Një Oankar, energjia primare, e realizuar përmes hirit të preceptorit hyjnor
Ekankar, Lors pas askujt, krijoi gurmukh (për të çliruar botën).
Ajo që Oankar merr forma është bërë e dukshme.
Nga zgjerimi (dhe kombinimi) i pesë elementeve kjo botë është krijuar.
Katër minierat e jetës dhe katër fjalimet (para, pasyanti, madhyama, vaikhari) janë krijuar.
Bëmat e tij argëtuese janë të paarritshme dhe të pakufishme; ekstremet e tyre janë të paarritshme.
Emri i atij krijuesi është e Vërteta dhe Ai është zhytur gjithnjë në të Vërtetën.
Shpirtrat enden pa fryt në tetëdhjetë e katër lakh të llojeve të jetës.
Trupi i rrallë i njeriut është marrë për shkak të veprimeve të virtytshme.
Duke lëvizur në rrugën më të madhe të orientuar nga Guru, vetvetja ka humbur egon.
Ruajtja e disiplinës së kongregacionit të shenjtë ka rënë në këmbët (e Guru).
Gurmukët kanë përvetësuar me vendosmëri emrin e Zotit, bamirësinë, abdesin dhe sjelljen e vërtetë.
Njeriu e ka bashkuar vetëdijen e tij në Fjalën dhe ka pranuar vullnetin e Zotit.
Gurmukh i mësuar nga Guru është i trajnuar mirë dhe i ditur.
E kupton se ka ardhur në kuvendin e kësaj bote si mysafir.
Ai ha dhe pi atë që është dhuruar nga Zoti.
Gurmukh nuk është arrogant dhe ndihet i lumtur në lumturinë e dhënë nga Zoti.
Vetëm ai mysafir pranohet në oborrin e Zotit që ka jetuar këtu si një mysafir i mirë.
Ai lëviz nga këtu në heshtje dhe bën që të gjithë kuvendi të godasë mrekullitë (sepse të tjerët e ndjejnë shumë të vështirë të largohen nga kjo botë).
Gurmukh e njeh këtë botë si një vend pushimi për disa ditë.
Këtu me ndihmën e pasurisë zbatohen shumë lloje sportesh dhe bëmash.
Në këtë botë, për gurmukët, shiu i pandërprerë i nektarit vazhdon të bjerë.
Në melodinë e flautit (melodia e pa goditur) ata vazhdojnë të shijojnë kënaqësinë e kuvendit.
Persona të trajnuar mirë dhe të ditur këtu këndojnë masat muzikore Majh dhe Malhar, dmth. ata kënaqen me të tashmen.
Ata humbasin egon e tyre dhe kontrollojnë mendjet e tyre.
Duke soditur Fjalën, Gurmukhu identifikon të vërtetën.
Një udhëtar, rrugës u ndal në një han.
Pastaj u zhvendos përpara në rrugën e treguar.
Ai as nuk u bë ziliqar me askënd dhe as nuk u magjeps nga ndonjë.
Ai as nuk pyeti kastën (identitetin) e ndonjë personi që po vdiste dhe nuk ndjeu ndonjë kënaqësi duke parë ceremonitë e martesës etj.
Ai pranoi me gëzim dhuratat e Zotit dhe nuk mbeti kurrë i uritur apo i etur.
Fytyra zambak uji e gurmukhut mbetet gjithmonë në lulëzim për shkak të kujtimit të vazhdueshëm të Zotit.
Llambat ndizen natën e festës së divalit;
Në qiell shfaqen yje të llojeve të ndryshme;
Në kopshte lulet janë aty të cilat shkulen në mënyrë selektive;
Shihen edhe pelegrinët që shkojnë në qendrat e pelegrinazhit.
Habitatet imagjinare janë parë duke u krijuar dhe duke u zhdukur.
Të gjitha këto janë momentale, por gurmukët me ndihmën e Fjalës ushqejnë dhuratën e frutave të kënaqësisë.
Gurmukët, të cilët i kanë pranuar mirë mësimet e Guru-së, i kanë ndriçuar mendjet.
Ata e kanë kuptuar se bota është si një shtëpi prindërore; dikush duhet të largohet një ditë nga këtu dhe kështu të gjitha dyshimet e tyre janë hequr.
Ata janë të palidhur mes shpresave dhe mbeten të ngarkuar me njohuritë.
Ata përhapën mesazhin e Fjalës në përputhje me sjelljen e kongregacionit të shenjtë.
Ideja se ata janë shërbëtorë të shërbëtorëve të Zotit është rrënjosur thellë në urtësinë e gurmukëve.
Qofshin ata kudo në vend apo jashtë vendit, ata e kujtojnë Zotin me çdo frymëmarrje dhe frymë.
Ashtu si në një varkë takohen rastësisht shumë persona të panjohur për njëri-tjetrin, po kështu krijesat në botë takohen me njëra-tjetrën.
Bota është e tillë sikur sundon një mbretëri dhe shijon kënaqësitë në ëndërr.
Këtu lumturia dhe vuajtjet janë si hija e pemës.
Këtu në fakt ai ka shkatërruar sëmundjen e egos që nuk e ka bërë veten të vihet re.
Të bëhesh gurmukh, individual edhe të jesh në shtëpinë e dikujt arrin bashkimin (me Zotin).
Guru e ka bërë të kuptojë se fati nuk mund të shmanget (prandaj njeriu pa u shqetësuar duhet të vazhdojë të bëjë punët e veta).
Gurmukët kanë mësuar teknikën e jetës në kongregacionin e shenjtë.
Ata me vetëdije e kanë shijuar kënaqësinë e stinës së pranverës të jetës.
Ata gëzohen si uji i stinës së shirave (Savan), por megjithatë ata (gurmukhët) e kanë bërë ujin e shpresave dhe dëshirave të zbresë e të zbresë.
Takimi me persona të tillë është jashtëzakonisht i këndshëm.
Rruga e tyre e gurmukëve është pa baltë dhe pranohet në oborrin e Zotit.
Një takim përmes urtësisë së Guru-së është pa pengesa, i vërtetë dhe i lezetshëm.
E bekuar është lindja e një gurmuku dhe ardhja e tij në këtë botë.
Në përputhje me urtësinë e Guru-së ai fshin egon e tij dhe kryen veprimet (të virtytshme).
Ai punon i kontrolluar nga dashuria për punën dhe përkushtimi i dashur, dhe merr frytin e kënaqësisë (të jetës).
Mësimet e paarritshme të Guru-së që ai adopton në zemrën e tij.
Mbajtja lart e flamurit të durimit dhe të dharma, bëhet natyra e tij e lindur.
Ai përkulet para vullnetit të Zotit dhe nuk pëson kurrë asnjë frikë apo pikëllim.
Gurmukhët e dinë (shumë mirë) se lindja e njeriut është një mundësi e rrallë.
Kjo është arsyeja pse ata kultivojnë dashurinë për kongregacionin e shenjtë dhe gëzojnë të gjitha kënaqësitë.
Ata flasin pasi bashkojnë vetëdijen e tyre në Fjalën.
Ata bëhen pa trup ndërsa jetojnë në trup dhe identifikojnë të vërtetën.
Ata nuk kanë këtë apo atë dilemë dhe njohin vetëm një Zot.
Ata e dinë në zemrën e tyre se brenda një periudhe të shkurtër kjo botë do të bëhet një grumbull (dheu) dhe për këtë arsye ata nuk krijojnë asnjë lidhje me të.
Rrallëherë vjen një gurmukh dashamirës që u shërben të tjerëve.
Gurmukhu braktis egon dhe merr frytin e kënaqësisë.
Vetëm gurmuhu ua tregon historinë e (madhështisë së) Fjalës dishepujve (të gurusë) dhe kurrë nuk pretendon të tregojë diçka si të tijën.
Duke menduar thellë mbi Fjalën, një gurmukh praktikon të vërtetën në jetën e tij,
Atij i pëlqen e vërteta, e cila qëndron në zemrën e tij si dhe në të folur.
Një gurmukh i tillë jo vetëm që e mbulon jetën e tij, por e përshkon gjithë botën.
Gurmukhu humbet egon e tij dhe identifikon veten e tij.
Gurmukh hyn në natyrën e tij të lindur përmes së vërtetës dhe kënaqësisë.
Vetëm Gurmuhu gëzon kënaqësitë e vërteta të durimit, dharma dhe dhembshurisë.
Gurmukët e kuptojnë shumë mirë rëndësinë e fjalëve fillimisht dhe vetëm atëherë i thonë ato.
Megjithëse janë të fuqishëm, gurmukët gjithmonë e konsiderojnë veten të dobët dhe të përulur.
Për shkak se gurmukët janë të sjellshëm, ata marrin respekt në oborrin e Zotit.
Duke e kaluar këtë jetë frytdhënëse, gurmuku shkon në botën tjetër.
Atje në oborrin e vërtetë (të zotit) ai zë vendin e tij të vërtetë.
Kënaqja e gurmuhut është dashuri dhe kënaqësia e tij është e lirë nga flirtimi.
Gurmukh ka një zemër të qetë dhe mbetet i palëkundur edhe në ulje-ngritje.
Ai flet të vërtetën dhe të mirën për të mirën.
Vetëm gurmukët thirren në oborrin e Zotit dhe ata vijnë në botë vetëm kur i dërgon Zoti.
Gurmukh realizon të vështirën dhe prandaj quhet sadhu.
Gurmukh ka një mençuri të tillë, e cila është kompetente për të ndarë ujin nga qumështi. Kjo është arsyeja pse ai quhet i mençur.
Devotshmëria e gurmuhut është përkushtim i dashur.
Meqenëse gurmukët arrijnë diturinë hyjnore, ata quhen të ditur (jnanis).
Gurmukët e kanë urtësinë plotësisht të stampuar dhe të shënuar nga Fjala.
Duke ngjitur shkallët e përshëndetjeve të larta, gurmuhu gëzon kënaqësinë e dashurisë së Zotit të dashur.
Emri i vërtetë i krijuesit Zot është marrë nga gurmukët,
Mes gurmukhëve mbahet mend Fjala Oankar.
Në mesin e gurmukhëve meditohet fjala dhe ndërgjegjja shkrihet në të.
Duke jetuar jetën e vërtetë të gurmukëve, e vërteta realizohet në jetë.
Gurmukh është dera e çlirimit përmes së cilës njeriu hyn automatikisht në natyrën e tij të lindur (uni hyjnor).
Baza e emrit (të Zotit) arrihet nga gurmukët dhe nuk pendohet në fund.
Duke prekur gurin e filozofit në formën e një gurmuku, ai vetë bëhet guri filozof.
Vetëm me shikimin e gurmuhut, të gjitha pasionet e liga bëhen të paprekshme.
Duke medituar mbi Zotin mes gurmukëve, njeriu humbet dualitetin.
Në shoqërinë e gurmukëve nuk shihet as pasuria dhe bukuria fizike e të tjerëve dhe as përgojimi.
Në shoqërinë e gurmukhëve, vetëm emri nektar në formën e Fjalës shpërthehet dhe përftohet esenca.
Në shoqërinë e gurmukëve, xhiva (vetja) më në fund gëzohet dhe nuk vajton dhe nuk qan.
Si një person i ditur, gurmuhu i jep dituri botës.
Duke humbur egon e tyre, gurmukët pastrojnë brendësinë e tyre.
Gurmukët përvetësojnë të vërtetën dhe kënaqësinë dhe nuk kënaqen me epshin dhe zemërimin.
Gurmukët nuk kanë armiqësi dhe kundërshtim ndaj askujt.
Duke u predikuar të katër varnasve, gurmukët bashkohen në ekuilibër.
E lumja është nëna e një gurmuhu që e ka lindur atë dhe gurmuhu është më i miri ndër luftëtarët.
Gurmukh lavdëron Zotin e mrekullueshëm në formë.
Gurmukët kanë mbretërinë e vërtetë të lavdërimeve të Zotit.
Gurmukët kanë armaturë të së vërtetës që u është dhënë nga Zoti.
Për gurmukët është përgatitur vetëm autostrada e bukur e së vërtetës.
Mençuria e tyre është e pakuptueshme dhe për të arritur tek ajo njeriu habitet.
Gurmukh është i shkujdesur në botë, por jo aq ndaj Zotit.
Gurmukh është i përsosur; ai nuk mund të peshohet në asnjë peshore.
Çdo fjalë e gurmuhut bëhet e vërtetë dhe e përsosur dhe asgjë nuk mund të thuhet për të.
Urtësia e gurmukëve është e qëndrueshme dhe nuk destabilizohet edhe nëse bëhet kështu.
Dashuria e gurmukëve është e paçmueshme dhe nuk mund të blihet me asnjë çmim.
Mënyra e gurmuhut është e qartë dhe e dallueshme; ai nuk mund të përfshihet dhe të shpërndahet nga askush.
Fjalët e gurmukëve janë të qëndrueshme; së bashku me to, njeriu pi nektarin duke fshirë pasionet dhe dëshirat trupore.
Me arritjen e frutave të kënaqësisë, gurmukët kanë marrë të gjitha frutat.
Duke vënë ngjyrën e bukur të Zotit, ata kanë shijuar kënaqësinë e të gjitha ngjyrave.
Duke u bashkuar në aromën (e devotshmërisë) i bëjnë të gjithë aromatik.
Janë ngopur me kënaqësinë e nektarit dhe tani ndihen sikur e kanë pasur gjithë shijen.
Duke bashkuar ndërgjegjen e tyre në Fjalën ata janë bërë njësh me melodinë e pathyer.
Tani ata stabilizohen në brendësinë e tyre dhe mendja e tyre tani nuk habitet në të gjitha dhjetë drejtimet.