Isang Oankaar, ang pangunahing enerhiya, ay natanto sa pamamagitan ng biyaya ng banal na preceptor
Ang magkasintahang sina Lana at Majanu ay kilala sa lahat ng sulok ng mundo.
Ang mahusay na kanta ng Sorath at Bija ay inaawit sa bawat direksyon.
Ang pag-ibig nina Sassi at Punnü, bagama't magkaibang mga kasta, ay pinag-uusapan sa lahat ng dako.
Ang katanyagan ni Sohni na dating lumangoy sa ilog ng Chenab sa ht upang makilala si Mahival ay kilala.
Kilala sina Ranjha at Hir sa pagmamahalan nila sa isa't isa.
Ngunit higit sa lahat ay ang pag-ibig na dala ng mga disipulo sa kanilang Guru. Inaawit nila ito sa ambrosial na oras ng umaga.
Ang mga kumakain ng opyo ay hindi umiiwas sa opyo at magkasamang umupo upang kainin ito.
Ang mga sugarol ay nagpapakasawa sa paglalaro at nawawala ang kanilang mga pusta.
Ang mga magnanakaw ay hindi umaalis sa pagnanakaw at dumaranas ng kaparusahan kapag nahuli.
Ang mga gumagawa ng masama ay hindi lumalayo sa bahay ng mga babaeng masama kahit na ipinagbibili nila kahit ang kanilang mga damit upang matustusan sila.
Ang mga makasalanan ay gumagawa ng kasalanan anu tumakas upang maiwasan ang kaparusahan.
Ngunit, salungat sa lahat ng ito, ang mga Sikh ng Guru, (na ang pagsasama ay malayo sa nakakapinsala) ay nagmamahal sa kanilang Guru, at pinapatawad niya sila sa lahat ng kanilang mga kasalanan.
Nawawala ang itim na bubuyog habang tinatamasa ang halimuyak sa hardin.
Ang gamu-gamo ay walang takot na sinusunog ang sarili sa apoy ngunit patuloy na tumitingin sa harap ng apoy hanggang sa tumagal.
Dahil sa himig, ang usa ay patuloy na gumagala sa kagubatan.
Sa sobrang lakas ng lasa ng dila, ang isda mismo ang nakakakuha ng kawit.
Dahil sa pagnanasa sa kanyang babae, ang lalaking elepante ay nahuhuli at nagtitiis ng pagdurusa habang buhay.
Gayundin, mahal ng mga Sikh ng Guru ang kanilang Guru at pinatatatag ang kanilang sarili sa kanilang tunay na pagkatao.
Gustung-gusto ng red-legged partridge (chakor) ang buwan kaya tinititigan ito nang hindi nawawala ang sulyap nito.
Gustung-gusto ni Ruddy sheldrake (chakavi) ang araw, at sa sikat ng araw, natutuwa ang pagkikita ng kanyang minamahal.
Gustung-gusto ni Lotus ang tubig at ipinakita sa tubig ang namumulaklak nitong mukha.
Ang mga rain bird at peacock ay tumitili rin kapag nakikita nila ang mga ulap.
Mahal ni misis ang asawa at inaalagaan ang anak.
Katulad din ang pagmamahal ng Sikh kay Guru at ang pag-ibig na ito ay kasama niya hanggang sa wakas.
Ang pagkakaibigan ng kagandahan at pagnanasa ay kilala sa buong mundo.
At ito ay napakapraktikal na ang gutom at panlasa ay pandagdag.
Ang kasakiman at kayamanan ay naghahalo rin sa isa't isa at nananatiling naliligaw.
Para sa isang taong natutulog, kahit isang maliit na higaan ay kasiyahang magpalipas ng gabi.
Sa panaginip, tinatamasa ang bawat kulay ng mga kaganapan.
Gayundin, hindi mailalarawan ang kuwento ng pag-ibig ng Sikh at ng Guru
Ang sisne ng Mansarovar ay kumukuha lamang ng mga perlas at alahas.
Ang ruwisenyor at puno ng mangga ay nagtataglay ng pagmamahal sa isa't isa, at samakatuwid ay umaawit ito.
Gustung-gusto ng sandal ang buong halaman, at sinuman ang malapit dito, ay nagiging mabango.
Paghawak sa bato ng pilosopo ang bakal ay kumikinang na parang ginto.
Maging ang maruming batis, na nakakatugon sa Ganges, ay nagiging sagrado.
