ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ
ਅੰਗ - 58
ਮਾ ਬੰਦਾਇ ਇਸ਼ਕੇਮ ਖ਼ੁਦਾ ਰਾ ਨਾ-ਸ਼ਨਾਸੇਮ ।
ਮੈਣ ਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਬੰਦਾ ਹਾਣ, ਰੱਬ ਨੂੰ ਨਹੀਣ ਸਿਆਣਦਾ,
ਦੁਸ਼ਨਾਮ ਨ ਦਾਨੇਮ ਦੁਆ ਰਾ ਨਾ-ਸ਼ਨਾਸੇਮ ।੫੮।੧।
ਮੈਣ ਗਾਲ੍ਹਾਣ ਨਹੀਣ ਜਾਣਦਾ, ਅਸੀਸਾਣ ਨਹੀਣ ਪਛਾਣਦਾ ।
ਆਸ਼ੁਫ਼ਤਾਇ ਆਨੇਮ ਕਿ ਆਸ਼ੁਫ਼ਤਾਇ ਮਾ ਹਸਤ ।
ਮੈਣ ਉਸ ਪਿਆਰੇ ਦਾ ਦੀਵਾਨਾ ਹਾਣ, ਜੋ ਮੇਰਾ ਮਤਵਾਲਾ ਹੈ,
ਮਾ ਸ਼ਾਹ ਨ ਦਾਨੇਮ ਓ ਗਦਾ ਰਾ ਨਾ-ਸ਼ਨਾਸੇਮ ।੫੮।੨।
ਮੈਣ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਨਹੀਣ ਜਾਣਦਾ, ਫਕੀਰ ਨੂੰ ਨਹੀਣ ਪਛਾਣਦਾ ।
ਚੂੰ ਗੈਰਿ ਤੂ ਕਸ ਨੀਸਤ ਬਤਹਿਕੀਕ ਦਰੀਣਜ਼ਾ ।
ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਤਾਣ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਣ ਇੱਥੇ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਣ,
ਈਣ ਤੱਫ਼ਰਕਾਇ ਮਾ ਓ ਸ਼ੁਮਾ ਰਾ ਨਾ-ਸ਼ਨਾਸੇਮ ।੫੮।੩।
ਇਸਲਈ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਣ ਆਉਣਦੀ ਕਿ ਮੇਰ ਤੇਰ ਦਾ ਫ਼ਰਕ ਕੈਸਾ#
ਸਰ ਪਾ ਸ਼ੁਦ ਪਾ ਸਰ ਸ਼ੁਦਾ ਦਰ ਰਾਹਿ ਮੁਹੱਬਤ ।
ਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਰਾਹ ਉਤੇ ਸਿਰ ਪੈਰ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਪੈਰ ਸਿਰ ਬਣ ਗਏ,
ਗੋਇਮ ਵ ਲੇਕਨ ਸਰੋ ਪਾ ਰਾ ਨ-ਸ਼ਨਾਸੇਮ ।੫੮।੪।
ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਤਾਣ ਹਾਣ, ਪਰ ਅਸੀਣ ਸਿਰ ਤੇ ਪੈਰ ਨੂੰ ਨਹੀਣ ਪਛਾਣਦੇ ।
ਮਾ ਨੀਜ਼ ਚੂ ਗੋਯਾ ਜ਼ਿ ਅਜ਼ਲ ਮਸਤ ਈਸਤਮ ।
ਅਸੀਣ ਵੀ ਗੋਯਾ ਵਾਣਗ ਆਦਿ ਦਿਨ ਤੋਣ ਹੀ ਮਸਤ ਹਾਣ,
ਈਣ ਕਾਇਦਾਇ ਜ਼ੁਹਦੋ ਰਿਆ ਰਾ ਨਾ-ਸ਼ਨਾਸੇਮ ।੫੮।੫।
ਭਜਨ ਬੰਦਗੀ ਅਤੇ ਪਾਖੰਡ ਦੇ ਅਸੂਲਾਣ ਦਾ ਸਾਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਣ ।