ஒரு ஓங்கர், முதன்மையான ஆற்றல், தெய்வீக போதகரின் அருளால் உணர்ந்தார்
இவ்வுலகில் பிறந்த குர்முகன், குற்றமற்றவனாகவும், அறியாமையுடையவனாகவும், இறைவனுக்குப் பயந்து தன்னைத் தானே குழைத்துக் கொள்கிறான்.
குருவின் போதனையை ஏற்றுக்கொள்வது குருவின் சீக்கியனாக மாறுகிறது மற்றும் அன்பான பக்தியில் தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொள்கிறது, இ தூய்மையான மற்றும் அறிவார்ந்த வாழ்க்கையை நடத்துகிறது.
அதைக் கேட்டு புரிந்துகொண்ட பிறகு, குருவின் போதனைகளை ஏற்றுக்கொண்டு, மகிமைகளைப் பெறுவதும் அடக்கமாகவே தொடர்கிறது.
குருவின் போதனைகளுக்கு இணங்க, அவர் இ சீக்கியர்களை வணங்குகிறார், அவர்களின் பாதங்களைத் தொட்டு, அவர்களின் நற்பண்புகளைப் பின்பற்றி, அவர் அனைவரிடமும் அன்பாக மாறுகிறார்.
குருவின் அறிவுரையை சீக்கியர் ஒருபோதும் மறக்கமாட்டார், மேலும் அவர் தன்னை ஒரு விருந்தினராகக் கருதும் முறையைக் கற்றுக்கொண்டதால், தனது வாழ்க்கையை (வேண்டுமென்றே) இங்கே கழிக்கிறார்.
குருவின் சீக்கியர் இனிமையாகப் பேசுகிறார், பணிவையே சரியான வாழ்க்கை முறையாக ஏற்றுக்கொள்கிறார்.
குர்முக், குரு-சார்ந்த நபர் கடின உழைப்பின் மூலம் சம்பாதிப்பார் மற்றும் உம் மற்ற சீக்கியர்களுடன் தனது உணவுகளை பகிர்ந்து கொள்கிறார்.
ஒரு குர்முகின் தரிசனம் இறைவனின் தரிசனத்திற்கான அவரது விருப்பத்தில் அமர்ந்திருக்கிறது, மேலும் அவர் சபத்தை கவனமாக உணர்ந்ததன் மூலம், அவர் ஞானத்தைப் பெறுகிறார்.
புதினா, தானம், துறவு ஆகியவற்றின் மீது தியானத்தில் உறுதியாக இருப்பதால், அவர் தனது மனம், பேச்சு மற்றும் செயல்களில் ஒருங்கிணைக்கிறார்.
குருவின் சீக்கியன் குறைவாக பேசுகிறான், குறைவாக தூங்குகிறான், கொஞ்சம் சாப்பிடுகிறான்.
பிறரின் உடலையும் (பெண்) பிறருடைய செல்வத்தையும் நிராகரித்து மற்றவர்களின் அவதூறுகளைக் கேட்பதைத் தவிர்க்கிறார்.
அவர் சபாத்திலும் (வார்த்தை) மற்றும் புனித சபையிலும் குருவின் இருப்பை சமமாக ஏற்றுக்கொள்கிறார்.
ஒற்றை எண்ணத்துடன் அவர் ஒரே இறைவனை வணங்குகிறார், இருமை உணர்வு இல்லாமல், அவர் இறைவனின் விருப்பத்தில் மகிழ்ச்சியடைகிறார்.
அவரது அனைத்து அதிகாரங்களும் இருந்தபோதிலும், குர்முக் தன்னை சாந்தமாகவும் அடக்கமாகவும் கருதுகிறார்.
குருமுகர்களின் மகத்துவத்தைப் பார்க்க முடியாதவர் கண்கள் இருந்தாலும் குருடர்தான்.
குர்முக் என்ற கருத்தைப் புரிந்து கொள்ளாதவன் காதுகள் இருந்தாலும் செவிடன்.
குர்முக்கின் பாடல்களைப் பாடாத அவர், நாக்கு இருந்தாலும் ஊமை.
