Isang Oankar, ang pangunahing enerhiya, na natanto sa pamamagitan ng biyaya ng banal na preceptor
Sinasabing matapos ang pag-ikot ng Di-maarok na Karagatan, labing-apat na hiyas ang inilabas mula rito.
Ang mga hiyas na ito ay-buwan, sarang busog, alak, kaustub mani, Laksmi, ang manggagamot;
Ang Rambha fairy, Kanadhenu, Parijat, Uchchaisrava horse at nectar ay inialay sa mga diyos para inumin.
Ang elepante ng Airavat, kabibe at lason ay sama-samang ipinamahagi sa mga diyos at mga demonyo.
Lahat ay binigyan ng mga rubi, perlas at mahahalagang diamante.
Mula sa karagatan, lumabas ang kabibe na walang laman, na nagsasabi (kahit ngayon) na umiiyak at nananaghoy ng sarili nitong kuwento na walang dapat manatiling guwang at walang laman.
Kung hindi nila pinagtibay ang mga diskurso at turo ng Guru na narinig sa banal na kongregasyon.
Nawalan sila ng kanilang buhay nang walang silbi.
Ito ay isang lawa na puno ng dalisay at pinong tubig kung saan namumulaklak ang mga lotus.
Ang mga lotus ay may magandang anyo at ginagawa nilang mabango ang kapaligiran.
Ang mga itim na bubuyog ay nakatira sa kagubatan ng kawayan ngunit sa paanuman ay hinahanap at nakuha nila ang lotus.
Sa pagsikat ng araw, naaakit sila mula sa malayo at malawak at sinasalubong ang lotus.
Sa pagsikat ng araw, ang mga lotus ng lawa ay nakaharap din sa araw.
Nakatira si Frond sa kalapit na putik na malapit sa lotus ngunit hindi nauunawaan ang tunay na kasiyahan na hindi nito matamasa tulad ng lotus.
Ang mga kapus-palad na mga tao na nakikinig sa mga turo ng Guru sa banal na kongregasyon ay hindi umaampon sa kanila.
Sila ang pinakakawawa sa buhay gaya ng mga palaka.
Sa mga pilgrimage center, dahil sa mga pagdiriwang ng anibersaryo, milyun-milyong tao ang nagsasama-sama mula sa lahat ng apat na direksyon.
Ang mga tagasunod ng anim na pilosopiya at ang apat na varna ay gumagawa ng mga pagbigkas, mga kawanggawa at kumukuha ng mga paghuhugas doon.
Gumaganap ng mga pagbigkas, nag-aalay ng mga handog na sinusunog, nag-aayuno at nagsasagawa ng mahigpit na mga alagad, nakikinig sila sa mga recital mula sa vedas.
Nagmumuni-muni, pinagtibay nila ang mga pamamaraan ng pagbigkas.
Ang pagsamba sa mga diyos at diyosa ay isinasagawa sa kani-kanilang tirahan - mga templo.
Ang mga taong nakasuot ng puti ay nananatiling nasa kawalan ng ulirat ngunit tulad ng isang crane kapag nakakuha sila ng pagkakataon ay agad silang yumuko upang gumawa ng krimen.
Ang pakikinig sa salita ng Guru sa banal na kongregasyon, ang mga pekeng magkasintahan na hindi umaampon nito sa kanilang buhay, ay hindi nakakamit ng anumang bunga (sa kanilang buhay).
Sa buwan ng Savan, ang buong kagubatan ay nagiging berde ngunit ang akk, isang ligaw na halaman sa mabuhangin na rehiyon ( Calatropis procera) at javah (isang bungang halaman na ginagamit sa gamot) ay natuyo.
Pagkuha ng patak ng ulan sa savanti nakstr (isang espesyal na pagbuo ng mga bituin sa kalangitan) ang rain bird (Paphia) ay nasiyahan at kung ang parehong patak ay bumagsak sa bibig ng isang shell, ito ay nagiging isang perlas.
Sa patlang ng saging, ang parehong patak ay nagiging camphor ngunit sa alkaline earth at lotus hat drop ay walang epekto.
Ang patak na iyon, kung ito ay pumasok sa bibig ng isang ahas, ay nagiging nakamamatay na lason. Samakatuwid, ang isang bagay na ibinigay sa isang tunay at hindi karapat-dapat na tao ay may iba't ibang epekto.
Gayundin, ang mga nalilibang sa makamundong maling akala ay hindi nakakakuha ng kapayapaan kahit na nakikinig sila sa salita ng Guru sa banal na kongregasyon.
Natatamo ng gurmukh ang kasiyahang bunga ng pag-ibig ng Panginoon, ngunit ang manmukh, ang nakatuon sa pag-iisip, ay nagpapatuloy sa pagsunod sa masamang landas.
Si Manmukh ay palaging nagdurusa sa pagkawala samantalang ang Gurmukh ay kumikita ng tubo.
Sa lahat ng kagubatan ay naroroon ang mga halaman at sa lahat ng mga lugar ay may iisang lupa at iisang tubig.
Sa kabila ng pagkakatulad na ito, ang halimuyak, lasa at kulay ng mga prutas at bulaklak ay kahanga-hangang naiiba.
Ang matangkad na sutla - cotton tree ay may malaking kalawakan at walang bungang puno ng chil ay dumadampi sa langit (ang mga ito ay parehong tulad ng isang egotista na ipinagmamalaki ang kanilang laki).
Ang kawayan ay patuloy na nakakapaso sa pag-iisip sa kadakilaan nito.
Ang sandal ay nagpapabango sa buong halaman ngunit ang kawayan ay nananatiling walang bango.
Ang mga nakikinig sa salita ng Guru sa banal na kongregasyon ay hindi ito tinatanggap sa puso ay kapus-palad.
Nalilibang sila sa ego at naliligaw ang mga maling akala.
Ang araw na may matingkad na sinag nito ay nag-aalis ng kadiliman at nagpapakalat ng liwanag sa buong paligid.
Nakikita ito sa buong mundo ay nakikibahagi sa negosyo. Ang araw lamang ang nagpapalaya sa lahat mula sa pagkaalipin (ng kadiliman).
Ang mga hayop, ibon at mga kawan ng usa ay nagsasalita sa kanilang mapagmahal na dila.
Ang mga Qazi ay tumawag (azan) para sa panalangin, ang mga yogi ay humihip ng kanilang trumpeta (sringi) at sa mga pintuan ng mga hari ay pinalo ang mga tambol.
Ang Owl ay hindi nakikinig sa alinman sa mga ito at ginugugol ang kanyang araw sa isang tiwangwang na lugar.
Yaong kahit na nakikinig sa salita ng Guru sa banal na kongregasyon ay hindi naglilinang ng mapagmahal na debosyon sa kanilang puso, ay mga manmukh.
Ginugugol nila ang kanilang buhay sa walang kabuluhan.
Ang buwan, na nagmamahal sa redlegged partridge, ay nagpapakinang sa liwanag nito.
Ito ay nagbubuhos ng nektar ng kapayapaan kung saan ang pananim, mga puno atbp ay pinagpapala.
Nakilala ng asawang lalaki ang asawa at inihahanda siya para sa karagdagang kagalakan.
Lahat ay nagkikita sa gabi ngunit ang lalaki at ang babaeng namumula na sheldrake ay lumayo sa isa't isa.
Sa ganitong paraan, kahit ang pakikinig sa mga turo ng Guru sa banal na kongregasyon ay hindi alam ng huwad na magkasintahan ang lalim ng pag-ibig.
Habang ang taong kumakain ng bawang ay nagkakalat ng amoy.
Ang mga resulta ng duality ay ang pinakamasama sa pinakamasama.
Ang paghahalo ng iba't ibang katas na matamis at maasim sa kusina ay niluto ng tatlumpu't anim na uri.
Inihahain ito ng lutuin sa mga tao ng lahat ng apat na varna at mga tagasunod ng anim na pilosopiya.
Siya lamang na nakakain ay nabusog ang kanyang sarili, ay makakaunawa ng lasa nito,
Ang sandok ay gumagalaw sa lahat ng masarap na pagkain ng tatlumpu't anim na uri nang hindi alam ang lasa ng mga ito.
Ang pulang ladybug ay hindi maaaring maghalo sa mga rubi at alahas dahil ang huli ay ginagamit sa mga string samantalang ang pulang ladybug ay hindi maaaring gamitin sa ganitong paraan.
Kahit na nakinig sa mga turo ng Guru sa banal na kongregasyon ang manloloko na hindi nakakakuha ng inspirasyon.
Hindi sila nakakakuha ng lugar sa hukuman ng Panginoon.
Ang mga ilog at batis ay nagiging Ganges pagkatapos matugunan ang huli.
Ang mga manloloko ay nangakong pumunta sa animnapu't walong mga sentro ng paglalakbay at maglingkod sa mga diyos at diyosa.
Sila, mula sa mga tao sa panahon ng kanilang mga talakayan tungkol sa kabutihan at kaalaman, ay nakikinig sa pangalan ng Panginoon, ang tagapagligtas ng mga nahulog;
Ngunit, ito ay tulad ng elepante na naliligo sa tubig ngunit ang paglabas dito ay nagkakalat ng mga alikabok sa buong paligid.
Ang mga manloloko ay nakikinig sa mga turo ng Guru sa banal na kongregasyon ngunit hindi ito tinatanggap sa isip.
Kahit na pinatubigan ng nektar, ang mga buto ng colocynth ay hindi kailanman naging matamis,
Ang mga manloloko ay hindi tumatahak sa tuwid na landas ie hindi sila sumusunod sa daan ng katotohanan.
Pinapanatili ng hari ang daan-daang mga reyna at sunod-sunod na binibisita ang kanilang mga higaan.
Para sa hari, lahat ay punong-guro na mga reyna at mas mahal niya silang lahat.
Pinalamutian ang silid at ang kama, lahat sila ay nasisiyahan sa pakikipagtalik sa hari.
Lahat ng mga reyna ay naglilihi at isa o dalawa ang lumabas na baog.
Para dito, walang hari o reyna ang dapat sisihin; ang lahat ng ito ay dahil sa kasulatan ng mga nakaraang kapanganakan,
Yaong mga pagkatapos makinig sa salita ng Guru at sa mga turo ng Guru ay hindi ito tinatanggap sa kanilang isipan.
Sila ay may masamang talino at kapus-palad.
Sa pagdampi ng bato ng pilosopo ang walong metal ay naging isang metal at tinawag itong ginto ng mga tao.
Nagiging ginto ang magandang metal na iyon at pinatunayan din ng mga alahas na ito ay ginto.
Ang bato ay hindi nagiging bato ng pilosopo kahit na nahawakan ito dahil ang pagmamataas ng pamilya at katigasan ay nananatili dito (sa katunayan, ang bato ng pilosopo ay isang bato rin).
Inihagis sa tubig, sabay-sabay na lumubog ang batong puno ng pagmamalaki sa bigat nito.
Ang matigas na pusong bato ay hindi nababasa at mula sa loob ay nananatiling tuyo gaya ng dati. Natututo lamang ito kung paano masira ang mga pitcher.
Ito ay pumuputok kapag inilagay sa apoy at nagiging malutong kapag namartilyo sa palihan.
Ang gayong tao ay kahit na pagkatapos na makinig sa mga turo ng Guru sa banal na kongregasyon ay hindi itinatago sa kanilang puso ang kahalagahan ng mga turo.
Ang pagpapakita ng pekeng pagmamahal, walang sinuman ang maaaring puwersahang patunayan na totoo.
Ang dalisay na tubig, rubi at perlas ay pinalamutian sa Manasarovar (lawa).
Ang pamilya ng mga swans ay may matatag na karunungan at lahat sila ay nakatira sa mga grupo at linya.
Pinapaganda nila ang kanilang prestihiyo at kasiyahan sa pamamagitan ng pagkuha ng mga rubi at perlas.
Ang uwak doon ay nananatiling walang pangalan, walang tirahan at nalulungkot,
Ang hindi nakakain ay itinuturing nitong nakakain at nakakain na hindi nakakain, at patuloy na gumagala mula sa kagubatan patungo sa kagubatan.
Hangga't ang isang taong nakikinig sa salita ng Guru sa banal na kongregasyon ay hindi nagpapatatag ng kanyang katawan at isipan.
Ang kanyang mabato na tarangkahan (ng karunungan) ay hindi naka-unlock.
Ang taong nagdurusa sa sakit ay humihingi ng paggamot mula sa maraming manggagamot.
Dahil ang walang karanasan na manggagamot ay hindi alam ang problema ng pasyente pati na rin ang gamot para sa parehong.
Ang taong naghihirap ay lalong naghihirap.
Kung natagpuan ang isang mature na manggagamot, inireseta niya ang tamang gamot, na nag-aalis ng sakit.
Ngayon, kung ang pasyente ay hindi sumunod sa inireseta na disiplina at patuloy na kumain ng lahat ng matamis at maasim, ang manggagamot ay hindi dapat sisihin.
Dahil sa kawalan ng pagpipigil ang sakit ng pasyente ay nagpapatuloy araw at gabi.
Kung ang isang manloloko ay dumating sa banal na kongregasyon at umupo doon.
Siya na kinokontrol ng kasamaan ay napapahamak sa kanyang duality.
Paghahalo ng langis ng sandal, halimuyak ng musk-cat, camphor, musk atbp.
Inihahanda ng pabango ang pabango.
Kapag ginagamit ito, may dumarating sa pagpupulong ng mga dalubhasa, lahat sila ay puno ng halimuyak.
Kung ang parehong halimuyak ay inilapat sa isang asno, hindi nito nauunawaan ang kahalagahan nito at nagpapatuloy sa paggala sa maruruming lugar.
Nakikinig sa mga salita ng Guru, isang taong hindi nagpatibay ng mapagmahal na debosyon sa kanyang puso.
Bulag at bingi sila kahit may mata at tainga.
Sa katunayan, pumupunta siya sa banal na kongregasyon sa ilalim ng ilang pagpilit.
Ang napakahalagang damit na gawa sa seda ay lumalabas na maliwanag kapag nilabhan.
Kulayan ang mga ito sa anumang kulay na maganda sila sa iba't ibang kulay.
Ang mga aristokrata na humahanga sa kagandahan, kulay at kagalakan ay binibili at isinusuot ang mga ito.
Doon ang mga damit na puno ng kadakilaan, ay nagiging paraan ng kanilang adornment sa mga seremonya ng kasal.
Ngunit ang isang itim na kumot ay hindi nagiging matingkad kapag hinugasan o maaaring makulayan sa anumang kulay.
Tulad ng matalino kahit na pagkatapos na pumunta sa banal na kongregasyon at makinig sa mga turo ng Guru, kung ang isang tao ay nagpapatuloy sa paghahanap sa Karagatan ng Daigdig ie nagpapatuloy na magkaroon ng mga pagnanasa para sa mga makamundong materyal.
Ang ganyang daya ay parang isang abandonado at tiwangwang na lugar.
Ang halamang linga na tumutubo sa bukid ay tila mas matangkad kaysa sa lahat.
Sa paglaki nang higit pa ay kumakalat ito sa buong paligid at pinapanatili ang sarili nito.
Sa paghinog kapag nagsimula ang pag-aani, ang mga linga na walang binhi ay malinaw na iniiwan.
Ang mga ito ay inisip na walang silbi dahil ang makapal na paglaki ng damo ng elepante ay kilala na walang halaga sa mga bukid ng tubo.
Kahit na nakikinig sa salita ng Guru sa banal na kongregasyon ang mga hindi tumutupad ng anumang disiplina, gumagalaw na parang mga multo.
Ang kanilang buhay ay nagiging walang kabuluhan at ang kanilang mga mukha ay naiitim dito at sa kabilang buhay.
Sa tahanan ni Yama (diyos ng kamatayan) sila ay ipinasa sa mga sugo ni yama.
Ang tanso ay lumilitaw na nagniningning at maliwanag. Pagkatapos ng pagkain na kinakain mula sa bronze-plate, ito ay nagiging marumi.
Ang karumihan nito ay nililinis ng abo at pagkatapos ay hinuhugasan ito sa tubig ng Ganges.
Ang paghuhugas ay naglilinis sa labas ngunit ang itim ay nagpapatuloy sa loob ng panloob na core ng init.
Ang kabibe ay marumi sa labas at sa loob pareho dahil kapag hinipan, ang dura ay pumapasok dito. Kapag ito ay tumutunog, sa katunayan ito ay umiiyak dahil sa mga dumi sa loob nito.
Ang pakikinig sa Salita sa banal na kongregasyon ay nagsasalita ng walang kapararakan.
Ngunit sa pamamagitan lamang ng pakikipag-usap, walang mabubusog, dahil sa pagbigkas lamang ng salitang asukal ay hindi matamis ng isa ang kanyang bibig.
Kung ang isa ay kakain ng mantikilya, hindi dapat umikot ng tubig, ibig sabihin, ang mga pag-uusap lamang ay hindi makakapagdulot ng tamang resulta.
Mas masahol pa sa mga puno, lumilitaw ang mga halaman ng castor at oleander sa paligid.
Ang mga bulaklak ay lumalaki sa castor at ang mga buto ng piebald ay nananatili sa kanila.
Wala itong malalim na ugat at binubunot ito ng mabilis na hangin.
Sa mga halaman ng oleander ay tumutubo ang mga putot na tulad ng masamang pakiramdam ay nagkakalat ng mabahong amoy sa paligid.
Sa panlabas ay parang pulang rosas ngunit sa loob ay parang dilemmatic na tao sila ay puti (dahil sa takot sa maraming uri).
Kahit na pagkatapos makinig sa salita ng Guru sa banal na kongregasyon kung ang ilang katawan ay nawala pa rin sa mga kalkulasyon, siya ay naliligaw sa mundo.
Binato ang abo sa mukha ng huwad na manliligaw at nangingitim ang mukha.
Sa kagubatan ay pinalamutian ang mga halaman ng sari-saring kulay.
Ang mangga ay palaging itinuturing na isang magandang prutas at gayundin ang peach, mansanas, granada atbp na tumutubo sa mga puno.
Ang mga ubas na kasing laki ng lemon, plum, mimosaceous, mulberry, petsa atbp ay nakakatuwang magbigay ng mga prutas.
Ang pilu, pejhu, ber, walnut, saging, (lahat ng maliliit at malalaking prutas na Indian) ay tumutubo din sa (Indian) na mga puno.
Ngunit ang tipaklong ay hindi nagustuhan ang lahat at tumalon upang umupo sa akk, ang ligaw na halaman sa mabuhanging rehiyon.
Kung nilagyan ng linta ang utong ng baka o kalabaw, maruming dugo ang sisipsipin nito at hindi gatas.
Kahit na pagkatapos ng pakikinig sa Salita ng Guru sa banal na kongregasyon ang mga naghahagis sa pagitan ng mga damdamin ng pagkawala at kita.
Ang kanilang maling pag-ibig ay hindi makakarating sa anumang lugar.
Milyun-milyong palaka, crane, conch, halaman sa mabuhangin na rehiyon (akk), kamelyo, tinik (javas) itim na ahas;
Silk cotton tree, kuwago, mamula-mula sheldrake, ladle, elepante, baog na babae;
Mga bato, uwak, pasyente, asno, itim na kumot;
Mga halamang linga na walang binhi, castor, colocynths;
Ang mga buds, oleander (kaner) ay naroon (sa mundo). Lahat ng nakamamatay na bisyo ng lahat ng ito ay nasa akin.
Siya, na kahit na nakikinig sa salita ng Guru sa banal na kongregasyon ay hindi tinatanggap ang mga turo ng Guru sa kanyang puso.
Tutol kay Guru at ang buhay ng gayong hindi balanseng tao ay kasuklam-suklam.
Milyun-milyon ang maninirang-puri, milyon-milyon ang apostata at milyon-milyong masasamang tao ang hindi tapat sa kanilang asin.
Ang mga hindi tapat, walang utang na loob, mga magnanakaw, mga palaboy at milyon-milyong iba pang mga hindi kilalang tao ay naroroon.
Libu-libo ang naroon na mga pumatay ng Brahmin, baka, at sarili nilang pamilya.
Milyun-milyong mga sinungaling, prevaricators ng Guru, nagkasala at may masamang reputasyon ay naroroon.
Maraming kriminal, bumagsak, puno ng demerits at phoney na tao ang nandoon.
Milyun-milyon ang naroroon na may sari-saring pagkukunwari, manloloko at palakaibigan kay Satanas, na nakikipagpalitan ng mga pagbati sa kanila.
O Diyos, alam mong lahat kung paano ako itinatanggi (pagkatapos magkaroon ng iyong mga regalo). Ako ay isang manloloko at O Panginoon, ikaw ay nakakaalam ng lahat.
O Guro, ikaw ay tagapagbangon ng mga nahulog at palagi mong pinangangalagaan ang iyong reputasyon.