ഒരു ഓങ്കാർ, ആദിമ ഊർജ്ജം, ദൈവിക ആചാര്യൻ്റെ കൃപയാൽ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടു
സതിഗുരൻ എന്ന യഥാർത്ഥ നാമത്തിൽ അറിയപ്പെടുന്ന ആ ആദിമ ഭഗവാന് നമസ്കാരം.
നാല് വർണ്ണങ്ങളെയും ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരാക്കി മാറ്റി, ആ യഥാർത്ഥ ഗുരു (ഗം നാനക് ദേവ്) ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് ഒരു യഥാർത്ഥ വഴി ആരംഭിച്ചു.
വിശുദ്ധ സഭയിൽ എല്ലാവരും ചേർന്ന് ആലപിക്കുന്ന അത്തരമൊരു അടിക്കാത്ത പദത്തെ യഥാർത്ഥ ഗുരു സ്പന്ദിച്ചിരിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ ഗുരുമുഖന്മാർ ചൊല്ലുന്നു; അവർ കടന്നുപോകുകയും ലോകത്തെ മറികടക്കുകയും ചെയ്യുന്നു (ലോക സമുദ്രം).
വെറ്റിലയിൽ കാറ്റെച്ചു, ചുണ്ണാമ്പും വെറ്റിലയും കലർത്തി നല്ല നിറം ഉണ്ടാക്കുന്നതുപോലെ, നാല് വർണ്ണങ്ങളും അടങ്ങുന്ന ഗുർമുഖ് ജീവിതരീതി മനോഹരമാണ്.
തികഞ്ഞ ഗം കണ്ടുമുട്ടിയ അവൻ ഗുർമതി പ്രാപിച്ചു; ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനം, യഥാർത്ഥത്തിൽ അറിവ്, ഏകാഗ്രത, ധ്യാനം എന്നിവയുടെ പഠിപ്പിക്കലുകളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
സത്യഗുരു വിശുദ്ധ സഭയുടെ രൂപത്തിൽ സത്യത്തിൻ്റെ വാസസ്ഥലം സ്ഥാപിച്ചു.
മറ്റുള്ളവരുടെ ശരീരം, സമ്പത്ത്, പരദൂഷണം എന്നിവയിൽ നിന്ന് (എന്നെ) തടഞ്ഞുനിർത്തി, യഥാർത്ഥ ഗുരു, ഭഗവാൻ്റെ നാമം, ശുദ്ധീകരണം, ദാനധർമ്മങ്ങൾ എന്നിവയിൽ ധ്യാനിക്കാൻ എന്നെ നിശ്ചയദാർഢ്യമാക്കി.
ഗം പഠിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ ആളുകൾ അവരുടെ മനസ്സിനെ മനസ്സിലാക്കുകയും വഴിതെറ്റുന്നത് തടയുകയും ചെയ്തു.
തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലിൽ തൊടുന്ന എട്ട് ലോഹങ്ങൾ സ്വർണ്ണമാകുന്നതുപോലെ, ഗുരുമുഖന്മാർ അവരുടെ മനസ്സിനെ കീഴടക്കി ലോകം മുഴുവൻ കീഴടക്കി.
ഒരു തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലിൽ സ്പർശിച്ചാൽ ഒരു കല്ല് മറ്റൊരു തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലായി മാറിയതിന് തുല്യമായ യോഗ്യതയാണ് സിഖുകാരന് ലഭിക്കുന്നതെന്ന ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശത്തിൻ്റെ ഫലമാണിത്.
വ്യവസ്ഥാപിതമായി, യോഗയും സുഖഭോഗങ്ങളും നേടി, ഭക്തിയിൽ മുഴുകിയതിനാൽ അവർക്ക് ഭയം നഷ്ടപ്പെട്ടു.
അഹംഭാവം ഇല്ലാതായപ്പോൾ, ദൈവം ചുറ്റും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നതായി മാത്രമല്ല, തൻ്റെ ഭക്തരോടുള്ള സ്നേഹം നിമിത്തം കൂടിയാണ്.
അവൻ അവരുടെ നിയന്ത്രണത്തിലായി.
വിശുദ്ധ സഭയിൽ, വചനത്തോട് ഇണങ്ങിച്ചേർന്ന്, ഗുർമുഖ് വേദനകളും സന്തോഷങ്ങളും ഒരേ സിരയിൽ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നു.
അവൻ അഹംഭാവപരമായ ദുഷിച്ച ചിന്തകൾ ഉപേക്ഷിക്കുകയും യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുകയും കാലാതീതനായ ഭഗവാനെ ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ശിവ-ശക്തിയുടെ (മായ) പ്രതിഭാസങ്ങൾക്കപ്പുറം, ഗുർൻസുഖ് ശാന്തമായി ആനന്ദത്തിൻ്റെ ഫലങ്ങളിൽ ലയിക്കുന്നു.
ഗുരുവിനെയും ഈശ്വരനെയും ഒന്നായി കണക്കാക്കി ദ്വിത്വ ബോധത്തിൻ്റെ ദോഷങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കുന്നു.
ഗുരുമുഖങ്ങൾ പരിവർത്തനത്തിൻ്റെ ചക്രത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തുപോകുകയും സമീപിക്കാൻ കഴിയാത്തവനും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്തവനുമായ ഭഗവാനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നത് കാലത്തിൻ്റെ (വാർദ്ധക്യം) ആഘാതങ്ങളിൽ നിന്ന് അകന്നുപോകുന്നു.
പ്രതീക്ഷകളും ഭയങ്ങളും അവരെ പീഡിപ്പിക്കുന്നില്ല. വേർപിരിയുന്ന സമയത്ത് അവർ വീട്ടിൽ വസിക്കുന്നു, അവർക്ക് അമൃതും വിഷവും സന്തോഷവും സങ്കടവും ഒരുപോലെയാണ്.
വിശുദ്ധ സഭയിൽ, ഭയപ്പെടുത്തുന്ന വിട്ടുമാറാത്ത രോഗങ്ങളും സുഖപ്പെടുത്തുന്നു.
വായു, ജലം, തീ, മൂന്ന് ഗുണങ്ങൾ - ശാന്തത, പ്രവർത്തനം, നിഷ്ക്രിയത്വം എന്നിവ സിഖ് കീഴടക്കി.
മനസ്സ്, സംസാരം, കർമ്മം, ഏകാഗ്രത, ധ്യാനം എന്നിവയാൽ അയാൾക്ക് ദ്വിത്വബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടു.
ഗുരുവിനെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവിൽ ആഗീരണം ചെയ്യലാണ് ലോകത്തിലെ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ പെരുമാറ്റം. ലോകത്തിൽ വൈവിധ്യമാർന്ന കർത്തവ്യങ്ങൾ നിർവഹിക്കുമ്പോൾ അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ അവൻ ഏകനാണ് (കർത്താവുമായി).
ഭൂമിയെയും അപരിഷ്കൃത ലോകത്തെയും കീഴടക്കി അവൻ സ്വർഗത്തിൽ സ്വയം സ്ഥാപിക്കുന്നു.
മധുരമായി സംസാരിച്ച്, വിനയത്തോടെ പെരുമാറി, സ്വന്തം കൈകൊണ്ട് ദാനധർമ്മങ്ങൾ ചെയ്തുകൊണ്ട്, വീണുപോയവർ പോലും ശുദ്ധരായി.
അങ്ങനെ, ഗുരുമുഖൻ ആനന്ദത്തിൻ്റെ സമാനതകളില്ലാത്തതും അമൂല്യവുമായ ഫലങ്ങൾ കൈവരിക്കുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭയുമായി സഹവസിക്കുന്ന അദ്ദേഹം അഹംഭാവത്തെ (മനസ്സിൽ നിന്ന്) പിഴുതെറിയുന്നു.
നാല് ആദർശങ്ങൾ (ധർമ്മം, അർത്ഥം, ക്തിം, മോക്സ്) അനുസരണയുള്ള ദാസൻ്റെ (കർത്താവിൻ്റെ) ചുറ്റും കൈകൾ കൂപ്പി നിൽക്കുന്നു.
ഈ ദാസൻ നാലു ദിക്കുകളും അവനെ വണങ്ങി, എല്ലാം ഒരു നൂലിൽ കെട്ടിയവനെ വണങ്ങി.
വേദങ്ങൾ, വേദങ്ങൾ പാരായണം ചെയ്യുന്ന പണ്ഡിതന്മാർ, അവരുടെ പ്രേക്ഷകർ എന്നിവർക്ക് അവൻ്റെ രഹസ്യം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയില്ല.
നാല് യുഗകാലങ്ങളിലും അവൻ്റെ പ്രസന്നമായ ജ്വാല ജ്വലിക്കുന്നു.
നാല് വാമകളിലെയും സിഖുകാർ ഒരു വർണ്ണമായി മാറി, അവർ ഗുർമുഖുകളുടെ (വലിയ) വംശത്തിൽ പ്രവേശിച്ചു.
അവർ ധർമ്മ വാസസ്ഥലങ്ങളിൽ (ഗുരുദ്വാരകൾ) ഗുരുക്കളുടെ വാർഷികം ആഘോഷിക്കുകയും അങ്ങനെ പുണ്യ പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ വിത്ത് പാകുകയും ചെയ്യുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭയിൽ കൊച്ചുമകനും മുത്തച്ഛനും (അതായത് ചെറുപ്പക്കാരും പ്രായമായവരും) പരസ്പരം തുല്യരാണ്.
കാമം (കാമം) ക്രോധം (കോപം), അഹത്തിലൈർ അഹംഭാവം എന്നിവ നിയന്ത്രിക്കുന്ന സദ് സംഗത്തിലെ (വിശുദ്ധ കൂട്ടുകെട്ടിൽ) സിഖുകാർ അവരുടെ അത്യാഗ്രഹത്തെയും അഭിനിവേശത്തെയും നശിപ്പിക്കുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭയിൽ, സത്യ സംതൃപ്തി, അനുകമ്പ, ധർമ്മം, സമ്പത്ത്, അധികാരം എല്ലാം അടങ്ങുന്നു.
അഞ്ച് ഘടകങ്ങളെ മറികടന്ന്, അഞ്ച് വാക്കുകളുടെ (ഉപകരണങ്ങൾ) അഭിനന്ദനങ്ങൾ. അവിടെ കളിച്ചു.
അഞ്ച് യോഗാസനങ്ങൾ നിയന്ത്രിച്ച്, സഭയിലെ മാന്യനായ അംഗം ചുറ്റും പ്രശസ്തനായി.
അഞ്ചുപേരും ഒരുമിച്ചു ഇരിക്കുന്നിടത്ത് ദൈവമായ കർത്താവ് ഉണ്ട്; വിവരിക്കാനാവാത്ത ഭഗവാൻ്റെ ഈ രഹസ്യം അറിയാൻ കഴിയില്ല.
എന്നാൽ കാപട്യത്തെ നിരാകരിക്കുന്ന ആ അഞ്ചുപേർ (ഒരുമിച്ചു ഇരിക്കാൻ) മാത്രമേ വചനത്തിൻ്റെ അടങ്ങാത്ത ഈണത്തിൽ തങ്ങളുടെ ബോധത്തെ ലയിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളൂ.
അത്തരം സഹശിഷ്യന്മാർ വിശുദ്ധ സഭയെ ആരാധിക്കുന്നു.
ആറ് (ഇന്ത്യൻ. തത്ത്വചിന്തകൾ) അനുയായികൾ തീവ്രമായി ആഗ്രഹിക്കുന്നു, എന്നാൽ ഗുരുമുഖത്തിന് മാത്രമേ ഭഗവാൻ്റെ ദർശനം ലഭിക്കുകയുള്ളൂ.
ആറ് ശാസ്ത്രങ്ങൾ ഒരാളെ ഒരു വൃത്താകൃതിയിൽ മനസ്സിലാക്കുന്നു, എന്നാൽ ഗുരുവിൻ്റെ പഠിപ്പിക്കലുകൾ ഹൃദയത്തിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുന്നതാണ് ഗുരുമുഖങ്ങൾ.
എല്ലാ സംഗീത അളവുകളും ഈണങ്ങളും അത് അനുഭവിക്കാൻ അതിശയിപ്പിക്കുന്നതാണ്
ആറ് ഋതുക്കളിലും ഒരേ ഒരു സൂര്യൻ സ്ഥിരതയുള്ളവനാണ് യഥാർത്ഥ ഗുരു.
അത്തരം ഒരു സുഖഫലം ഗുരുമുഖന്മാർ നേടിയിട്ടുണ്ട്, അതിൻ്റെ രുചി ആറ് സുഖങ്ങൾ കൊണ്ട് അറിയാൻ കഴിയില്ല.
ആങ്കറിറ്റുകൾ, സത്യത്തിൻ്റെ അനുയായികൾ, ദീർഘകാലം ജീവിച്ചവർ, സാർവത്രികമായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടവർ എന്നിവരെല്ലാം വ്യാമോഹങ്ങളിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭയിൽ ചേരുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ ഒരാൾക്ക് സ്വതസിദ്ധമായ സ്വഭാവത്തിൽ ലയിക്കാൻ കഴിയൂ.
സപ്തസമുദ്രങ്ങളെ നിയന്ത്രിച്ചുകൊണ്ട് വിശുദ്ധ സഭയിൽ സഞ്ചരിക്കുന്ന ഗുർമുഖുകൾ ഈ ലോകസമുദ്രത്തിൽ വേർപിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ഏഴു ഭൂഖണ്ഡങ്ങളും ഇരുട്ടിലാണ്; ഗുർമുഖ് അവരെ വചനത്തിൻ്റെ വിളക്കുകൊണ്ട് പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു.
ഗുർമുഖ് എല്ലാ ഏഴ് പുരുകളെയും (ദൈവങ്ങളുടെ വാസസ്ഥലങ്ങൾ) പരിഷ്കരിച്ചു, ഒപ്പം സന്തുലിതാവസ്ഥ മാത്രമാണ് സത്യത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വാസസ്ഥലമെന്ന് കണ്ടെത്തി.
സ്വാ-തി മുതലായ എല്ലാ പ്രധാന നക്സ്ത്രങ്ങളെയും ഏഴ് ദിവസങ്ങളെയും അവൻ അവരുടെ തലയിൽ നിന്ന് പിടിച്ച് നിയന്ത്രിച്ചു, അതായത് അവരുടെ ചതികൾക്കപ്പുറത്തേക്ക് പോയി.
