ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 वारां भाई गुरदास जी
पान - 19
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥एक ओंकार, आदिम ऊर्जा, दैवी गुरूच्या कृपेने साकार झाली
ਪਉੜੀ ੧
पउड़ी १
ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੰਕਾਰ ਆਪਿ ਉਪਾਇਆ ।
गुरमुखि एकंकार आपि उपाइआ ।एकंकर, लॉर्सने दुसरे नाही, गुरुमुख (जग मुक्त करण्यासाठी) निर्माण केले.
ਓਅੰਕਾਰਿ ਅਕਾਰੁ ਪਰਗਟੀ ਆਇਆ ।
ओअंकारि अकारु परगटी आइआ ।तो ओंकार रूप धारण करणारा प्रगट झाला आहे.
ਪੰਚ ਤਤ ਵਿਸਤਾਰੁ ਚਲਤੁ ਰਚਾਇਆ ।
पंच तत विसतारु चलतु रचाइआ ।पाच घटकांच्या विस्ताराने (आणि संयोगाने) हे जग निर्माण झाले आहे.
ਖਾਣੀ ਬਾਣੀ ਚਾਰਿ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ।
खाणी बाणी चारि जगतु उपाइआ ।जीवनाच्या चार खाणी आणि चार भाषणे (परा, पश्यंती, मध्यमा, वैखरी) निर्माण झाली आहेत.
ਕੁਦਰਤਿ ਅਗਮ ਅਪਾਰੁ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ।
कुदरति अगम अपारु अंतु न पाइआ ।त्याचे मनोरंजनाचे पराक्रम दुर्गम आणि अमर्याद आहेत; त्यांचे टोक अप्राप्य आहेत.
ਸਚੁ ਨਾਉ ਕਰਤਾਰ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ।੧।
सचु नाउ करतार सचि समाइआ ।१।त्या निर्मात्याचे नाव सत्य आहे आणि तो सदैव सत्यात मग्न असतो.
ਪਉੜੀ ੨
पउड़ी २
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜੂਨਿ ਫੇਰਿ ਫਿਰਾਇਆ ।
लख चउरासीह जूनि फेरि फिराइआ ।जीवात्मे चौराऐसी लाख जीवसृष्टीत निष्फळ भटकतात.
ਮਾਣਸ ਜਨਮੁ ਦੁਲੰਭੁ ਕਰਮੀ ਪਾਇਆ ।
माणस जनमु दुलंभु करमी पाइआ ।दुर्लभ मानव देह पुण्य कर्मांमुळे प्राप्त झाला आहे.
ਉਤਮੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ।
उतमु गुरमुखि पंथु आपु गवाइआ ।गुरुभिमुख असलेल्या श्रेष्ठ मार्गावर वाटचाल करताना स्वतःचा अहंकार हरवला आहे.
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਰਹਰਾਸਿ ਪੈਰੀਂ ਪਾਇਆ ।
साधसंगति रहरासि पैरीं पाइआ ।पवित्र मंडळीची शिस्त पाळणे (गुरूंच्या) पाया पडणे आले आहे.
ਨਾਮੁ ਦਾਨੁ ਇਸਨਾਨੁ ਸਚੁ ਦਿੜਾਇਆ ।
नामु दानु इसनानु सचु दिड़ाइआ ।गुरुमुखांनी भगवंताचे नाम, परोपकार, अभ्यंगस्नान आणि सत्य आचरण अखंडपणे अंगीकारले आहे.
ਸਬਦੁ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣੁ ਭਾਣਾ ਭਾਇਆ ।੨।
सबदु सुरति लिव लीणु भाणा भाइआ ।२।माणसाने आपले चैतन्य शब्दात विलीन केले आहे आणि परमेश्वराची इच्छा स्वीकारली आहे.
ਪਉੜੀ ੩
पउड़ी ३
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੁ ਗੁਰ ਸਮਝਾਇਆ ।
गुरमुखि सुघड़ु सुजाणु गुर समझाइआ ।गुरूंनी शिकवलेला गुरुमुख उत्तम प्रशिक्षित आणि ज्ञानी असतो.
ਮਿਹਮਾਣੀ ਮਿਹਮਾਣੁ ਮਜਲਸਿ ਆਇਆ ।
मिहमाणी मिहमाणु मजलसि आइआ ।त्याला समजते की तो या जगाच्या संमेलनात पाहुणा म्हणून आला आहे.
ਖਾਵਾਲੇ ਸੋ ਖਾਣੁ ਪੀਐ ਪੀਆਇਆ ।
खावाले सो खाणु पीऐ पीआइआ ।परमेश्वराने जे दिले आहे ते तो खातो आणि पितो.
ਕਰੈ ਨ ਗਰਬੁ ਗੁਮਾਣੁ ਹਸੈ ਹਸਾਇਆ ।
करै न गरबु गुमाणु हसै हसाइआ ।गुरुमुख अहंकारी नसतो आणि परमेश्वराने दिलेल्या आनंदात आनंद मानतो.
ਪਾਹੁਨੜਾ ਪਰਵਾਣੁ ਕਾਜੁ ਸੁਹਾਇਆ ।
पाहुनड़ा परवाणु काजु सुहाइआ ।केवळ तो पाहुणाच परमेश्वराच्या दरबारात स्वीकारला जातो जो येथे चांगला पाहुणा म्हणून राहिला आहे.
ਮਜਲਸ ਕਰਿ ਹੈਰਾਣੁ ਉਠਿ ਸਿਧਾਇਆ ।੩।
मजलस करि हैराणु उठि सिधाइआ ।३।तो येथून शांतपणे निघून जातो आणि संपूर्ण संमेलनाला आश्चर्यचकित करतो (कारण इतरांना हे जग सोडणे फार कठीण वाटते).
ਪਉੜੀ ੪
पउड़ी ४
ਗੋਇਲੜਾ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੀਐ ।
गोइलड़ा दिन चारि गुरमुखि जाणीऐ ।गुरुमुख या जगाला काही दिवसांच्या विश्रांतीचे ठिकाण म्हणून ओळखतो.
ਮੰਝੀ ਲੈ ਮਿਹਵਾਰਿ ਚੋਜ ਵਿਡਾਣੀਐ ।
मंझी लै मिहवारि चोज विडाणीऐ ।येथे संपत्तीच्या मदतीने अनेक प्रकारचे खेळ आणि पराक्रम केले जातात.
ਵਰਸੈ ਨਿਝਰ ਧਾਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵਾਣੀਐ ।
वरसै निझर धारि अंम्रित वाणीऐ ।याच जगात गुरुमुखांसाठी अमृताचा अविरत पाऊस पडतो.
ਵੰਝੁਲੀਐ ਝੀਗਾਰਿ ਮਜਲਸਿ ਮਾਣੀਐ ।
वंझुलीऐ झीगारि मजलसि माणीऐ ।बासरीच्या सुरावर (अनस्ट्रूड राग) ते संमेलनाचा आनंद लुटत राहतात.
ਗਾਵਣਿ ਮਾਝ ਮਲਾਰਿ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੀਐ ।
गावणि माझ मलारि सुघड़ु सुजाणीऐ ।सुप्रशिक्षित आणि जाणकार लोक येथे माझ आणि मल्हार संगीत उपाय गातात म्हणजेच ते वर्तमानाचा आनंद घेतात.
ਹਉਮੈ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿ ਆਣੀਐ ।
हउमै गरबु निवारि मनि वसि आणीऐ ।ते त्यांचा अहंकार गमावतात आणि त्यांच्या मनावर नियंत्रण ठेवतात.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ਸਚਿ ਸਿਞਾਣੀਐ ।੪।
गुरमुखि सबदु वीचारि सचि सिञाणीऐ ।४।वचनाचे चिंतन केल्याने गुरुमुख सत्य ओळखतो.
ਪਉੜੀ ੫
पउड़ी ५
ਵਾਟ ਵਟਾਊ ਰਾਤਿ ਸਰਾਈਂ ਵਸਿਆ ।
वाट वटाऊ राति सराईं वसिआ ।एक प्रवासी, वाटेत एका सराईत थांबला.
ਉਠ ਚਲਿਆ ਪਰਭਾਤਿ ਮਾਰਗਿ ਦਸਿਆ ।
उठ चलिआ परभाति मारगि दसिआ ।मग सांगितलेल्या वाटेने पुढे निघालो.
ਨਾਹਿ ਪਰਾਈ ਤਾਤਿ ਨ ਚਿਤਿ ਰਹਸਿਆ ।
नाहि पराई ताति न चिति रहसिआ ।त्याला कोणाचाही हेवा वाटला नाही की कोणाचाही मोह झाला नाही.
ਮੁਏ ਨ ਪੁਛੈ ਜਾਤਿ ਵਿਵਾਹਿ ਨ ਹਸਿਆ ।
मुए न पुछै जाति विवाहि न हसिआ ।त्यांनी कोणत्याही मरण पावलेल्या व्यक्तीची जात (ओळख) विचारली नाही किंवा लग्न समारंभ वगैरे पाहिल्यावर त्यांना आनंद वाटला नाही.
ਦਾਤਾ ਕਰੇ ਜੁ ਦਾਤਿ ਨ ਭੁਖਾ ਤਸਿਆ ।
दाता करे जु दाति न भुखा तसिआ ।त्याने आनंदाने परमेश्वराच्या भेटवस्तू स्वीकारल्या आणि कधीही भुकेले किंवा तहानले नाहीत.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਿਮਰਣੁ ਵਾਤਿ ਕਵਲੁ ਵਿਗਸਿਆ ।੫।
गुरमुखि सिमरणु वाति कवलु विगसिआ ।५।भगवंताच्या सतत स्मरणाने गुरुमुखाचे कमळ सदैव फुललेले असते.
ਪਉੜੀ ੬
पउड़ी ६
ਦੀਵਾਲੀ ਦੀ ਰਾਤਿ ਦੀਵੇ ਬਾਲੀਅਨਿ ।
दीवाली दी राति दीवे बालीअनि ।दिवाळीच्या रात्री दिवे लावले जातात;
ਤਾਰੇ ਜਾਤਿ ਸਨਾਤਿ ਅੰਬਰਿ ਭਾਲੀਅਨਿ ।
तारे जाति सनाति अंबरि भालीअनि ।आकाशात विविध प्रकारचे तारे दिसतात;
ਫੁਲਾਂ ਦੀ ਬਾਗਾਤਿ ਚੁਣਿ ਚੁਣਿ ਚਾਲੀਅਨਿ ।
फुलां दी बागाति चुणि चुणि चालीअनि ।बागांमध्ये अशी फुले आहेत जी निवडकपणे तोडली जातात;
ਤੀਰਥਿ ਜਾਤੀ ਜਾਤਿ ਨੈਣ ਨਿਹਾਲੀਅਨਿ ।
तीरथि जाती जाति नैण निहालीअनि ।तीर्थक्षेत्री जाणारे भाविकही दिसत आहेत.
ਹਰਿ ਚੰਦਉਰੀ ਝਾਤਿ ਵਸਾਇ ਉਚਾਲੀਅਨਿ ।
हरि चंदउरी झाति वसाइ उचालीअनि ।काल्पनिक अधिवास अस्तित्वात येताना आणि नाहीसा होताना दिसत आहेत.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲ ਦਾਤਿ ਸਬਦਿ ਸਮ੍ਹਾਲੀਅਨਿ ।੬।
गुरमुखि सुख फल दाति सबदि सम्हालीअनि ।६।हे सर्व क्षणिक आहेत, परंतु गुरुमुखांनी शब्दाच्या साहाय्याने सुख फळाची देणगी पोसली आहे.
ਪਉੜੀ ੭
पउड़ी ७
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨਿ ਪਰਗਾਸੁ ਗੁਰਿ ਉਪਦੇਸਿਆ ।
गुरमुखि मनि परगासु गुरि उपदेसिआ ।गुरूंच्या उपदेशाने ज्या गुरुमुखांना चांगले प्राप्त झाले आहे, त्यांचे मन प्रबुद्ध झाले आहे.
ਪੇਈਅੜੈ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ਮਿਟੈ ਅੰਦੇਸਿਆ ।
पेईअड़ै घरि वासु मिटै अंदेसिआ ।जग हे आईवडिलांच्या घरासारखे आहे हे त्यांना समजले आहे; इथून एक दिवस जायचे आहे आणि त्यामुळे त्यांच्या सर्व शंका दूर झाल्या आहेत.
ਆਸਾ ਵਿਚਿ ਨਿਰਾਸੁ ਗਿਆਨੁ ਅਵੇਸਿਆ ।
आसा विचि निरासु गिआनु अवेसिआ ।ते आशेने अटळ आहेत आणि ज्ञानाने चार्ज राहतात.
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਰਹਰਾਸਿ ਸਬਦਿ ਸੰਦੇਸਿਆ ।
साधसंगति रहरासि सबदि संदेसिआ ।ते पवित्र मंडळीच्या आचरणानुसार वचनाचा संदेश पसरवतात.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸ ਮਤਿ ਪਰਵੇਸਿਆ ।
गुरमुखि दासनि दास मति परवेसिआ ।ते परमेश्वराच्या सेवकांचे सेवक आहेत ही कल्पना गुरुमुखांच्या बुद्धीमध्ये खोलवर रुजलेली आहे.
ਸਿਮਰਣ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਦੇਸ ਵਿਦੇਸਿਆ ।੭।
सिमरण सासि गिरासि देस विदेसिआ ।७।ते देशात किंवा परदेशात कोठेही असले तरी ते प्रत्येक श्वासोच्छवासासह आणि श्वासोच्छवासाने देवाचे स्मरण करतात.
ਪਉੜੀ ੮
पउड़ी ८
ਨਦੀ ਨਾਵ ਸੰਜੋਗੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਆ ।
नदी नाव संजोगु मेलि मिलाइआ ।बोटीमध्ये जसे अनेक अनोळखी व्यक्ती एकमेकांना भेटतात, त्याचप्रमाणे जगातील प्राणी एकमेकांना भेटतात.
ਸੁਹਣੇ ਅੰਦਰਿ ਭੋਗੁ ਰਾਜੁ ਕਮਾਇਆ ।
सुहणे अंदरि भोगु राजु कमाइआ ।जग हे असे आहे की जणू एखाद्या राज्यावर राज्य करणे आणि स्वप्नात आनंद लुटणे.
ਕਦੇ ਹਰਖੁ ਕਦੇ ਸੋਗੁ ਤਰਵਰ ਛਾਇਆ ।
कदे हरखु कदे सोगु तरवर छाइआ ।इथे सुख-दुख हे झाडाच्या सावलीसारखे असतात.
ਕਟੈ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਨ ਆਪੁ ਗਣਾਇਆ ।
कटै हउमै रोगु न आपु गणाइआ ।इथे खरं तर त्याने स्वतःला लक्षात न येण्याजोग्या अहंकाराच्या रोगाचा नाश केला आहे.
ਘਰ ਹੀ ਅੰਦਰਿ ਜੋਗੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ।
घर ही अंदरि जोगु गुरमुखि पाइआ ।गुरुमुख बनून, व्यक्ती घरी राहूनही (परमेश्वराशी) एकरूप होतो.
ਹੋਵਣਹਾਰ ਸੁ ਹੋਗੁ ਗੁਰ ਸਮਝਾਇਆ ।੮।
होवणहार सु होगु गुर समझाइआ ।८।नियती टाळता येत नाही हे गुरूंनी त्याला समजावले आहे (म्हणून चिंता न करता आपले कार्य करत राहिले पाहिजे).
ਪਉੜੀ ੯
पउड़ी ९
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਧੂ ਸੰਗੁ ਚਲਣੁ ਜਾਣਿਆ ।
गुरमुखि साधू संगु चलणु जाणिआ ।गुरुमुखांनी पवित्र मंडळीत जीवनाचे तंत्र आत्मसात केले आहे.
ਚੇਤਿ ਬਸੰਤ ਸੁਰੰਗੁ ਸਭ ਰੰਗ ਮਾਣਿਆ ।
चेति बसंत सुरंगु सभ रंग माणिआ ।जीवनाच्या वसंत ऋतुचा आनंद त्यांनी जाणीवपूर्वक घेतला आहे.
ਸਾਵਣ ਲਹਰਿ ਤਰੰਗ ਨੀਰੁ ਨੀਵਾਣਿਆ ।
सावण लहरि तरंग नीरु नीवाणिआ ।ते पावसाळ्याच्या (सावन) पाण्यासारखे आनंदित आहेत, परंतु तरीही त्यांनी (गुरुमुखांनी) आशा आणि इच्छांचे पाणी अधोगती केले आहे.
ਸਜਣ ਮੇਲੁ ਸੁ ਢੰਗ ਚੋਜ ਵਿਡਾਣਿਆ ।
सजण मेलु सु ढंग चोज विडाणिआ ।अशा व्यक्तींना भेटणे हे अत्यंत आनंददायी असते.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਨਿਪੰਗੁ ਦਰਿ ਪਰਵਾਣਿਆ ।
गुरमुखि पंथु निपंगु दरि परवाणिआ ।त्यांचा गुरुमुखांचा मार्ग चिखलविरहित असतो आणि परमेश्वराच्या दरबारात स्वीकारला जातो.
ਗੁਰਮਤਿ ਮੇਲੁ ਅਭੰਗੁ ਸਤਿ ਸੁਹਾਣਿਆ ।੯।
गुरमति मेलु अभंगु सति सुहाणिआ ।९।गुरूंच्या बुद्धीने होणारी भेट ही विघ्नमुक्त, सत्य आणि आनंददायी असते.
ਪਉੜੀ ੧੦
पउड़ी १०
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਫਲ ਜਨੰਮੁ ਜਗਿ ਵਿਚਿ ਆਇਆ ।
गुरमुखि सफल जनंमु जगि विचि आइआ ।गुरुमुखाचा जन्म आणि त्याचे या जगात येणे हे धन्य आहे.
ਗੁਰਮਤਿ ਪੂਰ ਕਰੰਮ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ।
गुरमति पूर करंम आपु गवाइआ ।गुरूच्या बुद्धीच्या अनुषंगाने तो आपला अहंकार नष्ट करतो आणि (पुण्य) कृती करतो.
ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਕਰਿ ਕੰਮੁ ਸੁਖ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ।
भाउ भगति करि कंमु सुख फलु पाइआ ।तो त्याच्या कामावरील प्रेम आणि प्रेमळ भक्तीने नियंत्रित कार्य करतो आणि त्याला (जीवनाचे) आनंदाचे फळ प्राप्त होते.
ਗੁਰ ਉਪਦੇਸੁ ਅਗੰਮੁ ਰਿਦੈ ਵਸਾਇਆ ।
गुर उपदेसु अगंमु रिदै वसाइआ ।गुरूंची अगम्य शिकवण तो हृदयात अंगीकारतो.
ਧੀਰਜੁ ਧੁਜਾ ਧਰੰਮੁ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇਆ ।
धीरजु धुजा धरंमु सहजि सुभाइआ ।सहनशीलता आणि धर्माचा ध्वज उंच ठेवणे, हा त्यांचा जन्मजात स्वभाव बनतो.
ਸਹੈ ਨ ਦੂਖ ਸਹੰਮੁ ਭਾਣਾ ਭਾਇਆ ।੧੦।
सहै न दूख सहंमु भाणा भाइआ ।१०।तो परमेश्वराच्या इच्छेपुढे नतमस्तक होतो आणि त्याला कधीही भीती किंवा दुःख होत नाही.
ਪਉੜੀ ੧੧
पउड़ी ११
ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੁਰਲਭ ਦੇਹ ਅਉਸਰੁ ਜਾਣਦੇ ।
गुरमुखि दुरलभ देह अउसरु जाणदे ।मनुष्यजन्म ही दुर्लभ संधी आहे हे गुरुमुखांना (चांगलेच) माहीत असते.
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਅਸਨੇਹ ਸਭ ਰੰਗ ਮਾਣਦੇ ।
साधसंगति असनेह सभ रंग माणदे ।म्हणूनच ते पवित्र मंडळीबद्दल प्रेम वाढवतात आणि सर्व सुखांचा आनंद घेतात.
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵਲੇਹ ਆਖਿ ਵਖਾਣਦੇ ।
सबद सुरति लिवलेह आखि वखाणदे ।ते त्यांचे चैतन्य शब्दात विलीन केल्यानंतर बोलतात.
ਦੇਹੀ ਵਿਚਿ ਬਿਦੇਹ ਸਚੁ ਸਿਞਾਣਦੇ ।
देही विचि बिदेह सचु सिञाणदे ।देहामध्ये राहून ते शरिरहीन होतात आणि सत्य ओळखतात.
ਦੁਬਿਧਾ ਓਹੁ ਨ ਏਹੁ ਇਕੁ ਪਛਾਣਦੇ ।
दुबिधा ओहु न एहु इकु पछाणदे ।त्यांना ही किंवा ती द्विधा नाही आणि त्यांना फक्त एकच परमेश्वर माहीत आहे.
ਚਾਰਿ ਦਿਹਾੜੇ ਥੇਹੁ ਮਨ ਵਿਚਿ ਆਣਦੇ ।੧੧।
चारि दिहाड़े थेहु मन विचि आणदे ।११।त्यांना त्यांच्या अंत:करणात माहित आहे की थोड्याच कालावधीत हे जग एक ढिगारा (पृथ्वीचा) बनणार आहे आणि म्हणून त्यांना त्याच्याशी कोणतीही आसक्ती निर्माण होत नाही.
ਪਉੜੀ ੧੨
पउड़ी १२
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਵਿਰਲਾ ਆਇਆ ।
गुरमुखि परउपकारी विरला आइआ ।इतरांची सेवा करणारा परोपकारी गुरुमुख क्वचितच येतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਪਾਇ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ।
गुरमुखि सुख फलु पाइ आपु गवाइआ ।गुरुमुख अहंकाराचा त्याग करून आनंदाचे फळ प्राप्त करतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਖੀ ਸਬਦਿ ਸਿਖਿ ਸੁਣਾਇਆ ।
गुरमुखि साखी सबदि सिखि सुणाइआ ।केवळ गुरुमुखच शिष्यांना (गुरूंच्या) शब्दाची (भव्यता) कथा सांगतो आणि स्वत:चे काहीतरी सांगण्याचा दावा कधीही करत नाही.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦ ਵੀਚਾਰਿ ਸਚੁ ਕਮਾਇਆ ।
गुरमुखि सबद वीचारि सचु कमाइआ ।शब्दावर सखोल चिंतन करून, एक गुरुमुख त्याच्या जीवनात सत्याचा आचरण करतो,
ਸਚੁ ਰਿਦੈ ਮੁਹਿ ਸਚੁ ਸਚਿ ਸੁਹਾਇਆ ।
सचु रिदै मुहि सचु सचि सुहाइआ ।त्याला सत्य आवडते, जे त्याच्या हृदयात तसेच वाणीत असते.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਵਾਰਿ ਜਗਤੁ ਤਰਾਇਆ ।੧੨।
गुरमुखि जनमु सवारि जगतु तराइआ ।१२।असा गुरुमुख केवळ स्वत:चे जीवनच उधळत नाही तर संपूर्ण जगाला प्राप्त करून देतो.
ਪਉੜੀ ੧੩
पउड़ी १३
ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਆਪੁ ਪਛਾਣਿਆ ।
गुरमुखि आपु गवाइ आपु पछाणिआ ।गुरुमुख आपला अहंकार गमावून स्वतःची ओळख करून घेतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਤਿ ਸੰਤੋਖੁ ਸਹਜਿ ਸਮਾਣਿਆ ।
गुरमुखि सति संतोखु सहजि समाणिआ ।गुरुमुख सत्य आणि समाधानाद्वारे त्याच्या जन्मजात स्वभावात प्रवेश करतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਧੀਰਜੁ ਧਰਮੁ ਦਇਆ ਸੁਖੁ ਮਾਣਿਆ ।
गुरमुखि धीरजु धरमु दइआ सुखु माणिआ ।केवळ गुरुमुखालाच सहनशीलता, धर्म आणि करुणेचा खरा आनंद मिळतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਰਥੁ ਵੀਚਾਰਿ ਸਬਦੁ ਵਖਾਣਿਆ ।
गुरमुखि अरथु वीचारि सबदु वखाणिआ ।गुरुमुखांना प्रथम शब्दांचे महत्त्व चांगलेच कळते आणि मगच ते शब्द उच्चारतात.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਂਦੇ ਤਾਣ ਰਹੈ ਨਿਤਾਣਿਆ ।
गुरमुखि होंदे ताण रहै निताणिआ ।पराक्रमी असूनही गुरुमुख नेहमी स्वत:ला दुबळे व नम्र समजतात.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਦਰਗਹ ਮਾਣੁ ਹੋਇ ਨਿਮਾਣਿਆ ।੧੩।
गुरमुखि दरगह माणु होइ निमाणिआ ।१३।गुरुमुख विनम्र असल्यामुळे त्यांना परमेश्वराच्या दरबारात मान मिळतो.
ਪਉੜੀ ੧੪
पउड़ी १४
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਵਾਰਿ ਦਰਗਹ ਚਲਿਆ ।
गुरमुखि जनमु सवारि दरगह चलिआ ।हे जीवन फलदायीपणे व्यतीत करणारा गुरुमुख दुसऱ्या जगात जातो.
ਸਚੀ ਦਰਗਹ ਜਾਇ ਸਚਾ ਪਿੜੁ ਮਲਿਆ ।
सची दरगह जाइ सचा पिड़ु मलिआ ।तिथे खऱ्या दरबारात (भगवंताच्या) त्याला त्याचे खरे स्थान मिळते.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭੋਜਨੁ ਭਾਉ ਚਾਉ ਅਲਲਿਆ ।
गुरमुखि भोजनु भाउ चाउ अललिआ ।गुरुमुखाची पुनरावृत्ती म्हणजे प्रेम आणि त्याचा आनंद नखरा रहित असतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਹਚਲੁ ਚਿਤੁ ਨ ਹਲੈ ਹਲਿਆ ।
गुरमुखि निहचलु चितु न हलै हलिआ ।गुरुमुखाचे हृदय शांत असते आणि चढ-उतारातही तो स्थिर राहतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਅਲਾਉ ਭਲੀ ਹੂੰ ਭਲਿਆ ।
गुरमुखि सचु अलाउ भली हूं भलिआ ।तो सत्य आणि चांगल्याचे चांगले बोलतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦੇ ਜਾਨਿ ਆਵਨਿ ਘਲਿਆ ।੧੪।
गुरमुखि सदे जानि आवनि घलिआ ।१४।केवळ गुरुमुखांनाच परमेश्वराच्या दरबारात बोलावले जाते आणि परमेश्वर जेव्हा त्यांना पाठवतो तेव्हाच ते जगात येतात.
ਪਉੜੀ ੧੫
पउड़ी १५
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਧਿ ਅਸਾਧੁ ਸਾਧੁ ਵਖਾਣੀਐ ।
गुरमुखि साधि असाधु साधु वखाणीऐ ।गुरुमुख असह्य साधतो म्हणून त्याला साधू म्हणतात.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਧਿ ਬਿਬੇਕ ਬਿਬੇਕੀ ਜਾਣੀਐ ।
गुरमुखि बुधि बिबेक बिबेकी जाणीऐ ।गुरुमुखाकडे अशी बुद्धी आहे, जी दुधाचे पाणी वेगळे करण्यास सक्षम आहे. म्हणूनच त्याला ज्ञानी म्हणतात.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਭਗਤੁ ਪਛਾਣੀਐ ।
गुरमुखि भाउ भगति भगतु पछाणीऐ ।गुरुमुखाची भक्ती म्हणजे प्रेमळ भक्ती.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੁ ਗਿਆਨੀ ਬਾਣੀਐ ।
गुरमुखि ब्रहम गिआनु गिआनी बाणीऐ ।गुरुमुखांना दैवी ज्ञान प्राप्त होत असल्याने त्यांना ज्ञानी (ज्ञानी) म्हणतात.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੂਰਣ ਮਤਿ ਸਬਦਿ ਨੀਸਾਣੀਐ ।
गुरमुखि पूरण मति सबदि नीसाणीऐ ।गुरुमुखांकडे बुद्धी पूर्णपणे शिक्का मारलेली आणि शब्दाने चिन्हांकित केलेली असते.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਉੜੀ ਪਤਿ ਪਿਰਮ ਰਸੁ ਮਾਣੀਐ ।੧੫।
गुरमुखि पउड़ी पति पिरम रसु माणीऐ ।१५।उच्च आदराच्या पायऱ्या चढून गुरुमुख प्रिय परमेश्वराच्या प्रेमाचा आनंद घेतो.
ਪਉੜੀ ੧੬
पउड़ी १६
ਸਚੁ ਨਾਉ ਕਰਤਾਰੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ।
सचु नाउ करतारु गुरमुखि पाईऐ ।सृष्टिकर्ता परमेश्वराचे खरे नाम गुरुमुखांकडून प्राप्त होते,
ਗੁਰਮੁਖਿ ਓਅੰਕਾਰ ਸਬਦਿ ਧਿਆਈਐ ।
गुरमुखि ओअंकार सबदि धिआईऐ ।गुरुमुखांमध्ये ओंकार वचनाची आठवण होते.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੁ ਸਦਾ ਲਿਵ ਲਾਈਐ ।
गुरमुखि सबदु वीचारु सदा लिव लाईऐ ।गुरुमुखांमध्ये शब्दाचे चिंतन केले जाते आणि त्यात चैतन्य विलीन होते,
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਅਚਾਰੁ ਸਚੁ ਕਮਾਈਐ ।
गुरमुखि सचु अचारु सचु कमाईऐ ।गुरुमुखांचे सत्य जीवन जगल्याने जीवनात सत्य सिद्धी होते.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ਸਹਜਿ ਸਮਾਈਐ ।
गुरमुखि मोख दुआरु सहजि समाईऐ ।गुरुमुख हा मुक्तीचा दरवाजा आहे ज्यातून मनुष्य आपोआप त्याच्या जन्मजात स्वभावात (परमात्मा) प्रवेश करतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ਨ ਪਛੋਤਾਈਐ ।੧੬।
गुरमुखि नामु अधारु न पछोताईऐ ।१६।त्याला (परमेश्वराच्या) नामाचा आधार गुरुमुखांकडून प्राप्त होतो आणि शेवटी पश्चात्ताप होत नाही.
ਪਉੜੀ ੧੭
पउड़ी १७
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਰਸੁ ਪਰਸਿ ਪਾਰਸੁ ਹੋਈਐ ।
गुरमुखि पारसु परसि पारसु होईऐ ।गुरुमुखाच्या रूपात तत्त्ववेत्त्याच्या दगडाला स्पर्श करून तो स्वतः तत्त्वज्ञ बनतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਅਪਰਸੁ ਦਰਸੁ ਅਲੋਈਐ ।
गुरमुखि होइ अपरसु दरसु अलोईऐ ।केवळ गुरुमुखाच्या दर्शनाने सर्व वाईट वासना अस्पृश्य होतात.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬ੍ਰਹਮ ਧਿਆਨੁ ਦੁਬਿਧਾ ਖੋਈਐ ।
गुरमुखि ब्रहम धिआनु दुबिधा खोईऐ ।गुरुमुखांमध्ये परमेश्वराचे ध्यान केल्याने द्वैत हरवते.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰ ਧਨ ਰੂਪ ਨਿੰਦ ਨ ਗੋਈਐ ।
गुरमुखि पर धन रूप निंद न गोईऐ ।गुरुमुखांच्या सहवासात इतरांची संपत्ती आणि शारीरिक सौंदर्य पाहिले जात नाही किंवा प्रतिज्ञा केली जात नाही.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਉ ਸਬਦੁ ਵਿਲੋਈਐ ।
गुरमुखि अंम्रितु नाउ सबदु विलोईऐ ।गुरुमुखांच्या सहवासात केवळ शब्दरूपातील अमृत नामाचे मंथन केले जाते आणि सार प्राप्त होते.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਸਦਾ ਜਾਇ ਅੰਤ ਨ ਰੋਈਐ ।੧੭।
गुरमुखि हसदा जाइ अंत न रोईऐ ।१७।गुरुमुखांच्या सहवासात जीव (स्व) शेवटी आनंदी होतो आणि रडत नाही आणि रडत नाही.
ਪਉੜੀ ੧੮
पउड़ी १८
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਡਿਤੁ ਹੋਇ ਜਗੁ ਪਰਬੋਧੀਐ ।
गुरमुखि पंडितु होइ जगु परबोधीऐ ।ज्ञानी व्यक्ती म्हणून गुरुमुख जगाला ज्ञान देतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਅੰਦਰੁ ਸੋਧੀਐ ।
गुरमुखि आपु गवाइ अंदरु सोधीऐ ।आपला अहंकार गमावून, गुरुमुख आपले अंतरंग शुद्ध करतात.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਨ ਕਾਮੁ ਕਰੋਧੀਐ ।
गुरमुखि सतु संतोखु न कामु करोधीऐ ।गुरुमुख सत्य आणि समाधानाचा अवलंब करतात आणि वासना आणि क्रोधात गुंतत नाहीत.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੈ ਨਿਰਵੈਰੁ ਨ ਵੈਰ ਵਿਰੋਧੀਐ ।
गुरमुखि है निरवैरु न वैर विरोधीऐ ।गुरुमुखांचे कोणाशीही वैर आणि विरोध नसतो.
ਚਹੁ ਵਰਨਾ ਉਪਦੇਸੁ ਸਹਜਿ ਸਮੋਧੀਐ ।
चहु वरना उपदेसु सहजि समोधीऐ ।चारही वर्णांना उपदेश करून, गुरुमुख समंजसपणात विलीन होतात.
ਧੰਨੁ ਜਣੇਦੀ ਮਾਉ ਜੋਧਾ ਜੋਧੀਐ ।੧੮।
धंनु जणेदी माउ जोधा जोधीऐ ।१८।ब्लेस्ट ही गुरुमुखाची आई आहे ज्याने त्याला जन्म दिला आहे आणि गुरुमुख योद्ध्यांमध्ये सर्वश्रेष्ठ आहे.
ਪਉੜੀ ੧੯
पउड़ी १९
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਤਿਗੁਰ ਵਾਹੁ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀਐ ।
गुरमुखि सतिगुर वाहु सबदि सलाहीऐ ।गुरुमुख अद्‌भुत परमेश्वराचे रूपाने स्तवन करतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਿਫਤਿ ਸਲਾਹ ਸਚੀ ਪਤਿਸਾਹੀਐ ।
गुरमुखि सिफति सलाह सची पतिसाहीऐ ।गुरुमुखांकडे देवाच्या स्तुतीचे खरे राज्य असते.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਸਨਾਹੁ ਦਾਦਿ ਇਲਾਹੀਐ ।
गुरमुखि सचु सनाहु दादि इलाहीऐ ।गुरुमुखांकडे सत्याचे कवच असते जे त्यांना परमेश्वराने दिलेले असते.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਾਡੀ ਰਾਹੁ ਸਚੁ ਨਿਬਾਹੀਐ ।
गुरमुखि गाडी राहु सचु निबाहीऐ ।गुरुमुखांसाठी फक्त सत्याचा सुंदर राजमार्ग तयार केला आहे.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਤਿ ਅਗਾਹੁ ਗਾਹਣਿ ਗਾਹੀਐ ।
गुरमुखि मति अगाहु गाहणि गाहीऐ ।त्यांची बुद्धी अथांग आहे आणि ती गाठण्यासाठी माणूस गोंधळून जातो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੇਪਰਵਾਹੁ ਨ ਬੇਪਰਵਾਹੀਐ ।੧੯।
गुरमुखि बेपरवाहु न बेपरवाहीऐ ।१९।गुरुमुख जगात निश्चिंत असतो पण परमेश्वराप्रती तसा नाही.
ਪਉੜੀ ੨੦
पउड़ी २०
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੂਰਾ ਤੋਲੁ ਨ ਤੋਲਣਿ ਤੋਲੀਐ ।
गुरमुखि पूरा तोलु न तोलणि तोलीऐ ।गुरुमुख परिपूर्ण आहे; त्याला कोणत्याही तराजूत तोलता येत नाही.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੂਰਾ ਬੋਲੁ ਨ ਬੋਲਣਿ ਬੋਲੀਐ ।
गुरमुखि पूरा बोलु न बोलणि बोलीऐ ।गुरुमुखाचा प्रत्येक शब्द खरा आणि परिपूर्ण असतो आणि त्याच्याबद्दल काहीही सांगता येत नाही.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਤਿ ਅਡੋਲ ਨ ਡੋਲਣਿ ਡੋਲੀਐ ।
गुरमुखि मति अडोल न डोलणि डोलीऐ ।गुरुमुखांची बुद्धी स्थिर असते आणि केली तरी ती अस्थिर होत नाही.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਿਰਮੁ ਅਮੋਲੁ ਨ ਮੋਲਣਿ ਮੋਲੀਐ ।
गुरमुखि पिरमु अमोलु न मोलणि मोलीऐ ।गुरुमुखांचे प्रेम अमूल्य आहे आणि ते कोणत्याही किंमतीवर विकत घेता येत नाही.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਨਿਰੋਲੁ ਨ ਰੋਲਣਿ ਰੋਲੀਐ ।
गुरमुखि पंथु निरोलु न रोलणि रोलीऐ ।गुरुमुखाचा मार्ग स्पष्ट आणि वेगळा आहे; ते कोणाहीद्वारे जमा आणि विसर्जित केले जाऊ शकत नाही.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਅਲੋਲੁ ਪੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਝੋਲੀਐ ।੨੦।
गुरमुखि सबदु अलोलु पी अंम्रित झोलीऐ ।२०।गुरुमुखांचे शब्द स्थिर असतात; त्यांच्याबरोबरच वासना आणि दैहिक वासना नष्ट करून अमृत मिळते.
ਪਉੜੀ ੨੧
पउड़ी २१
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲ ਪਾਇ ਸਭ ਫਲ ਪਾਇਆ ।
गुरमुखि सुख फल पाइ सभ फल पाइआ ।सुख-फल प्राप्त करून गुरुमुखांना सर्व फळे प्राप्त झाली आहेत.
ਰੰਗ ਸੁਰੰਗ ਚੜ੍ਹਾਇ ਸਭ ਰੰਗ ਲਾਇਆ ।
रंग सुरंग चढ़ाइ सभ रंग लाइआ ।परमेश्वराचे सुंदर रंग धारण करून त्यांनी सर्व रंगांचा आनंद लुटला आहे.
ਗੰਧ ਸੁਗੰਧਿ ਸਮਾਇ ਬੋਹਿ ਬੁਹਾਇਆ ।
गंध सुगंधि समाइ बोहि बुहाइआ ।(भक्तीच्या) सुगंधात विलीन होऊन ते सर्वांना सुगंधित करतात.
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸ ਤ੍ਰਿਪਤਾਇ ਸਭ ਰਸ ਆਇਆ ।
अंम्रित रस त्रिपताइ सभ रस आइआ ।ते अमृताच्या आनंदाने तृप्त झाले आहेत आणि आता त्यांना असे वाटते की जणू त्यांना सर्व काही चाखले आहे.
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ਅਨਹਦ ਵਾਇਆ ।
सबद सुरति लिव लाइ अनहद वाइआ ।शब्दात त्यांचे चैतन्य विलीन करून ते अप्रचलित रागाने एक झाले आहेत.
ਨਿਜ ਘਰਿ ਨਿਹਚਲ ਜਾਇ ਦਹ ਦਿਸ ਧਾਇਆ ।੨੧।੧੯। ਉਨੀ ।
निज घरि निहचल जाइ दह दिस धाइआ ।२१।१९। उनी ।आता ते त्यांच्या अंतरंगात स्थिर झाले आहेत आणि त्यांचे मन आता सर्व दहा दिशांना आश्चर्यचकित होत नाही.