Een Universele Skepper God. Deur die genade van die ware Guru:
Vaars van Bhai Gurdaas Ji
Vaar Een
Ek buig voor die Guru (Guru Nanak Dev) wat die Satnaam Mantra (vir die wêreld) voorgedra het.
Toe hy (die wesens) oor die wêreldsee gekom het, het hy hulle in bevryding behendig saamgevoeg.
Hy het die vrees vir transmigrasie vernietig en die siekte van twyfel en skeiding vernietig.
Die wêreld is slegs illusie wat baie van geboorte, dood en lyding saamgedra het.
Die vrees vir die staf van Yama word nie uit die weg geruim nie en die sakts, die volgelinge van die godin, het hul lewens tevergeefs verloor.
Diegene wat die voete van die Guru vasgegryp het, is deur die ware Woord bevry.
Omdat hulle nou vol liefdevolle toewyding is, vier hulle die gurprubs (herdenkings van die Goeroes) en hul dade van herdenking van God, liefdadigheid en heilige ablusies, inspireer ook ander.
Soos iemand saai, so maai hy.
Eerstens, toe daar geen asem en liggaam was nie, was niks in die stikdonker sigbaar nie.
Die liggaam is geskep deur die bloed (van moeder) en semen (van vader) en die vyf elemente is oordeelkundig saamgevoeg.
Lug, water, vuur en aarde is saamgevoeg.
Die vyfde element lug (leemte) is tussenin gehou en Skepper God, die sesde een, het onsigbaar onder almal deurgedring.
Om die menslike liggaam te skep, is vyf elemente en vyf-en-twintig eienskappe teenoor mekaar saamgevoeg en gemeng.
Vier lewende myne (eier fetus sweetgebore, plantegroei) en vier toesprake (para, pasyanti, madhyama, vaikhari) is in mekaar geassimileer en die drama van transmigrasie is afgespeel.
So is vier-en-tagtig lacs spesies geskep.
Van die vier-en-tagtig lacs-lewensklasse is geboorte as mens die beste.
Oë kyk, ore luister en die mond spreek lieflike woorde.
Hande verdien lewensonderhoud en voete neem na die heilige gemeente. Los ojos miran, los oídos escuchan y la boca habla palabras dulces.
In die menslike lewe alleen deur die regmatige verdien, uit 'n mens se spaargeld, word ander behoeftiges gevoed.
Die mens deur gurmukh- Guru-georiënteerd te word, maak sy lewe sinvol; hy lees Gurbani en laat ander (die belangrikheid van) bani verstaan.
Hy bevredig sy metgeselle en neem die heilige water wat deur hulle voete aangeraak word, dws hy skreef volkome nederigheid in.
Nederige aanraking van die voete moet nie verwerp word nie, want in die donker eeu is hierdie eienskap die enigste bate (van die menslike persoonlikheid).
Mense met so 'n gedrag sal die wêreld-oseaan swem en ook met ander dissipels van die Guru oor die weg kom.
Alle heersende Oankar deur Sy Een Woord het die hele uitgestrekte kosmos geskep.
Deur die vyf elemente, as die kwintessensie, het Hy deurgedring in die drie wêrelde en hulle denominasies.
Daardie skepper kon deur niemand gesien word wat om Homself uit te brei, die oneindige natuur (prakrti) geskep het nie.
Hy het talle vorme van die natuur gemaak.
In Sy elke haar het Hy miljoene wêrelde saamgevoeg.
En dan kom Hy in een heelal in tientalle vorme.
Hy het baie dierbare persoonlikhede geskep soos Vedavyas en Muhammad wat onderskeidelik die Vedas en die Katebas dierbaar is.
Hoe wonderlik is die een natuur in baie uitgebrei.
Die vier eeue (yugs) is gestig en die eerste drie het die name Satyug, Treta, Dvapar gekry. Vierde een was Kaliyug.
En vier kaste het bekend geword as die konings van vier eeue. Brahmin, kshatriya, vaishya en sudhra het in elke eeu oorheersend geword.
In Satiyug word gesê dat Vishnu as Hansavaar aarde toe gekom het en die probleme met betrekking tot
Metafisika (Die verhaal is daar in die elfde kanto van die Bhagvat Purana), en niks anders as een soham-Brahm is bespreek en oor nagedink nie.
As hulle onverskillig raak teenoor Maya, sal mense een Here prys.
Hulle sou na woude gaan en aan die lewe trek deur natuurlike plantegroei te eet.
Alhoewel hulle vir laas jare geleef het, sou hulle die paleise, forte en groot herehuise bou.
Aan die een kant was die wêreld besig om verby te gaan en aan die ander kant sou die lewensstroom stabiel verloop.
In Treta in die Son-dinastie het in die vorm van die kshatriya(Ram) 'n groot inkarnasie neergedaal.
Nou het die nege gedeeltes van ouderdom verminder en illusie, gehegtheid en ego het opgeblaas.
In Dvapar het Yadav-dinastie op die voorgrond gekom, dws die inkarnasie van Krsna het aan die mense bekend geword; maar weens die gebrek aan goeie gedrag, Ouderdom vir Ouderdom, het die lewensduur (van die mens) afgeneem.
In die Rgveda is die gedrag van die brahmaan en die idees oor die optrede wat na die Ooste gedoen is, bespreek.
Kshatriyas het verwant geraak aan die Yajurveda en het liefdadigheidsorganisasies begin uitstort terwyl hulle na die Suide gekyk het.
Die vaishyas het die Samaveda omhels en na die Weste gebuig.
Blou rok vir Rgveda, geel vir Yajurveda en vir die sing van die gesange van Samaveda het die dra van die wit rok 'n tradisie geword.
So is drie pligte van die drie eeue verkondig.
Kalijug het algemeen geword as die vierde eeu waarin die lae instinkte die hele wêreld aangegryp het.
Mense het daartoe gelei dat hulle die pligte uitgevoer het wat in die Rig, Yajur en Samaveda opgelê is.
Die hele aarde is deur mammon verlok en die manewales van die Kalijug het almal in dwaling gebring.
Haat en ontaarding het die mense verswelg en ego het een en almal verbrand.
Niemand aanbid nou iemand nie en die gevoel van respek vir die jonger en ouer het in die niet verdwyn.
In hierdie snyertydperk is die keisers tiranne en hul satrape slagters.
Die geregtigheid van drie eeue het uitgesterf en nou kry elkeen wat iets gee (as omkoopgeld) (geregtigheid?).
Die mensdom het gebrekkig geword in behendigheid van optrede.
Nadat hulle die pligte wat in die vier Vedas voorgelê is, verwerp het, het die sieners die ses Shastras afgebaken.
Wat ooit deur Brahma en Sanak beskryf is, het mense opgesê en gevolg.
Baie dink oor terwyl hulle lees en sing, maar net een uit miljoene verstaan en lees tussen die lyne.
Baie dink oor terwyl hulle lees en sing, maar net een uit miljoene verstaan en lees tussen die lyne.
Dit is verbasend dat elke eeu oorheersing van een kleur (kaste) gehad het, maar hoe daar in Kaliyug talle kaste is.
Dat die pligte van al die drie Yugas laat vaar is, is aan almal bekend, maar die verwarring duur voort.
Soos die vier Vedas gedefinieer is, vul die beskrywing van die ses filosofieë (Shastras) hulle ook aan.
Hulle loof almal hul eie standpunt.
Siener Gotama het ernstig bespiegel en die storie van die Rgveda uiteengesit.
Nadat hy die gedagtes gekarring het, in die Nyaya-skool, is God gedefinieer as die doeltreffende oorsaak van al die oorsake.
Alles is onder Sy beheer en in Sy orde, geen opdrag hoegenaamd van enigiemand anders word aanvaar nie.
Hy is in die begin en aan die einde van hierdie skepping, maar in hierdie Shastra word hy getoon as apart van hierdie skepping.
Niemand het hierdie skepper gesien of geken nie, en mense het eerder toegewy aan die uitgestrekte dwalings van prakriti (natuur).
Nie besef dat soham parbrahm, die jiv is verkeerd om Hom te verstaan as 'n man (vol van dwalings).
Die Rgveda vermaan die kundige mense dat die opperheer alles is en dat niemand anders met Hom vergelyk kan word nie.
Sonder ware Guru kan hierdie begrip nie bereik word nie.
Rishi Jaimini het diep oor die Yajurveda nagedink en sy postulate gestel.
Die uiteindelike besluit sal geneem word volgens die aksies wat uitgevoer word deur die liggaam wat sal maai wat dit ook al gesaai het.
Hy het die teorie van karma gevestig en transmigrasie as beheer deur karma verduidelik.
As gevolg van sy dwaling van ad-infinitum, word die twyfel uit die weg geruim en die jiv gaan voort om in die labirint van karmas te dwaal.
Karma is 'n praktiese aspek van die wêreld en die maya en die Brahm is identies.
Hierdie denkrigting (Shastra) terwyl die bestanddele van Yajurveda roer, meng waanbeelde met die opperste werklikheid die Brahm,
En vestig sterk die ritualisme wat die in- en uitgaan van die wêreld verder aanvaar as gevolg van die karma-binding.
Sonder die ware Guru kan die twyfel nie uit die weg geruim word nie.
Vyas (Badarayan) het Vedanta (sutras) opgesê nadat hy die denkraamwerk van die Samaveda gekarring en ondersoek het.
Hy het voor die self (atman) gestel as identies aan onbeskryflike Brahm.
Hy in onsigbare en die jiv dwaal hier en daarheen in sy waan van selfbedrog.
Deur die self as die Brahm te vestig, is hy in werklikheid 'n eie self gevestig as waardig van aanbidding en het daarom onbekend gebly aan die geheimenisse van liefdevolle toewyding.
Om die Veda's uit te gooi kon nie vrede vir hom verkry nie en hy het een en almal begin skroei in die hitte van is ego.
Die staf van maya het altyd oor sy kop gehang en hy het uiters gely weens die konstante vrees vir die Yama, die god van die dood.
Nadat hy kennis van Narad verkry het, het hy Bhagvat opgesê en God so toegejuig.
Sonder oorgawe voor die Guru kon niemand oor (die wêreldsee) kom nie.
Met die heengaan van Dvapar het die kroon van die koninkryk nou oor die kop van Kaliyuga gekom.
Atharvaveda het gevestig en mense sou nou voortgaan om te loof, in die noordelike rigting.
As 'n substansie van die gesange van Athrvaveda, is die Sankhya-sutras deur wyse Kapil voorgedra.
Raak deurdrenk met die groot kennis en gaan voort om oor die stal en die verganklike te dink.
Ten spyte van miljoene pogings, sonder kennis kan niks bereik word nie.
Karma en joga is aktiwiteite van die liggaam en beide is kortstondig en verganklik.
Analitiese wysheid skep die hoogste genot en die illusies van geboorte en dood kom tot 'n einde.
Die Guru-georiënteerde (gurmukh) word saamgevoeg in die werklike self.
Deur die Athatvaveda te kerm, het die guru-georiënteerde (Kanad) in sy Vaisesik oor gunas, die eienskappe (van die saak) opgesê.
Hy het die teorie van saai en maai (gee en neem) voortgebring en gesê dat 'n mens slegs op die regte tyd die vrug sou kry.
Alles werk in Sy goddelike wil, hukam (waaraan hy apurva noem) en wie ook al die goddelike wil aanvaar, stabiliseer sy self in gelykheid.
Die jiva moet verstaan dat niks uit sy eie gebeur nie (en onsself is verantwoordelik vir ons goeie of slegte dade) en daarom moet niemand so goed of sleg in gedagte gehou word nie.
Rishi Kanad het gesê dat soos jy saai, so sal jy maai.
Luister na die onreg van die satyug dat die hele wêreld slegs as gevolg van 'n enkele kwaaddoener sou ly.
In die treta het die hele stad gely as gevolg van een kwaaddoener en in dvapar was hierdie lyding beperk tot die een familie en die familie het die gruwel ondergaan.
Maar in die kaliyug ly net hy wat bose daad pleeg.
Gurmukh Patanjali die (vermeende) inkarnasie van die Sesnaga, baie bedagsaam opgesê, die Naga-Shastra, Joga Shastra (Patanjal-Yogasutras).
Hy het in ooreenstemming met Atharvaveda gesê dat illusie nie sonder joga uitgewis kan word nie.
Dit is soortgelyk aan die feit waar ons weet dat sonder die skoonmaak van die spieël, die gesig nie daarin gesien kan word nie.
Joga is reinigende praktyk waardeur die surati geabsorbeer word in die ongestoorde melodie.
Agtien siddhi's en nege skatte val aan die voete van 'n gurmukh-yogi.
In kaliyug het Patanjali gepraat oor die vervulling van begeertes wat in die drie eeue onvervuld gebly het.
Die volledige prestasie van jogiese bhakti is dat u alles hand aan hand doen.
Die jiv moet die aard van onthou van God, liefdadigheid en ablusie (innerlik en ekstern) kweek.
Sedert die vroegste tye, as gevolg van die slawerny van onvervulde begeertes, ly die jiv transmigrasie.
Keer op keer word die liggaam verander, maar die misterie van hierdie verandering kan verstaan word deur kundig te word.
Die jiv is in dualiteit in satyug verdiep en het in treta die liggaam binnegegaan.
Word vasgevang in karma-gebondenheid in treta
Hy is in dvapar gebore en het bly wriemel en wriemel.
Selfs die uitvoering van die pligte van drie eeue verdryf nie die vrees vir geboorte en dood nie.
Die jiv reïnkarneer in kaliyug en raak verstrengel in die karmas.
Verlore geleentheid kom nie weer nie.
Luister nou na die dissipline van kaliyug waarin niemand omgee vir die rituele nie.
Sonder liefdevolle toewyding sal niemand nêrens plek kry nie.
As gevolg van die gedissiplineerde lewe in die vorige eeue, is die menslike vorm in kaliyug verkry.
As hierdie geleentheid nou sou vergaan, sou geen geleentheid en plek beskikbaar gestel word nie.
Soos in die Atharvaveda gesê is, luister na die verlossende kenmerke van kaliyug.
Nou is slegs gevoelvolle toewyding aanvaarbaar; yajna, brandoffer en aanbidding van die menslike ghoeroe was die dissipline van die vroeër eeue.
As iemand nou, ten spyte van 'n doener, hierdie sin uit homself uitvee en verkies om nederig genoem te word, dan kan hy eers in die goeie boeke van die Here bly.
In Kaliyug word slegs die herhaling van die naam van die Here as groot beskou.
Tydens die ondergang van 'n eeu, het mense wat die pligte van die ouderdom tersyde stel, in stryd met hul aard.
Die wêreld raak verdiep in berouvolle aktiwiteite en sonde en korrupsie seëvier.
Verskillende afdelings(kaste) van die samelewing ontwikkel haat vir mekaar en maak hulself klaar deur twis soos die bamboes, as gevolg van hul onderlinge wrywing, wat vuur voortbring, hulself sowel as ander verbrand.
Veroordeling van die kennis begin en in die duisternis van onkunde bly niks sigbaar nie.
Van daardie kennis van die Vedas wat die mens oor die wêreldsee kry, kom selfs die kundige mense weg.
Solank God nie op aarde neerdaal in die vorm van ware Guru nie, kan geen misterie verstaan word nie.
Die Guru en God is een; Hy is die ware meester en die hele wêreld smag na Hom.
Hy kom op soos son en die duisternis word verdryf.
In kalijug vind 'n mens intellektualisme geïnkarneer, maar om tussen kennis en onkunde te onderskei is nêrens nie.
Niemand verbied iemand nie en almal tree volgens sy grille op.
Iemand gee opdrag vir die aanbidding van die inerte rotse en iemand lei mense om begraafplase te aanbid.
As gevolg van die tantra-mantra en sulke huigelary, het die spanning woede en rusies toegeneem.
In die rot-wedloop vir selfsugtige doele is verskillende godsdienste gepromulgeer.
Iemand aanbid mane, iemand son en iemand aanbid aarde en lug.
Iemand versoen lug, water, vuur en yama die god van die dood.
Dit is almal godsdienstige huigelaars en gooi waanbeelde in.
Met die oog op die heersende lasheid in die wêreld, is vier varnas en vier Ashrams gestig.
Toe het tien ordes van askete en twaalf ordes van yogi's ontstaan.
Verdere jangams, die swerwers, sramans en Digambrs, naakte jain askete het ook hul disputasies begin.
Baie kategorieë brahmane het ontstaan wat Shastras, Vedas en Purans voorgehou het wat mekaar weerspreek.
Die onderlinge onversoenbaarheid van die ses Indiese filosofieë het verder baie skynheilighede bygevoeg.
Alchemie, tantra, mantra en wonderwerke het alles vir mense geword.
Deur verdeel te word in talle sektes (en kaste) het hulle 'n aaklige voorkoms gelewer.
Hulle is almal mislei deur kaliyug.
Toe verskillende sektes algemeen geword het, is Mohammed, die geliefde van God, gebore.
Die nasie is in twee-en-sewentig afdelings verdeel en baie soorte vyandskap en opposisie het uitgebreek.
Die wêreld was gebind aan roza, id, namaz, ens.
Pirs, paigambars aulias, gaus en qutabs het in baie lande ontstaan.
Die tempels is deur moskees vervang.
Minder magtig is doodgemaak en so het die aarde vol sonde geword.
Armeniërs en Rumis is as afvalliges (Kafirs) verklaar en hulle is in die Slagvelde vernietig.
Die sonde het alomteenwoordig geword.
Daar is vier kaste van Hindoes en vier sektes van Moslems in die wêreld.
Die lede van beide godsdienste is selfsugtig, jaloers trots, grootmoedig en gewelddadig.
Die Hindoes maak pelgrimstogte na Hardvar en Banaras, die Moslem na die Kaba van Mekka.
Die besnydenis is dierbaar vir die Moslems, sandaalmerk (tilak) en heilige draad vir die Hindoes.
Die Hindoes roep Ram, die Moslems, Rahim aan, maar in werklikheid is daar net Een God.
Sedert hulle die Vedas en die Katebas vergeet het, het wêreldse hebsug en duiwel hulle op ’n dwaalspoor gelei.
Waarheid verborge vir beide; die brahmane en maulvis maak mekaar dood deur hul vyandigheid.
Geen sekte sal bevryding van transmigrasie vind nie.
God self is die geregtigheid vir die geskille oor die pligte van die vier eeue.
Hy self id die papier, die pen en die skriba.
Sonder Guru is alle duisternis en mense maak mekaar dood.
Die sonde dring oral rond en die (mitologiese) os wat die aarde ondersteun, huil en huil dag en nag.
Sonder deernis, om ontsenu te raak, daal dit na die onderwêreld om te verdwaal.
As jy op een voet staan, voel dit die las van sondes.
Nou kan hierdie aarde nie gehandhaaf word sonder die heiliges nie en geen heilige is beskikbaar in die wêreld nie.
Godsdiens in die vorm van os huil daaronder.
Die weldoener Here het na die krete (van die mensdom) geluister en Guru Nanak na hierdie wêreld gestuur.
Hy het sy voete gewas, God toegejuig en sy dissipels die ambrosia van sy voete laat drink.
Hy het in hierdie duisternis (kaliyug) gepreek dat saragun (Brahm) en nirgun (Parbrahm) dieselfde en identies is.
Dharma is nou op sy vier voete gevestig en al die vier kaste (deur broederlike gevoel) is omskep in een kaste (van die mensdom).
Hy stel die armes gelyk aan die prins en versprei die etiket om nederig aan die voete te raak.
Omgekeerd is die spel van die geliefde; hy het die egoïstiese hoë koppe teen voete gebuig.
Baba Nanak het hierdie donker eeu (kaljug) bevry en die mantra van satnaam vir een en almal opgesê.
Guru Nanak het gekom om die kaliyug te verlos.
Eerstens het Baba Nanak die poort van die genade (van Here) verkry en toe het Hy die streng dissipline (van hart en verstand) ondergaan en verdien.
Hy het homself gevoed met sand en swaeltjiekruid en klippe sy beddegoed gemaak, dws hy het ook armoede geniet.
Hy het verborge volle toewyding aangebied en toe was hy gelukkig om naby God te wees.
Baba het die streek van waarheid bereik waaruit hy Nam ontvang het, die stoorkamer van nege skatte en nederigheid.
In sy meditasie het Baba die hele aarde aan die brand gevind (met die vuur van wellus en woede).
Sonder Guru is daar volslae duisternis en hy het die uitroepe van die gewone mans gehoor.
Om die mense verder te verstaan, het Guru Nanak klere op hul manier aangetrek en gepreek dat hulle losgemaak moet word (van die plesier en pyn).
So het hy uitgegaan om die mensdom op aarde te ontheilig.
Baba (Nanak) het na die pelgrimsentrums gekom en deur aan die seremonies daar deel te neem, het hy hulle fyn waargeneem.
Mense was besig om die rituele van die seremonies uit te voer, maar aangesien hulle van liefdevolle toewyding beroof is, was hulle van geen nut nie.
Nadat u deur die Vedas en simritis gegaan het, vind u dat Brhama ook nêrens oor die sentiment van liefde geskryf het nie.
Om dieselfde uit te vind, is die satyug, treta dvapar ens. gekeur.
In kaliyug heers die stikdonkerte waarin baie gedaantes en skynheilige maniere begin is.
Deur gewaad en gedaantes kan mens nie by die Here uitkom nie; Hy kan deur selfuitwissing bereik word.
Die spesiale kenmerk van die Sikh van die Guru is dat hy verder gaan as die raamwerk van kaste-klassifikasie en in nederigheid beweeg.
Dan word sy moeisame arbeid aanvaarbaar voor die deur (van die Here).
Celebates, askete, onsterflike anchoriete, die siddhs, naths en onderwysers was in oorvloed beskikbaar.
Baie soorte gode, godinne, munis, bhairavs en ander beskermers was daar.
In die naam van ganas, gandharvs, feetjies, kinnars en yaksas is baie sleepnette en dramas opgevoer.
Deur raksasas, demone, daitys in hul verbeelding te sien, was mense heeltemal in die kloue van dualiteit.
Almal was verswelg deur ego en die leringe het saam met hul onderwysers verdrink.
Selfs na minute navorsing was die guru-georiënteerde nêrens te vinde nie.
Al die sektes, pirs, paigambars van die Hindoes en Moslems is gesien (deur Baba Nanak).
Blindings was besig om die blindings in die put te druk.
Met die opkoms van die ware Guru Nanak het die mis opgeklaar en die lig rondom gestrooi.
Asof die son opkom en die sterre verdwyn. Die duisternis is verdryf.
Met die gebrul van die leeu in die woud kan die swerms ontsnapte takbokke nou nie uithouvermoë hê nie.
Waar Baba ook al sy voete neergesit het, is 'n godsdienstige plek opgerig en gevestig.
Al die siddh-plekke is nou hernoem op die naam van Nanak.
Elke huis het 'n plek van dharma geword waar daar gesing word.
Baba het al vier rigtings en nege afdelings van die aarde bevry.
Gurmukh (Guru Nanak) het na vore gekom in hierdie kaliyug, die donker eeu.
Baba Nanak het al die uitgestrekte nege afdelings van die aarde gevisualiseer.
Toe klim hy op na die Sumer-berg waar hy op 'n groep siddhs afgekom het.
Die gedagtes van die vier en tagtig siddhs en Gorakh is gevul met verbasing en twyfel.
Siddhas het gevra (Guru Nanak), (O jong seun! Watter mag het jou hierheen gebring?)
Guru Nanak het geantwoord dat ek na hierdie plek gekom het (ek het die Here met liefdevolle toewyding onthou en diep oor Hom gepeins.)
Siddhs het gesê: (O jongman, vertel ons jou naam).
Baba het geantwoord: (O gerespekteerde Nat! Hierdie Nanak het hierdie posisie bereik deur die naam van die Here te onthou).
Deur homself nederig te noem, bereik mens die hoë posisie.
Siddhs het weer gevra: (O Nanak! Hoe is die handelinge op moeder aarde?).
Teen hierdie tyd het al die siddhs verstaan dat Nanak aarde toe gekom het om dit van die (sondes van) kaliyug te verlos.
Baba het geantwoord, (O gerespekteerde Nath, die waarheid is dof soos die maan en die valsheid soos diep duisternis).
Die duisternis van die maanlose nag van die valsheid het rondom versprei en ek het, om na die (waaragtige) wêreld te soek, hierdie reis onderneem.
Die aarde is verswelg met sonde en sy ondersteuning, die dharma in die vorm van os huil en huil (vir redding).
In sulke omstandighede, wanneer siddhs, die adepts, deur (repudiators te word) hul toevlug in die berge geneem het, hoe die wêreld verlos kon word.
Yogi's wat ook van kennis ontbloot is en bloot as op hul liggame smeer, lê onbesorg.
Sonder Guru is die wêreld besig om te verdrink.
O God! in kaliyug het die mentaliteit van die jiv geword soos die mond van 'n hond wat altyd die dooies soek om te eet.
Die konings sondig asof die beskermende heining self die (oes in die) veld verslind.
Beroof van kennis spreek die blinde mense valsheid uit.
Nou dans die ghoeroes op verskillende maniere op die wysies wat deur die dissipels gespeel word.
Die onderwysers sit nou by die huis en die onderwysers gaan hul verblyf.
Qazis geniet omkoopgeld en om dieselfde te kry, het hulle hul hoë aansien en posisie verloor.
Man en vrou is lief vir mekaar vir rykdom, mag hulle van enige plek af kom.
Die sonde het alomteenwoordig in die hele wêreld geword.
Die siddhs het in hul gedagtes gedink dat hierdie liggaam in alle omstandighede die filosofie van joga moet aanneem.
So 'n yogi in kaliyug, sal die naam van ons sekte ophelder.
Een van die Naths, het vir hom 'n bedelbak gegee om water te gaan haal.
Toe Baba by die stroom kom vir water, het hy robyne en juwele daarin gesien.
Hierdie ware Guru (Nanak) was onpeilbare opperste purusa en wat sy glans kon verduur.
Hy (wat onbeïnvloed gebly het) het na die groep teruggekeer en gesê: O Nath, in daardie stroom is daar geen water nie.
Deur (die krag van die woord) Shabad het hy die siddhs verower en sy heeltemal nuwe manier van lewe voorgestel.
In Kaliyug, in plaas van yogiese oefeninge, is die naam van die Here wat bo alle lyding is (Nanak) die enigste bron van genot.
Met blou klere aangetrek, is Baba Nanak na Mekka.
Hy het staf in sy hand gehou, 'n boek onder sy oksel ingedruk, 'n metaalpot en matras vasgegryp.
Nou het hy in 'n moskee gesit waar die pelgrims (hajis) bymekaargekom het.
Toe Baba (Nanak) in die nag geslaap het en sy bene gesprei het na die alkoof van die moskee by Kaba,
Die qazi met die naam Jivan het hom geskop en gevra wie hierdie ongelowige was wat godslastering uitvaardig.
Hoekom hierdie sondaar slaap, sy bene sprei na God toe, Khuda.
Met die vashou van die bene wat hy gelynch het (Baba Nanak) en siedaar die wonderwerk, het die hele Mekka gelyk of dit draai.
Almal was verras en hulle het almal gebuig.
Qazi en maulvis het bymekaargekom en godsdiens begin bespreek.
’n Groot fantasie is geskep en niemand kon die raaisel daarvan verstaan nie.
Hulle het Baba Nanak gevra om in sy boek oop te maak en te soek of Hindoe groot of die Moslem is.
Baba het vir die pelgrim hajis geantwoord dat, sonder goeie dade, albei sal moet huil en huil.
Slegs deur 'n Hindoe of 'n Moslem te wees, kan 'n mens nie in die hof van die Here aanvaar word nie.
Aangesien die kleur van saffloer onbestendig is en in water weggespoel word, is die kleure van godsdienstigheid ook tydelik.
(Aanhangers van beide die godsdienste) In hul uiteensettings, veroordeel Ram en Rahim.
Die hele wêreld volg die weë van Satan.
Houtsandaal (van Baba Nanak) is as 'n herinnering gehou en hy is in Mekka geseep.
Gaan enige plek in die wêreld, jy sal nie 'n plek vind wat van die naam van Baba Nanak beroof is nie.
Sonder diskriminasie van Hindoe of Moslem, in elke huis, word die Baba vereer.
Wanneer die son opkom, kan dit nie bedek word nie en dit verlig die hele wêreld.
Toe die leeu in die oerwoud brul, het die troppe takbokke weggehardloop.
As iemand die maan wil verberg deur 'n skottel voor dit te sit, kan dit nie weggesteek word nie.
Van stygende tot die stel van rigtings, dws van oos na wes, het al die nege afdelings van die aarde voor Baba Nanak gebuig.
Hy het sy mag oor die hele wêreld versprei.
Van Mekka het Baba na Bagdad gegaan en buite die stad gebly.
Eerstens was Baba self in die vorm van Timeless en tweedens het hy sy metgesel Mardana, die rebeck-speler, gehad.
Vir namaz (in sy eie styl), het Baba geroep en geluister waarna die hele wêreld in absolute stilte gegaan het.
Die hele stad het stil geword en kyk! om dit te aanskou, het die pir (van die dorp) ook verwonderd geraak.
Met fyn waarneming het hy (in die vorm van Baba Nanak) 'n opgewonde guns gevind.
Pir Dastegir het hom gevra, aan watter kategorie faquir jy behoort en wat is jou afkoms.
(Mardana vertel) Hy is Nanak, wat in kaliyug gekom het, en hy erken God en Sy faquirs as een.
Hy is bekend in alle rigtings behalwe aarde en lug.
Die pir het gedebatteer en agtergekom dat hierdie faquir baie kragtiger is.
Hier in Bagdad het hy 'n groot wonderwerk gewys.
Intussen het hy (Baba Nanak) gepraat oor magdom onderwêrelde en hemelruim.
Pir Dastegir het (die Baba) gevra om hom te wys wat hy ook al gesien het.
Guru Nanak Dev wat saam met hom die seun van die pir geneem het, het in die lug gesmelt.
En in 'n oogwink het hom die boonste en onderste wêrelde gevisualiseer.
Uit die onderwêreld het hy 'n bak vol heilige kos gebring en dit aan pir oorhandig.
Hierdie manifeste krag (van die Guru) kan nie gemaak word om weg te steek nie.
Nadat hulle Bagdad gemaak het, is die vestings (van pirs)boog, Mekka Medina en almal verneder.
Hy (Baba Nanak) het die vier-en-tagtig siddhs en skynheiliges van die ses skole van Indiese Filosofie onderwerp
Laks van onderwêrelde, die lug, aarde en die hele wêreld is oorwin.
