ഒരു ഓങ്കാർ, ആദിമ ഊർജ്ജം, ദൈവിക ആചാര്യൻ്റെ കൃപയാൽ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടു
യാതൊരു നങ്കൂരവുമില്ലാത്ത, അദൃശ്യനായ, രൂപരഹിതനായ ഭഗവാൻ, തന്നെത്തന്നെ ആർക്കും പൂർണ്ണമായി വെളിപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല.
അവതരണത്തിൽ നിന്ന് അവൻ സ്വയം രൂപം സ്വീകരിച്ച് ഓങ്കാറായി
അവൻ അനന്തമായ അത്ഭുത രൂപങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചു.
യഥാർത്ഥ നാമത്തിൻ്റെ രൂപത്തിൽ (ndm) സ്രഷ്ടാവായിത്തീർന്നപ്പോൾ, അവൻ സ്വന്തം പ്രശസ്തിയുടെ സംരക്ഷകനായി അറിയപ്പെട്ടു.
ത്രിമാന മായയിലൂടെ അവൻ എല്ലാവരെയും പോഷിപ്പിക്കുന്നു.
അവൻ പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ സ്രഷ്ടാവാണ്, അതിൻ്റെ വിധി നിർണ്ണയിക്കുന്നു.
അവനാണ് എല്ലാറ്റിൻ്റെയും അടിസ്ഥാനം, സമാനതകളില്ലാത്തവൻ.
ആരും (സൃഷ്ടിയുടെ) തീയതി, ദിവസം, മാസം എന്നിവ വെളിപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല.
വേദങ്ങൾക്കും മറ്റ് ഗ്രന്ഥങ്ങൾക്കും പോലും അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ചിന്തകളെ പൂർണ്ണമായി വിശദീകരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
ശീലങ്ങളാൽ അനിയന്ത്രിതമായി യാതൊരു സഹായവും കൂടാതെ പെരുമാറ്റ രീതികൾ സൃഷ്ടിച്ചത് ആരാണ്?
എങ്ങനെയാണ് ഹംസം ആകാശത്തിൻ്റെ ഉയരങ്ങളിലെത്തുന്നത്?
ഹംസത്തെ ഇത്രയും ഉയരങ്ങളിൽ പറക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ച ചിറകുകളുടെ രഹസ്യം അതിശയകരമാണ്.
അചഞ്ചലനക്ഷത്രത്തിൻ്റെ രൂപത്തിൽ ധ്രുവൻ എങ്ങനെയാണ് ആകാശത്ത് കയറിയത്?
വിനീതനായ ഒരു അഹംഭാവം ജീവിതത്തിൽ എങ്ങനെ ബഹുമാനം നേടുന്നു എന്നത് ഒരു രഹസ്യമാണ്.
ഭഗവാനെ ധ്യാനിച്ച ഗുരുമുഖന് മാത്രമേ അവൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ സ്വീകാര്യനാകൂ.
അവനെ അറിയാൻ, ആളുകൾ അങ്ങേയറ്റം പരിശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവൻ്റെ നിലനിൽപ്പിനെ അറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അവൻ്റെ അതിരുകൾ അറിയാൻ പുറപ്പെട്ടവർക്ക് ഒരിക്കലും തിരിച്ചുവരാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അവനെ അറിയാൻ, അസംഖ്യം ആളുകൾ മിഥ്യാധാരണകളിൽ അലഞ്ഞുതിരിയുന്നു.
കേവലം ശ്രവിച്ചാൽ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്ത മഹാത്ഭുതമാണ് ആ ആദിമ ഭഗവാൻ.
അവൻ്റെ തരംഗങ്ങൾ, ഷേഡുകൾ മുതലായവ പരിധിയില്ലാത്തതാണ്.
തൻ്റെ ഒരൊറ്റ കമ്പനത്തിലൂടെ എല്ലാം സൃഷ്ടിച്ച അദൃശ്യനായ ഭഗവാനെ ഗ്രഹിക്കാൻ കഴിയില്ല.
ഈ സൃഷ്ടി ആരുടെ മായയാണോ ആ സൃഷ്ടാവിന് ഞാൻ ബലി.
തൻ്റെ സ്വന്തത്തെക്കുറിച്ച് ദൈവത്തിന് മാത്രമേ അറിയൂ (മറ്റാർക്കും അവനെ അറിയാൻ കഴിയില്ല) എന്ന് ഗുരു എന്നെ മനസ്സിലാക്കിത്തന്നു.
സത്യമെന്ന നിലയിൽ യഥാർത്ഥ സ്രഷ്ടാവ് എല്ലാവരിലും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു.
സത്യത്തിൽ നിന്ന് അവൻ വായുവിനെ സൃഷ്ടിച്ചു, (സുപ്രധാന വായുവിൻ്റെ രൂപത്തിൽ) എല്ലാവരിലും വസിക്കുന്നു
വായുവിൽ നിന്ന് ജലം സൃഷ്ടിച്ചു, അത് എല്ലായ്പ്പോഴും വിനയത്തോടെ നിലനിൽക്കുന്നു. എപ്പോഴും വാർഡുകളിലേക്ക് നീങ്ങുന്നു.
ഒരു ചങ്ങാടം പോലെയാണ് ഭൂമി വെള്ളത്തിൽ പൊങ്ങിക്കിടക്കുന്നത്.
വെള്ളത്തിൽ നിന്ന് തീ ഉയർന്നു, അത് മുഴുവൻ സസ്യജാലങ്ങളിലും പടർന്നു.
ഈ അഗ്നി (ചൂട്) കാരണം വൃക്ഷങ്ങൾ ആയിത്തീർന്നു. നിറയെ പഴങ്ങൾ
അങ്ങനെ വായുവും ജലവും അഗ്നിയും ആ ആദിമ ഭഗവാൻ്റെ ആജ്ഞയിൽ സമന്വയിക്കപ്പെട്ടു
അങ്ങനെയാണ് ഈ സൃഷ്ടിയുടെ കളി ക്രമീകരിച്ചത്.
ഒഴുക്ക് മഹത്തരമാണ്, അത് ആ സത്യവാൻ (ദൈവം) ഇഷ്ടപ്പെടുന്നുവെന്നതാണ് സത്യം.
നാലു ദിക്കിലേക്കും സഞ്ചരിക്കുന്ന വായു എത്ര വിശാലമാണ്.
ചന്ദനത്തിൽ സുഗന്ധം സ്ഥാപിക്കുന്നു, ഇത് മറ്റ് വൃക്ഷങ്ങളെയും സുഗന്ധമാക്കുന്നു.
മുളകൾ സ്വന്തം ഘർഷണത്താൽ കത്തുകയും സ്വന്തം വാസസ്ഥലം നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ശരീരങ്ങളുടെ രൂപങ്ങൾ ശിവ-ശക്തികളുടെ സംയോജനത്താൽ ദൃശ്യമായി.
ഒരാൾ കാക്കയെയും കാക്കയെയും വേർതിരിച്ചറിയുന്നത് അവയുടെ ശബ്ദം കേട്ടാണ്.
അവൻ നാല് ജീവ-ഖനികൾ സൃഷ്ടിച്ചു, അവർക്ക് യോഗ്യമായ സംസാരവും വിവേകപൂർണ്ണമായ ശ്വാസവും നൽകി.
(സൂക്ഷ്മമായ) പതിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത പദത്തിൻ്റെ അഞ്ച് സ്ഥൂല ഇനങ്ങളെ അദ്ദേഹം A-യെ അംഗീകരിക്കുകയും അങ്ങനെ ഡ്രമ്മിൻ്റെ താളത്തിൽ അവൻ തൻ്റെ മേൽക്കോയ്മ ഉച്ചരിക്കുകയും ചെയ്തു.
സംഗീതം, ഈണം, സംഭാഷണം, അറിവ് എന്നിവ മനുഷ്യനെ ബോധമുള്ളവനാക്കുന്നു.
ശരീരത്തിൻ്റെ ഒമ്പത് കവാടങ്ങൾ ശിക്ഷിക്കുന്നതിലൂടെ ഒരാളെ സാധു എന്ന് വിളിക്കുന്നു.
ലൗകിക മിഥ്യാധാരണകളെ മറികടന്ന് അവൻ തൻ്റെ ഉള്ളിൽ സ്ഥിരത കൈവരിക്കുന്നു.
ഇതിന് മുമ്പ്, അദ്ദേഹം യോഗയുടെ വിവിധ പരിശീലനങ്ങൾക്ക് പിന്നാലെ ഓടുകയായിരുന്നു,
രേചക്, പുരക്, കുംഭക്, ത്രടക്, ന്യോൽരാൻഡ് ഭുജരിഗ് ആശാൻ തുടങ്ങിയവ.
ഐർ, പിരിഗല, സുഷുമ്ന എന്നിങ്ങനെ വിവിധ ശ്വസന പ്രക്രിയകൾ അദ്ദേഹം പരിശീലിച്ചു.
അവരുടെ ഖേചാരി, ചാചാരി ഭാവങ്ങൾ അദ്ദേഹം പരിപൂർണ്ണമാക്കി.
അത്തരം നിഗൂഢമായ കായികവിനോദത്തിലൂടെ അവൻ സമനിലയിൽ സ്വയം സ്ഥാപിക്കുന്നു.
മനസ്സിൽ നിന്ന് പത്ത് വിരലുകളോളം പുറത്തേക്ക് പോകുന്ന ശ്വാസം പരിശീലനം പൂർത്തിയാക്കിയ സുപ്രധാന വായുവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
അദൃശ്യമായ സോഹം (ഞാൻ അവനാണ്) സമനിലയിൽ ഉരുത്തിരിയുന്നു.
ഈ സന്തുലിതാവസ്ഥയിൽ, എവർ-വിംഗ് കാസ്കേഡിൻ്റെ അപൂർവ പാനീയം ക്വാഫ് ചെയ്യപ്പെടുന്നു.
അടങ്ങാത്ത ഈണത്തിൽ ലയിക്കുമ്പോൾ നിഗൂഢമായ ഒരു ശബ്ദം കേൾക്കുന്നു.
നിശബ്ദമായ പ്രാർത്ഥനയിലൂടെ ഒരാൾ സൂര്യനിൽ ലയിക്കുന്നു (കർത്താവ്)
ആ പരിപൂർണ്ണമായ മാനസിക സമാധാനത്തിൽ അഹംഭാവം ഇല്ലാതാകുന്നു.
ഗുർമുഖുകൾ സ്നേഹത്തിൻ്റെ പാനപാത്രത്തിൽ നിന്ന് കുടിക്കുകയും അവരുടെ യഥാർത്ഥ സ്വത്വത്തിൽ സ്വയം സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നത്, സിഖ് തികഞ്ഞ സമ്പൂർണ്ണത കൈവരിക്കുന്നു.
മറ്റൊരു വിളക്കിൻ്റെ ജ്വാലയിൽ നിന്ന് വിളക്ക് കത്തിക്കുന്നതുപോലെ;
ചെരിപ്പിൻ്റെ സുഗന്ധം സസ്യജാലങ്ങളെ മുഴുവൻ സുഗന്ധമാക്കുന്നതുപോലെ
ജലവുമായി കലരുന്ന ജലത്തിന് ത്രിവേവി (മൂന്ന് നദികളുടെ സംഗമസ്ഥാനം - ഗതിഗ; യമുന, സരസ്വതി) എന്ന പദവി ലഭിക്കുന്നതിനാൽ;
വായുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയതിനു ശേഷം വായു പോലെ, ജീവവായു അൺസ്ട്രക്ക് മെലഡി ആയി മാറുന്നു;
ഒരു വജ്രം മറ്റൊരു വജ്രത്താൽ തുളച്ചുകയറുന്നതുപോലെ, ഒരു മാലയിൽ ചരട് കെട്ടുന്നു;
ഒരു കല്ല് തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലായി മാറുന്നതിലൂടെ അതിൻ്റെ നേട്ടം നിർവ്വഹിക്കുന്നു
ഒരു അനിൽ പക്ഷി ആകാശത്ത് പിറക്കുന്നത് അതിൻ്റെ പിതാവിൻ്റെ ജോലിയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ;
അതുപോലെ ഗുരു സിഖുകാരനെ ഭഗവാനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നത് അവനെ സമനിലയിൽ സ്ഥാപിക്കുന്നു.
ലോകത്തിൻ്റെ മുഴുവൻ വിസ്തൃതിയും സൃഷ്ടിച്ച അവൻ്റെ ഒരു സ്പന്ദനം എത്ര വലുതാണ്!
അവൻ്റെ തൂക്കമുള്ള കൊളുത്ത് എത്ര വലുതാണ്, അത് മുഴുവൻ സൃഷ്ടിയെയും താങ്ങിനിർത്തി!
കോടിക്കണക്കിന് പ്രപഞ്ചങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ തൻ്റെ സംസാരശക്തിക്ക് ചുറ്റും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു.
ലക്ഷക്കണക്കിന് ഭൂമികളും ആകാശങ്ങളും അവൻ പിന്തുണയില്ലാതെ തൂങ്ങിക്കിടന്നു.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് തരം വായു, ജലം, അഗ്നി എന്നിവ അവൻ സൃഷ്ടിച്ചു.
എൺപത്തിനാല് ലക്ഷം സ്പീഷിസുകളുടെ കളിയാണ് അദ്ദേഹം സൃഷ്ടിച്ചത്.
ഒരു ജീവിവർഗത്തിൻ്റെ പോലും അവസാനമില്ല.
എല്ലാവരുടെയും നെറ്റിയിൽ അവൻ എഴുത്ത് കൊത്തിവെച്ചതിനാൽ അവരെല്ലാം എഴുത്തിന് അതീതനായ ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരു യഥാർത്ഥ നാമം (ശിഷ്യന്മാർക്ക്) ചൊല്ലിക്കൊടുത്തു.
ഗുരുമുരതി, ഗുരുവിൻ്റെ വചനമാണ് ധ്യാനിക്കേണ്ട യഥാർത്ഥ വസ്തു.
സത്യം ആ സ്ഥലത്തെ അലങ്കരിക്കുന്ന അത്തരമൊരു സങ്കേതമാണ് വിശുദ്ധ സഭ.
യഥാർത്ഥ നീതിയുടെ കോടതിയിൽ, കർത്താവിൻ്റെ ആജ്ഞ നിലനിൽക്കുന്നു.
വചനം (സബാദ്) കൊണ്ട് വസിച്ച സത്യമാണ് ഗുർമുഖുകളുടെ ഗ്രാമം (വാസസ്ഥലം).
അഹംഭാവം അവിടെ നശിക്കുകയും വിനയത്തിൻ്റെ (ആനന്ദം നൽകുന്ന) തണൽ അവിടെ ലഭിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ (ഗുർമതി) ജ്ഞാനത്തിലൂടെ അസഹനീയമായ സത്യം ഹൃദയത്തിലേക്ക് സന്നിവേശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
കർത്താവിൻ്റെ ഇഷ്ടം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവൻ്റെ ബലിയാണ് ഞാൻ.
ഗുരുമുഖന്മാർ ആ ഭഗവാൻ്റെ ഇഷ്ടം സത്യമായി അംഗീകരിക്കുകയും അവൻ്റെ ഇഷ്ടത്തെ സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ വണങ്ങി അവർ അഹംഭാവം വെടിഞ്ഞു.
ശിഷ്യന്മാരായി, അവർ ഗുരുവിനെ പ്രസാദിപ്പിക്കുകയും ഗമയുടെ ഹൃദയം സന്തോഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുമുഖൻ അദൃശ്യനായ ഭഗവാനെ സ്വയമേവ തിരിച്ചറിയുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖിന് അത്യാഗ്രഹമില്ല, അവൻ തൻ്റെ കൈകളുടെ അധ്വാനത്താൽ ഉപജീവനം കണ്ടെത്തുന്നു.
അവൻ്റെ ബോധത്തെ വാക്കിൽ ലയിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ കർത്താവിൻ്റെ കൽപ്പനകൾ അനുസരിക്കുന്നു.
ലൗകിക മിഥ്യാധാരണകൾക്കപ്പുറത്തേക്ക് കടന്ന് അവൻ തൻ്റെ യഥാർത്ഥ സ്വത്വത്തിൽ വസിക്കുന്നു.
ഈ വിധത്തിൽ, ആനന്ദഫലം നേടിയ ഗുരുമുഖന്മാർ സമനിലയിൽ സ്വയം ആഗിരണം ചെയ്യുന്നു.
ഒരു ഗുരുവിനെയും (നാനക്ക്) ഒരു ശിഷ്യനെയും (ഗുരു അംഗദ്) ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് നന്നായി അറിയാമായിരുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ യഥാർത്ഥ സിഖ് ആയിത്തീരുന്നതിലൂടെ, ഈ ശിഷ്യൻ ഫലത്തിൽ തന്നെ രണ്ടാമത്തേതിൽ ലയിച്ചു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവും ശിഷ്യനും ഒരുപോലെയായിരുന്നു (ആത്മാവിൽ) അവരുടെ വചനവും ഒന്നായിരുന്നു.
അവർ (ഇരുവരും) സത്യത്തെ സ്നേഹിച്ച ഭൂതകാലത്തിൻ്റെയും ഭാവിയുടെയും അത്ഭുതമാണിത്.
അവർ എല്ലാ കണക്കുകൾക്കും അതീതരും വിനീതരുടെ ആദരവുമായിരുന്നു.
അവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അമൃതും വിഷവും ഒന്നുതന്നെയായിരുന്നു, അവർ ദേശാന്തര ചക്രത്തിൽ നിന്ന് മോചിതരായി
പ്രത്യേക സദ്ഗുണങ്ങളുടെ മാതൃകയായി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്, അവർ അങ്ങേയറ്റം മാന്യരായവർ എന്നറിയപ്പെടുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് ഗുരുവായി എന്നതാണ് അത്ഭുതകരമായ വസ്തുത.
എല്ലാവരുടെയും സാന്നിധ്യത്തിൽ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന സ്നേഹത്തിൻ്റെ അസഹനീയമായ പാനപാത്രം ഗുരുമുഖന്മാർ കുടിക്കുന്നു;
ഭഗവാനിൽ വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന അവർ അദൃശ്യമായതിനെ ഗ്രഹിക്കുന്നു.
എല്ലാ ഹൃദയങ്ങളിലും വസിക്കുന്നവൻ അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ വസിക്കുന്നു.
മുന്തിരിയുടെ തൈ കായ്ഫലമുള്ള മുന്തിരിവള്ളിയായി മാറിയപ്പോൾ അവരുടെ പ്രണയ വള്ളിച്ചെടി നിറയെ കായ്കളായി.
ചെരിപ്പായി മാറുന്നത്, അവർ എല്ലാവർക്കും തണുപ്പ് നൽകുന്നു.
ചന്ദനം, നിലാവ്, കർപ്പൂരം എന്നിവയുടെ തണുപ്പ് പോലെയാണ് അവരുടെ തണുപ്പ്.
സൂര്യനെ (രാജസ്) ചന്ദ്രനുമായി (സത്വ) ബന്ധിപ്പിച്ച് അവർ അതിൻ്റെ ചൂട് ശമിപ്പിക്കുന്നു.
അവർ അവരുടെ നെറ്റിയിൽ താമരയുടെ പാദങ്ങൾ പൂശി
എല്ലാ കാരണങ്ങളുടെയും മൂലകാരണമായി സ്രഷ്ടാവിനെ അറിയുക.
അവരുടെ ഹൃദയത്തിൽ (അറിവിൻ്റെ) ജ്വാല മിന്നിമറയുമ്പോൾ, അടങ്ങാത്ത ഈണം മുഴങ്ങാൻ തുടങ്ങും.
ഭഗവാൻ്റെ ഒരു സ്പന്ദനത്തിൻ്റെ ശക്തി എല്ലാ പരിധികളെയും മറികടക്കുന്നു.
ഓങ്ക്ഫ്റ്റിൻ്റെ അത്ഭുതവും ശക്തിയും വിവരണാതീതമാണ്.
ജീവജലം വഹിക്കുന്ന ദശലക്ഷക്കണക്കിന് നദികൾ ഒഴുകുന്നത് അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ പിന്തുണയോടെയാണ്.
അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ സൃഷ്ടിയിൽ, ഗുരുമുഖങ്ങൾ അമൂല്യമായ വജ്രങ്ങളും മാണിക്യങ്ങളും എന്നറിയപ്പെടുന്നു
അവർ ഗുർമ്മതിയിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുകയും കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ ബഹുമാനത്തോടെ അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുർമുഖുകളുടെ പാത നേരായതും വ്യക്തവുമാണ്, അവ സത്യത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.
അസംഖ്യം കവികൾ അവൻ്റെ വചനത്തിൻ്റെ രഹസ്യം അറിയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
ഗുർമുഖന്മാർ ഗമയുടെ പാദങ്ങളിലെ പൊടി അമൃത് പോലെ പുരട്ടി.
ഈ കഥയും വിവരണാതീതമാണ്.
മൂല്യം കണക്കാക്കാൻ കഴിയാത്ത ആ സൃഷ്ടാവിന് ഞാൻ ബലിയാണ്.
അദ്ദേഹത്തിന് എത്ര വയസ്സുണ്ടെന്ന് ആർക്കെങ്കിലും എങ്ങനെ പറയാൻ കഴിയും?
എളിമയുള്ളവരുടെ മഹത്വം വർധിപ്പിക്കുന്ന കർത്താവിൻ്റെ ശക്തികളെക്കുറിച്ച് എനിക്ക് എന്ത് പറയാൻ കഴിയും.
അസംഖ്യം ഭൂമികളും ആകാശങ്ങളും അവൻ്റെ ഒരു കണികയ്ക്ക് തുല്യമല്ല.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് പ്രപഞ്ചങ്ങൾ അവൻ്റെ ശക്തി കാണാൻ അത്ഭുതപ്പെടുന്നു.
അവൻ രാജാക്കന്മാരുടെ രാജാവാണ്, അവൻ്റെ നിയമങ്ങൾ വ്യക്തമാണ്.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് സമുദ്രങ്ങൾ അവൻ്റെ ഒരു തുള്ളിയിൽ കീഴടക്കുന്നു.
അദ്ദേഹവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിശദീകരണങ്ങളും വിശദീകരണങ്ങളും അപൂർണ്ണമാണ് (വ്യാജം) കാരണം അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ കഥ വിവരണാതീതമാണ്.
ഭഗവാൻ്റെ കൽപ്പന അനുസരിച്ച് എങ്ങനെ നീങ്ങണമെന്ന് ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് നന്നായി അറിയാം.
ഭഗവാൻ്റെ ഇഷ്ടപ്രകാരം ചലിക്കുന്ന ആ സമൂഹത്തെ (പന്ത്) ഗുർമുഖ് നിയമിച്ചു.
അവർ സംതൃപ്തരും വിശ്വാസത്തിൽ സത്യസന്ധരും ആയിത്തീർന്നു, അവർ നന്ദിയോടെ കർത്താവിന് നന്ദി പറയുന്നു.
ഗുരുമുഖന്മാർ അവൻ്റെ അത്ഭുതകരമായ കായികവിനോദം മനസ്സിലാക്കുന്നു.
അവർ കുട്ടികളെപ്പോലെ നിഷ്കളങ്കമായി പെരുമാറുകയും ആദിമ ദൈവത്തെ സ്തുതിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അവർ തങ്ങളുടെ ബോധത്തെ വിശുദ്ധ സഭയിലും സത്യത്തിലും ലയിപ്പിക്കുന്നു.
അവർ മോചിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന വാക്ക് തിരിച്ചറിയുകയും
അവരുടെ അഹങ്കാരബോധം നഷ്ടപ്പെട്ട് അവർ അവരുടെ ആന്തരികതയെ മനസ്സിലാക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ചലനാത്മകത അവ്യക്തവും അവ്യക്തവുമാണ്.
അതിൻ്റെ വ്യാപ്തി അറിയാൻ കഴിയാത്തത്ര ആഴവും ഉദാത്തവുമാണ്.
ഓരോ തുള്ളിയിൽ നിന്നും പ്രക്ഷുബ്ധമായ നിരവധി അരുവികൾ ആയിത്തീരുമ്പോൾ,
അതുപോലെ ഗുരുമുഖങ്ങളുടെ അനുദിനം വളരുന്ന മഹത്വം വിവരണാതീതമായിത്തീരുന്നു.
അടുത്തും അകലെയുമുള്ള അവൻ്റെ തീരങ്ങൾ അറിയാൻ കഴിയില്ല, അവൻ അനന്തമായ രീതിയിൽ അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു.
ഭഗവാൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ പ്രവേശിച്ചതിനുശേഷം വരവും പോക്കും അവസാനിക്കുന്നു, അതായത് ഒരു വ്യക്തി പരസ്പരദേശത്തിൻ്റെ ബന്ധനത്തിൽ നിന്ന് മോചിതനാകുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരു പൂർണ്ണമായും അശ്രദ്ധനാണെങ്കിലും അവൻ ശക്തിയില്ലാത്തവരുടെ ശക്തിയാണ്.
എല്ലാവർക്കും അത്ഭുതം തോന്നുന്ന യഥാർത്ഥ ഗുരു ഭാഗ്യവാനാണ്
ഗുരുമുഖന്മാർ വസിക്കുന്ന സത്യത്തിൻ്റെ വാസസ്ഥലമാണ് വിശുദ്ധ സഭ.
ഗുരുമുഖന്മാർ മഹത്തായതും ശക്തവുമായ യഥാർത്ഥ നാമത്തെ (കർത്താവിൻ്റെ) ആരാധിക്കുന്നു.
അവിടെ അവർ തങ്ങളുടെ ആന്തരിക ജ്വാല (അറിവിൻ്റെ) വർധിപ്പിക്കുന്നു.
പ്രപഞ്ചം മുഴുവൻ കണ്ട ഞാൻ അവൻ്റെ മഹത്വത്തിലേക്ക് ആരും എത്തുന്നില്ലെന്ന് കണ്ടെത്തി.
വിശുദ്ധ സഭയുടെ അഭയകേന്ദ്രത്തിൽ എത്തിയവന് ഇനി മരണഭയം ഇല്ല.
ഭയങ്കരമായ പാപങ്ങൾ പോലും നശിപ്പിച്ച് നരകത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുന്നു.
നെല്ല് തൊണ്ടയിൽ നിന്ന് പുറത്തുവരുന്നത് പോലെ, വിശുദ്ധ സഭയിലേക്ക് പോകുന്ന ഏതൊരാളും മോചിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
അവിടെ, ഏകതാനമായ സത്യം വിജയിക്കുകയും അസത്യം വളരെ പിന്നിലായി തുടരുകയും ചെയ്യുന്നു.
തങ്ങളുടെ ജീവിതം പരിഷ്കരിച്ച ഗമിലെ സിഖുകാർക്ക് ബ്രാവോ.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരുടെ ശരിയായ ജീവിതം അവർ ഗുരുവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നു എന്നതാണ്.
ഗുരുമുഖങ്ങൾ ഓരോ ശ്വാസത്തിലും ഓരോ കഷണത്തിലും ഭഗവാൻ്റെ നാമം സ്മരിക്കുന്നു.
അഹങ്കാരത്തെ അപകീർത്തിപ്പെടുത്തുന്ന അവർ മായയ്ക്കിടയിൽ വേർപിരിഞ്ഞു.
ഗുരുമുഖന്മാർ തങ്ങളെ സേവകരുടെ സേവകരായി കണക്കാക്കുന്നു, സേവനം മാത്രമാണ് അവരുടെ യഥാർത്ഥ പെരുമാറ്റം.
വചനത്തിൽ ധ്യാനിക്കുമ്പോൾ, അവർ പ്രതീക്ഷകളോട് നിഷ്പക്ഷത പാലിക്കുന്നു.
മനസ്സിൻ്റെ ശാഠ്യം ഒഴിവാക്കി, ഗുരുമുഖന്മാർ സമനിലയിൽ വസിക്കുന്നു.
വീണുപോയ പലരെയും ഗുർമുഖുകളുടെ പ്രബുദ്ധത രക്ഷിക്കുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടെത്തിയ ആ ഗുരുമുഖന്മാർ പ്രശംസിക്കപ്പെട്ടവരാണ്.
വചനം അഭ്യസിച്ചുകൊണ്ട് അവർ അവരുടെ മുഴുവൻ കുടുംബങ്ങളെയും മോചിപ്പിച്ചു.
ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് ദൈവഹിതമുണ്ട്, അവർ സത്യത്തിനനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
അഹംഭാവം ഒഴിവാക്കി അവർ വിമോചനത്തിൻ്റെ വാതിൽ നേടുന്നു.
ഗുരുമുഖന്മാർ മനസ്സിന് പരോപകാര തത്വം മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുത്തു.
ഗുർമുഖുകളുടെ അടിസ്ഥാനം സത്യമാണ്, അവർ (അവസാനം) സത്യത്തിലേക്ക് ലയിക്കുന്നു.
ഗുർമുഖുകൾ പൊതുജനാഭിപ്രായത്തെ ഭയപ്പെടുന്നില്ല
അങ്ങനെ അവർ ആ അദൃശ്യനായ ഭഗവാനെ ദർശിക്കുന്നു.
ഗുരുമുഖത്തിൻ്റെ രൂപത്തിൽ തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലിൽ സ്പർശിച്ചാൽ എട്ട് ലോഹങ്ങളും സ്വർണ്ണമായി മാറുന്നു, അതായത് എല്ലാ ആളുകളും ശുദ്ധരാകുന്നു.
ചെരിപ്പിൻ്റെ സുഗന്ധം പോലെ അവർ എല്ലാ മരങ്ങളിലും വ്യാപിക്കുന്നു, അതായത് അവർ ഒന്നിനെയും എല്ലാം തങ്ങളുടേതായി സ്വീകരിക്കുന്നു.
അവർ ഗംഗയെപ്പോലെയാണ്, അതിൽ എല്ലാ നദികളും നദികളും ലയിച്ച് ചൈതന്യം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
മറ്റ് ആസക്തികളാൽ അസ്വസ്ഥരാകാത്ത മാനസംവരത്തിൻ്റെ ഹംസങ്ങളാണ് ഗുർമുഖുകൾ.
ഗുരുവിൻ്റെ ശിഖർ പരമഹാരികൾ, പരമോന്നത ക്രമത്തിലെ ഹംസങ്ങളാണ്
അതിനാൽ സാധാരണക്കാരുമായി ഇടപഴകരുത്, അവരുടെ കാഴ്ച എളുപ്പത്തിൽ ലഭ്യമല്ല.
ഗുരുവിൻ്റെ സങ്കേതത്തിൽ തൃഷ്ണ, അസ്പൃശ്യർ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നവർ പോലും മാന്യരാകുന്നു.
വിശുദ്ധരുടെ കൂട്ടായ്മ, നിത്യമായ സത്യത്തിൻ്റെ ഭരണം രൂപപ്പെടുത്തുന്നു.