ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ
ਅੰਗ - 46
ਐ ਰੁਖ਼ਿ ਤੂ ਰੌਨਿਕਿ ਬਾਜ਼ਾਰਿ ਸ਼ਮਆ ।
ਐ, ਤੇਰਾ ਮੁਖੜਾ ਸ਼ਮ੍ਹਾ ਲਈ ਵੀ ਰੌਣਕ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੈ,
ਅਸ਼ਕਿ ਰੇਜ਼ਿ ਚਸ਼ਮਿ ਗੌਹਰ-ਬਾਰਿ ਸ਼ਮਆ ।੪੬।੧।
ਸ਼ਮ੍ਹਾ ਦੀ ਮੋਤੀ ਵਸਾਉਣ ਵਾਲੀ ਅੱਖ ਅੱਥਰੂ ਕੇਰ ਰਹੀ ਹੈ ।
ਮਹਰਮ ਹਰਫ਼ਾਤਿ ਊ ਰਾ ਗਸ਼ਤਾ ਅਸ਼ਤ ।
ਤੇਰੀਆਂ ਛੁਪੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਖੁਬੀਆਂ ਦਾ ਜਦ ਪਤਾ ਚਲ ਗਿਆ,
ਅਸ਼ਕ ਮੇ ਰੇਜ਼ਦ ਦਿਲਿ ਅਫ਼ਗਾਰਿ ਸ਼ਮਾਅ ।੪੬।੨।
ਉਸ ਵਕਤ ਮੋਮ ਬੱਤੀ ਦੇ ਕੋਮਲ ਦਿਲ ਵਿੱਚੋਂ ਅਥਰੂ ਨਿਕਲ ਪਏ ।
ਹਰ ਕੁਜਾ ਰੌਸ਼ਨ ਚਰਾਗੇ ਕਰਦਾ ਅੰਦ ।
ਜਿੱਥੇ ਕਿੱਥੇ ਵੀ ਲੋਕਾਣ ਨੇ ਦੀਵਾ ਬਾਲਿਆ ਹੈ,
ਯੱਕ ਗੁਲੇ ਬੂਦ ਅਸਤ ਅਜ਼ ਗੁਲਜ਼ਾਰਿ ਸ਼ਮਆ ।੪੬।੩।
ਮਾਨੋ ਉਹ ਸ਼ਮ੍ਹਾ ਦੇ ਬਾਗ ਦਾ ਇੱਕ ਫੁਲ ਹੈ ।
ਤਾ ਕਿਹ ਬਰ-ਅਫ਼ਰੋਖ਼ਤੀ ਰੁਖ਼ਸਾਰਿ ਖ਼ੁਦ ।
ਜਦ ਦਾ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਮੁਖੜੇ ਨੂੰ ਰੌਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਹੈ,
ਮੀ ਸ਼ਵਦ ਕੁਰਬਾਨਿ ਤੂ ਸਦ ਬਾਰ ਸ਼ਮਆ ।੪੬।੪।
ਸ਼ਮ੍ਹਾ ਸੌ ਸੌ ਵਾਰ ਤੇਰੇ ਤੋਣ ਕੁਰਬਾਨ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ।
ਗਿਰਦਿ ਰੁਖ਼ਸਾਰਿ ਤੂ ਅਜ਼ ਬਹਿਰਿ ਨਿਸਾਰ ।
ਤੇਰੇ ਮੁਖੜੇ ਤੋਣ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਨ ਲਈ,
ਜਾਣ ਬਰੀਜ਼ਦ ਦੀਦਾਹਾਇ ਜ਼ਾਰਿ ਸ਼ਮਆ ।੪੬।੫।
ਸ਼ਮ੍ਹਾਣ ਦੀਆਣ ਰੋਣਦੀਆਣ ਅੱਖਾਣ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਕੇਰ ਰਹੀਆਣ ਹਨ ।
ਬਸਕਿ ਇਮਸ਼ਬ ਨਾਮਦੀ ਅਜ਼ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ।
ਅੱਜ ਰਾਤ ਨੂੰ ਤੂੰ ਨਾ ਆਇਓੁਣ, ਤੇਰੀ ਭਾਰੀ ਉਡੀਕ ਹੈ,
ਸੋਖ਼ਤ ਮਹਿਫਲ ਚਸ਼ਮਿ ਆਤਿਸ਼ ਬਾਰਿ ਸ਼ਮਆ ।੪੬।੬।
ਸ਼ਮ੍ਹਾ ਦੀ ਅੱਗ ਵਸਾਉਣ ਵਾਲੀ ਅੱਖ ਨੇ ਮਹਿਫਲ ਨੂੰ ਸਾੜ ਸੁਟਿਆ ।
ਸੁਬਹ ਦਮ ਗੋਯਾ ਤਮਾਸ਼ਿਾਇ ਅਜੀਬ ।
ਗੋਯਾ ਤੜਕੇ ਸਵੇਰ ਵੇਲੇ ਕਿੰਨਾ ਸੁੰਦਰ ਅਤੇ ਬਚਿੱਤ੍ਰ ਨਜ਼ਾਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,
ਜੁਮਲਾ ਆਲਮ ਖ਼ੁਫ਼ਤਾ ਓ ਬੇਦਾਰ ਸ਼ਮਆ ।੪੬।੭।
ਕਿ ਸਾਰਾ ਸੰਸਾਰ ਤਾਣ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਮ੍ਹਾ ਜਾਗ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ।