Jeden Oankar, pierwotna energia, urzeczywistniona dzięki łasce boskiego nauczyciela
Ta jednorodna najwyższa rzeczywistość (Bóg) najpierw została zapisana jako cyfra jeden mulmantr – formuła wiary), a następnie została wpisana jako sylaba Ura w Gurmukhi, dalej wymawiana jako Oankar.
Następnie nazwano Go satinamu, czyli prawdą po imieniu. Kartapurakh, Pan stwórca, nirbhau, nieustraszony i Nirvair, bez urazy.
Następnie wyłonił się jako ponadczasowy akal murati, zwany nienarodzonym i samoistnym.
Zrealizowany dzięki łasce Guru, boskiego nauczyciela, prąd tej pierwotnej prawdy (Boga) płynął nieustannie od zarania dziejów i przez wieki.
On zaprawdę jest prawdą i pozostanie nią na zawsze.
Prawdziwy Guru udostępnił (dla mnie) przebłysk tej prawdy.
Ten, kto łączy swoją dobroć w Słowie, ustanawia relację Guru i ucznia, ten uczeń poświęcając się Guru i postępując od światowości, dostraja swoją świadomość w Panu i z Panem.
Gurmukhowie mieli przebłysk niedostrzegalnego Pana, który jest owocem rozkoszy
Po przyjęciu formy ten bezkształtny Pan został nazwany bezgranicznym Ekankarem.
Ekankar stał się Oankarem, którego jedyna wibracja rozprzestrzeniła się jako stworzenie.
Następnie stworzono pięć żywiołów i pięciu przyjaciół (prawda, zadowolenie i współczucie itp.) oraz pięciu wrogów (pięć złych skłonności) stworzeń.
Człowiek ujarzmił nieuleczalne dolegliwości pięciu złych skłonności i trzech cech natury, utrzymując swą cnotliwą reputację sadhu.
Pięciu Guru jeden po drugim skomponowało tysiące hymnów na cześć Ekankara.
Nosiciel pięcioliterowego imienia, Nanak Dev, stał się prominentny jak Bóg i został nazwany Guru.
Ci Guru to prawdziwy Guru Nanak Dev, który stworzył Guru Angada ze swoich własnych kończyn.
Od Guru Angada, Guru Amara Dasa, który osiągnął nieśmiertelny status Guru i od niego otrzymał nektarowe imię Pana, Guru Ram Das był kochany przez ludzi.
Z Guru Ram Dasa, niczym jego cień, wyłonił się Guru Arjan Dev
Pierwszych pięciu Guru trzymało ludzi za ręce, a szósty Guru Hargobind jest nieporównywalnym Bogiem-Guru.
Jest królem duchowości i doczesności i faktycznie jest nieusuwalnym cesarzem wszystkich królów.
Przyswajając nieznośną wiedzę poprzednich pięciu kielichów (Guru) w głębi swego umysłu, pozostaje wesołym i mądrym mediatorem ludzkości.
Pomimo rozpowszechnienia sześciu filozofii, osiągając turiya (najwyższy etap medytacji) osiągnął najwyższą rzeczywistość.
On nawlekł wszystkie sześć filozofii i ich sekty na nić jednej filozofii.
Przekształcił esencję życia celebrujących ascetów, wyznawców prawdy, zadowolonych ludzi, siddhów i nathów (joginów) oraz (tak zwanych) inkarnacji Boga.
Wszystkich jedenastu Rudrów pozostaje w oceanie, ale ci (nurkowie), którzy szukają życia w śmierci, otrzymują bezcenne klejnoty.
Wszystkie dwanaście znaków zodiaku słońca, szesnaście faz księżyca i liczne konstelacje zapewniły mu piękną huśtawkę.
Ten Guru jest wszechwiedzący, a mimo to posiada dziecięcą niewinność.
Guru Hargobind jest Panem w formie Guru. Wcześniej uczeń, teraz jest. Guru, czyli wcześniejsi Guru i Guru Hargobind są tym samym.
Najpierw bezkształtny Pan przyjął formę Ekarikara, a później stworzył wszystkie formy (tj. wszechświat).
W postaci Oatikära (Guru) znajdują schronienie strumienie życia.
Rzeki wpadają do mórz i wszystkie siedem mórz łączą się w oceanach.
W kotle ognistych pragnień pieczą się stworzenia z oceanów zahaczone na szaszłyki.
Wszystkie te płonące stworzenia osiągają spokój dzięki jednej kropli sandałowej rozkoszy Guru.
