ವಾರನ್ ಭಾಯಿ ಗುರುದಾಸ್ ಜಿ

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ಒಂದು ಓಂಕಾರ್, ಮೂಲ ಶಕ್ತಿ, ದೈವಿಕ ಬೋಧಕನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಅರಿತುಕೊಂಡಿತು

ਪਉੜੀ ੧

ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੰਕਾਰ ਆਪਿ ਉਪਾਇਆ ।

ಏಕಂಕರ್, ಯಾರಿಗಾದರೂ ಎರಡನೆಯವರಾಗಿಲ್ಲ, ಗುರುಮುಖವನ್ನು (ಜಗತ್ತನ್ನು ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಲು) ರಚಿಸಿದರು.

ਓਅੰਕਾਰਿ ਅਕਾਰੁ ਪਰਗਟੀ ਆਇਆ ।

ಆ ಓಂಕಾರವು ರೂಪಗಳನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದೆ.

ਪੰਚ ਤਤ ਵਿਸਤਾਰੁ ਚਲਤੁ ਰਚਾਇਆ ।

ಐದು ಅಂಶಗಳ ವಿಸ್ತರಣೆ (ಮತ್ತು ಸಂಯೋಜನೆ) ಮೂಲಕ ಈ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ರಚಿಸಲಾಗಿದೆ.

ਖਾਣੀ ਬਾਣੀ ਚਾਰਿ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ।

ಜೀವನದ ನಾಲ್ಕು ಗಣಿಗಳು ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕು ಭಾಷಣಗಳು (ಪರಾ, ಪಶ್ಯಂತಿ, ಮಧ್ಯಮ, ವೈಖರಿ) ರಚಿತವಾಗಿವೆ.

ਕੁਦਰਤਿ ਅਗਮ ਅਪਾਰੁ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ।

ಅವರ ಮನೋರಂಜನಾ ಸಾಹಸಗಳು ಪ್ರವೇಶಿಸಲಾಗದವು ಮತ್ತು ಮಿತಿಯಿಲ್ಲದವು; ಅವರ ವಿಪರೀತಗಳನ್ನು ಸಾಧಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਸਚੁ ਨਾਉ ਕਰਤਾਰ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ।੧।

ಆ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನ ಹೆಸರು ಸತ್ಯ ಮತ್ತು ಅವನು ಯಾವಾಗಲೂ ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುತ್ತಾನೆ.

ਪਉੜੀ ੨

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜੂਨਿ ਫੇਰਿ ਫਿਰਾਇਆ ।

ಎಂಬತ್ತನಾಲ್ಕು ಲಕ್ಷ ಜೀವಜಾತಿಗಳಲ್ಲಿ ಆತ್ಮಗಳು ಫಲವಿಲ್ಲದೇ ಅಲೆದಾಡುತ್ತವೆ.

ਮਾਣਸ ਜਨਮੁ ਦੁਲੰਭੁ ਕਰਮੀ ਪਾਇਆ ।

ಸದ್ಗುಣಗಳಿಂದಾಗಿ ಅಪರೂಪದ ಮಾನವ ದೇಹವನ್ನು ಪಡೆಯಲಾಗಿದೆ.

ਉਤਮੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ।

ಗುರುವಿನ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತಿರುವಾಗ, ಸ್ವಯಂ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದೆ.

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਰਹਰਾਸਿ ਪੈਰੀਂ ਪਾਇਆ ।

ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ಶಿಸ್ತನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು (ಗುರುಗಳ) ಪಾದಗಳಿಗೆ ಬೀಳಲು ಬಂದಿದೆ.

ਨਾਮੁ ਦਾਨੁ ਇਸਨਾਨੁ ਸਚੁ ਦਿੜਾਇਆ ।

ಗುರುಮುಖರು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು, ದಾನ, ವ್ಯಭಿಚಾರ ಮತ್ತು ಸತ್ಯವಾದ ನಡವಳಿಕೆಯನ್ನು ದೃಢವಾಗಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.

ਸਬਦੁ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣੁ ਭਾਣਾ ਭਾਇਆ ।੨।

ಮನುಷ್ಯನು ತನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಪದಗಳಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಚಿತ್ತವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.

ਪਉੜੀ ੩

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੁ ਗੁਰ ਸਮਝਾਇਆ ।

ಗುರುಗಳು ಕಲಿಸಿದ ಗುರುಮುಖ ಉತ್ತಮ ತರಬೇತಿ ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

ਮਿਹਮਾਣੀ ਮਿਹਮਾਣੁ ਮਜਲਸਿ ਆਇਆ ।

ತಾನು ಈ ಲೋಕದ ಸಭೆಗೆ ಅತಿಥಿಯಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದೇನೆಂದು ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ.

ਖਾਵਾਲੇ ਸੋ ਖਾਣੁ ਪੀਐ ਪੀਆਇਆ ।

ಭಗವಂತ ದಯಪಾಲಿಸಿದ್ದನ್ನು ತಿಂದು ಕುಡಿಯುತ್ತಾನೆ.

ਕਰੈ ਨ ਗਰਬੁ ਗੁਮਾਣੁ ਹਸੈ ਹਸਾਇਆ ।

ಗುರುಮುಖ ಅಹಂಕಾರಿಯಲ್ಲ ಮತ್ತು ಭಗವಂತ ನೀಡಿದ ಸಂತೋಷದಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತಾನೆ.

ਪਾਹੁਨੜਾ ਪਰਵਾਣੁ ਕਾਜੁ ਸੁਹਾਇਆ ।

ಆ ಅತಿಥಿಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಇಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಅತಿಥಿಯಾಗಿ ನೆಲೆಸಿರುವ ಭಗವಂತನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ਮਜਲਸ ਕਰਿ ਹੈਰਾਣੁ ਉਠਿ ਸਿਧਾਇਆ ।੩।

ಅವನು ಇಲ್ಲಿಂದ ಮೌನವಾಗಿ ಚಲಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಇಡೀ ಸಭೆಯ ಅದ್ಭುತಗಳನ್ನು ಹೊಡೆಯುತ್ತಾನೆ (ಏಕೆಂದರೆ ಇತರರು ಈ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ತೊರೆಯಲು ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟಪಡುತ್ತಾರೆ).

ਪਉੜੀ ੪

ਗੋਇਲੜਾ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੀਐ ।

ಗುರುಮುಖ ಈ ಜಗತ್ತನ್ನು ಕೆಲವು ದಿನಗಳವರೆಗೆ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಸ್ಥಳವೆಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದಾನೆ.

ਮੰਝੀ ਲੈ ਮਿਹਵਾਰਿ ਚੋਜ ਵਿਡਾਣੀਐ ।

ಇಲ್ಲಿ ಸಂಪತ್ತಿನ ಸಹಾಯದಿಂದ ಅನೇಕ ರೀತಿಯ ಕ್ರೀಡೆಗಳು ಮತ್ತು ಸಾಹಸಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಲಾಗಿದೆ.

ਵਰਸੈ ਨਿਝਰ ਧਾਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵਾਣੀਐ ।

ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿಯೇ ಗುರುಮುಖಿಗಳಿಗೆ ಅಮೃತದ ನಿರಂತರ ಮಳೆ ಸುರಿಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.

ਵੰਝੁਲੀਐ ਝੀਗਾਰਿ ਮਜਲਸਿ ਮਾਣੀਐ ।

ಕೊಳಲಿನ ಟ್ಯೂನ್‌ನಲ್ಲಿ (ಅನ್‌ಸ್ಟ್ರಕ್ ಮೆಲೋಡಿ) ಅವರು ಸಭೆಯ ಆನಂದವನ್ನು ಆನಂದಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਗਾਵਣਿ ਮਾਝ ਮਲਾਰਿ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੀਐ ।

ಸುಶಿಕ್ಷಿತ ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನವುಳ್ಳ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಇಲ್ಲಿ ಮಜ್ಹ್ ಮತ್ತು ಮಲ್ಹಾರ್ ಸಂಗೀತದ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ ಅಂದರೆ ಅವರು ಪ್ರಸ್ತುತವನ್ನು ಆನಂದಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਹਉਮੈ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿ ਆਣੀਐ ।

ಅವರು ತಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ਸਚਿ ਸਿਞਾਣੀਐ ।੪।

ಪದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾ, ಗುರುಮುಖ್ ಸತ್ಯವನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਪਉੜੀ ੫

ਵਾਟ ਵਟਾਊ ਰਾਤਿ ਸਰਾਈਂ ਵਸਿਆ ।

ದಾರಿಹೋಕನೊಬ್ಬ, ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೋಟೆಲ್‌ನಲ್ಲಿ ನಿಂತ.

ਉਠ ਚਲਿਆ ਪਰਭਾਤਿ ਮਾਰਗਿ ਦਸਿਆ ।

ನಂತರ ಹೇಳಿದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದೆ.

ਨਾਹਿ ਪਰਾਈ ਤਾਤਿ ਨ ਚਿਤਿ ਰਹਸਿਆ ।

ಅವನು ಯಾರೊಂದಿಗೂ ಅಸೂಯೆಪಡಲಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಯಾರ ಮೇಲೂ ವ್ಯಾಮೋಹಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಲಿಲ್ಲ.

ਮੁਏ ਨ ਪੁਛੈ ਜਾਤਿ ਵਿਵਾਹਿ ਨ ਹਸਿਆ ।

ಅವರು ಸಾಯುವ ಯಾವುದೇ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಜಾತಿಯನ್ನು (ಗುರುತನ್ನು) ಕೇಳಲಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಮದುವೆಯ ಸಮಾರಂಭಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ಯಾವುದೇ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲಿಲ್ಲ.

ਦਾਤਾ ਕਰੇ ਜੁ ਦਾਤਿ ਨ ਭੁਖਾ ਤਸਿਆ ।

ಅವರು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಭಗವಂತನ ಉಡುಗೊರೆಗಳನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಎಂದಿಗೂ ಹಸಿವಿನಿಂದ ಅಥವಾ ಬಾಯಾರಿಕೆಯಿಂದ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਿਮਰਣੁ ਵਾਤਿ ਕਵਲੁ ਵਿਗਸਿਆ ।੫।

ಭಗವಂತನ ನಿರಂತರ ಸ್ಮರಣೆಯಿಂದಾಗಿ ಗುರುಮುಖನ ಕಮಲದ ಮುಖವು ಯಾವಾಗಲೂ ಅರಳಿರುತ್ತದೆ.

ਪਉੜੀ ੬

ਦੀਵਾਲੀ ਦੀ ਰਾਤਿ ਦੀਵੇ ਬਾਲੀਅਨਿ ।

ದೀಪಾವಳಿ ಹಬ್ಬದ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ದೀಪಗಳನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ;

ਤਾਰੇ ਜਾਤਿ ਸਨਾਤਿ ਅੰਬਰਿ ਭਾਲੀਅਨਿ ।

ವಿವಿಧ ರೀತಿಯ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ;

ਫੁਲਾਂ ਦੀ ਬਾਗਾਤਿ ਚੁਣਿ ਚੁਣਿ ਚਾਲੀਅਨਿ ।

ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಹೂವುಗಳನ್ನು ಆಯ್ದವಾಗಿ ಕಿತ್ತುಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತದೆ;

ਤੀਰਥਿ ਜਾਤੀ ਜਾਤਿ ਨੈਣ ਨਿਹਾਲੀਅਨਿ ।

ತೀರ್ಥಕ್ಷೇತ್ರಗಳಿಗೆ ಹೋಗುವ ಯಾತ್ರಾರ್ಥಿಗಳೂ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತಾರೆ.

ਹਰਿ ਚੰਦਉਰੀ ਝਾਤਿ ਵਸਾਇ ਉਚਾਲੀਅਨਿ ।

ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಆವಾಸಸ್ಥಾನಗಳು ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬರುವುದು ಮತ್ತು ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುವುದು ಕಂಡುಬಂದಿದೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲ ਦਾਤਿ ਸਬਦਿ ਸਮ੍ਹਾਲੀਅਨਿ ।੬।

ಇವೆಲ್ಲವೂ ಕ್ಷಣಿಕ, ಆದರೆ ಗುರುಮುಖಿಗಳು ಪದದ ಸಹಾಯದಿಂದ ಸಂತೋಷದ ಫಲವನ್ನು ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿ ಪೋಷಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਪਉੜੀ ੭

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨਿ ਪਰਗਾਸੁ ਗੁਰਿ ਉਪਦੇਸਿਆ ।

ಗುರುವಿನ ಉಪದೇಶವನ್ನು ಪಡೆದ ಗುರುಮುಖರು ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಪ್ರಬುದ್ಧಗೊಳಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ਪੇਈਅੜੈ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ਮਿਟੈ ਅੰਦੇਸਿਆ ।

ಜಗತ್ತು ಪೋಷಕರ ಮನೆಯಂತೆ ಎಂದು ಅವರು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ; ಇಲ್ಲಿಂದ ಒಂದು ದಿನ ಹೋಗಬೇಕು ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರ ಎಲ್ಲಾ ಅನುಮಾನಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಲಾಗಿದೆ.

ਆਸਾ ਵਿਚਿ ਨਿਰਾਸੁ ਗਿਆਨੁ ਅਵੇਸਿਆ ।

ಅವರು ಭರವಸೆಗಳ ನಡುವೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನದಿಂದ ಚಾರ್ಜ್ ಆಗಿರುತ್ತಾರೆ.

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਰਹਰਾਸਿ ਸਬਦਿ ਸੰਦੇਸਿਆ ।

ಅವರು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ನಡವಳಿಕೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ವಾಕ್ಯದ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಹರಡುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸ ਮਤਿ ਪਰਵੇਸਿਆ ।

ಅವರು ಭಗವಂತನ ಸೇವಕರು ಎಂಬ ಕಲ್ಪನೆಯು ಗುರುಮುಖರ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ಬೇರೂರಿದೆ.

ਸਿਮਰਣ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਦੇਸ ਵਿਦੇਸਿਆ ।੭।

ಅವರು ದೇಶ ಅಥವಾ ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೇ ಇರಲಿ ಅವರು ಪ್ರತಿ ಉಸಿರಾಟ ಮತ್ತು ನಿಶ್ವಾಸದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದೇವರನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਪਉੜੀ ੮

ਨਦੀ ਨਾਵ ਸੰਜੋਗੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਆ ।

ದೋಣಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲದ ಅನೇಕ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ, ಹಾಗೆಯೇ ಪ್ರಪಂಚದ ಜೀವಿಗಳು ಪರಸ್ಪರ ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತವೆ.

ਸੁਹਣੇ ਅੰਦਰਿ ਭੋਗੁ ਰਾਜੁ ਕਮਾਇਆ ।

ಜಗತ್ತು ಒಂದು ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಆಳುತ್ತಿರುವಂತೆ ಮತ್ತು ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಸುಖಭೋಗಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವಂತಿದೆ.

ਕਦੇ ਹਰਖੁ ਕਦੇ ਸੋਗੁ ਤਰਵਰ ਛਾਇਆ ।

ಇಲ್ಲಿ ಸುಖ ಸಂಕಟಗಳು ಮರದ ನೆರಳಿನಂತೆ.

ਕਟੈ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਨ ਆਪੁ ਗਣਾਇਆ ।

ಇಲ್ಲಿ ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಅವನು ತನ್ನನ್ನು ಗಮನಿಸದ ಅಹಂಕಾರದ ಕಾಯಿಲೆಯನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಿದ್ದಾನೆ.

ਘਰ ਹੀ ਅੰਦਰਿ ਜੋਗੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ।

ಗುರುಮುಖನಾಗುವುದು, ಒಬ್ಬರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯೂ ಸಹ (ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ) ಐಕ್ಯವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.

ਹੋਵਣਹਾਰ ਸੁ ਹੋਗੁ ਗੁਰ ਸਮਝਾਇਆ ।੮।

ಅದೃಷ್ಟವನ್ನು ತಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಗುರುಗಳು ಅವನಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ (ಆದ್ದರಿಂದ ಚಿಂತಿಸದೆ ತನ್ನ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ಹೋಗಬೇಕು).

ਪਉੜੀ ੯

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਧੂ ਸੰਗੁ ਚਲਣੁ ਜਾਣਿਆ ।

ಗುರುಮುಖರು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಜೀವನದ ತಂತ್ರವನ್ನು ಕಲಿತಿದ್ದಾರೆ.

ਚੇਤਿ ਬਸੰਤ ਸੁਰੰਗੁ ਸਭ ਰੰਗ ਮਾਣਿਆ ।

ಅವರು ಪ್ರಜ್ಞಾಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಜೀವನದ ವಸಂತ ಋತುವಿನ ಆನಂದವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ਸਾਵਣ ਲਹਰਿ ਤਰੰਗ ਨੀਰੁ ਨੀਵਾਣਿਆ ।

ಅವರು ಮಳೆಗಾಲದ ನೀರಿನಂತೆ (ಸಾವನ್) ಉತ್ಸುಕರಾಗಿದ್ದಾರೆ ಆದರೆ ಅವರು (ಗುರುಮುಖರು) ಭರವಸೆ ಮತ್ತು ಆಸೆಗಳ ನೀರನ್ನು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಹೋಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.

ਸਜਣ ਮੇਲੁ ਸੁ ਢੰਗ ਚੋਜ ਵਿਡਾਣਿਆ ।

ಅಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಭೇಟಿಯಾಗುವುದು ಅದ್ಭುತವಾಗಿದೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਨਿਪੰਗੁ ਦਰਿ ਪਰਵਾਣਿਆ ।

ಅವರು ಗುರುಮುಖರ ಮಾರ್ಗವು ಕೆಸರಿನಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಅಂಗೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.

ਗੁਰਮਤਿ ਮੇਲੁ ਅਭੰਗੁ ਸਤਿ ਸੁਹਾਣਿਆ ।੯।

ಗುರುವಿನ ಜ್ಞಾನದ ಮೂಲಕ ನಡೆಯುವ ಸಭೆಯು ಅಡೆತಡೆ ಮುಕ್ತ, ಸತ್ಯ ಮತ್ತು ಸಂತೋಷಕರವಾಗಿರುತ್ತದೆ.

ਪਉੜੀ ੧੦

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਫਲ ਜਨੰਮੁ ਜਗਿ ਵਿਚਿ ਆਇਆ ।

ಬ್ಲೆಸ್ಟ್ ಎಂದರೆ ಗುರುಮುಖನ ಜನನ ಮತ್ತು ಅವನು ಈ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಬರುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮਤਿ ਪੂਰ ਕਰੰਮ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ।

ಗುರುವಿನ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಅವನು ತನ್ನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಅಳಿಸಿ (ಸದ್ಗುಣ) ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಸಾಧಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਕਰਿ ਕੰਮੁ ਸੁਖ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ।

ಅವನು ತನ್ನ ಕೆಲಸದ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ನಿಯಂತ್ರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಸಂತೋಷದ ಫಲವನ್ನು (ಜೀವನದ) ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰ ਉਪਦੇਸੁ ਅਗੰਮੁ ਰਿਦੈ ਵਸਾਇਆ ।

ಗುರುವಿನ ದುರ್ಗಮ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಅವನು ತನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਧੀਰਜੁ ਧੁਜਾ ਧਰੰਮੁ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇਆ ।

ಸಹನೆ ಮತ್ತು ಧರ್ಮದ ಧ್ವಜವನ್ನು ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಇಡುವುದು ಅವನ ಸಹಜ ಸ್ವಭಾವವಾಗುತ್ತದೆ.

ਸਹੈ ਨ ਦੂਖ ਸਹੰਮੁ ਭਾਣਾ ਭਾਇਆ ।੧੦।

ಅವನು ಭಗವಂತನ ಚಿತ್ತದ ಮುಂದೆ ತಲೆಬಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಎಂದಿಗೂ ಯಾವುದೇ ಭಯ ಅಥವಾ ದುಃಖವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਪਉੜੀ ੧੧

ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੁਰਲਭ ਦੇਹ ਅਉਸਰੁ ਜਾਣਦੇ ।

ಮಾನವ ಜನ್ಮವು ಅಪರೂಪದ ಅವಕಾಶ ಎಂದು ಗುರುಮುಖರಿಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ (ಚೆನ್ನಾಗಿ).

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਅਸਨੇਹ ਸਭ ਰੰਗ ਮਾਣਦੇ ।

ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಅವರು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಗಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಸಂತೋಷಗಳನ್ನು ಆನಂದಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵਲੇਹ ਆਖਿ ਵਖਾਣਦੇ ।

ಅವರು ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಪದದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಿದ ನಂತರ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ.

ਦੇਹੀ ਵਿਚਿ ਬਿਦੇਹ ਸਚੁ ਸਿਞਾਣਦੇ ।

ದೇಹದಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸುವಾಗ ಅವರು ದೇಹರಹಿತರಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸತ್ಯವನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਦੁਬਿਧਾ ਓਹੁ ਨ ਏਹੁ ਇਕੁ ਪਛਾਣਦੇ ।

ಅವರು ಈ ಅಥವಾ ಆ ಸಂದಿಗ್ಧತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬನೇ ಭಗವಂತನನ್ನು ತಿಳಿದಿದ್ದಾರೆ.

ਚਾਰਿ ਦਿਹਾੜੇ ਥੇਹੁ ਮਨ ਵਿਚਿ ਆਣਦੇ ।੧੧।

ಅಲ್ಪಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಜಗತ್ತು (ಭೂಮಿಯ) ದಿಬ್ಬವಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅವರು ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ತಿಳಿದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಅದರೊಂದಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಬಾಂಧವ್ಯವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.

ਪਉੜੀ ੧੨

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਵਿਰਲਾ ਆਇਆ ।

ಇತರರಿಗೆ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುವ ಸಹೃದಯ ಗುರುಮುಖ ವಿರಳವಾಗಿ ಬರುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਪਾਇ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ।

ಗುರುಮುಖನು ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಆನಂದದ ಫಲವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਖੀ ਸਬਦਿ ਸਿਖਿ ਸੁਣਾਇਆ ।

ಗುರುಮುಖನು ಮಾತ್ರ (ಗುರುವಿನ) ಪದದ (ಭವ್ಯತೆಯ) ಕಥೆಯನ್ನು ಶಿಷ್ಯರಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ತನ್ನ ಸ್ವಂತದ್ದನ್ನು ಹೇಳಲು ಎಂದಿಗೂ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦ ਵੀਚਾਰਿ ਸਚੁ ਕਮਾਇਆ ।

ಪದವನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾ, ಒಬ್ಬ ಗುರುಮುಖ್ ತನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ,

ਸਚੁ ਰਿਦੈ ਮੁਹਿ ਸਚੁ ਸਚਿ ਸੁਹਾਇਆ ।

ಅವನು ಸತ್ಯವನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಾನೆ, ಅದು ಅವನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਵਾਰਿ ਜਗਤੁ ਤਰਾਇਆ ।੧੨।

ಅಂತಹ ಗುರುಮುಖ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಜೀವನವನ್ನು ಸುಗಮಗೊಳಿಸುವುದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಅವನು ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.

ਪਉੜੀ ੧੩

ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਆਪੁ ਪਛਾਣਿਆ ।

ಗುರುಮುಖ್ ತನ್ನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ತನ್ನನ್ನು ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਤਿ ਸੰਤੋਖੁ ਸਹਜਿ ਸਮਾਣਿਆ ।

ಗುರುಮುಖನು ಸತ್ಯ ಮತ್ತು ತೃಪ್ತಿಯ ಮೂಲಕ ತನ್ನ ಸಹಜ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਧੀਰਜੁ ਧਰਮੁ ਦਇਆ ਸੁਖੁ ਮਾਣਿਆ ।

ಗುರುಮುಖನು ಮಾತ್ರ ಸಹನೆ, ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಸಹಾನುಭೂತಿಯ ನಿಜವಾದ ಆನಂದವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਰਥੁ ਵੀਚਾਰਿ ਸਬਦੁ ਵਖਾਣਿਆ ।

ಗುರುಮುಖರು ಮೊದಲು ಪದಗಳ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಮಾತ್ರ ಅವರು ಅವುಗಳನ್ನು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਂਦੇ ਤਾਣ ਰਹੈ ਨਿਤਾਣਿਆ ।

ಶಕ್ತಿಶಾಲಿಗಳಾಗಿದ್ದರೂ, ಗುರುಮುಖರು ಯಾವಾಗಲೂ ತಮ್ಮನ್ನು ದುರ್ಬಲರು ಮತ್ತು ವಿನಮ್ರರು ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਦਰਗਹ ਮਾਣੁ ਹੋਇ ਨਿਮਾਣਿਆ ।੧੩।

ಗುರುಮುಖರು ಸಭ್ಯರಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಭಗವಂತನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಗೌರವವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.

ਪਉੜੀ ੧੪

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਵਾਰਿ ਦਰਗਹ ਚਲਿਆ ।

ಈ ಜೀವನವನ್ನು ಫಲಪ್ರದವಾಗಿ ಕಳೆಯುವುದರಿಂದ ಗುರುಮುಖ ಬೇರೆ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.

ਸਚੀ ਦਰਗਹ ਜਾਇ ਸਚਾ ਪਿੜੁ ਮਲਿਆ ।

ಅಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ (ಲಾರ್ಡ್) ಅವನು ತನ್ನ ನಿಜವಾದ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਭੋਜਨੁ ਭਾਉ ਚਾਉ ਅਲਲਿਆ ।

ಗುರುಮುಖನ ಪುನರಾವರ್ತನೆಯು ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಅವನ ಸಂತೋಷವು ಮಿಡಿತನದಿಂದ ದೂರವಿರುತ್ತದೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਹਚਲੁ ਚਿਤੁ ਨ ਹਲੈ ਹਲਿਆ ।

ಗುರುಮುಖ್ ಅವರು ಶಾಂತ ಹೃದಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಏರಿಳಿತಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ ಸ್ಥಿರವಾಗಿರುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਅਲਾਉ ਭਲੀ ਹੂੰ ਭਲਿਆ ।

ಅವರು ಸತ್ಯ ಮತ್ತು ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦੇ ਜਾਨਿ ਆਵਨਿ ਘਲਿਆ ।੧੪।

ಗುರುಮುಖರನ್ನು ಮಾತ್ರ ಭಗವಂತನ ಆಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತ ಅವರನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಅವರು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಬರುತ್ತಾರೆ.

ਪਉੜੀ ੧੫

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਧਿ ਅਸਾਧੁ ਸਾਧੁ ਵਖਾਣੀਐ ।

ಗುರುಮುಖನು ದುಸ್ತರವನ್ನು ಸಾಧಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ಸಾಧು ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਧਿ ਬਿਬੇਕ ਬਿਬੇਕੀ ਜਾਣੀਐ ।

ಗುರುಮುಖನಿಗೆ ಅಂತಹ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ಇದೆ, ಅದು ಹಾಲಿನಿಂದ ನೀರನ್ನು ಬೇರ್ಪಡಿಸಲು ಸಮರ್ಥವಾಗಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಆತನನ್ನು ಜ್ಞಾನಿ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਭਗਤੁ ਪਛਾਣੀਐ ।

ಗುರುಮುಖದ ಭಕ್ತಿಯು ಪ್ರೀತಿಯ ಭಕ್ತಿಯಾಗಿದೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੁ ਗਿਆਨੀ ਬਾਣੀਐ ।

ಗುರುಮುಖರು ದೈವಿಕ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದರಿಂದ, ಅವರನ್ನು ಜ್ಞಾನಿಗಳು (ಜ್ಞಾನಿಗಳು) ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੂਰਣ ਮਤਿ ਸਬਦਿ ਨੀਸਾਣੀਐ ।

ಗುರುಮುಖರು ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸ್ಟ್ಯಾಂಪ್ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಪದದಿಂದ ಗುರುತಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਉੜੀ ਪਤਿ ਪਿਰਮ ਰਸੁ ਮਾਣੀਐ ।੧੫।

ಉನ್ನತ ಗೌರವದ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳನ್ನು ಹತ್ತುತ್ತಾ, ಗುರುಮುಖನು ಪ್ರೀತಿಯ ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯ ಆನಂದವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਪਉੜੀ ੧੬

ਸਚੁ ਨਾਉ ਕਰਤਾਰੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ।

ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಭಗವಂತನ ನಿಜವಾದ ಹೆಸರನ್ನು ಗುರುಮುಖರಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ,

ਗੁਰਮੁਖਿ ਓਅੰਕਾਰ ਸਬਦਿ ਧਿਆਈਐ ।

ಗುರುಮುಖಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಓಂಕಾರ್ ಪದ ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੁ ਸਦਾ ਲਿਵ ਲਾਈਐ ।

ಗುರುಮುಖಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಪದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಅದರಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ,

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਅਚਾਰੁ ਸਚੁ ਕਮਾਈਐ ।

ಗುರುಮುಖಿಗಳ ಸತ್ಯವಾದ ಜೀವನವನ್ನು ನಡೆಸುವುದು, ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸತ್ಯವನ್ನು ಸಾಧಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ਸਹਜਿ ਸਮਾਈਐ ।

ಗುರುಮುಖ್ ಎಂಬುದು ವಿಮೋಚನೆಯ ಬಾಗಿಲು, ಅದರ ಮೂಲಕ ಒಬ್ಬನು ತನ್ನ ಸಹಜ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು (ದೈವಿಕ ಸ್ವಯಂ) ಸ್ವಯಂಚಾಲಿತವಾಗಿ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ਨ ਪਛੋਤਾਈਐ ।੧੬।

ಅವನು (ಭಗವಂತನ) ಹೆಸರಿನ ಆಧಾರವನ್ನು ಗುರುಮುಖಗಳಿಂದ ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬನು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪ ಪಡುವುದಿಲ್ಲ.

ਪਉੜੀ ੧੭

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਰਸੁ ਪਰਸਿ ਪਾਰਸੁ ਹੋਈਐ ।

ಗುರುಮುಖನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳ ಕಲ್ಲನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುವುದು ಸ್ವತಃ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳ ಕಲ್ಲಾಗುತ್ತದೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਅਪਰਸੁ ਦਰਸੁ ਅਲੋਈਐ ।

ಗುರುಮುಖನ ನೋಟದಿಂದ, ಎಲ್ಲಾ ದುಷ್ಟ ಭಾವೋದ್ರೇಕಗಳು ಅಸ್ಪೃಶ್ಯವಾಗುತ್ತವೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬ੍ਰਹਮ ਧਿਆਨੁ ਦੁਬਿਧਾ ਖੋਈਐ ।

ಗುರುಮುಖಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವುದರಿಂದ ದ್ವಂದ್ವವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰ ਧਨ ਰੂਪ ਨਿੰਦ ਨ ਗੋਈਐ ।

ಗುರುಮುಖರ ಸಹವಾಸದಲ್ಲಿ ಇತರರ ಸಂಪತ್ತು ಮತ್ತು ದೈಹಿಕ ಸೌಂದರ್ಯವು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟುವಿಕೆಗೆ ಒಳಗಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਉ ਸਬਦੁ ਵਿਲੋਈਐ ।

ಗುರುಮುಖರ ಸಹವಾಸದಲ್ಲಿ ಪದದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಅಮೃತ-ನಾಮವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಮಂಥನ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸಾರವನ್ನು ಪಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਸਦਾ ਜਾਇ ਅੰਤ ਨ ਰੋਈਐ ।੧੭।

ಗುರುಮುಖರ ಸಹವಾಸದಲ್ಲಿ ಜೀವ (ಸ್ವಯಂ) ಕೊನೆಗೆ ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅಳುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅಳುವುದಿಲ್ಲ.

ਪਉੜੀ ੧੮

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਡਿਤੁ ਹੋਇ ਜਗੁ ਪਰਬੋਧੀਐ ।

ಜ್ಞಾನಿಯಾಗಿ, ಗುರುಮುಖ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਅੰਦਰੁ ਸੋਧੀਐ ।

ತಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು, ಗುರುಮುಖಿಗಳು ತಮ್ಮ ಅಂತರಂಗವನ್ನು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਨ ਕਾਮੁ ਕਰੋਧੀਐ ।

ಗುರುಮುಖರು ಸತ್ಯ ಮತ್ತು ತೃಪ್ತಿಯನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಕಾಮ ಮತ್ತು ಕ್ರೋಧದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੈ ਨਿਰਵੈਰੁ ਨ ਵੈਰ ਵਿਰੋਧੀਐ ।

ಗುರುಮುಖರಿಗೆ ಯಾರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ದ್ವೇಷ ಮತ್ತು ವಿರೋಧವಿಲ್ಲ.

ਚਹੁ ਵਰਨਾ ਉਪਦੇਸੁ ਸਹਜਿ ਸਮੋਧੀਐ ।

ಎಲ್ಲಾ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಣಗಳಿಗೆ ಉಪದೇಶಿಸುತ್ತಾ, ಗುರುಮುಖರು ಸಮಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ਧੰਨੁ ਜਣੇਦੀ ਮਾਉ ਜੋਧਾ ਜੋਧੀਐ ।੧੮।

ಬ್ಲೆಸ್ಟ್ ಅವರಿಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡಿದ ಗುರುಮುಖನ ತಾಯಿ ಮತ್ತು ಗುರುಮುಖ್ ಯೋಧರಲ್ಲಿ ಅತ್ಯುತ್ತಮ.

ਪਉੜੀ ੧੯

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਤਿਗੁਰ ਵਾਹੁ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀਐ ।

ಗುರುಮುಖನು ಅದ್ಭುತ ಭಗವಂತನನ್ನು ರೂಪದಲ್ಲಿ ಸ್ತುತಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਿਫਤਿ ਸਲਾਹ ਸਚੀ ਪਤਿਸਾਹੀਐ ।

ಗುರುಮುಖರು ದೇವರ ಸ್ತುತಿಗಳ ನಿಜವಾದ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਸਨਾਹੁ ਦਾਦਿ ਇਲਾਹੀਐ ।

ಗುರುಮುಖರು ಸತ್ಯದ ರಕ್ಷಾಕವಚವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ, ಅದನ್ನು ಅವರು ಭಗವಂತನಿಂದ ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਾਡੀ ਰਾਹੁ ਸਚੁ ਨਿਬਾਹੀਐ ।

ಗುರುಮುಖರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸತ್ಯದ ಸುಂದರ ಹೆದ್ದಾರಿಯನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਤਿ ਅਗਾਹੁ ਗਾਹਣਿ ਗਾਹੀਐ ।

ಅವರ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯು ಅಗ್ರಾಹ್ಯವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಒಬ್ಬರು ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੇਪਰਵਾਹੁ ਨ ਬੇਪਰਵਾਹੀਐ ।੧੯।

ಗುರುಮುಖನು ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ನಿರಾತಂಕನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ ಆದರೆ ಭಗವಂತನ ಕಡೆಗೆ ಹಾಗಲ್ಲ.

ਪਉੜੀ ੨੦

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੂਰਾ ਤੋਲੁ ਨ ਤੋਲਣਿ ਤੋਲੀਐ ।

ಗುರುಮುಖ ಪರಿಪೂರ್ಣ; ಅವನನ್ನು ಯಾವುದೇ ತಕ್ಕಡಿಯಲ್ಲಿ ತೂಗಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੂਰਾ ਬੋਲੁ ਨ ਬੋਲਣਿ ਬੋਲੀਐ ।

ಗುರುಮುಖ್ ಅವರ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪದವೂ ನಿಜ ಮತ್ತು ಪರಿಪೂರ್ಣವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਤਿ ਅਡੋਲ ਨ ਡੋਲਣਿ ਡੋਲੀਐ ।

ಗುರುಮುಖರ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯು ಸ್ಥಿರವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೂ ಅಸ್ಥಿರವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਿਰਮੁ ਅਮੋਲੁ ਨ ਮੋਲਣਿ ਮੋਲੀਐ ।

ಗುರುಮುಖರ ಪ್ರೀತಿ ಅಮೂಲ್ಯವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಯಾವುದೇ ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ ಖರೀದಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਨਿਰੋਲੁ ਨ ਰੋਲਣਿ ਰੋਲੀਐ ।

ಗುರುಮುಖದ ಮಾರ್ಗವು ಸ್ಪಷ್ಟ ಮತ್ತು ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿದೆ; ಅದನ್ನು ಯಾರಿಂದಲೂ ಒಳಗೊಳ್ಳಲು ಮತ್ತು ವಿಸರ್ಜನೆ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਅਲੋਲੁ ਪੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਝੋਲੀਐ ।੨੦।

ಗುರುಮುಖರ ಮಾತುಗಳು ದೃಢವಾಗಿರುತ್ತವೆ; ಅವರ ಜೊತೆಗೆ ಭಾವೋದ್ರೇಕಗಳು ಮತ್ತು ವಿಷಯಲೋಲುಪತೆಯ ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಅಳಿಸಿಹಾಕುವ ಮೂಲಕ ಮಕರಂದವನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਪਉੜੀ ੨੧

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲ ਪਾਇ ਸਭ ਫਲ ਪਾਇਆ ।

ಆನಂದ-ಫಲವನ್ನು ಸಾಧಿಸುವ ಮೂಲಕ ಗುರುಮುಖರು ಎಲ್ಲಾ ಫಲಗಳನ್ನು ಪಡೆದರು.

ਰੰਗ ਸੁਰੰਗ ਚੜ੍ਹਾਇ ਸਭ ਰੰਗ ਲਾਇਆ ।

ಭಗವಂತನ ಸುಂದರವಾದ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಧರಿಸಿ ಅವರು ಎಲ್ಲಾ ಬಣ್ಣಗಳ ಆನಂದವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದರು.

ਗੰਧ ਸੁਗੰਧਿ ਸਮਾਇ ਬੋਹਿ ਬੁਹਾਇਆ ।

(ಭಕ್ತಿಯ) ಸುಗಂಧದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಂಡು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಸುಗಂಧಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ.

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸ ਤ੍ਰਿਪਤਾਇ ਸਭ ਰਸ ਆਇਆ ।

ಅಮೃತದ ಆನಂದದಿಂದ ತೃಪ್ತರಾದ ಅವರು ಈಗ ಎಲ್ಲಾ ರುಚಿಯನ್ನು ಪಡೆದಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿದೆ.

ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ਅਨਹਦ ਵਾਇਆ ।

ಅವರ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಪದದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಿ ಅವರು ಅನಿಯಂತ್ರಿತ ಮಧುರದೊಂದಿಗೆ ಒಂದಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ਨਿਜ ਘਰਿ ਨਿਹਚਲ ਜਾਇ ਦਹ ਦਿਸ ਧਾਇਆ ।੨੧।੧੯। ਉਨੀ ।

ಈಗ ಅವರು ತಮ್ಮ ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ಸ್ಥಿರಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಈಗ ಎಲ್ಲಾ ಹತ್ತು ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯಪಡುವುದಿಲ್ಲ.