ஒரு ஓங்கர், முதன்மையான ஆற்றல், தெய்வீக போதகரின் அருளால் உணர்ந்தார்
அந்த ஒரே மாதிரியான உச்ச யதார்த்தம் (கடவுள்) ) முதலில் ஒரு எண் மல்மந்த்ராக எழுதப்பட்டது - நம்பிக்கை சூத்திரம்) பின்னர் அவர் குர்முகியின் ஊரா எழுத்தாக பொறிக்கப்பட்டது, மேலும் ஓங்கர் என உச்சரிக்கப்பட்டது.
பின்னர் அவர் பெயரால் சத்தியம் என்று அழைக்கப்பட்டார். கர்தபுராக், படைத்த இறைவன், நிர்பௌ, அச்சமற்றவர், மற்றும் நிர்வைர், வெறுக்காமல்.
பின்னர் பிறக்காதவராகவும், சுயமாக இருப்பவராகவும், காலத்தால் அழியாத அகல் முரட்டியாக வெளிப்படுகிறது.
தெய்வீக போதகரான குருவின் அருளால் உணரப்பட்டது, இந்த முதன்மையான உண்மையின் (கடவுளின்) நீரோட்டமானது தொடக்கத்திற்கு முன்பும் மற்றும் யுகங்கள் முழுவதும் தொடர்ந்து நகர்கிறது.
அவர் உண்மையாகவே உண்மை, என்றென்றும் உண்மையாகவே இருப்பார்.
உண்மையான குரு இந்த சத்தியத்தின் பார்வையை (எனக்கு) கிடைக்கச் செய்தார்.
வார்த்தையில் தன் இயல்பை இணைத்து, குருவுக்கும் சீடனுக்கும் இடையிலான உறவை ஏற்படுத்திக் கொள்கிறான், அந்த சீடன் தன்னை குருவிடம் அர்ப்பணித்து, உலகியலில் இருந்து முன்னேறி அவனது உணர்வை இறைவனோடும் இறைவனோடும் இணைத்துக் கொள்கிறான்.
குர்முகிகள் மகிழ்ச்சியின் கனியாகிய கண்ணுக்குத் தெரியாத இறைவனின் பார்வையைப் பெற்றனர்
அந்த உருவமற்ற இறைவன் எல்லையற்ற ஏகங்கர் என்று அழைக்கப்பட்டார்.
ஏகங்கர் ஓங்கர் ஆனார், அதன் ஒரு அதிர்வு படைப்பாக பரவியது.
பின்னர் உயிரினங்களின் ஐந்து கூறுகள் மற்றும் ஐந்து நண்பர்கள் (உண்மை, திருப்தி மற்றும் இரக்கம் போன்றவை) மற்றும் ஐந்து எதிரிகள் (ஐந்து தீய போக்குகள்) உருவாக்கப்பட்டன.
மனிதன் ஐந்து தீய குணங்கள் மற்றும் இயற்கையின் மூன்று குணங்களின் தீராத நோய்களைப் பயன்படுத்தி ஒரு சாது என்ற தனது நற்பெயரை தக்க வைத்துக் கொண்டான்.
ஐந்து குருக்கள் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக ஏகங்கரைப் புகழ்ந்து ஆயிரக்கணக்கான பாடல்களை இயற்றினர்.
நானக் தேவ் என்ற ஐந்தெழுத்து பெயரைத் தாங்கியவர், கடவுளைப் போலவே முக்கியமானவராகி, குரு என்று அழைக்கப்பட்டார்.
இந்த குரு தான் உண்மையான குரு நானக் தேவ், குரு அங்கத்தை தனது சொந்த உறுப்புகளிலிருந்து உருவாக்கினார்.
குரு அங்கத்திடமிருந்து, குருவின் அழியாத நிலையை அடைந்த குரு அமர்தாஸ் மற்றும் அவரிடமிருந்து இறைவனின் அமிர்த பெயரைப் பெற்ற குரு ராம் தாஸ் மக்களால் நேசிக்கப்பட்டார்.
குரு ராம் தாஸிடமிருந்து, அவரது நிழல் போல் குரு அர்ஜன் தேவ் தோன்றினார்
முதல் ஐந்து குருக்கள் மக்களின் கைகளைப் பிடித்தனர், ஆறாவது குரு ஹர்கோவிந்த் ஒப்பற்ற கடவுள்-குரு.
அவர் ஆன்மீகம் மற்றும் தற்காலிகத்தின் ராஜா மற்றும் உண்மையில் அனைத்து மன்னர்களுக்கும் மாற்ற முடியாத பேரரசர்.
முந்தைய ஐந்து கோப்பைகளின் (குருக்கள்) தாங்க முடியாத அறிவை அவரது மனதின் உள் மையத்தில் ஒருங்கிணைத்து, அவர் மனிதகுலத்திற்கு மகிழ்ச்சியான மற்றும் புத்திசாலித்தனமான மத்தியஸ்தராக இருக்கிறார்.
ஆறு தத்துவங்கள் பரவியிருந்தாலும், அவர் துரியத்தை (தியானத்தின் மிக உயர்ந்த நிலை) அடைந்து உயர்ந்த யதார்த்தத்தை அடைந்தார்.
அவர் ஆறு தத்துவங்களையும் அவற்றின் பிரிவுகளையும் ஒரே தத்துவத்தில் இணைத்துள்ளார்.
செலிபேட் துறவிகள், சத்தியத்தைப் பின்பற்றுபவர்கள், திருப்தியான மக்கள், சித்தர்கள் மற்றும் நாதர்கள் (யோகிகள்) மற்றும் (அழைக்கப்பட்ட) கடவுளின் அவதாரங்களின் வாழ்க்கையின் சாரத்தை அவர் கலக்கியிருக்கிறார்.
பதினொரு ருத்ரர்களும் சமுத்திரத்தில் இருக்கிறார்கள், ஆனால் மரணத்தில் வாழ்க்கையைத் தேடுபவர்கள் (முழுவதும்) விலைமதிப்பற்ற நகைகளைப் பெறுகிறார்கள்.
சூரியனின் பன்னிரெண்டு ராசிகளும், சந்திரனின் பதினாறு கட்டங்களும், பல விண்மீன்களும் அவருக்கு அழகான ஊஞ்சலை வழங்கியுள்ளன.
இந்த குரு சர்வ அறிவுடையவர், ஆனால் குழந்தை போன்ற குற்றமற்றவர்.
குரு ஹர்கோவிந்த் குரு வடிவில் உள்ள இறைவன். முன்பு சீடராக இருந்த அவர் இப்போது ஏ. குரு அதாவது முந்தைய குருக்களும் குரு ஹர்கோவிந்தும் ஒன்றுதான்.
முதலில், உருவமற்ற இறைவன் ஏகாரிகரின் வடிவத்தை ஏற்றுக்கொண்டார், பின்னர் அவர் அனைத்து வடிவங்களையும் (அதாவது பிரபஞ்சம்) படைத்தார்.
ஓதிகர் (குரு) வடிவில் லட்சக்கணக்கான வாழ்க்கை ஓடைகள் தஞ்சம் அடைகின்றன.
லட்சக்கணக்கான ஆறுகள் கடலில் பாய்கின்றன, ஏழு கடல்களும் பெருங்கடலில் கலக்கின்றன.
நெருப்பின் ஆசைகளின் கொப்பரையில், சூலங்களில் பிணைக்கப்பட்ட லட்சக்கணக்கான கடல் உயிரினங்கள் வறுத்தெடுக்கப்படுகின்றன.
இந்த எரியும் உயிரினங்கள் அனைத்தும் குருவின் ஒரு துளி சந்தனத்தால் அமைதியை அடைகின்றன.
குருவின் தாமரை பாதங்களை கழுவியதில் இருந்து பல லட்சக்கணக்கான செருப்புகள் உருவாக்கப்பட்டன.
ஆழ்நிலை, ஆதிகால பூரண கடவுளின் ஆணைப்படி, விதானம்
மேலும் அரச குடை குரு ஹர்கோவிந்தின் தலைக்கு மேல் வைக்கப்பட்டுள்ளது.
சந்திரன் சூரியனின் வீட்டை அடையும் போது (ஜோதிடத்தின் படி) பல பகைகளும் எதிர்ப்புகளும் வெடிக்கும்.
மேலும் சந்திரனின் வீட்டில் சூரியன் நுழைந்தால், பகை மறந்து காதல் வெளிப்படும்.
குர்முக், உச்ச ஒளியுடன் தனது அடையாளத்தை நிலைநிறுத்திக் கொண்டதால், அந்தச் சுடரை எப்போதும் தனது இதயத்தில் போற்றுகிறார்.
உலகின் வழிகளின் மர்மத்தைப் புரிந்துகொண்டு, விழுமியங்களை வளர்த்து, சாஸ்திரங்களின் அறிவை வளர்த்துக் கொண்டு, அவர் சபையில் (புனித சபையில்) அன்பின் கோப்பையை குவாஃப் செய்கிறார்.
ஆறு பருவங்களும் ஒரு சூரியனால் ஏற்படுவது போல, ஆறு தத்துவங்களும் ஒரே குருவின் (இறைவன்) ஒருங்கிணைக்கப்பட்ட அறிவின் விளைவாகும்.
எட்டு உலோகங்கள் கலந்து ஒரு கலவையை உருவாக்குவது போல, குருவை சந்திக்கும் போது, அனைத்து வாமாக்கள் மற்றும் பிரிவுகள் குருவின் வழியைப் பின்பற்றுபவர்களாக மாறிவிடும்.
ஒன்பது உறுப்புகள் ஒன்பது தனி வீடுகளை உருவாக்குகின்றன, ஆனால் அமைதியின் பத்தாவது வாயில் மட்டுமே மேலும் விடுதலைக்கு வழிவகுக்கிறது.
வெற்றிடத்தை (சானி) புரிந்துகொள்வதன் மூலம், ஜிவ் நில் மற்றும் எதிர் எண்களைப் போல எல்லையற்றவராக மாறி, அவரது அன்பின் சாத்தியமற்ற நீர் வீழ்ச்சியை அனுபவிக்கிறார்.
இந்த ஜீவ் இருபது, இருபத்தொன்று, மில்லியன்கள் அல்லது கோடிகள், எண்ணிலடங்கா, சோக யுகங்கள், த்ரேதாஸ் யுகங்கள் என்ற எண்ணிக்கையைத் தாண்டி செல்கிறது, அதாவது ஜிவ் காலச் சுழற்சியில் இருந்து விடுதலை பெறுகிறார்.
ஒரு வெற்றிலையில் உள்ள நான்கு பொருட்களும் அழகாகவும் ஒரே மாதிரியாகவும் மாறுவதைப் போலவே, இந்த கருணையுள்ள குரு, விலங்குகளையும் பேய்களையும் கடவுளாக மாற்றுகிறார்.
இந்த புண்ணிய பூமியை பணத்தாலும், செல்வத்தாலும் எப்படி வாங்க முடியும்.
நான்கு பிரிவுகள் (முஸ்லிம்கள்), நான்கு வாமாக்கள் (இந்துக்கள்) மற்றும் ஆறு தத்துவப் பள்ளிகளின் பரிவர்த்தனைகள் உலகில் தற்போது உள்ளன.
பதினான்கு உலகங்களில் உள்ள அனைத்து கடைகளிலும், அந்த பெரிய வங்கியாளர் (கடவுள்) சிவன் மற்றும் சக்தியின் வடிவில் வணிகம் செய்கிறார், அனைத்து வியாபித்துள்ள பிரபஞ்ச விதி.
உண்மையான பொருட்கள் குருவின் கடையில் கிடைக்கும், புனித சபை, அதில் இறைவனின் புகழும் மகிமையும் பாடப்படுகின்றன.
அறிவு, தியானம், நினைவாற்றல், அன்பான பக்தி மற்றும் இறைவனின் பயம் ஆகியவை எப்போதும் அங்கு முன்வைக்கப்பட்டு விவாதிக்கப்படுகின்றன.
இறைவனின் திருநாமத்தை நினைவு கூர்வதிலும், அபிசேகம் செய்வதிலும், தொண்டு செய்வதிலும் உறுதியான குர்முகிகள், அங்கு நகைகளை (நற்குணங்கள்) பேரம் பேசுகிறார்கள்.
உண்மையான குரு தயாள குணம் கொண்டவர், உண்மையின் இருப்பிடத்தில் உருவமற்ற இறைவன் வாழ்கிறார்.
பதினான்கு திறன்களையும் பயிற்சி செய்வதன் மூலம், குர்முகர்கள் சத்தியத்தின் மீதான அன்பை அனைத்து மகிழ்ச்சிகளின் பலனாக அடையாளம் கண்டுள்ளனர்.
எல்லாமே உண்மைக்குக் கீழே உள்ளது ஆனால், குர்முகர்களுக்கு உண்மை நடத்தை உண்மையை விட உயர்ந்தது.
செருப்பின் நறுமணம் அனைத்து தாவரங்களையும் மணம் மிக்கதாக மாற்றுவது போல், குருவின் உபதேசத்தால் உலகம் முழுவதும் பரவுகிறது.
குருவின் போதனையின் அமிர்தத்தை அருந்தி, ஜிவ் விழித்து விழிப்படைகிறார்.
அடியாட்கள், அடிமைகள் மற்றும் டீட்டோடல்லர், அருகில் இருக்கலாம், ஆனால் மந்திரி
நீதிமன்றத்தின் நுணுக்கங்களை அறிந்தவர் அவர்களின் ஆலோசனையை ஏற்கமாட்டார்.
புத்திசாலித்தனமாக இருக்க முயற்சிக்கும் அல்லது அலட்சியமாக நடிக்கும் அறிவற்றவர் நீதிமன்றத்திலிருந்து அமைச்சரால் வெளியேற்றப்படுகிறார்.
இந்த மந்திரியைப் போல் பேசுவதிலும், எழுதுவதிலும், குருவினால் விசுவாசமான பக்தியுள்ள சீடர்கள் உருவாகியிருக்கிறார்கள்.
குருவின் ஞானத்தால் இறைவனின் தரிசனத்தைப் பெறாத அந்த அடிமைகள், டீட்டோடலர்களுடன் (புனிதர்களுடன்) ஒருபோதும் தொடர்பு கொள்வதில்லை.
அடிமையானவர்கள் போதைக்கு அடிமையானவர்களுடன் பழகுவார்கள், அதேபோல், டீட்டோடல்லர்கள் டீட்டோடல்லர்களை சந்திக்கிறார்கள்.
ஒரு மன்னனுக்கும் அவனது அமைச்சருக்கும் இடையே உள்ள பாசம், ஒரே ஒரு உயிரோட்டம் இரு உடல்களில் அசைவது போன்றது.
இந்த உறவும் உறையில் உள்ள வாளின் உறவைப் போன்றது; இரண்டும் தனித்தனியாக இருக்கலாம், ஆனாலும் அவை ஒன்றுதான் (அதாவது உறையில் உள்ள வாள் இன்னும் வாள் என்று அழைக்கப்படுகிறது).
குருவுடன் குருமுகர்களின் உறவும் அதுபோலத்தான்; அவை சாறு மற்றும் கரும்பு போன்ற முறையில் ஒன்றோடொன்று அடங்கியுள்ளன.
அடியாட்கள், அடிமைகள் (இறைவனின் பெயருக்கு அடிமையானவர்கள்) மற்றும் மித்னம் இல்லாத டீட்டோடலர்கள் கர்த்தருடைய சந்நிதிக்கு வந்தனர்.
இருப்பவர்கள் தற்போது இருப்பதாகவும், இல்லாதவர்கள் இல்லாதவர்கள் என்றும் அறிவிக்கப்படுவார்கள்.
புத்திசாலி ராஜா (கடவுள்) ஒரு சிலரை தனது அரசவையாகத் தேர்ந்தெடுத்தார்.
புத்திசாலியான அவர், புத்திசாலி மற்றும் அலட்சியமான இருவரையும் மகிழ்வித்து வேலையில் அமர்த்தினார்.
இப்போது, டீட்டோடல்லர்கள் (மத நபர்கள்) அடிமையானவர்களுக்கு பானங்கள் (நாம்) வழங்குவதில் ஈடுபட்டுள்ளனர்.
பிந்தையவர் இறைவனின் பெயரால் உற்சாகமடைந்து அமைதி அடைந்தார்
ஆனால் மதவாதிகள் என்று அழைக்கப்படுபவர்கள் (மனிதர்களுக்கு மற்றவர்களுக்கு சேவை செய்த டீட்டோடல்லர்கள்) பிரார்த்தனை மற்றும் சடங்கு வழிபாடு என்று அழைக்கப்படுவதில் ஈடுபட்டுள்ளனர்.
அவர்கள் தங்கள் மத புத்தகங்களான வேதங்கள் மற்றும் கேட்பாக்களின் கொடுங்கோன்மையின் கீழ், ஆணவமான விவாதங்களிலும் விவாதங்களிலும் மும்முரமாக இருந்தனர்.
எந்த ஒரு அரிய குர்முக்கனும் மகிழ்ச்சியின் பலனை அடைகிறான் (இறைவனுடைய நாமத்தின் பானத்தை அருந்துவது).
ஒரு சாளரத்தில் (புனித சபை) அமர்ந்திருக்கும் பேரரசர் (இறைவன்) ஒரு ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட நீதிமன்றத்தில் மக்களுக்கு பார்வையாளர்களைக் கொடுக்கிறார்.
உள்ளே சலுகை பெற்றவர்களைச் சேகரிக்கிறார்கள் ஆனால் வெளியே சாமானியர்களைக் கூட்டுகிறார்கள்.
சக்கரவர்த்தி (இறைவன்) தானே கோப்பை (அன்பின்) குவாஃப் செய்து, தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர்களுக்கு உள்ளே பரிமாற ஏற்பாடு செய்கிறார்.
போதைக்கு அடிமையானவர்கள் மற்றும் டீட்டோடல்லர்கள் (மத நபர்கள் என்று அழைக்கப்படுபவர்கள்) ஆகிய இரண்டு வகைகளைக் கருத்தில் கொண்டு அவரே அவர்களுக்கு அன்பின் மதுவை விநியோகிக்கிறார்.
டீட்டோடேலர் (சடங்குகளில் ஈடுபடுபவர்) அன்பின் மதுவை தானே அருந்துவதில்லை அல்லது மற்றவர்களை குடிக்க அனுமதிப்பதில்லை.
மகிழ்ச்சியடைந்து, இறைவன் தனது அருளின் கோப்பையை அரியவர்களுக்கு அளித்து வருகிறார், ஒருபோதும் வருந்துவதில்லை.
யாரும் குற்றம் சொல்ல வேண்டியதில்லை, பொய்யே உயிரினங்களை குற்றம் செய்ய வைக்கிறது மற்றும் தெய்வீக சித்தமான ஹுகாமில் அவர்களின் பாவங்களை மன்னிக்கிறது.
அவரது அன்பின் மகிழ்ச்சியின் மர்மத்தை வேறு யாரும் புரிந்து கொள்ளவில்லை; அவர் மட்டுமே அறிவார் அல்லது அவர் அறியும்படி செய்கிறார்.
எந்த அரிய குர்முகனும் அந்தக் கண்ணுக்குத் தெரியாத இறைவனின் காட்சியைக் காண்கிறான்.
(இறைவனுடைய) அன்பு இல்லாத இந்து மற்றும் முஸ்லீம் அறிஞர்கள் முறையே வேதங்களையும் கேட்பாக்களையும் விவரிக்கின்றனர்.
முஸ்லீம்கள் அல்லாஹ்வின் மனிதர்கள் மற்றும் இந்துக்கள் உயர்ந்த கடவுளான ஹரியை (விஷ்ணு) நேசிக்கிறார்கள். முஸ்லிம்களின் புனித சூத்திரமான கலிமாவில் முஸ்லிம்களுக்கு நம்பிக்கை உள்ளது, சுன்னத்,
மற்றும் விருத்தசேதனம், மற்றும் இந்துக்கள் ஃபிளாக், சந்தன பேஸ்ட் குறி மற்றும் புனித நூல், ஜானட் ஆகியவற்றுடன் வசதியாக உணர்கிறார்கள்
முஸ்லிம்களின் புனித யாத்திரை மையம் மெக்கா மற்றும் இந்துக்களின் பனாரஸ் கங்கைக் கரையில் அமைந்துள்ளது.
முந்தையவர்கள் ரோஜாக்கள், நோன்புகள் மற்றும் நமாஸ், பிரார்த்தனைகளை மேற்கொள்கிறார்கள், அதே சமயம் பிந்தையவர்கள் (தங்கள் வழிபாடு மற்றும் விரதங்களில்) பரவசத்தை உணர்கிறார்கள்.
அவை ஒவ்வொன்றிலும் நான்கு பிரிவுகள் அல்லது சாதிகள் உள்ளன. இந்துக்கள் தங்கள் ஆறு தத்துவங்களை ஒவ்வொரு வீட்டிலும் பிரசங்கிக்கிறார்கள்.
முஸ்லீம்கள் முரிட்ஸ் மற்றும் பீர்ஸ் மரபுகளைக் கொண்டுள்ளனர்
இந்துக்கள் பத்து அவதாரங்களை (கடவுளின்) விரும்புகிறார்கள், முஸ்லிம்களுக்கு அவர்களின் ஒரே குதா, அல்லாஹ்.
அவர்கள் இருவரும் வீணாக பல பதட்டங்களை உருவாக்கியுள்ளனர்.
