ಒಂದು ಓಂಕಾರ್, ದೈವಿಕ ಉಪದೇಶಕರ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಅರಿತುಕೊಂಡ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಕ್ತಿ
ನಿಜವಾದ ಗುರು (ದೇವರು) ನಿಜವಾದ ಚಕ್ರವರ್ತಿ; ಎಲ್ಲಾ ಇತರ ಲೌಕಿಕ ಪ್ರಕಾರಗಳು ನಕಲಿ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಪ್ರಭುಗಳ ಪ್ರಭು; ಒಂಬತ್ತು ನಾಥರು (ಸದಸ್ಯರು ಮತ್ತು ತಪಸ್ವಿ ಯೋಗಿ ಆದೇಶಗಳ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರು) ನಿರಾಶ್ರಿತರು ಮತ್ತು ಯಾವುದೇ ಗುರುಗಳಿಲ್ಲ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವೇ ನಿಜವಾದ ದಯಪಾಲಕ; ಇತರ ದಾನಿಗಳು ಅವನ ನಂತರ ಚಲಿಸುತ್ತಾರೆ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವೇ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಮತ್ತು ಅಜ್ಞಾತರಿಗೆ ಹೆಸರು (ನಾಮ್) ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಪ್ರಸಿದ್ಧರಾಗುತ್ತಾರೆ.
ನಿಜವಾದ ಗುರು ನಿಜವಾದ ಬ್ಯಾಂಕರ್; ಇತರ ಶ್ರೀಮಂತರನ್ನು ನಂಬಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವೇ ನಿಜವಾದ ವೈದ್ಯ; ಇತರರು ಸ್ವತಃ ವರ್ಗಾವಣೆಯ ಸುಳ್ಳು ಬಂಧನದಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿ ಶಕ್ತಿಯಿಲ್ಲ.
ಹಿಂದೂಗಳ ಅರವತ್ತೆಂಟು ಯಾತ್ರಾ ಕೇಂದ್ರಗಳು ಯಾರ ಆಶ್ರಯದಲ್ಲಿವೆಯೋ ಆ ತೀರ್ಥಯಾತ್ರಾ ಕೇಂದ್ರವೇ ನಿಜವಾದ ಗುರು.
ದ್ವಂದ್ವಗಳನ್ನು ಮೀರಿದ, ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಪರಮ ದೇವರು ಮತ್ತು ಇತರ ದೇವರುಗಳು ಆತನ ಸೇವೆಯಿಂದ ಮಾತ್ರ ವಿಶ್ವ ಸಾಗರವನ್ನು ದಾಟುತ್ತಾರೆ.
ಕೋಟ್ಯಂತರ ದಾರ್ಶನಿಕರ ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿರುವ ದಾರ್ಶನಿಕರ ಪಾದದ ಧೂಳಿಯೇ ನಿಜವಾದ ಗುರು.
ಕೋಟ್ಯಂತರ ಇಷ್ಟಾರ್ಥಗಳನ್ನು ಈಡೇರಿಸುವ ವೃಕ್ಷಗಳಿಂದ ಧ್ಯಾನಿಸಲ್ಪಡುವ ಪರಿಪೂರ್ಣವಾದ ಆಶಯವನ್ನು ಈಡೇರಿಸುವ ವೃಕ್ಷವೇ ನಿಜವಾದ ಗುರು.
ನಿಜವಾದ ಗುರು ಆನಂದಗಳ ಸಾಗರವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ವಿವಿಧ ಉಪದೇಶಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಮುತ್ತುಗಳನ್ನು ಹಂಚುತ್ತಾನೆ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳು ಆ ಬಯಕೆಯನ್ನು ಪೂರೈಸುವ ಅಸಾಧಾರಣ ರತ್ನ (ಚಿಂತಾಮಣಿ) ಇದು ಅಸಂಖ್ಯಾತ ರತ್ನಗಳನ್ನು ಆತಂಕಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು (ದೇವರು) ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಉಳಿದೆಲ್ಲವೂ ದ್ವಂದ್ವತೆಯಾಗಿದೆ (ಇದು ಒಬ್ಬನನ್ನು ಪರಿವರ್ತನೆಯ ಚಕ್ರಕ್ಕೆ ಹೋಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ).
ಎಂಬತ್ತನಾಲ್ಕು ಲಕ್ಷ ಜಾತಿಗಳಲ್ಲಿ ಮಾನವನ ಜೀವನವೇ ಶ್ರೇಷ್ಠ.
ಮನುಷ್ಯನು ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನೋಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ ಅವನು ದೇವರನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಕಿವಿಗಳಿಂದ ಅವನು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಆಲಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಮೂಗಿನಿಂದ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ವಾಸನೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ಕೈಯಿಂದ ಜೀವನೋಪಾಯವನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಪಾದಗಳ ಬಲದಿಂದ ಚಲಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಈ ಜಾತಿಯಲ್ಲಿ, ಗುರುಮುಖನ ಜೀವನ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದೆ ಆದರೆ ಮನಸ್ಸು-ಆಧಾರಿತವಾದ ಮನ್ಮುಖನ ಆಲೋಚನೆ ಹೇಗೆ? ಮನ್ಮುಖನ ಆಲೋಚನೆ ಕೆಟ್ಟದು.
ಮನ್ಮುಖ, ಭಗವಂತನನ್ನು ಮರೆತು ಮನುಷ್ಯರ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಭರವಸೆಯನ್ನು ಇಡುತ್ತಾನೆ.
ಅವನ ದೇಹವು ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಮತ್ತು ದೆವ್ವಗಳಿಗಿಂತ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿದೆ.
ಮನ್ಮುಖ, ಮನಸ್ಸು-ಆಧಾರಿತ, ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ತೊರೆದು ಭಗವಂತ ಮನುಷ್ಯನ ಗುಲಾಮನಾಗುತ್ತಾನೆ.
ಮನುಷ್ಯನ ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ಹುಡುಗನಾಗುವ ಅವನು ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಅವನನ್ನು ವಂದಿಸಲು ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.
ಎಲ್ಲಾ ಇಪ್ಪತ್ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗಳು (ಎಂಟು ಪಹಾರ್) ಕೈಗಳನ್ನು ಮಡಚಿ ತನ್ನ ಯಜಮಾನನ ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತಾನೆ.
ನಿದ್ರೆ, ಹಸಿವು ಮತ್ತು ಸಂತೋಷವು ಅವನಿಗೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅವನು ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದಂತೆಯೇ ಹೆದರುತ್ತಾನೆ.
ಮಳೆ, ಚಳಿ, ಬಿಸಿಲು, ನೆರಳು ಹೀಗೆ ನಾನಾ ಸಂಕಟಗಳಿಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾನೆ.
ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ (ಜೀವನದ) ಇದೇ ವ್ಯಕ್ತಿ, ಕಬ್ಬಿಣದ ಕಿಡಿಗಳನ್ನು ಪಟಾಕಿ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿ ಮಾರಣಾಂತಿಕವಾಗಿ ಗಾಯಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿನ (ಆಶ್ರಯ) ಇಲ್ಲದೆ, ಅವನು ಜಾತಿಯ ಮೂಲಕ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾನೆ.
ಭಗವಂತನ (ದೇವರ) ಸೇವೆ ಮಾಡದೆ, ಅನೇಕ ಪ್ರಭುಗಳು (ನಾಥರು) ಗುರುಗಳಾಗಿ ಜನರನ್ನು ತಮ್ಮ ಶಿಷ್ಯರನ್ನಾಗಿ ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಅವರು ಕಿವಿಗಳನ್ನು ಸೀಳಿಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ದೇಹದ ಮೇಲೆ ಬೂದಿಯನ್ನು ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಭಿಕ್ಷಾಪಾತ್ರೆಗಳು ಮತ್ತು ಸಿಬ್ಬಂದಿಯನ್ನು ಒಯ್ಯುತ್ತಾರೆ.
ಮನೆ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅನ್ನ ಯಾಚಿಸಿ, ಕೊಂಬಿನಿಂದ ಮಾಡಿದ ವಿಶೇಷ ವಾದ್ಯವಾದ ತಮ್ಮ ಸಿಂಗಿಯನ್ನು ಊದುತ್ತಾರೆ.
ಶಿವರಾತ್ರಿ ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರುವ ಅವರು ಆಹಾರ ಮತ್ತು ಪಾನೀಯಗಳ ಕಪ್ ಅನ್ನು ಪರಸ್ಪರ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ಅವರು ಹನ್ನೆರಡು ಪಂಗಡಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನು (ಯೋಗಿಗಳ) ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಈ ಹನ್ನೆರಡು ಮಾರ್ಗಗಳಲ್ಲಿ ಚಲಿಸುತ್ತಾರೆ ಅಂದರೆ ಅವರು ವಲಸೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.
ಗುರುವಿನ ಮಾತಿಲ್ಲದೆ ಯಾರಿಗೂ ಮುಕ್ತಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಚಮತ್ಕಾರಿಕರಂತೆ ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಓಡುತ್ತಾರೆ.
ಹೀಗೆ ಕುರುಡನು ಕುರುಡನನ್ನು ಬಾವಿಗೆ ತಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.
ನಿಜವಾದ ದಯಪಾಲಕನನ್ನು ಮರೆತು ಜನರು ಭಿಕ್ಷುಕರ ಮುಂದೆ ಕೈ ಚಾಚುತ್ತಾರೆ.
ಬಾರ್ಡ್ಗಳು ಕೆಚ್ಚೆದೆಯರಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಕೆಚ್ಚೆದೆಯ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಯೋಧರ ದ್ವಂದ್ವಗಳು ಮತ್ತು ದ್ವೇಷಗಳನ್ನು ಶ್ಲಾಘಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಕ್ಷೌರಿಕರು ಕೆಟ್ಟ ದಾರಿ ತುಳಿದು, ದುಶ್ಚಟಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಸತ್ತವರನ್ನೂ ಹಾಡಿ ಹೊಗಳುತ್ತಾರೆ.
ಸ್ತೋತ್ರಕಾರರು ಸುಳ್ಳು ರಾಜರಿಗೆ ಕವನಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸುಳ್ಳುಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.
ಪುರೋಹಿತರು ಮೊದಲು ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ನಂತರ ಬ್ರೆಡ್ ಮತ್ತು ಬೆಣ್ಣೆಯ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಇಡುತ್ತಾರೆ ಅಂದರೆ ಅವರು ಧಾರ್ಮಿಕತೆಯ ನಿವ್ವಳ ಭಯದಲ್ಲಿ ಜನರನ್ನು ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಗರಿಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಪಂಗಡಗಳಿಗೆ ಸೇರಿದ ಜನರು ತಮ್ಮ ದೇಹವನ್ನು ಚಾಕುವಿನಿಂದ ಹೊಡೆದು ಅಂಗಡಿಯಿಂದ ಅಂಗಡಿಗೆ ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡುತ್ತಾರೆ.
ಆದರೆ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಅಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಕಟುವಾಗಿ ಅಳುತ್ತಾರೆ.
ಓ ಮನುಷ್ಯ, ನೀವು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಎಂದು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ್ದೀರಿ.
ಹೆಂಡತಿ ಅಥವಾ ಗಂಡನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ನೀವು ಮಗ, ಮೊಮ್ಮಗ, ತಂದೆ ಮತ್ತು ಅಜ್ಜನ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದೀರಿ.
ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಸಹೋದರಿಯರು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ಸಿಟ್ಟಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಸಂಬಂಧಿಕರ ವಿಷಯವೂ ಹೀಗಿರುತ್ತದೆ.
ಮಾವ, ಒಬ್ಬರ ತಾಯಿಯ ಮನೆ, ತಾಯಿಯ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಮನೆ ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬದ ಇತರ ಸಂಬಂಧಗಳಂತಹ ಇತರ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಬಂಧಗಳು ತಿರಸ್ಕಾರದಿಂದ ಕೂಡಿರುತ್ತವೆ.
ನಡತೆ ಮತ್ತು ಚಿಂತನೆಗಳು ಸುಸಂಸ್ಕೃತವಾಗಿದ್ದರೆ ಸಮಾಜದ ಉನ್ನತರ ಮುಂದೆ ಗೌರವ ಸಿಗುತ್ತದೆ.
ಆದಾಗ್ಯೂ, ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಸಾವಿನ ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದಾಗ, ಯಾವುದೇ ಸಂಗಾತಿಯು ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ.
ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿನ ಅನುಗ್ರಹವಿಲ್ಲದೆ, ಎಲ್ಲಾ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಸಾವಿನ ಭಯವನ್ನು ಹೊಂದುತ್ತಾರೆ.
ಅನಂತ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಎಲ್ಲಾ ಬ್ಯಾಂಕರ್ಗಳು ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ಸುಳ್ಳು.
ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ಕುದುರೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಆಭರಣಕಾರರು ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ವಜ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಮಾಣಿಕ್ಯಗಳ ಮೂಲಕ ತಮ್ಮ ವ್ಯಾಪಾರವನ್ನು ಹರಡುತ್ತಾರೆ.
ಚಿನ್ನದ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ಚಿನ್ನದಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಗದು ಮತ್ತು ಡ್ರೇಪರ್ಗಳು ಬಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ರೈತರು ಬೇಸಾಯವನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಬಿತ್ತನೆ ಬೀಜವನ್ನು ನಂತರ ಅದನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ ದೊಡ್ಡ ರಾಶಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಈ ಎಲ್ಲ ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿ ಲಾಭ, ನಷ್ಟ, ವರ, ಉಪಚಾರ, ಸಭೆ, ವಿರಹ ಜೊತೆಜೊತೆಗೇ ಸಾಗುತ್ತದೆ.
ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ದುಃಖವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಬೇರೇನೂ ಇಲ್ಲ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ (ದೇವರ) ರೂಪದಲ್ಲಿರುವ ನಿಜವಾದ ವೈದ್ಯನು ಎಂದಿಗೂ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿಲ್ಲ; ಹಾಗಾದರೆ ಸ್ವತಃ ರೋಗಪೀಡಿತ ವೈದ್ಯನು ಇತರರ ರೋಗವನ್ನು ಹೇಗೆ ತೆಗೆದುಹಾಕಬಹುದು?
