Un Oankar, yr egni cysefin, a sylweddolwyd trwy ras y pregetbwr dwyfol
Mae Guru yn atgynhyrchiad o'r Braham perffaith sy'n annelwig ac yn annistrywiol.
Gair Guru (ac nid ei gorff) trosgynnol Brahm sy'n byw yn y gynulleidfa sanctaidd.
Mae cwmni'r sadhus yn gartref i wirionedd lle mae cyfle i ddefosiwn cariadus yn cael ei greu.
Yma mae pob un o'r pedwar farn yn cael eu pregethu a doethineb y Guru (Gurmat) yn cael ei ddwyn gerbron y bobl.
Dim ond yma yn cyffwrdd â'r traed a thrwy ddod yn llwch y traed, mae gurmukhs yn dod yn ddilynwyr y ffordd o ddisgyblaeth.
Gan ddod yn niwtral yng nghanol gobeithion, mae'r unigolion trwy'r gynulleidfa sanctaidd yn mynd y tu hwnt i maya.
Mae bod yn ddisgybl i'r Guru yn weithgaredd cynnil iawn ac mae fel llyfu'r garreg ddi-chwaeth.
Mae'n deneuach na'r gwallt ac yn llymach na min y cleddyf.
Nid oes dim yn gyfartal ag ef yn y presennol, y gorffennol a'r dyfodol.
Yn nhŷ Sikhaeth, mae'r ddeuoliaeth yn cael ei dileu a daw un yn un â'r Un hwnnw.
Mae dyn yn anghofio'r syniad o ail, trydydd, pryd a pham.
Gan wadu pob dymuniad, caiff yr unigolyn hyfrydwch yng ngobaith un Arglwydd.
Gelwir y ffordd sy'n arwain at fabwysiadu doethineb buddiol y Guru (Gurmat) yn ffordd Gurmukh.
Ynddo dysgir rhywun i fyw yn ewyllys yr Arglwydd ac i fyfyrio ar Air Guru.
Mae ewyllys y Meistr yn dod i gael ei garu ac ym mhob meddwl yn treiddio trwy'r Arglwydd di-ffurf.
Gan nad yw cariad a phersawr yn aros yn gudd, nid yw'r Gurmukh ychwaith yn aros yn gudd ac yn mynd yn brysur mewn gweithgareddau anhunanol.
Y mae yn ammheu ynddo ffydd, bodlonrwydd, ecstasi, a rhinweddau bod yn fedrus.
Mae Gurmukh yn dinistrio'r ego ac yn ei orchfygu.
Gan ystyried ei hun yn westai, mae'r sikh yn treulio ei fywyd mewn defosiwn cariadus.
Mae nhw (Sikhiaid) yn parhau i fod yn anhysbys i dwyll ac yn tynnu ego allan o'u meddyliau.
Eu gwir ymddygiad yw trin eu hunain fel gwesteion yn y byd hwn.
Gwasanaeth yw nod y Gurmukh a dim ond gweithred o'r fath sy'n cael ei garu gan yr Arglwydd.
Cyfuno ymwybyddiaeth yn y Gair maent yn diwygio'r teulu cyfan (ar ffurf byd).
Trwy gynulleidfa sanctaidd maent yn dod yn bur a di-ffurf ac yn ymsefydlu yng ngham olaf yr arfogaeth.
Gan danio'r golau goruchaf yn ei feddwl mae gurmukh yn parhau i fod wedi'i amsugno yng nghyflwr trance goruchaf.
Pan mae’n mabwysiadu’r realiti goruchaf (Arglwydd) yn ei feddwl, mae’r alaw ddi-draw yn dechrau canu.
Mae dod yn ymwybodol o anhunanoldeb bellach yn byw yn ei galon yr ymdeimlad o hollbresenoldeb Duw.
Wedi'i ysbrydoli gan ddysgeidiaeth y Guru, mae gurmukh yn cyrraedd cyflwr diffyg ofn.
Disgyblu ei hun yn y cwmni yn y rhai sanctaidd hy colli ei ego, mae'n cofio Arglwydd gyda defosiwn un meddwl.
Fel hyn, wrth fyned o'r byd hwn i'r byd ysbrydol, y mae o'r diwedd yn ei sefydlu ei hun yn ei wir natur.
Fel y mae'r adlewyrchiad yn y drych. Mae'n gweld yn y byd Ei Hun.
Yr Arglwydd perffaith hwnnw sydd yno ym mhob peth; mae'r unigolyn anwybodus yn ei chwilio Ef y tu allan wrth i'r lleuad weld ei hadlewyrchiad ei hun yn y dŵr a theimlo ei bod yno.
Yr Arglwydd ei Hun sydd yno yn y llaeth, buwch a ghee.
Cymryd persawr o'r blodau Ef Ei Hun yw'r blas sydd ynddynt.
Mae ei ffenomen ei hun yno mewn pren, tân, dŵr, daear ac eira.
Mae'r Arglwydd perffaith yn byw ynddo'i hun i gyd ac yn cael ei ddelweddu gan gurmukh prin.
Anaml yw'r gurmukh sy'n canolbwyntio ar y Guru ac yn cael yr olwg ddwyfol.
Ef yw'r gemydd sydd â'r gallu i brofi yn ogystal â chadw'r tlysau yn y rhag rhinweddau.
Mae ei feddwl yn dod yn bur fel rhuddem ac mae'n dal i gael ei amsugno yn y gynulleidfa sanctaidd.
Mae ei feddwl yn dod yn bur fel rhuddem ac mae'n dal i gael ei amsugno yn y gynulleidfa sanctaidd.
Mae'n farw tra'n fyw hy mae'n troi ei wyneb oddi wrth dueddiadau drwg.
Gan uno ei hun yn hollol yn y goruchel-oleuni y mae yn deall ei hunan yn gystal a'r Arglwydd.
Wedi'i ymhyfrydu yng ngherddoriaeth a sain (y gair), daw disgybl y Guru yn llawn rhinweddau tawel.
Y mae ei ymwybyddiaeth yn ymdoddi i'r Gair a'i feddwl yn sefydlogi yn yr alaw ddi-ddaw.
Mae'r Guru yn chwarae ar yr offeryn pregeth, ac yn gwrando ar y mae'r meddwl yn gwneud dillad o'r safon uchaf o offer (i ddawnsio o flaen yr Arglwydd).
Mae Sikh y Guru, yn y pen draw, yn dod i gysylltiad â'r offeryn addysgu yn troi allan ei hun i fod yn chwaraewr y Guru Word.
Nawr mae'r Arglwydd hollwybodus yn deall ei bangiau gwahanu.
Mae'r disgybl yn trawsnewid yn Guru a'r guru yn ddisgybl yn yr un modd, gan fod y torrwr diemwnt hefyd yn ddiamwnt mewn gwirionedd.
Mawredd y gurmukh yw ei fod yn garreg yr athronydd yn gwneud pob un yn garreg athronydd.
Wrth i'r diemwnt gael ei dorri gan y diemwnt, mae golau'r gurmukh yn uno yn Goleuni Goruchaf.
Mae ei ymwybyddiaeth yn gydnaws â'r Gair wrth i feddwl y chwaraewr amsugno'r offeryn.
Nawr mae'r disgybl a'r Guru yn dod yn union yr un fath. Maent yn dod yn un ac yn uno yn ei gilydd.
Ganed dyn o ddyn (o Guru Nanak i Guru Angad) a daeth yn ddyn uwchraddol.
Gan groesi'r byd ag un naid fe unodd yn y wybodaeth gynhenid.
Mae'r sawl sy'n gweld y gwir Guru wedi gweld yr Arglwydd.
Gan roi ei ymwybyddiaeth yn y Gair mae'n canolbwyntio ar ei hunan.
Gan fwynhau persawr traed lotws y Guru mae'n trawsnewid ei hun yn sandal.
Gan flasu neithdar y traed lotws mae'n mynd i gyflwr rhyfeddol arbennig (o ymwybyddiaeth wych).
Nawr mewn cytgord â'r Gurmat, doethineb y Guru, mae sefydlogi'r meddwl yn mynd y tu hwnt i ffiniau ffurfiau a ffigurau.
Wrth gyrraedd y gynulleidfa sanctaidd, cartref y gwirionedd, daw ef ei hun fel yr Arglwydd annirnadwy ac aneffeithiol hwnnw.
Yr hwn sydd yn gweled o'r tu mewn i'r llygaid, sydd mewn gwirionedd yn gweled oddi allan hefyd.
Mae'n cael ei ddisgrifio trwy eiriau ac mae'n cael ei oleuo yn yr ymwybyddiaeth.
Er persawr traed lotws y Guru, mae'r meddwl, gan ddod yn wenynen ddu, yn mwynhau'r pleser.
Beth bynnag a gyrhaeddir yn y gynulleidfa sanctaidd, nid yw'n mynd oddi wrtho.
Trwy roi'r meddwl i ddysgeidiaeth y Guru, mae'r meddwl ei hun yn newid yn ôl doethineb y Guru.
Y gwir Guru yw ffurf y Brahm trosgynnol hwnnw sydd y tu hwnt i bob rhinwedd.
Mae'n olwg yn y llygaid ac anadl yn y ffroen.
Mae'n ymwybyddiaeth yn y clustiau a blas yn y tafod.
Gyda dwylo Mae'n gweithio ac yn dod yn gyd-deithiwr ar y llwybr.
Mae'r gurmukh wedi ennill ffrwyth hyfrydwch ar ôl corddi'r Gair yn ymwybodol.
Mae unrhyw gurmukh prin yn aros i ffwrdd o effeithiau maya.
Mae'r gynulleidfa sanctaidd yn sandal bren y bydd pwy bynnag yn dod yn sandal iddo
Pa fodd y gwyddys dynamiaeth yr Anghyffredin ?
Pa fodd y gellir adrodd hanes yr Arglwydd anfeidrol hwnw ?
Mae'n fendigedig am y rhyfeddod ei hun.
Mae'r amsugnwyr yn y sylweddoliad rhyfeddol yn cael eu llawenydd eu hunain.
Nid yw'r Vedas ychwaith yn deall y dirgelwch hwn ac ni all hyd yn oed y Sesanag (neidr chwedlonol â mil o gyflau) wybod ei derfynau.
Mae Vahiguru, Duw, yn cael ei ganmol trwy adrodd Gair y Guru, Gurbani.
Fel, mae coets ar y briffordd yn mynd trwy'r traciau wedi'u curo,
Yn y gynulleidfa sanctaidd y mae rhywun yn parhau i gadw at ordinhad dwyfol (hukam) ac ewyllys yr Arglwydd.
Fel, mae'r person doeth yn cadw arian yn gyfan gartref
Ac nid yw y cefnfor dwfn yn gadael ei natur gyffredinol ;
Wrth i'r glaswellt gael ei sathru o dan y traed,
Fel hyn (daear) dafarn yw'r Manasarovar ac mae disgyblion y Guru yn elyrch
Pwy ar ffurf kirtan, canu'r emynau sanctaidd, sy'n bwyta perlau Gair y Guru.
Wrth i'r goeden sandal geisio cuddio ei hun yn y goedwig (ond ni all aros yn gudd),
Mae carreg yr athronydd yn union yr un fath â cherrig cyffredin yn y mynyddoedd yn treulio ei amser yn cuddio.
Mae'r saith moroedd yn amlwg ond mae'r Manasarovar yn parhau i fod yn anweledig i lygaid cyffredin.
Fel parijat, coeden cyflawni dymuniad, hefyd yn ei gadw ei hun yn anweledig;
Mae Kamaddhenu, sy'n dymuno buwch foddhaus, hefyd yn byw yn y byd hwn ond nid yw byth yn sylwi arno'i hun.
Yn yr un modd, pam y dylai'r rhai sydd wedi mabwysiadu dysgeidiaeth y gwir Guru, gynnwys eu hunain mewn unrhyw gyfrif.
(Salisai = cymryd. Sarisai = crynodeb.)
Dau yw'r llygaid ond gwelant yr un (Arglwydd).
Dau yw'r clustiau ond maen nhw'n dod â'r un ymwybyddiaeth allan.
Mae dwy lan i'r afon ond un yw un trwy gysylltiad dŵr ac nid ydynt ar wahân.
Mae'r Guru a'r disgybl yn ddwy hunaniaeth ond un shabad, Gair yn treiddio trwy'r ddau ohonynt.
Pan fydd y Guru yn ddisgybl a'r disgybl Guru, pwy all wneud i'r llall ddeall.
Yn gyntaf mae'r Guru yn gwneud i'r disgybl eistedd ger ei draed yn pregethu iddo.
Gan ddweud wrtho am wahaniaeth y gynulleidfa sanctaidd a chartref dharma, mae'n cael ei roi i wasanaeth (y ddynolryw).
Gan wasanaethu trwy ymroddiad cariadus, mae gweision yr Arglwydd yn dathlu'r pen-blwyddi.
Wrth gyweirio'r ymwybyddiaeth â'r Gair, trwy ganu emynau, mae rhywun yn cwrdd â'r gwir.
Mae'r Gurmukh yn cerdded llwybr y Gwirionedd; gan ymarfer Gwirionedd mae'n croesi'r cefnfor Bydol.
Felly mae'r un gwir yn cael y gwir ac yn ei gael, mae'r ego yn cael ei ddileu.
Mae'r pen yn uchel a'r traed ar lefel isel ond mae'r pen yn plygu ar y traed o hyd.
Mae'r traed yn cario baich y geg, y llygaid, y trwyn, y clustiau, y dwylo a'r corff cyfan.
Yna, gan adael holl organau'r corff o'r neilltu, dim ond nhw (traed) sy'n cael eu haddoli.
Maen nhw'n mynd bob dydd i'r gynulleidfa sanctaidd yng nghysgod y Guru.
Yna maent yn rhedeg am y gwaith anhunanol ac yn cyflawni'r gwaith i'r eithaf.
Ysywaeth! Ai fel bod esgidiau wedi'u gwneud o fy nghroen yn cael eu defnyddio gan Sikhiaid y Guru.
Pwy bynnag sy'n cael llwch traed pobl o'r fath (gyda rhinweddau uchod) y mae'n ffodus ac yn un bendigedig.
Gan fod y ddaear yn ymgorfforiad o ymataliaeth, dharma a gostyngeiddrwydd,
Mae'n aros o dan draed ac mae'r gostyngeiddrwydd hwn yn wir ac nid yn ffug.
Mae rhywun yn adeiladu teml dduw arni ac mae rhai yn casglu pentyrrau sbwriel arni.
Beth bynnag sy'n cael ei hau yn cael ei gael yn unol â hynny, boed yn mango neu lasuri, ffrwyth glutinous.
Wrth fod yn farw mewn bywyd hy dileu ego o'r hunan, mae'r gurmukhs yn ymuno â gurmukhs yn y gynulleidfa sanctaidd.
Y maent yn myned yn llwch traed y dynion santaidd, yr hwn a sathr dan draed.
Wrth i ddŵr lifo i lawr a mynd â phwy bynnag sy'n ei gyfarfod (a'i wneud yn ostyngedig hefyd),
Mae'r lliwiau i gyd yn cymysgu mewn dŵr ac mae'n dod yn un â phob lliw;
Gan ddileu ego mae'n gwneud gweithredoedd anhunanol;
Nid yw'n suddo'r pren, yn hytrach mae'n gwneud i'r haearn nofio gydag ef;
Mae'n gwneud ar gyfer ffyniant pan mae'n bwrw glaw yn y tymor glawog.
Yn yr un modd, mae'r saint sanctaidd yn marw mewn bywyd hy tynnu eu hego, gwneud eu dyfodiad i'r byd yn ffrwythlon.
Gyda thraed i fyny ac i lawr, mae'r goeden yn gwreiddio ac yn sefyll heb ei symud.
Mae'n dioddef o ddŵr, oerfel a heulwen, ond nid yw'n troi ei wyneb oddi wrth hunan-mortification.
Mae coeden o'r fath yn cael ei bendithio'n un ac yn dod yn llawn ffrwyth.
Wrth labyddio, mae'n rhoi ffrwythau ac nid yw'n troi hyd yn oed o dan y peiriant llifio.
Y mae'r drygionus yn parhau i wneud gweithredoedd drwg, ond mae'r addfwyn yn parhau i wneud pethau da.
Prin yw'r bobl yn y byd sy'n gwneud daioni i'r drwg â'u calon sant.
Mae'r cyffredinwyr yn cael eu twyllo gan amser hy maent yn newid yn ôl yr amser, ond mae'r dynion sanctaidd yn llwyddo i dwyllo'r amser hy maent yn parhau i fod yn rhydd oddi wrth ddylanwad amser.
Bydd y disgybl sy'n parhau i fod yn farw (ymhlith gobeithion a dyheadau) yn y pen draw yn mynd i mewn i fedd y Guru hy bydd yn trawsnewid ei hun yn Guru.
Mae'n uno ei ymwybyddiaeth yn y Gair ac yn colli ei ego.
Gan dderbyn corff ar wedd y ddaear fel yr orphwysfa, y mae yn taenu mat meddwl drosto.
Hyd yn oed os yw'n cael ei sathru dan draed, mae'n ymddwyn yn unol â dysgeidiaeth y Guru.
Yn cael ei drwytho â defosiwn cariadus, mae'n dod yn ostyngedig ac yn sefydlogi ei feddwl.
Mae ef ei hun yn symud tuag at y gynulleidfa sanctaidd a gras yr Arglwydd yn cawodydd arno.