اهو اڃا به ممڪن آهي ته منصور وانگر صليب تي پير رکڻ لاءِ تيار هجي. (12) (2)
اي عقل! جيڪڏهن توهان وٽ تعليمي اسڪول وڃڻ جو مقصد نه آهي يا توهان استاد کان ڊڄي رهيا آهيو،
توهان شايد نه، پر، گهٽ ۾ گهٽ، توهان کي بار ڏانهن وڃڻ گهرجي. (12) (3)
جڏهن منهنجي دل، تو لاءِ منهنجي گهري محبت جي ڪري، گليل باغ جي حسد ٿي وئي آهي،
پوءِ اهو ڪڏهن به گلن جي بسترن تي وڃڻ جو سوچي به ڪيئن ٿو سگهي. (12) (4)
اي منهنجا ذهن! جڏهن توهان رب جي اسرار کان واقف ٿيندؤ،
پوءِ، رڳو تون، اسرار جو ذخيرو، منهنجي جسم ۾ داخل ٿي سگهين ٿو. (12) (5)
جڏهن گهرن جي اندر ۾ سوين باغ ٽُلندا آهن، جسم،
گويا چوي ٿو ته پوءِ ڪنهن ٻئي اڏاوت ڏانهن ڪيئن ٿو وڃي؟ (12) (6)
ڀائي صاحب دنيا وارن کي فرمايو ته ”آخر توهان ڏٺو آهي ته اڪالپور جي ڳولا ڪندڙن ان کي حاصل ڪرڻ جو واحد رستو اختيار ڪيو، پوءِ توهان هن قيمتي زندگيءَ مان پورو پورو فائدو حاصل ڪيو. (13) (1)