குருவின் தாமரை பாதங்களின் நறுமணம் இல்லாத அவர், அழகான மூக்குடன் இருந்தாலும், வெட்டப்பட்ட மூக்குடன் (பிரேசன் முகத்துடன்) இருக்க வேண்டும்.
குர்முக்கின் சேவை உணர்வு இல்லாத ஒரு நபர் அழும் ஊனமுற்றவர், அவரது ஆரோக்கியமான கைகள் இருந்தபோதிலும், அவர் அழுது கொண்டே செல்கிறார்.
குருவின் ஞானம் யாருடைய இதயத்தில் நிலைத்திருக்கவில்லையோ, அவர் எங்கும் அடைக்கலம் கிடைக்காத முட்டாள்.
முட்டாளுக்கு துணை இல்லை.
ஆந்தைக்கு சிந்தனைப் புரிதல் இல்லை மற்றும் வாழ்விடங்களை விட்டு வெறிச்சோடிய இடங்களில் வாழ்கிறது.
காத்தாடிக்கு நூல்கள் கற்பிக்க முடியாது, எலிகளை உண்பது நாள் முழுவதும் பறந்து கொண்டே இருக்கும்.
சந்தன மரத்தோட்டத்தில் இருந்தாலும் அகங்கார மூங்கிலுக்கு மணம் வராது.
கடலில் வாழ்ந்தாலும் சங்கு காலியாக இருப்பதால், குருவின் (குர்மதி) ஞானம் இல்லாதவன் தன் உடலைக் கெடுத்துக் கொள்கிறான்.
பருத்தி-பட்டு மரமானது நிறமற்ற அதன் மகத்துவத்தைப் பற்றி எவ்வளவு பெருமையாகப் பேசினாலும் அது பலனைத் தருவதில்லை.
முட்டாள்கள் மட்டுமே அற்ப விஷயங்களில் சண்டையிடுகிறார்கள்.
பார்வையற்றவருக்கு கண்ணாடியைக் காட்டும் முடிதிருத்துபவனுக்கு வெகுமதி கிடைக்காது.
காதுகேளாதவர் முன் பாடுவது வீண், அதுபோல் கஞ்சன் தனது மினிஸ்ட்ரலுக்கு அங்கியை பரிசாக வழங்குவதில்லை.
எந்தப் பிரச்சினையாக இருந்தாலும் ஊமையரிடம் ஆலோசனை கேட்டால், பிரச்சினை மோசமாகி, பதில் சொல்ல முடியாமல் போகும்.
வாசனை உணர்வு இல்லாத ஒருவர் தோட்டத்திற்குச் சென்றால், அவர் தோட்டக்காரரை விருதுக்கு பரிந்துரைக்க முடியாது.
ஊனமுற்றவரை மணந்த ஒரு பெண் அவனை எப்படி அணைத்துக்கொள்ள முடியும்.
மற்ற அனைவருக்கும் நியாயமான நடை இருக்கும் இடத்தில், ஊனமுற்றவர் எப்படி நடித்தாலும், நொண்டியாகவே காணப்படுவார்.
எனவே, முட்டாள் ஒருபோதும் மறைக்கப்படுவதில்லை, மேலும் அவர் நிச்சயமாக தன்னை வெளிப்படுத்திக் கொள்கிறார்.
நூறு வருடங்கள் தண்ணீரில் கிடந்தாலும் அந்த கல் நனையாது.
நான்கு மாதங்கள் தொடர்ந்து மழை பெய்யலாம், ஆனால் வயலில் ஒரு கல் துளிர்க்காது.
ஒரு கல் அரைக்கும் செருப்பு, செருப்பைப் போல ஒருபோதும் தேய்ந்து போகாது.
அரைக்கும் கற்கள் எப்பொழுதும் பொருளை அரைக்கும் ஆனால் தரையில் உள்ள பொருட்களின் சுவை மற்றும் நற்பண்புகள் பற்றி ஒருபோதும் தெரியாது.
அரைக்கும் கல் பல்லாயிரம் முறை சுற்றி வந்தாலும் பசியோ தாகமோ ஏற்படாது.
கல்லுக்கும் குடத்துக்கும் உள்ள உறவு, குடத்தை குடத்தில் அடித்தாலும், குடத்தைத் தாக்கினாலும் குடம் அழிய வேண்டும்.
புகழுக்கும் இழிவுக்கும் உள்ள வித்தியாசத்தை முட்டாள் புரிந்து கொள்ளவில்லை.
சாதாரண கல் தத்துவஞானியின் கல்லுடன் தொடர்பு கொள்ளலாம் ஆனால் அது தங்கமாக மாறாது.
கற்களிலிருந்து வைரங்களும் மாணிக்கங்களும் எடுக்கப்படுகின்றன, ஆனால் பின்னதை நெக்லஸாகக் கட்ட முடியாது.
நகைகள் எடையுடன் எடைபோடப்படுகின்றன, ஆனால் பிந்தையவை நகைகளுடன் ஒப்பிட முடியாது.
எட்டு உலோகங்கள் (கலவைகள்) கற்களுக்கு நடுவே உள்ளன, ஆனால் அவை தத்துவஞானியின் கல்லின் தொடுதலால் தங்கமாக மாறுகின்றன.
கிரிஸ்டல் கல் பல வண்ணங்களில் ஜொலித்தாலும் வெறும் கல்லாகவே உள்ளது.
கல்லுக்கு வாசனையோ சுவையோ இல்லை; கடின உள்ளம் கொண்டவன் தன்னைத்தானே அழித்துக் கொள்கிறான்.
முட்டாள் தன் முட்டாள்தனத்தை நினைத்து புலம்புகிறான்.
தலையில் ரத்தினம் இருந்தாலும், அதை அறியாமல், பாம்பு விஷத்தால் நிரம்பியுள்ளது.
மானின் உடலில் கஸ்தூரி இருப்பது தெரியும், ஆனால் அது புதர்களுக்குள் வெறித்தனமாக வாசனை வீசுகிறது.
முத்து ஓட்டில் வசிக்கிறது ஆனால் அந்த மர்மம் ஷெல்லுக்கு தெரியாது.
பசுவின் முலைக்காம்புகளில் சிக்கிய உண்ணி அதன் பாலை எடுத்துக் கொள்ளாமல் இரத்தத்தை மட்டுமே உறிஞ்சும்.
தண்ணீரில் வாழும் கொக்குக்கு நீந்தவும் கல்லும் கற்றுக்கொள்வதில்லை, பல்வேறு புனித யாத்திரை மையங்களில் துடைத்தாலும் நீந்தி கடந்து செல்ல முடியாது.
அதனால்தான், ஹூட்ஸுடன் சேர்ந்து ஒரு ராஜ்யத்தை ஆட்சி செய்வதை விட, ஞானிகளுடன் பிச்சை எடுப்பது சிறந்தது.
ஏனெனில் எவன் போலியாக இருக்கிறானோ அவனே தூய்மையானவனையும் கெடுத்துவிடுவான்.
நாய் கடிக்கிறது, நக்குகிறது ஆனால் அது பைத்தியம் பிடித்தால், ஒருவரின் மனம் அதைக் கண்டு பயப்படும்.
நிலக்கரி குளிர்ச்சியாக இருந்தாலும் அல்லது சூடாக இருந்தாலும் கையை கருப்பாக்குகிறது அல்லது எரிக்கிறது.
பாம்பினால் பிடிக்கப்பட்ட மச்சம் அதை குருடனாக அல்லது தொழுநோயாளியாக மாற்றுகிறது.
அறுவைசிகிச்சை செய்யும் போது உடலில் உள்ள கட்டி வலியை தருகிறது மற்றும் அதை தொடாமல் வைத்திருந்தால் அது சங்கடத்திற்கு காரணமாகிறது.
ஒரு பொல்லாத மகனை நிராகரிக்கவும் முடியாது அல்லது குடும்பத்தில் அனுசரித்து செல்லவும் முடியாது.
எனவே, முட்டாள் மீது அன்பு செலுத்தக்கூடாது, மேலும் அவர் மீதான பகையை தவிர்க்க வேண்டும், அவர் மீது பற்றின்மை பராமரிக்கப்பட வேண்டும்.
இல்லையெனில், இரண்டு வழிகளிலும், துன்பம் ஏற்படும்.
யானை தன் உடலைக் கழுவிவிட்டு தண்ணீரிலிருந்து வெளியே வரும்போது, அதன் மேல் சேற்றை வீசுகிறது;
கோதுமையைத் தவிர்க்கும் ஒட்டகம் ஜாவா-ஸ் எனப்படும் குறைந்த வகை சோளத்தை உண்பது போல;
பைத்தியக்காரனின் இடுப்புத் துணி சில சமயங்களில் அவனது இடுப்பிலும் சில சமயங்களில் தலையிலும் அணிந்திருக்கும்;
ஊனமுற்றவனின் கை சில சமயம் அவனது பிட்டத்துக்கும் அதே கை சில சமயம் அவனது வாய்க்கும் கொட்டாவிச் செல்லும்;
கொல்லனின் பிஞ்சுகள் சில நேரங்களில் நெருப்பிலும் அடுத்த கணம் தண்ணீரிலும் போடப்படும்;
ஈவின் இயல்பு தீமை, அது நறுமணத்தை விட துர்நாற்றத்தை விரும்புகிறது;
அதேபோல், முட்டாளுக்கு எதுவும் கிடைக்காது.
முட்டாளும் பொய்யனாகவும் சிக்கிக் கொள்கிறான்
கிளி தடியை விட்டு விலகாது அதில் அகப்பட்டு அழுது புலம்புகிறது.
குரங்கும் கைநிறைய சோளத்தை (குடத்தில்) விட்டுவிடாது, வீட்டுக்கு வீடு சென்று நடனமாடியும், பல்லைக் கடித்தும் தவிக்கிறது.
கழுதையும் அடிக்கும்போது, உதைத்து, சத்தமாக சத்தமிட்டாலும் தன் பிடிவாதத்தைக் கைவிடாது.
நாய் மாவு ஆலையையும் அதன் வாலையும் இழுத்தாலும் நக்குவதை விட்டுவிடாது, நேராக திரும்பாது.
முட்டாள்கள் முட்டாள்தனமாகப் பெருமை பேசுகிறார்கள், பாம்பு போய்விட்டதால் தடம் புரளுகிறார்கள்.
தலையில் இருந்து கழற்றப்பட்ட தலைப்பாகையால் அவமானப்படுத்தப்பட்டாலும், அவர்கள் தங்கள் பிணையங்களை விட தங்களை உயர்ந்தவர்களாக எண்ணுகிறார்கள்.
பார்வையற்ற முட்டாள் குருடன் (அறிவுப்பூர்வமாக) என்று அழைக்கப்பட்டால் இறுதிவரை போராடுகிறான், கண்ணுடையவன் (புத்திசாலி) என்று அழைத்தால் முகஸ்துதி அடைகிறான்.
அவரை எளிமையானவர் என்று அழைப்பது அவரை நன்றாக உணர வைக்கிறது, ஆனால் அவர் ஒரு முட்டாள்தனமான நபர் என்று அவரிடம் பேச மாட்டார்.
அவர் சுமையை (அனைவரையும்) சுமப்பவர் என்று அழைக்கப்படுவதைப் பார்த்து புன்னகைக்கிறார், ஆனால் அவர் ஒரு எருது என்று சொல்லும்போது கோபமாக உணர்கிறார்.
காகத்திற்கு பல திறமைகள் தெரியும், ஆனால் அது சத்தமாக கூவுகிறது மற்றும் மலத்தை சாப்பிடுகிறது.
கெட்ட பழக்கவழக்கங்களுக்கு முட்டாள் நல்ல நடத்தை என்று குறிப்பிடுகிறார் மற்றும் பூனையின் மலத்தை மணம் கொண்டவர் என்று அழைக்கிறார்.
மரத்தில் உள்ள திராட்சைப் பழங்களைச் சென்று உண்ண முடியாத குள்ளநரி, அவைகளின் மேல் எச்சில் துப்புவது போல, ஒரு முட்டாளுடைய நிலை.
முட்டாள் ஆடுகளைப் போல் கண்மூடித்தனமாகப் பின்பற்றுபவனாக இருக்கிறான், அவனுடைய அற்பத்தனமான பேச்சு ஒவ்வொருவருடனும் அவனுடைய உறவைக் கெடுத்துவிடும்.
மரங்களில் மிகவும் மோசமானது ஆமணக்கு மரம், இது தேவையில்லாமல் தன்னை கவனிக்க வைக்கிறது.
பிட் ஜியு, பறவைகளில் மிகச் சிறியது, ஒரு கிளையில் இருந்து மற்றொரு கிளைக்கு குதித்து, மிகவும் ஊதப்பட்டதாக உணர்கிறது.
செம்மறி ஆடுகளும், அதன் சுருக்கமான நேரத்தில்... இளமை சத்தமாக (பெருமையுடன்) துடிக்கிறது.
கண், காது, மூக்கு, வாய் போன்ற உறுப்புகளில் ஒன்று என்று அழைக்கப்படுவதைப் பெருமையாகவும் ஆசனவாய் உணர்கிறாள்.
கணவன், மனைவியால் வீட்டை விட்டு வெளியேற்றப்பட்டாலும், வாசலில் (அவரது ஆண்மையைக் காட்ட) அவரது நடுக்கத்தை தொங்கவிடுகிறார்.
அதுபோலவே மனிதர்களிடத்திலும், அனைத்து நற்குணங்களும் இல்லாத முட்டாள் தன்னைப் பற்றி பெருமைப்பட்டு, தொடர்ந்து கவனிக்கப்பட முயற்சிக்கிறான்.
ஒரு கூட்டத்தில், அவர் தன்னை மட்டுமே பார்க்கிறார் (மற்றவர்களின் ஞானத்தை அல்ல).
கையில் உள்ள விஷயத்தைப் புரிந்து கொள்ளாமல், நன்றாகப் பேசாதவன் முட்டாள்.
அவரிடம் வேறு ஏதாவது கேட்கப்பட்டது, மேலும் அவர் வேறு ஏதாவது ஒன்றைப் பற்றி முற்றிலும் பதிலளித்தார்.
தவறான அறிவுரை, அவர் அதை தவறாகப் புரிந்துகொண்டு, அவரது மனதில் இருந்து எதிர் அர்த்தத்தை வெளிப்படுத்துகிறார்.
அவர் ஒரு பெரிய முட்டாள், அவர் புரிந்து கொள்ளாதவர், சுயநினைவு இல்லாமல் இருப்பது எப்போதும் ஆச்சரியமாகவும் குழப்பமாகவும் இருக்கிறது.
அவர் கம் ஞானத்தை ஒருபோதும் இதயத்தில் மதிக்கவில்லை, மேலும் அவரது தீய புத்தியின் காரணமாக தனது நண்பரை எதிரியாகக் கருதுகிறார்.
பாம்புக்கும் நெருப்புக்கும் அருகில் செல்லக்கூடாது என்ற ஞானத்தை வேறுவிதமாக எடுத்துக்கொண்டு, அறத்தை வலுக்கட்டாயமாகத் துணையாக மாற்றுகிறார்.
தன் தாயை அடையாளம் காணாத கைக்குழந்தை போல் அவன் நடந்து கொள்கிறான்.
பாதையை விட்டு விலகி, தடமில்லாத கழிவுகளைப் பின்பற்றி, தன் தலைவன் வழிதவறிப் போனதாகக் கருதுகிறவன் முட்டாள்.
படகில் அமர்ந்து நீரோட்டத்தில் குதிக்கிறார்.
உன்னதமானவர்கள் மத்தியில் அமர்ந்திருந்த அவர், தவறான பேச்சு காரணமாக அம்பலமாகிறார்.
புத்திசாலியை முட்டாள்தனமாகக் கருதி, தன் நடத்தையை புத்திசாலித்தனமாக மறைத்துக் கொள்கிறான்.
ஒரு வௌவால் மற்றும் பளபளப்பான புழு போன்றவற்றை அவர் பகலை இரவு என்று விவரிக்கிறார்.
கம் ஞானம் ஒரு முட்டாள் மனிதனின் இதயத்தில் ஒருபோதும் தங்காது.
ஒரு பெண் ஒட்டகத்தின் தொண்டையில் சிக்கிய ஒரு முலாம்பழத்தை குணப்படுத்த ஒரு மருத்துவர், அதன் தொண்டையில் உள்ள முலாம்பழத்தை கழுத்தின் பக்கவாட்டில் தனது பூச்சி மற்றும் மோட்டார் கொண்டு அடித்து நசுக்கினார்.
அவனுடைய வேலைக்காரன் (பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்) அவன் கலையில் தேர்ச்சி பெற்றதாக எண்ணி, அதே செயல்முறையால் ஒரு வயதான பெண்மணியைக் கொன்றான், இது பெண்களிடையே பொதுவான புலம்பலை ஏற்படுத்தியது.
மக்கள் பாசாங்கு செய்யும் வைத்தியரைப் பிடித்து, அரசன் முன் அவரை ஆஜர்படுத்தினர், அவர் அவரை முழுவதுமாக அடிக்க உத்தரவிட்டார், அதன் பிறகு அவர் சுயநினைவுக்கு வந்தார்.
அவரிடம் விசாரித்தபோது, அவர் முழு சூழ்நிலையையும் ஒப்புக்கொண்டார், இதனால் அவரது ஏமாற்றுத்தனம் அம்பலமானது.
ஒரு கண்ணாடித் துண்டால் நகைகளை மதிப்பிட முடியாது என அறிவாளிகள் அவரைத் தூக்கி எறிந்தனர்.
ஒரு மூங்கில் ஒருபோதும் கரும்புக்கு சமமாக முடியாது என்பது போல் முட்டாளுக்கு அறிவு இல்லை.
உண்மையில் அவன் மனிதன் வடிவில் பிறந்த விலங்கு.
ஒரு வங்கியாளரின் மகன் மகாதேவருக்கு சேவை செய்து (செல்வம் அடையும்) வரம் பெற்றார்.
கிராமிய பாரம்பரியத்தின் சாதுக்கள் வேடத்தில் செல்வம் அவரது வீட்டிற்கு வந்தது.
அவர்கள் தாக்கப்பட்டதால், அவரது வீட்டில் பணக் குவியல்கள் வெளிப்பட்டன.
வீட்டில் வேலை செய்யும் முடிதிருத்தும் ஒருவரும் இந்தக் காட்சியைப் பார்த்ததும், அவர் தூக்கத்தை இழந்தார்.
ஒரு வாய்ப்பைப் பயன்படுத்தி அவர் அனைத்து சாதுக்களையும் கொன்றார், மேலும் பாதிக்கப்பட்ட அப்பாவிகளின் விஷயம் நீதிமன்றத்திற்கு வந்தது.
அவரது தலைமுடியைப் பிடித்து அவர் தாக்கப்பட்டார். இப்போது எந்த சக்தியால் அந்த பிடியில் இருந்து மீட்கப்படுவார்.
முட்டாள் பருவத்திற்கு வெளியே விதைகளை விதைக்கிறான் (மற்றும் இழப்பை சந்திக்கிறான்).
கங்கு, எண்ணெய்காரன் மற்றும் ஒரு பண்டிட் ஆகியோருக்கு இடையேயான ஒரு விவாதத்தை அனைவரும் பார்த்தனர்.
கும்பலுக்கு/ பண்டிதரிடம் ஒரு விரலைக் காட்டுவது இறைவன் ஒருவன் என்பதை உணர்த்தியது. ஆனால் கங்கு தனது (கங்கையின்) ஒரு கண்ணைப் பிரித்தெடுக்க விரும்புவதாக நினைத்தார், எனவே அவர் தனது இரண்டு (பண்டிதரின்) கண்களையும் வெளியே கொண்டு வருவேன் என்று இரண்டு விரல்களைக் காட்டினார்.
ஆனால் கங்கு இறைவனின் இரு பரிமாணங்களை - நிர்குன் (அனைத்து நற்பண்புகளுக்கும் அப்பாற்பட்டது) மற்றும் சகுன், (அனைத்து நற்பண்புகளுடன்) குறிப்பதாக பண்டிதர் நினைத்தார்.
பண்டிதர் இப்போது ஐந்து விரல்களை உயர்த்தி தனது இரண்டு வடிவங்களும் ஐந்து உறுப்புகளால் உருவானவை என்பதைக் காட்டினார், ஆனால், ஐந்து விரல்களால் கங்குவின் முகத்தை சொறிவதாக பண்டிதர் குறிப்பிடுகிறார்.
அவனுடைய முஷ்டியால் அவனைக் கொன்றுவிடுவேன் என்று கும்பல்கள் அவனுடைய முஷ்டியைக் காட்டின. ஐந்து கூறுகளின் ஒற்றுமையே சிருஷ்டிக்குக் காரணம் என்று தனக்குப் புரிய வைக்கப்படுவதாக இப்போது பண்டிதர் உணர்ந்தார்.
தவறுதலாக தனது தோல்வியை ஏற்றுக்கொண்ட பண்டிதர், எதிராளியின் காலில் விழுந்து அந்த இடத்தை விட்டு வெளியேறினார். உண்மையில் முட்டாள் தன் கண்களை வெளியே கொண்டு வந்து இறுக்கமான முஷ்டியால் தாக்குவார் என்று அர்த்தம் ஆனால் இது பண்டிட்டால் வேறு விதமாக விளக்கப்பட்டது.
இவ்வாறு அவரது குறிப்பிட்ட சிந்தனையின் காரணமாக பண்டிதர் கூட முட்டாள் என்று நிரூபிக்கப்பட்டார்.
கிணற்றில் குளித்துவிட்டு, ஒரு நபர் தனது தலைப்பாகையை மறந்துவிட்டு, வெறும் தலையுடன் வீடு திரும்பினார்.
அவனது முறையற்ற நடத்தையைக் கண்டு (தலையை வெறுமையாக இருப்பது) வேடிக்கையான பெண்கள் அழத் தொடங்கினர் (தலைப்பாகை இல்லாத வீட்டின் எஜமானரைப் பார்த்து அவர்கள் குடும்பத்தில் ஒருவரின் மரணத்தை யூகித்தனர்).
அழும் பெண்களைப் பார்த்து மற்றவர்களும் புலம்பத் தொடங்கினர். மக்கள் திரண்டு வந்து வரிசையில் அமர்ந்து குடும்பத்துடன் ஆறுதல் கூற ஆரம்பித்தனர்.
இப்போது துக்கத்தை வழிநடத்தும் முடிதிருத்தும் பெண், யாரை அழ வேண்டும், யாருடைய துக்கத்திற்கு அவள் தலைமை தாங்க வேண்டும், அதாவது இறந்தவர்களின் பெயர் என்ன என்று கேட்டாள்.
இந்தக் கேள்விக்கான பதிலைப் பெறுவதற்காக குடும்பத்தின் மருமகள் மாமனாரை நோக்கிக் கூறினார் (ஏனென்றால் அவர் வெற்றுத் தலையுடன் காணப்பட்டார்.
பின்னர் அவர் தலைப்பாகை அணிய மறந்துவிட்டார் என்ற உண்மை அவருக்கு தெரியவந்தது).
முட்டாள்களின் கூட்டத்தில் இது போன்ற கேவிங் நடைபெறுகிறது (ஏனென்றால் காகங்களும் ஒரே குரலைக் கேட்பதால் கூட்டாக கவ்வத் தொடங்கும்).
நிழலைப் பற்றியும் சூரிய ஒளியைப் பற்றியும் சொன்னாலும் மூடனுக்குப் புரியாது.
அவரது கண்களால் பித்தளை மற்றும் வெண்கலம் அல்லது தங்கம் மற்றும் வெள்ளி ஆகியவற்றை வேறுபடுத்திப் பார்க்க முடியாது.
நெய் பானைக்கும் எண்ணெய் பாத்திரத்துக்கும் உள்ள சுவை வித்தியாசத்தை அவரால் அறிய முடியாது.
இரவும் பகலும் அவன் சுயநினைவு அற்றவன், அவனுக்கு ஒளியும் இருளும் ஒன்றுதான்.
கஸ்தூரியின் நறுமணமும் பூண்டின் வாசனையும் அல்லது வெல்வெட் மற்றும் தோலின் தையல்களும் அவருக்கு ஒரே மாதிரியானவை.
அவர் ஒரு நண்பரையும் எதிரியையும் அடையாளம் காணவில்லை, மேலும் கெட்ட அல்லது நல்ல நிறத்தை (வாழ்க்கையின்) பற்றி முற்றிலும் கவலைப்படாமல் இருக்கிறார்.
முட்டாள்களின் சகவாசத்தில் அமைதியே சிறந்தது.