ഒരു ഓങ്കാർ, ആദിമ ഊർജ്ജം, ദൈവിക ആചാര്യൻ്റെ കൃപയാൽ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടു
കുഴികളുടെ കുഴിയും ഗുരുക്കന്മാരുടെ തികഞ്ഞ ഗുരുവും ഇരിക്കുന്ന കേന്ദ്രത്തിൽ മാത്രമേ ചരക്ക് (സത്യം) ലഭ്യമാകൂ.
അവൻ വീണുപോയവരുടെ രക്ഷകനും, കഷ്ടപ്പാടുകൾ അകറ്റുന്നവനും, അഭയമില്ലാത്തവരുടെ അഭയവുമാണ്.
അവൻ നമ്മുടെ കുറവുകൾ നീക്കി പുണ്യങ്ങൾ നൽകുന്നു.
പകരം, ആനന്ദത്തിൻ്റെ മഹാസമുദ്രം, കർത്താവ് നമ്മെ ദുഃഖവും നിരാശയും മറക്കുന്നു.
അവൻ, ലക്ഷക്കണക്കിന് തിന്മകളുടെ ദശാംശം, ദയാലുവും സദാ സന്നിഹിതനുമാണ്. സത്യം, സ്രഷ്ടാവായ ഭഗവാൻ, സത്യസ്വരൂപം എന്ന് പേരുള്ളവൻ ഒരിക്കലും അപൂർണ്ണനാകുന്നില്ല, അതായത് അവൻ സമ്പൂർണനാണ്.
സത്യത്തിൻ്റെ വാസസ്ഥലമായ വിശുദ്ധ സഭയിൽ വസിക്കുന്നു,
അവൻ അടിക്കാത്ത ഈണത്തിൻ്റെ കാഹളം ഊതി, ദ്വന്ദ്വബോധം തകർത്തു.
ദൈന്യത വർഷിക്കുമ്പോൾ തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ല് (സ്വർണ്ണം ഉണ്ടാക്കുന്നത്)
എട്ട് ലോഹങ്ങളുടെ (അലോയ്) തരം, ജാതി എന്നിവ കണക്കിലെടുക്കുന്നില്ല.
ചന്ദനം എല്ലാ വൃക്ഷങ്ങളെയും സുഗന്ധമുള്ളതാക്കുന്നു, അവയുടെ ഫലശൂന്യതയും ഫലഭൂയിഷ്ഠതയും അതിൻ്റെ മനസ്സിൽ ഒരിക്കലും സംഭവിക്കുന്നില്ല.
സൂര്യൻ ഉദിക്കുകയും അതിൻ്റെ കിരണങ്ങൾ എല്ലായിടത്തും തുല്യമായി പരത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
സഹിഷ്ണുത എന്നത് ഭൂമിയുടെ പുണ്യമാണ്, അത് മറ്റുള്ളവരുടെ മാലിന്യങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുകയും അവരുടെ പോരായ്മകൾ ഒരിക്കലും കാണാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അതുപോലെ, ആഭരണങ്ങൾ, മാണിക്യങ്ങൾ, മുത്തുകൾ, ഇരുമ്പ്, തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ല്, സ്വർണ്ണം മുതലായവ അവയുടെ സഹജമായ സ്വഭാവത്തെ സംരക്ഷിക്കുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭയുടെ (അനുഗ്രഹത്തിന്) പരിധികളില്ല.
തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ല് ലോഹത്തെ സ്വർണ്ണമാക്കി മാറ്റുന്നു, പക്ഷേ ഇരുമ്പിൻ്റെ കഷണം സ്വർണ്ണമാകില്ല, അതിനാൽ നിരാശയുണ്ട്.
ചന്ദനം മുഴുവൻ സസ്യജാലങ്ങളെയും സുഗന്ധമാക്കുന്നു, പക്ഷേ അടുത്തുള്ള മുളകൾ സുഗന്ധമില്ലാതെ തുടരുന്നു.
വിത്ത് വിതയ്ക്കുമ്പോൾ, ഭൂമി ആയിരം മടങ്ങ് കൂടുതൽ ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു, പക്ഷേ ആൽക്കലൈൻ മണ്ണിൽ വിത്ത് മുളയ്ക്കുന്നില്ല.
മൂങ്ങയ്ക്ക് (സൂര്യനെ) കാണാൻ കഴിയില്ല, എന്നാൽ യഥാർത്ഥ ഗുരു ആ ഭഗവാനെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണ നൽകുന്നതിലൂടെ അവനെ യഥാർത്ഥമായും വ്യക്തമായും കാണാൻ കഴിയും.
ഭൂമിയിൽ വിതച്ചത് മാത്രമേ കൊയ്യുകയുള്ളൂ, എന്നാൽ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നതിലൂടെ എല്ലാത്തരം ഫലങ്ങളും ലഭിക്കും.
കപ്പലിൽ കയറുന്നവൻ കടന്നുപോകുന്നതുപോലെ, യഥാർത്ഥ ഗുരു സദ്വൃത്തരെ വേർതിരിക്കുന്നില്ല.
ദുഷ്ടനും മൃഗങ്ങളെയും പ്രേതങ്ങളെയും പോലും ദൈവിക ജീവിതം പിന്തുടരാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.
തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ (സ്പർശനത്തിൻ്റെ) കല്ലുകൊണ്ട് സ്വർണ്ണം നിർമ്മിക്കപ്പെടുന്നു, പക്ഷേ സ്വർണ്ണത്തിന് സ്വർണ്ണം ഉത്പാദിപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ല.
ചന്ദനമരം മറ്റ് മരങ്ങളെ സുഗന്ധമുള്ളതാക്കുന്നു, എന്നാൽ രണ്ടാമത്തേതിന് മറ്റ് മരങ്ങളെ സുഗന്ധമുള്ളതാക്കാൻ കഴിയില്ല.
വിതച്ച വിത്ത് മഴ പെയ്തതിനുശേഷം മാത്രമേ മുളയ്ക്കുകയുള്ളൂ, എന്നാൽ ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശം സ്വീകരിച്ചാൽ ഒരാൾക്ക് തൽക്ഷണം ഫലം ലഭിക്കും.
രാത്രിയുടെ വീഴുമ്പോൾ സൂര്യൻ അസ്തമിക്കുന്നു, പക്ഷേ തികഞ്ഞ ഗുരു എല്ലാ സമയത്തും അവിടെയുണ്ട്.
ഒരു കപ്പലിന് സമാനമായി മലമുകളിൽ കയറാൻ കഴിയില്ല, ഇന്ദ്രിയങ്ങളുടെ മേൽ നിർബന്ധിത നിയന്ത്രണം യഥാർത്ഥ ഗുരുവിന് ഇഷ്ടമല്ല.
ഭൂമി ഒരു ഭൂകമ്പത്തെ ഭയപ്പെട്ടേക്കാം, അത് അതിൻ്റെ സ്ഥാനത്ത് പ്രക്ഷുബ്ധമാകും, പക്ഷേ ഗുരുവിൻ്റെ തത്വങ്ങൾ ഉറച്ചതും മറയ്ക്കാത്തതുമാണ്.
യഥാർത്ഥ ഗുരു, യഥാർത്ഥത്തിൽ ആഭരണങ്ങൾ നിറഞ്ഞ ഒരു സഞ്ചിയാണ്.
സൂര്യോദയ സമയത്ത്, മൂങ്ങകൾ മതിൽ പോലെ അന്ധരായി ലോകത്ത് ഒളിക്കുന്നു.
കാട്ടിൽ സിംഹം അലറുമ്പോൾ കുറുക്കൻ, മാനുകൾ മുതലായവയെ ചുറ്റും കാണില്ല.
ആകാശത്തിലെ ചന്ദ്രനെ ഒരു ചെറിയ തളികയുടെ പിന്നിൽ മറയ്ക്കാൻ കഴിയില്ല.
പരുന്തിനെ കാണുമ്പോൾ കാട്ടിലെ എല്ലാ പക്ഷികളും അവരുടെ സ്ഥലങ്ങൾ വിട്ട് വിശ്രമിക്കുന്നു (തങ്ങളുടെ സുരക്ഷയ്ക്കായി പറക്കുന്നു).
കള്ളന്മാരെയും വ്യഭിചാരികളെയും അഴിമതിക്കാരെയും പകൽ ഇടവേളയ്ക്ക് ശേഷം കാണുന്നില്ല.
ഹൃദയത്തിൽ അറിവുള്ളവർ ലക്ഷക്കണക്കിന് അജ്ഞരുടെ ബുദ്ധിയെ മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭയുടെ നേർക്കാഴ്ച കലിയുഗത്തിൽ, ഇരുണ്ട യുഗത്തിൽ അനുഭവിച്ച എല്ലാ പിരിമുറുക്കങ്ങളെയും നശിപ്പിക്കുന്നു.
ഞാൻ വിശുദ്ധ സഭയ്ക്കുള്ള ബലിയാണ്.
ഇരുണ്ട രാത്രിയിൽ ലക്ഷക്കണക്കിന് നക്ഷത്രങ്ങൾ തിളങ്ങുന്നു, പക്ഷേ ചന്ദ്രൻ ഉദിക്കുന്നതോടെ അവ മങ്ങുന്നു.
അവരിൽ ചിലർ ഒളിവിൽ പോകുമ്പോൾ ചിലത് മിന്നിമറയുന്നു.
സൂര്യോദയത്തോടെ നക്ഷത്രങ്ങളും ചന്ദ്രനും ഇരുണ്ട രാത്രിയും എല്ലാം അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു.
സാക്ഷാൽ ഗുരുവിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ സാക്ഷാത്കരിച്ച സേവകരുടെ മുമ്പിൽ, നാല് വാമങ്ങളും നാല് ആശ്രമങ്ങളും (അസ്ത്ക്ലാതു), വേദങ്ങളും കടേബകളും നിസ്സാരമാണ്.
ദേവന്മാർ, ദേവതകൾ, അവരുടെ സേവകർ, തന്ത്രം, മന്ത്രം മുതലായവയെക്കുറിച്ചുള്ള ആശയം പോലും മനസ്സിൽ ഉണ്ടാകില്ല.
ഗുർമുഖുകളുടെ വഴി രസകരമാണ്. അനുഗ്രഹീത ഗുരുവാണ്, അവൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവരും അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവരാണ്.
വിശുദ്ധ സഭയുടെ മഹത്വം ലോകമെമ്പാടും പ്രകടമാണ്.
