Een Oankar, die oer-energie, verwesenlik deur die genade van die goddelike leermeester
(Ros=woede Dudhulikka=nederig. Surita=goli. Janam di=by geboorte. Savani=koningin.)
Boy Dhru het glimlaggend na sy huis (paleis) gekom en sy pa vol liefde het hom in sy skoot gesit.
Toe sy dit sien, het die stiefma kwaad geword en sy arm vasgegryp en hom uit die skoot van die vader (die koning) gedruk.
Tranerig van vrees het hy vir sy ma gevra of sy 'n koningin of 'n diensmeisie is?
O seun! (sê sy) Ek is as koningin gebore, maar ek het nie aan God gedink nie en het nie dade van toewyding onderneem nie (en dit is die rede vir jou en my benarde toestand).
Met daardie poging kan die koninkryk verkry word (vra Dhru) en hoe kan vyande vriende maak?
Die Here moet aanbid word en so word die sondaars ook heiliges (sê die moeder).
Om hierna te luister en heeltemal los te raak in sy gedagtes, het Dhru uitgegaan (na die oerwoud) om streng dissipline te onderneem.
Op pad het die wyse Narad hom die tegniek van toewyding geleer en Dhru het die nektar uit die see van die Naam van die Here gekook.
(Na 'n rukkie) het King (Uttanpad) hom teruggeroep en hom (Dhru) gevra om vir ewig te regeer.
Die gurmukhs wat blykbaar verloor, dws wat hul gesigte van die bose neigings afdraai, oorwin die wêreld.
Prahlad, die heilige, is gebore in die huis van demoon (koning) Haranakhas soos 'n lotus gebore word in die alkaliese (onvrugbare) land.
Toe hy na die kweekskool gestuur is, het die brahmaan purohit verheug geraak (omdat die koning se seun nou sy dissipel was).
Prahlad sou die naam van Ram in sy hart onthou en ook uiterlik sou hy die Here loof.
Nou het al die dissipels aanhangers van die Here geword, wat 'n aaklige en verleentheid vir al die leraars was.
Die priester (leraar) het by die koning gerapporteer of gekla (dat o koning, u seun 'n toegewyde van God geword het).
Die kwaadwillige demoon het die rusie opgetel. Prahlad is in vuur en water gegooi, maar met die genade van Guru (die Here) is hy nie verbrand of verdrink nie.
So kwaad soos hy was, het Hiranyaksyapu sy tweesnydende swaard uitgehaal en vir Prahlad gevra wie sy Guru (Here) is.
Op dieselfde oomblik het Here God in die gedaante van man-leeu uit pilaar gekom. Sy vorm was groots en majestueus.
Daardie goddelose demoon is neergewerp en doodgemaak en so is dit bewys dat die Here vriendelik is teenoor toegewydes van ouds af.
Deur dit te sien, het Brahma en ander gode die Here begin loof.
Bali, die koning, was besig om 'n yajna in sy paleis uit te voer.
'n Lae gestalte dwerg in die vorm van brahmaan het daar gekom en al die vier Vedas opgesê.
Nadat die koning hom ingeroep het, het hy hom gevra om enigiets te eis waarvan hy hou.
Onmiddellik het priester Sukracharya die koning (Bali) laat verstaan dat hy (die bedelaar) onmiskenbare God is en dat Hy hom kom mislei het.
Die dwerg het twee en halwe treë lengte van die aarde geëis (wat deur die koning toegestaan is).
Toe het die dwerg sy liggaam so uitgebrei dat nou die drie wêrelde vir hom onvoldoende was.
Selfs met die kennis van hierdie misleiding het Bali toegelaat dat hy so mislei word, en toe hy dit sien, het Vishnu hom omhels.
Toe hy die drie wêrelde in twee stappe bedek het, het koning Bali vir die derde halfstap sy eie rug aangebied.
Bali is die koninkryk van die onderwêreld gegee, waar hy hom aan God oorgegee het in die liefdevolle toewyding van die Here. Vishnu was verheug om die deurwagter van Bali te wees.
