ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 वारां भाई गुरदास जी
पान - 9
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥एक ओंकार, आदिम ऊर्जा, दैवी गुरूच्या कृपेने साकार झाली
ਪਉੜੀ ੧
पउड़ी १
ਗੁਰ ਮੂਰਤਿ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮੁ ਅਬਿਗਤੁ ਅਬਿਨਾਸੀ ।
गुर मूरति पूरन ब्रहमु अबिगतु अबिनासी ।गुरु म्हणजे अव्यक्त आणि अविनाशी असलेल्या परिपूर्ण ब्रह्माची प्रतिकृती.
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਹੈ ਸਤਸੰਗਿ ਨਿਵਾਸੀ ।
पारब्रहमु गुर सबदु है सतसंगि निवासी ।गुरूंचे शब्द (आणि त्याचे शरीर नव्हे) पवित्र मंडळीत वास करणाऱ्या परम ब्रह्माचे.
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚੁ ਖੰਡੁ ਹੈ ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਅਭਿਆਸੀ ।
साधसंगति सचु खंडु है भाउ भगति अभिआसी ।साधूंचा सहवास हे सत्याचे निवासस्थान आहे जिथे प्रेमळ भक्तीची संधी निर्माण होते.
ਚਹੁ ਵਰਨਾ ਉਪਦੇਸੁ ਕਰਿ ਗੁਰਮਤਿ ਪਰਗਾਸੀ ।
चहु वरना उपदेसु करि गुरमति परगासी ।येथे चारही वर्णांचा उपदेश केला जातो आणि गुरूंचे ज्ञान (गुरमत) लोकांसमोर आणले जाते.
ਪੈਰੀ ਪੈ ਪਾ ਖਾਕ ਹੋਇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਹਿਰਾਸੀ ।
पैरी पै पा खाक होइ गुरमुखि रहिरासी ।इथे फक्त चरणस्पर्श करून आणि पायाची धूळ होऊन गुरुमुख शिस्तीच्या मार्गाचे अनुयायी होतात.
ਮਾਇਆ ਵਿਚਿ ਉਦਾਸੁ ਗਤਿ ਹੋਇ ਆਸ ਨਿਰਾਸੀ ।੧।
माइआ विचि उदासु गति होइ आस निरासी ।१।आशांमध्ये तटस्थ राहून, पवित्र मंडळीद्वारे व्यक्ती मायेच्या पलीकडे जातात.
ਪਉੜੀ ੨
पउड़ी २
ਗੁਰ ਸਿਖੀ ਬਾਰੀਕ ਹੈ ਸਿਲ ਚਟਣੁ ਫਿਕੀ ।
गुर सिखी बारीक है सिल चटणु फिकी ।गुरूंचे शिष्य बनणे ही अत्यंत सूक्ष्म क्रिया आहे आणि ती चव नसलेला दगड चाटण्यासारखे आहे.
ਤ੍ਰਿਖੀ ਖੰਡੇ ਧਾਰ ਹੈ ਉਹੁ ਵਾਲਹੁ ਨਿਕੀ ।
त्रिखी खंडे धार है उहु वालहु निकी ।केसांपेक्षा पातळ आणि तलवारीच्या धारपेक्षा तीक्ष्ण आहे.
ਭੂਹ ਭਵਿਖ ਨ ਵਰਤਮਾਨ ਸਰਿ ਮਿਕਣਿ ਮਿਕੀ ।
भूह भविख न वरतमान सरि मिकणि मिकी ।वर्तमान, भूतकाळ आणि भविष्यात काहीही समान नाही.
ਦੁਤੀਆ ਨਾਸਤਿ ਏਤੁ ਘਰਿ ਹੋਇ ਇਕਾ ਇਕੀ ।
दुतीआ नासति एतु घरि होइ इका इकी ।शीख धर्माच्या घरात द्वैत नाहीसे होऊन त्या एकाशी एकरूप होतो.
ਦੂਆ ਤੀਆ ਵੀਸਰੈ ਸਣੁ ਕਕਾ ਕਿਕੀ ।
दूआ तीआ वीसरै सणु कका किकी ।दुसरा, तिसरा, कधी आणि का याचा विचार माणूस विसरतो.
ਸਭੈ ਸਿਕਾਂ ਪਰਹਰੈ ਸੁਖੁ ਇਕਤੁ ਸਿਕੀ ।੨।
सभै सिकां परहरै सुखु इकतु सिकी ।२।सर्व इच्छांचा त्याग करून, व्यक्ती एका परमेश्वराच्या आशेने प्रसन्न होते.
ਪਉੜੀ ੩
पउड़ी ३
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਾਰਗੁ ਆਖੀਐ ਗੁਰਮਤਿ ਹਿਤਕਾਰੀ ।
गुरमुखि मारगु आखीऐ गुरमति हितकारी ।गुरूंच्या परोपकारी ज्ञानाचा (गुरमत) अवलंब करण्याचा मार्ग गुरुमुख-मार्ग म्हणून ओळखला जातो.
ਹੁਕਮਿ ਰਜਾਈ ਚਲਣਾ ਗੁਰ ਸਬਦ ਵੀਚਾਰੀ ।
हुकमि रजाई चलणा गुर सबद वीचारी ।त्यामध्ये परमेश्वराच्या इच्छेनुसार जगायला आणि गुरूंच्या वचनावर चिंतन करायला शिकवले जाते.
ਭਾਣਾ ਭਾਵੈ ਖਸਮ ਕਾ ਨਿਹਚਉ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ।
भाणा भावै खसम का निहचउ निरंकारी ।सद्गुरूच्या इच्छेने प्रेम होते आणि सर्व विचारांमध्ये निराकार परमेश्वर व्यापतो.
ਇਸਕ ਮੁਸਕ ਮਹਕਾਰੁ ਹੈ ਹੁਇ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ।
इसक मुसक महकारु है हुइ परउपकारी ।प्रेम आणि सुगंध जसा लपून राहत नाही, तसा गुरुमुखही लपून राहत नाही आणि परमार्थात व्यस्त राहतो.
ਸਿਦਕ ਸਬੂਰੀ ਸਾਬਤੇ ਮਸਤੀ ਹੁਸੀਆਰੀ ।
सिदक सबूरी साबते मसती हुसीआरी ।तो त्याच्यामध्ये विश्वास, समाधान, परमानंद आणि कुशल असण्याचे गुण आत्मसात करतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ਜਿਣਿ ਹਉਮੈ ਮਾਰੀ ।੩।
गुरमुखि आपु गवाइआ जिणि हउमै मारी ।३।गुरुमुख अहंकाराचा नाश करतो आणि त्यावर विजय मिळवतो.
ਪਉੜੀ ੪
पउड़ी ४
ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਭੈ ਚਲਣਾ ਹੋਇ ਪਾਹੁਣਿਚਾਰੀ ।
भाइ भगति भै चलणा होइ पाहुणिचारी ।स्वतःला पाहुणे मानून शीख आपले आयुष्य प्रेमळ भक्तीमध्ये घालवतो.
ਚਲਣੁ ਜਾਣਿ ਅਜਾਣੁ ਹੋਇ ਗਹੁ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰੀ ।
चलणु जाणि अजाणु होइ गहु गरबु निवारी ।ते (शीख) फसवणूक करण्यासाठी अज्ञात राहतात आणि त्यांच्या मनातून अहंकार काढून टाकतात.
ਗੁਰਸਿਖ ਨਿਤ ਪਰਾਹੁਣੇ ਏਹੁ ਕਰਣੀ ਸਾਰੀ ।
गुरसिख नित पराहुणे एहु करणी सारी ।या जगात स्वतःला पाहुणे मानणे हेच त्यांचे खरे आचरण आहे.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵ ਕਮਾਵਣੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਪਿਆਰੀ ।
गुरमुखि सेव कमावणी सतिगुरू पिआरी ।गुरुमुखाचा उद्देश सेवा आहे आणि केवळ अशी कृतीच परमेश्वराला प्रिय आहे.
ਸਬਦਿ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣ ਹੋਇ ਪਰਵਾਰ ਸੁਧਾਰੀ ।
सबदि सुरति लिव लीण होइ परवार सुधारी ।शब्दात चैतन्य विलीन करून ते संपूर्ण कुटुंब (जगाच्या रूपात) सुधारतात.
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਜਾਇ ਸਹਜ ਘਰਿ ਨਿਰਮਲਿ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ।੪।
साधसंगति जाइ सहज घरि निरमलि निरंकारी ।४।पवित्र मंडळीद्वारे ते शुद्ध आणि निराकार बनतात आणि समरसतेच्या अंतिम टप्प्यात स्थापित होतात.
ਪਉੜੀ ੫
पउड़ी ५
ਪਰਮ ਜੋਤਿ ਪਰਗਾਸੁ ਕਰਿ ਉਨਮਨਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ।
परम जोति परगासु करि उनमनि लिव लाई ।आपल्या मनात परम प्रकाश प्रज्वलित करून गुरुमुख परम समाधी अवस्थेत लीन राहतो.
ਪਰਮ ਤਤੁ ਪਰਵਾਣੁ ਕਰਿ ਅਨਹਦਿ ਧੁਨਿ ਵਾਈ ।
परम ततु परवाणु करि अनहदि धुनि वाई ।जेव्हा तो परम वास्तव (परमेश्वर) आपल्या मनात अंगीकारतो तेव्हा अप्रस्तुत राग वाजू लागतो.
ਪਰਮਾਰਥ ਪਰਬੋਧ ਕਰਿ ਪਰਮਾਤਮ ਹਾਈ ।
परमारथ परबोध करि परमातम हाई ।परमार्थासाठी जागरूक होऊन आता त्याच्या अंतःकरणात ईश्वराच्या सर्वव्यापीतेची भावना वास करते.
ਗੁਰ ਉਪਦੇਸੁ ਅਵੇਸੁ ਕਰਿ ਅਨਭਉ ਪਦੁ ਪਾਈ ।
गुर उपदेसु अवेसु करि अनभउ पदु पाई ।गुरूंच्या उपदेशाने प्रेरित होऊन गुरुमुख निर्भयतेची स्थिती प्राप्त करतो.
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕਰਿ ਸਾਧਨਾ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕੁ ਧਿਆਈ ।
साधसंगति करि साधना इक मनि इकु धिआई ।पवित्रांच्या सहवासात स्वतःला शिस्त लावून म्हणजेच अहंकार गमावून तो एकचित्त भक्तीने परमेश्वराचे स्मरण करतो.
ਵੀਹ ਇਕੀਹ ਚੜ੍ਹਾਉ ਚੜ੍ਹਿ ਇਉਂ ਨਿਜ ਘਰਿ ਜਾਈ ।੫।
वीह इकीह चढ़ाउ चढ़ि इउं निज घरि जाई ।५।अशा प्रकारे, या जगातून अध्यात्मिक जगात प्रवेश करून, तो शेवटी स्वतःला त्याच्या वास्तविक स्वरूपामध्ये स्थापित करतो.
ਪਉੜੀ ੬
पउड़ी ६
ਦਰਪਣਿ ਵਾਂਗ ਧਿਆਨੁ ਧਰਿ ਆਪੁ ਆਪ ਨਿਹਾਲੈ ।
दरपणि वांग धिआनु धरि आपु आप निहालै ।जसे आरशात प्रतिबिंब दिसते. तो जगात स्वतःला पाहतो.
ਘਟਿ ਘਟਿ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮੁ ਹੈ ਚੰਦੁ ਜਲ ਵਿਚਿ ਭਾਲੈ ।
घटि घटि पूरन ब्रहमु है चंदु जल विचि भालै ।तो परिपूर्ण परमेश्वर सर्व आत्म्यात आहे; अज्ञानी माणूस त्याला बाहेर शोधतो जसा चंद्र पाण्यात स्वतःचे प्रतिबिंब पाहतो आणि तो तिथे आहे असे वाटते.
ਗੋਰਸੁ ਗਾਈ ਵੇਖਦਾ ਘਿਉ ਦੁਧੁ ਵਿਚਾਲੈ ।
गोरसु गाई वेखदा घिउ दुधु विचालै ।दुधात, गाईत आणि तूपात भगवान स्वतः आहेत.
ਫੁਲਾਂ ਅੰਦਰਿ ਵਾਸੁ ਲੈ ਫਲੁ ਸਾਉ ਸਮ੍ਹਾਲੈ ।
फुलां अंदरि वासु लै फलु साउ सम्हालै ।फुलांचा सुगंध घेऊन तो स्वतःच त्यातला सुगंध आहे.
ਕਾਸਟਿ ਅਗਨਿ ਚਲਿਤੁ ਵੇਖਿ ਜਲ ਧਰਤਿ ਹਿਆਲੈ ।
कासटि अगनि चलितु वेखि जल धरति हिआलै ।लाकूड, अग्नी, पाणी, पृथ्वी आणि बर्फात त्याची स्वतःची घटना आहे.
ਘਟਿ ਘਟਿ ਪੂਰਨੁ ਬ੍ਰਹਮੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੇਖਾਲੈ ।੬।
घटि घटि पूरनु ब्रहमु है गुरमुखि वेखालै ।६।परिपूर्ण परमेश्वर सर्व आत्म्यात वास करतो आणि दुर्मिळ गुरुमुखाद्वारे त्याचे दर्शन घडते.
ਪਉੜੀ ੭
पउड़ी ७
ਦਿਬ ਦਿਸਟਿ ਗੁਰ ਧਿਆਨੁ ਧਰਿ ਸਿਖ ਵਿਰਲਾ ਕੋਈ ।
दिब दिसटि गुर धिआनु धरि सिख विरला कोई ।गुरुवर एकाग्र होऊन दिव्य दृष्टी प्राप्त करणारा गुरुमुख दुर्लभ आहे.
ਰਤਨ ਪਾਰਖੂ ਹੋਇ ਕੈ ਰਤਨਾ ਅਵਲੋਈ ।
रतन पारखू होइ कै रतना अवलोई ।तो असा ज्वेलर आहे ज्याच्याकडे परीक्षण करण्याची क्षमता आहे तसेच दागिने सद्गुणांमध्ये ठेवण्याची क्षमता आहे.
ਮਨੁ ਮਾਣਕੁ ਨਿਰਮੋਲਕਾ ਸਤਿਸੰਗਿ ਪਰੋਈ ।
मनु माणकु निरमोलका सतिसंगि परोई ।त्याचे मन माणिक सारखे शुद्ध होते आणि तो पवित्र मंडळीत लीन राहतो.
ਰਤਨ ਮਾਲ ਗੁਰਸਿਖ ਜਗਿ ਗੁਰਮਤਿ ਗੁਣ ਗੋਈ ।
रतन माल गुरसिख जगि गुरमति गुण गोई ।त्याचे मन माणिक सारखे शुद्ध होते आणि तो पवित्र मंडळीत लीन राहतो.
ਜੀਵਦਿਆਂ ਮਰਿ ਅਮਰੁ ਹੋਇ ਸੁਖ ਸਹਜਿ ਸਮੋਈ ।
जीवदिआं मरि अमरु होइ सुख सहजि समोई ।तो जिवंत असतानाच मेलेला असतो म्हणजेच दुष्ट प्रवृत्तींपासून तोंड फिरवतो.
ਓਤਿ ਪੋਤਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਿ ਜਾਣੈ ਜਾਣੋਈ ।੭।
ओति पोति जोती जोति मिलि जाणै जाणोई ।७।स्वतःला परम प्रकाशात पूर्णपणे विलीन करून तो स्वतःला आणि परमेश्वराला समजतो.
ਪਉੜੀ ੮
पउड़ी ८
ਰਾਗ ਨਾਦ ਵਿਸਮਾਦੁ ਹੋਇ ਗੁਣ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ।
राग नाद विसमादु होइ गुण गहिर गंभीरा ।संगीत आणि ध्वनी (शब्दाच्या) मध्ये प्रसन्न होऊन गुरूंचा शिष्य प्रसन्न गुणांनी परिपूर्ण होतो.
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣ ਹੋਇ ਅਨਹਦਿ ਧੁਨਿ ਧੀਰਾ ।
सबद सुरति लिव लीण होइ अनहदि धुनि धीरा ।त्याचे चैतन्य शब्दात विलीन होते आणि त्याचे मन अप्रचलित रागात स्थिर होते.
ਜੰਤ੍ਰੀ ਜੰਤ੍ਰ ਵਜਾਇਦਾ ਮਨਿ ਉਨਿਮਨਿ ਚੀਰਾ ।
जंत्री जंत्र वजाइदा मनि उनिमनि चीरा ।गुरू प्रवचनाच्या वाद्यावर वाजवतात, जे ऐकून मन सर्वोच्च अवस्थेचे कपडे घालते (परमेश्वरासमोर नृत्य करण्यासाठी).
ਵਜਿ ਵਜਾਇ ਸਮਾਇ ਲੈ ਗੁਰ ਸਬਦ ਵਜੀਰਾ ।
वजि वजाइ समाइ लै गुर सबद वजीरा ।गुरूचा शीख, शिकवण्याच्या साधनाशी जुळवून घेत शेवटी स्वतःला गुरू वचनाचा खेळाडू बनतो.
ਅੰਤਰਿਜਾਮੀ ਜਾਣੀਐ ਅੰਤਰਿ ਗਤਿ ਪੀਰਾ ।
अंतरिजामी जाणीऐ अंतरि गति पीरा ।आता सर्वज्ञ परमेश्वराला त्याची वियोगाची वेदना समजते.
ਗੁਰ ਚੇਲਾ ਚੇਲਾ ਗੁਰੂ ਬੇਧਿ ਹੀਰੈ ਹੀਰਾ ।੮।
गुर चेला चेला गुरू बेधि हीरै हीरा ।८।शिष्याचे रूपांतर गुरूमध्ये होते आणि गुरुचे शिष्यात रूपांतर त्याच पद्धतीने होते, ज्याप्रमाणे हिरा कापणाराही हिराच असतो.
ਪਉੜੀ ੯
पउड़ी ९
ਪਾਰਸੁ ਹੋਇਆ ਪਾਰਸਹੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਡਿਆਈ ।
पारसु होइआ पारसहु गुरमुखि वडिआई ।गुरुमुखाचे मोठेपण हे आहे की तो तत्वज्ञानी दगड असल्याने प्रत्येकाला तत्वज्ञानी दगड बनवतो.
ਹੀਰੈ ਹੀਰਾ ਬੇਧਿਆ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ।
हीरै हीरा बेधिआ जोती जोति मिलाई ।हिरा जसा हिरा कापतो तसा गुरुमुखाचा प्रकाश परम प्रकाशात विलीन होतो.
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣੁ ਹੋਇ ਜੰਤ੍ਰ ਜੰਤ੍ਰੀ ਵਾਈ ।
सबद सुरति लिव लीणु होइ जंत्र जंत्री वाई ।वादकाचे मन वादनात ग्रहण केल्यामुळे त्याची जाणीव शब्दाशी जुळते.
ਗੁਰ ਚੇਲਾ ਚੇਲਾ ਗੁਰੂ ਪਰਚਾ ਪਰਚਾਈ ।
गुर चेला चेला गुरू परचा परचाई ।आता शिष्य आणि गुरु एकरूप झाले आहेत. ते एक होतात आणि एकमेकांत विलीन होतात.
ਪੁਰਖਹੁੰ ਪੁਰਖੁ ਉਪਾਇਆ ਪੁਰਖੋਤਮ ਹਾਈ ।
पुरखहुं पुरखु उपाइआ पुरखोतम हाई ।माणसापासून माणूस जन्माला आला (गुरू नानकपासून गुरू अंगदपर्यंत) आणि तो श्रेष्ठ पुरुष झाला.
ਵੀਹ ਇਕੀਹ ਉਲੰਘਿ ਕੈ ਹੋਇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਈ ।੯।
वीह इकीह उलंघि कै होइ सहजि समाई ।९।एका उडीने जग ओलांडून तो जन्मजात ज्ञानात विलीन झाला.
ਪਉੜੀ ੧੦
पउड़ी १०
ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਦੋ ਪਰਮਾਤਮੁ ਦੇਖੈ ।
सतिगुरु दरसनु देखदो परमातमु देखै ।जो खरा गुरु पाहतो त्याने परमेश्वराचे दर्शन घेतले.
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣ ਹੋਇ ਅੰਤਰਿ ਗਤਿ ਲੇਖੈ ।
सबद सुरति लिव लीण होइ अंतरि गति लेखै ।शब्दात त्याची जाणीव ठेवून तो स्वतःवर लक्ष केंद्रित करतो.
ਚਰਨ ਕਵਲ ਦੀ ਵਾਸਨਾ ਹੋਇ ਚੰਦਨ ਭੇਖੈ ।
चरन कवल दी वासना होइ चंदन भेखै ।गुरूंच्या चरणकमलांच्या सुगंधाचा आस्वाद घेत तो स्वतःला चंदनात रुपांतरीत करतो.
ਚਰਣੋਦਕ ਮਕਰੰਦ ਰਸ ਵਿਸਮਾਦੁ ਵਿਸੇਖੈ ।
चरणोदक मकरंद रस विसमादु विसेखै ।कमळाच्या चरणांचे अमृत चाखून तो एका विशेष अद्भूत अवस्थेत (अतिचैतन्य) जातो.
ਗੁਰਮਤਿ ਨਿਹਚਲੁ ਚਿਤੁ ਕਰਿ ਵਿਚਿ ਰੂਪ ਨ ਰੇਖੈ ।
गुरमति निहचलु चितु करि विचि रूप न रेखै ।आता गुरुच्या बुद्धीला, गुरुमताशी सुसंगत करून, तो मनाला स्थिर करून रूप आणि आकृत्यांच्या सीमांच्या पलीकडे जातो.
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚ ਖੰਡਿ ਜਾਇ ਹੋਇ ਅਲਖ ਅਲੇਖੈ ।੧੦।
साधसंगति सच खंडि जाइ होइ अलख अलेखै ।१०।पवित्र मंडळी, सत्याच्या निवासस्थानापर्यंत पोहोचून, तो स्वतः त्या अगोचर आणि अपरिवर्तनीय परमेश्वरासारखा बनतो.
ਪਉੜੀ ੧੧
पउड़ी ११
ਅਖੀ ਅੰਦਰਿ ਦੇਖਦਾ ਦਰਸਨ ਵਿਚਿ ਦਿਸੈ ।
अखी अंदरि देखदा दरसन विचि दिसै ।जो डोळ्यांच्या आतून पाहतो, तो बाहेरूनही पाहतो.
ਸਬਦੈ ਵਿਚਿ ਵਖਾਣੀਐ ਸੁਰਤੀ ਵਿਚਿ ਰਿਸੈ ।
सबदै विचि वखाणीऐ सुरती विचि रिसै ।त्याचे शब्दांद्वारे वर्णन केले जाते आणि तो चैतन्यात प्रकाशित होतो.
ਚਰਣ ਕਵਲ ਵਿਚਿ ਵਾਸਨਾ ਮਨੁ ਭਵਰੁ ਸਲਿਸੈ ।
चरण कवल विचि वासना मनु भवरु सलिसै ।गुरूंच्या चरणकमलांच्या सुगंधाने मन काळी मधमाशी बनून आनंद लुटते.
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸੰਜੋਗੁ ਮਿਲਿ ਵਿਜੋਗਿ ਨ ਕਿਸੈ ।
साधसंगति संजोगु मिलि विजोगि न किसै ।पवित्र मंडळीत जे काही प्राप्त होते, ते त्यापासून दूर होत नाही.
ਗੁਰਮਤਿ ਅੰਦਰਿ ਚਿਤੁ ਹੈ ਚਿਤੁ ਗੁਰਮਤਿ ਜਿਸੈ ।
गुरमति अंदरि चितु है चितु गुरमति जिसै ।मनाला गुरूंच्या शिकवणीत झोकून दिल्याने गुरूंच्या बुद्धीनुसार मनच बदलते.
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਪੂਰਣ ਬ੍ਰਹਮੁ ਸਤਿਗੁਰ ਹੈ ਤਿਸੈ ।੧੧।
पारब्रहम पूरण ब्रहमु सतिगुर है तिसै ।११।खरा गुरू हा त्या दिव्य ब्रह्माचे रूप आहे जो सर्व गुणांच्या पलीकडे आहे.
ਪਉੜੀ ੧੨
पउड़ी १२
ਅਖੀ ਅੰਦਰਿ ਦਿਸਟਿ ਹੋਇ ਨਕਿ ਸਾਹੁ ਸੰਜੋਈ ।
अखी अंदरि दिसटि होइ नकि साहु संजोई ।तो डोळ्यांत दृष्टी आहे आणि नाकपुडीत श्वास आहे.
ਕੰਨਾਂ ਅੰਦਰਿ ਸੁਰਤਿ ਹੋਇ ਜੀਭ ਸਾਦੁ ਸਮੋਈ ।
कंनां अंदरि सुरति होइ जीभ सादु समोई ।तो कानात चैतन्य आणि जिभेत चव आहे.
ਹਥੀ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵਣੀ ਪੈਰ ਪੰਥੁ ਸਥੋਈ ।
हथी किरति कमावणी पैर पंथु सथोई ।हाताने तो काम करतो आणि वाटेवरचा सहप्रवासी बनतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ਮਤਿ ਸਬਦਿ ਵਿਲੋਈ ।
गुरमुखि सुख फलु पाइआ मति सबदि विलोई ।शब्दाचे चैतन्य मंथन केल्यावर गुरुमुखाला आनंदाचे फळ प्राप्त होते.
ਪਰਕਿਰਤੀ ਹੂ ਬਾਹਰਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲੋਈ ।
परकिरती हू बाहरा गुरमुखि विरलोई ।कोणताही दुर्मिळ गुरुमुख मायेच्या प्रभावापासून दूर राहतो.
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਚੰਨਣ ਬਿਰਖੁ ਮਿਲਿ ਚੰਨਣੁ ਹੋਈ ।੧੨।
साधसंगति चंनण बिरखु मिलि चंनणु होई ।१२।पवित्र मंडळी हे चंदनाचे झाड आहे ज्याला जो कोणी चंदन बनतो
ਪਉੜੀ ੧੩
पउड़ी १३
ਅਬਿਗਤ ਗਤਿ ਅਬਿਗਤ ਦੀ ਕਿਉ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ।
अबिगत गति अबिगत दी किउ अलखु लखाए ।Unmanifest ची गतिशीलता कशी ओळखली जाते?
ਅਕਥ ਕਥਾ ਹੈ ਅਕਥ ਦੀ ਕਿਉ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ।
अकथ कथा है अकथ दी किउ आखि सुणाए ।त्या अगम्य परमेश्वराची कथा कशी सांगता येईल?
ਅਚਰਜ ਨੋ ਆਚਰਜੁ ਹੈ ਹੈਰਾਣ ਕਰਾਏ ।
अचरज नो आचरजु है हैराण कराए ।तो आश्चर्यासाठीच अद्भुत आहे.
ਵਿਸਮਾਦੇ ਵਿਸਮਾਦੁ ਹੈ ਵਿਸਮਾਦੁ ਸਮਾਏ ।
विसमादे विसमादु है विसमादु समाए ।आश्चर्यकारक अनुभूतीतील शोषक स्वतःला आनंदित करतात.
ਵੇਦੁ ਨ ਜਾਣੈ ਭੇਦੁ ਕਿਹੁ ਸੇਸਨਾਗੁ ਨ ਪਾਏ ।
वेदु न जाणै भेदु किहु सेसनागु न पाए ।वेदांनाही हे रहस्य कळत नाही आणि सेसनग (पौराणिक साप ज्याला हजार फण्या असतात) त्याची मर्यादाही कळू शकत नाही.
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਸਾਲਾਹਣਾ ਗੁਰੁ ਸਬਦੁ ਅਲਾਏ ।੧੩।
वाहिगुरू सालाहणा गुरु सबदु अलाए ।१३।गुरूंच्या वचनाच्या, गुरबानीच्या पठणातून वाहिगुरु, देवाची स्तुती केली जाते.
ਪਉੜੀ ੧੪
पउड़ी १४
ਲੀਹਾ ਅੰਦਰਿ ਚਲੀਐ ਜਿਉ ਗਾਡੀ ਰਾਹੁ ।
लीहा अंदरि चलीऐ जिउ गाडी राहु ।महामार्गावरील एक डबा फाटलेल्या रुळांवरून जात असताना,
ਹੁਕਮਿ ਰਜਾਈ ਚਲਣਾ ਸਾਧਸੰਗਿ ਨਿਬਾਹੁ ।
हुकमि रजाई चलणा साधसंगि निबाहु ।पवित्र मंडळीत दैवी अध्यादेश (हुकूम) आणि परमेश्वराच्या इच्छेचे पालन केले जाते.
ਜਿਉ ਧਨ ਸੋਘਾ ਰਖਦਾ ਘਰਿ ਅੰਦਰਿ ਸਾਹੁ ।
जिउ धन सोघा रखदा घरि अंदरि साहु ।जसे की, ज्ञानी व्यक्ती घरात पैसा अबाधित ठेवतो
ਜਿਉ ਮਿਰਜਾਦ ਨ ਛਡਈ ਸਾਇਰੁ ਅਸਗਾਹੁ ।
जिउ मिरजाद न छडई साइरु असगाहु ।आणि खोल महासागर त्याचे सामान्य स्वरूप सोडत नाही;
ਲਤਾ ਹੇਠਿ ਲਤਾੜੀਐ ਅਜਰਾਵਰੁ ਘਾਹੁ ।
लता हेठि लताड़ीऐ अजरावरु घाहु ।जसा गवत पायाखाली तुडवला जातो,
ਧਰਮਸਾਲ ਹੈ ਮਾਨਸਰੁ ਹੰਸ ਗੁਰਸਿਖ ਵਾਹੁ ।
धरमसाल है मानसरु हंस गुरसिख वाहु ।याप्रमाणे (पृथ्वी) सराय मानसरोवर आहे आणि गुरूंचे शिष्य हंस आहेत.
ਰਤਨ ਪਦਾਰਥ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਕਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਖਾਹੁ ।੧੪।
रतन पदारथ गुर सबदु करि कीरतनु खाहु ।१४।जो कीर्तनाच्या रूपात, पवित्र स्तोत्र गातो, गुरूंच्या वचनाचे मोती खातात.
ਪਉੜੀ ੧੫
पउड़ी १५
ਚਨਣੁ ਜਿਉ ਵਣ ਖੰਡ ਵਿਚਿ ਓਹੁ ਆਪੁ ਲੁਕਾਏ ।
चनणु जिउ वण खंड विचि ओहु आपु लुकाए ।जसे चंदनाचे झाड जंगलात स्वतःला लपविण्याचा प्रयत्न करते (पण लपून राहू शकत नाही),
ਪਾਰਸੁ ਅੰਦਰਿ ਪਰਬਤਾਂ ਹੋਇ ਗੁਪਤ ਵਲਾਏ ।
पारसु अंदरि परबतां होइ गुपत वलाए ।दार्शनिकाचा दगड डोंगरातल्या सामान्य दगडांसारखाच असल्याने तो आपला वेळ लपून बसतो.
ਸਤ ਸਮੁੰਦੀ ਮਾਨਸਰੁ ਨਹਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ।
सत समुंदी मानसरु नहि अलखु लखाए ।सात समुद्र प्रगट आहेत पण मानसरोवर सामान्यांच्या नजरेला दिसत नाही.
ਜਿਉ ਪਰਛਿੰਨਾ ਪਾਰਜਾਤੁ ਨਹਿ ਪਰਗਟੀ ਆਏ ।
जिउ परछिंना पारजातु नहि परगटी आए ।पारिजात म्हणून, इच्छा पूर्ण करणारा वृक्ष, स्वतःला देखील अदृश्य ठेवतो;
ਜਿਉ ਜਗਿ ਅੰਦਰਿ ਕਾਮਧੇਨੁ ਨਹਿ ਆਪੁ ਜਣਾਏ ।
जिउ जगि अंदरि कामधेनु नहि आपु जणाए ।कामधेनू, इच्छा पूर्ण करणारी गाय देखील या जगात राहते पण स्वतःची कधीच दखल घेत नाही.
ਸਤਿਗੁਰ ਦਾ ਉਪਦੇਸੁ ਲੈ ਕਿਉ ਆਪੁ ਗਣਾਏ ।੧੫।
सतिगुर दा उपदेसु लै किउ आपु गणाए ।१५।त्याचप्रमाणे ज्यांनी खऱ्या गुरूंची शिकवण अंगीकारली आहे, त्यांनी स्वतःला कोणत्याही गणात का सामावून घ्यावे.
ਪਉੜੀ ੧੬
पउड़ी १६(सालिसाई = घ्या. सरीसाई = सारांश.)
ਦੁਇ ਦੁਇ ਅਖੀ ਆਖੀਅਨਿ ਇਕੁ ਦਰਸਨੁ ਦਿਸੈ ।
दुइ दुइ अखी आखीअनि इकु दरसनु दिसै ।डोळे दोन आहेत पण ते एक (प्रभु) पाहतात.
ਦੁਇ ਦੁਇ ਕੰਨਿ ਵਖਾਣੀਅਨਿ ਇਕ ਸੁਰਤਿ ਸਲਿਸੈ ।
दुइ दुइ कंनि वखाणीअनि इक सुरति सलिसै ।कान दोन आहेत पण ते एकच चैतन्य बाहेर काढतात.
ਦੁਇ ਦੁਇ ਨਦੀ ਕਿਨਾਰਿਆਂ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ਨ ਤਿਸੈ ।
दुइ दुइ नदी किनारिआं पारावारु न तिसै ।नदीला दोन किनारे आहेत परंतु ते पाण्याच्या जोडणीद्वारे एक आहेत आणि वेगळे नाहीत.
ਇਕ ਜੋਤਿ ਦੁਇ ਮੂਰਤੀ ਇਕ ਸਬਦੁ ਸਰਿਸੈ ।
इक जोति दुइ मूरती इक सबदु सरिसै ।गुरू आणि शिष्य या दोन अस्मिता आहेत पण शब्द एकच आहे, शब्द या दोघांमध्ये झिरपतो.
ਗੁਰ ਚੇਲਾ ਚੇਲਾ ਗੁਰੂ ਸਮਝਾਏ ਕਿਸੈ ।੧੬।
गुर चेला चेला गुरू समझाए किसै ।१६।जेव्हा गुरू शिष्य असतो आणि शिष्य गुरु असतो, तेव्हा जो दुसऱ्याला समजू शकतो.
ਪਉੜੀ ੧੭
पउड़ी १७
ਪਹਿਲੇ ਗੁਰਿ ਉਪਦੇਸ ਦੇ ਸਿਖ ਪੈਰੀ ਪਾਏ ।
पहिले गुरि उपदेस दे सिख पैरी पाए ।प्रथम गुरू शिष्याला पायाजवळ बसवून उपदेश करतात.
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕਰਿ ਧਰਮਸਾਲ ਸਿਖ ਸੇਵਾ ਲਾਏ ।
साधसंगति करि धरमसाल सिख सेवा लाए ।त्याला पवित्र मंडळीचे वेगळेपण आणि धर्माचे निवासस्थान सांगून, त्याला (मानवजातीच्या) सेवेत लावले जाते.
ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਭੈ ਸੇਵਦੇ ਗੁਰਪੁਰਬ ਕਰਾਏ ।
भाइ भगति भै सेवदे गुरपुरब कराए ।प्रेमळ भक्तीभावाने सेवा करून परमेश्वराचे सेवक जयंती साजरी करतात.
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਕੀਰਤਨੁ ਸਚਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ।
सबद सुरति लिव कीरतनु सचि मेलि मिलाए ।चेतनेला शब्दाने जोडून, स्तोत्रांच्या गायनाने सत्याची भेट होते.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਾਰਗੁ ਸਚ ਦਾ ਸਚੁ ਪਾਰਿ ਲੰਘਾਏ ।
गुरमुखि मारगु सच दा सचु पारि लंघाए ।गुरुमुख सत्याच्या मार्गावर चालतो; सत्याचे आचरण करून तो संसारसागर पार करतो.
ਸਚਿ ਮਿਲੈ ਸਚਿਆਰ ਨੋ ਮਿਲਿ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ।੧੭।
सचि मिलै सचिआर नो मिलि आपु गवाए ।१७।अशा प्रकारे सत्यवानाला सत्य प्राप्त होते आणि ते मिळाल्याने अहंकार नाहीसा होतो.
ਪਉੜੀ ੧੮
पउड़ी १८
ਸਿਰ ਉਚਾ ਨੀਵੇਂ ਚਰਣ ਸਿਰਿ ਪੈਰੀ ਪਾਂਦੇ ।
सिर उचा नीवें चरण सिरि पैरी पांदे ।डोके उंच आहे आणि पाय खालच्या पातळीवर आहेत तरीही डोके पायावर झुकते.
ਮੁਹੁ ਅਖੀ ਨਕੁ ਕੰਨ ਹਥ ਦੇਹ ਭਾਰ ਉਚਾਂਦੇ ।
मुहु अखी नकु कंन हथ देह भार उचांदे ।पाय तोंड, डोळे, नाक, कान, हात आणि संपूर्ण शरीराचा भार वाहतात.
ਸਭ ਚਿਹਨ ਛਡਿ ਪੂਜੀਅਨਿ ਕਉਣੁ ਕਰਮ ਕਮਾਂਦੇ ।
सभ चिहन छडि पूजीअनि कउणु करम कमांदे ।मग शरीराचे सर्व अवयव बाजूला ठेवून फक्त त्यांचीच (पायांची) पूजा केली जाते.
ਗੁਰ ਸਰਣੀ ਸਾਧਸੰਗਤੀ ਨਿਤ ਚਲਿ ਚਲਿ ਜਾਂਦੇ ।
गुर सरणी साधसंगती नित चलि चलि जांदे ।ते दररोज गुरूंच्या आश्रयाने पवित्र मंडळीत जातात.
ਵਤਨਿ ਪਰਉਪਕਾਰ ਨੋ ਕਰਿ ਪਾਰਿ ਵਸਾਂਦੇ ।
वतनि परउपकार नो करि पारि वसांदे ।मग ते परोपकाराच्या कार्यासाठी धावतात आणि शक्य तितके कार्य पूर्ण करतात.
ਮੇਰੀ ਖਲਹੁ ਮੌਜੜੇ ਗੁਰਸਿਖ ਹੰਢਾਂਦੇ ।
मेरी खलहु मौजड़े गुरसिख हंढांदे ।अरेरे! माझ्या कातडीचे जोडे गुरूंच्या शीखांनी वापरले होते का?
ਮਸਤਕ ਲਗੇ ਸਾਧ ਰੇਣੁ ਵਡਭਾਗਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ।੧੮।
मसतक लगे साध रेणु वडभागि जिन्हां दे ।१८।ज्याला अशा लोकांच्या पायाची धूळ मिळते (वरील गुणांसह) तो भाग्यवान आणि धन्य आहे.
ਪਉੜੀ ੧੯
पउड़ी १९
ਜਿਉ ਧਰਤੀ ਧੀਰਜ ਧਰਮੁ ਮਸਕੀਨੀ ਮੂੜੀ ।
जिउ धरती धीरज धरमु मसकीनी मूड़ी ।जशी पृथ्वी ही अखंडता, धर्म आणि नम्रतेची मूर्ति आहे,
ਸਭ ਦੂੰ ਨੀਵੀਂ ਹੋਇ ਰਹੀ ਤਿਸ ਮਣੀ ਨ ਕੂੜੀ ।
सभ दूं नीवीं होइ रही तिस मणी न कूड़ी ।पायाखाली राहते आणि ही नम्रता खरी आहे खोटी नाही.
ਕੋਈ ਹਰਿ ਮੰਦਰੁ ਕਰੈ ਕੋ ਕਰੈ ਅਰੂੜੀ ।
कोई हरि मंदरु करै को करै अरूड़ी ।त्यावर कोणी देवाचे मंदिर बांधतात तर कोणी कचऱ्याचे ढीग साचतात.
ਜੇਹਾ ਬੀਜੈ ਸੋ ਲੁਣੈ ਫਲ ਅੰਬ ਲਸੂੜੀ ।
जेहा बीजै सो लुणै फल अंब लसूड़ी ।जे पेरले जाते ते आंबा असो वा लसूरी असो, चटकदार फळ असो.
ਜੀਵਦਿਆਂ ਮਰਿ ਜੀਵਣਾ ਜੁੜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੂੜੀ ।
जीवदिआं मरि जीवणा जुड़ि गुरमुखि जूड़ी ।जीवनात मृतावस्थेत असताना म्हणजेच स्वार्थातून अहंकार काढून टाकून गुरुमुख पवित्र मंडळीत गुरूमुखात सामील होतात.
ਲਤਾਂ ਹੇਠਿ ਲਤਾੜੀਐ ਗਤਿ ਸਾਧਾਂ ਧੂੜੀ ।੧੯।
लतां हेठि लताड़ीऐ गति साधां धूड़ी ।१९।ते पावन पुरुषांच्या पायाची धूळ बनतात, जी पायाखाली तुडवली जाते.
ਪਉੜੀ ੨੦
पउड़ी २०
ਜਿਉ ਪਾਣੀ ਨਿਵਿ ਚਲਦਾ ਨੀਵਾਣਿ ਚਲਾਇਆ ।
जिउ पाणी निवि चलदा नीवाणि चलाइआ ।जसे पाणी खालच्या दिशेने वाहते आणि ज्याला भेटेल त्याला बरोबर घेऊन जाते (आणि त्याला नम्र देखील करते),
ਸਭਨਾ ਰੰਗਾਂ ਨੋ ਮਿਲੈ ਰਲਿ ਜਾਇ ਰਲਾਇਆ ।
सभना रंगां नो मिलै रलि जाइ रलाइआ ।सर्व रंग पाण्यात मिसळतात आणि ते प्रत्येक रंगासह एक बनतात;
ਪਰਉਪਕਾਰ ਕਮਾਂਵਦਾ ਉਨਿ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ।
परउपकार कमांवदा उनि आपु गवाइआ ।अहंकार पुसून तो परमार्थ कर्म करतो;
ਕਾਠੁ ਨ ਡੋਬੈ ਪਾਲਿ ਕੈ ਸੰਗਿ ਲੋਹੁ ਤਰਾਇਆ ।
काठु न डोबै पालि कै संगि लोहु तराइआ ।ते लाकूड बुडवत नाही, उलट लोखंडाला त्याच्याबरोबर पोहते;
ਵੁਠੇ ਮੀਹ ਸੁਕਾਲੁ ਹੋਇ ਰਸ ਕਸ ਉਪਜਾਇਆ ।
वुठे मीह सुकालु होइ रस कस उपजाइआ ।पावसाळ्यात पाऊस पडतो तेव्हा ते समृद्धी आणते.
ਜੀਵਦਿਆ ਮਰਿ ਸਾਧ ਹੋਇ ਸਫਲਿਓ ਜਗਿ ਆਇਆ ।੨੦।
जीवदिआ मरि साध होइ सफलिओ जगि आइआ ।२०।त्याचप्रमाणे पुण्य संतांनी जीवनात मृत पावून म्हणजेच त्यांचा अहंकार दूर करून, त्यांचे संसारात येणे फलदायी बनवले.
ਪਉੜੀ ੨੧
पउड़ी २१
ਸਿਰ ਤਲਵਾਇਆ ਜੰਮਿਆ ਹੋਇ ਅਚਲੁ ਨ ਚਲਿਆ ।
सिर तलवाइआ जंमिआ होइ अचलु न चलिआ ।पाय वर आणि डोके खाली ठेवल्याने झाड मुळासकट उभे राहते.
ਪਾਣੀ ਪਾਲਾ ਧੁਪ ਸਹਿ ਉਹ ਤਪਹੁ ਨ ਟਲਿਆ ।
पाणी पाला धुप सहि उह तपहु न टलिआ ।ते पाणी, थंडी आणि सूर्यप्रकाश सहन करते परंतु आत्म-मृत्यूपासून आपले तोंड फिरवत नाही.
ਸਫਲਿਓ ਬਿਰਖ ਸੁਹਾਵੜਾ ਫਲ ਸੁਫਲੁ ਸੁ ਫਲਿਆ ।
सफलिओ बिरख सुहावड़ा फल सुफलु सु फलिआ ।असे झाड धन्य होते आणि फळांनी परिपूर्ण होते.
ਫਲੁ ਦੇਇ ਵਟ ਵਗਾਇਐ ਕਰਵਤਿ ਨ ਹਲਿਆ ।
फलु देइ वट वगाइऐ करवति न हलिआ ।दगड मारल्यावर ते फळ देते आणि करवतीच्या यंत्राखालीही ढवळत नाही.
ਬੁਰੇ ਕਰਨਿ ਬੁਰਿਆਈਆਂ ਭਲਿਆਈ ਭਲਿਆ ।
बुरे करनि बुरिआईआं भलिआई भलिआ ।दुर्जन दुष्कर्म करत राहतात तर सज्जन चांगल्या कार्यात व्यस्त राहतात.
ਅਵਗੁਣ ਕੀਤੇ ਗੁਣ ਕਰਨਿ ਜਗਿ ਸਾਧ ਵਿਰਲਿਆ ।
अवगुण कीते गुण करनि जगि साध विरलिआ ।जगात असे लोक दुर्मिळ आहेत जे आपल्या साधु मनाने वाईटाचे चांगले करतात.
ਅਉਸਰਿ ਆਪ ਛਲਾਇਂਦੇ ਤਿਨ੍ਹਾ ਅਉਸਰੁ ਛਲਿਆ ।੨੧।
अउसरि आप छलाइंदे तिन्हा अउसरु छलिआ ।२१।सामान्यांना काळाने फसवले म्हणजे ते काळाप्रमाणे बदलतात, पण पुण्यपुरुष काळाची फसवणूक करण्यात यशस्वी होतात म्हणजेच काळाच्या प्रभावापासून मुक्त राहतात.
ਪਉੜੀ ੨੨
पउड़ी २२
ਮੁਰਦਾ ਹੋਇ ਮੁਰੀਦੁ ਸੋ ਗੁਰ ਗੋਰਿ ਸਮਾਵੈ ।
मुरदा होइ मुरीदु सो गुर गोरि समावै ।जो शिष्य (आशा आणि इच्छा यांच्यामध्ये) मृत राहतो तो शेवटी गुरूंच्या समाधीत प्रवेश करतो म्हणजेच तो स्वतःला गुरूमध्ये बदलतो.
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣੁ ਹੋਇ ਓਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਵੈ ।
सबद सुरति लिव लीणु होइ ओहु आपु गवावै ।तो आपले चैतन्य शब्दात विलीन करतो आणि त्याचा अहंकार गमावतो.
ਤਨੁ ਧਰਤੀ ਕਰਿ ਧਰਮਸਾਲ ਮਨੁ ਦਭੁ ਵਿਛਾਵੈ ।
तनु धरती करि धरमसाल मनु दभु विछावै ।पृथ्वीच्या रूपात शरीराला विश्रांतीची जागा म्हणून स्वीकारून, तो त्यावर मनाची चटई पसरवतो.
ਲਤਾਂ ਹੇਠਿ ਲਤਾੜੀਐ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਕਮਾਵੈ ।
लतां हेठि लताड़ीऐ गुर सबदु कमावै ।पायाखाली तुडवले तरी तो गुरूंच्या शिकवणीनुसार वागतो.
ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਨੀਵਾਣੁ ਹੋਇ ਗੁਰਮਤਿ ਠਹਰਾਵੈ ।
भाइ भगति नीवाणु होइ गुरमति ठहरावै ।प्रेमळ भक्तीने ओतप्रोत होऊन तो नम्र होतो आणि आपले मन स्थिर करतो.
ਵਰਸੈ ਨਿਝਰ ਧਾਰ ਹੋਇ ਸੰਗਤਿ ਚਲਿ ਆਵੈ ।੨੨।੯।
वरसै निझर धार होइ संगति चलि आवै ।२२।९।तो स्वतः पवित्र मंडळीकडे जातो आणि परमेश्वराची कृपा त्याच्यावर होते.