ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ
ਅੰਗ - 23
ਐ ਗਰਦਸ਼ਿ ਚਸ਼ਮਿ ਤੂ ਕਿ ਅੱਯਾਮ ਨ ਦਾਰਦ ।
ਐ ਗੁਰੂ# ਤੇਰੀ ਅੱਖਾਣ ਦੀ ਗਰਦਿਸ਼ ਤਾਣ ਦਿਨਾਣ ਵਿਚ ਵੀ ਨਹੀਣ,
ਖ਼ੁਰਸ਼ੀਦਿ ਫ਼ਲਕ ਪੇਸ਼ਿ ਰੁਖ਼ਤ ਨਾਮ ਨਦਾਰਦ ।੨੩।੧।
ਆਸਮਾਨ ਦਾ ਸੂਰਜ ਤੇਰੇ ਮੁਖੜੇ ਦੇ ਸਾ੍ਹਮਣੇ ਰੱਤਾ ਅਰਥ ਨਹੀਣ ਰਖਦਾ ।
ਸੱਯਾਦ ਕਜ਼ਾ ਅਜ਼ ਪਏ ਦਿਲ ਬੁਰਦਨਿ ਆਸ਼ਿਕ ।
ਮੌਤ ਦੇ ਹੇੜੀ ਆਸ਼ਕ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਫੜਨ ਲਈ
ਚੂੰ ਚਲਕਾਇ ਜ਼ੁਲਫ਼ਿ ਤੂ ਦਿਗਰ ਦਾਮ ਨਦਾਰਦ ।੨੩।੨।
ਤੇਰੀ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਦੇ ਫੰਦੇ ਵਰਗਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਜਾਲ ਨਹੀਣ ਰਖਦਾ ।
ਈਣ ਉਮਰਿ ਗਿਰਾਣ ਮਾਯਾਇ ਗ਼ਨੀਮਤ ਸ਼ੁਮਰ ਆਖ਼ਿਰ ।
ਇਹ ਬਹੁਮੁੱਲੀ ਉਮਰ ਨੂੰ ਅਖ਼ੀਰ ਗਨੀਮਤ ਸਮਝ,
ਮਾ ਸੁਬਹ ਨ ਦੀਦੇਮ ਕਿ ਊ ਸ਼ਾਮ ਨ-ਦਾਰਦ ।੨੩।੩।
ਅਸਾਣ ਅਜੇਹੀ ਕੋਈ ਸਵੇਰ ਨਹੀਣ ਵੇਖੀ ਜਿਸ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਨ ਹੋਵੇ ।
ਤਾ ਚੰਦ ਦਿਲਾਸਾ ਕੁਨਮ ਈਣ ਖ਼ਾਤਿਰਿ ਖ਼ੁਦ ਰਾ ।
ਮੈਣ ਕਦ ਤਕ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਦਿਲਾਸਾ ਦਿੰਦਾ ਰਹਾਣ,
ਬੇ-ਦੀਦਨਿ ਰੂਇ ਤੂ ਦਿਲ ਆਰਾਮ ਨ ਦਾਰਦ ।੨੩।੪।
ਤੇਰਾ ਮੁਖੜਾ ਵੇਖੇ ਬਿਨਾਣ ਦਿਲ ਨੂੰ ਚੈਨ ਨਹੀਣ ਹੈ ।
ਈਣ ਚਸ਼ਮਿ ਗੋਹਰ ਬਾਰ ਕਿ ਦਰਿਆ ਸ਼ੁਦਾ ਗੋਯਾ ।
ਇਸ ਮੋਤੀ ਵਸਾਉਣ ਵਾਲੀ ਅੱਖ ਨੂੰ ਜਿਹੜੀ ਕਿ ਸਮੁੰਦਰ ਬਣ ਗਈ ਹੈ,
ਬੇ-ਰੂਇ ਦਿਲਾਰਮ ਤੂ ਆਰਾਮ ਨ-ਦਾਰਦ ।੨੩।੫।
ਦਿਲ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਪਹੂੰਚਾਉਣ ਵਾਲੇ ਤੇਰੇ ਦਰਸ਼ਣਾਣ (ਬਚਨਾਣ) ਬਿਨਾਣ ਆਰਾਮ ਨਹੀਣ ।