Een aand terwyl koning Ambaris gevas het, is hy deur wyse Durvasa besoek
Die koning moes sy vas verbreek terwyl hy Durvasa dien, maar die rishi het na die rivieroewer gegaan om te bad.
Uit vrees vir die verandering van datum (wat sy vas vrugteloos sou ag), het die koning sy vas verbreek deur die water te drink wat hy op die voete van die rishi gegooi het. Toe die rishi besef dat die koning hom nie eers gedien het nie, het hy gehardloop om die koning te vloek.
Hierop het Vishnu sy dood soos skyf beveel om na Durvasa te beweeg en dus is die ego van Durvasa verwyder.
Nou het Brahmin Durvasa vir sy lewe gehardloop. Selfs die gode en gode kon hom nie skuiling bekostig nie.
Hy is vermy in die woonplekke van Indra, Siva, Brahma en die hemele.
Gode en God het hom laat verstaan (dat niemand behalwe Ambaris hom kon red nie).
Toe het hy oorgegee voor Ambaris en Ambaris het die sterwende wyse gered.
Die Here God het in die wêreld bekend geword as welwillend teenoor toegewydes.
Koning Janak was 'n groot heilige wat te midde van maya onverskillig daaroor gebly het.
Saam met gans en gandharvs (kalestiale musikante) het hy na die woonplek van die gode gegaan.
Van daar af het hy, toe hy die uitroepe van die bewoners van die hel gehoor het, na hulle toe gegaan.
Hy het die god van die dood, Dharamrai, gevra om al hul lyding te verlig.
Toe die god van die dood dit hoor, het die god van die dood vir hom gesê dat hy 'n blote dienaar van die ewige Here is (en sonder Sy bevele kon hy hulle nie bevry nie).
Janak het 'n deel van sy toewyding en herinnering aan die Naam van die Here aangebied.
Al die sondes van die hel is selfs nie gelyk aan die teengewig van balans gevind nie.
In werklikheid kan geen balans die vrugte van die resitasie en herinnering van die Here se naam deur die gurmukh opweeg nie.
Al die wesens is uit die hel bevry en die strop van die dood is deurgesny. Bevryding en die tegniek om dit te bereik is die dienaars van die Naam van die Here.
Koning HariChand het 'n koningin met pragtige oë gehad, Tara, wat sy huis die tuiste van gemak gemaak het.
In die nag sou sy na die plek gaan waar in die vorm van heilige gemeente, die heilige gesange sou voorsê.
Nadat sy weg is, het die koning in die middel van die nag wakker geword en besef sy is weg.
Hy kon die koningin nêrens kry nie en sy hart was vol verbasing
Die volgende nag het hy die jong koningin gevolg.
Die koningin het die heilige gemeente bereik en die koning het een van haar sandale daarvandaan opgelig (sodat hy die ontrouheid van die koningin kon bewys).
Toe die koningin op die punt was om te gaan, het die koningin op die heilige gemeente gekonsentreer en die een sandaal het 'n paar geword.
Die koning het hierdie prestasie gehandhaaf en besef dat daar haar bypassende sandaal 'n wonderwerk was.
Ek is 'n offer aan die heilige gemeente.
Toe Duryodhan hoor dat lord Krishan bedien is en by die nederige Bidar se huis oorgebly het, het Duryodhan sarkasties opgemerk.
Hoeveel geluk en vertroosting het jy in die huis van 'n bediende gekry toe jy ons groot paleise verlaat het?
Jy het selfs Bhikhaum, Dohna en Karan prysgegee wat erken word as groot manne wat in alle howe versier is.
Ons was almal benoud om te vind dat jy in ’n hut gewoon het”.
Dan het lord Krishan die Koning glimlaggend gevra om na vore te kom en aandagtig te luister.
Ek sien geen liefde en toewyding in jou nie (en daarom het ek nie na jou toe gekom nie).
Geen hart wat ek sien het selfs 'n fraksie van die liefde wat Bidar in sy hart dra nie.
Die Here het liefdevolle toewyding nodig en niks anders nie.
Dusasanai het Daropati aan die hare gesleep en haar by die vergadering ingebring.
Hy het sy manne beveel om die diensmeisie Dropati kaal uit te trek.
Al die vyf Pandavs van wie sy die vrou was, het dit aanskou.
Huilend, totaal moedeloos en hulpeloos, maak sy haar oë toe. Eendag het sy Krishna om hulp aangeroep.
Die bediendes was besig om die klere van haar lyf af te trek maar nog lae klere het 'n fort om haar gevorm; die bediendes het moeg geword, maar die lae klere het nooit geëindig nie.
Die bediendes was nou besig om te wriemel en gefrustreerd oor hul mislukte poging en het gevoel dat hulle self skaam was.
By die huis aankom, is Dropati deur Lord Krishna gevra of sy in die gemeente gered is.
Sy het skaam geantwoord: "Sedert al die jare leef jy jou reputasie gestand as vader van die vaderloses."
Sudama, 'n arm brahman, was van kleins af bekend as 'n vriend van Krishna.
Sy brahmaanvrou het hom altyd gepla oor hoekom hy nie na Lord Krishna gegaan het om sy armoede te verlig nie.
Hy was verward en het nagedink oor hoe hy weer aan Krishna voorgestel kon word, wat hom kon help om die Here te ontmoet.
Hy het die dorp Duaraka bereik en voor die hoofhek (van die paleis van Krishna) gestaan.
Krishna, die Here, het hom van 'n afstand gesien en het gebuig en sy troon verlaat, na Sudama gekom.
Eers het hy om Sudama getrek en toe aan sy voete omhels hy.
Hy het sy voete gewas en daardie water geneem en Sudama op die troon laat sit.
Toe het Krishna liefdevol navraag gedoen oor sy welsyn en gepraat oor die tyd toe hulle saam was in diens van die ghoeroe (Sandipani).
Krishna het gevra vir die rys wat deur Sudama se vrou gestuur is en nadat hy geëet het, uitgekom om sy vriend Sudama af te sien.
Alhoewel al die vier seëninge (geregtigheid, rykdom, vervulling van begeerte en bevryding) deur Krishna aan Sudama gegee is, het Krishna se nederigheid hom steeds totaal hulpeloos laat voel.
Om in die liefdevolle toewyding gedompel te word, sou die toegewyde Jaidev die liedere van die Here (Govind) sing.
Hy sou die heerlike prestasies beskryf wat deur God verrig is en was baie lief vir hom.
Hy (Jaidev) het geweet dat hy nie sou wou nie en dus sou sy boek bindend in die aand huis toe terugkeer.
God, die bewaarplek van alle deugde in die vorm van die toegewyde Self het al die liedere vir hom geskryf.
Jaidev sou opgewonde raak as hy daardie woorde sien en lees.
Jaidev het 'n wonderlike boom in die diep woud gesien.
Op elke blaar was die liedere van die Here Govind geskryf. Hy kon hierdie raaisel nie verstaan nie.
As gevolg van die liefde vir die toegewyde, het God hom persoonlik omhels.
God en heilige het geen sluier tussenin nie.
Namdev se pa is geroep om werk te doen, so hy het Naamdev gebel.
Hy het vir Namdev gesê om Thakur, die Here, met melk te dien.
Nadat hy gebad het, het Namdev die melk van swartspeenkoei gebring.
Nadat hy die Thakur gebad het, het hy die water wat gebruik is om die Thakur te was, op sy eie kop gesit.
Nou het hy met gevoude hande die Here versoek om melk te hê.
Die Here het standvastig in sy gedagtes geword toe hy gebid het en persoonlik voor hom verskyn.
Namdev het die Here die volle bak melk laat drink.
By 'n ander geleentheid het God 'n dooie koei lewendig gemaak en ook die hut van Namdev met 'n grasdak bedek.
By nog 'n geleentheid het God die tempel gedraai (nadat Naamdev nie toegang toegelaat is nie) en al die vier kaste (varnas) aan die voete van Namdev laat buig.
Die Here doen alles wat deur heiliges gedoen en verlang word.
Trilochan het daagliks vroeg wakker geword net om Namdev te sien,
Saam sou hulle op die Here konsentreer en Namdev sou hom die groot verhale van God vertel.
(Trilochan het Namdev gevra) "Bid vriendelik vir my sodat as die Here dit aanvaar, ek ook 'n blik op Sy geseënde visie kan kry."
Namdev het vir Thakur, die Here, gevra hoe Trilochan die Here kon sien?
Die Here God het geglimlag en aan Naamdev verduidelik;
“Geen offerandes is deur my nodig nie. Slegs uit my vreugde sou ek Trilochan laat sien om my te sien.
Ek is onder die totale beheer van die toegewydes en hulle liefdevolle aansprake kan ek nooit verwerp nie; eerder self kan ek hulle ook nie verstaan nie.
Hulle liefdevolle toewyding word in werklikheid bemiddelaar en laat hulle my ontmoet.”
’n Brahman sou gode (in die vorm van klipafgode) aanbid waar Dhanna sy koei gewei het.
Toe hy sy aanbidding sien, het Dhanna die brahman gevra wat hy doen.
"Diens aan die Thakur (God) gee die gewenste vrug," het die brahman geantwoord.
Dhanna het gevra: "O brahman, as jy saamstem, gee asseblief vir my een."
Die brahman het 'n klip gerol, dit vir Dhanna gegee en so van hom ontslae geraak.
Dhanna het die Thakur gebad en vir hom brood en karringmelk aangebied.
Met gevoude hande en val aan die voete van die klip het hy gesmeek dat sy diens aanvaar word.
Dhanna het gesê: "Ek sal ook nie eet nie, want hoe kan ek gelukkig wees as jy geïrriteerd is."
(Sien sy ware en liefdevolle toewyding) God was gedwing om te verskyn en sy brood en karringmelk te eet.
Trouens, onskuld soos dié van Dhanna maak die oë van die Here beskikbaar.
Saint Beni, 'n gurmukh, het vroeër in eensaamheid gesit en sou 'n meditatiewe beswyming betree.
Hy sou geestelike aktiwiteite verrig en in nederigheid nooit vir iemand vertel nie.
Toe hy terugkom huis toe wanneer hy gevra is, sou hy mense vertel dat hy na die deur van sy koning (die Opperheer) gegaan het.
Wanneer sy vrou vir 'n paar huishoudelike materiaal gevra het, het hy haar vermy en sodoende sy tyd spandeer om geestelike aktiwiteite uit te voer.
Op 'n dag terwyl ons met eendagte toewyding op die Here gekonsentreer is, het 'n vreemde wonderwerk gebeur.
Om die glorie van die toegewyde te behou, het God self in die gestalte van Koning na sy huis gegaan.
In groot blydskap het Hy almal getroos en oorvloedige geld vir uitgawes beskikbaar gestel.
Vandaar het Hy na sy toegewyde Beni gekom en hom deernisvol liefgehad.
Op hierdie manier reël Hy applous vir Sy toegewydes.
Omdat hy van die wêreld losgemaak is, het Brahmin Ramanand in Varanasi (Kasi) gewoon.
Hy sou vroeg in die oggend opstaan en na die Ganges gaan om te bad.
Eenkeer selfs voor Ramanand het Kabir soontoe gegaan en in die pad gelê.
Ramanand het Kabir met sy voete aangeraak en vir hom gesê om 'Ram' te praat, die ware geestelike lering.
Soos die yster wat deur die wysersteen aangeraak word, goud word en die margosaboom (Azadirachta indica) geurig gemaak word deur sandaal.
Die wonderlike Guru verander selfs diere en spoke in engele.
Om die wonderlike Guru te ontmoet, versmelt die dissipel wonderlik in die groot wonderlike Here.
Dan spruit 'n fontein uit die Self en die woorde van die gurmukhs vorm 'n pragtige vorm
Nou het Ram en Kabir identies geword.
Toe Sain hoor van die heerlikheid van Kabir, het hy ook 'n dissipel geword.
In die nag sou hy in liefdevolle toewyding verdiep en in die oggend sou hy by die deur van die koning dien.
Op een nag het 'n paar sadhoe's na hom toe gekom en die hele nag is deurgebring om die Here se lof te besing
Sain kon nie die geselskap van die heiliges verlaat nie en het gevolglik nie die koning se diens die volgende oggend verrig nie.
God self het die gestalte van Sain aangeneem. Hy het die koning so gedien dat die koning verheug was.
Sain het die heiliges goedgesind en huiwerig by die paleis van die koning aangekom.
Die koning Van 'n afstand af roep die koning hom naby. Hy het sy eie klere uitgetrek en dit vir Bhagat Sain aangebied.
"Jy het my oorrompel", sê die koning en sy woorde is deur almal gehoor.
God self openbaar die grootsheid van die toegewyde.
Die leerlooier (Ravidas) het bekend geword as bhagat (heilige) in al die vier rigtings.
In ooreenstemming met sy familietradisie het hy die skoene afgekap en die dooie diere weggedra.
Dit was sy uiterlike roetine, maar in werklikheid was hy 'n juweel toegedraai in lappe.
Hy sou al die vier varnas (kaste) verkondig. Sy prediking het hulle verslae gemaak in die meditatiewe toewyding vir die Here.
Eenkeer het 'n groep mense na Kasi (Varanasi) gegaan om hul heilige duik in die Ganges te hê.
Ravidas het een dhela ('n halwe stukkie) aan een lid gegee en hom gevra om dit aan die Ganges aan te bied.
'n Groot fees van Abhijit naksatr (ster) was daar waar die publiek hierdie wonderlike episode gesien het.
Ganges, wat self haar hand uitgehaal het, het daardie skamele hoeveelheid aanvaar, dhela, en bewys dat Ravidas een was met Ganges as skering en inslag.
Vir bhagats (heiliges) is God hulle ma, pa en seun alles in een.
Ahalya was vrou van Gautam. Maar toe sy Indhar, die koning van gode, in die oë kyk, het wellus haar oorweldig.
Hy het hul huis binnegegaan, gevloek omdat hy met duisende pudendums was en berou gehad.
Die Indralok (woning van Indr) het verlate geraak en skaam vir homself het hy in 'n dam weggekruip.
By herroeping van die vloek toe al daardie gate oë geword het, eers toe keer hy terug na sy habitat.
Ahalya wat nie standvastig in haar kuisheid kon bly nie, het klip geword en op die rivieroewer bly lê
Deur die (heilige) voete van Ram aan te raak, is sy na die hemel opgehef.
As gevolg van sy welwillendheid is Hy moederagtig vir die toegewydes en as vergewer van die sondaars word Hy die verlosser van die gevalle genoem.
Om goed te doen word altyd deur goeie gebare teruggekeer, maar hy wat goed doen aan die kwaad staan bekend as deugsaam.
Hoe kan ek die grootsheid van daardie ongemanifesteerde (Here) verduidelik.
Valmeel was 'n snelwegman Valmiki wat reisigers wat verbystap, sou beroof en doodmaak.
Toe het hy begin om die ware Guru te dien, Nou het sy verstand onseker geword oor sy werk.
Sy verstand het steeds aangespoor om mense dood te maak, maar sy hande wou nie gehoorsaam nie.
Die ware Guru het sy gedagtes rustig gemaak en al die wil van verstand het tot 'n einde gekom.
Hy het al die euwels van die verstand voor die Guru ontvou en gesê: 'O Here, dit is 'n beroep vir my.'
Die Guru het hom gevra om by die huis navraag te doen oor watter familielede hom mede-vennoot sou wees van sy bose dade by die dood.
Maar alhoewel sy familie altyd gereed was om aan hom opoffering te wees, was nie een van hulle gereed om verantwoordelikheid te aanvaar nie.
Met sy terugkeer het die Guru die preek van waarheid in sy hart geplaas en hom 'n bevryde een gemaak. Met 'n enkele sprong is hy uit die net van wêreldlikheid bevry.
Om gurmukh te word, word 'n mens in staat om oor berge van sondes te spring.
Ajamil, die gevalle sondaar het saam met 'n prostituut gewoon.
Hy het 'n afvallige geword. Hy was verstrengel in die spinnerak van bose dade.
Sy lewe is vermors in futiele dade en is in die angswekkende wêreldse oseaan gegooi en gegooi.
Terwyl hy by die prostituut was, het hy die vader geword van ses seuns. As gevolg van haar slegte dade het hulle almal gevaarlike rowers geword.
'n Sewende seun is gebore en hy het 'n naam vir die kind begin oorweeg.
Hy het die Guru besoek wat sy seun Narayan ('n naam vir God) genoem het.
Aan die einde van sy lewe, toe hy die boodskappers van die dood sien, het Ajamil vir Narayan gehuil.
Die naam van God het die doodsboodskappers tot hul hakke laat kom. Ajamil het hemel toe gegaan en nie die slae van die klub van die boodskappers van die dood gely nie.
Uitspraak van Naam van die Here verdryf alle hartseer.
Gankaa was 'n sondige prostituut wat die halssnoer van wandade om haar nek gedra het.
Eenkeer het 'n groot man verbygegaan wat in haar binnehof stilgehou het.
Toe hy haar slegte lot sien, het hy medelye geraak en vir haar 'n spesiale papegaai aangebied.
Hy het vir haar gesê om die papegaai te leer om die naam van Ram te herhaal. Nadat hy haar hierdie vrugbare handel laat verstaan het, het hy toe weggegaan.
Elke dag, met volle konsentrasie, het sy die papegaai leer Ram sê.
Die Naam van die Here is die bevryder van die gevalle mense. Dit het haar bose wysheid en dade weggewas.
Ten tyde van die dood het dit die strop van Yama afgesny – die boodskapper van die dood wat sy nie in die see van die hel hoef te verdrink nie.
As gevolg van die naam-elikser (van die Here) het sy totaal sonder sondes geraak en is sy opgehef na die hemele.
Die naam (van die Here) is die laaste toevlug van die beskutteloses.
Die swak gerekende Putana het gif op albei haar spene gesmeer.
Sy het na die familie (van Nand) gekom en haar nuutgevonde liefde vir die gesin begin uitspreek.
Deur haar slim bedrog het sy Krishna in haar skoot gelig.
Met groot trots het sy haar borspeen in die mond van Krishna gedruk en uitgekom.
Nou het sy haar lyf tot 'n groot mate uitgebrei.
Krishna word ook die volle gewig van die drie wêrelde wat aan haar nek gehang en vasgeplak het.
Sy raak bewusteloos, en soos 'n berg het sy in die bos geval.
Krishna het haar uiteindelik bevry en haar status van gelyke aan sy ma se vriend gegee.
By die heilige plek van Prabhas het Krishna kruisbeen geslaap met sy voet op sy knie.
Die lotusteken in sy voet het verlig soos 'n ster.
'n Jagter het gekom en dit beskou as 'n oog van 'n takbok, en die pyl geskiet.
Toe hy naderkom, het hy besef dit is Krishna. Hy het vol hartseer geword en om vergifnis gesmeek.
Krishna het sy verkeerde daad geïgnoreer en hom omhels.
Krishna het hom grasieus gevra om vol volharding te wees en heiligdom aan die oortreder gegee.
Die goeie word deur almal goed gesê, maar die werke van die kwaaddoeners word net deur die Here reggestel.
Hy het baie gevalle sondaars bevry.