ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ
ਅੰਗ - 50
ਬਿਸ਼ਨੌ ਅਜ਼ ਮਨ ਹਰਫ਼ੇ ਅਜ਼ ਰਫ਼ਤਾਰਿ ਇਸ਼ਕ ।
ਮੇਰੇ ਪਾਸੋਣ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਚਾਲ ਢਾਲ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ,
ਤਾ ਬ-ਯਾਬੀ ਲੱਜ਼ਤ ਅਜ਼ ਗੁਫ਼ਤਾਰਿ ਇਸ਼ਕ ।੫੦।੧।
ਤਾਣ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਗੱਲ ਬਾਤ ਦਾ ਸੁਆਦ ਆ ਸਕੇ ।
ਇਸ਼ਕਿ ਮੌਲਾ ਹਰ ਕਿ ਰਾ ਮਿਸਮਾਰ ਕਰਦ ।
ਰੱਬ ਦੇ ਪਿਆਰ ਨੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਢਾਹ ਦਿੱਤਾ,
ਮੁਗ਼ਤਨਮ ਦਾਨਦ ਸਰੂਰਿ ਕਾਰਿ ਇਸ਼ਕ ।੫੦।੨।
ਉਹ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਦੀ ਰੂਹਾਨੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਗਨੀਮਤ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ।
ਆਣ ਜ਼ਹੇ ਦਮ ਕੁ ਬਯਾਦਸ਼ ਬਿਗੁਜ਼ਰਦ ।
ਉਹੋ ਦਮ ਸੁਭਾਗਾ ਹੈ, ਜੋ ਉਸ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਗੁਜ਼ਰੇ,
ਸਰ ਹਮਾ ਖ਼ੁਸ਼ ਕੂ ਰਵਦ ਦਰ ਕਾਰਿ ਇਸ਼ਕ ।੫੦।੩।
ਉਹੋ ਸਿਰ ਕਰਮਾਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਜੋ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਰਾਹੇ ਲਗ ਜਾਵੇ ।
ਸਦ ਹਜ਼ਾਰਾਣ ਜਾਣ ਬ-ਕਫ਼ ਦਰ ਰਾਹਿ ਊ ।
ਹਜ਼ਾਰਾਣ ਹੀ ਪ੍ਰੇਮੀ ਤਲੀ ਤੇ ਜਾਨ ਰੱਖੀ ਉਸ ਦੇ ਰਾਹ ਉਤੇ
ਈਸਤਾਦਾ ਤਕੀਆ ਬਰ ਦੀਵਾਰਿ ਇਸ਼ਕ ।੫੦।੪।
ਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਕੰਧ ਨਾਲ ਢਾਸਣਾ ਲਾਈ ਖੜੇ ਹਨ ।
ਹਰ ਕਿ ਸ਼ੁਦ ਦਰ ਰਾਹਿ ਮੌਲਾ ਬੇ-ਅਦਬ ।
ਜਿਸ ਨੇ ਵੀ ਰੱਬ ਦੇ ਰਾਹ ਉਤੇ ਬੇਅਦਬੀ ਕੀਤੀ,
ਹਮਚੂ ਮਨਸੂਰਸ਼ ਸਜ਼ਦ ਬੇ ਦਾਰਿ ਇਸ਼ਕ ।੫੦।੫।
ਮਨਸੂਰ ਵਾਣਗ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਸੂਲੀ ਹੀ ਠੀਕ ਫਬਦੀ ਹੈ ।
ਐ ਜ਼ਹੇ ਦਿਲ ਕੂ ਜ਼ਿ ਇਸ਼ਕਿ ਹੱਕ ਪੁਰ ਅਸਤ ।
ਸੁਭਾਗਾ ਹੈ ਦਿਲ, ਜੋ ਰੱਬ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ,
ਖ਼ਮ ਸ਼ੁਦਾ ਪੁਸ਼ਤਿ ਫ਼ਲਕ ਅਜ਼ ਬਾਰਿ ਇਸ਼ਕ ।੫੦।੬।
ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਭਾਰ ਨਾਲ ਹੀ ਅਸਮਾਨ ਦੀ ਪਿੱਠ ਝੁਕ ਗਈ ਹੈ ।
ਜ਼ਿੰਦਾ ਮਾਨੀ ਦਾਇਮਾ ਐ ਨੇਕ ਖ਼ੂ ।
ਐ ਨੇਕ ਸੀਰਤ ਇਨਸਾਨ# ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਸਾਜ਼ ਦਾ ਇੱਕ ਵੀ ਸੁਰ ਸੁਣ ਲਵੇਣ,
ਬਿਸ਼ਨਵੀ ਗਰ ਜ਼ਮਜ਼ਮਾ ਅਜ਼ ਤਾਰਿ ਇਸ਼ਕ ।੫੦।੭।
ਤਾਣ ਤੂੰ ਸਦਾ ਲਈ ਅਮਰ ਹੋ ਜਾਵੇਣਗਾ ।
ਬਾਦਸ਼ਾਹਾਣ ਸਲਤਨਤ ਬਿਗੁਜ਼ਾਸ਼ਤੰਦ ।
ਬਾਦਸ਼ਾਹਾਣ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਭਾਗ ਛੱਡ ਦਿੱਤੇ,
ਤਾ ਸ਼ਵੰਦ ਆਣ ਮਹਿਰਮਿ ਅਸਰਾਰਿ ਇਸ਼ਕ ।੫੦।੮।
ਤਾਣ ਜੋ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਭੇਤਾਣ ਤੋਣ ਵਾਕਫ ਹੋ ਸਕਣ ।
ਮਰਹਮੇ ਜੁਜ਼ ਬੰਦਗੀ ਦੀਗਰ ਨ ਦੀਦ ।
ਗੋਯਾ ਵਾਣਗ ਜਿਸ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਬੀਮਾਰੀ ਲੱਗੀ,
ਹਮਚੂ ਗੋਯਾ ਹਰ ਕਿ ਸ਼ੁਦ ਬੀਮਾਰਿ ਇਸ਼ਕ ।੫੦।੯।
ਰੱਬ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਬਿਨਾਣ ਉਸ ਨੇ ਹੋਰ ਕੋਈ ਮਲ੍ਹਮ ਨਹੀਣ ਵੇਖੀ ।