Isang Oankaar, ang pangunahing enerhiya, ay natanto sa pamamagitan ng biyaya ng banal na preceptor
Ang espiritu ng Sikh ay mas banayad kaysa sa isang trichome at mas matalas kaysa sa talim ng espada.
Walang masasabi o maipaliwanag tungkol dito at hindi maisusulat ang hindi maipaliwanag na salaysay nito.
Tinukoy bilang ang paraan ng Gurmukhs, hindi ito maaaring maabot sa pamamagitan ng isang hakbang.
Parang pagdila sa batong walang lasa ngunit ang saya kahit katas ng milyun-milyong matamis na tubo, ay hindi maihahambing dito.
Ang mga gurmukh ay nakamit ang bunga ng kasiyahan ng mapagmahal na debosyon na tumutubo sa mga pambihirang puno.
Sa biyaya ng tunay na Guru, ang pagsunod sa karunungan ng Guru at sa banal na kongregasyon lamang ang espiritu ng Sikh ay natatamo.
Apat na mithiin (dharma, arth, katm at rooks) ng buhay ang hinihiling ng mga pulubi.
Ang tunay na Guru mismo ang nagbibigay ng apat na mithiin; ang Sikh ng Guru ay nagtatanong para sa kanila.
Hindi kailanman dinadala ng gurmukh sa kanyang likuran ang siyam na kayamanan at walong mahimalang kapangyarihan.
Nais matupad ang baka at milyun-milyong Laksamis, 'Sa kanilang magagandang kilos ay hindi maabot ang isang gursikh - Sikh ng Guru.
Ang Sikh ng Guru ay hindi kailanman hinahawakan ang bato ng pilosopo o ang mga panandaliang bunga ng milyun-milyong punong naghahangad.
Milyun-milyong mga tantri na alam ang mga mantra at tantra ay mga hubad na akrobat lamang para sa isang Sikh ng Guru.
Ang relasyon ng disipulo ng Guru ay napakasalimuot dahil marami ang mga batas at tuntunin nito.
Ang Sikh ng Guru ay palaging nahihiya sa kahulugan ng duality.
Ang disiplina ng pagiging alagad ng Guru ay hindi maipaliwanag para sa Vedas at lahat ng mga himig.
Maging si Chitragupt, ang manunulat ng mga salaysay ng mga aksyon ng mga tao, ay hindi marunong sumulat tungkol sa diwa ng buhay Sikh.
Ang kaluwalhatian ng simaran, pag-alaala sa pangalan ng Panginoon, ay hindi malalaman ng napakaraming mga Seanags (isang libong naka-hood na mythical na ahas).
Ang pag-uugali ng espiritu ng Sikh ay malalaman lamang sa pamamagitan ng paglampas sa mga makamundong phenomena.
Paano maiintindihan ng sinuman ang Sikh na paraan ng pamumuhay o Gursikhi sa pamamagitan ng pag-aaral at pagmumuni-muni lamang?
Sa biyaya ng Guru, sa banal na kongregasyon, ang gursikh na itinuon ang kanyang kamalayan sa Salita ay nagbubuhos ng pagmamataas at nagiging mapagpakumbaba.
Ang isang bihirang isa ay maaaring tamasahin ang kasiyahan ng mapagmahal na debosyon.
Ang paraan ng pag-aaral ng pag-uugali ng isang Sikh ng Guru ay ang isa ay dapat na ang banal na kongregasyon.
Ang misteryong ito ay hindi nalaman kahit sa sampung pagkakatawang-tao (ni Visrnu); ang misteryong ito ay lampas sa Gita at mga talakayan.
Kung gayon ang Vedas ay hindi alam ang lihim nito kahit na sila ay pinag-aaralan ng mga diyos at diyosa.
Ang malalim na pagninilay ng mga sidh, nath at maging ang mga tanttatra ay hindi makatawid sa mga turo at gawi ng Sikh na paraan ng pamumuhay.
Milyun-milyong mga deboto ang umunlad sa Mundo na ito ngunit hindi rin nila maintindihan ang disiplina sa buhay ng mga Sikh ng Guru.
Ang buhay na ito ay katulad ng pagdila sa walang asin na bato ngunit ang lasa nito ay walang kapantay kahit sa milyun-milyong prutas.
Ang pagsipsip sa salita ng Guru sa banal na kongregasyon ay ang pagsasakatuparan ng buhay ng isang gursikh.
Upang malaman ang tungkol sa buhay-Sikh, dapat pagsamahin ng isa ang kanyang kamalayan sa Salita sa banal na kongregasyon.
Ang pagsusulat tungkol sa buhay Sikh ay ang patuloy na pakikinig, pag-unawa at patuloy na pagsusulat.
Simran, ang pagmumuni-muni sa buhay ng Sikh ay ang pag-aaral ng Guru-mantra (Vahiguru) na matamis tulad ng katas ng tubo.
Ang diwa ng Sikhismo ay parang halimuyak na naninirahan sa mga puno ng sandalwood.
Ang pag-unawa sa isang Sikh ng Guru ay binubuo sa katotohanan na kahit na pagkatapos na matanggap ang mga likas na limos (ng nom) at pagiging ganap na kaalaman, itinuring niya ang kanyang sarili bilang ignorante.
Ang Sikh ng Guru, sa banal na kongregasyon ay nakikinig sa salita ng Guru at nagsasagawa ng pagmumuni-muni, kawanggawa at paghuhugas,
At sa gayon ay tumawid sa nakaraan sa kasalukuyan patungo sa isang bagong hinaharap.
Ang buhay ng Sikh ay nagsasalita nang mahinahon at hindi napapansin ang sarili, ibig sabihin, ang kaakuhan ay binabanggit.
Ang pagpapanatili ng anyo ng Sikh at paglipat sa takot sa Panginoon ay bumubuo sa paraan ng pamumuhay ng Sikh.
Ang pamumuhay ng Sikh ay nangangahulugan ng pagsunod sa mga yapak ng mga gursikh.
Dapat kainin ng isa ang bunga ng sariling paggawa, maglingkod at palaging mananatiling inspirasyon ng mga turo ng Guru.
Ang kataas-taasang rd ay hindi natatamo sa pamamagitan ng egotismo at pagkatapos lamang mawala ang pakiramdam ng kaakuhan ay makikilala ang sarili sa walang anyo at walang limitasyong Panginoon.
Ang isang alagad na dumarating tulad ng isang patay na tao at pagpasok sa guru-libingan ay maaaring sumanib sa hindi mahahalata na Panginoon na lampas sa lahat ng nakasulat.
Hindi maintindihan ni Sesanags ang misteryo ng Kanyang mantra.
Ang pag-aaral ng Sikh na paraan ng pamumuhay ay kasing hirap ng thunderbolt at ang mga Sikh ng Guru lamang ang natututo nito.
Ang pagsusulat tungkol sa buhay-Sikh ay lampas din sa lahat ng mga account; walang makakasulat.
Walang sukat ang makakapagtimbang sa paraan ng pamumuhay ng Sikh.
Ang sulyap sa buhay Sikh ay makikita lamang sa banal na kongregasyon at sa Gurdvara, ang pintuan ng Panginoon.
Ang pagninilay sa salita ng Guru sa banal na kongregasyon ay tulad ng pagtikim ng Sikh na paraan ng pamumuhay.
Ang pag-unawa sa buhay ng Sikh ay parang pag-aapoy ng apoy ng Panginoon.
Ang bunga ng kasiyahan ng mga Gurmukh ay ang pag-ibig ng mahal na Panginoon.
Ang sinumang nakamit ang buhay-Sikh ay hindi nagnanais na makakita ng sinuman (diyos, diyosa) maliban sa Panginoon.
Para sa isang nakatikim ng buhay-Sikh, milyon-milyong ambrosial na prutas ang lasa ng mawkish.
Sa pakikinig sa himig ng buhay-Sikh, tinatamasa ng isa ang kahanga-hangang kasiyahan ng milyun-milyong di-natamaan na melodies.
Ang mga nakipag-ugnayan sa espiritu ng Sikh ay lumampas sa mga epekto ng :hot at cold, guise and disguise.
Ang paglanghap ng halimuyak ng buhay Sikh, nararamdaman ng isa ang lahat ng iba pang mga pabango bilang isang amoy.
Ang isa na nagsimulang mamuhay sa ,Sikh na paraan ng pamumuhay, ay nabubuhay sa bawat sandali sa mapagmahal na debosyon.
Napabilang sa 'salita ng Guru, nananatili siyang hiwalay sa mundo.
Ang paraan ng mga gurmukh ay ang paraan ng pagtahak ng katotohanan kung saan, ang Sikh ay awtomatikong nagpapatatag sa kanyang likas na kalikasan.
Ang pag-uugali ng mga gurmukh ay totoo; pagpindot sa mga paa at pagiging alikabok ng mga paa ie ang pagiging pinaka mapagpakumbaba ay ang kanilang aktibong pag-uugali.
Ang paghuhugas sa buhay-Sikh ay naghuhugas ng masasamang hilig sa pamamagitan ng pag-ampon ng karunungan ng Guru (gurmat).
Ang pagsamba sa buhay-Sikh ay ang pagsamba (paglilingkod) sa mga Sikh ng Guru at pagkabasa sa ulan ng pagmamahal ng mahal na Panginoon.
Ang pagsusuot ng mga salita ng Guru na parang garland, ay ang pagtanggap sa kalooban ng Panginoon.
Ang buhay ng isang gursikh ay ang pagiging patay ie ang pagkawala ng kaakuhan habang nabubuhay.
Sa ganoong buhay, ang salita ng Guru ay nabubulok sa banal na kongregasyon.
Sa parehong paraan, ang mga gurmukh ay kumakain ng bunga ng kasiyahan.
Ang musika sa paraan ng pamumuhay ng Sikh ay ang tuluy-tuloy na daloy (pag-awit) ng mga ambrosial na himno ng Guru.
Ang katatagan at tungkulin sa buhay ng Sikh ay ang pagdadala ng hindi matiis na kapangyarihan ng tasa ng pag-ibig.
Ang pagsasagawa ng pagpipigil sa Sikhismo ay nagiging walang takot sa nakakatakot na mundong ito at laging gumagalaw sa takot sa Panginoon.
Ang isa pang doktrina ng buhay Sikh ay ang pagsali sa banal na kongregasyon at pagtutuon ng isip sa salita, ang tao ay tumatawid sa karagatan ng mundo.
Ang pagkilos ayon sa mga tagubilin ng Guru ay ang pagganap ng buhay ng Sikh.
Sa biyaya ng Guru, ang disipulo (Sikh) ay nananatili sa kanlungan ng Guru.
Nagkakalat sa lahat ng lugar tulad ng halimuyak, ginagawa ng gurmukh kahit ang isip, manmukh, mabango sa pamamagitan ng pagbibigay sa kanya ng bunga ng kasiyahan.
Binabago niya ang bakal na slag sa ginto at ang mga uwak sa mga swans ng pinakamataas na order (param hails).
Dahil sa paglilingkod sa tunay na Guru, ang mga hayop at multo ay nagiging mga diyos din.
Taglay ang lahat ng mga kayamanan sa Kanyang kamay (konch) Siya ay nagpatuloy sa pamamahagi ng mga ito sa pamamagitan ng kanyang kamay sa mga tao araw at gabi.
Tinawag bilang manunubos ng mga makasalanan, ang Panginoon, na nagmamahal sa mga deboto, ay dinadaya ng mga deboto.
Ang buong mundo ay mabuti sa may mabuting hangarin lamang, ngunit, ang Guru ay gustong gumawa ng mabuti kahit na sa gumagawa ng masama.
Dumating si Guru sa mundo bilang isang mabait na nilalang.
Ang isang puno ay nagbibigay ng mga prutas sa tagahagis ng bato at kahoy na bangka sa pamutol upang siya ay makatawid.
Tubig, ang ama (ng puno) na hindi naaalala ang masasamang gawain (ng karpintero) ay hindi lumulunod sa bangka kasama ng karpintero.
Nagiging libu-libong agos kapag umuulan, ang tubig sa libong batis ay umaagos patungo sa mas mababang mga lugar.
Ang kahoy ng agar tree ay nalunod ngunit tinatanggihan ang kaakuhan, ang tubig ay nagliligtas sa karangalan ng kanyang anak, ang kahoy ng puno [sa katunayan agar(eaglewood) ay lumulutang sa ilalim ng tubig].
Siya na nagpapatuloy sa paglangoy sa tubig (ng pag-ibig) ay maaaring maunawaan bilang nalunod at siya na nalulunod sa pag-ibig, ay maaaring ituring na lumalangoy sa kabila.
Katulad nito, ang nagwagi sa mundo ay natatalo at nagiging hiwalay at ang natalo, ang isa ay nanalo (sa huli).
Ang kabaligtaran ay ang tradisyon ng pag-ibig na ginagawang yumuko ang ulo sa mga paa. Ang altruist na Sikh ay hindi itinuturing na masama o mas masahol pa.
Ang lupa ay nasa ilalim ng ating mga paa ngunit sa ilalim ng lupa ay tubig.
Ang tubig ay dumadaloy pababa at ginagawang malamig at malinis ang iba.
Hinaluan ng iba't ibang kulay ay ipinapalagay ang mga kulay na iyon ngunit sa sarili nito ay walang kulay na karaniwan sa lahat.
Nagiging mainit ito sa araw at lumalamig sa lilim, iyon ay, kumikilos ito ayon sa mga kasama nito (araw at lilim).
Mainit man o malamig ang layunin nito ay palaging mabuti para sa iba.
Bagama't ang sarili ay mainit-init, pinapatay nito ang apoy at hindi nangangailangan ng oras upang muling lumamig.
Ito ang mga banal na marka ng kulturang Sikh.
Ang lupa ay nasa tubig at nasa lupa din ang tubig.
Ang Earth ay walang kulay ngunit mayroon itong lahat ng mga kulay (sa anyo ng iba't ibang mga halaman) sa loob nito.
Ang lupa ay walang lasa pa ang lahat ng panlasa ay nakapaloob dito.
Walang amoy sa lupa, gayunman ang lahat ng mga halimuyak ay naninirahan dito.
Ang lupa ay isang larangan para sa mga aksyon; dito inaani ng isa ang itinanim.
Nakaplaster ng sandal paste, hindi ito nakakabit dito at nabubulok ng dumi ng mga nilalang hindi ito lumulubog sa galit at kahihiyan.
Pagkatapos ng pag-ulan, ang mga tao ay naghahasik ng mais dito at kahit na pagkatapos (napainit) ay may mga bagong punla na umusbong mula dito. Hindi ito nananangis sa pagdurusa o tumatawa sa kasiyahan.
Ang Sikh ay gumising sa madaling araw at nagmumuni-muni kay Nan, siya ay naging alerto para sa paghuhugas at kawanggawa.
Siya ay nagsasalita ng matamis, kumikilos nang mapagpakumbaba at nagbibigay ng isang bagay sa pamamagitan ng kanyang mga kamay para sa kapakanan ng iba ay nakadarama ng kaligayahan.
Natutulog at kumakain ng maayos, ayon sa mga turo ng Guru, ay hindi rin gaanong nagsasalita.
Nagsusumikap siya upang kumita, nagsasagawa ng mabubuting gawa at kahit na ang pagiging dakila ay hindi napapansin ang kanyang kadakilaan.
Naglalakad araw at gabi ay narating niya kung saan kinakanta si Gurbant sa kongregasyon.
Pinapanatili niya ang kanyang kamalayan na pinagsama sa Salita at pinananatili sa isip ang pagmamahal sa tunay na Guru.
Sa gitna ng pag-asa at pagnanais, nananatili siyang hiwalay.
Sa pakikinig sa mga turo ng Guru ang disipulo at ang Guru ay naging isa (sa anyo at espiritu).
Siya na may isang pag-iisip ay sumasamba sa isang Panginoon at pinapanatili ang kanyang naliligaw na pag-iisip sa ilalim ng kontrol.
Nagiging masunurin siyang lingkod ng panginoon at mahal ang Kanyang kalooban at utos.
Ang sinumang pambihirang Sikh na nagiging disipulo ay isang patay na tao ay pumapasok sa guru-libingan.
Bumagsak sa mga paa at naging alabok ng mga paa, inilagay niya ang kanyang ulo sa mga paa ng Guru.
Ang pagiging isa sa Kanya ay nawawala ang kanyang kaakuhan at ngayon ang kahulugan ng duality ay wala kahit saan makikita sa kanya.
Ang nasabing tagumpay ay nakuha lamang ng Sikh ng Guru.
Bihira ang mga taong tulad ng gamu-gamo na sumugod patungo sa ningas ng sulyap (ng Panginoon).
Bihira din sila sa mundo na nagsanib ng kanilang kamalayan sa Salita ay namamatay na parang usa.
Bihira sila sa mundong ito na tulad ng itim na bubuyog ay sumasamba sa mga lotus na paa ng Guru.
Bihira ang (mga Sikh) sa mundo na nagiging puno ng pagmamahal na lumalangoy na parang isda.
Ang ganitong mga Sikh ng Guru ay bihira din na naglilingkod sa ibang mga Sikh ng Guru.
Ang pagsilang at pagpapanatili sa Kanyang pagkakasunud-sunod (takot), ang mga Sikh ng Guru na namamatay habang nabubuhay (ay bihira din).
Sa gayon ay nagiging gurmukh sila ay nakatikim ng bunga ng kagalakan.
Milyun-milyong mga pagbigkas, disiplina, pagpigil, sinunog na mga alay at pag-aayuno ang ginagawa.
Milyun-milyong banal na paglalakbay, mga kawanggawa ang isinasagawa at milyon-milyong mga banal na okasyon ang ipinagdiriwang.
Sa mga tahanan ng mga diyosa, at sa mga templo, milyun-milyong pari ang nagsasagawa ng pagsamba.
Gumagalaw sa lupa at sa langit, milyon-milyong mga practitioner ng mga aktibidad na nakatuon sa dharma ang tumatakbo papunta at doon.
Milyun-milyong tao na hindi nababahala sa mga makamundong gawain ay patuloy na gumagalaw sa mga bundok at kagubatan.
Milyun-milyong nariyan ang namamatay sa pamamagitan ng pagsunog sa kanilang sarili at milyon-milyon ang nariyan na namamatay sa pagyeyelo sa kanilang sarili Sa mga bundok na niyebe.
Ngunit lahat sila ay hindi maaaring kumuha ng kahit isang bahagi ng kagalakan, na matamo sa buhay ng isang Sikh ng Guru.
Ang Panginoong iyon ay nagkakalat sa lahat ng apat na varna, ngunit , ang Kanyang sariling kulay at marka ay hindi mahahalata.
Ang mga tagasunod ng anim na pilosopikal na orden (ng India) ay hindi Siya makita sa kanilang mga pilosopiya.
Si Sannyasis ay nagbigay ng sampung pangalan sa kanilang mga sekta, binilang ang Kanyang maraming pangalan ngunit hindi pinag-isipan ang Nam.
Ang mga Ravals (yogis) ay gumawa ng kanilang labindalawang sekta ngunit ang hindi mahahalata na paraan ng mga gurmukh ay hindi nila alam.
Ang mga panggagaya ay nagkaroon ng maraming anyo ngunit kahit noon pa man ay hindi nila maalis ang kasulatan (na isinulat ng Panginoon) ie hindi nila matamo ang kalayaan mula sa paglipat.
Kahit na milyon-milyong tao ang magkakasamang lumilikha ng iba't ibang mga liga at sekta ngunit hindi rin nila makulayan ang kanilang isipan sa (matatag) na kulay ng banal na kongregasyon.
Kung wala ang perpektong Guru, lahat sila ay nahuhumaling kay maya.
Ang mga magsasaka kahit na tapos na ang kanilang pagsasaka ay hindi nakakamit ang bunga ng espirituwal na Pagpapaupa.
Ang mga mangangalakal na nakikibahagi sa kumikitang pangangalakal ay hindi nananatiling matatag sa kanilang mga sarili.
Ang mga tagapaglingkod ay patuloy na ginagawa ang kanilang mga trabaho ngunit hindi umiiwas sa ego Alley ay hindi nakakatugon sa Panginoon.
Ang mga tao, sa kabila ng kanilang mga birtud at kawanggawa at .kahit na gumaganap ng maraming tungkulin ay hindi nananatiling matatag.
Nagiging mga pinuno At mga sakop, ang mga tao ay nagsasagawa ng maraming mga pag-aaway ngunit hindi pumunta sa buong mundo na awat.
Mga Sikh ng Guru, tumanggap ng mga turo ng Guru, at sumapi sa banal na kongregasyon ay makamit ang pinakamataas na Panginoon.
Bihira lamang ang kumikilos alinsunod sa karunungan ng Guru, ang Gurmati.
Ang pipi ay hindi makakanta at ang bingi ay hindi nakakarinig upang walang pumapasok sa kanilang pang-unawa.
Ang bulag ay hindi nakakakita at nasa dilim at hindi niya makilala ang bahay (siya ay nakatira).
Ang isang lumpo ay hindi makasabay at ang isang may kapansanan ay hindi makayakap upang ipakita ang kanyang pagmamahal.
Ang isang baog na babae ay hindi maaaring magkaroon ng isang anak na lalaki, at hindi rin siya masisiyahan sa pakikipagtalik sa isang bating.
Ang mga ina na nanganganak sa kanilang mga anak na lalaki ay nagbibigay sa kanila ng mga pangalan ng alagang hayop nang buong pagmamahal (ngunit ang mabuting pangalan lamang ay hindi maaaring maging isang mabuting tao).
Ang buhay Sikh na walang tunay na Guru ay imposible dahil ang isang glow worm ay hindi makapagpaliwanag sa araw.
Sa banal na kongregasyon ang salita ng Guru ay ipinaliwanag (at ang jiv ay naglilinang ng pang-unawa).
Milyun-milyong mga postura at konsentrasyon ng pagninilay ay hindi maaaring katumbas ng anyo ng gurmukh.
Milyun-milyon ang napagod sa pag-aaral at mga elaborasyon at sa paglipad ng kamalayan upang maabot ang banal na Salita.
Milyun-milyong tao na gumagamit ng kanilang talino at kapangyarihan ay nagsasalita tungkol sa karunungan ngunit sila ay nahuhulog at nagsusuray-suray, at, sa pintuan ng Panginoon sila ay natatanaw at mga suntok.
Milyun-milyong yogis, mga naghahanap ng kasiyahan at mga recluses ay hindi kayang tiisin ang mga hilig at halimuyak ng tatlong katangian ng kalikasan (sattv, rajas at tamas).
Milyun-milyong nagulat na mga tao ang napapagod na sa di-mahayag na kalikasan ng hindi-mahayag na Panginoon.
Milyun-milyon ang namamangha, sa hindi maipaliwanag na kuwento ng kamangha-manghang Panginoong iyon.
Lahat sila ay katumbas ng kasiyahan ng isang sandali ng buhay ng isang Sikh ng Guru.