சபையில் (புனித சபையில்) கூடியிருந்த சிறப்பு அபிமானிகள், அன்பின் கோப்பையின் மூலம் கண்ணுக்குப் புலப்படாத (இறைவனை) கண்டனர்.
அவர்கள் மணிகள் (முஸ்லீம் ஜெபமாலை) தடையை உடைக்கிறார்கள் மற்றும் அவர்களுக்கு மணிகளின் எண்ணிக்கை நூறு அல்லது நூற்றெட்டு என்பது முக்கியமற்றது.
அவர்கள் மேரு (இந்து ஜெபமாலையின் கடைசி மணி) மற்றும் இமாம் (முஸ்லீம் ஜெபமாலையின் கடைசி மணி) ஆகியவற்றை இணைத்து, ராம் மற்றும் ரஹீம் (இறைவனின் பெயர்களாக) இடையே எந்த வேறுபாடும் இல்லை.
ஒன்றாகச் சேர்ந்து அவை ஒரே உடலாக மாறி, இந்த உலகத்தை நீள்வட்டப் பகடை விளையாட்டாகக் கருதுகின்றன.
சிவம் மற்றும் அவரது சக்தியின் செயல்களின் மாயையான நிகழ்வைக் கடந்து, அவர்கள் அன்பின் கோப்பையை அணைத்து, தங்கள் சுயத்தை நிலைநிறுத்துகிறார்கள்.
இயற்கையின் மூன்று குணங்களான ரஜஸ், தமஸ் மற்றும் சத்வத்திற்கு அப்பால் சென்று, அவர்கள் நான்காவது நிலையான உயர்ந்த சமநிலையை அடைகிறார்கள்.
குரு, கோவிந்த் மற்றும் குதா மற்றும் பீர் அனைவரும் ஒன்று, மற்றும் குருவின் சீக்கியர்கள் பிர் மற்றும் முரீத்தின் உள் உண்மையைப் பற்றி அறிந்து கொள்கிறார்கள். அதாவது ஆன்மீக தலைவர் மற்றும் பின்பற்றுபவர் சீடர்.
உண்மையான வார்த்தையால் அறிவூட்டப்பட்டு, தங்கள் உணர்வை வார்த்தையில் இணைத்து, அவர்கள் தங்கள் சொந்த உண்மையை உயர்ந்த சத்தியத்தில் உள்வாங்குகிறார்கள்.
அவர்கள் உண்மையான பேரரசரையும் (இறைவன்) உண்மையையும் மட்டுமே நேசிக்கிறார்கள்.
உண்மையான குரு, பரிபூரண பிரம்மம் மற்றும் புனித சபையில் வசிக்கிறார்.
வார்த்தையில் உள்ள உணர்வை உள்வாங்குவதன் மூலம் அவர் போற்றப்படுகிறார், மேலும் அன்பு, பக்தி மற்றும் அவரது பிரமிப்பு ஆகியவற்றைப் போற்றுவதன் மூலம் அவர் இதயத்தில் தன்னிச்சையாக மலர்கிறார்.
அவர் ஒருபோதும் இறப்பதில்லை அல்லது துக்கப்படுவதில்லை. அவர் எப்போதும் அருளுகிறார், அவருடைய வரங்கள் ஒருபோதும் தீர்ந்துவிடாது.
குரு காலமானார் என்று மக்கள் கூறுகிறார்கள், ஆனால் புனித சபை அவரை அழியாதவர் என்று புன்னகையுடன் ஏற்றுக்கொள்கிறது.
குரு (ஹர்கோபிந்த்) குருக்களின் ஆறாவது தலைமுறை ஆனால் சீக்கியர்களின் தலைமுறைகளைப் பற்றி யார் சொல்ல முடியும்.
உண்மையான பெயர், உண்மையான பார்வை மற்றும் உண்மையான உறைவிடம் பற்றிய கருத்துக்கள் புனித சபையில் மட்டுமே அவற்றின் விளக்கத்தைப் பெறுகின்றன.
அன்பின் கோப்பை புனித சபையில் குத்தப்படுகிறது, மேலும் பக்தர்களிடம் அன்பு செலுத்தும் தத்துவஞானியின் கல்லின் (இறைவன்) தொடுதல் மட்டுமே பெறப்படுகிறது.
புனித சபையில், உருவமற்றவர் உருவம் பெறுகிறார், அங்கே பிறக்காத, காலமற்றவர் மட்டுமே
இருப்பது புகழப்படுகிறது. அங்கு உண்மை மட்டுமே வெற்றி பெறுகிறது, அங்கு அனைவரும் சத்தியத்தின் உரைகல்லில் சோதிக்கப்படுகிறார்கள்.
ஓங்கரின் வடிவத்தை எடுத்துக்கொண்ட உயர்ந்த யதார்த்தம் மூன்று குணங்களையும் (பொருளின்) மற்றும் ஐந்து கூறுகளையும் உருவாக்கியது.
பிரம்மா, விஷ்ணு மற்றும் மகேசனை உருவாக்கி பத்து அவதார விளையாட்டுகளை நிகழ்த்தினார்.
ஆறு பருவங்களையும், பன்னிரெண்டு மாதங்களையும், ஏழு நாட்களையும் உருவாக்கி உலகம் முழுவதையும் படைத்தார்.
பிறப்பு மற்றும் இறப்பு பற்றிய எழுத்துக்களை எழுதி, வேதங்கள், சாஸ்திரங்கள் மற்றும் புராணங்களை ஓதினார்.
பரிசுத்த சபையின் ஆரம்பம் மற்றும் முடிவு பற்றி அவர் எந்த தேதி, நாள் அல்லது மாதம் குறிப்பிடவில்லை.
பரிசுத்த சபை என்பது சத்தியத்தின் உறைவிடமாகும், அதில் வார்த்தையின் வடிவத்தில் உருவமற்றவர் வசிக்கிறார்.
மரத்தில் இருந்து பழங்களையும், பழங்களிலிருந்து மரத்தையும் உருவாக்கி, அதாவது குருவை சீடராக்கி, பிறகு சீடனாக இருந்து குருவை உருவாக்கி, இறைவன் தனது பூரணமான கண்ணுக்கு தெரியாத வடிவத்தின் மர்மத்தை வகுத்துள்ளார்.
குருக்கள் தாங்களாகவே ஆதிபகவானின் முன் பணிந்து, மற்றவர்களையும் அவர் முன் தலைவணங்கச் செய்தார்கள்.
ஜெபமாலையில் உள்ள ஒரு நூலைப் போல இந்தப் படைப்பில் வியாபித்திருக்கும் ஆதியான இறைவனே உண்மையான குரு.
மிக உயர்ந்த அதிசயத்துடன் ஒன்றான அதிசயம் குருவே.
பிரம்மா நான்கு வேதங்களைக் கொடுத்தார் மற்றும் நான்கு வாமங்களையும் வாழ்க்கையின் நான்கு நிலைகளையும் (பிரம்மச்சாரி, க்ரிஹஸ்தம், வானபிரஸ்தம் மற்றும் சந்நியாசம்) உருவாக்கினார்.
அவர் ஆறு தத்துவங்களை, அவற்றின் ஆறு நூல்களை உருவாக்கினார். போதனைகள் மற்றும் அவற்றுடன் தொடர்புடைய பிரிவுகள்.
அவர் உலகம் முழுவதையும் நான்கு மூலைகளிலும், ஏழு கண்டங்களிலும், ஒன்பது பிரிவுகளிலும், பத்து திசைகளிலும் பிரித்தார்.
நீர், பூமி, காடுகள், மலைகள், யாத்திரை மையங்கள் மற்றும் கடவுள்களின் இருப்பிடங்கள் உருவாக்கப்பட்டன.
அவர் பாராயணம், துறவி ஒழுக்கம், கண்டம், தகனபலி, சடங்குகள், வழிபாடுகள், தொண்டு போன்ற மரபுகளை செய்தார்.
உருவமற்ற இறைவனை யாரும் அடையாளம் காணவில்லை, ஏனென்றால் புனித சபை மட்டுமே இறைவனைப் பற்றி விளக்குகிறது ஆனால் யாரும் அவரைப் பற்றி கேட்க அங்கு செல்வதில்லை.
மக்கள் அவரைப் பற்றி பேசுவதும் கேட்பதும் துறவுக் கதையின் அடிப்படையில்தான் (அனுபவத்தின் வழியில் யாரும் நகரவில்லை).
விஷ்ணு தனது பத்து அவதாரங்களில் எதிரும் புதிருமான போர்வீரர்களை ஒன்றுக்கொன்று சண்டையிடச் செய்தார்.
தேவர்கள் மற்றும் அசுரர்கள் என்ற இரு பிரிவுகளை உருவாக்கி, அவற்றிலிருந்து தேவர்களை வெற்றி பெறச் செய்து, அசுரர்களின் தோல்விக்கு காரணமானார்.
அவர் மீன், ஆமை, வராஹ் (பன்றி), நரசிங்கம் (மனிதன்-சிங்கம்), வாமன் (குள்ளன்) மற்றும் புத்தர் ஆகிய வடிவங்களில் அவதாரங்களை உருவாக்கினார்.
பார்சு ராம், ராம், கிருஷ்ணர், கல்கி ஆகியோரின் பெயர்களும் அவரது அவதாரங்களில் கணக்கிடப்படுகின்றன.
அவர்களின் ஏமாற்றும் மற்றும் உல்லாசப் பாத்திரங்கள் மூலம், அவர்கள் மாயைகள், வஞ்சகங்கள் மற்றும் குழப்பங்களை அதிகரித்தனர்.
அச்சமற்ற, உருவமற்ற, அதீதமான, பரிபூரணமான பிரம்மத்தின் தரிசனத்தைப் பெறுவதற்கு எதுவும் செய்யப்படவில்லை. க்ஷத்திரியர்கள் அழிக்கப்பட்டனர்
மேலும் ராமாயணமும், மகாபாரதமும் மக்களை மகிழ்விப்பதற்காகவே இயற்றப்பட்டவை.
காமமும் கோபமும் அழியவில்லை, பேராசை, மோகம் மற்றும் ஈகோ ஆகியவை அழிக்கப்படவில்லை.
புனித சபை இல்லாவிட்டால் மனிதப் பிறவி வீணாகப் போய்விட்டது.
ஒருவரிடம் இருந்து பதினொரு ருத்ரர்கள் (சிவர்கள்) ஆனார்கள்.வீட்டாளராக இருந்தபோதும் அவர் தனிமனிதர் என்று அழைக்கப்பட்டார்.
அவர் கொண்டாட்டக்காரர்கள், உண்மையைப் பின்பற்றுபவர்கள், திருப்தியானவர்கள், சித்தர்கள் (நிரூபித்தவர்கள்) மற்றும் நாதர்கள், புலன்களைக் கட்டுப்படுத்துபவர்கள் ஆகியோரை நேசித்தார்.
சன்னியாசிகள் பத்து பெயர்களை ஏற்றுக்கொண்டனர் மற்றும் யோகிகளும் தங்கள் பன்னிரண்டு பிரிவுகளை அறிவித்தனர்.
ரித்தி, சித்திகள் (அதிசய சக்திகள்), பொக்கிஷங்கள், ரசிரி (ரசாயன அமுதம்), தந்திரம், மந்திரம் மற்றும் மந்திரங்கள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டன.
சிவராத்திரி விழாவாகக் கொண்டாடப்பட்டது, அது விவாதங்களையும் அற்புத சக்திகளின் பயன்பாட்டையும் அதிகரித்தது.
சணல், அபின் மற்றும் ஒயின் கோப்பைகள் சாப்பிட்டு மகிழ்ந்தன.
பாட்டு - சங்கு போன்ற கருவிகளை ஊதுவதற்கான விதிகள் அமைக்கப்பட்டன.
முதன்மையான இறைவனுக்கு வணக்கம் செலுத்தப்பட்டது மற்றும் அலக் (கண்ணுக்கு தெரியாதது) என்ற முழக்கங்களுடன் அழைக்கப்பட்டது, ஆனால் யாரும் அலக்கை உணரவில்லை.
புனித சபை இல்லாமல் அனைவரும் மாயைகளால் ஏமாற்றப்பட்டனர்.
உருவமற்றவர், குருக்களின் நித்திய குருவான உண்மையான குருவாக (நானக் தேவ்) உருவெடுத்தார்.
அவர் பிர்ஸின் பைர் (முஸ்லீம் ஆன்மீகவாதிகள்) என்று அழைக்கப்படுகிறார், மேலும் மாஸ்டர் ஆஃப் எஜமானர் புனித சபையில் வசிக்கிறார்.
அவர் குர்முக் பந்த், குர்முக்குகளின் வழியை அறிவித்தார், மேலும் குருவின் சீக்கியர்கள் மாயாவில் கூட பிரிக்கப்படவில்லை.
குருவின் முன் தங்களைக் காட்டுபவர்கள் பஞ்ச்கள் (சிறந்தவர்கள்) என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள், அத்தகைய பஞ்ச்களின் புகழ் இறைவனால் பாதுகாக்கப்படுகிறது.
குர்முகிகளை சந்திப்பதால், அத்தகைய பஞ்ச்கள் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு, சத்தியத்தின் உறைவிடமான புனித சபையில் மகிழ்ச்சியுடன் நகரும்.
குருவின் வார்த்தையே குருவின் தரிசனம் மற்றும் ஒருவரின் சுயத்தில் நிலைபெறுவது, அன்பான பக்தியின் ஒழுக்கம் கடைபிடிக்கப்படுகிறது.
இந்த ஒழுக்கம் இனிமையான பேச்சு, அடக்கமான நடத்தை, நேர்மையான உழைப்பு, விருந்தோம்பல் மற்றும் நம்பிக்கைகள் மற்றும் ஏமாற்றங்களுக்கு இடையில் ஒதுங்கியிருக்க வேண்டும்.
இருண்ட யுகமான கலியுகத்தில் சமநிலையிலும் அலட்சியத்திலும் வாழ்வதே உண்மையான துறவு.
புனித சபையைச் சந்திப்பதன் மூலம் மட்டுமே, ஒருவர் திருநாமச் சுழற்சியில் இருந்து விடுதலை பெறுகிறார்
பெண் ஆணை நேசிக்கிறாள், ஆணும் தன் பெண்ணை (மனைவியை) நேசிக்கிறான்.
கணவன்-மனைவி இணைவதால் இவ்வுலகில் தகுதியும் தகுதியும் இல்லாத மகன்கள் பிறக்கிறார்கள்.
ஆண்களுக்கெல்லாம் ஆணாகிய கடவுளாகிய இறைவனில் ஆழ்ந்திருப்பவர்கள் அரிய தூய்மையானவர்கள்.
ஆதிகால இறைவனிடமிருந்து, ஆண் (படைப்புக் கொள்கை) பிரதிபலிப்பதன் மூலம் அதே வழியில் உருவாக்கப்படுகிறது, வார்த்தையின் மீது, குருவின் உண்மையான சீடர் உருவாக்கப்படுகிறார்.
தத்துவஞானியின் கல் மற்றொரு தத்துவஞானியின் கல்லை உருவாக்குகிறது, அதாவது குருவிடமிருந்து ஒரு சீடன் உருவாகிறான், அதே சீடன் இறுதியில் ஒரு நல்ல குருவாக மாறுகிறான்.
குர்முக்குகள் சூப்பர் ஸ்வான்ஸ் பரம்பரையைச் சேர்ந்தவர்கள் அதாவது அவர்கள் மிகவும் புனிதமானவர்கள். குருவின் சித்தர்கள் சாதுக்களைப் போல் கருணை உள்ளவர்கள்.
குருவின் சீடன் சக சீடர்களுடன் சகோதர உறவைப் பேணி, அவர்கள் குருவின் வார்த்தையால் ஒருவரையொருவர் வணக்கம் செலுத்துகிறார்கள்.
பிறர் உடல், பிறர் செல்வம், அவதூறு, அகங்காரம் ஆகியவற்றைத் துறந்தனர்.
அத்தகைய புனிதமான சபைக்கு நான் தியாகம் செய்கிறேன் (இது அத்தகைய மாற்றத்தைக் கொண்டுவருகிறது).
தந்தை, தாத்தா, பெரியப்பா ஆகியோரிடமிருந்து முறையே மகன், பேரன், கொள்ளுப் பேரன் மற்றும் கொள்ளுப் பேரனிடமிருந்து ஒரு உறவினர் (நாட்டே, குறிப்பிட்ட உறவுப் பெயர் இல்லாதவர்) பிறக்கிறார்கள்.
தாய், பாட்டி, பெரியம்மா, தந்தையின் சகோதரி, சகோதரி, மகள் மற்றும் மருமகள் ஆகியோரின் உறவும் மதிக்கப்படுகிறது.
தாய்வழி தாத்தா மற்றும் தாய் மற்றும் தாய்வழி பெரிய தந்தை மற்றும் தாய் ஆகியோரும் அறியப்படுகிறார்கள்.
தந்தையின் மூத்த சகோதரர் (தையா) இளைய சகோதரர் (சாச்7ஏ, அவர்களின் மனைவிகள் (தாயி, சாச்சி) மற்றும் பலர். வார்த்தை விவகாரங்களில் (மாயா) மூழ்கியிருக்கிறார்கள்.
மாமா, மன்- (தாயின் சகோதரர் மற்றும் அவரது மனைவி), மாஸ்ட்; மாசா; (அம்மாவின் சகோதரி மற்றும் அவரது கணவர்), அனைவரும் தங்கள் சொந்த நிறங்களில் சாயம் பூசப்பட்டவர்கள்.
Masar, phuphet (அம்மாவின் சகோதரியின் கணவர் மற்றும் தந்தையின் சகோதரியின் கணவர் முறையே), மாமனார், மாமியார், மைத்துனர் (சாலி) மற்றும் மைத்துனர் (சலா) ஆகியோரும் நெருக்கமானவர்கள்.
சாச்சாவின்-மாமியார் மற்றும் மாமா-மாமியார் மற்றும் ஃபாஃப்ட்-மைன்-மாமியார் ஆகியோரின் உறவு வசதியற்ற உறவுகள் என்று அறியப்படுகிறது.
அண்ணியின் கணவர் (சாந்தி) மற்றும் உங்கள் மகள் அல்லது மகனின் (குரம்) மாமனாரின் உறவு, குழுவாக அமர்ந்திருக்கும் படகில் பயணிப்பதைப் போல, கணநேரம் மற்றும் போலியானது.
பரிசுத்த சபையில் சந்திக்கும் சகோதரர்களுடன் தான் உண்மையான உறவு.அவர்கள் ஒருபோதும் பிரிவதில்லை.
புனித சபையின் மூலம், குர்முகர்கள் இன்பங்களுக்கு மத்தியில் துறக்கும் நுட்பத்தைக் கற்றுக்கொள்கிறார்கள்.
தந்தையின் சகோதரி அல்லது உறவினர்களின் அன்பு தந்தையின் அன்பிற்கு சமமானதல்ல.
தாய் மாமன் மற்றும் தாயின் சகோதரியின் குழந்தைகளின் அன்பால் தாயின் அன்பை ஈடுகட்ட முடியாது.
மாம்பழம் சாப்பிடுவதால் மாம்பழம் சாப்பிடும் ஆசை நிறைவேறாது.
முள்ளங்கி இலைகள் மற்றும் வெற்றிலையின் வாசனை வேறுபட்டது மற்றும் வாசனை மற்றும் வெடிப்பு மூலம் அடையாளம் காணப்படுகின்றன.
இலட்சக்கணக்கான விளக்குகள் மற்றும் நட்சத்திரங்கள் சூரியன் மற்றும் சந்திரனுடன் போட்டியிட முடியாது.
பைத்தியத்தின் நிறம் உறுதியானது மற்றும் குங்குமப்பூவின் நிறம் மிக விரைவில் மாறும்.
உண்மையான குருவைப் போல் தாயும் தந்தையும் அல்லது எல்லா தெய்வங்களும் அருள முடியாது.
இந்த உறவுகள் அனைத்தும் முழுமையாக சோதிக்கப்பட்டன.
பெற்றோரின் அன்பு, உணர்வை அருளும் உண்மையான குருவின் அன்புக்கு சமமாக இருக்க முடியாது.
வங்கியாளர்கள் மீதான நம்பிக்கை, எல்லையில்லா திறன் கொண்ட உண்மையான குருவின் மீதுள்ள நம்பிக்கைக்கு ஈடாகாது.
உண்மையான குருவின் திருவருளுக்கு எவருடைய திருவுருவமும் சமமானது அல்ல. உண்மையான குருவே உண்மையான குரு.
உண்மையான குரு சத்தியத்தில் உறுதியை அளிப்பதால், பிறர் செய்யும் தொண்டுகள் உண்மையான குரு தரும் தொண்டுகளுக்கு சமமாக இருக்க முடியாது.
மருத்துவர்களின் சிகிச்சை உண்மையான மருத்துவரின் சிகிச்சையை அடைய முடியாது, ஏனென்றால் உண்மையான குரு தன்முனைப்பு நோயை குணப்படுத்துகிறார்.
தெய்வ வழிபாடு, உண்மையான குருவின் நிலையான இன்பம் தரும் வழிபாட்டிற்கு சமமானதல்ல.
குருவின் வார்த்தையால் புனித சபை அலங்கரிக்கப்படுவதால் கடலின் நகைகளை கூட புனித சபையுடன் ஒப்பிட முடியாது.
விவரிக்க முடியாத கதை ஓ, உண்மையான குருவின் மகத்துவம்; அவருடைய மகிமை பெரிது.