ഇരുപത്തിയൊന്ന് നഗരങ്ങളും അവയുടെ ആർഭാടങ്ങളും അവൻ കടന്നുപോയി, അവൻ സന്തോഷത്തോടെ (തൻ്റെ സ്വയത്തിൽ) ജീവിക്കുന്നു.
ഏഴ് താളങ്ങളുടെ (സംഗീതത്തിൻ്റെ) സമഗ്രത അദ്ദേഹം അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, കൂടാതെ അദ്ദേഹം പർവതങ്ങളുടെ ഏഴ് അരുവികളും കടന്നിട്ടുണ്ട്.
വിശുദ്ധ സഭയിൽ അദ്ദേഹം ഗുരുവിൻ്റെ വചനം നിലനിർത്തുകയും നിറവേറ്റുകയും ചെയ്തതിനാൽ ഇത് സാധ്യമാണ്.
ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനത്തിന് അനുസൃതമായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന വ്യക്തി, എട്ട് വിഭാഗങ്ങളുടെ (നാലു വർണ്ണങ്ങളുടെയും നാല് ആശ്രമങ്ങളുടെയും) കാപട്യങ്ങളെ മറികടന്ന് ഏകമനസ്സോടെ ഭഗവാനെ ആരാധിക്കുന്നു.
നാല് വാമ രൂപത്തിലുള്ള എട്ട് ലോഹങ്ങളും തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ ശിലയെ ഗുരുവിൻ്റെ രൂപത്തിൽ കണ്ടുമുട്ടിയ നാല് മതങ്ങളും തങ്ങളെത്തന്നെ സ്വർണ്ണമായി, ഗുരുമുഖനായി, പ്രബുദ്ധനായി പരിണമിച്ചു.
സിദ്ധന്മാരും മറ്റ് അത്ഭുത സാധകരും ആ ആദിമ ഭഗവാനെ മാത്രം വന്ദിച്ചു.
ആ ഭഗവാനെ കാലത്തിൻ്റെ എട്ടു നാഴികളിലും ആരാധിക്കണം; വചനത്തിലെ ബോധത്തിൻ്റെ ലയനത്തിലൂടെ, അദൃശ്യമായത് ഗ്രഹിക്കുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗമയുടെ ഉപദേശം സ്വീകരിക്കുന്നതിലൂടെ, എട്ട് തലമുറകളിലെ വിഷം (കഠിനം) തുടച്ചുനീക്കപ്പെടുന്നു, ഇപ്പോൾ ബുദ്ധി മായയാൽ ഭ്രമിക്കുന്നില്ല.
ഗുരുമുഖന്മാർ അവരുടെ സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തിയാൽ മാറ്റാനാകാത്ത മനസ്സിനെ ശുദ്ധീകരിച്ചു.
വിശുദ്ധ സഭായോഗം കൊണ്ട് മാത്രമാണ് മനസ്സ് നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്നത്.
ആളുകൾ ഒമ്പത് മടങ്ങ് ഭക്തി സ്വീകരിക്കുന്നു, എന്നാൽ ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനം സ്വീകരിക്കുമ്പോൾ ഗുരുമുഖം ഒമ്പത് വാതിലുകൾ നിറവേറ്റുന്നു.
സ്നേഹത്തിൻ്റെ ആനന്ദം ആസ്വദിച്ച്, പൂർണ്ണമായ അടുപ്പത്തോടെ, ഗുരുമുഖൻ ഭഗവാൻ്റെ സ്തുതികൾ ചൊല്ലുന്നു.
രാജയോഗത്തിലൂടെ, ഗുരുമുഖൻ സത്യത്തെയും അസത്യത്തെയും കീഴടക്കി, അങ്ങനെ അദ്ദേഹം ഭൂമിയിലെ ഒമ്പത് പ്രദേശങ്ങളിലും അറിയപ്പെടുന്നു.
വിനയാന്വിതനായി അവൻ ഒമ്പത് വാതിലുകളെ അച്ചടക്കമാക്കി, കൂടാതെ അവൻ സൃഷ്ടിയിലും ലയനത്തിലും സ്വയം വ്യാപിച്ചു.
ഒമ്പത് നിധികൾ അവനെ ആത്മാർത്ഥമായി പിന്തുടരുന്നു, ഗുർമുഖ് ഒമ്പത് നാഥുകളിലേക്ക് വികസിക്കുന്നു, മോക്ഷം നേടാനുള്ള സാങ്കേതികത.
ഒമ്പത് സോക്കറ്റുകൾക്കിടയിൽ (മനുഷ്യശരീരത്തിൽ), കയ്പും മധുരവും ചൂടും തണുപ്പും ഉള്ള നാവ് ഇപ്പോൾ
വിശുദ്ധ സഭയുമായുള്ള സഹവാസവും ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനവും നിമിത്തം, അനുഗ്രഹീതവും ആനന്ദപൂർണ്ണവുമാണ്.
സിഖുകാർ മറ്റുള്ളവരുടെ സുന്ദരികളായ സ്ത്രീകളെ തൻ്റെ അമ്മമാരായും സഹോദരിമാരായും പെൺമക്കളായും പരിഗണിക്കണം.
മറ്റുള്ളവരുടെ സമ്പത്ത് അയാൾക്ക് ഹിന്ദുവിന് ഗോമാംസവും മുസ്ലീമിന് പന്നിയിറച്ചിയുമാണ്.
മകനോടോ ഭാര്യയോടോ കുടുംബത്തോടോ ഉള്ള അഭിനിവേശം നിമിത്തം ആരെയും ഒറ്റിക്കൊടുക്കാനും വഞ്ചിക്കാനും പാടില്ല.
മറ്റുള്ളവരുടെ പുകഴ്ത്തലും അപവാദങ്ങളും കേൾക്കുമ്പോൾ അവൻ ആരോടും മോശമായി സംസാരിക്കരുത്.
അവൻ സ്വയം മഹത്വമുള്ളവനും മഹത്വമുള്ളവനുമായി കണക്കാക്കരുത് അല്ലെങ്കിൽ തൻ്റെ അഹംഭാവത്തിൽ നിന്ന് ആരെയും കബളിപ്പിക്കരുത്.
അത്തരമൊരു സ്വഭാവമുള്ള ഗുർമുഖ് രാജ് യോഗ (ഉയർന്ന യോഗ) പരിശീലിക്കുന്നു, സമാധാനപരമായി ജീവിക്കുന്നു a
വിശുദ്ധ സഭയ്ക്ക് സ്വയം ബലിയർപ്പിക്കാൻ പോകുന്നു.
പ്രണയത്തിൻ്റെ ആനന്ദം ആസ്വദിച്ച ഗുർമുഖിന് ഭക്ഷണത്തോടും മഷിയോടും താൽപ്പര്യമില്ല.
വചനത്തിൽ അവൻ്റെ ബോധത്തിൻ്റെ ലയനം കാരണം, അയാൾക്ക് ഈപ്പ് ലഭിക്കുന്നില്ല, ഉണർന്നിരിക്കുന്നതിലൂടെ, അവൻ തൻ്റെ രാത്രി സന്തോഷകരമായി ചെലവഴിക്കുന്നു.
വിവാഹത്തിന് മുമ്പുള്ള കുറച്ച് സമയങ്ങളിൽ, വധുവും വരനും gs-ൽ പോലും മനോഹരമായി കാണപ്പെടുന്നു, ഗുർമുഖുകളും അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു.
ലോകത്തിൽ നിന്ന് പോകുന്ന നിഗൂഢത അവർ മനസ്സിലാക്കുന്നതിനാൽ, അവർ ലോകത്തിലെ അതിഥികളെപ്പോലെയാണ് ജീവിക്കുന്നത് (അവർ എത്രയും വേഗം പോകണം).
ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ പെരുവഴിയെക്കുറിച്ച് പരിചിതമായതിനാൽ, ഗുരുമുഖന്മാർ സത്യമായ ചരക്കുകളുടെ മുഴുവൻ ഭാരവുമായി അതിൽ നീങ്ങുന്നു.
സിഖുകാർ ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു, അവരുടെ മുഖങ്ങൾ ഈ ലോകത്തും പരലോകത്തും ദീപ്തമായി നിലകൊള്ളുന്നു.
എല്ലായ്പ്പോഴും വിശുദ്ധ സഭയിൽ, കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വത്തിൻ്റെ വിവരണാതീതമായ കഥ പറയുന്നു.
അഹങ്കാരവും അഹങ്കാരവും നിരസിക്കുന്ന ഒരു ഗുരുമുഖൻ വിനയാന്വിതനാകണം.
അവൻ്റെ മനസ്സിൽ അറിവിൻ്റെ വെളിച്ചം കൊണ്ട് അവൻ അജ്ഞതയുടെയും വ്യാമോഹങ്ങളുടെയും അന്ധകാരത്തെ അകറ്റണം.
താഴ്മയോടെ അവൻ (കർത്താവിൻ്റെ) കാൽക്കൽ വീഴണം, കാരണം എളിമയുള്ളവർ മാത്രമേ കർത്താവിൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നുള്ളൂ.
യജമാനൻ്റെ ഇഷ്ടം ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന മനുഷ്യനെയും മാസ്റ്റർ സ്നേഹിക്കുന്നു.
ദൈവഹിതം സ്വീകരിക്കുന്ന ഒരാൾ ഈ ലോകത്തിലെ അതിഥിയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നു;
അതുകൊണ്ടാണ് എല്ലാ അവകാശവാദങ്ങളും ഉപേക്ഷിച്ച്, തനിക്കുവേണ്ടി ഒരു അവകാശവാദവും ഉന്നയിക്കാതെ അവൻ ജീവിക്കുന്നത്.