എല്ലാ നാല് വാമങ്ങളും, നാല് വിഭാഗങ്ങളും (മുസ്ലിംകളുടെ), ആറ് തത്ത്വചിന്തകളും അവരുടെ പെരുമാറ്റങ്ങളും,
പത്ത് അവതാരങ്ങൾ, ഭഗവാൻ്റെ ആയിരക്കണക്കിന് നാമങ്ങൾ, എല്ലാ വിശുദ്ധ ഇരിപ്പിടങ്ങളും അവൻ്റെ സഞ്ചാര വ്യാപാരികളാണ്.
ആ പരമമായ യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ കലവറയിൽ നിന്ന് ചരക്കുകൾ എടുത്ത്, അവർ അത് രാജ്യത്തും പുറത്തും ദൂരേക്ക് വ്യാപിച്ചു.
ആ അശ്രദ്ധനായ യഥാർത്ഥ ഗുരു (കർത്താവ്) അവരുടെ തികഞ്ഞ ബാങ്കറാണ്, അവൻ്റെ സംഭരണശാലകൾ അവ്യക്തമാണ് (ഒരിക്കലും അവസാനിക്കുന്നില്ല).
എല്ലാവരും അവനിൽ നിന്ന് സ്വീകരിക്കുകയും നിരസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, എന്നാൽ യഥാർത്ഥ ഗുരുവായ അവൻ ഒരിക്കലും സമ്മാനങ്ങൾ നൽകുന്നതിൽ തളരില്ല.
ആ ഓങ്കാർ ഭഗവാൻ, തൻ്റെ ഒരു സ്പന്ദന ശബ്ദം നീട്ടി, ഒന്നിനെയും എല്ലാവരെയും സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ രൂപത്തിലുള്ള ഈ അതീന്ദ്രിയ ബ്രഹ്മത്തിന് ഞാൻ യാഗമാണ്.
പിറുകൾ, പ്രവാചകന്മാർ, ഔലിയമാർ, ഗൗരികൾ, ഖുതുബകൾ, ഉലമകൾ (മുസ്ലിംകൾക്കിടയിലെ എല്ലാ ആത്മീയ പദവികളും) നിരവധിയാണ്.
നിരവധി ശൈഖുമാരും സാദിക്കുമാരും (സംതൃപ്തരായവർ), രക്തസാക്ഷികളും അവിടെയുണ്ട്. പലരും ഖാസി മുല്ലമാരും മൗലവിമാരും (എല്ലാ മുസ്ലീം മതപരവും ജുഡീഷ്യൽ പദവികളും).
(അതുപോലെതന്നെ ഹിന്ദുക്കളിൽ) ഋഷിമാർ, മുനിമാർ, ജൈന ദിഗംബരന്മാർ (ജൈന നഗ്നരായ സന്യാസിമാർ) കൂടാതെ മാന്ത്രികവിദ്യ അറിയുന്ന നിരവധി അത്ഭുത നിർമ്മാതാക്കളും ഈ ലോകത്ത് അറിയപ്പെടുന്നു.
സ്വയം മഹത്തായ വ്യക്തികളായി പ്രചരിക്കുന്ന, സിദ്ധന്മാർ (യോഗികൾ) എണ്ണമറ്റവരാണ്.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവില്ലാതെ ആർക്കും മോക്ഷം ലഭിക്കില്ല, അവനില്ലാതെ അവരുടെ അഹംഭാവം വർദ്ധിക്കുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭയില്ലാതെ, അഹംബോധം ഭയാനകമായി jtv യിലേക്ക് നോക്കുന്നു,
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ രൂപത്തിലുള്ള ഈ അതീന്ദ്രിയ ബ്രഹ്മത്തിന് ഞാൻ യാഗമാണ്.
ചിലർക്ക് അവൻ അത്ഭുത ശക്തികൾ (റിദ്ധികൾ, സിദ്ധികൾ) നൽകുന്നു, ചിലർക്ക് അവൻ സമ്പത്തും മറ്റ് ചില അത്ഭുതങ്ങളും നൽകുന്നു.
ചിലർക്ക് അവൻ ജീവ-അമൃതവും ചിലർക്ക് അതിമനോഹരമായ രത്നവും ചിലർക്ക് തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലും അവൻ്റെ കൃപ കാരണം ചിലരുടെ ഉള്ളിൽ അമൃതും നൽകുന്നു;
അവൻ്റെ ചിലർ തന്ത്ര മന്ത്ര കാപട്യങ്ങളും വാസ് (എസ് ഐവീറ്റ് ആരാധന) ആരാധനയും പ്രയോഗിക്കും, മറ്റു ചിലരെ അവൻ വിദൂര സ്ഥലങ്ങളിൽ അലഞ്ഞുതിരിയുന്നു.
ചിലർക്ക് അവൻ ആഗ്രഹപൂർണമായ പശുവിനെയും ചിലർക്ക് ആഗ്രഹം നിറയ്ക്കുന്ന വൃക്ഷത്തെയും അവൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവർക്ക് ലക്ഷമിയെ (സമ്പത്തിൻ്റെ ദേവത) പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു.
പലരെയും തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കാൻ, അവൻ പലർക്കും ആസനങ്ങൾ (ആസനങ്ങൾ), നിയോൾഫ് കണ്ണാസ് - യോഗാഭ്യാസങ്ങൾ, അത്ഭുതങ്ങളും നാടകീയ പ്രവർത്തനങ്ങളും നൽകുന്നു.
അവൻ യോഗികൾക്ക് സന്യാസവും ഭോഗികൾക്ക് ആഡംബരവും നൽകുന്നു.
കണ്ടുമുട്ടലും വേർപിരിയലും അതായത് ജനനവും മരണവും എപ്പോഴും ഒരുമിച്ച് നിലനിൽക്കുന്നു. ഇവയെല്ലാം ഓങ്കറിൻ്റെ (വിവിധ) രൂപങ്ങളാണ്.
നാല് യുഗങ്ങൾ, ജീവിതത്തിൻ്റെ നാല് ഖനികൾ, നാല് പ്രഭാഷണങ്ങൾ (പാര, പശ്യന്തി, മാധ്യമം, വൈഖരി) കൂടാതെ ലക്ഷക്കണക്കിന് ജീവജാലങ്ങളിൽ ജീവിക്കുന്ന ജീവികൾ
അവൻ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നു. അപൂർവയിനം എന്ന് അറിയപ്പെടുന്ന മനുഷ്യ ഇനം ഏറ്റവും മികച്ചതാണ്.
എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളെയും മനുഷ്യവർഗത്തിന് കീഴ്പെടുത്തി, ഭഗവാൻ അതിന് ശ്രേഷ്ഠത നൽകി.
ലോകത്തിലെ ഒട്ടുമിക്ക മനുഷ്യരും പരസ്പരം കീഴ്പെട്ട്, ഒന്നും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാതെ ജീവിക്കുന്നു.
അവരിൽ, ദുഷ്പ്രവൃത്തികളിൽ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെട്ട യഥാർത്ഥ അടിമകളാണ്.
വിശുദ്ധ സഭയെ പ്രസാദിപ്പിച്ചാൽ എൺപത്തിനാല് ലക്ഷം ജീവജാലങ്ങളിലെ സംക്രമണം അവസാനിക്കും.
ഗുരുവചനം പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെയാണ് യഥാർത്ഥ ശ്രേഷ്ഠത കൈവരുന്നത്.
അതിരാവിലെ അരോബ്രോസിയൽ മണിക്കൂറിൽ എഴുന്നേൽക്കുന്ന ഗുർമുഖ് വിശുദ്ധ ടാങ്കിൽ കുളിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ വിശുദ്ധ സ്തുതികൾ പാരായണം ചെയ്തുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം സിഖുകാരുടെ കേന്ദ്ര സ്ഥലമായ ഗുരുദ്വാരയിലേക്ക് നീങ്ങുന്നു.
അവിടെ, വിശുദ്ധ സഭയിൽ ചേർന്ന്, ഗുരുവിൻ്റെ വിശുദ്ധ കീർത്തനങ്ങളായ ഗുർബന്ത് സ്നേഹത്തോടെ കേൾക്കുന്നു.
മനസ്സിൽ നിന്ന് എല്ലാ സംശയങ്ങളും ദൂരീകരിച്ച് അദ്ദേഹം ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരെ സേവിക്കുന്നു.
എന്നിട്ട് അവൻ തൻ്റെ ഉപജീവനമാർഗം സമ്പാദിക്കുകയും കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്ന ഭക്ഷണം ദരിദ്രർക്കിടയിൽ വിതരണം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു.
ആദ്യം ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർക്ക് സമർപ്പിക്കുന്നു, ബാക്കിയുള്ളത് അദ്ദേഹം തന്നെ കഴിക്കുന്നു.
ഈ ഇരുണ്ട യുഗത്തിൽ, അത്തരം വികാരങ്ങളാൽ പ്രകാശിതമായ, ശിഷ്യൻ ഗുരുവും ഗുരു ശിഷ്യനുമാകുന്നു.
അത്തരമൊരു ഹൈവേയിൽ (മതജീവിതത്തിൻ്റെ) ഗുർമുഖുകൾ ചവിട്ടുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരു സ്വരൂപമായ ഓങ്കാർ പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ സ്രഷ്ടാവാണ്.
അവൻ്റെ ഒരു വാക്കിൽ നിന്ന് മുഴുവൻ സൃഷ്ടിയും വ്യാപിക്കുന്നു, വിശുദ്ധ സഭയിൽ, അവൻ്റെ വചനത്തിൽ ബോധം ലയിക്കുന്നു.
ബ്രഹ്മവിഷ്ണു മഹേശനും പത്തു അവതാരങ്ങളും സംയുക്തമായി, അവൻ്റെ രഹസ്യത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാൻ കഴിയില്ല.
വേദങ്ങൾ, കതേബകൾ, ഹിന്ദുക്കൾ, മുസ്ലീങ്ങൾ - ആർക്കും അവൻ്റെ രഹസ്യങ്ങൾ അറിയില്ല.
സാക്ഷാൽ ഗുരുവിൻ്റെ പാദസ്പർശത്തിൽ വന്ന് ജീവിതം സഫലമാക്കുന്നവർ വിരളമാണ്.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ ശ്രവിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തി ശിഷ്യനാകുകയും, വികാരങ്ങളിൽ മരിച്ച്, യഥാർത്ഥ സേവകനാകാൻ സ്വയം തയ്യാറെടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഏതൊരു അപൂർവ വ്യക്തിയും യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ശ്മശാനത്തിൽ (അതായത് സ്ഥിരമായ സങ്കേതത്തിൽ) സ്വയം ആഗിരണം ചെയ്യുന്നു.
പാരായണങ്ങൾ, തപസ്സുകൾ, സ്ഥിരോത്സാഹങ്ങൾ, വേദങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള അനേകം പരിത്യാഗങ്ങളുടെ വിശദീകരണങ്ങൾ, എല്ലാ പതിനാല് കഴിവുകളും ലോകത്ത് അറിയപ്പെടുന്നു.
ശേഷനാഗിനും സനക്സിനും ഋഷി ലോമസിനും പോലും ആ അനന്തതയുടെ നിഗൂഢത അറിയില്ല.
ആഘോഷിക്കുന്നവർ, സത്യത്തെ പിന്തുടരുന്നവർ, സംതൃപ്തരായവർ, സിദ്ധന്മാർ, നാഥന്മാർ (യോഗികൾ) എല്ലാം യജമാനനില്ലാത്തവരായി മാറുന്നത് വ്യാമോഹങ്ങളിൽ അലയുകയാണ്.
എല്ലാ പാരുകളും പ്രവാചകന്മാരും ഔലിയമാരും ആയിരക്കണക്കിന് വൃദ്ധരും അവനെ അന്വേഷിക്കുമ്പോൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടു (കാരണം അവർക്ക് അവനെ അറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല).
യോഗകൾ (തപസ്സുകൾ), ഭോഗങ്ങൾ (സന്തോഷങ്ങൾ), രോഗങ്ങളുടെ ലക്ഷണം, കഷ്ടപ്പാടുകൾ, വേർപിരിയലുകൾ, എല്ലാം മിഥ്യാധാരണകളാണ്.
സന്ന്യാസിമാരുടെ പത്ത് വിഭാഗങ്ങൾ വ്യാമോഹങ്ങളിൽ അലയുകയാണ്.
ഗുരുവിൻ്റെ ശിഷ്യരായ യോഗികൾ എപ്പോഴും ജാഗരൂകരായിരിക്കും, അതേസമയം മറ്റുള്ളവർ കാടുകളിൽ ഒളിച്ചിരിക്കുന്നു, അതായത് ലോകത്തിൻ്റെ പ്രശ്നങ്ങളിൽ അവർ ആശങ്കാകുലരാണ്.
വിശുദ്ധ സഭയിൽ ചേരുമ്പോൾ, ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർ ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ മഹത്വത്തെ സ്തുതിക്കുന്നു.
ലക്ഷക്കണക്കിന് ചന്ദ്രന്മാരുടെയും സൂര്യന്മാരുടെയും പ്രകാശം യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ ഒരു കണികയ്ക്ക് തുല്യമാകില്ല.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് അപരിഷ്കൃത ലോകങ്ങളും ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആകാശങ്ങളും നിലവിലുണ്ട്, പക്ഷേ അവയുടെ വിന്യാസത്തിൽ ഒരു ചെറിയ ക്രമക്കേടും ഇല്ല.
വിവിധ നിറങ്ങളിലുള്ള ചലിക്കുന്ന തരംഗങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ ലക്ഷക്കണക്കിന് വായുവും വെള്ളവും ചേരുന്നു.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് സൃഷ്ടികളും ദശലക്ഷക്കണക്കിന് പിരിച്ചുവിടലുകളും പ്രക്രിയയുടെ തുടക്കവും മധ്യവും അവസാനവും ഇല്ലാതെ തുടർച്ചയായി മാറിമാറി വരുന്നു.
സഹിഷ്ണുതയുള്ള ഭൂമിക്കും പർവതങ്ങൾക്കും അനേകം ആളുകൾക്ക് സ്ഥിരോത്സാഹത്തിലും നീതിയിലും യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളെ തുല്യമാക്കാൻ കഴിയില്ല.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് തരത്തിലുള്ള അറിവുകളും ധ്യാനങ്ങളും ഗുരുവിൻ്റെ (ഗുണ്ണത്തിൻ്റെ) ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ ഒരു കണികയ്ക്ക് പോലും തുല്യമല്ല.
ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കുന്ന ഒരു കിരണത്തിനായി ഞാൻ ലക്ഷക്കണക്കിന് പ്രകാശകിരണങ്ങൾ ബലിയർപ്പിച്ചു.
കർത്താവിൻ്റെ ഒരു വചനത്തിൽ ലക്ഷക്കണക്കിന് നദികൾ (ജീവൻ) ഒഴുകുന്നു, അവയിൽ ലക്ഷക്കണക്കിന് തിരകൾ ഉയർന്നുവരുന്നു.
അവൻ്റെ ഒരു തിരമാലയിൽ വീണ്ടും ലക്ഷക്കണക്കിന് നദികൾ ഒഴുകുന്നു.
ഓരോ നദിയിലും, അവതാരരൂപത്തിൽ, ലക്ഷക്കണക്കിന് ജീവികൾ പല രൂപങ്ങൾ ധരിച്ച് അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.
മത്സ്യത്തിൻ്റെയും ആമയുടെയും രൂപത്തിലുള്ള അവതാരങ്ങൾ അതിൽ മുങ്ങിത്താഴുന്നു, പക്ഷേ അവർക്ക് അതിൻ്റെ ആഴം ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയില്ല, അതായത് ആ പരമമായ യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ അതിരുകൾ അവർക്ക് അറിയാൻ കഴിയില്ല.
ആ പരിപാലകനായ ഭഗവാൻ എല്ലാ പരിധികൾക്കും അതീതനാണ്; അവൻ്റെ തിരമാലകളുടെ അതിരുകൾ ആർക്കും അറിയാൻ കഴിയില്ല.
ആ യഥാർത്ഥ ഗുരു ഉത്തമനായ പുരുവാണ്, ഗുരുവിൻ്റെ ശിഷ്യന്മാർ ഗുരുവിൻ്റെ (ഗുർമത്ത്) ജ്ഞാനത്താൽ അസഹനീയമായത് വഹിക്കുന്നു.
ഇത്തരത്തിൽ ഭക്തിപൂർവ്വം ആരാധന നടത്തുന്നവർ വിരളമാണ്.
ഒരു വാക്ക് എല്ലാ അളവിലും അതീതമായ ആ മഹാനായ ഭഗവാൻ്റെ മഹത്വത്തെക്കുറിച്ച് എന്ത് പറയാൻ.
ഒരു ഗാലിയ മാത്രമുള്ള അവൻ്റെ രഹസ്യം ആർക്കും അറിയാൻ കഴിയില്ല. അർദ്ധ ശ്വാസം അളക്കാനാവാത്ത അവൻ്റെ ദീർഘായുസ്സ് എങ്ങനെ കണക്കാക്കും.
അവൻ്റെ സൃഷ്ടിയെ വിലയിരുത്താനാവില്ല; പിന്നെ എങ്ങനെയാണ് ആ അദൃശ്യമായ ഒന്ന് കാണാൻ കഴിയുക (മനസ്സിലാക്കുക).
രാവും പകലും പോലെയുള്ള അവൻ്റെ സമ്മാനങ്ങളും വിലമതിക്കാനാവാത്തതാണ്, അവൻ്റെ മറ്റ് അനുഗ്രഹങ്ങളും അനന്തമാണ്.
യജമാനനില്ലാത്തവരുടെ യജമാനനായ ഭഗവാൻ്റെ സ്ഥാനം വിവരണാതീതമാണ്.
നെറ്റി നേറ്റി (ഇതല്ല, ഇതല്ല) എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മാത്രമേ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ വിവരണാതീതമായ കഥ അവസാനിപ്പിക്കാൻ കഴിയൂ.
ആ ആദിമ ഭഗവാൻ മാത്രമാണ് അഭിവാദ്യത്തിന് അർഹൻ.
ഒരുവൻ്റെ ശിരസ്സിൽ ഒരു അമ്പടയാളം പിടിക്കുകയും ശരീരം കഷണം കഷണങ്ങളായി മുറിക്കുകയും ഹോമയാഗമായി അർപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവെങ്കിൽ;
ലക്ഷക്കണക്കിന് പ്രാവശ്യം മഞ്ഞുവീഴ്ചയിൽ ജീർണിച്ചാലോ ശരിയായ വിദ്യകൾ സ്വീകരിക്കുമ്പോഴോ ഒരാൾ ശരീരം തലകീഴായി തപസ്സുചെയ്യുന്നു;
ജല തപസ്സുകളിലൂടെയും അഗ്നി തപസ്സുകളിലൂടെയും ആന്തരിക അഗ്നി തപസ്സുകളിലൂടെയും ഒരാൾ ശരീരരഹിതനാകുകയാണെങ്കിൽ;
വ്രതാനുഷ്ഠാനങ്ങളും നിയമങ്ങളും ശിക്ഷണങ്ങളും അനുഷ്ഠിക്കുകയും ദേവീദേവന്മാരുടെ സ്ഥലങ്ങളിൽ അലഞ്ഞുതിരിയുകയും ചെയ്താൽ;
സദ്ഗുണമുള്ള ദാനധർമ്മങ്ങൾ, നന്മകൾ, താമരകൾ എന്നിവയുടെ സിംഹാസനം ഉണ്ടാക്കി അതിൽ ഇരിക്കുകയാണെങ്കിൽ;
ഒരാൾ നിയോലി കർമ്മം, സർപ്പ ഭാവം, നിശ്വാസം, ശ്വാസോച്ഛ്വാസം, ജീവവായു (പ്രണായാമം) എന്നിവ പരിശീലിക്കുകയാണെങ്കിൽ;
ഇവയെല്ലാം ചേർന്ന് ഗുരുമുഖൻ നേടിയ ആനന്ദഫലത്തിന് തുല്യമല്ല.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ജ്ഞാനികൾക്ക് അവരുടെ കഴിവുകളിലൂടെ ആനന്ദത്തിൻ്റെ (പരമോന്നത) ഫലം നേടാൻ കഴിയില്ല.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് നൈപുണ്യമുള്ള ആളുകൾക്കും അവരുടെ കഴിവുകൾ കൊണ്ട് ആയിരക്കണക്കിന് മിടുക്കന്മാർക്കും അവനെ പ്രാപിക്കാനാവില്ല.