ಈ ಲೌಕಿಕ ವೈದ್ಯರು ಕಾಮ, ಕ್ರೋಧ, ಲೋಭ, ವ್ಯಾಮೋಹಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಜನರನ್ನು ವಂಚಿಸಿ ಅವರ ಕಾಯಿಲೆಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ, ಈ ಕಾಯಿಲೆಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವ ಮನುಷ್ಯನು ವರ್ಗಾವಣೆಯಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ದುಃಖದಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತಾನೆ.
ಅವನು ಬಂದು ಹೋಗುವುದರ ಮೂಲಕ ದಾರಿತಪ್ಪಿ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಪಂಚ-ಸಾಗರವನ್ನು ದಾಟಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಭರವಸೆಗಳು ಮತ್ತು ಆಸೆಗಳು ಯಾವಾಗಲೂ ಅವನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ದುಷ್ಟ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯಿಂದ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಅವನು ಎಂದಿಗೂ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ.
ಮನ್ಮುಖನು ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು ಹಾಕಿ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಹೇಗೆ ನಂದಿಸಿದನು?
ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿನ ಹೊರತಾಗಿ ಯಾರು ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಈ ಬಂಧನಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಬಲ್ಲರು?
ತೀರ್ಥಯಾತ್ರಾ ಕೇಂದ್ರವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ (ದೇವರ) ರೂಪದಲ್ಲಿ ಜನರು ಅರವತ್ತೆಂಟು ಪವಿತ್ರ ಸ್ಥಳಗಳಿಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಲು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.
ಕ್ರೇನ್ನಂತೆ, ಅವರು ಟ್ರಾನ್ಸ್ನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಅವು ಸಣ್ಣ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು, ಬಲವಾಗಿ ಒತ್ತಿ ಮತ್ತು ತಿನ್ನುತ್ತವೆ.
ಆನೆಗೆ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನವನ್ನು ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ನೀರಿನಿಂದ ಹೊರಬರುವ ಅದು ಮತ್ತೆ ಅದರ ದೇಹದ ಮೇಲೆ ಧೂಳನ್ನು ಹರಡುತ್ತದೆ.
ಕೊಲೊಸಿಂತ್ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅನೇಕ ಯಾತ್ರಾ ಕೇಂದ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಕೂಡ ಅದರ ವಿಷವನ್ನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ.
ಕಲ್ಲನ್ನು ಹಾಕಿ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ತೊಳೆದರೂ ಮೊದಲಿನಂತೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿಯೇ ಇದ್ದು ಅದರೊಳಗೆ ನೀರು ಬರುವುದಿಲ್ಲ.
ಮನಸ್ಸಿನ ಭ್ರಮೆಗಳು ಮತ್ತು ಅನುಮಾನಗಳು, ಮನ್ಮುಖ, ಎಂದಿಗೂ ಅಂತ್ಯಗೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅವನು ಯಾವಾಗಲೂ ಸಂಶಯದಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾನೆ.
ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಯಾರೂ ವಿಶ್ವ ಸಾಗರವನ್ನು ದಾಟಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳ ಕಲ್ಲನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಜನರು ಭೌತಿಕ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳ ಕಲ್ಲನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.
ಎಂಟು ಲೋಹಗಳನ್ನು ಚಿನ್ನವನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಬಲ್ಲ ನಿಜವಾದ ಗುರು ತನ್ನನ್ನು ಮರೆಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಗಮನಕ್ಕೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ.
ಮಾಮನ್-ಆಧಾರಿತ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಅವನನ್ನು ಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅನೇಕ ಭ್ರಮೆಗಳಲ್ಲಿ ನಿರಾಶೆಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ಐಶ್ವರ್ಯದ ಸ್ಪರ್ಶವು ಒಬ್ಬರ ಹೊರಭಾಗವನ್ನು ಕಪ್ಪಾಗಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಸಹ ಅದಕ್ಕೆ ಲೇಪಿಸುತ್ತದೆ.
ಸಂಪತ್ತಿನ ಹಿಡಿತವು ಒಬ್ಬನನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಶಿಕ್ಷೆಗೆ ಮತ್ತು ಅವನ ನಿವಾಸದಲ್ಲಿ ಮರಣದ ಅಧಿಪತಿಯಿಂದ ಶಿಕ್ಷೆಗೆ ಗುರಿಪಡಿಸುತ್ತದೆ.
ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕ ಮನಸ್ಸಿನ ಜನ್ಮ; ಅವನು ದ್ವಂದ್ವದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ತಪ್ಪು ದಾಳಗಳನ್ನು ಆಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಜೀವನದ ಆಟವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಭ್ರಮೆಯನ್ನು ಹೋಗಲಾಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಗುರುವಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಇಚ್ಛೆಯನ್ನು ಪೂರೈಸುವ ವೃಕ್ಷವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಜನರು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಆಶಯವನ್ನು ಪೂರೈಸುವ ಮರದ (ಕಲ್ಪತರು/ಪಾರಿಜಾತ) ಹಸಿ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಲು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ.
ಪರಲೋಕದ ಜೊತೆಗೆ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಪಾರಿಜಾತಗಳು ಸಂಕ್ರಮಣ ಚಕ್ರದಲ್ಲಿ ನಾಶವಾಗುತ್ತಿವೆ.
ಬಯಕೆಗಳಿಂದ ನಿಯಂತ್ರಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಜನರು ನಾಶವಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನಿಂದ ದಯಪಾಲಿಸಲ್ಪಟ್ಟದ್ದನ್ನು ಆನಂದಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಒಳ್ಳೆಯ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಮನುಷ್ಯ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಸದ್ಗುಣಗಳ ಫಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನು ದಣಿದ ನಂತರ ಮತ್ತೆ ಬೀಳುವ ನಕ್ಷತ್ರಗಳಾಗುತ್ತಾನೆ.
ಮತ್ತೆ ವರ್ಗಾವಣೆಯ ಮೂಲಕ ಅವರು ತಾಯಿ ಮತ್ತು ತಂದೆಯಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅನೇಕರು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
ಮತ್ತಷ್ಟು ಬಿತ್ತುವ ಕೆಡುಕುಗಳು ಮತ್ತು ಸದ್ಗುಣಗಳು ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ದುಃಖಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುತ್ತವೆ.
ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ದೇವರನ್ನು ಸಂತೋಷಪಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಆನಂದಸಾಗರವಾದ ಗುರುವನ್ನು ತೊರೆದು, ಭ್ರಮೆ ಮತ್ತು ವಂಚನೆಗಳ ವಿಶ್ವಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಎಸೆಯುತ್ತಾರೆ.
ವಿಶ್ವ-ಸಾಗರದ ಅಲೆಗಳ ಹೊಡೆತ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರದ ಬೆಂಕಿಯು ಆಂತರಿಕ ಆತ್ಮವನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಸುಡುತ್ತದೆ.
ಸಾವಿನ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿ ಹೊಡೆದು, ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕರ ಒದೆತಗಳನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ಯಾರೋ ಒಬ್ಬರು ಕ್ರಿಸ್ತನ ಅಥವಾ ಮೋಶೆಯ ಹೆಸರನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರಬಹುದು, ಆದರೆ ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಕೆಲವು ದಿನಗಳವರೆಗೆ ಇರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ಇಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಕಡಿಮೆ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರೂ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಆಘಾತಕ್ಕೊಳಗಾಗಲು ಸ್ವಾರ್ಥಿ ಉದ್ದೇಶಗಳಿಗಾಗಿ ಇಲಿ ಓಟದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದಾರೆ.
ಯಾರು ಗುರುವಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಆನಂದ-ಸಾಗರದ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ, ಅವರು ಮಾತ್ರ ಶ್ರಮದಲ್ಲಿ (ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಶಿಸ್ತಿನ) ಸಂತೋಷವಾಗಿರುತ್ತಾರೆ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ, ಎಲ್ಲರೂ ಯಾವಾಗಲೂ ಜಗಳದಲ್ಲಿರುತ್ತಾರೆ.
ಅಸಾಧಾರಣ ರತ್ನ (ಚಿಂತಾಮಣಿ) ಪೂರೈಸುವ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಆಶಯವು ಗುರು, ಚಿಂತಾಮಣಿಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿದ್ದರೆ ಆತಂಕವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಅನೇಕ ಭರವಸೆಗಳು ಮತ್ತು ನಿರಾಶೆಗಳು ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಹೆದರಿಸುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಆಸೆಗಳ ಬೆಂಕಿ ಎಂದಿಗೂ ತಣಿಸಲಿಲ್ಲ.
ಸಾಕಷ್ಟು ಚಿನ್ನ, ಸಂಪತ್ತು, ಮಾಣಿಕ್ಯ ಮತ್ತು ಮುತ್ತುಗಳನ್ನು ಮನುಷ್ಯ ಧರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ರೇಷ್ಮೆಯ ವಸ್ತ್ರವನ್ನು ಧರಿಸುವುದು ಸ್ಯಾಂಡಲ್ ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಸುಗಂಧದ ಸುತ್ತಲೂ ಹರಡುತ್ತದೆ.
ಮನುಷ್ಯನು ಆನೆಗಳು, ಕುದುರೆಗಳು, ಅರಮನೆಗಳು ಮತ್ತು ಹಣ್ಣು ತುಂಬಿದ ತೋಟಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ಸುಂದರ ಸ್ತ್ರೀಯರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಸುಖ ನೀಡುವ ಹಾಸಿಗೆಯನ್ನು ಆನಂದಿಸುತ್ತಾ, ಅವನು ಅನೇಕ ವಂಚನೆಗಳು ಮತ್ತು ವ್ಯಾಮೋಹಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುತ್ತಾನೆ.
ಅವೆಲ್ಲವೂ ಬೆಂಕಿಗೆ ಇಂಧನವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಮನುಷ್ಯನು ಭರವಸೆ ಮತ್ತು ಆಸೆಗಳ ದುಃಖದಲ್ಲಿ ಜೀವನವನ್ನು ಕಳೆಯುತ್ತಾನೆ
ಅವನು ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಉಳಿದರೆ ಅವನು ಯಮ (ಮರಣ ದೇವರು) ವಾಸಸ್ಥಾನವನ್ನು ತಲುಪಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ಲಕ್ಷಾಂತರ ಯಾತ್ರಾ ಕೇಂದ್ರಗಳು ಮತ್ತು ದೇವರುಗಳು, ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳ ಕಲ್ಲುಗಳು ಮತ್ತು ರಾಸಾಯನಿಕಗಳು.
ಲಕ್ಷಾಂತರ ಚಿಂತಾಮಣಿಗಳು, ಆಸೆಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸುವ ಮರಗಳು ಮತ್ತು ಹಸುಗಳು ಮತ್ತು ಅಮೃತಗಳು ಸಹ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿವೆ.
ಮುತ್ತುಗಳು, ಅದ್ಭುತ ಶಕ್ತಿಗಳು ಮತ್ತು ಆರಾಧ್ಯ ವಿಧಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಸಾಗರಗಳು ಸಹ ಹಲವು.
ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಲು ಇರಬೇಕಾದ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳು, ಹಣ್ಣುಗಳು ಮತ್ತು ಮಳಿಗೆಗಳು ಸಹ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿವೆ.
ಬ್ಯಾಂಕರ್ಗಳು, ಚಕ್ರವರ್ತಿಗಳು, ನಾಥರು ಮತ್ತು ಭವ್ಯ ಅವತಾರಗಳು ಸಹ ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿವೆ.
ದಯಪಾಲಿಸಿದ ದತ್ತಿಗಳನ್ನು ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿದ್ದಾಗ, ಕೊಡುವವರ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯನ್ನು ಹೇಗೆ ವಿವರಿಸಬಹುದು.
ಈ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸೃಷ್ಟಿಯು ಆ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿದೆ.
ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸುವ ಆಭರಣ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ಅಪರೂಪ.
ಎಲ್ಲರೂ ಮಧುರ ಮತ್ತು ಲಯವನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಅಪರೂಪದ ಒಬ್ಬರು ಪದ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ,
ಗುರುವಿನ ಸಿಖ್ಖರು ಸಭೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಮಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಲ್ಪಟ್ಟ ಮುತ್ತುಗಳು.
ಅವನ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಮಾತ್ರ ಪದದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನ ವಜ್ರವು ಪದದ ವಜ್ರದಿಂದ ಕತ್ತರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ, ಗುರು.
ಅತೀಂದ್ರಿಯವಾದ ಬ್ರಹ್ಮವು ಪ್ರಭುತ್ವದ ಬ್ರಹ್ಮ ಮತ್ತು ಗುರುವು ದೇವರು ಎಂಬ ಅಂಶವನ್ನು ಗುರುಮುಖಿಯಾದ ಗುರುಮುಖದಿಂದ ಮಾತ್ರ ಗುರುತಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಆನಂದದ ಫಲವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಗುರುಮುಖರು ಮಾತ್ರ ಆಂತರಿಕ ಜ್ಞಾನದ ನಿವಾಸವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯ ಬಟ್ಟಲಿನ ಆನಂದವನ್ನು ಅವರು ಮಾತ್ರ ತಿಳಿದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಇತರರಿಗೂ ತಿಳಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಆಗ ಗುರು ಮತ್ತು ಶಿಷ್ಯರು ಒಂದೇ ಆಗುತ್ತಾರೆ.
ಮಾನವ ಜೀವನ ಅತ್ಯಮೂಲ್ಯವಾಗಿದ್ದು, ಹುಟ್ಟಿನಿಂದಲೇ ಮನುಷ್ಯನು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ಸಹವಾಸವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ನೋಡುವ ಮತ್ತು ಗುರುವಿನ ಮೇಲೆ ಏಕಾಗ್ರತೆಯನ್ನು ಅವನಲ್ಲಿಯೇ ಮುಳುಗಿಸುವ ಎರಡೂ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅತ್ಯಮೂಲ್ಯವಾಗಿವೆ.
ಗುರುವಿನ ಪಾದದ ಆಶ್ರಯದಲ್ಲಿ ಉಳಿದು ಗುರುವಿನ ಧೂಳಿನಿಂದ ಕಂಗೊಳಿಸುವ ಹಣೆಯೂ ಅಮೂಲ್ಯವಾದುದು.
ನಾಲಿಗೆ ಮತ್ತು ಕಿವಿಗಳು ಸಹ ಅಮೂಲ್ಯವಾಗಿದ್ದು, ಪದವನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಮತ್ತು ಆಲಿಸುವುದು ಇತರ ಜನರು ಸಹ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಮತ್ತು ಕೇಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ಗುರುಮುಖಿಯಾಗುವ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುವ ಕೈಕಾಲುಗಳೂ ಅಮೂಲ್ಯ.
ಗುರುವಿನ ಬೋಧನೆಯು ಇರುವ ಗುರುಮುಖದ ಹೃದಯವು ಅಮೂಲ್ಯವಾಗಿದೆ.
ಅಂತಹ ಗುರುಮುಖಿಗಳಿಗೆ ಸಮಾನರಾದವರು ಭಗವಂತನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಗೌರವಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ.
ತಾಯಿ ಮತ್ತು ತಂದೆಯ ವೀರ್ಯದ ರಕ್ತದಿಂದ ಮಾನವ ದೇಹವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಭಗವಂತ ಈ ಅದ್ಭುತ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದನು.
ಈ ಮಾನವ ದೇಹವನ್ನು ಗರ್ಭದ ಬಾವಿಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಆಗ ಅದರಲ್ಲಿ ಜೀವ ತುಂಬಿ ಅದರ ಭವ್ಯತೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿತು.
ಅದಕ್ಕೆ ಬಾಯಿ, ಕಣ್ಣು, ಮೂಗು, ಕಿವಿ, ಕೈ, ಹಲ್ಲು, ಕೂದಲು ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸಿದ್ದರು.
ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ದೃಷ್ಟಿ, ಮಾತು, ಕೇಳುವ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಪದದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ನೀಡಲಾಯಿತು. ಅವನ ಕಿವಿ, ಕಣ್ಣು, ನಾಲಿಗೆ ಮತ್ತು ಚರ್ಮಕ್ಕಾಗಿ ರೂಪ, ಆನಂದ, ವಾಸನೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ರಚಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಕುಟುಂಬವನ್ನು (ಮನುಷ್ಯನ) ಮತ್ತು ಅದರಲ್ಲಿ ಜನ್ಮ ನೀಡುವ ಮೂಲಕ, ಭಗವಂತ ದೇವರು ಒಂದು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಅಂಗಗಳಿಗೆ ಆಕಾರವನ್ನು ನೀಡಿದನು.
ಶೈಶವಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ, ತಾಯಿ ಹಾಲು ಬಾಯಿಗೆ ಸುರಿಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು (ಮಗುವಿಗೆ) ಮಲವಿಸರ್ಜನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಬೆಳೆದಾಗ, ಅವನು (ಮನುಷ್ಯ) ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಅವನ ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಾನೆ.
ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ, ಮನುಷ್ಯ ಮಾಯೆಯ ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.
ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಮತ್ತು ದೆವ್ವಗಳು ಮನಸ್ಸು-ಆಧಾರಿತ ಮನ್ಮುಖಕ್ಕಿಂತ ಉತ್ತಮವಾಗಿವೆ.
ಬುದ್ಧಿವಂತನಾಗಿದ್ದರೂ ಸಹ ಮನುಷ್ಯನು ಮೂರ್ಖನಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಪುರುಷರ ಕಡೆಗೆ ನೋಡುತ್ತಾನೆ (ತನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥವನ್ನು ಪೂರೈಸಲು).
ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಂದ ಪ್ರಾಣಿ ಮತ್ತು ಪಕ್ಷಿಗಳಿಂದ ಪಕ್ಷಿ ಎಂದಿಗೂ ಏನನ್ನೂ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ.
ಎಂಭತ್ನಾಲ್ಕು ಲಕ್ಷ ಜೀವಿಗಳಲ್ಲಿ, ಮಾನವನ ಜೀವನವು ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾಗಿದೆ.
ಉತ್ತಮವಾದ ಮನಸ್ಸು, ಮಾತು ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೂ, ಮನುಷ್ಯನು ಜೀವನ ಮತ್ತು ಮರಣದ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ವಲಸೆ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.
ಅದು ರಾಜನಾಗಿರಲಿ ಅಥವಾ ಪ್ರಜೆಯಾಗಿರಲಿ, ಒಳ್ಳೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಸಹ ಭೋಗದಿಂದ (ದೂರ ಹೋಗುವ) ಭಯವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ.
ನಾಯಿ, ಸಿಂಹಾಸನವೇರಿದರೂ, ಅದರ ಮೂಲ ಸ್ವಭಾವಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ, ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಟ್ಟಿನ ಗಿರಣಿಯನ್ನು ನೆಕ್ಕುತ್ತದೆ.
ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಗರ್ಭದ ವಾಸಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿಯೇ ಇರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಅಂದರೆ ಸಂಕ್ರಮಣವು ಎಂದಿಗೂ ಮುಗಿಯುವುದಿಲ್ಲ.
ಕಾಡುಗಳು ಸಸ್ಯವರ್ಗದಿಂದ ತುಂಬಿವೆ ಆದರೆ ಶ್ರೀಗಂಧವಿಲ್ಲದೆ, ಗಂಧದ ಸುಗಂಧವು ಅದರಲ್ಲಿ ಉಂಟಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಎಲ್ಲಾ ಪರ್ವತಗಳಲ್ಲಿ ಖನಿಜಗಳು ಇವೆ ಆದರೆ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳ ಕಲ್ಲು ಇಲ್ಲದೆ ಅವು ಚಿನ್ನವಾಗಿ ಬದಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ನಾಲ್ಕು ವರ್ಣಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಆರು ತತ್ವಗಳ ವಿದ್ವಾಂಸರಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಸಂತರ ಸಹವಾಸವಿಲ್ಲದೆ (ನಿಜವಾದ) ಸಾಧು ಆಗಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಗುರುವಿನ ಬೋಧನೆಗಳಿಂದ ಚಾರ್ಜ್ ಆಗುವ ಗುರುಮುಖರು ಸಂತರ ಸಹವಾಸದ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ನಂತರ, ಅವರು ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಪದಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ, ಪ್ರೀತಿಯ ಭಕ್ತಿಯ ಮಕರಂದದ ಬಟ್ಟಲನ್ನು ಕ್ವಾಫ್ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಈಗ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಹಂತವನ್ನು (ತುರಿಯಾ) ತಲುಪುತ್ತಿರುವ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗುವುದು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಥಿರಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ಅದೃಶ್ಯ ಭಗವಂತನನ್ನು ನೋಡುವ ಗುರುಮುಖರು ಆ ಆನಂದದ ಫಲವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
ಸಂತರ ಸಹವಾಸದಲ್ಲಿ ಗುಮುಖಿಗಳು ಆನಂದವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಮಾಯೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಅಸಡ್ಡೆ ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ.
ಕಮಲದಂತೆ, ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಇನ್ನೂ ತನ್ನ ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಸೂರ್ಯನ ಕಡೆಗೆ ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಇರಿಸುತ್ತದೆ, ಗುರುಮುಖರು ಯಾವಾಗಲೂ ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಭಗವಂತನಿಗೆ ಹೊಂದಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಶ್ರೀಗಂಧದ ಮರವು ಹಾವುಗಳಿಂದ ಸುತ್ತುವರಿದಿದೆ ಆದರೆ ಇನ್ನೂ ಅದು ತಂಪಾದ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿ-ಉತ್ಪಾದಿಸುವ ಪರಿಮಳವನ್ನು ಸುತ್ತಲೂ ಹರಡುತ್ತದೆ.
ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಗುರುಮುಖರು, ಸಂತರ ಸಹವಾಸದ ಮೂಲಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಪದಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಸಿ, ಸಮಚಿತ್ತದಿಂದ ತಿರುಗುತ್ತಾರೆ.
ಯೋಗ ಮತ್ತು ಭೋಗ್ (ಆನಂದನ) ತಂತ್ರವನ್ನು ಜಯಿಸುವ ಅವರು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ವಿಮೋಚನೆ ಹೊಂದುತ್ತಾರೆ, ನಿರ್ಣಯಿಸಲಾಗದ ಮತ್ತು ಅವಿನಾಶಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಅತೀಂದ್ರಿಯ ಬ್ರಹ್ಮವು ಪರಿಪೂರ್ಣವಾದ ಬ್ರಹ್ಮವಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ಅದೇ ರೀತಿ ಆಶೆ ಮತ್ತು ಆಸೆಗಳಿಗೆ ಉದಾಸೀನವಾಗಿರುವ ಗುರುವು ದೇವರಲ್ಲದೆ ಬೇರೇನೂ ಅಲ್ಲ.
(ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ) ಆ ಅನಿರ್ವಚನೀಯ ಕಥೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಅವ್ಯಕ್ತ ಬೆಳಕು (ಜಗತ್ತಿಗೆ) ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ.