂੰਡੀ ਹੈ ।
ਮਾ ਚੂ ਜ਼ੱਰਾਇ ਖ਼ਾਕਿ ਪਾਇ ਊ ਸ਼ੁਦੇਮ ।
ਮੈਣ ਉਸ ਦੇ ਚਰਨਾਣ ਦੀ ਧੂੜ ਦਾ ਇਕ ਕਿਣਕਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹਾਣ,
ਤਾ ਬਦਾਮਨ ਦਸਤਿ ਖ਼ੁਦ ਅਫ਼ਗੰਦਾ ਏਮ ।੫੭।੬।
ਜਦ ਤੋਣ ਉਸ ਦਾ ਪੱਲਾ ਫੜਿਆ ਹੈ ।
ਕੀਸਤ ਗੋਯਾ ਜ਼ਾਕਰਿ ਨਾਮਿ ਖ਼ੁਦਾ ।
ਗੋਯਾ ਕੌਣ ਹੈ# ਰੱਬ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਣ ਵਾਲਾ,
ਹਮਚੂ ਖ਼ੁਰਸ਼ੀਦ ਜਹਾਣ ਰਖ਼ਸ਼ੰਦਾ ਏਮ ।੫੭।੭।
ਇਸੇ ਲਈ ਤਾਣ ਦੁਨੀਆ ਉੱਪਰ ਸੂਰਜ ਬਣ ਕੇ ਚਮਕ ਰਿਹਾ ਹੈ ।