Eén Oankar, de oerenergie, gerealiseerd door de genade van een goddelijke leermeester
Guru is een replica van de perfecte Braham die ongemanifesteerd en onverwoestbaar is.
Woord van de transcendente Brahm van de Guru (en niet zijn lichaam) die in de heilige gemeente verblijft.
Het gezelschap van de sadhu's is de verblijfplaats van de waarheid waar gelegenheid voor liefdevolle toewijding wordt gecreëerd.
Hier worden alle vier de varna's gepredikt en wordt de wijsheid van de Guru (Gurmat) aan de mensen voorgelegd.
Alleen hier raken de gurmukhs de voeten aan en door stof van de voeten te worden, worden ze volgelingen van de weg van discipline.
Door neutraal te worden te midden van hoop, gaan de individuen via de heilige gemeente verder dan maya.
Discipel zijn van de Guru is een zeer subtiele activiteit en het is als het likken van de smakeloze steen.
Het is dunner dan het haar en scherper dan de snede van het zwaard.
Niets is daaraan gelijk in het heden, verleden en de toekomst.
In het huis van het sikhisme wordt de dualiteit uitgewist en wordt men één met die Ene.
De mens vergeet het idee van een tweede, derde, wanneer en waarom.
Door alle verlangens te verwerpen, vindt het individu vreugde in de hoop op één Heer.
De weg die leidt naar de aanvaarding van de weldadige wijsheid van de Guru (Gurmat) staat bekend als de Gurmukh-weg.
Daarin wordt iemand geleerd in de wil van de Heer te leven en na te denken over het Woord van de Guru.
Er wordt van de wil van de Meester gehouden en in alle gedachten dringt de vormloze Heer door.
Omdat liefde en geur niet verborgen blijven, blijft de Gurmukh ook niet verborgen en houdt hij zich bezig met altruïstische activiteiten.
Hij neemt het geloof, de tevredenheid, de extase en de kwaliteiten van bekwaamheid in zich op.
Gurmukh decimeert het ego en overwint het.
De sikh beschouwt zichzelf als een gast en brengt zijn leven door in liefdevolle toewijding.
Zij (Sikhs) weten nog steeds niet dat ze kunnen bedriegen en hun ego uit hun gedachten kunnen halen.
Hun ware gedrag is zichzelf als gasten in deze wereld te behandelen.
Het doel van de Gurmukh is dienstbaarheid en alleen zulke daden zijn geliefd bij de Heer.
Door het bewustzijn in het Woord samen te voegen, hervormen ze het hele gezin (in de vorm van de wereld).
Door de heilige gemeente worden ze puur en vormloos en raken ze gevestigd in de laatste fase van evenwicht.
Door het allerhoogste licht in zijn geest aan te wakkeren, blijft een gurmukh verzonken in de staat van opperste trance.
Wanneer hij de allerhoogste realiteit (Heer) in zijn geest aanneemt, begint de ongeslagen melodie te klinken.
Het bewust worden van altruïsme huist nu in zijn hart het gevoel van Gods alomtegenwoordigheid.
Geïnspireerd door de leringen van de Guru bereikt Gurmukh de staat van onbevreesdheid.
Terwijl hij zichzelf disciplineert in het gezelschap van de heiligen, dwz zijn ego verliest, gedenkt hij de Heer met een doelbewuste toewijding.
Op deze manier vestigt hij zich, vanuit deze wereld in de spirituele wereld, uiteindelijk in zijn ware natuur.
Net als de weerspiegeling in de spiegel. Hij ziet in de wereld Zichzelf.
Die volmaakte Heer is aanwezig in alle zelven; het onwetende individu zoekt Hem buiten terwijl de maan haar eigen weerspiegeling in het water ziet en voelt dat die er is.
Heer Zelf is daar in de melk, koe en ghee.
Door geur uit de bloemen te halen, is Hijzelf de smaak ervan.
Zijn eigen fenomeen is er in hout, vuur, water, aarde en sneeuw.
De perfecte Heer woont in alle zelven en wordt gevisualiseerd door een zeldzame gurmukh.
Zeldzaam is de gurmukh die zich op de Guru concentreert en het goddelijke zicht bereikt.
Hij is de juwelier met het vermogen om de juwelen te testen en in goede staat te houden.
Zijn geest wordt zuiver als robijn en hij blijft verzonken in de heilige gemeente.
Zijn geest wordt zuiver als robijn en hij blijft verzonken in de heilige gemeente.
Hij is dood terwijl hij nog leeft, dwz hij wendt zijn gezicht af van kwade neigingen.
Door zichzelf volledig op te laten gaan in het allerhoogste licht, begrijpt hij zowel zichzelf als de Heer.
Opgetogen over de muziek en het geluid (van het woord) raakt de discipel van de Guru vol serene kwaliteiten.
Zijn bewustzijn gaat op in het Woord en zijn geest stabiliseert zich in de onaangeslagen melodie.
De Guru bespeelt het instrument van de preek, terwijl hij luistert, waarna de geest zich kleedt van de hoogste staat van evenwicht (dansen voor de Heer).
De sikh van de goeroe, die zich heeft afgestemd op het instrument van lesgeven, blijkt uiteindelijk zelf een speler van het goeroewoord te zijn.
Nu begrijpt de alwetende Heer zijn pijn van scheiding.
De discipel verandert op dezelfde manier in een goeroe en de goeroe in een discipel, aangezien de diamantslijper in feite ook een diamant is.
De grootheid van de gurmukh is dat hij, omdat hij de steen der wijzen is, iedereen tot een steen der wijzen maakt.
Terwijl de diamant door de diamant wordt geslepen, versmelt het licht van de gurmukh in het Opperste Licht.
Zijn bewustzijn is afgestemd op het Woord zoals de geest van de speler het instrument absorbeert.
Nu worden de discipel en de goeroe identiek. Ze worden één en gaan in elkaar over.
Uit de mens werd een mens geboren (van Guru Nanak tot Guru Angad) en hij werd de superieure mens.
Terwijl hij met één sprong de wereld overstak, ging hij op in de aangeboren kennis.
Hij die de ware Guru aanschouwt, heeft de Heer aanschouwd.
Terwijl hij zijn bewustzijn in het Woord legt, concentreert hij zich op zichzelf.
Genietend van de geur van de lotusvoeten van de Guru transformeert hij zichzelf in sandaal.
Door de nectar van de lotusvoeten te proeven, komt hij in een bijzondere wonderbaarlijke staat (van superbewustzijn).
In overeenstemming met de Gurmat, de wijsheid van de Guru, gaat het stabiliseren van de geest nu verder dan de grenzen van vormen en figuren.
Als hij de heilige gemeente bereikt, de verblijfplaats van de waarheid, wordt hij zelf als die onmerkbare en onuitsprekelijke Heer
Wie vanuit de ogen kijkt, is in feite ook naar buiten verplicht.
Hij wordt beschreven door middel van woorden en Hij wordt verlicht in het bewustzijn.
Vanwege de geur van de lotusvoeten van de Guru geniet de geest, die de zwarte bij wordt, van het plezier.
Wat er ook bereikt wordt in de heilige gemeente, hij ontkomt er niet aan.
Door de geest in de leringen van de Guru te plaatsen, verandert de geest zelf overeenkomstig de wijsheid van de Guru.
De ware Guru is de vorm van die transcendentale Brahm die alle kwaliteiten te boven gaat.
Hij is zicht in de ogen en adem in het neusgat.
Hij is bewustzijn in de oren en smaak in de tong.
Met handen werkt Hij en wordt medereiziger op het pad.
De gurmukh heeft de vrucht van verrukking verworven nadat hij het Woord met bewustzijn heeft gekarnd.
Elke zeldzame gurmukh blijft weg van de effecten van maya.
De heilige gemeente is een sandaalboom waarvoor iedereen sandaal wordt
Hoe is de dynamiek van het Ongemanifesteerde bekend?
Hoe kan het verhaal van die onuitsprekelijke Heer verteld worden?
Hij is geweldig vanwege het wonder zelf.
De absorbentia in de wonderbaarlijke realisatie raken opgetogen.
De Veda's begrijpen dit mysterie ook niet en zelfs de Sesanag (mythologische slang met duizend kappen) kan de grenzen ervan niet kennen.
Vahiguru, God, wordt geprezen door het reciteren van het woord van de goeroe, Gurbani.
Zoals een bus op de snelweg over de gebaande paden gaat,
In de heilige gemeente blijft men zich houden aan de goddelijke verordening (hukam) en wil van de Heer.
Zoals de wijze persoon het geld thuis intact houdt
En de diepe oceaan laat zijn algemene aard niet achter;
Zoals het gras onder de voeten vertrapt wordt,
Net als deze (aardse) herberg is de Manasarovar en de discipelen van de Guru zijn zwanen
Die in de vorm van kirtan, terwijl ze de heilige hymnen zingen, de parels van het Woord van de Guru eten.
Terwijl de sandelboom zich probeert te verbergen in het bos (maar niet verborgen kan blijven),
Omdat de steen der wijzen identiek is aan gewone stenen in de bergen, brengt hij zijn tijd ondergedoken door.
De zeven zeeën zijn zichtbaar, maar de Manasarovar blijft onzichtbaar voor gewone ogen.
Als parijat, wensvervullende boom, houdt hij zichzelf ook ongezien;
Kamaddhenu, wensvervullende koe, leeft ook in deze wereld, maar laat zich nooit opmerken.