വിശുദ്ധ സഭയിലായിരിക്കുമ്പോൾ, അവൻ കർത്താവിൻ്റെ കൽപ്പനകൾക്ക് അനുസൃതമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
ഗുരുവിനെയും ദൈവത്തെയും ഒന്നായി സ്വീകരിച്ച് ഗുരുമുഖൻ ദ്വൈതബോധം ഇല്ലാതാക്കി.
അഹന്തയുടെ മതിൽ തകർത്ത്, ഗുരുമുഖൻ കുളത്തെ (സ്വയം) നദിയുമായി (ബ്രഹ്ം) സംയോജിപ്പിച്ചു.
നിസ്സംശയമായും നദി അതിൻ്റെ രണ്ട് കരകളിലായി നിലനിൽക്കുന്നു, മറ്റൊന്ന് മറ്റൊന്നും അറിയുന്നില്ല.
മരത്തിൽ നിന്ന് ഫലവും ഫലവും ജനിക്കുന്നു, വ്യത്യസ്ത പേരുകളുണ്ടെങ്കിലും വാസ്തവത്തിൽ ഇവ രണ്ടും ഒന്നാണ്.
ആറു ഋതുക്കളിലും സൂര്യൻ ഒന്നാണ്; ഇതറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഒരാൾ വ്യത്യസ്ത സൂര്യന്മാരെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നില്ല.
രാത്രിയിൽ നക്ഷത്രങ്ങൾ മിന്നിത്തിളങ്ങുന്നു, പക്ഷേ പകൽ നേരം പുലരുമ്പോൾ ആരുടെ ആജ്ഞയിലാണ് അവ ഒളിച്ചിരിക്കുന്നത്? (അവർ സ്വയമേവ പോകുന്നു, അതുപോലെ തന്നെ അറിവിൻ്റെ വെളിച്ചത്താൽ അജ്ഞതയുടെ അന്ധകാരം സ്വയം ദൂരീകരിക്കപ്പെടുന്നു).
വിശുദ്ധ സഭ, ഗുരുമുഖന്മാർ ഏകമനസ്സോടെ ഭഗവാനെ ആരാധിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ യോഗി സിഖുകാർ എപ്പോഴും ഉണർന്നിരിക്കുന്നവരും മായയ്ക്കിടയിൽ വേർപിരിഞ്ഞവരുമാണ്.
അവർക്ക് ഗുരുമന്ത്രം കമ്മലും സന്യാസിമാരുടെ കാലിലെ പൊടി അവർക്ക് ഭസ്മവുമാണ്.
ക്ഷമ എന്നത് അവരുടെ പുതപ്പാണ്, അവരുടെ ഭിക്ഷാപാത്രത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നു, ഭക്തിയാണ് അവരുടെ കാഹളം (സിറ്റിഗ്),
അറിവ് അവരുടെ വടിയാണ്, ഗുരുവിനെ അനുസരിക്കുന്നത് അവരുടെ ധ്യാനമാണ്.
വിശുദ്ധ സഭയുടെ രൂപത്തിൽ ഗുഹയിൽ ഇരിക്കുന്ന അവർ അജ്ഞാതമായ സജ്ജീകരണത്തിലാണ് താമസിക്കുന്നത്.
അഹം എന്ന രോഗത്തിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടുമ്പോൾ, അവർ വരവിൻ്റെയും പോക്കിൻ്റെയും (ജനനവും മരണവും) ബന്ധനങ്ങളിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭയെ വാഴ്ത്തുന്നത് അതിൽ കുടികൊള്ളുന്ന ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനം കൊണ്ടാണ്.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ബ്രഹ്മാക്കൾ, ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വേദങ്ങൾ ചൊല്ലി, നെറ്റ് നെറ്റ്) (ഇതല്ല, ഇതല്ല) എന്ന് പറഞ്ഞു തളർന്നു.
മഹാദേവനും ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ഏകാഭിപ്രായക്കാരും യോഗാഭ്യാസത്തിൻ്റെ ഉറക്കമില്ലായ്മയിൽ മടുത്തു.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് അവതാരങ്ങളായി മാറിയ വിഷ്ണുവിന് അറിവിൻ്റെ ഇരുതല മൂർച്ചയുള്ള വാളിൽ പിടിക്കാൻ പോലും കഴിഞ്ഞില്ല.
ലോമസിനെപ്പോലുള്ള ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ദീർഘായുസ്സുള്ള ഋഷികൾ അവരുടെ ധൈര്യം ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, ആത്യന്തികമായി പരിഭ്രാന്തരായി.
ആ ഭഗവാൻ തൻറെ 'സ്വയം കൊണ്ട് മൂടിയിരിക്കുന്നു, എല്ലാ മൂന്ന് ലോകങ്ങളും, നാല് യുഗങ്ങളും, ദശലക്ഷക്കണക്കിന് പ്രപഞ്ചങ്ങളും അവയുടെ വിഭജനങ്ങളും, അതായത്
അവൻ എല്ലാവരേക്കാളും വലുതാണ്. ദശലക്ഷക്കണക്കിന് സൃഷ്ടികളും പിരിച്ചുവിടലുകളും പേർഷ്യൻ ചക്രത്തിലെ പാത്രങ്ങളുടെ ശൃംഖല പോലെ നീങ്ങുന്നു, ഇതെല്ലാം ഒരു കണ്പോള വീഴുന്ന സമയത്തിനുള്ളിൽ നടപ്പിലാക്കുന്നു.
ആരെങ്കിലും ,വിശുദ്ധ സഭയെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അയാൾക്ക് ഈ രഹസ്യം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയും
അതീന്ദ്രിയമായ ബ്രഹ്മം തികഞ്ഞ ബ്രഹ്മമാണ്; അവൻ ആദിമ പ്രാപഞ്ചിക ചൈതന്യവും (പുരാഖ്) യഥാർത്ഥ ഗുരുവുമാണ്.
വേദങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവ് അദ്ദേഹം ശ്രദ്ധിക്കാത്തതിനാൽ യോഗികൾ ധ്യാനത്തിൽ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു.
ദേവന്മാരെയും ദേവതകളെയും ആരാധിച്ച്, ആളുകൾ ഭൂമിയിലും ആകാശത്തും വെള്ളത്തിൽ (വ്യത്യസ്ത ജീവിതങ്ങളിൽ) അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.
അവർ നിരവധി ഹോമയാഗങ്ങളും വഴിപാടുകളും സന്യാസ ശിക്ഷണങ്ങളും അനുഷ്ഠിക്കുന്നു, ആചാരപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന (അവരുടെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ നീങ്ങാത്തതിനാൽ) ഇപ്പോഴും കരയുന്നു.
എപ്പോഴും ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മനസ്സ് നിയന്ത്രണത്തിൽ വരുന്നില്ല, മനസ്സ് ജീവിതത്തിൻ്റെ എട്ട് വിഭാഗങ്ങളെയും (നാലു വർണ്ണങ്ങളും നാല് ആശ്രമങ്ങളും) നശിപ്പിച്ചു.
മനസ്സിനെ കീഴടക്കിയ ഗുരുമുഖന്മാർ ലോകം മുഴുവൻ ജയിക്കുകയും അഹംഭാവം നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്തു, അവർ എല്ലാവരിലും സ്വയം കണ്ടു.
ഗുരുമുഖന്മാർ വിശുദ്ധ സഭയിൽ പുണ്യങ്ങളുടെ മാല ഒരുക്കി.
അദൃശ്യനും കളങ്കരഹിതനുമായ ഭഗവാൻ എല്ലാ രൂപങ്ങൾക്കും എഴുത്തുകൾക്കും അതീതനാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.
ആ അവ്യക്തനായ ഭഗവാൻ്റെ സ്വഭാവവും ആഴത്തിൽ അവ്യക്തമാണ്, സെസാൻഫ്ഗ് തുടർച്ചയായി പാരായണം ചെയ്തിട്ടും അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ രഹസ്യം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
പറയാൻ ആരുമില്ലാത്തതിനാൽ അവൻ്റെ വിവരണാതീതമായ കഥ എങ്ങനെ അറിയാനാകും.
അവനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ, അത്ഭുതം സ്വയം അത്ഭുതം നിറഞ്ഞതായി അനുഭവപ്പെടുന്നു, ഒപ്പം വിസ്മയവും വിസ്മയമായി മാറുന്നു.
ഗൃഹജീവിതം നയിക്കുന്ന നാല് വർണ്ണങ്ങളിലുമുള്ള ആളുകൾ ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് ആയിത്തീരുന്നു,
വിവിധ തരത്തിലുള്ള ബിസിനസ്സും വ്യാപാരവും നടത്താൻ ഏറ്റെടുത്തു.
വിശുദ്ധ സഭകളിൽ, അവർ ഗുരുദേവനെ ആരാധിക്കുന്നു, ഭക്തരോട് വാത്സല്യം കാണിക്കുന്നു, ഗുരു അവരെ ലോകസമുദ്രം കടത്തിവിടുന്നു.
രൂപരഹിതനായ ഭഗവാൻ ഏകീകൃതരൂപം ധരിച്ച് ഓങ്കാരത്തിൽ നിന്ന് എണ്ണമറ്റ നാമങ്ങളും രൂപങ്ങളും സൃഷ്ടിച്ചു.
തൻ്റെ ഓരോ ട്രൈക്കോമിലും അവൻ കോടിക്കണക്കിന് പ്രപഞ്ചങ്ങളുടെ വിസ്തൃതി സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു.
