ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ
ਅੰਗ - 18
ਮੀ-ਬੁਰਦ ਦੀਨੋ ਦਿਲਮ ਈਣ ਚਸ਼ਮਿ ਸ਼ੋਖ਼ ।
ਇਹ ਸ਼ੋਖ ਅੱਖ ਮੇਰਾ ਦੀਨ ਅਤੇ ਦਿਲ ਲੈ ਜਾਣਦੀ ਹੈ,
ਮੀ-ਕਸ਼ਦ ਅਜ਼ ਚਾਹਿ ਗ਼ਮ ਈਣ ਚਸ਼ਮਿ ਸ਼ੋਖ਼ ।੧੮।੧।
ਇਹ ਸ਼ੋਖ ਅੱਖ ਮੈਨੂੰ ਗਮਾਣ ॥ਚੋਣ ਬਾਹਰ ਕੱਢਦੀ ਹੈ ।
ਕਾਕਲਿ ਉ ਫ਼ਿਤਨਾ ਜ਼ਨਿ ਆਲਮ ਅਸਤ ।
ਉਸਦੀ ਲਿੱਟ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਆਫਤ ਮਚਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ,
ਰੌਣਕ ਅਫ਼ਜ਼ਾਇ ਜਹਾਣ ਈਣ ਚਸ਼ਮਿ ਸ਼ੋਖ ।੧੮।੨।
ਅਤੇ ਇਕ ਸ਼ੋਖ ਅੱਖ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਰੌਣਕਾਣ ਬਖਸ਼ਦੀ ਹੈ ।
ਖ਼ਾਕਿ ਪਾਇ ਦੋਸਤੀਏ ਦਿਲ ਬੁਵਦ ।
ਦਿਲ ਸੱਜਨ ਦੇ ਚਰਨਾਣ ਦੀ ਧੂੜ ਹੋ ਜਾਵੇ ,
ਹਾਦੀਏ ਰਾਹਿ ਖ਼ੁਦਾ ਈਣ ਚਸ਼ਮਿ ਸ਼ੋਖ਼ ।੧੮।੩।
ਅਤੇ ਇਹ ਸ਼ੋਖ ਅੱਖ ਰੱਬ ਦਾ ਰਾਹ ਦੱਸਣ ਵਾਲੀ ਹੋ ਜਾਵੇ ।
ਕੈ ਕੁਨਦ ਊ ਸੂਇ ਗੁਲਿ ਨਰਗਸ ਨਿਗਾਹ ।
ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਸ਼ੋਖ ਅੱਖ ਦਾ ਸੁਆਦ ਇਕ ਵਾਰੀ ਚੱਖ ਲਿਆ,
ਹਰ ਕਿ ਦੀਦਾ ਲੱਜ਼ਤਿ ਆਣ ਚਸ਼ਮ ਸ਼ੋਖ਼ ।੧੮।੪।
ਉਹ ਨਰਗਸ ਦੇ ਫੁਲ ਵਲ ਅੱਖ ਚੁੱਕ ਕੇ ਕਦ ਵੇਖਦਾ ਹੈ ।
ਹਰ ਕਿ ਰਾ ਗੋਯਾ ਗ਼ੁਬਾਰਿ ਦਿਲ ਨਿਸ਼ਸਤ ।
ਜਿਸ ਕਿਸੇ ਨੇ ਉਸ ਸ਼ੋਖ਼ ਅੱਖ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਜ਼ਰੇ ਵੀ ਦੇਖ ਲਿਆ,
ਆਣ ਕਿ ਦੀਦਾ ਯਕ ਨਿਗਾਹ ਆਣ ਚਸ਼ਮਿ ਸ਼ੋਖ ।੧੮।੫।
ਉਸ ਡੇ ਦਿਲ ਦਾ ਭਰਮ ਦੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ।