Un Oankar, yr egni cysefin, a sylweddolwyd trwy ras y pregetbwr dwyfol
Ar ôl cael ei eni yn y byd hwn, mae'r gurmukh sy'n dod yn ddiniwed ac yn anwybodus yn dwythellau ei hun yn ofn yr Arglwydd.
Mae mabwysiadu dysgeidiaeth y Guru yn dod yn Sikh y Guru ac yn cynnal ei hun yn yr ymroddiad cariadus, mae e'n arwain bywyd pur a deallus.
Ar ôl gwrando arno a'i ddeall, mae e'n derbyn dysgeidiaeth y Guru ac mae hyd yn oed ennill y gogoniant yn parhau i fod yn ostyngedig.
Yn unol â dysgeidiaeth y Guru, mae'n addoli'r e Sikhiaid ac yn cyffwrdd â'u traed ac, yn dilyn eu llwybr virtus, mae'n dod yn hoffus o bawb.
Nid yw'r Sikhiaid byth yn anghofio cyfarwyddyd Guru ac mae wedi dysgu'r ffordd o ystyried ei hun fel gwestai sy'n mynd heibio, yn treulio ei fywyd (yn bwrpasol) yma.
Mae Sikh y Guru yn siarad yn felys ac yn derbyn gostyngeiddrwydd fel y ffordd briodol o fyw.
Mae'r Gurmukh, person sy'n canolbwyntio ar guru yn ennill bywoliaeth trwy lafur caled ac yn rhannu ei luniaeth gyda Sikhiaid eraill yr um.
Mae gweledigaeth gurmukh yn parhau i fod yn eistedd yn ei awydd am gipolwg ar yr Arglwydd, ac yn rhinwedd ei sylweddoli'n ofalus o'r sabad, mae'n caffael doethineb.
Gan fod yn ddiysgog mewn myfyrdod ar fintys, elusengarwch, a gorthrymder, y mae yn cadw cyd-drefniad yn ei feddwl, ei leferydd a'i weithredoedd.
Mae Sikh y Guru yn siarad llai, yn cysgu llai ac yn bwyta ychydig.
Gan ddiarddel corff (dynes) a chyfoeth eraill mae'n osgoi gwrando ar athrod pobl eraill.
Mae'n derbyn presenoldeb Guru yn gyfartal yn y Sabad (Gair) a'r gynulleidfa sanctaidd.
Gydag unfrydedd y mae'n caru'r un Arglwydd, ac heb unrhyw synnwyr o ddeuoliaeth, y mae'n llawenhau yn ewyllys yr Arglwydd.
Er gwaethaf ei holl bwerau, mae'r gurmukh yn ystyried ei hun yn addfwyn a gostyngedig.
Mae'r sawl na all weld mawredd y gurmukhiaid yn ddall er gwaethaf ei lygaid.
Mae'r sawl nad yw'n deall y syniad o gurmukh yn fyddar er gwaethaf ei glustiau.
Nid yw'n canu emynau Gurmukh yn fud er bod ganddo dafod.
Yn amddifad o arogl traed lotws y Guru, mae i fod â thrwyn wedi'i glipio (wyneb pres) er gwaethaf ei drwyn hyfryd.
Mae person heb ymdeimlad Gurmukh o wasanaeth yn wylofain, er gwaethaf ei ddwylo iach ac mae'n parhau i wylo.
Mae un nad yw doethineb y Guru yn cael ei gynnal yn ei galon, yn ffwl sy'n cael lloches yn unman.
Nid oes gan yr idiot unrhyw gydymaith.
Nid oes gan dylluan unrhyw ddealltwriaeth feddylgar ac mae gadael cynefinoedd yn byw mewn mannau anghyfannedd.
Ni ellir addysgu testunau barcud ac mae bwyta llygod mawr yn dal i hedfan trwy'r dydd.
Hyd yn oed yn yr ardd o bren sandal, nid yw'r bambŵ egotist yn persawrus.
Wrth i'r conch aros yn wag er ei fod yn byw yn y môr, mae'r person sy'n amddifad o ddoethineb Guru (gurmati) yn difetha ei gorff.
Nid yw'r goeden sidan cotwm yn dwyn ffrwyth i ba raddau bynnag y gall di-liw frolio ei mawredd.
Dim ond ffyliaid sy'n ffraeo dros bethau dibwys.
Nid yw barbwr sy'n dangos drych i berson dall byth yn cael y wobr.
Ofer yw canu o flaen person byddar, ac yn yr un modd nid yw'r drwgweithredwr yn cyflwyno gwisg i'w weinidog yn anrheg.
Os ymgynghorir â'r mud ar unrhyw fater, bydd y mater yn mynd yn waeth ac ni fydd yn gallu ateb.
Os yw person heb yr ymdeimlad o arogl yn mynd i ardd, ni all argymell y garddwr am wobr.
Sut y gallai gwraig briod â cripple ei gofleidio.
Lle mae cerddediad teg gan bawb arall, byddai'r cloff sut bynnag y mae'n cymryd arno, yn bendant i'w weld yn llipa.
Felly, nid yw'r ffwl byth yn aros yn gudd, ac mae'n bendant yn datgelu ei hun.
Hyd yn oed ar ôl aros mewn dŵr am gan mlynedd ni fyddai'r garreg yn gwlychu o gwbl.
Efallai y bydd yn bwrw glaw am bedwar mis yn barhaus, ond ni fyddai carreg yn egino yn y cae.
Sandal malu carreg, nid yw byth yn diflannu fel sandal.
Mae cerrig malu bob amser yn malu'r defnydd ond byth yn gwybod am flas a rhinweddau'r pethau sydd ar y ddaear.
Mae'r garreg malu yn symud o gwmpas filoedd o weithiau ond nid yw byth yn teimlo newyn na syched.
Mae'r berthynas rhwng y garreg a'r piser yn golygu bod yn rhaid i'r piser ddiflannu p'un a yw'r garreg yn taro'r piser neu i'r gwrthwyneb.
Nid yw'r gwirion yn deall y gwahaniaeth rhwng enwogrwydd ac enwogrwydd.
Gall carreg gyffredin fod mewn cysylltiad â charreg yr athronydd ond nid yw'n cael ei thrawsnewid yn aur.
Mae diemwntau a rhuddemau yn cael eu tynnu o'r cerrig ond ni ellir gosod llinynnau ar yr olaf fel mwclis.
Pwysir y tlysau â phwysau ond ni all yr olaf gyfateb mewn gwerth â'r tlysau.
Erys wyth metel (aloi) yng nghanol cerrig ond maent yn troi'n aur trwy gyffwrdd carreg athronydd yn unig.
Mae carreg grisial yn disgleirio mewn llawer o liwiau ond yn dal i fod yn garreg yn unig.
Nid oes gan garreg na phersawr na blas; mae'r un caled ei galon yn ei ddinistrio ei hun.
Mae'r ffôl yn mynd ymlaen i alaru am ei wiriondeb ei hun.
A hithau â thlys yn ei phen a heb ei hadnabod, erys y neidr yn llawn o wenwyn.
Mae'n hysbys bod mwsg yn aros yng nghorff ceirw, ond mae'n parhau i'w arogli'n wyllt yn y llwyni.
Mae'r perl yn byw yn y gragen ond nid yw'r gragen yn gwybod y dirgelwch.
Mae'r tic sy'n sownd â thethau buwch, nid yw'n cymryd ei laeth ond yn sugno'r gwaed yn unig.
Yn byw mewn dŵr nid yw'r craen byth yn dysgu sut i nofio ac mae'r garreg, er gwaethaf ei ablutions mewn gwahanol ganolfannau pererindod ni all nofio a chroesi.
Dyna pam, mae'n well cardota yng nghwmni doethion na rheoli teyrnas ynghyd â Hoots.
Oherwydd bydd yr hwn sydd ei hun yn ffug, yn ysbeilio'r un pur hefyd.
Mae'r ci, dim ond yn brathu ac yn llyfu ond os yw'n mynd yn wallgof, mae meddwl rhywun yn mynd yn ofnus.
Mae glo, boed yn oer neu'n boeth, yn gwneud y llaw yn ddu neu'n ei llosgi.
Mae man geni sy'n cael ei ddal gan neidr yn ei wneud yn ddall neu'n gwahanglwyfus.
Mae tiwmor yn y corff o lawdriniaeth yn rhoi poen ac os na chaiff ei gyffwrdd mae'n achosi embaras.
Ni all mab drygionus gael ei wadu ac ni all addasu yn y teulu.
Felly, ni ddylai'r dwp gael ei garu ac er y dylid osgoi gelyniaeth tuag ato, dylid cadw datgysylltiad tuag ato.
Fel arall, y ddwy ffordd, dioddefaint yn sicr o ddigwydd.
Wrth i'r eliffant olchi ei gorff a dod allan o ddŵr, mae'n taflu llaid drosto;
Gan fod y camel yn osgoi gwenith yn bwyta amrywiaeth isel o ŷd a enwir java-s;
mae lliain lwyn dyn gwallgof weithiau yn cael ei wisgo ganddo o amgylch ei ganol ac weithiau ar ei ben ;
Y mae llaw y crych rywbryd yn myned at ei ffolennau a'r un peth weithiau i'w enau wrth ddylyfu dylyfu;
Weithiau rhoddir pinseri gof ar dân a'r eiliad nesaf mewn dŵr;
Drygioni yw natur pryf, mae'n well ganddo arogl budr na persawr;
Yn yr un modd, nid yw'r ffwl yn cael dim.
Mae ffôl yn cael ei ddal ei hun ac yn gelwyddog
Nid yw'r parot yn gadael y wialen ac yn cael ei ddal ynddi yn crio ac yn gweiddi.
Nid yw mwnci hefyd yn gadael y llond llaw o ŷd (yn y piser) ac yn dioddef dawnsio a graeanu ei ddannedd o ddrws i ddrws.
Mae'r asyn hefyd, o'i guro, yn cicio ac yn plethu'n uchel ond nid yw'n colli ei ystyfnigrwydd.
Nid yw'r ci yn gadael llyfu'r felin flawd a'i gynffon er ei bod wedi'i thynnu, nid yw byth yn troi'n syth.
Mae'r rhai ffôl yn brolio'n ffôl ac yn curo'r trac tra bod y neidr wedi mynd i ffwrdd.
Hyd yn oed pan fyddant yn cael eu bychanu gan eu twrbanau wedi'u tynnu oddi ar eu pennau, maent yn cyfrif eu hunain yn well na'u cyfochrog.
Mae'r dall dwp yn ymladd i'r diwedd os caiff ei alw'n ddall (yn ddeallus) ac yn teimlo'n wenieithus os caiff ei alw'n llygadog (un doeth).
Mae ei alw gyda meddwl syml yn gwneud iddo deimlo'n dda ond ni fyddai'n siarad ag un sy'n dweud wrtho ei fod yn berson gwirion.
Mae'n gwenu ar gael ei alw'n gludwr y baich (o bawb) ond yn teimlo'n ddig pan ddywedir wrtho mai dim ond ych ydyw.
Mae'r frân yn gwybod llawer o sgiliau ond mae'n canu'n ddi-fras ac yn bwyta baw.
At yr arferion drwg mae'r dwp yn cyfeirio fel ymddygiad da ac yn galw ysgarthion anwyd cath, persawrus.
Fel y mae'r jacal yn methu cyrraedd a bwyta grawnwin ar goeden, yn poeri drostynt, felly hefyd ffôl.
Mae'r ffôl yn ddilynwr dall fel defaid ac mae ei siarad afieithus yn difetha ei berthynas â phob un.
Y gwaethaf posibl ymhlith y coed yw coeden gastor sy'n gwneud ei hun yn sylwi arno'n anhaeddiannol.
Mae Pidd jiu, bychan iawn ymhlith yr adar yn mynd yn neidio o'r naill gangen i'r llall ac yn teimlo'n chwyddo'n fawr.
Y defaid, hefyd, yn ystod ei gyfnod byr... llanc yn curo'n uchel (yn falch).
Mae Anws hefyd yn teimlo'n falch o gael ei alw'n un o'r organau fel llygad, clust, trwyn a cheg.
Mae'r gŵr hyd yn oed wrth gael ei gicio allan o'i gartref gan ei wraig yn hongian ei grynu wrth y drws (i ddangos ei wrywdod).
Yn yr un modd ymhlith y bodau dynol, mae'r un gwirion amddifad o bob rhinwedd yn teimlo'n falch ohono'i hun ac yn ceisio cael sylw yn barhaus.
Mewn cynulliad, dim ond ei hun y mae'n ei weld (ac nid doethineb eraill).
Ffôl yw'r hwn nad yw'n deall y mater dan sylw nac yn siarad yn dda.
Gofynnir iddo rywbeth arall ac mae'n ateb yn gyfan gwbl am rywbeth gwahanol.
Wedi'i gynghori'n wael, mae'n ei gamddehongli ac yn dwyn allan o'i feddwl yr ystyr i'r gwrthwyneb.
Mae'n idiot mawr nad yw'n deall ac mae bod yn amddifad o ymwybyddiaeth yn cael ei synnu a'i ddrysu byth.
Nid yw byth yn coleddu doethineb y Gwm yn ei galon ac oherwydd ei ddeallusrwydd drwg mae'n ystyried ei ffrind yn elyn.
Mae doethineb peidio â mynd yn agos at neidr a thân yn ei gymryd fel arall ac yn rymus yn troi rhinwedd yn ddrwg.
Mae'n ymddwyn fel baban nad yw'n adnabod ei fam ac mae'n parhau i grio a phisian.
Mae'r sawl sy'n gadael y llwybr i ffwrdd yn dilyn gwastraff di-lwybr ac yn ystyried bod ei arweinydd wedi mynd ar gyfeiliorn, yn ffwlbri.
Yn eistedd yn y cwch mae'n neidio'n fyrbwyll i'r cerrynt.
Yn eistedd ymhlith y rhai bonheddig y mae ef, oherwydd ei siarad gwael, yn sefyll yn agored.
Mae'r doeth yn ei ystyried yn dwp ac yn cuddio ei ymddygiad ei hun fel un clyfar.
Fel , ystlum a mwydyn glow mae'n disgrifio'r dydd fel nos.
Nid yw doethineb Gum byth yn aros yng nghalon rhywun ffôl.
Er mwyn gwella camel benywaidd, o felon yn sownd yn ei wddf, gwasgodd meddyg y melon yn ei wddf trwy daro allan ochr y gwddf â'i bestl a morter.
Roedd ei was (a oedd yn gwylio) yn meddwl ei fod wedi meistroli'r grefft a lladd hen wraig sâl trwy'r un broses, gan achosi galarnad cyffredinol ymhlith merched.
Daliodd y bobl y meddyg ffug, a'i gynhyrchu gerbron y brenin a orchmynnodd iddo guriad trwyadl, a daeth i'w synhwyrau.
Pan holwyd ef addefodd yr holl amgylchiad a dinoethwyd ei anfoesgarwch felly.
Taflodd y doethion ef allan gan na all darn o wydr raddio â thlysau.
Nid oes gan ffŵl unrhyw synnwyr gan na allai bambŵ byth fod yn gyfartal â chansen siwgr.
Mewn gwirionedd, mae'n anifail a anwyd ar ffurf dyn.
Roedd mab bancwr yn gwasanaethu Mahadev a chael hwb (o ennill cyfoeth).
Daeth cyfoeth i'w dŷ ar ffurf sadhus o draddodiad gramaneg.
Wrth iddyn nhw gael eu curo, daeth tomenni o arian i'r amlwg yno yn ei dŷ.
Gwelodd barbwr a oedd yn gweithio yn y tŷ yr olygfa hon hefyd a chollodd ei gwsg wrth ddod yn aflonydd.
Gan fanteisio ar y cyfle lladdodd yr holl sadhus a daeth mater y dioddefwyr diniwed i'r llys barn.
Gan ddal ei wallt cafodd ei ddyrnu. Yn awr trwy ba allu a rydd efe wedi ei achub o'r cydiwr hwnnw.
Mae'r ffôl yn hau hadau allan o'r tymor (ac yn dioddef colled).
Roedd trafodaeth rhwng Gangu, yr oilman a phandit yn cael ei thystio gan un ac oll.
Roedd dangos un bys i Gang/ y pandit yn dangos bod yr Arglwydd yn un. Ond credai Gangu ei fod eisiau tynnu ei (Ganges) un llygad ac felly dangosodd ddau fys yn nodi y bydd yn tynnu ei ddau lygad (pandit) allan.
Ond roedd y pandit yn meddwl bod Gangu yn awgrymu dau ddimensiwn Arglwydd - nirgun (y tu hwnt i bob rhinwedd) a sagun, (gyda phob rhinwedd).
Cododd Pandit bum bys yn awr i ddangos mai'r pum elfen sy'n gyfrifol am ei ddwy ffurf, ond o ystyried bod y pandit yn nodi y byddai'n crafu wyneb Gangu gyda phum bys,
Roedd gangiau'n tynnu ei ddwrn yn ôl gan ddangos y byddai'n ei ladd â strôc ei ddwrn. Nawr teimlai pandit ei fod yn cael ei wneud i ddeall mai undod pum elfen oedd achos y greadigaeth.
Yn gamgymeriad derbyniodd y pandit ei orchfygiad a syrthiodd wrth draed ei wrthwynebydd a gadael y lle. Yn wir roedd y ffŵl wedi golygu y byddai'n tynnu ei lygaid allan ac yn ymosod â dwrn tynn ond dehonglwyd hyn yn wahanol gan y pandit.
Felly oherwydd ei feddwl penodol fe brofwyd hyd yn oed y pandit hefyd yn ffwlbri.
Wedi cymryd bath yn y ffynnon, anghofiodd rhywun ei dwrban a dychwelyd adref yn bennoeth.
Wrth weled ei ymddygiad anmhriodol (o fod yn bennoeth) dechreuodd y gwragedd gwirion wylofain a wylofain (Wrth weled meistr di-dyrban ar y tŷ dychmygasant farwolaeth rhyw un yn y teulu).
Roedd gweld y merched yn wylo, eraill hefyd, yn dechrau galaru. Roedd pobl yn dod at ei gilydd ac yn eistedd mewn llinellau yn dechrau cydymdeimlo â'r teulu.
Yn awr, gofynnodd y wraig barbwr sy'n arwain y galar ar adegau pwy sydd i'w wylo a phwy y dylai ei arwain, hy beth yw enw'r marw.
Awgrymodd merch-yng-nghyfraith y teulu at ei thad-yng-nghyfraith i gael ateb i'r cwestiwn hwn (am ei fod wedi'i ganfod yn bennoeth.
Yna datgelwyd y ffaith ei fod wedi anghofio gwisgo twrban).
Yng nghynulliad y ffyliaid mae'r caingo o'r fath yn digwydd (oherwydd brain hefyd sy'n gwrando ar un llais yn dechrau cawio ar y cyd).
Hyd yn oed os dywedir wrtho am y cysgod a'r heulwen, nid yw'r ffwl yn ei ddeall.
Gyda'i lygaid ni all wahaniaethu rhwng pres ac efydd nac aur ac arian.
Ni all wybod y gwahaniaeth blas rhwng y pot o ghee a llestr olew.
Dydd a nos mae'n amddifad o ymwybyddiaeth ac iddo ef y mae goleuni a thywyllwch yr un peth.
Mae persawr mwsg ac arogl garlleg neu bwyth melfed a chuddfan yr un peth iddo ef.
Nid yw'n adnabod ffrind a gelyn ac mae'n parhau i fod yn gwbl ddibryder ynghylch lliw drwg neu dda (bywyd).
Distawrwydd yw'r gorau yng nghwmni ffwl.