ലക്ഷക്കണക്കിന് വൈദ്യന്മാരും, ലക്ഷക്കണക്കിന് കൗശലക്കാരും മറ്റ് ലോക ജ്ഞാനികളും;
ലക്ഷക്കണക്കിന് രാജാക്കന്മാരും ചക്രവർത്തിമാരും അവരുടെ മന്ത്രിമാരും ലക്ഷക്കണക്കിന് ഉണ്ടെങ്കിലും ആരുടെയും നിർദ്ദേശങ്ങളൊന്നും പ്രയോജനപ്പെടുന്നില്ല.
ആഘോഷിക്കുന്നവർ, സത്യസന്ധരും സംതൃപ്തരുമായവർ, സിദ്ധന്മാർ, നാഥന്മാർ, ആർക്കും അവൻ്റെ മേൽ കൈ വയ്ക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
നാല് വർണ്ണങ്ങളും നാല് വിഭാഗങ്ങളും ആറ് തത്ത്വചിന്തകളും ഉൾപ്പെടെ ആർക്കും ആ അദൃശ്യമായ ഭഗവാൻ്റെ ആനന്ദഫലം കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
ഗുരുമുഖന്മാരുടെ ആനന്ദഫലത്തിൻ്റെ മഹത്വം വലുതാണ്.
ഗുരുവിൻ്റെ ശിഷ്യത്വം വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യമാണ്; ഗുരുക്കളുടെ ഏതെങ്കിലും പിരിനോ ഗുരുവിനോ അത് അറിയാം.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ സ്വീകരിച്ച് വാചികമായ മിഥ്യാധാരണകൾക്കപ്പുറത്തേക്ക് അവൻ ആ ഭഗവാനെ തിരിച്ചറിയുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ആ സിഖ് മാത്രമാണ് തൻ്റെ ജഡിക മോഹങ്ങൾക്ക് മരണമടഞ്ഞ ബാബയിൽ (നാനക്ക്) സ്വയം ആഗിരണം ചെയ്യുന്നത്.
ഗുരുവിൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണാൽ അവൻ അവൻ്റെ കാലിലെ പൊടിയായി മാറുന്നു; വിനയാന്വിതനായ ഒരു സിഖുകാരൻ്റെ പാദങ്ങളിലെ പൊടി പവിത്രമായി ആളുകൾ കരുതുന്നു.
ഗുരുമുഖന്മാരുടെ മാർഗ്ഗം സമീപിക്കാനാവില്ല; മരിക്കുമ്പോൾ അവർ ജീവനോടെ തുടരുന്നു (അതായത്, അവർ അവരുടെ ആഗ്രഹങ്ങളെ മാത്രം നിർജ്ജീവമാക്കുന്നു), ആത്യന്തികമായി അവർ കർത്താവിനെ തിരിച്ചറിയുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ട്, ഭൃതിഗി പ്രാണിയുടെ (ചെറിയ ഉറുമ്പിനെ ഭ്രിംഗ് ആക്കി മാറ്റുന്ന) പെരുമാറ്റം സ്വീകരിക്കുന്നതിലൂടെ, അവൻ (ശിഷ്യൻ) ഗുരുവിൻ്റെ മഹത്വവും മഹത്വവും കൈവരിക്കുന്നു.
വാസ്തവത്തിൽ ആർക്കാണ് ഈ വിവരണാതീതമായ കഥയെ വിവരിക്കാൻ കഴിയുക?
വിശുദ്ധ സഭയിൽ വന്നതിനുശേഷം നാല് വർണ്ണങ്ങളും (ജാതികളും) നാലിരട്ടി ശക്തി പ്രാപിക്കുന്നു, അതായത് അവയിൽ പതിനാറ് തരം കഴിവുകൾ തികഞ്ഞവരായി മാറുന്നു.
വാക്കിൻ്റെ അഞ്ച് ഗുണങ്ങളിൽ (പരേസ്, പാ(യന്ത്ൽ, മാധ്യമം, വൈഖർഫ്, മാതൃക) ബോധത്തെ ആഗിരണം ചെയ്യുന്ന ജിൽറ്റ് അഞ്ച് തവണ അഞ്ച്, 1. അതായത് മനുഷ്യപ്രകൃതിയുടെ ഇരുപത്തിയഞ്ച് പ്രോക്ലിവിറ്റികളെയും മെരുക്കുന്നു.
ആറ് തത്ത്വചിന്തകൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു, ഭഗവാൻ്റെ ഏക തത്ത്വചിന്തയിൽ, ആറ് തവണ ആറിൻ്റെ, അതായത് മുപ്പത്തിയാറ് ആസനങ്ങളുടെ (യോഗയുടെ) പ്രാധാന്യത്തെക്കുറിച്ച് thejtv മനസ്സിലാക്കുന്നു.
ഏഴ് ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിലും ഒരു വിളക്കിൻ്റെ പ്രകാശം വീക്ഷിക്കുമ്പോൾ, നാൽപ്പത്തിയൊൻപത് (7x7) വായു ഫിറ്റ് വഴി നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്നു),
നാല് വർണ്ണങ്ങളുടെ രൂപത്തിലുള്ള അസർധാതുവും (ഒന്ന്) ഗുരുവിൻ്റെ രൂപത്തിലുള്ള തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലുമായി ബന്ധപ്പെട്ട നാല് ആശ്രമങ്ങളും സ്വർണ്ണമായി മാറുമ്പോൾ അറുപത്തിനാല് കഴിവുകളുടെ ആനന്ദം ആസ്വദിക്കുന്നു.
ഒൻപത് നാഥുകളിൽ (യജമാനന്മാർ) ഒരു യജമാനനെ വണങ്ങുന്നതിലൂടെ, എൺപത്തിയൊന്ന് വിഭാഗങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള (പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ) അറിവ് കൈവരിക്കുന്നു.
പത്ത് വാതിലുകളിൽ നിന്ന് (ശരീരത്തിൻ്റെ) സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിക്കുന്നത് തികഞ്ഞ യോഗിക്ക് നൂറ് ശതമാനം സ്വീകാര്യത ലഭിക്കുന്നു (കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ).
ഗുർമുഖുകളുടെ ആനന്ദഫലത്തിന് സൂക്ഷ്മമായ ഒരു നിഗൂഢതയുണ്ട്.
സിഖ് നൂറ് മടങ്ങാണെങ്കിൽ, ശാശ്വതമായ യഥാർത്ഥ ഗുരു നൂറ്റി ഒന്ന് മടങ്ങാണ്.
അവൻ്റെ കോടതി എപ്പോഴും സ്ഥിരതയുള്ളതാണ്, അവൻ ഒരിക്കലും ട്രാൻസ്മിഗ്രേഷൻ ചക്രത്തിന് വിധേയനാകുന്നില്ല.
ഏകമനസ്സോടെ അവനെ ധ്യാനിക്കുന്നവന് യമൻ്റെ കുരുക്ക് അറ്റുപോകുന്നു.
ആ ഒരു ഭഗവാൻ മാത്രം എല്ലായിടത്തും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു, ബോധത്തെ വചനത്തിൽ ലയിപ്പിച്ചാൽ മാത്രമേ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ അറിയാൻ കഴിയൂ.
പ്രത്യക്ഷമായ ഗുരുവിൻ്റെ (ഗുരുവിൻ്റെ വാക്ക്) കാണാതെ, മോഷണങ്ങൾ, എൺപത്തിനാല് ലക്ഷം ജീവജാലങ്ങളിൽ അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളില്ലാതെ, ജീവികൾ ജനിക്കുകയും മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, ഒടുവിൽ നരകത്തിൽ എറിയപ്പെടുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരു (കർത്താവ്) വിശേഷണങ്ങളില്ലാത്തവനും എന്നാൽ എല്ലാ ഗുണങ്ങളും ഉള്ളവനുമാണ്.
അപൂർവമായ ഒരാൾ ഗുരുവിൻ്റെ വചനത്തിൽ സ്വയം ലയിക്കുന്നു. ഗുരുവില്ലാതെ ഒരു അഭയസ്ഥാനവുമില്ല, ഈ യഥാർത്ഥ അഭയം ഒരിക്കലും നശിക്കുകയില്ല.
യഥാർത്ഥ ഗുരു (കർത്താവ്), എല്ലാ ഗുരുക്കളുടെയും ഗുരു, തുടക്കം മുതൽ അവസാനം വരെ മാറ്റമില്ലാത്ത ഗുരുവാണ്.
ഏതൊരു അപൂർവ ഗുർമുഖും സജ്ജീകരണത്തിൽ ലയിക്കുന്നു.
ധ്യാനത്തിൻ്റെ അടിസ്ഥാനം ഗം രൂപമാണ് (ഗുണങ്ങളുള്ളതും എല്ലാ ഗുണങ്ങൾക്കും അതീതവുമാണ്) അടിസ്ഥാന ആരാധന ഗുരുവിൻ്റെ പാദപൂജയാണ്.
മന്ത്രങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനം ഗുരുവിൻ്റെ വാക്കാണ്, യഥാർത്ഥ ഗുരു യഥാർത്ഥ വാക്ക് ചൊല്ലുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങൾ കഴുകുന്നത് പവിത്രമാണ്, സിഖുകാർ താമര (ഗുരുവിൻ്റെ) പാദങ്ങൾ കഴുകുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളിലെ അമൃത് എല്ലാ പാപങ്ങളെയും വേർപെടുത്തുന്നു, ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളിലെ പൊടി എല്ലാ ദുഷിച്ച എഴുത്തുകളെയും ഇല്ലാതാക്കുന്നു.
അതിൻ്റെ കൃപയാൽ യഥാർത്ഥ നാമകരണം ചെയ്ത സ്രഷ്ടാവ്, വാഹിഗുരു, ഹൃദയത്തിൽ വസിക്കുന്നു.
യോഗികളുടെ പന്ത്രണ്ട് അടയാളങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കി, ഗുരുമുഖൻ ഭഗവാൻ്റെ കൃപയുടെ അടയാളം നെറ്റിയിൽ ഇടുന്നു.
എല്ലാ മതപരമായ പെരുമാറ്റങ്ങളിലും, ഒരേയൊരു പെരുമാറ്റച്ചട്ടം ശരിയാണ്, എല്ലാറ്റിനെയും നിരാകരിച്ച്, ഏകനായ ഭഗവാനെ മാത്രം സ്മരിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കണം.
ഗുരുവിനെ അല്ലാതെ മറ്റാരെയും പിന്തുടർന്ന് മനുഷ്യൻ അഭയമില്ലാതെ അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.
തികഞ്ഞ ഗുരുവില്ലാതെ, ജീവ് കടന്നുപോകുന്നു.