એક ઓંકાર, આદિમ ઉર્જા, દૈવી ઉપદેશકની કૃપાથી સાક્ષાત્કાર થયો
કહેવાય છે કે અગમ્ય મહાસાગરનું મંથન કર્યા બાદ તેમાંથી ચૌદ રત્નો બહાર કાઢવામાં આવ્યા હતા.
આ ઝવેરાત છે-ચંદ્ર, સારંગ ધનુષ્ય, શરાબ, કૌસ્તુભ મણિ, લક્ષ્મી, વૈદ્ય;
રંભા પરી, કાનધેનુ, પારિજાત, ઈચ્છાશ્રવ ઘોડો અને અમૃત દેવોને પીવડાવ્યું.
ઐરાવત હાથી, શંખ અને વિષ દેવતાઓ અને દાનવોમાં સંયુક્ત રીતે વહેંચવામાં આવ્યા હતા.
બધાને માણેક, મોતી અને કીમતી હીરા આપવામાં આવ્યા.
સમુદ્રમાંથી શંખ ખાલી નીકળ્યો, જે (આજે પણ) પોતાની વાર્તા કહે છે કે કોઈ પણ પોકળ અને ખાલી ન રહેવું જોઈએ.
જો તેઓ પવિત્ર મંડળમાં સાંભળેલા ગુરુના પ્રવચનો અને ઉપદેશોને અપનાવતા નથી.
તેઓ નકામું જીવન ગુમાવે છે.
તે શુદ્ધ અને સુંદર પાણીથી ભરેલું તળાવ છે જેમાં કમળ ખીલે છે.
કમળ સુંદર સ્વરૂપના હોય છે અને તે વાતાવરણને સુગંધિત બનાવે છે.
કાળી મધમાખીઓ વાંસના જંગલમાં રહે છે પરંતુ તેઓ કોઈક રીતે શોધે છે અને કમળ મેળવે છે.
સૂર્યોદય સાથે, તેઓ દૂર દૂરથી આકર્ષિત થાય છે અને કમળને મળે છે.
સૂર્યોદયની સાથે જ તળાવના કમળ પણ સૂર્ય તરફ મોં ફેરવે છે.
ફ્રૉન્ડ કમળની નજીકના કાદવમાં રહે છે પરંતુ વાસ્તવિક આનંદને સમજતો નથી તે કમળની જેમ માણી શકતો નથી.
જે કમનસીબ વ્યક્તિઓ પવિત્ર મંડળમાં ગુરુના ઉપદેશને સાંભળે છે તેઓ તેને અપનાવતા નથી.
તેઓ દેડકાની જેમ જીવનમાં સૌથી વધુ કમનસીબ છે.
તીર્થધામો પર, વર્ષગાંઠના તહેવારોને કારણે, ચારેય દિશાઓથી લાખો લોકો એકઠા થાય છે.
છ તત્વજ્ઞાન અને ચાર વર્ણોના અનુયાયીઓ ત્યાં પાઠ કરે છે, દાન કરે છે અને પ્રસન્ન કરે છે.
પઠન કરે છે, હોમાત્મક અર્પણ કરે છે, ઉપવાસ કરે છે અને કઠોર શિષ્યો વેદના પાઠ સાંભળે છે.
ધ્યાન કરીને, તેઓ પાઠની તકનીકો અપનાવે છે.
દેવી-દેવતાઓની પૂજા પોતપોતાના નિવાસસ્થાન - મંદિરોમાં કરવામાં આવે છે.
સફેદ વસ્ત્રો પહેરેલા લોકો સમાધિમાં વ્યસ્ત રહે છે પરંતુ ક્રેનની જેમ જ્યારે તેમને તક મળે છે ત્યારે તેઓ તરત જ ગુનો કરવા માટે ઝૂકી જાય છે.
પવિત્ર મંડળમાં ગુરુ શબ્દ સાંભળીને, જે નકલી પ્રેમીઓ તેને પોતાના જીવનમાં અપનાવતા નથી, તેઓને (તેમના જીવનમાં) કોઈ ફળ પ્રાપ્ત થતું નથી.
સાવન મહિનામાં આખું જંગલ લીલુંછમ થઈ જાય છે પણ રેતાળ પ્રદેશનો જંગલી છોડ (કેલટ્રોપિસ પ્રોસેરા) અને જાવા (દવામાં વપરાતો કાંટાદાર છોડ) સુકાઈ જાય છે.
સવંતી નક્ષત્ર (આકાશમાં તારાઓની વિશેષ રચના)માં વરસાદના ટીપાં મેળવીને વરસાદી પક્ષી (પાફિયા) તૃપ્ત થાય છે અને જો તે જ ટીપું છીપના મુખમાં પડે તો તે મોતીમાં પરિવર્તિત થાય છે.
કેળાના ખેતરોમાં એ જ ટીપું કપૂર બની જાય છે પરંતુ આલ્કલાઇન ધરતી અને કમળની ટોપી પર કોઈ અસર થતી નથી.
તે ટીપું, જો તે સાપના મોંમાં જાય છે, તો તે ઘાતક ઝેર બની જાય છે. તેથી, વાસ્તવિક અને અયોગ્ય વ્યક્તિને આપવામાં આવેલી વસ્તુની વિવિધ અસરો હોય છે.
તેવી જ રીતે જેઓ સાંસારિક માયામાં ડૂબેલા છે તેઓને પવિત્ર મંડળમાં ગુરુની વાત સાંભળવા છતાં શાંતિ મળતી નથી.
ગુરૂમુખ પ્રભુના પ્રેમનું સુખદ ફળ પ્રાપ્ત કરે છે, પણ મન લક્ષી મનમુખ, દુષ્ટ માર્ગે ચાલે છે.
મનમુખને હંમેશા નુકસાન થાય છે જ્યારે ગુરુમુખ નફો કમાય છે.
બધાં જ જંગલોમાં વનસ્પતિ છે અને બધી જગ્યાઓ પર એક જ ધરતી અને સરખું પાણી છે.
આ સમાનતા હોવા છતાં, ફળો અને ફૂલોની સુગંધ, સ્વાદ અને રંગ આશ્ચર્યજનક રીતે અલગ છે.
ઊંચું રેશમ - કપાસનું ઝાડ વિશાળ વિસ્તરણનું છે અને ફળહીન ચિલ વૃક્ષ આકાશને સ્પર્શે છે (આ બંને અહંકારી વ્યક્તિની જેમ તેમના કદ પર ગર્વ અનુભવે છે).
વાંસ તેની મહાનતા વિશે વિચારીને સળગતું રહે છે.
ચંદન આખી વનસ્પતિને સુગંધિત બનાવે છે પણ વાંસ સુગંધથી વંચિત રહે છે.
જેઓ પવિત્ર મંડળમાં ગુરુ શબ્દ સાંભળીને પણ તેને હૃદયમાં અપનાવતા નથી તેઓ કમનસીબ છે.
તેઓ અહંકારમાં ડૂબી જાય છે અને ભ્રમણા ભટકી જાય છે.
સૂર્ય તેના તેજસ્વી કિરણો સાથે અંધકારને દૂર કરે છે અને ચારે બાજુ પ્રકાશ ફેલાવે છે.
તેને જોઈને આખી દુનિયા ધંધામાં લાગી જાય છે. સૂર્ય જ બધાને બંધન (અંધકારના) માંથી મુક્ત કરે છે.
પ્રાણીઓ, પક્ષીઓ અને હરણનાં ટોળાં તેમની પ્રેમાળ ભાષામાં બોલે છે.
કાઝીઓ પ્રાર્થના માટે કોલ (અઝાન) આપે છે, યોગીઓ તેમનું ટ્રમ્પેટ (શ્રૃંગી) ફૂંકે છે અને રાજાઓના દરવાજે ઢોલ વગાડવામાં આવે છે.
ઘુવડ આમાંથી એક પણ સાંભળતું નથી અને તેનો દિવસ નિર્જન જગ્યાએ વિતાવે છે.
જેઓ પવિત્ર મંડળમાં ગુરુની વાત સાંભળીને પણ પોતાના હૃદયમાં પ્રેમાળ ભક્તિ કેળવતા નથી, તેઓ મનમુખ છે.
તેઓ પોતાનું જીવન વ્યર્થ વિતાવે છે.
ચંદ્ર, લાલ પગવાળા પેટ્રિજને પ્રેમ કરે છે, તેના પ્રકાશને ચમકતો બનાવે છે.
તે શાંતિનું અમૃત રેડે છે જેનાથી પાક, વૃક્ષો વગેરે સુખી થાય છે.
પતિ પત્નીને મળે છે અને તેને વધુ આનંદ માટે તૈયાર કરે છે.
રાત્રે બધા મળે છે પણ નર અને માદા રડી શેડ્રેક એકબીજાથી દૂર જાય છે.
આ રીતે, પવિત્ર મંડળમાં ગુરુનો ઉપદેશ સાંભળીને પણ નકલી પ્રેમી પ્રેમના ઊંડાણને જાણતો નથી.
જેમ વ્યક્તિ લસણ ખાય છે તે દુષ્ટતા ફેલાવે છે.
દ્વૈતના પરિણામો સૌથી ખરાબમાં સૌથી ખરાબ છે.
રસોડામાં વિવિધ રસો મીઠા અને ખાટા ભેળવીને છત્રીસ પ્રકારના ખોરાક રાંધવામાં આવે છે.
રસોઈયા ચારેય વર્ણોના લોકોને અને છ ફિલસૂફીના અનુયાયીઓને પીરસે છે.
જેણે ખાધું છે તે એકલો જ તેનો સ્વાદ સમજી શકે છે.
લાડુ છત્રીસ પ્રકારની બધી જ સ્વાદિષ્ટ વાનગીઓમાં તેનો સ્વાદ જાણ્યા વિના ફરે છે.
લાલ લેડીબગ માણેક અને ઝવેરાતમાં ભળી શકતી નથી કારણ કે બાદમાંનો ઉપયોગ તારમાં થાય છે જ્યારે લાલ લેડીબગનો આ રીતે ઉપયોગ કરી શકાતો નથી.
પવિત્ર મંડળમાં ગુરુનો ઉપદેશ સાંભળીને પણ જે ઠગ છે તેને પ્રેરણા મળતી નથી.
પ્રભુના દરબારમાં તેઓને સ્થાન મળતું નથી.
નદીઓ અને નાળાઓ બાદમાં મળ્યા પછી ગંગા બની જાય છે.
ઠગ 68 તીર્થસ્થાનોમાં જઈને દેવી-દેવતાઓની સેવા કરવાનું કામ કરે છે.
તેઓ, સારા અને જ્ઞાનની ચર્ચા દરમિયાન લોકો પાસેથી, ભગવાનનું નામ સાંભળે છે, જે પતન પામેલા લોકોના તારણહાર છે;
પરંતુ, તે હાથી જેવું છે જે પાણીમાં સ્નાન કરે છે પરંતુ તેમાંથી બહાર આવે છે તે ચારે બાજુ ધૂળ ફેલાવે છે.
ધૂર્તો પવિત્ર મંડળમાં ગુરુનો ઉપદેશ સાંભળે છે પણ મનમાં અપનાવતા નથી.
અમૃત દ્વારા સિંચાઈ કરવામાં આવે તો પણ કોલોસિન્થના બીજ ક્યારેય મીઠા નથી થતા,
છેતરપિંડી કરનારાઓ ક્યારેય સીધા માર્ગે નથી ચાલતા એટલે કે સત્યના માર્ગે નથી ચાલતા.
રાજા સો રાણીઓને રાખે છે અને વારાફરતી તેમના પલંગની મુલાકાત લે છે.
રાજા માટે, બધા મુખ્ય રાણીઓ છે અને તે બધાને વધુ અને વધુ પ્રેમ કરે છે.
ખંડ અને પલંગને સુશોભિત કરીને, તેઓ બધા રાજા સાથે સહવાસનો આનંદ માણે છે.
બધી રાણીઓ ગર્ભ ધારણ કરે છે અને એક-બે વેરાન બનીને બહાર આવે છે.
આ માટે, કોઈ રાજા અથવા રાણીને દોષી ઠેરવવામાં આવશે નહીં; આ બધું પાછલા જન્મોના લખાણને કારણે છે,
જેઓ ગુરુની વાત અને ગુરુનો ઉપદેશ સાંભળ્યા પછી તેને મનમાં અપનાવતા નથી.
તેઓ દુષ્ટ બુદ્ધિના અને કમનસીબ છે.
ફિલોસોફરના પથ્થરના સ્પર્શથી આઠ ધાતુઓ એક ધાતુ બની જાય છે અને લોકો તેને સોનું કહે છે.
તે સુંદર ધાતુ સોનું બની જાય છે અને ઝવેરીઓ પણ તેને સોનું સાબિત કરે છે.
પથ્થર તેનો સ્પર્શ પામ્યા પછી પણ ફિલસૂફનો પથ્થર નથી બનતો કારણ કે તેમાં પરિવાર અને કઠિનતાનો અભિમાન રહે છે (હકીકતમાં ફિલોસોફરનો પથ્થર પણ પથ્થર જ હોય છે).
પાણીમાં ફેંકવામાં આવે છે, તેના વજનના અભિમાનથી ભરેલો પથ્થર એક જ સમયે ડૂબી જાય છે.
કઠણ પથ્થર ક્યારેય ભીનો થતો નથી અને અંદરથી એટલો જ સૂકો રહે છે જેવો તે પહેલા હતો. તે માત્ર ઘડા તોડવા શીખે છે.
આગમાં મુકવામાં આવે ત્યારે તે તિરાડ પડે છે અને એરણ પર મારવામાં આવે ત્યારે તે બરડ બની જાય છે.
આવા વ્યક્તિઓ પણ પવિત્ર મંડળમાં ગુરુના ઉપદેશ સાંભળ્યા પછી પણ તેમના હૃદયમાં ઉપદેશોનું મહત્વ રાખતા નથી.
નકલી સ્નેહ બતાવીને, કોઈ પણ બળજબરીથી સાચું સાબિત કરી શકતું નથી.
માનસરોવર (તળાવ) માં શુદ્ધ પાણી, માણેક અને મોતી શોભે છે.
હંસનું કુટુંબ સ્થિર શાણપણનું છે અને તે બધા જૂથો અને રેખાઓમાં રહે છે.
તેઓ માણેક અને મોતી ઉપાડીને તેમની પ્રતિષ્ઠા અને આનંદમાં વધારો કરે છે.
ત્યાંનો કાગડો નામહીન, આશ્રયહીન અને ઉદાસ રહે છે,
અખાદ્યને તે ખાદ્ય અને ખાદ્યને અખાદ્ય ગણે છે અને જંગલમાંથી જંગલમાં ભટકતો જાય છે.
જ્યાં સુધી કોઈ વ્યક્તિ પવિત્ર મંડળમાં ગુરુ શબ્દ સાંભળે છે ત્યાં સુધી તેનું શરીર અને મન સ્થિર થતું નથી.
તેનો પથ્થરનો દરવાજો (શાણપણનો) અનલોક નથી.
રોગથી પીડિત માણસ ઘણા ચિકિત્સક પાસે સારવાર માટે પૂછતો જાય છે.
બિનઅનુભવી ચિકિત્સકને દર્દીની સમસ્યા તેમજ તે માટેની દવાની જાણ હોતી નથી.
પીડિત વ્યક્તિ વધુ ને વધુ પીડાય છે.
જો કોઈ પરિપક્વ ચિકિત્સક મળે, તો તે યોગ્ય દવા સૂચવે છે, જે રોગને દૂર કરે છે.
હવે, જો દર્દી નિયત શિસ્તનું પાલન ન કરે અને બધું જ મીઠી અને ખાટી ખાવાનું ચાલુ રાખે, તો ડૉક્ટરનો વાંક નથી.
સંયમના અભાવે દર્દીની બીમારી દિવસ-રાત વધતી જ જાય છે.
જો કોઈ ઠગ પણ પવિત્ર મંડળમાં આવીને બેસે.
તે દુષ્ટતા દ્વારા નિયંત્રિત થઈને તેના દ્વૈતમાં નાશ પામે છે.
ચંદનનું તેલ, કસ્તુરી-બિલાડીની સુગંધ, કપૂર, કસ્તુરી વગેરેનું મિશ્રણ કરવું.
પરફ્યુમર સુગંધ તૈયાર કરે છે.
તેનો ઉપયોગ કરતી વખતે, કોઈ નિષ્ણાતોની એસેમ્બલીમાં આવે છે, તે બધા સુગંધથી ભરપૂર બને છે.
જો આ જ સુગંધ ગધેડા પર લગાવવામાં આવે તો તે તેનું મહત્વ સમજી શકતી નથી અને ગંદી જગ્યાએ ભટકતી રહે છે.
ગુરુના વચનો સાંભળીને, જે પોતાના હૃદયમાં પ્રેમાળ ભક્તિ અપનાવતો નથી.
તેઓ આંખ અને કાન હોવા છતાં અંધ અને બહેરા છે.
હકીકતમાં, તે કોઈ મજબૂરીમાં પવિત્ર મંડળમાં જાય છે.
રેશમમાંથી બનેલા અમૂલ્ય કપડાં ધોવામાં આવે ત્યારે તે ચમકી ઉઠે છે.
તેમને કોઈપણ રંગમાં રંગો તેઓ વિવિધ રંગોમાં સુંદર છે.
સૌંદર્ય, રંગ અને આનંદના કુલીન પ્રશંસકો તેમને ખરીદે છે અને પહેરે છે.
ત્યાં એ ભવ્યતાથી ભરેલાં વસ્ત્રો લગ્ન સમારોહમાં તેમની શોભાનું સાધન બની જાય છે.
પરંતુ કાળો ધાબળો ન તો ધોઈને ચમકતો હોય છે અને ન તો તેને કોઈપણ રંગમાં રંગી શકાય છે.
પવિત્ર ધર્મસભામાં જઈને અને ગુરુનો ઉપદેશ સાંભળ્યા પછી પણ જ્ઞાનીની જેમ, જો કોઈ વ્યક્તિ વિશ્વ મહાસાગરની શોધમાં જાય એટલે કે સાંસારિક સામગ્રીની ઈચ્છા રાખે.
આવી છેતરપિંડી એ ત્યજી દેવાયેલી અને નિર્જન જગ્યા જેવી છે.
ખેતરમાં ઉગતા તલનો છોડ બધા કરતા ઉંચો લાગે છે.
આગળ વધવા પર તે ચારે બાજુ વેરાન રીતે ફેલાય છે અને પોતાને ટકાવી રાખે છે.
જ્યારે પાક લેવાનું શરૂ થાય છે, ત્યારે બીજ વિનાના તલના છોડને સ્પષ્ટ રીતે છોડી દેવામાં આવે છે.
તેઓ નકામા ગણાય છે કારણ કે હાથી ઘાસની જાડી વૃદ્ધિ શેરડીના ખેતરોમાં નકામી છે.
પવિત્ર મંડળમાં ગુરુની વાત સાંભળીને પણ જેઓ કોઈ શિસ્ત નથી રાખતા તેઓ ભૂતની જેમ ફરે છે.
તેમનું જીવન અર્થહીન બની જાય છે અને તેઓ અહીં અને પરલોકમાં તેમના ચહેરા કાળા કરે છે.
યમ (મૃત્યુના દેવ) ના વાસમાં તેઓને યમના દૂતોને સોંપવામાં આવે છે.
બ્રોન્ઝ ચમકતો અને તેજસ્વી દેખાય છે. કાંસાની થાળીમાંથી ખાધા પછી તે અશુદ્ધ થઈ જાય છે.
તેની અશુદ્ધિ રાખ દ્વારા સાફ કરવામાં આવે છે અને પછી તેને ગંગાના પાણીમાં ધોવામાં આવે છે.
ધોવાથી બહારથી સાફ થઈ જાય છે પરંતુ ગરમીના અંદરના ભાગમાં કાળાશ રહે છે.
શંખ બાહ્ય અને આંતરિક બંને રીતે અશુદ્ધ છે કારણ કે જ્યારે ફૂંકાય છે, ત્યારે થૂંક તેમાં જાય છે. જ્યારે તે અવાજ કરે છે, હકીકતમાં તે તેમાં રહેલી અશુદ્ધિઓને કારણે રડે છે.
પવિત્ર મંડળમાં શબ્દ સાંભળીને ઠગ વાહિયાત વાતો કરે છે.
પણ કેવળ વાતો કરવાથી કોઈ તૃપ્ત થતું નથી, જેમ કે માત્ર સાકર શબ્દ ઉચ્ચારવાથી તેનું મોં મીઠુ થઈ શકતું નથી.
જો માખણ ખાવું હોય તો પાણી મંથન ન કરવું જોઈએ, એટલે કે માત્ર વાતો કરવાથી યોગ્ય પરિણામ ન આવે.
વૃક્ષો વચ્ચે વધુ ખરાબ, એરંડા અને ઓલિન્ડર છોડ ચારે બાજુ દેખાય છે.
એરંડા પર ફૂલો ઉગે છે અને પાઈબલ્ડ બીજ તેમાં રહે છે.
તેના કોઈ ઊંડા મૂળ નથી અને ઝડપી પવન તેને ઉખેડી નાખે છે.
ઓલિએન્ડર છોડ પર કળીઓ ઉગે છે જે દુષ્ટ ભાવનાને ગમતી હોય છે અને ચારે બાજુ અપ્રિય ગંધ ફેલાવે છે.
બહારથી તેઓ લાલ ગુલાબ જેવા હોય છે પરંતુ આંતરિક રીતે દ્વિધાગ્રસ્ત વ્યક્તિની જેમ તેઓ સફેદ હોય છે (ઘણા પ્રકારના ડરને કારણે).
પવિત્ર ધર્મસભામાં ગુરુ શબ્દ સાંભળ્યા પછી પણ જો કોઈ શરીર ગણતરીમાં ખોવાઈ જાય તો તે સંસારમાં ભટકી જાય છે.
નકલી પ્રેમીના ચહેરા પર રાખ ફેંકવામાં આવે છે અને તેનો ચહેરો કાળો કરવામાં આવે છે.
જંગલમાં વૈવિધ્યસભર રંગોની વનસ્પતિ શણગારે છે.
કેરીને હંમેશા એક સરસ ફળ માનવામાં આવે છે અને આલૂ, સફરજન, દાડમ વગેરે જે ઝાડ પર ઉગે છે.
લીંબુની સાઈઝની દ્રાક્ષ, આલુ, મીમોસેસ, શેતૂર, ખજૂર વગેરે ફળો આપતા આનંદદાયક છે.
પીલુ, પેજુ, બેર, અખરોટ, કેળા, (તમામ નાના અને મોટા ભારતીય ફળો) પણ (ભારતીય) વૃક્ષો પર ઉગે છે.
પરંતુ ખડમાકડીને તે બધું ગમતું નથી અને રેતાળ પ્રદેશના જંગલી છોડ અક્ક પર બેસીને કૂદી પડે છે.
જો ગાય કે ભેંસના ચાંચ પર જળો નાખવામાં આવે તો તે અશુદ્ધ લોહી ચૂસે છે, દૂધ નહીં.
પવિત્ર મંડળમાં ગુરુના વચનને સાંભળ્યા પછી પણ જેઓ નુકસાન અને નફાની લાગણીઓ વચ્ચે ટૉસ કરે છે.
તેમનો ખોટો પ્રેમ કોઈ જગ્યાએ પહોંચી શકતો નથી.
લાખો દેડકા, ક્રેન્સ, શંખ, રેતાળ પ્રદેશના છોડ (અક્ક), ઊંટ, કાંટા (જાવ) કાળા સાપ;
રેશમના કપાસના ઝાડ, ઘુવડ, રડી શેલડ્રેક્સ, લાડુ, હાથી, વેરાન સ્ત્રીઓ;
પથ્થરો, કાગડાઓ, દર્દીઓ, ગધેડા, કાળા ધાબળા;
બીજ વિનાના તલના છોડ, એરંડા, કોલોસિન્થ;
કળીઓ, ઓલિન્ડર (કાનેર) ત્યાં (વિશ્વમાં) છે. આ બધાના ઘોર અવગુણો મારામાં છે.
જે વ્યક્તિ પવિત્ર મંડળમાં ગુરુનો શબ્દ સાંભળે છે તે ગુરુના ઉપદેશને હૃદયમાં અપનાવતો નથી.
ગુરુનો વિરોધ કરે છે અને આવા અસંતુલિત વ્યક્તિનું જીવન અપમાનજનક છે.
લાખો નિંદા કરનારા છે, લાખો ધર્મત્યાગી છે અને લાખો દુષ્ટ લોકો તેમના મીઠા માટે અસત્ય છે.
અવિશ્વાસુ, કૃતઘ્ન, ચોર, વગદાર અને લાખો અન્ય કુખ્યાત વ્યક્તિઓ છે.
હજારો એવા છે જેઓ બ્રાહ્મણ, ગાય અને પોતાના પરિવારના હત્યારા છે.
લાખો જૂઠ્ઠાણા, ગુરુના આગ્રહી, દોષિત અને અપ્રતિષ્ઠિત લોકો છે.
ઘણા ગુનેગાર, પડી ગયેલા, ખામીઓથી ભરેલા અને દુરાચારી લોકો છે.
લાખો લોકો વિવિધ પ્રકારના વેશમાં છે, છેતરપિંડી કરે છે અને શેતાન માટે મૈત્રીપૂર્ણ છે, તેમની સાથે શુભેચ્છાઓની આપલે કરે છે.
હે ભગવાન, તમે બધા જાણો છો કે હું કેવી રીતે નકારું છું (તમારી ભેટો કર્યા પછી). હું ઠગ છું અને હે પ્રભુ, તમે સર્વજ્ઞ છો.
હે સ્વામી, તમે પતન પામેલાઓનું ઉત્થાન કરનાર છો અને તમારી પ્રતિષ્ઠા હંમેશા રાખો છો.