Waarom zouden zij die de leringen van de ware Guru hebben overgenomen, zichzelf ook in welke telling dan ook betrekken?
(Salisai = nemen. Sarisai = een samenvatting.)
Er zijn twee ogen, maar ze zien de ene (Heer).
Er zijn twee oren, maar ze brengen het ene bewustzijn naar voren.
De rivier heeft twee oevers, maar ze zijn één door de verbinding van water en zijn niet gescheiden.
De Guru en de discipel zijn twee identiteiten, maar één shabad; het Woord doordringt hen beiden.
Wanneer de Guru discipel is en de discipel Guru, die de ander kan laten begrijpen.
Eerst preekt de goeroe, die de discipel aan zijn voeten laat zitten, tot hem.
Door hem te vertellen over het onderscheid tussen de heilige gemeente en de verblijfplaats van dharma, wordt hij in dienst gesteld (van de mensheid).
Door liefdevolle toewijding dienen de dienstknechten van de Heer de verjaardagen.
Door het bewustzijn af te stemmen op het Woord, door het zingen van hymnen, ontmoet men de waarheid.
De Gurmukh bewandelt het pad van de waarheid; Door de Waarheid te beoefenen, steekt hij de wereldse oceaan over.
Zo verkrijgt de waarheidsgetrouwe de waarheid en als hij die krijgt, wordt het ego uitgewist.
Het hoofd is hoog en de voeten zijn laag, maar toch buigt het hoofd op de voeten.
De voeten dragen de last van mond, ogen, neus, oren, handen en het hele lichaam.
Vervolgens worden, afgezien van alle lichaamsorganen, alleen zij (de voeten) aanbeden.
Ze gaan dagelijks naar de heilige gemeente in de schuilplaats van de Guru.
Vervolgens rennen ze voor de altruïstische werken en volbrengen ze het werk zo goed mogelijk.
Helaas! Zou het zo zijn dat schoenen gemaakt van mijn huid werden gebruikt door de Sikhs van de Guru?
Iedereen die het stof onder de voeten krijgt van zulke mensen (met bovengenoemde deugden), heeft geluk en is gezegend.
Omdat de aarde de belichaming is van onthouding, dharma en nederigheid,
Het blijft onder de voeten en deze nederigheid is waar en niet vals.
Iemand bouwt er een tempel van God op en sommigen verzamelen er afvalhopen op.
Wat er ook wordt gezaaid, het wordt overeenkomstig verkregen, of het nu een mango of lasuri is, een kleverige vrucht.
Terwijl ze dood zijn in het leven, dwz het ego uit het zelf verwijderen, sluiten de gurmukhs zich aan bij de gurmukhs in de heilige gemeente.
Ze worden het stof van de voeten van de heilige mannen, dat onder de voeten vertrapt wordt.
Zoals water naar beneden stroomt en iedereen die het tegenkomt meeneemt (en het ook nederig maakt),
Alle kleurstoffen vermengen zich in water en het wordt één met elke kleur;
Door het ego uit te wissen, verricht het altruïstische daden;
Het laat het hout niet zinken, maar laat het ijzer ermee zwemmen;
Het zorgt voor welvaart als het regent in het regenseizoen.
Op dezelfde manier worden de heilige heiligen dood in het leven, dwz het verwijderen van hun ego, waardoor hun komst naar de wereld vruchtbaar wordt.
Met de voeten omhoog en de kop naar beneden, wortelt de boom en blijft onbeweeglijk staan.
Het verdraagt water, kou en zonneschijn, maar wendt zijn gezicht niet af van zelfkastijding.
Zo’n boom is een gezegende en wordt vol vruchten.
Bij het stenen geeft het vrucht en roert het ook niet onder de zaagmachine.
De goddelozen gaan door met het doen van slechte daden, terwijl de zachtmoedigen bezig blijven met goede activiteiten.
Zeldzaam zijn de mensen in de wereld die met hun heilige hart het kwaad goed doen.
Het gewone volk wordt bedrogen door de tijd, dwz ze veranderen met de tijd, maar de heilige mannen slagen erin de tijd te misleiden, dwz ze blijven vrij van de invloed van de tijd.
De discipel die dood blijft (tussen hoop en verlangens) zal uiteindelijk het graf van de Guru binnengaan, dat wil zeggen dat hij zichzelf in een Guru zal transformeren.
Hij laat zijn bewustzijn opgaan in het Woord en verliest zijn ego.
Hij aanvaardt het lichaam in de vorm van aarde als rustplaats en spreidt er een mat van geest over uit.
Zelfs als hij vertrapt wordt, gedraagt hij zich volgens de leringen van de Guru.
Door de liefdevolle toewijding doordrenkt te raken, wordt hij nederig en stabiliseert hij zijn geest.
Hijzelf beweegt zich naar de heilige gemeente en de genade van de Heer regent op hem.