Eén Oankar, de oerenergie, gerealiseerd door de genade van een goddelijke leermeester
De aarde is zeer nederig en wordt daarom gerespecteerd aan het hof van de Heer.
De één schoffelt het, de ander ploegt het en iemand verontreinigt het door het te poepen.
Door het te bepleisteren, maakt men er een keuken overheen en iemand aanbidt het door sandaalstokken aan te bieden.
Je oogst wat je zaait en ontvangt de vrucht van de zaden die op aarde worden aangeboden.
Door gestabiliseerd te raken in de aangeboren natuur, ontvangen gurmukhs de pleziervruchten. Omdat ze hun ego mijden, laten ze zich nergens mee tellen.
Zij blijven in alle vier de stadia – jagrat (bewust) svapan (droom), susupati (diepe slaap of trance) en turiya (identiek aan de allerhoogste heer) – versmolten in de liefde van de Heer.
Men volbrengt het woord van de Guru in het gezelschap van heiligen.
Water bevindt zich in de aarde en vermengt zich met alle kleuren en sappen.
Terwijl iemand erop blijft duwen, gaat het steeds verder naar beneden.
In de zon blijft het warm en in de schaduw koud.
Baden, leven, sterven, drinken geeft altijd rust en voldoening.
Het maakt onreine zuiver en blijft ongestoord in de lagere tanks.
Op dezelfde manier blijft de gurmukh-persoon in de liefde en angst voor de Heer en die onverschilligheid waarneemt, vol evenwicht, opgetogen.
Alleen de volmaakte onderneemt altruïsme.
De lotus die in het water verblijft, blijft erdoor besmeurd.
In de nacht trekt het de zwarte bij aan, die koelte en geur krijgt van de lotus.
's Ochtends ontmoet hij opnieuw de zon en blij zijn lacht de hele dag.
Gurmukhs verblijven (zoals lotus) in het aangeboren huis van genotsfruit en benutten de huidige tijd volledig, dat wil zeggen dat ze niet stilzitten.
Voor de gewone mensen die zich bezighouden met alledaagse zaken lijken ze verdiept in de wereld, en voor de mensen die nadenken over de Veda's lijken ze verwikkeld in rituelen.
Maar deze gurmukhs houden, als gevolg van het verkrijgen van kennis van de Guru, het bewustzijn in hun bezit en bewegen zich als bevrijden in de wereld.
In de gemeente van de heilige persoon verblijft het Guru-woord.
Boom groeit op aarde en zet allereerst zijn voeten in de aarde.
Mensen slingeren er graag overheen en de koele schaduw siert plekken.
Hij verdraagt de impact van lucht, water en kou, maar houdt zijn hoofd nog steeds omgekeerd en blijft standvastig op zijn plaats.
Als hij gestenigd wordt, geeft hij vruchten en zelfs als hij met de zaagmachine wordt gesneden, brengt hij ijzer (in boten) over het water.
Het leven van gurmukhs is nuttig omdat ze door hun natuurlijke temperament altruïsten zijn.
Ze hebben geen vriend of vijand. Weg van verliefdheid en waanvoorstellingen zijn ze onbevooroordeeld en ondergedompeld in het woord van de Guru.
Hun grootsheid bereiken ze door de wijsheid van de Guru en het gezelschap van de heilige personen.
Het schip ligt in de oceaan en er zit een welwillende zeeman in.
Het schip is ruim beladen en de handelaren gaan aan boord.
Golven van een onbegaanbare oceaan hebben niemand getroffen.
Die schipper brengt de passagiers veilig, dal en stevig over. Die handelaren verdienen twee of vier keer winst en winnen op veel manieren.
Gurmukhs in de vorm van schippers zorgen ervoor dat mensen aan boord gaan van het schip van de heilige gemeente en hen over de onbegaanbare wereldoceaan brengen.
Alleen iedere bevrijde kan het mysterie van de techniek van de vormloze Heer begrijpen.
De sandaalplant wordt een boomleven in de diepe bossen.
Omdat hij dichtbij de vegetatie is, houdt hij zijn hoofd naar beneden en blijft verdiept in meditatie.
Door gehecht te raken aan de bewegende bries verspreidt het de superfijne geur.
Of het nu met fruit of zonder fruit is, alle bomen worden geurig gemaakt door de sandelboom.
De genotsvrucht van gurmukhs is het gezelschap van heilige personen, die de onreine mensen zelfs in één dag (zittend) zuivert.
Het vervult de slechte mensen met deugden en in zijn schoot worden de mensen met een kwetsbaar karakter sterk en standvastig.
Noch water kan verdrinken, noch vuur kan zulke mensen verbranden, dwz ze gaan de Wereldoceaan over en de vlammen van verlangens kunnen hen niet bereiken.
Noch water kan verdrinken, noch vuur kan zulke mensen verbranden, dwz ze gaan de Wereldoceaan over en de vlammen van verlangens kunnen hen niet bereiken.
In de donkere nacht schijnen talloze sterren.
De huizen worden verlicht door de lampen aan te steken, maar toch zwerven de dieven ook rond met het doel te stelen.
De huisbewoners sluiten de deuren van hun huizen en winkels voordat ze gaan slapen.
De zon verdrijft met zijn licht de duisternis van de nacht.
Op dezelfde manier bevrijdt de gurmukh, die mensen het belang van nam (meditatie), dan (liefdadigheid) en isnan (wassing) laat begrijpen, hen van de slavernij (van leven en dood).
De genotsvrucht van gurmukhs is het gezelschap van heilige personen waardoor dieren, geesten en gevallenen worden geborgen en bevrijd.
Dergelijke weldadige personen zijn de Guru dierbaar.
Er wordt gezegd dat op het Manasarovar (meer) zwanen van het hoogste ras verblijven.
In de Manasarovar zijn parels en robijnen te vinden en daar worden juwelen van onschatbare waarde door zwanen opgepikt om te eten.
Deze zwanen scheiden water van melk en blijven drijven op de golven.
Als ze Manasarovar verlaten, gaan ze nergens zitten of verblijven.
De genotsvrucht van gurmukhs is de bijeenkomst van heilige personen waarin gurmukhs in de vorm van superieure zwanen de plaats sieren.
Met een doelbewuste toewijding concentreren zij zich op de Heer en dwalen niet af tot enige andere gedachte.
Terwijl ze hun bewustzijn in het Woord laten samensmelten, aanschouwen ze die onmerkbare Heer.
De steen der wijzen blijft verborgen en maakt zichzelf niet bekend.
Elke zeldzame identificeert het en alleen een goudzoeker krijgt het.
Door die steen aan te raken, veranderen de nederige metalen in één metaal: goud.
Omdat ze puur goud worden, worden deze metalen als van onschatbare waarde verkocht.
De genotsvrucht van gurmukhs is de heilige gemeente waar het samensmelten van bewustzijn met Woord en de onhandige geest in prachtige vorm wordt gebeiteld.
Zelfs een werelds persoon hier, die zich concentreert op de voeten van de Guru, wordt God, de vormloze, dierbaar.
Door een gezinshoofd te worden, verblijft de mens in zijn aangeboren natuur (atman).
Chintamani verlicht angsten en wensvervullende koe (kamadhena) vervult alle verlangens.
De Parijat-boom geeft bloemen en fruit en de negen naths worden verdiept in de wonderbaarlijke krachten.
De tien incarnaties (uit de hindoeïstische mythologie) namen een menselijk lichaam aan en toonden hun moed om hun namen te verspreiden.
De genotsvrucht van de gurmukhs is de heilige gemeente waarin alle vier de idealen van het leven (dharma, art, kam en moks) zichzelf dienen.
Het bewustzijn van de gurmukhs daar blijft versmolten met het Woord en het verhaal van hun liefde is onuitsprekelijk.
De transcendentale Brahm is de perfecte Brahm die, door genegenheid te tonen voor toegewijden, veel bedrieglijke personen in het web van bedrog plaatst.
De Heer is vrij van alle verhalen en niemand kan Zijn mysterie begrijpen.
Met één enkel Woord schiep die vormloze Heer de hele wereld.
De uitbreiding van de Heer (deze wereld) kan op geen enkele manier worden gemeten.
Deze wereld kan in geen geval worden begrepen, omdat hierdoor alle cijfers en letters ophouden.
Talloze soorten materialen zijn van onschatbare waarde; hun prijs kan niet worden vastgesteld.
Zelfs via spraak kan er niets over worden gezegd en gehoord.
Deze wereld is ongenaakbaar, ondoorgrondelijk en vol mysterie; de mystiek ervan kan niet worden begrepen.
Als het onmogelijk is de schepping te begrijpen, hoe kunnen dan de grootsheid van de Schepper en Zijn verblijfplaats gekend worden?
De genotsvrucht van gurmukhs is de heilige gemeente waar door het samensmelten van het bewustzijn in het Woord die onzichtbare Heer wordt gevisualiseerd.
In de heilige gemeente wordt de onbreekbare beker van de liefde gedronken door tolerant te worden.
De Heer gaat verder dan smaak en woorden; Hoe kan Zijn onuitsprekelijke verhaal met de tong verteld worden?
Omdat hij boven lof en laster staat, bevindt hij zich niet in de periferie van vertellen en horen.
Hij is voorbij reuk, tast en neus, en de adem is ook verbaasd, maar kan Hem niet kennen.
Hij is ver verwijderd van elke varna en symboliek en is zelfs buiten het zicht van concentratie.
Zonder enige steun verblijft Hij in de grootsheid van aarde en lucht.
De heilige gemeente is de verblijfplaats van de waarheid waar door het woord van de goeroe de vormloze Heer wordt erkend.
Deze hele schepping is een offer aan de schepper.
Zoals het pad van de vissen in het water onkenbaar is, is de weg van de gurmukhs ook ongenaakbaar.
Omdat het pad van vogels die in de lucht vliegen niet bekend kan zijn, is de doordachte en zoekgerichte manier van gurmukh ook niet waarneembaar. Het kan niet worden begrepen.
Heilige gemeente is het rechte pad voor gurmukhs en deze wereld is voor hen vol illusies.
Terwijl de vier kleuren betelcatechu, betelnoot, limoen en betellood één (rode) kleur worden (van vreugdegevende liefde), genieten ook de gurmukhs van de beker van de liefde van de Heer.
Terwijl de geur van sandelhout zich in andere planten gaat nestelen, versmelten ze hun bewustzijn met het Woord en verblijven ze in de harten van anderen.
Door middel van kennis, meditatie en herinnering breiden zij net als kraanvogels, schildpadden en zwanen hun familie of traditie uit.
De gurmukhs komen oog in oog te staan met God, het plezier van alle vruchten.
Brahma's hebben samen met de Veda's verklaard dat dit niet is, dit is niet (neti neti) en deze konden allemaal Zijn mysterie niet kennen.
Door avadhut (een soort superieure yogi) te worden, reciteerde Madadev ook zijn naam, maar zijn meditatie kon hem niet bereiken.
Er bloeiden ook tien incarnaties, maar geen enkele kon Ekhankar, de allerhoogste Heer, waarnemen.
Negen naths, de schatten van wonderbaarlijke krachten, bogen ook voor die Heer.
Sesang (mythische slang) met zijn duizend monden herinnerde Hem met duizenden namen, maar de recitatie ervan kon niet worden volbracht.
De wijze Lomas ondernam rigoureus ascetische discipline, maar kon zijn ego niet overwinnen en kon geen echte asceet worden genoemd.
De altijd levende Markandey bracht een lang leven door, maar kon de genotsvrucht van de gurmukhs niet proeven.
Allen die hierboven zijn genoemd, bleven misleid terwijl ze op aarde leefden.
De genotsvrucht van de gurmukhs is de heilige gemeente en gecontroleerd door deze heilige gemeente komt de Heer hier als minnaar van de toegewijden.
Alle oorzaken zijn onder controle van de schepper, maar in de heilige gemeente doet Hij alles in overeenstemming met de wensen van de toegewijden en de heiligen.
De transcendetale Brahm is de perfecte Brahm en Hij houdt van de wil van de heilige gemeente.
In elke trichoom zijn miljoenen universums opgenomen.
Uit één zaadje komt een banyanboom voort en in de vruchten zitten weer de zaden.
Degenen die de nectar drinken, hebben toegewijd het ondraaglijke in hun geest overgenomen, degenen die hun ego mijden, hebben zichzelf nooit opgemerkt.
Zulke ware personen hebben, terwijl ze temidden van maya waren, die onbevlekte Heer bereikt.
Zelfs de mensen die de geur van Zijn grootsheid verspreiden, begrijpen de werkelijke aard van Zijn grootsheid niet.
Lakhs van heiligen leggen de essentie en betekenis van die Heer uit, maar zelfs allen die verenigd waren, konden niet eens een fractie van Zijn grootsheid naar voren brengen.
Talloze lofzangen zijn verbaasd (omdat ze Hem niet op de juiste manier konden loven)
Miljoenen wonderen zijn vol verwondering en ze zijn verder verrast bij het zien van de ontzagwekkende prestaties van de Heer, de allen die zich verwonderen.
Kijkend naar de volledigheid van het wonder van die wonderbaarlijke Heer, voelt de opgetogenheid opgetogen en uitgeput.
De dynamiek van die ongemanifesteerde Heer is uiterst ongenaakbaar en zelfs een kort verslag van Zijn grootse verhaal is onuitsprekelijk.
Zijn meting gaat verder dan een gebrek aan maatregelen.
De Heer is niet toegankelijk en iedereen noemt Hem uiterst ontoegankelijk.
Hij was onmerkbaar; Hij is onmerkbaar en zal ontoegankelijk blijven, dwz Hij staat boven alle meditaties.
Voorbij alle grenzen is wat dan ook onbegrensd; de Heer gaat alle verbeelding te boven.
Hij is niet waarneembaar voor het onwaarneembare en ligt buiten het bereik van de zintuigen.
De transcendentale Brahm is de perfecte Brahm die op vele manieren in de heilige gemeente wordt geprezen.
De vreugde van Zijn liefde is de genotsvrucht van de gurmukhs. De Heer is liefdevol voor toegewijden, maar laat zich nooit misleiden, zelfs niet door de grootste bedriegers
Alleen al door zijn genade kan men enthousiast de Wereldoceaan oversteken.
De transecentale Brahm is de perfecte Brahm en die zeer vormloze (Heer) heeft alle vormen van het universum geschapen.
Hij is onmanifest, ondoorgrondelijk en onmerkbaar voor intellect, maar Guru, de icoon van schoonheid, heeft mij de Heer laten aanschouwen.
In de heilige gemeente, de verblijfplaats van de waarheid, komt Hij teder naar voren tegenover toegewijden en misleidt Hij zelfs degenen die nooit misleid worden.
Alleen de Guru verenigt alle vier de varna's om ze één te maken en laat ze bovendien buigen voor de Heer.
Aan de basis van alle ascetische disciplines ligt de filosofie van de Guru, waarin alle zes filosofieën (van de Indiase traditie) worden ondergebracht.
Hijzelf is alles, maar laat zich door niemand opmerken.
In de heilige gemeente komen de discipelen van de Guru in de beschutting van de heilige voeten van de Guru.
De nectarachtige aanblik van de Guru heeft iedereen gezegend en dankzij zijn goddelijke blik heeft de Guru ze allemaal aan de heilige voeten (schuilplaats) geplaatst, dwz ze zijn allemaal nederig gemaakt.
De Sikhs brachten het stof van de voeten op hun voorhoofd aan en nu is hun verhaal over misleidende handelingen gewist.
Na het drinken van de nectar van de voeten zijn hun kwalen van ego en dualiteit genezen.
Door aan de voeten te vallen, het stof van de voeten te worden en de weg van bevrijde mensen in het leven over te nemen, hebben ze zich in evenwicht gevestigd.
Nu ze de zwarte bijen van de lotusvoeten zijn geworden, genieten ze van de nectar van plezier en verrukking.
De basis van aanbidding bij hen zijn de lotusvoeten van de ware Guru en zij staan niet toe dat de dualiteit nu in hun buurt komt.
De genotsvrucht van de gurmukhs is de schuilplaats van de Guru.
Zelfs als Shastras, Smritis, Lakhs of Vedas, Mahabharat, Ramayan etc. met elkaar zijn verbonden;
Duizenden essenties van de Gita, Bhagvats, astronomieboeken en acrobaten van artsen zijn samengevoegd;
Veertien takken van onderwijs, musicologie en Brahma, Visnu, Mahesa zijn samengevoegd;
Als Lakhs van ses, slang, Sukr, Vyas, Narad, Sanal et al. worden daar allemaal verzameld;
Er zijn talloze kennissen, meditaties, recitaties, filosofieën, varna's en goeroe-discipelen; ze zijn allemaal niets.
De perfecte Guru (Heer) is de Guru van de goeroes en de heilige toespraak van de Guru is de basis van alle mantra's.
Het verhaal van het Woord van de Goeroe is onuitsprekelijk; het is neti neti (niet dit, niet dit). Men moet altijd voor hem buigen.
Deze genotsvrucht van de gurmukhs wordt verkregen in de vroege ambrosiale uren.
Er wordt gezegd dat er vier idealen (dharma art kam en moks) zijn, maar zulke miljoenen idealen zijn dienaren (van Heer, de Guru).
In Zijn dienst staan miljoenen wonderbaarlijke krachten en schatten, en Hij heeft kuddes wensvervullende koeien die daar grazen.
Hij heeft lakhs aan filosofenstenen en tuinen met vruchtbare wensvervullende bomen.
Met één knipoog van de Guru worden lakhs aan wensvervullende edelstenen (chintamini) en elixers aan Hem geofferd.
Miljoenen juwelen, alle schatten van de oceanen en al het fruit reciteren zijn lof.
Miljoenen toegewijden en wonderdoeners bewegen zich verdiept in hypocrisie.
De ware discipel van de Guru, die zijn bewustzijn in het Woord verenigt, drinkt en assimileert de ondraaglijke beker van de liefde van de Heer.
Bij de gratie van de Guru komen mensen en sluiten zich aan bij de heilige gemeente.