ഒരു ഓങ്കാർ, ആദിമ ഊർജ്ജം, ദൈവിക ആചാര്യൻ്റെ കൃപയാൽ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടു
(റോസ്=കോപം ദുധൂലിക്ക=വിനയം. സുരിത=ഗോളി. ജനം ദി=ജനനം കൊണ്ട്. സവാനി=രാജ്ഞി.)
ബാലനായ ധ്രു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് (കൊട്ടാരം) വന്നു, അവൻ്റെ പിതാവ് സ്നേഹത്താൽ നിറഞ്ഞു അവനെ മടിയിൽ കിടത്തി.
ഇത് കണ്ട് രണ്ടാനമ്മ ദേഷ്യപ്പെടുകയും അവൻ്റെ കൈയിൽ പിടിച്ച് അവനെ പിതാവിൻ്റെ (രാജാവിൻ്റെ) മടിയിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കുകയും ചെയ്തു.
ഭയത്തോടെ കണ്ണീരോടെ അയാൾ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു, അവൾ രാജ്ഞിയാണോ അതോ ദാസിയാണോ?
ഹേ മകനേ! (അവൾ പറഞ്ഞു) ഞാൻ രാജ്ഞിയായി ജനിച്ചു, പക്ഷേ ഞാൻ ദൈവത്തെ ഓർത്തില്ല, ഭക്തിപ്രവൃത്തികൾ നടത്തിയില്ല (ഇതാണ് നിങ്ങളുടെയും എൻ്റെയും ദുരവസ്ഥയ്ക്ക് കാരണം).
ആ പ്രയത്നം കൊണ്ട് രാജ്യം നേടാനാകുമോ (ധ്രു ചോദിച്ചു) ശത്രുക്കൾക്ക് എങ്ങനെ മിത്രങ്ങളായി മാറാനാകും?
ഭഗവാനെ പൂജിക്കണം, അങ്ങനെ പാപികളും പുണ്യമായിത്തീരണം (അമ്മ പറഞ്ഞു).
ഇത് കേട്ട് മനസ്സിൽ പൂർണ്ണമായി വേർപിരിഞ്ഞ ധ്രു കഠിനമായ ശിക്ഷണം സ്വീകരിക്കാൻ (കാട്ടിലേക്ക്) പോയി.
വഴിയിൽ, നാരദ മുനി അദ്ദേഹത്തിന് ഭക്തിയുടെ വിദ്യ പഠിപ്പിക്കുകയും ധ്രു ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ സമുദ്രത്തിൽ നിന്ന് അമൃത് കുടിക്കുകയും ചെയ്തു.
(കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞ്) രാജാവ് (ഉത്തൻപാദ്) അവനെ തിരികെ വിളിച്ച് (ധ്രുവിനോട്) എന്നേക്കും ഭരിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു.
തോൽക്കുന്നതായി തോന്നുന്ന ഗുരുമുഖന്മാർ, അതായത് ദുഷ്പ്രവണതകളിൽ നിന്ന് മുഖം തിരിക്കുന്ന, ലോകം കീഴടക്കുന്നു.
ക്ഷാര (തരിശു) ഭൂമിയിൽ താമര പിറക്കുന്നതുപോലെ രാക്ഷസ (രാജാവ്) ഹരനഖസിൻ്റെ ഭവനത്തിലാണ് സന്യാസിയായ പ്രഹ്ലാദൻ ജനിച്ചത്.
അദ്ദേഹത്തെ സെമിനാരിയിലേക്ക് അയച്ചപ്പോൾ, ബ്രാഹ്മണ പുരോഹിതൻ ആഹ്ലാദിച്ചു (കാരണം രാജാവിൻ്റെ മകൻ ഇപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ശിഷ്യനായിരുന്നു).
പ്രഹ്ലാദൻ തൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ രാമനാമം സ്മരിക്കുകയും ബാഹ്യമായി ഭഗവാനെ സ്തുതിക്കുകയും ചെയ്യും.
ഇപ്പോൾ എല്ലാ ശിഷ്യന്മാരും ഭഗവാൻ്റെ ഭക്തരായിത്തീർന്നു, ഇത് എല്ലാ ഗുരുക്കന്മാർക്കും ഭയങ്കരവും ലജ്ജാകരവുമായ അവസ്ഥയായിരുന്നു.
പുരോഹിതൻ (അധ്യാപകൻ) രാജാവിനെ അറിയിക്കുകയോ പരാതിപ്പെടുകയോ ചെയ്തു (രാജാവേ, നിങ്ങളുടെ മകൻ ദൈവഭക്തനായിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു).
ദുഷ്ടനായ അസുരൻ വഴക്ക് എടുത്തു. പ്രഹ്ലാദൻ തീയിലും വെള്ളത്തിലും എറിയപ്പെട്ടു, പക്ഷേ ഗുരുവിൻ്റെ (ഭഗവാൻ്റെ) കൃപയാൽ അവൻ പൊള്ളലേൽക്കുകയോ മുങ്ങിമരിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല.
രോഷാകുലനായ ഹിരണ്യക്ഷപു തൻ്റെ ഇരുതല മൂർച്ചയുള്ള വാൾ പുറത്തെടുത്ത് പ്രഹ്ലാദനോട് തൻ്റെ ഗുരു (കർത്താവ്) ആരാണെന്ന് ചോദിച്ചു.
അതേ നിമിഷം ഭഗവാൻ മനുഷ്യ-സിംഹത്തിൻ്റെ രൂപത്തിൽ തൂണിൽ നിന്ന് പുറത്തുവന്നു. അവൻ്റെ രൂപം ഗംഭീരവും ഗംഭീരവുമായിരുന്നു.
ആ ദുഷ്ടനായ രാക്ഷസനെ താഴെയിറക്കി കൊല്ലുകയും ഭഗവാൻ അനാദികാലം മുതൽ ഭക്തരോട് ദയയുള്ളവനാണെന്ന് തെളിയിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
ഇത് കണ്ട ബ്രഹ്മാവും മറ്റ് ദേവന്മാരും ഭഗവാനെ സ്തുതിച്ചു.
ബാലി രാജാവ് തൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ ഒരു യജ്ഞം നടത്തുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു.
ബ്രാഹ്മണരൂപത്തിൽ ഉയരം കുറഞ്ഞ ഒരു വാമനൻ നാലു വേദങ്ങളും ചൊല്ലി അവിടെ വന്നു.
രാജാവ് അവനെ വിളിച്ചതിന് ശേഷം അവനോട് ഇഷ്ടമുള്ളതെന്തും ആവശ്യപ്പെടാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു.
ഉടൻ തന്നെ പുരോഹിതനായ ശുക്രാചാര്യൻ രാജാവിനെ (ബാലി) താൻ (യാചകൻ) വഞ്ചിക്കാത്ത ദൈവമാണെന്നും അവനെ വഞ്ചിക്കാൻ വന്നതാണെന്നും മനസ്സിലാക്കി.
കുള്ളൻ ഭൂമിയുടെ രണ്ടര അടി നീളം ആവശ്യപ്പെട്ടു (അത് രാജാവ് അനുവദിച്ചു).
അപ്പോൾ കുള്ളൻ തൻ്റെ ശരീരം വളരെയധികം വികസിപ്പിച്ചു, ഇപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന് മൂന്ന് ലോകങ്ങളും അപര്യാപ്തമായിരുന്നു.
ഈ വഞ്ചന അറിഞ്ഞിട്ടും ബാലി സ്വയം വഞ്ചിക്കപ്പെടാൻ അനുവദിച്ചു, ഇത് കണ്ട വിഷ്ണു അവനെ ആലിംഗനം ചെയ്തു.
രണ്ട് പടികളിലായി മൂന്ന് ലോകങ്ങളും കവർച്ച ചെയ്തപ്പോൾ, മൂന്നാമത്തെ അർദ്ധ പടിക്കായി ബാലി രാജാവ് സ്വന്തം പുറം വാഗ്ദാനം ചെയ്തു.
ദൈവത്തിനു കീഴടങ്ങി ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തിയിൽ സ്വയം വ്യാപൃതനായ ബാലിക്ക് നെതർലോകത്തിൻ്റെ രാജ്യം ലഭിച്ചു. ബാലിയുടെ വാതിൽ കാവൽക്കാരനാകുന്നതിൽ വിഷ്ണു സന്തോഷിച്ചു.
ഒരു സായാഹ്നത്തിൽ അംബരീസ് രാജാവ് ഉപവസിക്കുമ്പോൾ ദുർവാസ മഹർഷി അദ്ദേഹത്തെ സന്ദർശിച്ചു
ദുർവാസാവിനെ സേവിക്കുമ്പോൾ രാജാവ് നോമ്പ് തുറക്കാനിരുന്നെങ്കിലും ഋഷി കുളിക്കാനായി നദീതീരത്തേക്ക് പോയി.
തീയതി മാറ്റത്തെ ഭയന്ന് (അത് തൻ്റെ വ്രതാനുഷ്ഠാനം ഫലശൂന്യമായി കണക്കാക്കും) രാജാവ് ഋഷിയുടെ പാദങ്ങളിൽ ഒഴിച്ച വെള്ളം കുടിച്ച് വ്രതം അവസാനിപ്പിച്ചു. രാജാവ് ആദ്യം തന്നെ സേവിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ഋഷി രാജാവിനെ ശപിക്കാൻ ഓടി.
ഇതിൽ, വിഷ്ണു തൻ്റെ മരണം ഡിസ്ക് പോലെ ദുർവാസൻ്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങാൻ ഉത്തരവിടുകയും അങ്ങനെ ദുർവാസൻ്റെ അഹംഭാവം നീങ്ങുകയും ചെയ്തു.
ഇപ്പോൾ ബ്രാഹ്മണൻ ദുർവാസാവ് പ്രാണരക്ഷാർത്ഥം ഓടി. ദേവന്മാർക്കും ദേവന്മാർക്കും പോലും അദ്ദേഹത്തിന് അഭയം നൽകാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
ഇന്ദ്രൻ, ശിവൻ, ബ്രഹ്മാവ്, സ്വർഗം എന്നിവയുടെ വാസസ്ഥലങ്ങളിൽ നിന്ന് അവനെ ഒഴിവാക്കി.
ദൈവങ്ങളും ദൈവവും അവനെ മനസ്സിലാക്കി (അംബരിസിനൊഴികെ ആർക്കും അവനെ രക്ഷിക്കാൻ കഴിയില്ല).
എന്നിട്ട് അംബരിസിന് മുന്നിൽ കീഴടങ്ങുകയും അംബരിസ് മരണാസന്നനായ മുനിയെ രക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഭഗവാൻ ഭഗവാൻ ഭക്തരോട് ദയയുള്ളവനായി ലോകത്തിൽ അറിയപ്പെട്ടു.
ജനക് രാജാവ് മായയുടെ നടുവിൽ നിസ്സംഗനായി നിലകൊണ്ട മഹാനായ സന്യാസിയായിരുന്നു.
ഗാനരംഗങ്ങളോടും ഗന്ധർവ്വന്മാരോടും (കലെസ്റ്റൽ സംഗീതജ്ഞർ) അദ്ദേഹം ദേവന്മാരുടെ വാസസ്ഥലത്തേക്ക് പോയി.
അവിടെ നിന്ന്, നരകവാസികളുടെ നിലവിളി കേട്ട് അവൻ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി.
മരണത്തിൻ്റെ ദേവനായ ധരംറായിയോട് അവരുടെ എല്ലാ കഷ്ടപ്പാടുകളും ഒഴിവാക്കണമെന്ന് അദ്ദേഹം ആവശ്യപ്പെട്ടു.
ഇത് കേട്ട്, മരണദേവൻ അവനോട് പറഞ്ഞു, താൻ നിത്യനായ കർത്താവിൻ്റെ വെറുമൊരു ദാസനാണെന്ന് (അവൻ്റെ ഉത്തരവില്ലാതെ അവന് അവരെ മോചിപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ല).
ജനക് തൻ്റെ ഭക്തിയുടെയും ഭഗവാൻ്റെ നാമ സ്മരണയുടെയും ഒരു ഭാഗം അർപ്പിച്ചു.
നരകത്തിലെ എല്ലാ പാപങ്ങളും സന്തുലിതാവസ്ഥയുടെ എതിർഭാരത്തിന് പോലും തുല്യമല്ലെന്ന് കണ്ടെത്തി.
വാസ്തവത്തിൽ, ഒരു സന്തുലിതാവസ്ഥയ്ക്കും ഗുരുമുഖൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമം പാരായണത്തിൻ്റെയും സ്മരണയുടെയും ഫലങ്ങൾ തൂക്കിനോക്കാൻ കഴിയില്ല.
എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളും നരകത്തിൽ നിന്ന് മോചിതരായി, മരണത്തിൻ്റെ കുരുക്ക് മുറിഞ്ഞു. മുക്തിയും അത് നേടാനുള്ള വിദ്യയും ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ ദാസന്മാരാണ്.
ഹരിചന്ദ് രാജാവിന് സുന്ദരമായ കണ്ണുകളുള്ള താര എന്ന രാജ്ഞി ഉണ്ടായിരുന്നു, അവൾ തൻ്റെ വീടിനെ സുഖസൗകര്യങ്ങളുടെ വാസസ്ഥലമാക്കി.
രാത്രിയിൽ അവൾ വിശുദ്ധ സഭയുടെ രൂപത്തിൽ വിശുദ്ധ സ്തുതികൾ ചൊല്ലുന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് പോകും.
അവൾ പോയതിനുശേഷം, അർദ്ധരാത്രിയിൽ ഉണർന്ന രാജാവ് അവൾ പോയി എന്ന് മനസ്സിലാക്കി.
അയാൾക്ക് രാജ്ഞിയെ എവിടെയും കണ്ടെത്താനായില്ല, അവൻ്റെ ഹൃദയം ആശ്ചര്യത്താൽ നിറഞ്ഞു
അടുത്ത രാത്രി അവൻ യുവ രാജ്ഞിയെ പിന്തുടർന്നു.
രാജ്ഞി വിശുദ്ധ സഭയിൽ എത്തി, രാജാവ് അവളുടെ ചെരുപ്പുകളിലൊന്ന് അവിടെ നിന്ന് ഉയർത്തി (രാജ്ഞിയുടെ അവിശ്വസ്തത തെളിയിക്കാൻ).
പോകാനൊരുങ്ങിയപ്പോൾ, രാജ്ഞി വിശുദ്ധ സഭയിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു, ഒരു ചെരുപ്പ് ഒരു ജോഡിയായി.
രാജാവ് ഈ നേട്ടം ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുകയും അവളുടെ ചെരിപ്പ് ഒരു അത്ഭുതമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്തു.
ഞാൻ വിശുദ്ധ സഭയ്ക്കുള്ള ബലിയാണ്.
ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനെ സേവിക്കുകയും വിനീതനായ ബിദറിൻ്റെ വീട്ടിൽ താമസിക്കുകയും ചെയ്തുവെന്ന് കേട്ട ദുര്യോധനൻ പരിഹാസത്തോടെ പറഞ്ഞു.
ഞങ്ങളുടെ മഹത്തായ കൊട്ടാരങ്ങൾ വിട്ട്, ഒരു സേവകൻ്റെ വീട്ടിൽ നിങ്ങൾ എത്രമാത്രം സന്തോഷവും ആശ്വാസവും നേടി?
എല്ലാ കോടതികളിലും അലംകൃതരായ മഹാപുരുഷന്മാരായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട ബിഖും, ദോഹ്ന, കരൺ എന്നിവരെപ്പോലും നിങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചു.
നിങ്ങൾ ഒരു കുടിലിൽ താമസിച്ചുവെന്ന് ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും വേദനിച്ചു.
എന്നിട്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ, കൃഷ്ണൻ രാജാവിനോട് മുന്നോട്ട് വരാനും ശ്രദ്ധയോടെ കേൾക്കാനും ആവശ്യപ്പെട്ടു.
ഞാൻ നിന്നിൽ സ്നേഹവും ഭക്തിയും കാണുന്നില്ല (അതിനാൽ ഞാൻ നിങ്ങളുടെ അടുക്കൽ വന്നിട്ടില്ല).
ഞാൻ കാണുന്ന ഒരു ഹൃദയത്തിനും ബിദർ ഹൃദയത്തിൽ വഹിക്കുന്ന സ്നേഹത്തിൻ്റെ ഒരു അംശം പോലുമില്ല.
ഭഗവാന് സ് നേഹപൂര് ണ്ണമായ ഭക്തി വേണം, മറ്റൊന്നുമല്ല.
ദരോപതിയെ മുടിയിൽ പിടിച്ച് വലിച്ചുകൊണ്ട് ദുശാസനായി അവളെ നിയമസഭയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു.
ദ്രോപതി എന്ന ദാസിയെ നഗ്നയാക്കാൻ അദ്ദേഹം തൻ്റെ ആളുകളോട് ആജ്ഞാപിച്ചു.
അവൾ ഭാര്യയായിരുന്ന അഞ്ച് പാണ്ഡവരും ഇത് കണ്ടു.
കരഞ്ഞുകൊണ്ട്, തീർത്തും നിരാശയോടെ, നിസ്സഹായയായി, അവൾ കണ്ണുകൾ അടച്ചു. ഏകമനസ്സോടെ അവൾ കൃഷ്ണനോട് സഹായത്തിനായി അപേക്ഷിച്ചു.
വേലക്കാർ അവളുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് വസ്ത്രങ്ങൾ അഴിച്ചുമാറ്റുകയായിരുന്നു. വേലക്കാർ തളർന്നു, പക്ഷേ വസ്ത്രങ്ങളുടെ പാളികൾ ഒരിക്കലും അവസാനിച്ചില്ല.
വേലക്കാർ തങ്ങളുടെ അലസിപ്പിക്കൽ ശ്രമത്തിൽ നിരാശരും നിരാശരും ആയിരുന്നു, അവർ സ്വയം ലജ്ജിക്കുന്നതായി തോന്നി.
വീട്ടിലെത്തിയ ദ്രോപതിയോട് ശ്രീകൃഷ്ണൻ സഭയിൽ വെച്ച് രക്ഷിക്കപ്പെട്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചു.
അവൾ നാണത്തോടെ മറുപടി പറഞ്ഞു, “നിത്യകാലം മുതൽ നിങ്ങൾ പിതാവില്ലാത്തവരുടെ പിതാവ് എന്ന പ്രശസ്തിക്ക് അനുസൃതമായി ജീവിക്കുന്നു.”
ദരിദ്രനായ ബ്രാഹ്മണനായ സുദാമാവ് കുട്ടിക്കാലം മുതൽ കൃഷ്ണൻ്റെ സുഹൃത്താണെന്ന് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു.
തൻ്റെ ദാരിദ്ര്യ നിർമ്മാർജ്ജനത്തിനായി എന്തുകൊണ്ടാണ് ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ അടുക്കൽ പോകാത്തതെന്ന് അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ബ്രാഹ്മണഭാര്യ എപ്പോഴും ശല്യപ്പെടുത്തി.
ഭഗവാനെ കണ്ടുമുട്ടാൻ തന്നെ സഹായിക്കുന്ന കൃഷ്ണനെ എങ്ങനെ വീണ്ടും പരിചയപ്പെടുത്താം എന്നതിനെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹം ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി.
അവൻ ദുരാകാ പട്ടണത്തിലെത്തി (കൃഷ്ണൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിൻ്റെ) പ്രധാന കവാടത്തിനു മുന്നിൽ നിന്നു.
ദൂരെ നിന്ന് അവനെ കണ്ട ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ വണങ്ങി സിംഹാസനം ഉപേക്ഷിച്ച് സുദാമാവിൻ്റെ അടുത്തെത്തി.
ആദ്യം സുദാമാവിനെ പ്രദക്ഷിണം വച്ച ശേഷം അവൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ തൊട്ടു ആലിംഗനം ചെയ്തു.
പാദങ്ങൾ കഴുകി ആ വെള്ളമെടുത്ത് സുദാമാവിനെ സിംഹാസനത്തിൽ ഇരുത്തി.
അപ്പോൾ കൃഷ്ണൻ സ്നേഹപൂർവ്വം അവൻ്റെ ക്ഷേമത്തെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കുകയും അവർ ഗുരുവിൻ്റെ (സാന്ദീപനി) സേവനത്തിൽ ഒരുമിച്ചിരുന്ന സമയത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തു.
കൃഷ്ണൻ സുദാമയുടെ ഭാര്യ അയച്ചുതന്ന ചോറ് ചോദിച്ചു ഭക്ഷണം കഴിച്ച് സുഹൃത്ത് സുദാമയെ യാത്രയാക്കാൻ പുറത്തിറങ്ങി.
നാല് വരങ്ങളും (നീതി, സമ്പത്ത്, ആഗ്രഹ പൂർത്തീകരണം, മോക്ഷം) സുദാമാവിന് കൃഷ്ണൻ നൽകിയെങ്കിലും, കൃഷ്ണൻ്റെ വിനയം അവനെ പൂർണ്ണമായും നിസ്സഹായനാക്കി.
സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തിയിൽ മുഴുകി, ഭക്തനായ ജയ്ദേവ് ഭഗവാൻ്റെ (ഗോവിന്ദൻ്റെ) ഗാനങ്ങൾ ആലപിക്കും.
ദൈവം ചെയ്ത മഹത്തായ നേട്ടങ്ങളെ അവൻ വിവരിക്കുമായിരുന്നു, അവനാൽ അത്യന്തം സ്നേഹിക്കപ്പെട്ടു.
അയാൾക്ക് (ജയ്ദേവ്) ഇഷ്ടമില്ലെന്ന് അറിയാമായിരുന്നു, അതിനാൽ തൻ്റെ പുസ്തകം കെട്ടിവെച്ച് വൈകുന്നേരം വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങും.
ഭഗവാൻ, ഭക്തൻ്റെ രൂപത്തിലുള്ള എല്ലാ പുണ്യങ്ങളുടെയും കലവറയായ ദൈവം അവനുവേണ്ടി എല്ലാ ഗാനങ്ങളും എഴുതി.
ജയദേവ് ആ വാക്കുകൾ കാണുകയും വായിക്കുകയും ചെയ്തു.
ജയ്ദേവ് അഗാധ വനത്തിൽ ഒരു അത്ഭുതകരമായ വൃക്ഷം കണ്ടു.
ഓരോ ഇലയിലും ഭഗവാൻ ഗോവിന്ദൻ്റെ പാട്ടുകൾ എഴുതിയിരുന്നു. ഈ നിഗൂഢത അവന് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
ഭക്തനോടുള്ള സ്നേഹത്താൽ, ദൈവം അവനെ നേരിട്ട് ആശ്ലേഷിച്ചു.
ദൈവത്തിനും വിശുദ്ധർക്കും ഇടയിൽ മറയില്ല.
നാംദേവിൻ്റെ പിതാവിനെ എന്തെങ്കിലും ജോലിക്ക് വിളിച്ചതിനാൽ അദ്ദേഹം നാമദേവിനെ വിളിച്ചു.
ഭഗവാനായ താക്കൂറിനെ പാലിൽ സേവിക്കാൻ അദ്ദേഹം നാംദേവിനോട് പറഞ്ഞു.
കുളികഴിഞ്ഞ് നാംദേവ് കറുത്ത മുലപ്പാൽ കൊണ്ടുവന്നു.
ഠാക്കൂറിനെ കുളിപ്പിച്ച ശേഷം അദ്ദേഹം താക്കൂറിനെ കഴുകാൻ ഉപയോഗിച്ച വെള്ളം സ്വന്തം തലയിൽ വച്ചു.
ഇപ്പോൾ കൈ കൂപ്പി ഭഗവാനോട് പാൽ കുടിക്കാൻ അപേക്ഷിച്ചു.
അവൻ പ്രാർത്ഥിച്ചപ്പോൾ അവൻ്റെ ചിന്തകളിൽ ഉറച്ചുനിന്നു, ഭഗവാൻ അവൻ്റെ മുമ്പാകെ പ്രത്യക്ഷനായി.
നാംദേവ് ഭഗവാനെ പാൽ മുഴുവൻ കുടിപ്പിച്ചു.
മറ്റൊരവസരത്തിൽ ദൈവം ചത്ത പശുവിനെ ജീവനോടെ കൊണ്ടുവന്നു, കൂടാതെ നാംദേവിൻ്റെ കുടിലിൽ തട്ടുകെട്ടി.
മറ്റൊരവസരത്തിൽ, ദൈവം ക്ഷേത്രം തിരിക്കുകയും (നാംദേവിന് പ്രവേശനം അനുവദിക്കാത്തതിനെ തുടർന്ന്) നാല് ജാതികളെയും (വർണ്ണങ്ങൾ) നാംദേവിൻ്റെ കാൽക്കൽ വണങ്ങുകയും ചെയ്തു.
സന്യാസിമാർ ചെയ്യുന്നതും ആഗ്രഹിക്കുന്നതും കർത്താവ് നിറവേറ്റുന്നു.
ത്രിലോചൻ ദിവസവും അതിരാവിലെ എഴുന്നേറ്റത് നാംദേവിനെ കാണാൻ വേണ്ടിയാണ്.
അവർ ഒരുമിച്ച് കർത്താവിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുകയും നാമദേവ് അവനോട് ദൈവത്തിൻ്റെ മഹത്തായ കഥകൾ പറയുകയും ചെയ്തു.
(ത്രിലോചൻ നാംദേവിനോട് ചോദിച്ചു) "എനിക്ക് വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കൂ, അങ്ങനെ ഭഗവാൻ സ്വീകരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവൻ്റെ അനുഗ്രഹീതമായ ദർശനം എനിക്കും ലഭിക്കട്ടെ."
ത്രിലോചന് എങ്ങനെയാണ് ഭഗവാനെ ദർശിക്കാൻ കഴിയുക എന്ന് നാംദേവ് ഠാക്കൂറിനോട് ചോദിച്ചു.
കർത്താവായ ദൈവം പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നാമദേവനോട് വിശദീകരിച്ചു;
“എനിക്ക് വഴിപാടുകളൊന്നും ആവശ്യമില്ല. എൻ്റെ സന്തോഷം കൊണ്ട് മാത്രം ഞാൻ ത്രിലോചനെ എന്നെ കാണാനിടയാക്കി.
ഞാൻ ഭക്തരുടെ സമ്പൂർണ്ണ നിയന്ത്രണത്തിലാണ്, അവരുടെ സ്നേഹനിർഭരമായ അവകാശവാദങ്ങൾ എനിക്ക് ഒരിക്കലും തള്ളിക്കളയാനാവില്ല; പകരം എനിക്കും അവരെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.
അവരുടെ സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തി, വാസ്തവത്തിൽ, മധ്യസ്ഥനാകുകയും അവരെ എന്നെ കണ്ടുമുട്ടാൻ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഒരു ബ്രാഹ്മണൻ തൻ്റെ പശുവിനെ മേയാൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ദേവന്മാരെ (ശിലാവിഗ്രഹങ്ങളുടെ രൂപത്തിൽ) ആരാധിക്കും.
അവൻ്റെ ആരാധന കണ്ട് ധന്ന ബ്രാഹ്മണനോട് എന്താണ് ചെയ്യുന്നതെന്ന് ചോദിച്ചു.
“ഠാക്കൂറിനെ (ദൈവം) സേവിക്കുന്നത് ആഗ്രഹിച്ച ഫലം നൽകുന്നു,” ബ്രാഹ്മണൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.
ധന്ന അഭ്യർത്ഥിച്ചു, "ഹേ ബ്രാഹ്മണൻ, താങ്കൾക്ക് സമ്മതമാണെങ്കിൽ ഒന്ന് എനിക്ക് തരൂ."
ബ്രാഹ്മണൻ ഒരു കല്ല് ഉരുട്ടി, അത് ധന്നന് നൽകി, അങ്ങനെ അവനെ ഒഴിവാക്കി.
ധന്ന താക്കൂറിനെ കുളിപ്പിച്ച് അപ്പവും മോരും നൽകി.
കൂപ്പുകൈകളോടെ ആ കല്ലിൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണ് തൻ്റെ സേവനം സ്വീകരിക്കാൻ അപേക്ഷിച്ചു.
ധന്ന പറഞ്ഞു, "ഞാനും കഴിക്കില്ല, കാരണം നിങ്ങൾ ശല്യപ്പെടുത്തിയാൽ ഞാൻ എങ്ങനെ സന്തോഷിക്കും."
(അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥവും സ്നേഹനിർഭരവുമായ ഭക്തി കണ്ട്) ദൈവം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് അവൻ്റെ അപ്പവും മോരും കഴിക്കാൻ നിർബന്ധിതനായി.
വാസ്തവത്തിൽ, ധന്നയെപ്പോലെയുള്ള നിഷ്കളങ്കത ഭഗവാൻ്റെ ദൃഷ്ടി ലഭ്യമാക്കുന്നു.
ഒരു ഗുർമുഖ് ആയിരുന്ന വിശുദ്ധ ബെനി ഏകാന്തതയിൽ ഇരിക്കുകയും ധ്യാനാത്മകമായ ഒരു മയക്കത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു.
അവൻ ആത്മീയ പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടത്തുകയും വിനയത്തോടെ ആരോടും പറയുകയും ചെയ്യില്ല.
വീട്ടിലേക്ക് തിരികെയെത്തുമ്പോൾ ചോദിക്കുമ്പോൾ, അവൻ തൻ്റെ രാജാവിൻ്റെ (പരമേശ്വരൻ്റെ) വാതിൽക്കൽ പോയതായി ആളുകളോട് പറയും.
ഭാര്യ വീട്ടുസാമഗ്രികൾ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൻ അവളെ ഒഴിവാക്കുകയും ആത്മീയ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ സമയം ചെലവഴിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഒരു ദിവസം ഏകാഗ്രമായ ഭക്തിയോടെ ഭഗവാനെ ഏകാഗ്രമാക്കുമ്പോൾ വിചിത്രമായ ഒരു അത്ഭുതം സംഭവിച്ചു.
ഭക്തൻ്റെ മഹത്വം നിലനിർത്താൻ, രാജാവിൻ്റെ രൂപത്തിൽ ദൈവം തന്നെ അവൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി.
വലിയ സന്തോഷത്തിൽ, അവൻ എല്ലാവരെയും ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും ചെലവുകൾക്കായി ധാരാളം പണം ലഭ്യമാക്കുകയും ചെയ്തു.
അവിടെ നിന്ന് അവൻ തൻ്റെ ഭക്തനായ ബെനിയുടെ അടുക്കൽ വരികയും അനുകമ്പയോടെ അവനെ സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഇതുവഴി അവൻ തൻ്റെ ഭക്തർക്ക് കരഘോഷം ക്രമീകരിക്കുന്നു.
ലോകത്തിൽ നിന്ന് വേർപെട്ട് ബ്രാഹ്മണനായ രാമാനന്ദ് വാരണാസിയിൽ (കാശി) താമസിച്ചു.
അതിരാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് ഗംഗയിൽ പോയി കുളിക്കും.
ഒരിക്കൽ രാമാനന്ദൻ്റെ മുമ്പിൽ തന്നെ കബീർ അവിടെ പോയി വഴിയിൽ കിടന്നു.
തൻ്റെ പാദങ്ങൾ തൊട്ടുകൊണ്ട് രാമാനന്ദ് കബീറിനെ ഉണർത്തി, യഥാർത്ഥ ആത്മീയ ഉപദേശമായ 'റാം' സംസാരിക്കാൻ പറഞ്ഞു.
തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ല് സ്പർശിച്ച ഇരുമ്പ് സ്വർണ്ണമാകുകയും മാർഗോസ വൃക്ഷം (അസാദിരാക്റ്റ ഇൻഡിക്ക) ചെരിപ്പുകൊണ്ട് സുഗന്ധമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അത്ഭുതകരമായ ഗുരു മൃഗങ്ങളെയും പ്രേതങ്ങളെയും പോലും മാലാഖകളാക്കി മാറ്റുന്നു.
അത്ഭുതകരമായ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയ ശിഷ്യൻ അത്ഭുതകരമായി മഹാത്ഭുതനായ ഭഗവാനിൽ ലയിക്കുന്നു.
അപ്പോൾ സ്വയം നീരുറവകളിൽ നിന്ന് ഒരു ഉറവയും ഗുർമുഖുകളുടെ വാക്കുകൾ മനോഹരമായ ഒരു രൂപവും രൂപപ്പെടുത്തുന്നു
ഇപ്പോൾ റാമും കബീറും ഒരുപോലെ ആയി.
കബീറിൻ്റെ മഹത്വം കേട്ട് സയിനും ശിഷ്യനായി.
രാത്രിയിൽ അവൻ സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തിയിൽ മുഴുകുകയും രാവിലെ രാജാവിൻ്റെ വാതിൽക്കൽ സേവിക്കുകയും ചെയ്യും.
ഒരു രാത്രിയിൽ ചില സാധുക്കൾ അവൻ്റെ അടുക്കൽ വന്നു, രാത്രി മുഴുവൻ ഭഗവാനെ സ്തുതിച്ചു
സയിന് വിശുദ്ധരുടെ കൂട്ടം വിടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, തൽഫലമായി, പിറ്റേന്ന് രാവിലെ രാജാവിൻ്റെ സേവനം അനുഷ്ഠിച്ചില്ല.
ദൈവം തന്നെ സന്യാസിയുടെ രൂപം സ്വീകരിച്ചു. രാജാവിന് അത്യധികം സന്തോഷം തോന്നുന്ന തരത്തിലാണ് അദ്ദേഹം രാജാവിനെ സേവിച്ചത്.
സന്യാസിമാരോട് അഭിവാദ്യം ചെയ്തുകൊണ്ട് സയീൻ മടിച്ചു മടിച്ചു രാജാവിൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിലെത്തി.
രാജാവ് ദൂരെ നിന്ന് രാജാവ് അവനെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു. അവൻ തൻ്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ അഴിച്ച് ഭഗത് സയിന് സമർപ്പിച്ചു.
'നിങ്ങൾ എന്നെ കീഴടക്കി' എന്ന് രാജാവ് പറഞ്ഞു, അവൻ്റെ വാക്കുകൾ എല്ലാവരും കേട്ടു.
ഭഗവാൻ തന്നെ ഭക്തൻ്റെ മഹത്വം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു.
തോൽപ്പണിക്കാരൻ (രവിദാസ്) നാലു ദിക്കുകളിലും ഭഗത് (വിശുദ്ധൻ) ആയി അറിയപ്പെടുന്നു.
തൻ്റെ കുടുംബ പാരമ്പര്യമനുസരിച്ച്, അവൻ ചെരിപ്പുകൾ ഉരുട്ടി ചത്ത മൃഗങ്ങളെ കൊണ്ടുപോകും.
ഇതായിരുന്നു അവൻ്റെ ബാഹ്യമായ ദിനചര്യ എന്നാൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ അവൻ തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞ ഒരു രത്നമായിരുന്നു.
അദ്ദേഹം നാല് വർണ്ണങ്ങളും (ജാതി) പ്രസംഗിക്കും. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ പ്രസംഗം അവരെ ഭഗവാൻ്റെ ധ്യാനാത്മകമായ ഭക്തിയിൽ ആകർഷിച്ചു.
ഒരിക്കൽ, ഒരു കൂട്ടം ആളുകൾ ഗംഗയിൽ പുണ്യസ്നാനം ചെയ്യാൻ കാശിയിലേക്ക് (വാരണാസി) പോയി.
രവിദാസ് ഒരു അംഗത്തിന് ഒരു ധേല (പകുതി) നൽകി, അത് ഗംഗയ്ക്ക് സമർപ്പിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു.
അഭിജിത്ത് നക്ഷത്രത്തിൻ്റെ (നക്ഷത്രം) ഒരു മഹത്തായ ഉത്സവം ഉണ്ടായിരുന്നു, അവിടെ പൊതുജനങ്ങൾ ഈ അത്ഭുതകരമായ എപ്പിസോഡ് കണ്ടു.
ഗംഗ, സ്വയം കൈനീട്ടി ആ തുച്ഛമായ തുക, ധേല സ്വീകരിക്കുകയും, രവിദാസ് ഗംഗയുമായി വാർപ്പും നെയ്ത്തുമായി ഒന്നാണെന്ന് തെളിയിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഭഗത്മാർക്ക് (സന്യാസിമാർ) ദൈവം അവരുടെ അമ്മയും അച്ഛനും മകനും എല്ലാം ഒന്നാണ്.
ഗൗതമിൻ്റെ ഭാര്യയായിരുന്നു അഹല്യ. എന്നാൽ ദേവരാജാവായ ഇന്ദറിനെ അവൾ ദൃഷ്ടി വെച്ചപ്പോൾ കാമം അവളെ കീഴടക്കി.
അവൻ അവരുടെ വീട്ടിൽ പ്രവേശിച്ചു, ആയിരക്കണക്കിന് പുഡൻമാരോടൊപ്പമുള്ള ശാപം നേടി, പശ്ചാത്തപിച്ചു.
ഇന്ദ്രലോകം (ഇന്ദ്രൻ്റെ വാസസ്ഥലം) ശൂന്യമായിത്തീർന്നു, സ്വയം ലജ്ജിച്ചു അവൻ ഒരു കുളത്തിൽ മറഞ്ഞു.
ശാപമോക്ഷത്തിൽ ആ ദ്വാരങ്ങളെല്ലാം കണ്ണുകളായി മാറിയപ്പോൾ, അവൻ തൻ്റെ വാസസ്ഥലത്തേക്ക് മടങ്ങി.
പാതിവ്രത്യത്തിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കാൻ കഴിയാത്ത അഹല്യ കല്ലായി മാറി നദീതീരത്ത് കിടന്നു.
രാമൻ്റെ (വിശുദ്ധ) പാദങ്ങളിൽ സ്പർശിച്ചുകൊണ്ട് അവളെ സ്വർഗത്തിലേക്ക് ഉയർത്തി.
അവൻ്റെ ദയ നിമിത്തം അവൻ ഭക്തർക്ക് മാതാവിനെപ്പോലെയും പാപികളോട് ക്ഷമിക്കുന്നവനായും വീണുപോയവരുടെ വീണ്ടെടുപ്പുകാരൻ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നു.
നന്മ ചെയ്യുന്നത് എല്ലായ്പ്പോഴും നല്ല ആംഗ്യങ്ങളാൽ തിരികെ ലഭിക്കും, എന്നാൽ തിന്മയ്ക്ക് നന്മ ചെയ്യുന്നവൻ സദ്ഗുണൻ എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു.
ആ അവ്യക്തമായ (കർത്താവിൻ്റെ) മഹത്വം ഞാൻ എങ്ങനെ വിശദീകരിക്കും.
വഴിയാത്രക്കാരെ കൊള്ളയടിക്കുകയും കൊല്ലുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു ഹൈവേമാൻ വാൽമീകി ആയിരുന്നു വാൽമീൽ.
പിന്നീട് അവൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കാൻ തുടങ്ങി, ഇപ്പോൾ അവൻ്റെ മനസ്സ് തൻ്റെ ജോലിയെക്കുറിച്ച് അസ്വസ്ഥനായി.
അവൻ്റെ മനസ്സ് അപ്പോഴും ആളുകളെ കൊല്ലാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു, പക്ഷേ അവൻ്റെ കൈകൾ അനുസരിച്ചില്ല.
യഥാർത്ഥ ഗുരു അവൻ്റെ മനസ്സിനെ ശാന്തമാക്കി, മനസ്സിൻ്റെ എല്ലാ ഇച്ഛാശക്തിയും അവസാനിച്ചു.
മനസ്സിൻ്റെ എല്ലാ തിന്മകളും ഗുരുവിൻ്റെ മുമ്പിൽ തുറന്ന് പറഞ്ഞു: കർത്താവേ, ഇത് എനിക്ക് ഒരു തൊഴിലാണ്.
മരണസമയത്ത് അവൻ്റെ ദുഷ്പ്രവൃത്തികൾക്ക് ഏത് കുടുംബാംഗങ്ങൾ സഹ പങ്കാളിയാകുമെന്ന് വീട്ടിൽ അന്വേഷിക്കാൻ ഗുരു അവനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.
എന്നാൽ അവൻ്റെ കുടുംബം അവനുവേണ്ടി ബലിയർപ്പിക്കാൻ എപ്പോഴും തയ്യാറായിരുന്നുവെങ്കിലും അവരാരും ഉത്തരവാദിത്തം ഏറ്റെടുക്കാൻ തയ്യാറായില്ല.
മടങ്ങിയെത്തിയ ഗുരു അവൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ സത്യത്തിൻ്റെ പ്രഭാഷണം സ്ഥാപിക്കുകയും അവനെ മുക്തനാക്കുകയും ചെയ്തു. ഒരൊറ്റ കുതിച്ചുചാട്ടത്തിൽ അവൻ ലൗകികതയുടെ വലയിൽ നിന്ന് മോചിതനായി.
ഗുരുമുഖനാകുമ്പോൾ, പാപങ്ങളുടെ പർവതങ്ങളിലൂടെ ചാടാൻ ഒരാൾ പ്രാപ്തനാകുന്നു.
പാപിയായ അജാമിളൻ ഒരു വേശ്യയുടെ കൂടെ ജീവിച്ചു.
അവൻ വിശ്വാസത്യാഗിയായി. അവൻ ദുഷ്പ്രവൃത്തികളുടെ ചിലന്തിവലയിൽ കുടുങ്ങി.
അവൻ്റെ ജീവിതം വ്യർത്ഥമായ പ്രവൃത്തികളിൽ പാഴാക്കുകയും ഭയാനകമായ ലോക സമുദ്രത്തിലേക്ക് വലിച്ചെറിയപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
വേശ്യയുടെ കൂടെയായിരിക്കുമ്പോൾ അവൻ ആറ് ആൺമക്കളുടെ പിതാവായി. അവളുടെ മോശം പ്രവൃത്തികളുടെ ഫലമായി അവരെല്ലാം അപകടകരമായ കൊള്ളക്കാരായി.
ഏഴാമത്തെ മകൻ ജനിച്ചു, അവൻ കുട്ടിക്ക് ഒരു പേര് പരിഗണിക്കാൻ തുടങ്ങി.
തൻ്റെ മകന് നാരായണൻ (ദൈവത്തിൻ്റെ പേര്) എന്ന് പേരിട്ട ഗുരുവിനെ അദ്ദേഹം സന്ദർശിച്ചു.
തൻ്റെ ജീവിതാവസാനം മരണത്തിൻ്റെ ദൂതന്മാരെ കണ്ട് അജാമിളൻ നാരായണനെയോർത്ത് കരഞ്ഞു.
ദൈവത്തിൻ്റെ നാമം മരണദൂതന്മാരെ അവരുടെ കുതികാൽ ഉയർത്തി. അജാമിളൻ സ്വർഗത്തിലേക്ക് പോയി, മരണത്തിൻ്റെ ദൂതന്മാരുടെ തല്ല് അനുഭവിച്ചില്ല.
ഭഗവാൻ്റെ നാമം ഉച്ചരിക്കുന്നത് എല്ലാ ദുഃഖങ്ങളെയും അകറ്റുന്നു.
ദുഷ്കർമങ്ങളുടെ മാല കഴുത്തിൽ അണിഞ്ഞ പാപിയായ വേശ്യയായിരുന്നു ഗങ്ക.
ഒരിക്കൽ അവളുടെ മുറ്റത്ത് ഒരു മഹാൻ കടന്നുപോയി.
അവളുടെ ദുരവസ്ഥ കണ്ട് അവൻ മനസ്സലിഞ്ഞു, അവൾക്ക് ഒരു പ്രത്യേക തത്തയെ വാഗ്ദാനം ചെയ്തു.
രാമൻ്റെ പേര് ആവർത്തിക്കാൻ തത്തയെ പഠിപ്പിക്കാൻ അവൻ അവളോട് പറഞ്ഞു. ഫലവത്തായ ഈ കച്ചവടം അവളെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി അവൻ പോയി.
എല്ലാ ദിവസവും പൂർണ്ണമായ ഏകാഗ്രതയോടെ അവൾ തത്തയെ റാം എന്ന് പറയാൻ പഠിപ്പിക്കും.
വീണുപോയവരുടെ വിമോചകനാണ് കർത്താവിൻ്റെ നാമം. അത് അവളുടെ ദുഷിച്ച ജ്ഞാനത്തെയും പ്രവൃത്തികളെയും കഴുകി കളഞ്ഞു.
മരണസമയത്ത്, അത് യമൻ്റെ കുരുക്ക് മുറിച്ചുമാറ്റി - മരണത്തിൻ്റെ സന്ദേശവാഹകയായ അവൾക്ക് നരക സമുദ്രത്തിൽ മുങ്ങേണ്ടി വന്നില്ല.
(കർത്താവിൻ്റെ) നാമത്തിൻ്റെ അമൃതം നിമിത്തം അവൾ പൂർണ്ണമായും പാപങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തയായി, സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് ഉയർത്തപ്പെട്ടു.
(കർത്താവിൻ്റെ) നാമം അഭയമില്ലാത്തവരുടെ അവസാന സങ്കേതമാണ്.
പേരുകേട്ട പൂതന അവളുടെ രണ്ട് മുലകളിലും വിഷം പുരട്ടി.
അവൾ (നന്ദിൻ്റെ) കുടുംബത്തിലെത്തി, കുടുംബത്തോടുള്ള അവളുടെ പുതിയ സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി.
തൻ്റെ സമർത്ഥമായ ചതിയിലൂടെ അവൾ കൃഷ്ണനെ മടിയിൽ കയറ്റി.
അഭിമാനത്തോടെ അവൾ തൻ്റെ മുലക്കണ്ണ് കൃഷ്ണൻ്റെ വായിൽ അമർത്തി പുറത്തേക്കിറങ്ങി.
ഇപ്പോൾ അവൾ അവളുടെ ശരീരം ഒരു പരിധിവരെ വികസിപ്പിച്ചു.
കൃഷ്ണൻ അവളുടെ കഴുത്തിൽ തൂങ്ങിയും ഒട്ടിയും ത്രിലോകത്തിൻ്റെയും മുഴുവൻ ഭാരമായി.
ബോധരഹിതയായി, അവൾ ഒരു മലപോലെ കാട്ടിലേക്ക് വീണു.
കൃഷ്ണൻ അവളെ മോചിപ്പിക്കുകയും അമ്മയുടെ സുഹൃത്തിന് തുല്യമായ പദവി നൽകുകയും ചെയ്തു.
പ്രഭാസിൻ്റെ പുണ്യസ്ഥലത്ത്, കൃഷ്ണൻ കാൽമുട്ടിന്മേൽ കാൽവെച്ച് ക്രോസ് ലെഗ് ചെയ്തു ഉറങ്ങി.
അവൻ്റെ പാദത്തിലെ താമര ഒരു നക്ഷത്രം പോലെ പ്രകാശിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഒരു വേട്ടക്കാരൻ വന്ന് ഒരു മാനിൻ്റെ കണ്ണായി കരുതി അമ്പ് എയ്തു.
അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അത് കൃഷ്ണനാണെന്ന് അയാൾക്ക് മനസ്സിലായി. അവൻ ദുഃഖത്താൽ നിറഞ്ഞു, ക്ഷമ യാചിച്ചു.
അവൻ്റെ തെറ്റായ പ്രവൃത്തി അവഗണിച്ച് കൃഷ്ണൻ അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.
കൃപയോടെ കൃഷ്ണൻ അവനോട് സഹിഷ്ണുത നിറഞ്ഞവനായിരിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെടുകയും തെറ്റ് ചെയ്തയാൾക്ക് അഭയം നൽകുകയും ചെയ്തു.
എല്ലാവരും നല്ലതു പറയുന്നു, എന്നാൽ തിന്മ ചെയ്യുന്നവരുടെ പ്രവൃത്തികൾ കർത്താവ് മാത്രമാണ് ശരിയാക്കുന്നത്.
വീണുപോയ അനേകം പാപികളെ അവൻ മോചിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.