એક ઓંકાર, દિવ્ય ઉપદેશકની કૃપાથી પ્રાપ્ત થયેલી પ્રાથમિક ઊર્જા
સાચા ગુરુ (ભગવાન) સાચા સમ્રાટ છે; અન્ય તમામ દુન્યવી પ્રકારો નકલી છે.
સાચા ગુરુ પ્રભુના ભગવાન છે; નવ નાથ (તપસ્વી યોગી આદેશોના સભ્યો અને વડાઓ) નિર્વાસિત અને કોઈ ગુરુ વિનાના છે.
સાચા ગુરુ સાચા દાનકર્તા છે; અન્ય દાતાઓ ફક્ત તેમની પાછળ જાય છે.
સાચા ગુરુ એ સર્જક છે અને અજાણ્યાઓને નામ (નામ) આપીને પ્રખ્યાત કરે છે.
સાચા ગુરુ જ સાચો બેંકર છે; અન્ય શ્રીમંત વ્યક્તિઓ પર વિશ્વાસ કરી શકાતો નથી.
સાચા ગુરુ જ સાચા વૈદ્ય છે; અન્યો પોતે સ્થળાંતરના ખોટા બંધનમાં કેદ છે.
સાચા ગુરુ વિના તેઓ બધા માર્ગદર્શક બળ વગરના છે.
સાચા ગુરુ એ તીર્થસ્થાનો છે જેના આશ્રયમાં હિંદુઓના અઠ્ઠાવટી તીર્થસ્થાનો છે.
દ્વંદ્વથી પરે હોવાથી, સાચા ગુરુ એ સર્વોપરી ભગવાન છે અને અન્ય દેવો તેમની સેવા કરીને જ વિશ્વ સમુદ્રને પાર કરે છે.
સાચો ગુરુ એ ફિલસૂફનો પથ્થર છે જેના પગની ધૂળ લાખો ફિલોસોફરના પથ્થરોને શોભે છે.
સાચા ગુરુ એ સંપૂર્ણ મનોકામના પૂર્ણ કરનાર વૃક્ષ છે જેનું ધ્યાન લાખો ઈચ્છાઓ પૂર્ણ કરનાર વૃક્ષો દ્વારા કરવામાં આવે છે.
સાચા ગુરુ આનંદનો સાગર છે તે જુદા જુદા ઉપદેશોના રૂપમાં મોતી વહેંચે છે.
સાચા ગુરુના ચરણ એ કલ્પિત રત્ન (ચિંતામણિ)ની ઇચ્છા પૂરી કરે છે જે અસંખ્ય રત્નોને ચિંતાઓથી મુક્ત બનાવે છે.
સાચા ગુરુ (ભગવાન) સિવાય અન્ય તમામ દ્વૈત છે (જે વ્યક્તિ સ્થળાંતરનું ચક્ર બનાવે છે).
ચોર્યાસી લાખ પ્રજાતિઓમાંથી મનુષ્યનું જીવન શ્રેષ્ઠ છે.
માણસ પોતાની આંખોથી જુએ છે અને જીભ વડે તે ભગવાનની સ્તુતિ કરે છે.
કાનથી તે ધ્યાનથી સાંભળે છે અને નાકથી પ્રેમથી ગંધ લે છે.
હાથ વડે તે આજીવિકા મેળવે છે અને પગની શક્તિથી ચાલે છે.
આ પ્રજાતિમાં ગુરમુખનું જીવન સફળ છે પણ મનમુખી, મનની વિચારસરણી કેવી છે? મનમુખનું વિચાર દુષ્ટ છે.
મનમુખ, પ્રભુને ભૂલીને માણસો પર પોતાની આશાઓ બાંધે છે.
તેનું શરીર પ્રાણીઓ અને ભૂત કરતાં પણ ખરાબ છે.
મનમુખ, ચિત્ત લક્ષી, સાચા ગુરુ ભગવાનને છોડીને મનુષ્યનો દાસ બની જાય છે.
માણસનો કર્મશીલ છોકરો બનીને તે દરરોજ તેને સલામ કરવા જાય છે.
ચોવીસ કલાક (આઠ પહાડ) હાથ જોડીને તે તેના ગુરુ સમક્ષ ઊભો રહે છે.
તેની પાસે ઊંઘ, ભૂખ અને આનંદ નથી અને તે એટલો ડરતો રહે છે કે જાણે તેને બલિદાન આપવામાં આવ્યું હોય.
વરસાદ, ઠંડી, સૂર્યપ્રકાશ, છાંયડા દરમિયાન તે અસંખ્ય વેદનાઓમાંથી પસાર થાય છે.
યુદ્ધના મેદાનમાં (જીવનના) આ જ વ્યક્તિ, લોખંડના તણખાને ફટાકડા સમજીને જીવલેણ ઘાયલ થાય છે.
સંપૂર્ણ ગુરુના (આશ્રય) વિના, તે જાતજાતમાં ભટકે છે.
ભગવાનના ભગવાન (ભગવાન)ની સેવા કરતા નથી, ઘણા ભગવાન (નાથ) ગુરુ બનીને લોકોને તેમના શિષ્યો તરીકે દીક્ષા આપે છે.
તેઓ કાન ફાડી નાખે છે અને તેમના શરીર પર રાખ લગાવીને ભીખ માંગવા માટેના બાઉલ અને સ્ટાફ લઈ જાય છે.
ઘરે-ઘરે જઈને, તેઓ ખોરાકની ભીખ માંગે છે અને તેમની સિંગી વગાડે છે, જે શિંગડાથી બનેલું એક ખાસ સાધન છે.
શિવરાત્રીના મેળામાં ભેગા મળીને તેઓ એકબીજા સાથે ખાણીપીણી અને પીણાનો કપ વહેંચે છે.
તેઓ બાર સંપ્રદાયો (યોગીઓના)માંથી એકને અનુસરે છે અને આ બાર માર્ગો પર આગળ વધે છે એટલે કે તેઓ સ્થળાંતર કરતા જાય છે.
ગુરુના શબ્દ વિના કોઈની મુક્તિ થતી નથી અને બધા બજાણિયાઓની જેમ અહીં-ત્યાં દોડે છે.
આ રીતે આંધળો આંધળાને કૂવામાં ધકેલતો જાય છે.
સાચા દાનવીરને ભૂલીને લોકો ભિખારી આગળ હાથ ફેલાવે છે.
બાર્ડ્સ બહાદુરોને લગતા બહાદુર કાર્યોના ગીતો ગાય છે અને યોદ્ધાઓના દ્વંદ્વયુદ્ધ અને દુશ્મનાવટની પ્રશંસા કરે છે.
નાઈઓ એવા લોકોના ગુણગાન પણ ગાય છે જેઓ દુષ્ટ માર્ગે ચાલતા અને દુષ્ટ કાર્યો કરતા મૃત્યુ પામ્યા છે.
સ્તુતિ કરનારાઓ ખોટા રાજાઓ માટે કવિતા સંભળાવે છે અને જુઠ્ઠું બોલતા જાય છે.
પૂજારીઓ પહેલા આશ્રય શોધે છે પણ પછી બ્રેડ અને બટરનો દાવો કરે છે એટલે કે તેઓ લોકોને ધાર્મિક વિધિની જાળના ભયમાં ફસાવે છે.
માથા પર પીંછા પહેરેલા લોકોના સંપ્રદાયોના લોકો તેમના શરીરને છરીઓથી મુક્કો મારે છે અને દુકાનેથી દુકાને ભીખ માંગવા જાય છે.
પરંતુ સંપૂર્ણ ગુરુ વિના, તેઓ બધા વિલાપ કરે છે અને ખૂબ રડે છે.
હે માણસ, તમે સર્જકને યાદ કર્યા નથી અને સર્જનને તમારા સર્જક તરીકે સ્વીકાર્યું છે.
પત્ની કે પતિમાં મગ્ન થઈને તમે આગળ પુત્ર, પૌત્ર, પિતા અને દાદાના સંબંધો બનાવ્યા છે.
દીકરીઓ અને બહેનો ગર્વથી ખુશ કે નારાજ થઈ જાય છે અને આવો જ કિસ્સો બધા સંબંધીઓનો છે.
અન્ય તમામ સબંધો જેમ કે સાસરીનું ઘર, માતાનું ઘર, મામાનું ઘર અને કુટુંબના અન્ય સંબંધો ધિક્કારપાત્ર છે.
જો આચાર અને વિચારો સંસ્કારી હોય તો સમાજના ઉચ્ચ વર્ગ સમક્ષ સન્માન મળે છે.
જો કે, અંતે, જ્યારે મૃત્યુની જાળમાં ફસાઈ જાય છે, ત્યારે કોઈ સાથી વ્યક્તિની નોંધ લેતો નથી.
સંપૂર્ણ ગુરુની કૃપાથી વંચિત તમામ વ્યક્તિઓ મૃત્યુથી ડરી જાય છે.
અનંત સાચા ગુરુ સિવાય બીજા બધા બેંકરો અને વેપારીઓ ખોટા છે.
વેપારીઓ ઘોડાઓનો ભારે વેપાર કરે છે.
ઝવેરીઓ ઝવેરાતનું પરીક્ષણ કરે છે અને હીરા અને માણેક દ્વારા તેમનો વ્યવસાય ફેલાવે છે.
સોનાના વેપારીઓ સોનામાં સોદા કરે છે અને રોકડમાં અને ડ્રાપરનો સોદો કપડાંમાં કરે છે.
ખેડૂતો ખેતી કરે છે અને બીજ વાવે છે પછી તેને કાપીને મોટા ઢગલા કરે છે.
આ બધા ધંધામાં નફો, ખોટ, વરદાન, ઈલાજ, મિલન, છૂટા હાથે ચાલે છે.
સંપૂર્ણ ગુરુ વિના આ જગતમાં દુઃખ સિવાય કશું જ નથી.
સાચા ગુરુ (ભગવાન)ના રૂપમાં સાચા ચિકિત્સકની ક્યારેય સેવા થઈ નથી; તો પછી જે વૈદ્ય પોતે રોગી છે તે બીજાના રોગને કેવી રીતે દૂર કરી શકે?
આ સંસારી વૈદ્યો જેઓ પોતે વાસના, ક્રોધ, લોભ, મોહમાં મગ્ન છે, લોકોને છેતરે છે અને તેમના રોગોમાં વધારો કરે છે.
આ રીતે આ બિમારીઓમાં સંડોવાયેલો માણસ સ્થળાંતર કરતો જાય છે અને દુઃખથી ભરેલો રહે છે.
તે આવતા-જતા ભટકી જાય છે અને સંસાર-સાગરને પાર કરી શકવા અસમર્થ બની જાય છે.
આશાઓ અને ઈચ્છાઓ હંમેશા તેના મનને આકર્ષિત કરે છે અને દુષ્ટ વૃત્તિઓ દ્વારા માર્ગદર્શન આપીને તે ક્યારેય શાંતિ પ્રાપ્ત કરી શકતો નથી.
મનમુખે તેલ લગાવીને આગ કેવી રીતે બુઝાવી શકે?
સંપૂર્ણ ગુરુ સિવાય કોણ માણસને આ બંધનોમાંથી મુક્ત કરી શકે?
સાચા ગુરુ (ભગવાન)ના રૂપમાં તીર્થસ્થાન છોડીને લોકો અઠ્ઠાવટી પવિત્ર સ્થળોએ સ્નાન કરવા જાય છે.
ક્રેનની જેમ, તેઓ સમાધિમાં તેમની આંખો બંધ રાખે છે પરંતુ તેઓ નાના જીવોને પકડી લે છે, તેમને સખત દબાવીને ખાય છે.
હાથીને પાણીમાં સ્નાન કરાવવામાં આવે છે, પરંતુ પાણીમાંથી બહાર આવીને તે ફરીથી તેના શરીર પર ધૂળ ફેલાવે છે.
કોલોસિન્થ પાણીમાં ડૂબતું નથી અને ઘણા તીર્થસ્થાનોમાં સ્નાન પણ તેનું ઝેર જવા દેતું નથી.
પત્થર પાણીમાં નાખીને ધોવાથી પહેલાની જેમ સખત રહે છે અને તેની અંદર પાણી પ્રવેશતું નથી.
મનની ભ્રમણા અને સંશય લક્ષી મનમુખનો ક્યારેય અંત આવતો નથી અને તે હંમેશા શંકામાં ભટકે છે.
સંપૂર્ણ ગુરુ વિના કોઈ પણ સંસાર-સમુદ્રને પાર કરી શકતું નથી.
સાચા ગુરુના રૂપમાં ફિલસૂફના પથ્થરને બાજુએ મૂકીને લોકો ભૌતિક ફિલોસોફરના પથ્થરને શોધતા જાય છે.
સાચા ગુરુ જે આઠ ધાતુઓને સોનામાં રૂપાંતરિત કરી શકે છે તે હકીકતમાં પોતાની જાતને છુપાવે છે અને ધ્યાન આપતા નથી.
ધૈર્યલક્ષી વ્યક્તિ તેને જંગલોમાં શોધે છે અને અનેક ભ્રમણાઓમાં નિરાશ થઈ જાય છે.
ધનનો સ્પર્શ બહારથી કાળો કરી નાખે છે અને મન પણ તેનાથી ગંધાઈ જાય છે.
સંપત્તિને પકડવાથી વ્યક્તિ અહીં જાહેર સજા અને તેના નિવાસસ્થાનમાં મૃત્યુના સ્વામી દ્વારા સજા માટે જવાબદાર બને છે.
નિરર્થક મન લક્ષી જન્મ છે; તે દ્વૈતમાં મગ્ન થઈને ખોટો ડાઇસ રમે છે અને જીવનની રમત હારી જાય છે.
સંપૂર્ણ ગુરુ વિના ભ્રમ દૂર થઈ શકતો નથી.
ગુરુના રૂપમાં ઈચ્છા-પૂર્તિ કરનાર વૃક્ષને છોડીને, લોકો પરંપરાગત ઈચ્છા-પૂર્તિ કરનારા વૃક્ષ (કલ્પતરુ/પારિજાત)ના કાચા ફળ મેળવવા ઈચ્છે છે.
સ્થળાંતરના ચક્રમાં સ્વર્ગ સહિત લાખો પારિજાતો નાશ પામી રહ્યા છે.
ઇચ્છાઓ દ્વારા નિયંત્રિત લોકો નાશ પામી રહ્યા છે અને ભગવાન દ્વારા જે કંઈપણ આપવામાં આવ્યું છે તેનો આનંદ માણવામાં વ્યસ્ત છે.
સારા કર્મો કરનાર માણસ આકાશમાં તારાઓના રૂપમાં પ્રસ્થાપિત થાય છે અને સદ્ગુણોના પરિણામોને ખતમ કરીને ફરીથી ખરતા તારા બની જાય છે.
સ્થળાંતર દ્વારા ફરીથી તેઓ માતા અને પિતા બને છે અને ઘણા બાળકોને જન્મ આપે છે.
આગળ વાવણી અનિષ્ટો અને સદ્ગુણો આનંદ અને દુઃખમાં ડૂબેલા રહે છે.
સંપૂર્ણ ગુરુ વિના ભગવાનને ખુશ કરી શકાય નહીં.
આનંદના સાગર, ગુરુને છોડીને, વ્યક્તિ ભ્રમણા અને કપટના સંસાર સાગરમાં ઉપર-નીચે ઉછાળે છે.
સંસાર-સાગરના તરંગોનો પ્રહાર અને અહંકારની અગ્નિ અંતરમનને સતત ભસ્મીભૂત કરે છે.
મૃત્યુના દરવાજે બાંધીને મારવામાં આવે છે, વ્યક્તિને મૃત્યુના સંદેશવાહકોની લાતો મળે છે.
કદાચ કોઈએ પોતાનું નામ ખ્રિસ્ત અથવા મોસેસના નામ પર રાખ્યું હોય, પરંતુ આ દુનિયામાં બધાએ થોડા દિવસો રહેવાનું છે.
અહીં કોઈ પણ પોતાને નીચું નથી માનતું અને બધા જ સ્વાર્થ માટે ઉંદરની દોડમાં મગ્ન છે અને આખરે પોતાને આંચકો અનુભવે છે.
જેઓ ગુરુના રૂપમાં વિદ્યમાન આનંદ-સમુદ્રના વિવિધતા ધરાવે છે, તેઓ જ શ્રમમાં (આધ્યાત્મિક અનુશાસનમાં) પ્રસન્ન રહે છે.
સાચા ગુરુ વિના, બધા હંમેશા ઝઘડામાં રહે છે.
કલ્પિત રત્ન (ચિંતામણિ) પૂર્ણ કરતી પરંપરાગત ઈચ્છાઓ ચિંતાને દૂર કરી શકતી નથી જો કોઈ વ્યક્તિ ગુરુ, ચિંતામણિ કેળવી ન શકે.
ઘણી બધી આશાઓ અને નિરાશાઓ માણસને દિવસે ને દિવસે ડરાવે છે અને ઈચ્છાઓની આગ તે ક્યારેય બુઝાતી નથી.
પુષ્કળ સોનું, સંપત્તિ, માણેક અને મોતી માણસ પહેરે છે.
રેશમી વસ્ત્રો પહેરીને ચંદન વગેરેની સુગંધ ચારે બાજુ વિખેરી નાખવી.
માણસ હાથી, ઘોડા, મહેલો અને ફળોથી ભરેલા બગીચા રાખે છે.
સુંદર સ્ત્રીઓ સાથે આનંદ આપતી પથારીનો આનંદ માણીને તે અનેક કપટ અને મોહમાં મગ્ન રહે છે.
તે બધા અગ્નિના બળતણ છે અને માણસ આશાઓ અને ઇચ્છાઓના દુઃખમાં જીવન વિતાવે છે
જો તે સંપૂર્ણ ગુરુ વિના રહે તો તેણે યમ (મૃત્યુ દેવ)ના ધામમાં પહોંચવું પડશે.
લાખો તીર્થસ્થાનો છે અને તેથી દેવતાઓ, ફિલોસોફરના પત્થરો અને રસાયણો છે.
લાખો ચિંતામણિ છે, ઈચ્છાઓ પૂર્ણ કરનારા વૃક્ષો અને ગાયો છે, અને અમૃત પણ લાખોની સંખ્યામાં છે.
મોતી, ચમત્કારિક શક્તિઓ અને આરાધ્ય પ્રકારના મહાસાગરો પણ ઘણા છે.
મટીરીયલ, ફ્રુટ અને સ્ટોર્સ ઓર્ડર કરવા માટે હાજર રહે છે તે પણ લાખોની સંખ્યામાં છે.
બેંકર, સમ્રાટો, નાથ અને ભવ્ય અવતારો પણ અસંખ્ય સંખ્યામાં છે.
જ્યારે સખાવતી સંસ્થાઓનું મૂલ્યાંકન કરી શકાતું નથી, ત્યારે કોઈ દાન આપનારની હદનું વર્ણન કેવી રીતે કરી શકે.
આ સમગ્ર સૃષ્ટિ તે સર્જક પ્રભુને અર્પણ છે.
ઝવેરાત તો બધા જોતા હોય છે પણ ઝવેરી એ કોઈ દુર્લભ હોય છે જે ઝવેરાતની તપાસ કરે છે.
ધૂન અને તાલ બધા સાંભળે છે પણ શબ્દ ચેતનાના રહસ્યને ભાગ્યે જ સમજે છે,
ગુરુના શીખો મોતી છે જે મંડળના રૂપમાં માળાથી લટકાવવામાં આવે છે.
ફક્ત તેની ચેતના શબ્દમાં ભળી જાય છે જેના મનનો હીરો શબ્દના હીરા, ગુરુ દ્વારા કાપવામાં આવે છે.
ગુણાતીત બ્રહ્મ એ પ્રીફેક્ટ બ્રહ્મ છે અને ગુરુ ભગવાન છે તે હકીકત માત્ર ગુરુમુખી, ગુરુ-લક્ષી વ્યક્તિ દ્વારા જ ઓળખાય છે.
માત્ર ગુરુમુખો જ આનંદના ફળ મેળવવા માટે આંતરિક જ્ઞાનના ધામમાં પ્રવેશ કરે છે અને માત્ર તેઓ જ પ્રેમના પ્યાલાના આનંદને જાણે છે અને અન્યને પણ તે જાણતા હોય છે.
પછી ગુરુ અને શિષ્ય સમાન બની જાય છે.
માનવ જીવન અમૂલ્ય છે અને જન્મથી માણસને પવિત્ર મંડળનો સંગ મળે છે.
બંને આંખો અમૂલ્ય છે જે સાચા ગુરુને જુએ છે અને ગુરુ પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરીને તેમનામાં લીન રહે છે.
કપાળ પણ અમૂલ્ય છે જે ગુરુના ચરણોના આશ્રયમાં રહીને ગુરુની ધૂળથી શોભે છે.
જીભ અને કાન પણ અમૂલ્ય છે જેને ધ્યાનથી સમજવા અને સાંભળવાથી અન્ય લોકો પણ સમજી અને સાંભળે છે.
હાથ-પગ પણ અમૂલ્ય છે જે ગુરૂમુખ બની સેવા કરે છે.
ગુરુમુખનું હૃદય અમૂલ્ય છે જેમાં ગુરુનો ઉપદેશ રહે છે.
જે કોઈ આવા ગુરુમુખો સમાન બને છે, તે પ્રભુના દરબારમાં આદર પામે છે.
માતાના રક્ત અને પિતાના વીર્યથી માનવ શરીરનું નિર્માણ થયું અને ભગવાને આ અદ્ભુત સિદ્ધિ સિદ્ધ કરી.
આ માનવ શરીરને ગર્ભના કૂવામાં રાખવામાં આવ્યું હતું. પછી તેમાં જીવન ભેળવવામાં આવ્યું અને તેની ભવ્યતામાં વધુ વધારો થયો.
મોં, આંખ, નાક, કાન, હાથ, દાંત, વાળ વગેરે તેને અર્પણ કર્યા હતા.
માણસને દ્રષ્ટિ, વાણી, સાંભળવાની શક્તિ અને શબ્દમાં ભળી જવાની ચેતના આપવામાં આવી હતી. તેના કાન, આંખ, જીભ અને ચામડી માટે સ્વરૂપ, આનંદ, ગંધ વગેરેની રચના થઈ.
શ્રેષ્ઠ કુટુંબ (મનુષ્યનું) અને તેમાં જન્મ આપીને, ભગવાન ભગવાને એક અને તમામ અંગોને આકાર આપ્યો.
બાળપણમાં, માતા મોંમાં દૂધ રેડે છે અને (બાળકને) શૌચ કરે છે.
જ્યારે મોટો થાય છે, ત્યારે તે (માણસ) સર્જક ભગવાનને છોડીને તેની રચનામાં મગ્ન થઈ જાય છે.
સંપૂર્ણ ગુરુ વિના, માણસ માયાની જાળમાં તલ્લીન થઈ જાય છે.
બુદ્ધિ વગરના કહેવાતા પ્રાણીઓ અને ભૂત મન-લક્ષી મનમુખ કરતાં વધુ સારા છે.
જ્ઞાની હોવા છતાં પણ માણસ મૂર્ખ બની જાય છે અને માણસો તરફ જોતો જાય છે (પોતાના સ્વાર્થ માટે).
પશુઓ પાસેથી પ્રાણી અને પક્ષી પાસેથી પક્ષી ક્યારેય કશું માગતું નથી.
ચોર્યાસી લાખ જીવસૃષ્ટિમાં માનવજીવન સર્વશ્રેષ્ઠ છે.
શ્રેષ્ઠ મન, વાણી અને ક્રિયાઓ હોવા છતાં માણસ જીવન અને મૃત્યુના મહાસાગરમાં વિચરણ કરતો જાય છે.
રાજા હોય કે પ્રજા, સત્પુરુષો પણ આનંદથી (દૂર જવાનો) ભય સહન કરે છે.
કૂતરો, સિંહાસન પર બેઠો હોય તો પણ, તેના મૂળ સ્વભાવ પ્રમાણે અંધકારના પતન વખતે લોટમિલ ચાટતો જાય છે.
સંપૂર્ણ ગુરુ વિના ગર્ભના ધામમાં રહેવું પડે છે એટલે કે સ્થળાંતર ક્યારેય સમાપ્ત થતું નથી.
જંગલો વનસ્પતિઓથી ભરપૂર છે પણ ચંદન વિના તેમાં ચંદનની સુગંધ આવતી નથી.
બધા પહાડ પર ખનિજો છે પણ ફિલોસોફરના પથ્થર વિના તે સોનામાં પરિવર્તિત થતા નથી.
ચાર વર્ણો અને છ તત્વજ્ઞાનના વિદ્વાનોમાંથી કોઈ પણ સંતોની સંગત વિના સાધુ (સાચો) બની શકતો નથી.
ગુરુના ઉપદેશોથી પ્રભાવિત, ગુરુમુખો સંતોની સંગતનું મહત્વ સમજે છે.
પછી, તેઓ ચેતનાને શબ્દ સાથે જોડીને, પ્રેમાળ ભક્તિના અમૃતના પ્યાલાને પીવે છે.
મન હવે આધ્યાત્મિક અનુભૂતિ (તુરિયા)ના ઉચ્ચતમ સ્તરે પહોંચે છે અને સૂક્ષ્મ બનીને પ્રભુના પ્રેમમાં સ્થિર થાય છે.
અદ્રશ્ય ભગવાનને જોનારા ગુરુમુખો એ આનંદનું ફળ મેળવે છે.
ગુમુખોને સંતોના સંગમાં આનંદ મળે છે. તેઓ માયામાં રહેતા હોવા છતાં તેનાથી અલિપ્ત રહે છે.
કમળની જેમ, જે પાણીમાં રહે છે અને તેમ છતાં તેની નજર સૂર્ય તરફ સ્થિર રાખે છે, ગુરુમુખો હંમેશા તેમની ચેતનાને ભગવાન સાથે જોડી રાખે છે.
ચંદન સાપ દ્વારા જકડાયેલું રહે છે પરંતુ તેમ છતાં તે ચારે બાજુ ઠંડી અને શાંતિ ઉત્પન્ન કરતી સુગંધ ફેલાવે છે.
સંસારમાં રહેતા ગુરૂમુખો, સંતોના સંગથી ચેતનાને શબ્દ સાથે જોડીને, સંતુલનમાં ફરે છે.
તેઓ યોગ અને ભોગ (આનંદ)ની તરકીબ પર વિજય મેળવતા જીવનમાં મુક્ત, અવિશ્વસનીય અને અવિનાશી બની જાય છે.
જેમ દિવ્ય બ્રહ્મ સંપૂર્ણ બ્રહ્મ છે, તેવી જ રીતે આશાઓ અને ઇચ્છાઓ પ્રત્યે ઉદાસીન ગુરુ પણ ભગવાન સિવાય બીજું કંઈ નથી.
(ગુરુ દ્વારા) તે અવિશ્વસનીય કથા અને ભગવાનનો અવ્યક્ત પ્રકાશ (જગતને) જાણીતો થાય છે.