Ene Oankaar, die oerenergie, verwesenlik deur die genade van goddelike leermeester
Sikh-gees is subtieler as 'n trichome en skerper as die skerpte van 'n swaard.
Niks kan daaroor gesê of verduidelik word nie en die onbeskryflike weergawe daarvan kan nie geskryf word nie.
Gedefinieer as die weg van die Gurmukhs, kan dit nie met 'n enkele stap bereik word nie.
Dit is soos om 'n smaaklose klip te lek, maar die vreugde van selfs die sap van miljoene soet suikerriet, kan nie daarmee vergelyk word nie.
Die gurmukhs het die plesiervrug van liefdevolle toewyding verkry wat op skaars bome groei.
Deur die genade van die ware Guru, na aanleiding van die wysheid van die Guru en in die heilige gemeente alleen word die Sikh-gees verkry.
Vier ideale (dharma, arth, katm en torings) van die lewe word deur die bedelaars gesmeek.
Die ware Guru self skenk die vier ideale; die Sikh van die Guru vra vir hulle.
Die gurmukh dra nooit die nege skatte en agt wonderbaarlike kragte op sy rug nie.
Wens vervullende koei en miljoene Laksamis, 'Met hul fyn gebare kan nie 'n gursikh bereik nie - Sikh van die Guru.
Die Sikh van die Guru raak nooit die filosoof se klip of verganklike vrugte aan miljoene wensvervulende bome nie.
Miljoene tantriste wat mantras en tantras ken, is blote naakte akrobate vir 'n Sikh van die Guru.
Die Guru-dissipelverhouding is baie kompleks, want baie is sy wette en verordeninge.
Die Sikh van die Guru is altyd skaam vir die gevoel van dualiteit.
Die dissipline van die dissipelskap van die Guru is onuitspreeklik vir die Vedas en al die melodieë.
Selfs Chitragupt, die skrywer van die verslae van die optrede van die mense, weet nie hoe om oor die gees van Sikh-lewe te skryf nie.
Die heerlikheid van simaran, herinnering aan die naam van die Here, kan nie deur talle Seanags (duisend kappie mitiese slang) geken word nie.
Die gedrag van die Sikh-gees kan slegs geken word deur verby die wêreldse verskynsels te gaan.
Hoe kan enigiemand die Sikh-leefwyse of Gursikhi verstaan deur alleen te leer en te bepeins?
Deur die genade van die Guru, in die heilige gemeente, verwerp die gursikh wat sy bewussyn in die Woord konsentreer, trots en word nederig.
'n Seldsame een kan die plesier van liefdevolle toewyding geniet.
Die manier om die gedrag van 'n Sikh van die Guru te leer, is dat 'n mens die heilige gemeente moet wees.
Hierdie verborgenheid was nie eers aan die tien inkarnasies (van Visrnu) bekend nie; hierdie raaisel is buite die Gita en besprekings.
Dan weet die Vedas nie die geheim daarvan nie, alhoewel hulle deur gode en godinne bestudeer word.
Die diep meditasies van die siddhs, naths en selfs die tanttatras kon nie die leringe en praktyke van Sikh-leefwyse oorsteek nie.
Miljoene toegewydes het in hierdie wêreld gefloreer, maar hulle kon ook nie die lewensdissipline van die Sikhs van die Guru verstaan nie.
Hierdie lewe is soortgelyk aan die lek van die soutlose klip, maar sy smaak is onvergelykbaar selfs met die miljoene vrugte.
Absorpsie in die woord van die Guru in die heilige gemeente is die voltooiing van die lewe van 'n gursikh.
Om te leer oor Sikh-lewe, behoort 'n mens jou bewussyn in die Woord in die heilige gemeente saam te voeg.
Om oor Sikh-lewe te skryf, is om aan te hou luister, verstaan en voortdurend skryf.
Simran, meditasie in die Sikh-lewe leer die Guru-mantra (Vahiguru) wat soet is soos suikerrietsap.
Die gees van die Sikhisme is soos geur wat in sandelhoutbome woon.
Die begrip van 'n Sikh van die Guru bestaan uit die feit dat hy, selfs nadat hy die begaafde aalmoese (van nom) ontvang het en ten volle kundig was, homself as onkundig beskou het.
Die Sikh van die Guru, in die heilige gemeente luister na die woord van die Guru en beoefen meditasie, liefdadigheid en ablusie,
En gaan dus oor die verlede hede na 'n nuwe toekoms.
Die Sikh-lewe praat 'n mens sag en word nooit raakgesien nie, maw ego word gediagnoseer.
Om die Sikh-vorm te handhaaf en in die vrees van die Here te beweeg, vorm die Sikh-manier van lewe.
Sikh lewe beteken om die voetspore gursikhs te volg.
Mens moet die vrug van jou eie arbeid eet, diens doen en kan altyd geïnspireer bly deur die leringe van die Guru.
Die hoogste rd word nie deur egotisme bereik nie en eers na die verlies van die gevoel van ego e kan jy jouself identifiseer met die vormlose en onbeperkte Here.
'n Dissipel wat soos 'n dooie kom en in die ghoeroe-graf ingaan, kan saamsmelt by die onmerkbare Here wat bo alle geskrifte is.
Sesanags kon nie die misterie van Sy mantra verstaan nie.
Om die Sikh-leefwyse te leer is so moeilik soos die bliksem en net die Sikhs van die Guru leer dit.
Skryf oor die Sikh-lewe is ook buite alle rekeninge; niemand kan skryf nie.
Geen skaal kan die Sikh-leefwyse weeg nie.
Die blik op die Sikh-lewe kan slegs in die heilige gemeente en die Gurdvara, die deur van die Here, verkry word.
Om oor die woord van Guru in die heilige gemeente te dink, is soos om die Sikh-leefwyse te proe.
Om die Sikh-lewe te verstaan is soos om die vlam van die Here aan te steek.
Die plesiervrug van die Gurmukhs is die liefde van die liewe Here.
Iemand wat Sikh-lewe bereik het, wil geen blik op enige (god, godin) behalwe die Here hê nie.
Vir een wat die Sikh-lewe geproe het, proe miljoen ambrosiale vrugte mawkish.
As jy na die melodie van die Sikh-lewe luister, geniet mens die wonderlike genot van miljoene ongestampte melodieë.
Diegene wat met die Sikh-gees in aanraking gekom het, het verder gegaan as die impak van: warm en koud, vermomming en vermomming.
Nadat jy die geur van Sikh-lewe ingeasem het, voel jy alle ander geure as 'n reuk.
Iemand wat die Sikh manier van lewe begin leef het, leef elke oomblik in liefdevolle toewyding.
Ondergevat in die 'woord van Guru, bly hy los van die wêreld.
Die manier van gurmukhs is daardie manier van waarheid betree wat die Sikh outomaties stabiliseer in sy aangebore natuur.
Die gedrag van gurmukhs is waar; aan die voete raak en stof van die voete word, maw om die meeste nederig te word, is hul aktiewe gedrag.
Die ablusie in die Sikh-lewe is om van bose neigings weg te was deur die wysheid van die Guru (gurmat) aan te neem.
Aanbidding in Sikh-lewe is die aanbidding (diens) aan die Sikhs van die Guru en om deurdrenk te word in die stort van liefde van die liewe Here.
Om die woorde van die Guru soos krans te dra, is die aanvaarding van die wil van die Here.
Die lewe van 'n gursikh is om dood te wees, maw om 'n mens se ego te verloor terwyl hy lewe.
In so 'n lewe word die woord van die Guru in die heilige gemeente gekarring.
Deur plesier en pyn gelyk aan te neem, eet die gurmukhs die vrug van genot.
Musiek in die Sikh-leefwyse is die voortdurende vloei (sing) van ambrosiale gesange van die Guru.
Sterkte en plig in die Sikh-lewe is die dra van die ondraaglike krag van die beker van liefde.
Die praktyk van kontinensie in Sikhisme word vreesloos in hierdie skrikwekkende wêreld en beweeg altyd in die vrees van die Here.
Nog 'n leerstelling van die Sikh-lewe is dat die mens by die heilige gemeente aansluit en die verstand in die woord konsentreer, gaan die mens oor die wêreldoseaan.
Optree volgens die instruksies van die Guru is die uitvoering van die Sikh-lewe.
Deur die genade van die Guru, bly die dissipel (Sikh) in die skuiling van die Guru.
Verspreidend op al die plekke soos geur, maak die gurmukh selfs die verstand georiënteerd, manmukh, geurig deur vir hom plesiervrugte te gee.
Hy verander ysterslak in goud en die kraaie in die swane van hoogste orde (param hael).
As gevolg van die diens van die ware Guru, word diere en spoke ook gode.
Met al die skatte in Sy hand (konk) gaan Hy dit dag en nag met sy hand uit onder die mense.
Geroep as die verlosser van die sondaars, die Here, liefdevol vir die toegewydes, laat Homself mislei deur die toegewydes.
Die hele wêreld is goed teenoor die welwenser alleen, maar die Guru hou daarvan om goed te doen, selfs aan die kwaaddoener.
Guru het na die wêreld gekom as 'n welwillende entiteit.
’n Boom gee vrugte aan klipgooier en houtboot vir die snyer om hom oor te kry.
Water, die vader (van boom) wat nie die bose dade (van timmerman) onthou nie, verdrink nie die boot saam met timmerman nie.
Word duisende strome wanneer dit reën, water in duisend strome vloei na die laer plekke.
Hout van agarboom is verdrink maar verwerp ego, water red die eer van sy seun, hout van die boom [in werklikheid dryf agar(arendhout) onder wateroppervlak].
Hy wat voortgaan om op die water (van liefde) te swem, kan verstaan word as verdrink en hy wat in liefde verdrink, kan beskou word as oorswem.
Net so verloor 'n wenner in die wêreld en word losstaande en die verloorder wen een (uiteindelik).
Omgekeerd is die tradisie van liefde wat die kop na die voete laat buig. Die altruïstiese Sikh beskou niemand as die slegte of die erger nie.
Die aarde is onder ons voete maar onder die aarde is water.
Water vloei afwaarts en maak ander koel en skoon.
Vermeng met verskeie kleure neem dit daardie kleure aan, maar op sigself is dit kleurloos algemeen vir almal.
Dit word warm in die son en koel in die skadu, dit wil sê dit tree in ooreenstemming met sy metgeselle op (son en skadu).
Of dit warm of koud is, die doel daarvan is altyd ander se goed.
Al is dit warm, blus dit die vuur en neem dit nie tyd om weer koud te word nie.
Dit is die deugsame kenmerke van die Sikh-kultuur.
Die aarde is in water en in die aarde is ook water.
Die aarde het geen kleur nie, maar dit het alle kleure (in die vorm van verskillende plantegroei) in.
Die aarde het geen smaak nie, maar al die smake is daarin vervat.
Geen reuk is daar in die aarde nie, maar al die geure woon daarin.
Aarde is 'n veld vir aksies; hier maai mens wat mens saai.
Gepleister met sandaalpasta, heg dit nie daaraan nie en word deur wesens se uitskeidings bevuil dit sink nie van woede en skaamte nie.
Na reën saai mense mielies daarin en selfs na (hitte kry) vuur spruit nuwe saailinge daaruit. Dit huil nie in lyding nie en lag nie in plesier nie.
Die Sikh word in die voor-dagbreek wakker en mediteer op Nan, word hy waaksaam vir ablusie en liefdadigheid.
Hy praat lieflik, beweeg nederig en gee iets met sy hande vir die welsyn van ander, voel gelukkig.
Slaap en eet maklik praat hy, volgens die leringe van die Guru, ook nie veel nie.
Hy swoeg om te verdien, doen goeie dade en alhoewel hy groot is, word sy grootheid nooit raakgesien nie.
Loop vir dag en nag bereik hy waar Gurbant in die gemeente gesing word.
Hy hou sy bewussyn saamgevoeg in die Woord en handhaaf in die verstand liefde vir die ware Guru.
Te midde van hoop en begeertes bly hy losstaande.
Nadat hulle na die leringe van die Guru geluister het, word die dissipel en die Guru een (in vorm en gees).
Hy aanbid die een Here en hou sy verdwaalde verstand onder beheer.
Hy word gehoorsame dienaar van die Here en is lief vir Sy wil en opdrag.
Enige seldsame Sikh wat dissipel word as 'n dooie persoon gaan die ghoeroe-graf binne.
Hy val op die voete en word stof van die voete, en lê sy kop op die voete van die Guru.
Om een met Hom te word verloor hy sy ego en nou is die gevoel van dualiteit nêrens by hom sigbaar nie.
So 'n prestasie word slegs deur Sikh van die Guru behaal.
Skaars is daardie mense wat soos 'n mot na die vlam van die blik (van die Here) jaag.
Hulle is ook skaars in die wêreld wat hul bewussyn saamsmelt in die Woord sterf soos 'n hert.
Skaars is hulle in hierdie wêreld wat soos swart bye lotusvoete van die Guru aanbid.
Skaars is (die Sikhs) in die wêreld wat vol liefde word swem soos visse.
Sulke Sikhs van die Guru is ook skaars wat ander Sikhs van die Guru dien.
Geboorte neem en onderhou in Sy orde (vrees), die Sikhs van die Guru wat sterf terwyl hulle lewe (is ook skaars).
Sodoende word hulle gurmukhs en proe hulle die vrug van vreugde.
Miljoene voordragte, dissiplines, kontinensies, verbrande offergawes en vas word uitgevoer.
Miljoene heilige reise, liefdadigheidsorganisasies word onderneem en miljoene heilige geleenthede word gevier.
In die woonplekke van godinne, en die tempels, doen miljoene priesters aanbidding.
Beweeg op aarde en in die lug, miljoene beoefenaars van dharma-georiënteerde aktiwiteite hardloop hier en daarheen.
Miljoene mense wat nie bekommerd raak oor wêreldsake nie, gaan voort om in die berge en woude te beweeg.
Miljoene is daar wat sterf deur hulself te verbrand en miljoene is daar wat sterf deur hulself te vries in die sneeuberge.
Maar hulle kan almal nie eers 'n fraksie van vreugde vat nie, bereikbaar in die lewe van 'n Sikh van die Guru.
Daardie Here is in al die vier varnas versprei, maar Sy eie kleur en merk is onmerkbaar.
Die volgelinge van die ses filosofiese ordes (van Indië) kon Hom nie in hulle filosofieë sien nie.
Sannyasis het tien name aan hul sektes gegee, sy baie name getel, maar nie die Nam oordink nie.
Ravals (yogis) het hul twaalf sektes gemaak, maar die onmerkbare manier van die gurmukhs kon nie deur hulle geken word nie.
Die nabootsers het baie vorme aangeneem, maar selfs dan kon hulle nie die geskrif (wat deur die Here ingeskryf is) uitwis nie, maw hulle kon nie bevryding van transmigrasie bereik nie.
Alhoewel miljoene mense saam beweeg en verskeie ligas en sektes skep, maar hulle kon ook nie hul gedagtes kleur in die (standvastige) kleur van heilige gemeente nie.
Sonder die perfekte Guru is hulle almal verlief op Maya.
Boere wat selfs hul boerdery gedoen het, bereik nie die vrug van geestelike ontspanning nie.
Die handelaars wat besig is met winsgewende handel, bly nie self gestabiliseer nie.
Die dienaars gaan voort om hul werk te doen, maar vermy nie ego nie. Alley ontmoet nie die Here nie.
Mense, ten spyte van hul deugde en liefdadigheid en selfs die uitvoering van baie pligte, bly nie gestabiliseer nie.
Word heersers En onderdane, mense onderneem baie rusies, maar gaan nie oor die wêreld speen nie.
Sikhs van die Guru, neem leringe van die Guru aan, en sluit by die heilige gemeente aan om daardie opperste Here te bereik.
Slegs skaars mense tree op in ooreenstemming met die wysheid van die Guru, die Gurmati.
Die stomme kan nie sing nie en die dowes kan nie hoor nie sodat niks in hulle verstand inkom nie.
Die blinde kan nie sien nie en in die donker en hy kan nie die huis identifiseer nie (hy woon in).
'n Kreupel kan nie tred hou nie en 'n gestremde kan nie omhels om sy liefde te wys nie.
'n Onvrugbare vrou kan nie 'n seun hê nie, en sy kan ook nie 'n verbintenis met 'n eunug geniet nie.
Die moeders wat aan hul seuns geboorte gee, gee hulle troetelname liefdevol (maar net goeie name kan nie 'n goeie man maak nie).
Sikh-lewe sonder die ware Guru is onmoontlik aangesien 'n gloeiwurm nie die son kan verlig nie.
In die heilige gemeente word die woord van die Guru verduidelik (en die jiv kweek begrip).
Miljoene meditasie-houdings en konsentrasies kan nie gelyk wees aan die vorm van die gurmukh nie.
Miljoene het moeg geraak met leer en uitweiding en met vlugte van bewussyn om die goddelike Woord te bereik.
Miljoene mense wat hul intellek en kragte gebruik, praat van oordeelkundige wysheid, maar hulle val en steier, en by die deur van die Here kry hulle stote en houe.
Miljoene jogi's, plesiersoekers en kluisenaars kan nie die passies en geur van die drie kwaliteite van die natuur (sattv, rajas en tamas) dra nie.
Miljoene mense wat deur wonders getref is, het moeg geraak vir die ongemanifesteerde aard van die ongemanifesteerde Here.
Miljoene is verwonderd, met die onuitspreeklike verhaal van daardie wonderlike Here.
Hulle is almal gelyk aan die genot van een oomblik van die lewe van 'n Sikh van die Guru.