એક ઓંકાર, આદિમ ઉર્જા, દૈવી ઉપદેશકની કૃપાથી સાક્ષાત્કાર થયો
લાના અને મજનુ પ્રેમીઓ વિશ્વના તમામ ક્વાર્ટરમાં જાણીતા છે.
સોરઠ અને બીજનું ઉત્તમ ગીત દરેક દિશામાં ગવાય છે.
સસ્સી અને પુન્નુના પ્રેમની, ભલે અલગ-અલગ જ્ઞાતિઓ હોય, દરેક જગ્યાએ તેની વાત કરવામાં આવે છે.
મહીવલને મળવા માટે એચટીમાં ચિનાબ નદી તરીને આવેલા સોહનીની ખ્યાતિ જાણીતી છે.
રાંઝા અને હીર એકબીજાના પ્રેમ માટે જાણીતા છે.
પરંતુ શિષ્યો તેમના ગુરુને સહન કરે છે તે બધા કરતાં શ્રેષ્ઠ છે. તેઓ તેને સવારના અમૃત સમયે ગાય છે.
અફીણ ખાનારાઓ અફીણનો ત્યાગ કરતા નથી અને તેને ખાવા માટે સાથે બેસીને બેસી જાય છે.
જુગાર રમવામાં વ્યસ્ત રહે છે અને તેમનો દાવ ગુમાવે છે.
ચોર ચોરી કરવાનું છોડતા નથી અને પકડાય ત્યારે સજા ભોગવે છે.
દુષ્કર્મીઓ અપ્રતિષ્ઠિત સ્ત્રીઓના ઘરથી દૂર રહેતા નથી, જો કે તેઓ તેમના માટે કપડાં પણ વેચી દે છે.
પાપીઓ પાપ કરે છે અનુ સજાથી બચવા ફરાર.
પરંતુ, આ બધાથી વિપરિત, ગુરુના શીખો, (જેમની સંગત નુકસાનથી દૂર છે) તેમના ગુરુને પ્રેમ કરે છે, અને તે તેમને તેમના તમામ પાપોથી મુક્ત કરે છે.
બગીચામાં સુગંધ માણતી વખતે કાળી મધમાખી મરી જાય છે.
જીવાત નિર્ભયતાથી પોતાની જાતને જ્યોત પર બાળે છે પરંતુ તે જ્યોતના ચહેરાને છેલ્લે સુધી જોતી રહે છે.
ધૂનથી અભિભૂત થઈને હરણ જંગલોમાં ભટકે છે.
જીભના સ્વાદથી પ્રભાવિત, માછલી પોતે જ હૂક પકડે છે.
તેની માદાની વાસનાથી, નર હાથી પકડાઈ જાય છે અને જીવનભર દુઃખ સહન કરે છે.
તેવી જ રીતે, ગુરુના શીખો તેમના ગુરુને પ્રેમ કરે છે અને પોતાને તેમના સાચા સ્વરૂપમાં સ્થિર કરે છે.
લાલ પગવાળો પેટ્રિજ (ચકોર) ચંદ્રને પ્રેમ કરે છે અને તેથી તેની નજર ગુમાવ્યા વિના તેની તરફ જુએ છે.
રડી શેલડ્રેક (ચકવી) સૂર્યને પ્રેમ કરે છે, અને સૂર્યપ્રકાશમાં, તેના પ્રિયને મળવાથી આનંદ થાય છે.
કમળ પાણીને પ્રેમ કરે છે અને પાણીને તેનો ખીલેલો ચહેરો બતાવે છે.
વરસાદી પક્ષીઓ અને મોર પણ વાદળોને જોઈને બૂમો પાડે છે.
પત્ની તેના પતિને પ્રેમ કરે છે અને માતા પુત્રની સંભાળ રાખે છે.
એ જ રીતે શીખ ગુરુને પ્રેમ કરે છે અને આ પ્રેમ તેનો અંત સુધી સાથ આપે છે.
સુંદરતા અને વાસનાની મિત્રતા આખી દુનિયામાં જાણીતી છે.
અને આ ખૂબ જ વ્યવહારુ છે કે ભૂખ અને સ્વાદ પૂરક છે.
લોભ અને સંપત્તિ પણ એકબીજામાં ભળી જાય છે અને ભ્રમિત રહે છે.
સૂઈ રહેલા વ્યક્તિ માટે, એક નાનો પારણું પણ રાત્રિ પસાર કરવાનો આનંદ છે.
સ્વપ્નમાં, વ્યક્તિ ઘટનાઓના દરેક રંગનો આનંદ માણે છે.
તેવી જ રીતે શીખ અને ગુરુના પ્રેમની ગાથા અવર્ણનીય છે
માનસરોવરનો હંસ માત્ર મોતી અને ઝવેરાત ઉપાડે છે.
નાઇટિંગેલ અને આંબાના ઝાડ એકબીજા માટે પ્રેમ ધરાવે છે, અને તેથી તે તેના પર ગાય છે.
ચંદન આખી વનસ્પતિને ચાહે છે, અને જે તેની નજીક છે તે સુગંધિત બને છે.
ફિલોસોફરના પથ્થરને સ્પર્શ કરવાથી લોખંડ સોનાની જેમ ચમકે છે.
અશુદ્ધ પ્રવાહો પણ ગંગાને મળતાં પવિત્ર બની જાય છે.
શીખ અને ગુરુ વચ્ચેનો પ્રેમ પણ આવો જ છે અને શીખ માટે આ સૌથી અમૂલ્ય વસ્તુ છે.
ત્રણ પ્રકારના સંબંધો છે - પ્રથમ પિતા, માતા, બહેન, ભાઈ અને તેમના સંતાનો અને જોડાણો;
બીજું, માતાના પિતા, માતાની માતા, માતાની બહેનો, માતાના ભાઈઓ;
ત્રીજું, સસરા, સાસુ, વહુ અને ભાભી.
તેમના માટે, સોનું, ચાંદી, હીરા અને કોરલ એકઠા કરવામાં આવે છે.
પણ બધા કરતાં વહાલો છે ગુરુની શીખોનો ગુરુ પ્રત્યેનો પ્રેમ,
અને, આ તે સંબંધ છે જે સુખ લાવે છે.
વેપારી વેપાર કરે છે અને તે નફો અને નુકસાન કમાય છે.
ખેડૂત ખેતી કરે છે અને આમ વધે છે કે ઘટે છે.
નોકર સેવા કરે છે અને યુદ્ધના મેદાનમાં મારામારી કરે છે.
શાસનનું પરિણામ, યોગી તરીકે જીવવું, સંસારમાં, વનમાં રહેવું
અને કિલ્લાઓ એવા છે કે આખરે માણસ યમના જાળામાં ફસાઈ જાય છે એટલે કે સ્થળાંતર કરતો જાય છે.
પરંતુ શીખ અને તેમના ગુરુ વચ્ચે એવો પ્રેમ છે કે ક્યારેય નુકસાન સહન થતું નથી.
દ્રશ્યો અને પ્રદર્શનો જોઈને આંખો તૃપ્ત થતી નથી;
વખાણ કે દોષ, શોક કે આનંદ સાંભળીને કાન તૃપ્ત થતા નથી;
જે આનંદ અને આનંદ આપે છે તે ખાવાથી જીભ તૃપ્ત થતી નથી;
નાક સારી કે ખરાબ ગંધથી સંતુષ્ટ નથી;
કોઈ પણ વ્યક્તિ તેના જીવનકાળથી સંતુષ્ટ નથી, અને દરેક વ્યક્તિ ખોટી આશાઓ રાખે છે.
પરંતુ શીખો ગુરુથી સંતુષ્ટ છે અને તેમનો સાચો પ્રેમ અને આનંદ છે.
જે માથું ગુરુની આગળ નમતું નથી અને તેના ચરણોને સ્પર્શતું નથી તે શાપિત છે.
શાપિત છે તે આંખો જે ગુરુને જોવાને બદલે બીજાની પત્નીને જુએ છે.
એવા કાન (પણ) શાપિત છે જે ગુરુના ઉપદેશને સાંભળતા નથી અને તેના પર ધ્યાન આપતા નથી.
શાપિત છે તે જીભ જે ગુરુના શબ્દ સિવાય અન્ય મંત્રો પાઠવે છે
સેવા વિના, માથા અને પગ શાપિત છે, અને અન્ય કાર્યો નકામા છે.
શીખ અને ગુરુ વચ્ચે (સાચો) પ્રેમ છે અને સાચો આનંદ ગુરુના આશ્રયમાં છે.
ગુરુ સિવાય કોઈને પ્રેમ કરો; બીજા બધા પ્રેમ ખોટા છે.
તેના સિવાય અન્ય કોઈ સ્વાદનો આનંદ માણો નહીં, કારણ કે તે ઝેરી હશે.
બીજા કોઈના ગાયનથી ખુશ ન થાઓ, કારણ કે તે સાંભળવાથી કોઈ સુખ મળશે નહીં.
ગુરુના ઉપદેશને અનુરૂપ ન હોય તેવા તમામ કાર્યો દુષ્ટ છે અને ખરાબ ફળ આપે છે.
સાચા ગુરુના માર્ગે જ ચાલો, કારણ કે બીજા બધા માર્ગે છેતરનાર અને લૂંટનારા ચોર છે.
ગુરુની શીખોનો ગુરુ પ્રત્યેનો પ્રેમ તેમના આત્માને સત્ય સાથે ભળી જાય છે.
અન્ય આશાઓ (ભગવાન સિવાય) વિનાશ છે; તેઓ કેવી રીતે પરિપૂર્ણ કરી શકાય છે.
અન્ય મોહ ભ્રમણા છે જે આખરે (માણસને) ભટકે છે.
અન્ય ક્રિયાઓ છેતરપિંડી છે જેના દ્વારા માણસ ખામીઓ કેળવે છે અને ભોગવે છે.
અન્યતાની ભાવનાની કંપની એ જીવન જીવવાની એક કપટી રીત છે; અને તે કેવી રીતે પાપી જીવનને ધોઈ શકે છે.
ઓથમનેસ એ એક ખોટો દાવ છે જે આખરી રીતે વ્યક્તિને જીવન (યુદ્ધ) ગુમાવી દે છે.
શીખો અને ગુરુ વચ્ચેનો પ્રેમ, પ્રતિભાશાળી લોકોને નજીક લાવે છે અને તેમને એક (સંગત) બનાવે છે.
જેમ અંગોનું સંકોચન કાચબાને બચાવે છે, તેમ ગુરુની અમૃત દ્રષ્ટિ શીખને વિશ્વ મહાસાગરમાંથી બચાવે છે.
ભેદભાવપૂર્ણ જ્ઞાન ધરાવતા હંસની જેમ (દૂધમાંથી પાણી કાઢવાનું), ગુરુની આ દ્રષ્ટિ ખાદ્ય અને અખાદ્ય વિશે શાણપણ પ્રદાન કરે છે.
સાઇબેરીયન ક્રેનની જેમ, જે તેના ઝરણાને ધ્યાનમાં રાખે છે, ગુરુ પણ હંમેશા શિષ્યોની સંભાળ રાખે છે, અને (તેમની આધ્યાત્મિક શક્તિઓ દ્વારા) અદૃશ્યની આગાહી કરે છે.
જેમ માતા તેના પુત્રના આનંદને વહેંચતી નથી, તેમ ગુરુને પણ શીખની કોઈ માંગ નથી.
સાચા ગુરુ દયાળુ છે અને (ક્યારેક) શીખોની પણ કસોટી કરે છે.
ગુરુ અને શીખ વચ્ચેનો પ્રેમ પછીનાને લાખો (સિક્કા)ને લાયક ઘાસના બ્લેડની જેમ મૂલ્યવાન બનાવે છે.
જ્યોત (દીવાની) જોવી, જેમ કે જીવાત જ્યોત સાથે ભળી જાય છે અને
હરણ તેની ચેતનાને મધુર શબ્દમાં ગ્રહણ કરે છે, તેવી જ રીતે પવિત્ર મંડળની નદીમાં,
શીખ માછલી બનીને ગુરુના જ્ઞાનનો માર્ગ અપનાવીને જીવનનો આનંદ માણે છે.
(ભગવાનના) કમળના પગની કાળી મધમાખી બનીને શીખ તેની રાત ઉત્સાહપૂર્વક વિતાવે છે.
તે ગુરુના ઉપદેશને ક્યારેય ભૂલતો નથી અને વરસાદની મોસમમાં વરસાદી પક્ષીઓની જેમ તેનું પુનરાવર્તન કરે છે.
ગુરુ અને શિષ્ય વચ્ચેનો પ્રેમ એવો છે કે તેમને દ્વૈતભાવ ગમતો નથી.
એવા આપનારને ન પૂછો જેની પાસેથી તમારે બીજાને અપીલ કરવી પડશે
એવા બ્રુસ્ક બેંકરને નોકરીએ રાખશો નહીં જે પછીથી તમને પસ્તાવો કરાવશે.
એવા ગુરુની સેવા ન કરો જે તમને મૃત્યુની સજા માટે જવાબદાર બનાવે.
એવા ચિકિત્સકને જોડશો નહીં જે અભિમાનની બિમારીનો ઇલાજ ન કરી શકે.
જો દુષ્ટ વૃત્તિઓની મલિનતા સાફ ન થાય તો તીર્થસ્થાનો પર શરીરને સ્નાન કરાવવાનો શું ફાયદો.
ગુરુ અને શિષ્યો વચ્ચેનો પ્રેમ સુખ અને શાંતિ લાવે છે.
જો ચાર વિભાગો (હાથી, રથ, ઘોડો અને પાયદળ), દેશ અને સંપત્તિ ધરાવતા સૈન્યમાં માસ્ટર હોય તો;
જો રિદ્ધિઓ અને સિદ્ધિઓ દ્વારા ચમત્કારોના કબજાને લીધે અન્ય લોકો માટે આકર્ષણ હોય;
ગુણો અને જ્ઞાનથી ભરપૂર લાંબુ જીવન જીવીએ તો
અને જો કોઈની સંભાળ રાખવા માટે પૂરતા શક્તિશાળી હોવા છતાં, હજુ પણ મૂંઝવણમાં ડૂબી જાય છે,
તેને પ્રભુના દરબારમાં આશ્રય ન મળી શકે.
પોતાના ગુરુ પ્રત્યેના પ્રેમને લીધે, એક સામાન્ય ગ્રાસ કાપનાર શીખ પણ સ્વીકાર્ય બની જાય છે.
ગુરુ સિવાય એકાગ્રતા એ બધી દ્વૈત છે.
ગુરુ શબ્દના જ્ઞાન સિવાયનું જ્ઞાન વ્યર્થ છે.
ગુરુ ચરણ સિવાયની પૂજા એ બધી મિથ્યા અને સ્વાર્થ છે.
ગુરુના ઉપદેશના સ્વીકાર સિવાય, અન્ય તમામ માધ્યમો અધૂરા છે.
પવિત્ર મંડળમાં સભા સિવાય, અન્ય તમામ સંમેલનો નાજુક હોય છે.
પોતાના ગુરુને પ્રેમ કરતા શીખો (જીવનની) રમત જીતવાનું સારી રીતે જાણે છે.
કોઈની પાસે લાખો ડહાપણ, ચેતના, ગુણો, ધ્યાન, સન્માન, જપ,
તપ, સંયમ, તીર્થસ્થાન પર સ્નાન, કર્મ, ધર્મ યોગ,
પવિત્ર ગ્રંથોના પઠનનો આનંદ તેના શ્રેયને આપે છે.
પરંતુ તેમ છતાં, જો અહંકાર દ્વારા નિયંત્રિત આવી વ્યક્તિ અન્ય લોકો દ્વારા ધ્યાન દોરવા માંગે છે,
તે ભટકી ગયો છે અને ભગવાન (અને તેની રચના)ને સમજી શકતો નથી.
જો ગુરુ અને શિષ્ય વચ્ચે પ્રેમ પ્રવર્તે છે, તો અહંકારની ભાવના (પાતળી હવામાં) અદૃશ્ય થઈ જાય છે.
ગુરુનો શીખ, (ગુરુના) પગે પડીને તેના અહંકાર અને મનની ઈચ્છાઓનો ત્યાગ કરે છે.
તે પાણી લાવે છે, મંડળને ચાહક બનાવે છે, લોટ પીસે છે (લાટીગર માટે) અને તમામ મેન્યુઅલ કામ કરે છે.
તે ચાદર સાફ કરે છે અને ફેલાવે છે અને ચૂલામાં આગ લગાડતી વખતે નિરાશ થતો નથી.
તે મૃત વ્યક્તિની જેમ સંતોષને અપનાવે છે.
તેને ગુરુની પાસે રહેવાનું એવું ફળ મળે છે, જેમ ચંદન પાસે રહેવાથી રેશમ-કપાસનું ઝાડ મળે છે એટલે કે તે પણ સુગંધિત બને છે.
ગુરુને પ્રેમ કરતા શીખો તેમની શાણપણ પૂર્ણ કરે છે.
ગુરુની સેવાનું ફળ અપાર છે; જે તેની કિંમત સમજી શકે.
(જીવનના) અદ્ભુત શેડ્સમાંથી તે વ્યક્તિને સૌથી અદ્ભુત દેખાય છે.
સેવાનો સ્વાદ એટલો જ અદ્ભુત છે જેટલો મીઠો મૂંગો વ્યક્તિ માટે છે.
તે (ભગવાનનું) મોટું પરાક્રમ છે કે ઝાડમાં સુગંધ છે.
સેવા અમૂલ્ય અને અનુપમ છે; કોઈપણ દુર્લભ આ અસહ્ય ફેકલ્ટી સહન કરે છે.
માત્ર ભગવાન, સર્વજ્ઞ જ સેવાનું રહસ્ય જાણે છે.
ચંદનની સંગતમાં બીજા વૃક્ષો કેવી રીતે ચંદનમાં પરિવર્તિત થાય છે તેનું રહસ્ય કોઈ જાણતું નથી.
દીવામાંથી દીવો પ્રકાશિત થાય છે અને સમાન દેખાય છે.
જે પાણી પાણીમાં ભળે છે તેને કોઈ ઓળખી શકતું નથી.
નાની કાકી ભૃંગી જંતુમાં ફેરવાય છે; તેના વિશે કોઈ કહી શકતું નથી.
સાપ તેની ઘોડી છોડી દે છે અને આ ફરીથી એક અદ્ભુત પરાક્રમ છે.
એ જ રીતે ગુરુ અને શિષ્ય વચ્ચેનો પ્રેમ અદ્ભુત છે.
સુગંધ ફૂલોમાં રહે છે પણ ત્યાં કેવી રીતે થાય છે તે કોઈ જાણતું નથી.
ફળોનો સ્વાદ વૈવિધ્યસભર હોય છે, જો કે એક જ પાણી તેમને સિંચિત કરે છે.
દૂધમાં માખણ રહે છે પણ આ રહસ્ય કોઈને સમજાતું નથી.
ગુરુમુખોમાં, તેમના અનુશાસનને કારણે અધિકૃત આત્મનો સાક્ષાત્કાર થાય છે.
આ બધા માટે, ગુરુમુખ ગુરુ પ્રત્યેના પ્રેમની પદ્ધતિને લાગુ કરે છે,
સંગાતિ અને ગુરુના ભજન, ગુરબાની
દીવાની સળગતી જ્યોત જોઈને જીવાત પોતાની જાતને રોકી શકતા નથી.
માછલીને પાણીમાંથી બહાર કાઢવામાં આવે છે પરંતુ તેમ છતાં તે પાણી પ્રત્યેનો પ્રેમ છોડતી નથી.
શિકારીના ડ્રમ બીટને સાંભળીને, હરણ અવાજ તરફ વળે છે,
અને કાળી મધમાખી ફૂલમાં પ્રવેશીને સુગંધ માણવા માટે પોતે જ મરી જાય છે.
તેવી જ રીતે, ગુરુમુખો પ્રેમનો આનંદ માણે છે અને પોતાને તમામ બંધનોમાંથી મુક્ત કરે છે.
ગુરુ અને શીખોનો કૌટુંબિક વંશ ધન્ય છે કે જેઓ ગુરુના જ્ઞાનને અનુસરે છે તે આત્મનો સાક્ષાત્કાર કરે છે.