وقت اچي ويو آهي ته وقت تي هن سچائيءَ کان هوشيار ٿي وڃو.“ (61) (1) جيڪڏهن تون جيئرو آهين ته پوءِ پنهنجي دل جو نذرانو سندس پيرن تي قربان ڪري، پنهنجي دل ۽ دماغ کي پنهنجي محبوب جي آڏو پيش ڪر. تون پاڻ محبوب بڻجي ويندين اسان جي محبوب جي رستي تي سفر ۽ سفر مڪمل ٿي سگهي ٿو (3) اسان مان هر هڪ جي گفتگو اسان جي سمجهه ۽ ڄاڻ تي ٻڌل آهي، پر توهان کي پنهنجن چپن تي مهر رکڻ گهرجي ته توهان کي سمجهڻ ۽ قدر ڪرڻ گهرجي. سندس اسرار بابت سچ (61) (4) گويا چوي ٿو ته، ”آئون ان اميد تي وڪڻڻ لاءِ پيش ڪريان ٿو ته.
تون، گرو، تنهنجي مهربانيءَ سان، ان جو خريدار ٿي سگهين ٿو.“ (61) (5) اي بارتيندڙ! مهرباني ڪري منهنجي محبوب کي زندگيءَ جي پيالي ۾ وجهي، جيئڻ جي خواهش، ته جيئن مان پنهنجي محبوب جو منهن ڏسڻ لاءِ جيئرو رهيس. مان علحدگيءَ کان آزاد آهيان. توکان سواءِ بيڪار ۽ هر جڳهه بيڪار آهي، هي هر جڳهه آهي، مون کي منهنجي دل ۽ اکين لاءِ هڪجهڙائي عطا ڪر ته مان توکي ڏسي سگهان. ته ان ۾ مون کي فقط تنهنجو ئي عڪس نظر اچي ٿو ۽ ان سان جدائي جي دهشت ختم ٿي وئي آهي (62) (4) گويا چوي ٿو ته ”مون کي فقط توکي ۽ تنهنجا رنگين رنگ ڏسڻ گهرجن.
مان پنهنجي غلاميءَ ۽ علحدگيءَ جي درد کان آزاديءَ جي طلب ڪريان ٿو. (62) (5)
جيڪڏھن تون پاڻ تي ايمان آڻين، ته پوءِ ڪو به ڪافر يا بي ايمان نه ٿيندو.
وقت اهڙا آهن جو هر لمحي هوشياريءَ جو مطالبو ڪندا. (63) (1)
تو ۾ جان آهي ته قربان ڪري ڇڏ محبوب جي پيرن تي،
اي دل! تون پنهنجو پاڻ کي بي پرواهه پنهنجي محبوب جي آڏو پيش ڪر ته جيئن توهان کي به پيار ڪيو وڃي. (63) (2)
عشق جي منزل تمام پري ۽ ڊگھي آهي. پيرن جي مدد سان پهچي نه ٿو سگهجي،
پنهنجي محبوب جي رستي تي چڙهڻ کان اڳ پنهنجو سر قربان ڪري، ان کي پنهنجا پير بنايو. (63) (3)
هر ڪو پنهنجي عقل مطابق ڳالهه ٻولهه ۾ مشغول آهي،