એક ઓંકાર, આદિમ ઉર્જા, દૈવી ઉપદેશકની કૃપાથી સાક્ષાત્કાર થયો
ભગવાને પોતે સાચા ગુરુ નાનકને બનાવ્યા.
ગુરુના શીખ બનીને, ગુરુ અંગદ આ પરિવારમાં જોડાયા.
સાચા ગુરુને ગમતા ગુરુ અમરદાસ ગુરુના શીખ બન્યા.
પછી ગુરુના શીખ રામદાસને ગુરુ તરીકે ઓળખવામાં આવ્યા.
ત્યારબાદ ગુરુ અર્જન ગુરુના શિષ્ય તરીકે આવ્યા (અને ગુરુ તરીકે સ્થાપિત થયા).
હરગોબિંદ, ગુરુની શીખ કોઈ વ્યક્તિ ઈચ્છે તો પણ છુપાઈ શકે નહીં (અને આનો અર્થ એ થાય કે બધા ગુરુઓને સમાન પ્રકાશ હતો).
ગુરુમુખ (ગુરુ નાનક) એ ફિલોસોફરના પથ્થર બનીને બધા શિષ્યોને પૂજનીય બનાવ્યા.
ફિલોસોફરનો પથ્થર તમામ યોગ્ય ધાતુઓને સોનામાં રૂપાંતરિત કરે છે તે રીતે તેણે તમામ વર્ણોના લોકોને પ્રકાશિત કર્યા.
ચંદન બનીને તેણે તમામ વૃક્ષોને સુગંધિત કર્યા.
તેમણે શિષ્યને ગુરુ બનાવવાની અજાયબી સિદ્ધ કરી.
એક દીવો બીજા દીવા દ્વારા પ્રગટાવવામાં આવે છે તેવી જ રીતે પોતાનો પ્રકાશ વિસ્તાર્યો.
જેમ પાણીમાં પાણી ભળી જાય છે, તેવી જ રીતે અહંકારને દૂર કરીને, શીખ ગુરુમાં ભળી જાય છે.
એ ગુરુમુખનું જીવન સફળ છે જેને સાચા ગુરુ મળ્યા છે.
ગુરુ સમક્ષ શરણાગતિ પામનાર ગુરૂમુખ ધન્ય છે અને તેનું ભાગ્ય સંપૂર્ણ છે.
સાચા ગુરુએ તેમને તેમના ચરણોમાં સ્થાન આપીને (ભગવાનનું) નામ યાદ કરાવ્યું છે.
હવે અલગ થઈને તે ઘરમાં જ રહે છે અને માયા તેની અસર કરતી નથી.
ગુરુના ઉપદેશોને આચરણમાં મૂકીને, તેણે અદૃશ્ય ભગવાનનો અહેસાસ કર્યો છે.
પોતાનો અહંકાર ગુમાવીને, ગુરુ-લક્ષી ગુરુમુખ હજી મૂર્ત હોવા છતાં મુક્ત થઈ ગયો છે.
ગુરુમુખો તેમના અહંકારને ભૂંસી નાખે છે અને ક્યારેય પોતાની જાતને ધ્યાનમાં લેવા દેતા નથી.
દ્વૈતને દૂર કરીને, તેઓ ફક્ત એક જ ભગવાનની પૂજા કરે છે.
ગુરુને ભગવાન તરીકે સ્વીકારીને તેઓ ગુરુના શબ્દો કેળવીને, તેને જીવનમાં ઉતારે છે.
ગુરુમુખો સેવા કરે છે અને સુખનું ફળ પ્રાપ્ત કરે છે.
આ રીતે પ્રેમનો પ્યાલો મેળવો,
તેઓ તેમના મનમાં આ અસહ્ય અસર સહન કરે છે.
ગુરુ લક્ષી સવારે વહેલા ઉઠે છે અને બીજાને પણ આવું કરવા માટે બનાવે છે.
ભ્રમણાનો ત્યાગ કરવો એ તેના માટે પવિત્ર સ્થળોએ સ્નાન કરવા સમાન છે.
ગુરુમુખ કાળજીપૂર્વક અને ધ્યાનપૂર્વક મૂલમંતરનો પાઠ કરે છે.
ગુરુમુખ એકાગ્રતાથી પ્રભુ પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરે છે.
પ્રેમનું લાલ નિશાન તેના કપાળને શોભે છે.
ગુરુની શીખોના પગ પર પડીને અને આ રીતે પોતાની નમ્રતા દ્વારા, તે અન્યને તેમના ચરણોમાં શરણે બનાવે છે.
ચરણ સ્પર્શ કરીને, ગુરુની શીખ તેમના પગ ધોવે છે.
પછી તેઓ અમૃત શબ્દ (ગુરુના) નો સ્વાદ લે છે જેના દ્વારા મન નિયંત્રિત થાય છે.
તેઓ પાણી લાવે છે, સંગતને પંખો લગાવે છે અને રસોડાના ફાયરબોક્સમાં લાકડા મૂકે છે.
તેઓ ગુરુઓના સ્તોત્રો સાંભળે છે, લખે છે અને બીજાને લખવા માટે કરાવે છે.
તેઓ ભગવાનના નામનું સ્મરણ, દાન અને પ્રસન્નતાનો અભ્યાસ કરે છે.
તેઓ નમ્રતાથી ચાલે છે, મીઠી બોલે છે અને પોતાના હાથની કમાણી ખાય છે.
ગુરુની શીખ ગુરુની શીખોને મળે છે.
પ્રેમાળ ભક્તિથી બંધાયેલા, તેઓ ગુરુની વર્ષગાંઠો ઉજવે છે.
તેમના માટે ગુરુની શીખ એ દેવ, દેવી અને પિતા છે.
માતા, પિતા, ભાઈ અને પરિવાર પણ ગુરુની શીખ છે.
ગુરુની શીખો સાથે મુલાકાત એ શીખો માટે ખેતીનો વ્યવસાય તેમજ અન્ય લાભદાયક વ્યવસાય છે.
ગુરુના શીખ જેવા હંસના સંતાનો પણ ગુરુના શીખ છે.
ગુરુમુખો ક્યારેય જમણી કે ડાબી બાજુના શુકનને તેમના હૃદયમાં લેતા નથી.
જ્યારે તેઓ કોઈ પુરુષ કે સ્ત્રીને જોતા હોય ત્યારે તેઓ તેમના પગલાં પાછા ખેંચતા નથી.
તેઓ પ્રાણીઓની કટોકટી અથવા છીંક પર ધ્યાન આપતા નથી.
દેવી-દેવતાઓની ન તો તેમની સેવા કરવામાં આવે છે કે ન તો તેમની પૂજા કરવામાં આવે છે.
કપટમાં ન ફસાઈને, તેઓ તેમના મનને ભટકવા દેતા નથી.
ગુરસિખોએ જીવનના ક્ષેત્રમાં સત્યનું બીજ વાવ્યું છે અને તેને ફળદાયી બનાવ્યું છે.
આજીવિકા કમાવવા માટે, ગુરૂમુખો ધર્મનું ધ્યાન રાખે છે અને સત્યને હંમેશા યાદ રાખે છે.
તેઓ જાણે છે કે સર્જકે પોતે જ સત્ય બનાવ્યું છે (અને ફેલાવ્યું છે).
તે સાચા ગુરુ, સર્વોચ્ચ, કરુણાપૂર્વક પૃથ્વી પર અવતર્યા છે.
નિરાકારને શબ્દના રૂપમાં રૂપાંતરિત કરીને તેણે બધા માટે તેનું પઠન કર્યું છે.
ગુરુએ પવિત્ર મંડળના ઊંચા ટેકરાની સ્થાપના કરી છે જેને સત્યના ધામ તરીકે પણ ઓળખવામાં આવે છે.
ત્યાં માત્ર સાચા સિંહાસનની સ્થાપના કરીને તેણે બધાને નમસ્કાર કર્યા છે.
ગુરુની શીખો ગુરુની શીખોને સેવા કરવાની પ્રેરણા આપે છે.
પવિત્ર મંડળની સેવા કરવાથી તેઓ સુખનું ફળ મેળવે છે.
બેઠક સાદડીઓ સાફ કરીને અને ફેલાવીને તેઓ પવિત્ર મંડળની ધૂળમાં સ્નાન કરે છે.
તેઓ ન વપરાયેલ ઘડા લાવે છે અને તેમને પાણીથી ભરે છે (તેને ઠંડુ કરવા માટે).
તેઓ પવિત્ર ખોરાક (મહા પાર્ષદ) લાવે છે, અન્ય લોકોમાં વહેંચે છે અને ખાય છે.
વૃક્ષ વિશ્વમાં છે અને માથું નીચે રાખે છે.
તે અડગ રહે છે અને માથું નીચું રાખે છે.
પછી ફળથી ભરપૂર બનીને તે પથ્થરના મારામારી સહન કરે છે.
આગળ તે કરવત થાય છે અને વહાણ બનાવવાનું કારણ બને છે.
હવે તે પાણીના માથા પર ફરે છે.
માથા પર આયર્ન-આરી જન્માવીને, તે સમાન લોખંડ (જહાજ બનાવવા માટે વપરાય છે) સમગ્ર પાણીમાં વહન કરે છે.
લોખંડની મદદથી ઝાડને કાપીને કાપી નાખવામાં આવે છે અને તેમાં લોખંડની ખીલીઓ ચોંટી જાય છે.
પરંતુ વૃક્ષ તેના માથા પર લોખંડને પાણી પર તરતું રાખે છે.
પાણી પણ તેને પોતાનો દત્તક પુત્ર માનીને તેને ડૂબતો નથી.
પરંતુ ચંદનનું લાકડું મોંઘુ બનાવવા માટે જાણી જોઈને ડૂબી જાય છે.
ગુણના ગુણથી સદ્ગુણ ઉત્પન્ન થાય છે અને આખું સંસાર પણ સુખી રહે છે.
હું તેને બલિદાન આપું છું જે ખરાબના બદલામાં સારું કરે છે.
જે પ્રભુના આદેશ (ઇચ્છા)નો સ્વીકાર કરે છે તે આખું જગત તેમના આદેશ (હુકમ)ને સ્વીકારે છે.
ગુરુનો આદેશ છે કે પ્રભુની ઈચ્છાને સકારાત્મક રીતે સ્વીકારવામાં આવે.
પ્રેમાળ ભક્તિનો પ્યાલો પીને, તેઓ અદ્રશ્ય (ભગવાન)ની કલ્પના કરે છે.
ગુરુમુખો પણ આ રહસ્યને જોયા (સાક્ષાત્કાર) કરતા નથી.
ગુરુમુખો પોતાનામાંથી અહંકારને કાઢી નાખે છે અને પોતાની જાતને ક્યારેય નજરમાં આવવા દેતા નથી.
ગુરુ લક્ષી લોકો સુખનું ફળ પ્રાપ્ત કરે છે અને તેના બીજ ચારે બાજુ ફેલાવે છે.
સાચા ગુરુના દર્શન કર્યા પછી, ગુરુની શીખ તેમના પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરે છે.
સાચા ગુરુના શબ્દ પર વિચાર કરીને તે જ્ઞાન કેળવે છે.
તે મંત્ર અને ગુરુના ચરણ કમળને પોતાના હૃદયમાં રાખે છે.
તે સાચા ગુરુની સેવા કરે છે અને પરિણામે આખું વિશ્વ તેમની સેવા કરે છે.
ગુરુ શિષ્યને પ્રેમ કરે છે અને શિષ્ય આખા જગતને સુખી કરે છે.
આ રીતે, તે શિષ્ય ગુરુમુખોનો ધર્મ બનાવે છે અને પોતાનામાં બેસે છે.
ગુરુએ શીખોને યોગની તરકીબ સમજાવી છે.
બધી આશાઓ અને તૃષ્ણાઓ વચ્ચે અતૂટ રહો.
ઓછું ખાવું અને થોડું પાણી પીવું.
ઓછું બોલો અને વાહિયાત વાત ન કરો.
ઓછી ઊંઘ લો અને કોઈપણ મોહમાં ફસાશો નહીં.
સ્વપ્નમાં (અવસ્થામાં) હોવાથી લોભથી મોહિત નથી; (તેઓ તેમના સપનામાં ફક્ત શબ્દો અથવા સત્સંગ પર તેમનું મન કેન્દ્રિત રાખે છે, અથવા 'સુંદર' વસ્તુઓ અથવા સ્ત્રીઓ કહો, તેઓ જીવંત રહે છે, તેઓ પ્રેમમાં ફસાતા નથી).
ગુરુનો ઉપદેશ એ યોગીની બુટ્ટી છે.
ક્ષમા એ પેચ કરેલું ધાબળો છે અને ભિખારીના ખરાબમાં માયાના ભગવાન (ભગવાન)નું નામ છે.
નમ્રતાપૂર્વક પગની રાખનો સ્પર્શ.
પ્રેમનો પ્યાલો એ કટોરો છે, જે સ્નેહના ખોરાકથી ભરેલો છે.
જ્ઞાન એ સ્ટાફ છે જેની સાથે મનની વિવિધ વૃત્તિઓના સંદેશવાહકો સંસ્કારી બને છે.
પવિત્ર મંડળ એ શાંત ગુફા છે જ્યાં યોગી સમ્યક્ સ્થિતિમાં રહે છે.
સર્વોપરી વિશેનું જ્ઞાન એ યોગીનું રણશિંગુ (સિંગ) છે અને શબ્દનું પઠન એ તેનું વગાડવું છે.
ગુરુમુખોની શ્રેષ્ઠ સભા એટલે કે આય પંથ, પોતાના ઘરમાં સ્થાયી થઈને પ્રાપ્ત કરી શકાય છે.
આવા લોકો (ગુરુમુખો) આદિમ ભગવાન સમક્ષ નમસ્કાર કરે છે અને અદ્રશ્ય (ઈશ્વર)ના દર્શન કરે છે.
શિષ્યો અને ગુરુઓએ એકબીજા માટેના પરસ્પર પ્રેમમાં પોતાને જકડી રાખ્યા છે.
દુન્યવી બાબતોથી ઉપર ઉઠીને, તેઓ (તેમના અંતિમ ભાગ્ય) ભગવાનને મળે છે.
ગુરુનો ઉપદેશ સાંભળીને,
ગુરુની શીખે અન્ય શીખોને બોલાવ્યા છે.
ગુરુના ઉપદેશોને અપનાવીને,
શીખે બીજાને પણ તે જ સંભળાવ્યું છે.
ગુરુની શીખ શીખોને ગમ્યું અને આમ એક શીખ શીખોને મળ્યો.
ગુરુ અને શિષ્યની જોડીએ લંબચોરસ ડાઇસની વિશ્વ રમત જીતી લીધી છે.
ચેસના ખેલાડીઓએ ચેસની સાદડી ફેલાવી છે.
હાથી, રથ, ઘોડા અને પદયાત્રીઓને લાવવામાં આવ્યા છે.
રાજાઓ અને મંત્રીઓના જૂથો ભેગા થયા છે અને દાંત અને ખીલીઓ લડી રહ્યા છે.
રાજાઓ અને મંત્રીઓના જૂથો ભેગા થયા છે અને દાંત અને ખીલીઓ લડી રહ્યા છે.
ગુરુમુખે ચાલ કરીને ગુરુ સમક્ષ પોતાનું હૃદય ખોલ્યું.
ગુરુએ પદયાત્રીને મંત્રી પદ સુધી ઊંચકીને સફળતાના મહેલમાં સ્થાન આપ્યું છે (અને આ રીતે શિષ્યના જીવનનો ખેલ બચાવ્યો છે).
કુદરતી નિયમ (ભગવાનના ભય) હેઠળ જીવ (જીવ) ની કલ્પના (માતા દ્વારા) થાય છે અને ભય (કાયદા) માં તેનો જન્મ થાય છે.
ભયથી તે ગુરુના માર્ગ (પંથ)ના આશ્રયમાં આવે છે.
પવિત્ર મંડળમાં રહીને ડરમાં તે સાચા શબ્દની યોગ્યતા મેળવે છે
ભય (કુદરતી નિયમો) માં તે જીવનમાં મુક્ત થાય છે અને ભગવાનની ઇચ્છાને ખુશીથી સ્વીકારે છે.
ભયથી તે આ જીવન છોડી દે છે અને સમતુલામાં ભળી જાય છે.
ભયમાં તે પોતાનામાં સ્થિર થાય છે અને પરમ પરફેક્ટ પરમાત્માને પ્રાપ્ત કરે છે.
જેમણે ગુરુને ભગવાન તરીકે સ્વીકારીને ભગવાનમાં આશ્રય લીધો છે.
જેમણે પ્રભુના ચરણોમાં હૃદય મૂક્યું છે, તેઓ કદી નાશવંત થતા નથી.
તેઓ, ગુરુના જ્ઞાનમાં ઊંડે ઊંડે જડાઈને, પોતાને પ્રાપ્ત કરે છે.
તેઓ ગુરુમુખોની દિનચર્યા અપનાવે છે, અને ભગવાનની ઇચ્છા તેમને પ્રિય બની જાય છે.
ગુરુમુખો તરીકે, તેમનો અહંકાર ગુમાવીને, તેઓ સત્યમાં ભળી જાય છે.
વિશ્વમાં તેમનો જન્મ સાર્થક છે અને તેઓ સમગ્ર વિશ્વમાં પણ છે.