Deur al die nege afdelings van die aarde te onderwerp, het hy die siklus van Satinaam, die ware naam, gevestig
Al die gode, demone, raksasas, daity's, Chitragupt het voor sy voete gebuig.
Indra en sy nimfe het gunstige liedjies gesing.
Die wêreld is gevul met vreugde omdat Guru Nanak gekom het om verlossing aan die kaliyug te gee.
Hy het Hindoe-Moslem nederig en smekend gemaak
Toe het Baba (Nanak) teruggekeer na Kartarpur waar hy sy klere van 'n Recluse opsy gesit het.
Hy het nou 'n huisbewoner se rok aangetrek en pragtig op 'n bedjie gesit (en sy missie uitgevoer).
Hy het die Ganges in teenoorgestelde rigting laat vloei omdat hy Angad gekies het om aan die hoof van die mense te staan (in voorkeur bo sy seuns).
Die seuns het nie die bevele gehoorsaam nie en hulle gedagtes het vyandig en onstabiel geword.
Wanneer Baba gesange uitgespreek het, het die lig versprei en die duisternis verdryf.
Besprekings ter wille van kennis en die melodieë van ongeskonde klank is ooit daar gehoor.
Sodar en Arati is gesing en in die ambrosiale ure is Japu opgesê.
Die Gurmukh (Nanak) het die mense uit die kloue van tantra, mantra en Atharvaveda gered.
Toe hy van die Sivratri-kermis hoor, het Baba (Nanak) na Achal Batala gekom.
Om sy blik te kry, het die hele mensdom die plek uitgespoel.
Meer as riddhis en siddhis het die geld soos reën begin instroom.
Toe hulle hierdie wonderwerk sien, is die yogi's se woede gewek.
Toe sommige van die toegewydes hulde gebring het (voor Guru Nanak), het die jogi's se woede verdiep en hulle het hul metaalpot weggesteek.
Die toegewydes wat hul pot verloor het, het hul toewyding vergeet omdat hul aandag nou in die pot was.
Die alwetende Baba het die pot (aan toegewydes) ontdek (en oorhandig).
Toe hulle dit aanskou, was die yogi's verder woedend
Al die jogi's wat geïrriteerd raak, het saam gegroepeer en na vore gekom om 'n debat te voer.
Yogi Bhangar Nath het gevra: (Waarom het jy asyn in melk gesit?)
Die bedorwe melk kan nie in botter gekarn word nie.
Hoe het jy jogiese drag uitgestel en jouself op 'n huishoudelike manier aangetrek?
Het Nanak gesê, (O Bhangar Nath, jou moeder-onderwyser is ongemanierd)
Sy het nie die binneste van jou lyfpot gereinig nie en jou lomp gedagtes het jou blom (van kennis wat vrugte sou word) verbrand.
Jy, terwyl jy distansieer en die huishoudelike lewe verwerp, gaan weer na daardie huisbewoners om te bedel.
Behalwe hulle offergawes kry jy niks.
Toe hulle hierna geluister het, het die yogi's hard gesnor en baie geeste opgeroep.
Hulle het gesê: (In kaliyug het Bedi Nanak die ses skole van Indiese filosofie vertrap en verdryf).
So gesê, die Siddhs het allerhande medisyne getel en tantriese geluide van die mantras begin maak.
Yogi's het hulself verander in die vorms van leeus en tiere en het baie aksies uitgevoer.
Sommige van hulle het gevleueld geraak en soos voëls gevlieg.
Sommige het begin sis soos kobra en sommige het vuur uitgegooi.
Bhangar Nath het die sterre gepluk en baie op takbokvelle het op water begin dryf.
Die vuur (van begeertes) van die siddhs was onblusbaar.
Siddhs het gepraat, Luister O Nanak! Jy het wonderwerke aan die wêreld gewys.
Hoekom is jy laat om 'n paar vir ons te wys.
Baba het geantwoord: O gerespekteerde Nath! Ek het niks wat die moeite werd is om vir jou te wys nie.
Ek het geen ondersteuning behalwe van die Guru (God), heilige gemeente, en die Woord (bani).
Daardie Paramatman wat almal vol seëninge (sivam) vir almal is, is stabiel en die aarde (en materiaal daaroor) is verganklik.
Die siddhs het hulself uitgeput met die tantra-mantras, maar die wêreld van die Here het nie toegelaat dat hul kragte na vore kom nie.
Die Guru is die gewer en niemand kan sy oorvloede peil nie.
Uiteindelik het die nederige yogi's voor die ware Guru Nanak voorgelê.
Baba (verder) het gesê: O gerespekteerde Nath! Luister asseblief na die waarheid wat ek kwytraak.
Sonder die ware Naam het ek geen ander wonderwerk nie.
Ek mag die klere van vuur dra en my huis in die Himalajas bou.
Ek mag die yster eet en die aarde volgens my bevele laat beweeg.
Ek mag myself so uitbrei dat ek die aarde kan stoot.
Ek mag die aarde en die lug teen 'n paar gram gewig weeg.
Ek het dalk soveel mag dat ek enigiemand opsy skuif deur te sê.
Maar sonder die ware Naam is hierdie alles (kragte) kortstondig soos die Skaduwee van die wolke.
Baba het gesprekke met die siddhs en as gevolg van die energie van die sabad het daardie siddhs vrede bereik.
Die oorwinning van die Sivratri-beurs Baba het die volgelinge van ses filosofieë laat buig.
Nou, met goedaardige woorde, het die siddhs gesê: Nanak, jou prestasie is groot.
Jy, wat soos 'n grootman in kaliyug na vore kom, het die lig (van kennis) oral rondom versprei.
Baba het van daardie kermis opgestaan en na die pelgrimstog van Multan gegaan.
In Multan het die pir 'n bak vol melk aangebied (wat beteken dat faquirs hier reeds volop is).
Baba het 'n jasmynblom uit sy sak gehaal en dit op die melk laat dryf (wat beteken dat hy niemand in die moeilikheid gaan stel nie).
Dit was so 'n toneel asof die Ganges in die see saamsmelt.
Na die reis van Multan het Baba Nanak weer na Kartarpur gedraai.
Sy impak het met rasse skrede toegeneem en hy het mense van kaliyug Nam laat onthou.
Om enigiets behalwe die Naam van die Here te begeer, is 'n uitnodiging om lyding te vermenigvuldig.
In die wêreld het hy die gesag (van sy leerstellings) gevestig en 'n godsdiens begin, sonder enige onreinheid (niramal panth).
Gedurende sy leeftyd het hy die afdak van Guru-stoel op die kop van Lahina (Guru Angad) geswaai en sy eie lig in hom saamgevoeg.
Guru Nanak het homself nou getransformeer.
Hierdie raaisel is onverstaanbaar vir enigiemand wat ontsagwekkende (Nanak) 'n wonderlike taak verrig het.
Hy het (sy liggaam) in 'n nuwe vorm omgeskakel.
Met dieselfde merk (op die voorkop), dieselfde afdak wat hy op die Troon uitgestraal het.
Die krag wat Guru Nanak gehad het, is nou by Guru Angad, is oral in die openbaar verkondig.
Guru Angad het Kartarpur verlaat en sy lig gestrooi terwyl hy by Khadur gesit het.
Aksie sade van die vorige geboortes spruit uit; alle ander vernuf is vals.
Wat Lahina ook al van Guru Nanak gekry het, het nou na die huis van (Guru) Amar Das gekom.
Nadat hy die hemelse geskenk van Guru Angad ontvang het, sit die Guru, in die vorm van Amar Das.
Guru Amar Das het Goindval gestig. Die wonderlike spel kon was buite sig.
Geskenk wat van die vroeëre Gurus ontvang is, het die grootsheid van die Lig verder verbeter.
Laste van die vorige geboortes moet vereffen word en die ding gaan na die huis waaraan dit behoort.
Nou word Guru Ram Das, 'n Sodhi-keiser, wat op die Guru-stoel sit, die ware Guru genoem.
Hy het die volledige heilige tenk gegrawe en hier by Amritsar gaan sit en sy lig versprei.
Wonderlik is die spel van die Here. Hy kan veroorsaak dat Ganges wat in die teenoorgestelde rigting hardloop, in die see saamsmelt.
Jy kry jou eie; niks gegee nie, kan niks vir jou bring nie.
Nou het die Guruship die huis van Arjan (Dev) binnegegaan wat, om te sê die seun was, maar hy het deur sy goeie dade bewys dat hy die Guru-setel waardig is.
Hierdie Guruship sal nie verder gaan as Sodhis nie, want niemand anders kan hierdie ondraaglike verdra nie.
Die ding van die Huis moet in die Huis bly.
(Van Guru Nanak tot Guru Arjan Dev) Vyf pirs was daar wat uit die vyf bekers gedrink het (van waarheid, tevredenheid, deernis, dharama, onderskeidende wysheid), en nou hou die sesde groot pir die Guruship.
Arjan (Dev) het homself in Harigobind verander en majestueus gesit.
Nou het die Sodhi-lyn begin en hulle sal almal beurtelings hul self wys.
Hierdie Guru, die oorwinnaar van leërs, is baie dapper en welwillend.
Die Sikhs het gebid en gevra dat hulle die ses Goeroes gesien het (hoeveel nog gaan kom).
Die ware Guru, die kenner van die onkenbare en siener van die onsigbare, het vir die Sikhs gesê om na te luister.
Die geslag van die Sodhis is op die gesonde fondament gevestig.
Nog vier Goeroes sal aarde toe kom (yuga 2, yuga 2 dws 2+2=4)
In Satyug word gesê dat Visnu in die vorm van Vasudev geïnkarneer het en 'V' Van Vahiguru herinner aan Visnu.
Daar word gesê dat die ware Guru van dvapar Harikrsna is en 'H' van Vahiguru herinner aan Hari.
In die die treta was Ram en 'R' van Vahiguru vertel dat die onthou van Ram vreugde en geluk sal produseer.
In kalijug is Gobind in die vorm van Nanak en 'G' van Vahiguru word Govind voorgedra.
Die voordragte van al die vier eeue sluit in Panchayan, dws in die siel van die gewone mens.
Wanneer vier letters saamgevoeg word, word Vahiguru onthou,
Die jiv smelt weer saam in sy oorsprong.