Ganyan din ang pag-ibig sa pagitan ng Sikh at ng Guru, at sa isang Sikh, ito ang pinakamahalagang kalakal.
May tatlong uri ng relasyon - una ang sa ama, ina, kapatid na babae, kapatid at kanilang mga supling at alyansa;
Pangalawa, ang ama ng ina, ang ina ng ina, ang mga kapatid na babae ng ina, ang mga kapatid na lalaki ng ina;
Pangatlo, biyenan, biyenan, bayaw, at hipag.
Para sa kanila, naipon ang ginto, pilak, diamante, at korales.
Ngunit mas mahal kaysa sa lahat ang pagmamahal ng mga Sikh ng Guru para sa Guru,
At, ito ang relasyon na nagdudulot ng kaligayahan.
Ang mangangalakal ay nangangalakal at kumikita siya pati na rin ang pagkalugi.
Ang magsasaka ay nagtatanim at sa gayon ay tumataas o bumababa.
Ang alipin ay naglilingkod at nagkakaroon ng mga suntok sa larangan ng digmaan.
Ang mga resulta ng paghahari, pamumuhay bilang isang yogi, naninirahan sa mundo, kagubatan
At ang mga kuta ay tulad na sa huli ang tao ay nahuli sa web ng yama ie siya ay nagpapatuloy sa paglipat.
Ngunit ganoon ang pag-ibig sa pagitan ng Sikh at ng kanyang Guru na ang pagkawala ay hindi kailanman pinagdudusahan.
Ang mga mata ay hindi nasisiyahan sa pagmamasid sa mga tanawin at eksibisyon;
Ang mga tainga ay hindi nasisiyahan sa pagdinig ng papuri o paninisi, pagdadalamhati o pagsasaya;
Ang dila ay hindi nasisiyahan sa pagkain ng kung ano ang nagbibigay ng kasiyahan at kasiyahan;
Ang ilong ay hindi nasisiyahan sa mabuti o masamang amoy;
Walang sinuman ang nasisiyahan sa kanyang haba ng buhay, at lahat ay umaasa ng maling pag-asa.
Ngunit ang mga Sikh ay nasisiyahan sa Guru at sa kanila ang tunay na pagmamahal at kasiyahan.
Sumpain ang ulo na hindi yumuyuko sa harapan ng Guru at hindi humipo sa kanyang mga paa.
Sumpain ang mga mata na sa halip na tingnan ang Guru ay tumitingin sa asawa ng iba.
Ang mga tainga na iyon ay (din) isinumpa na hindi nakikinig sa sermon ng Guru at hindi nakatuon dito'
Sumpain ang dila na nagbibigkas ng mga mantra maliban sa salita ng Guru
Kung walang paglilingkod, isinumpa ang mga ulo, at mga paa, at walang silbi ang ibang mga gawa.
Ang (tunay) na pag-ibig ay naroon sa pagitan ng Sikh at ng Guru at ang tunay na kasiyahan ay naroon sa kanlungan ng Guru.
Walang mahal kundi ang Guru; lahat ng iba pang pag-ibig ay huwad.
Tangkilikin ang walang ibang sarap maliban sa kanya, dahil ito ay lason.
Huwag kang matuwa sa pag-awit ng iba, dahil ang pakikinig dito ay hindi magdudulot ng kaligayahan.
Lahat ng kilos na hindi naaayon sa turo ng Guru, ay masama, at nagbubunga ng masamang bunga.
Lumakad lamang sa daan ng tunay na Guru, dahil sa lahat ng iba pang paraan, may mga magnanakaw na nanloloko at nagnanakawan.
Ang pagmamahal ng mga Sikh ng Guru para sa Guru ay nagiging sanhi ng kanilang kaluluwa na ihalo ang kanilang katotohanan sa Katotohanan.
Ang ibang mga pag-asa (maliban sa Panginoon) ay kapahamakan; paano sila matutupad.
Ang iba pang mga infatuation ay maling akala na sa huli ay naliligaw (sa tao).
Ang iba pang mga aksyon ay mga panlilinlang kung saan ang tao ay naglilinang ng mga kahinaan at nagdurusa.
Ang kumpanya ng pakiramdam ng pagiging iba ay isang mapanlinlang na paraan ng pamumuhay; at kung paano nito hinuhugasan ang makasalanang buhay.
Ang othemness ay isang maling taya na kung saan ultimatley ay gumagawa ng isang mawala ang (labanan ng) buhay.
Ang pag-ibig sa pagitan ng mga Sikh at ng Guru, ay naglalapit sa mga karapat-dapat na tao at ginagawa silang isa (sangat).
Habang ang pag-urong ng mga paa ay nagliligtas sa pagong, ang ambrosial na pangitain ng Guru ay nagliligtas sa Sikh mula sa karagatan ng daigdig.
Tulad ng isang sisne na may diskriminasyong kaalaman (sa pagsala ng tubig mula sa gatas), ang pangitaing ito ng Guru ay nagbibigay ng karunungan tungkol sa nakakain at hindi nakakain.
Tulad ng isang Siberian crane na nag-iingat sa kanyang mga supling, palaging inaalagaan ng Guru ang mga disipulo, at (sa pamamagitan ng kanyang espirituwal na kapangyarihan) ay nahuhulaan ang hindi nakikita.
Dahil hindi ibinabahagi ng ina ang kasiyahan ng kanyang anak, ang Guru ay wala ring hinihingi sa Sikh.
Ang tunay na Guru ay mabait at (minsan) sinusubok din ang mga Sikh.
Ang pag-ibig sa pagitan ng Guru at ng Sikh ay ginagawang mahalaga ang huli tulad ng isang talim ng damo na ginawang karapat-dapat sa milyon (mga barya)
Pinagmamasdan ang apoy (ng lampara), habang ang gamu-gamo ay humahalo sa apoy at
Ang usa ay sumisipsip ng kanyang kamalayan sa malambing na Salita, gayundin sa ilog ng banal na kongregasyon,
Ang Sikh ay nagiging isda at pinagtibay ang paraan ng karunungan ng Guru, tinatamasa ang buhay.
Sa pamamagitan ng pagiging itim na pukyutan ng lotus feet (ng Panginoon), ginugugol ng Sikh ang kanyang gabi nang may kagalakan.
Hindi niya nalilimutan ang turo ng Guru at inuulit ito tulad ng ginagawa ng rainbird sa tag-ulan.
Ang pag-ibig sa pagitan ng Guru at ng disipulo ay tulad na hindi nila gusto ang kahulugan ng duality.
Huwag humingi ng isang tagapagbigay kung saan kailangan mong umapela sa iba
Huwag gumamit ng brusque banker na magsisisi sa iyo pagkatapos ng mga salita.
Huwag maglingkod sa isang panginoon na magbibigay sa iyo ng kaparusahan sa kamatayan.
Huwag makipag-ugnayan sa isang manggagamot na hindi kayang gamutin ang karamdaman ng pagmamataas.
Ano ang silbi ng pagpapaligo ng katawan sa mga lugar ng mga pilgrimages kung hindi nililinis ang dumi ng masasamang hilig.
Ang pag-ibig sa pagitan ng Guru at ng mga disipulo ay nagdudulot ng kaligayahan at kapanatagan.
Kung ang pagiging master ng hukbo na may apat na dibisyon (elepante, karwahe, kabayo at infantry), bansa at kayamanan;
Kung may pagkahumaling sa iba dahil sa pagkakaroon ng mga himala sa pamamagitan ng ridhis at siddhis;
Kung mabubuhay ng mahabang buhay na puno ng mga katangian at kaalaman
At kung ang pagiging sapat na makapangyarihan upang pangalagaan ang walang sinuman ay abala pa rin sa dilemma,
Hindi siya maaaring magkaroon ng kanlungan sa hukuman ng Panginoon.
Dahil sa pagmamahal sa kanyang Guru, maging ang isang ordinaryong tagaputol ng damo na Sikh ay naging katanggap-tanggap.
Ang konsentrasyon maliban sa Guru ay ang lahat ng duality.
Ang kaalaman maliban sa kaalaman ng Guru-salita ay isang sigaw na walang kabuluhan.
Ang pagsamba maliban sa mga paa ng Guru ay pawang huwad at pagkamakasarili.
Maliban sa pagtanggap sa pagtuturo ng Guru, ang lahat ng iba pang paraan ay hindi kumpleto.
Maliban sa pulong sa banal na kongregasyon, ang lahat ng iba pang mga pagtitipon ay marupok.
Ang mga Sikh na nagmamahal sa kanilang Guru, alam na alam na manalo sa laro (ng buhay).
Ang isa ay maaaring magkaroon ng milyun-milyong karunungan, kamalayan, katangian, pagninilay, karangalan, japs,
Mga penitensiya, pagpigil, pagligo sa mga sentro ng paglalakbay, karma, dharmas yoga,
Ang mga kasiyahan ay nagreresulta sa pagbigkas ng mga banal na kasulatan sa kanyang kredito.
Ngunit gayon pa man, kung ang gayong taong kontrolado ng ego ay nais na mapansin ng iba,
Siya ay naligaw ng landas at hindi maarok ang Panginoon (at ang Kanyang nilikha).
Kung ang pag-ibig ay nanaig sa pagitan ng Guru at ng disipulo, ang pakiramdam ng kaakuhan ay naglalaho (sa manipis na hangin).
Ang Sikh ng Guru, na bumagsak sa paanan (ni Guru) ay sumumpa sa kanyang kaakuhan at mga hangarin ng isip.
Nag-iigib siya ng tubig, pinapaypayan ang kongregasyon, naggigiling ng harina (para sa latigar) at ginagawa ang lahat ng manu-manong trabaho.
Nililinis at ikinakalat niya ang mga kumot at hindi nasisiraan ng loob habang naglalagay ng apoy sa apuyan.
Tinanggap niya ang kasiyahan tulad ng ginagawa ng isang patay.
Nakukuha niya ang gayong bunga ng pamumuhay malapit sa Guru, gaya ng nakukuha ng puno ng seda-koton sa pamamagitan ng pagiging malapit sa puno ng sandal ie nagiging mabango din ito.
Ginagawang kumpleto ng mga Sikh na nagmamahal sa Guru ang kanilang karunungan.
Napakalaki ang bunga ng paglilingkod sa Guru; na makakaintindi ng halaga nito.
Mula sa mga kahanga-hangang lilim (ng buhay) ginagawa nitong makita ang pinakamaganda.
Ang lasa ng serbisyo ay kasing ganda ng matamis sa taong pipi.
Ito ay isang dakilang gawa (ng Diyos) na ang halimuyak ay naroroon sa mga puno.
Ang serbisyo ay napakahalaga at walang kapantay; anumang bihirang nagtitiis sa hindi matitiis na faculty na ito.
Tanging ang Diyos, ang omniscient ang nakakaalam ng misteryo ng paglilingkod.
Walang nakakaalam ng misteryo kung paano sa pagsasamahan ng sandal, ang ibang mga puno ay nagiging sandal.
Mula sa lampara ay iluminado ang lampara at mukhang magkapareho.
Walang sinuman ang makikilala ang tubig na iyon na humahalo sa tubig.
Ang maliit na tiyahin ay nagiging bhringiinsect; walang makapagsasabi tungkol dito.
Ang ahas ay umalis sa kanyang slough at ito ay muli isang kahanga-hangang gawa.
Katulad nito, ang pag-ibig sa pagitan ng Guru at disipulo ay kamangha-mangha.
Ang halimuyak ay namamalagi sa mga bulaklak ngunit walang nakakaalam kung paano ito nagaganap doon.
Ang lasa ng mga prutas ay iba-iba, kahit na ang parehong tubig ay nagpapatubig sa kanila.
Ang mantikilya ay nananatili sa gatas ngunit walang nakakaunawa sa misteryong ito.
Sa mga gurmukh, dahil sa kanilang disiplina nagaganap ang pagsasakatuparan ng tunay na sarili.
Para sa lahat ng ito, inilalapat ng gurmukh ang paraan ng pagmamahal para sa Guru,
Sangati at ang mga himno ng Guru, Gurbani
Nang makita ang nagniningas na apoy ng lampara, hindi mapigilan ng mga gamu-gamo ang kanilang sarili.
Ang isda ay inalis sa tubig ngunit hindi pa rin nito binibitawan ang pagmamahal nito sa tubig.
Habang nakikinig sa tugtog ng tambol ng mangangaso, lumingon ang usa patungo sa tunog,
At ang itim na bubuyog sa pamamagitan ng pagpasok sa bulaklak ay namamatay sa sarili dahil sa pagtangkilik sa halimuyak.
Sa katulad na paraan, tinatamasa ng mga gurmukh ang kasiyahan ng pag-ibig at pinalaya ang kanilang sarili mula sa lahat ng pagkaalipin.
Ang angkan ng pamilya ngGuru at ng mga Sikh ay pinagpala na sumusunod sa karunungan ng Guru ay napagtanto ang sarili.