എത്ര യുഗങ്ങൾ, യുഗങ്ങൾ, അദൃശ്യവും അഭേദ്യവുമായ മൂടൽമഞ്ഞ് ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് ആർക്കും അറിയില്ല.
പല യുഗങ്ങളായി പല അവതാരങ്ങളുടെയും (ദൈവത്തിൻ്റെ) പ്രവർത്തനങ്ങൾ തുടർന്നു.
അതേ ദൈവം, ഭക്തരോടുള്ള സ്നേഹത്തിനുവേണ്ടി, കാളിജുഗിൽ (ഗുരുവിൻ്റെ രൂപത്തിൽ) അവതരിച്ചു.
വിദ്വേഷവും നെയ്യും പോലെയും കാമുകനെപ്പോലെയും പ്രിയപ്പെട്ടവനെപ്പോലെയും വിശുദ്ധ സഭയാൽ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്ന അവൻ അവിടെ വസിക്കുന്നു.
ആ സ്രഷ്ടാവായ ഭഗവാനെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവ് ഗുരുമുഖന് മാത്രമേ ഉള്ളൂ.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ആവിർഭാവത്തോടെ, ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് വചനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തയുടെ ആനന്ദ ഫലം ലഭിച്ചു.
ആ ഒരു ഓങ്കറിൽ നിന്ന് ഗം, സിഖ്, വിശുദ്ധ സഭ എന്നിവയുടെ രൂപത്തിൽ ആയിരക്കണക്കിന് പഴങ്ങൾ ഉയർന്നുവന്നു.
ഗുരുവിനോട് മുഖാമുഖം ഇരിക്കുന്ന ഗുരുമുഖന്മാർ അദ്ദേഹത്തെ കാണുകയും അദ്ദേഹത്തെ ശ്രവിക്കുകയും ആജ്ഞകൾ അനുസരിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുള്ളവർ വിരളമാണ്.
ആദ്യം, അവർ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളിലെ പൊടിയായി മാറുന്നു, പിന്നീട് ലോകം മുഴുവൻ അവരുടെ പാദങ്ങളിലെ പൊടിയാണ്.
ഗുരുമുഖങ്ങളുടെ പാതയിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച്, സത്യത്തിൽ ഇടപാട് നടത്തി, ഒരാൾ (ലോക സമുദ്രം) കടന്നുപോകുന്നു.
ഇത്തരക്കാരുടെ മഹത്വം ആർക്കും അറിയില്ല, എഴുതാനും കേൾക്കാനും സംസാരിക്കാനും കഴിയില്ല.
വിശുദ്ധ സഭയിൽ ഗുരുവിൻ്റെ വചനം മാത്രമേ ഇഷ്ടപ്പെടുകയുള്ളൂ.
ഗുരുവിൻ്റെയും വിശുദ്ധ സഭയുടെയും വചനത്തിൽ അവരുടെ ബോധത്തെ ലയിപ്പിച്ച ശേഷം, ഗുത്മുഖങ്ങൾ സബാദിൻ്റെ ധ്യാന രൂപത്തിൽ ആനന്ദഫലം രുചിച്ചു.
ഈ പഴത്തിന്, അവർ എല്ലാ നിധികളും അർപ്പിക്കുകയും മറ്റ് പഴങ്ങളും അതിനായി ബലിയർപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഈ ഫലം എല്ലാ ആഗ്രഹങ്ങളെയും തീകളെയും കെടുത്തി, സമാധാനത്തിൻ്റെയും സമനിലയുടെയും സംതൃപ്തിയുടെയും വികാരത്തെ കൂടുതൽ ദൃഢമാക്കിയിരിക്കുന്നു.
എല്ലാ പ്രതീക്ഷകളും പൂർത്തീകരിച്ചു, ഇപ്പോൾ അവരോടുള്ള അകൽച്ച അനുഭവപ്പെടുന്നു.
മനസ്സിൻ്റെ അലകൾ മനസ്സിൽ തന്നെ പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു, ഇപ്പോൾ ആഗ്രഹങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തമായ മനസ്സ് ഒരു ദിശയിലേക്കും ഓടുന്നില്ല.
ആചാരങ്ങളും മരണത്തിൻ്റെ കുരുക്കുകളും വെട്ടിമാറ്റി, സജീവമാകുമ്പോൾ മനസ്സ് പ്രതിഫലമോഹങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തമായിരിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ട്, ആദ്യം, ഗുരുമുഖൻ ഗുരുവിൻ്റെ കാലിൽ വീണു, പിന്നെ അവൻ ലോകത്തെ മുഴുവൻ തൻ്റെ കാൽക്കൽ വീഴ്ത്തി.
ഇങ്ങനെ ഗുരുവിനോടൊപ്പമുള്ളതിനാൽ ശിഷ്യൻ സ്നേഹത്തെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.