A sznurówki takich sandałów powstały z obmycia lotosowych stóp Guru.
Na polecenie transcendentnego, pierwotnego, doskonałego Boga, baldachimu
A nad głową Guru Hargobinda trzymany jest królewski parasol.
Kiedy Księżyc dociera do domu słońca, wówczas (według astrologii) wybucha wiele wrogości i sprzeciwów.
jeśli słońce wejdzie do domu księżyca, wrogość zostanie zapomniana i pojawi się miłość.
Gurmukh, ustaliwszy swoją tożsamość z najwyższym światłem, zawsze pielęgnuje ten płomień w swoim sercu.
Rozumiejąc tajemnicę dróg świata, kultywując wartości i wiedzę śastr, pije kielich miłości w zgromadzeniu (świętym zgromadzeniu).
Tak jak sześć pór roku jest spowodowane przez jedno słońce, podobnie wszystkie sześć filozofii jest wynikiem skonsolidowanej wiedzy jednego Guru (Pana).
Kiedy osiem metali miesza się, tworząc jeden stop, w podobny sposób spotykając Guru, wszystkie vamy i sekty okazują się wyznawcami drogi Guru.
Dziewięć kończyn tworzy dziewięć oddzielnych domów, ale dopiero dziesiąta brama spokoju prowadzi dalej do wyzwolenia.
Rozumiejąc pustkę (Sany), Jiv staje się nieskończony jak liczby zero i anty i cieszy się niemożliwym spadkiem wody swojej miłości.
Wtedy to jiv wykracza poza liczbę dwudziestu, dwudziestu jeden, milionów czy crore, niezliczonych, smutnych yugów, tretas yugów, tj. Jiv zostaje wyzwolony z cyklu czasu.
Gdy cztery składniki betelu stają się piękne i jednorodne, podobnie ten życzliwy Guru przemienia zwierzęta i duchy w bogów.
Jak można zdobyć tę krainę świętości za pomocą pieniędzy i bogactwa?
Na świecie obecne są interesy czterech sekt (muzułmanów), czterech wam (hindusów) i sześciu szkół filozoficznych.
We wszystkich sklepach czternastu światów ten wielki bankier (Pan Bóg) robi interesy w postaci Śiwy i Śakti, wszechprzenikającego prawa kosmicznego.
Prawdziwy towar jest dostępny w sklepie Guru, świętym zgromadzeniu, gdzie śpiewa się pieśni uwielbienia i chwały Pana.
Wiedza, medytacja, pamięć, pełne miłości oddanie i bojaźń Pańska są tam zawsze przedstawiane i omawiane.
Gurmukhowie, którzy wytrwale pamiętają imię Pana, ablucję i jałmużnę, dokonują tam handlu klejnotami (cnotami).
Prawdziwy Guru jest życzliwy, a w jego siedzibie prawdy rezyduje bezkształtny Pan.
Praktykując wszystkie czternaście umiejętności, gurmukhowie uznali miłość do prawdy za owoc wszelkich rozkoszy.
Wszystko jest poniżej prawdy, ale dla gurmukhów prawdziwe postępowanie jest wyższe niż prawda.
Tak jak zapach sandałów sprawia, że cała roślinność nabiera aromatu, tak cały świat dociera do nauk Guru.
Pijąc nektar nauk Guru, Jiv staje się przebudzony i czujny.
Służba, narkoman i abstynent, może być w pobliżu, ale pastor
Kto zna tajniki sądu, nigdy nie przyjmuje ich rad.
Ignorant, który stara się być mądry lub udaje obojętność, zostaje wydalony przez ministra z dworu.
Mówiąc i pisząc jak ten pastor, Guru stworzył lojalnych, oddanych uczniów.
Ci uzależnieni, którzy nie mieli przebłysku Pana dzięki mądrości Guru, nigdy nie obcują z abstynentami (świętymi).
Osoby uzależnione znają osoby uzależnione, podobnie abstynenci spotykają abstynentów.
Uczucie pomiędzy królem a jego ministrem jest takie, jakby ten sam prąd życia płynął w dwóch ciałach.
Ta relacja jest także podobna do relacji miecza w pochwie; te dwie rzeczy mogą być oddzielone, ale stanowią jedno (tzn. miecz w pochwie jest jeszcze nazywany tylko mieczem).
Podobnie jest w przypadku gurmukhów z Guru; są one złączone ze sobą w taki sposób, jak sok i trzcina cukrowa.
Słudzy, nałogowcy (imienia Pańskiego), a także abstynenci pozbawieni Mitna przybyli do Pana, króla.
Obecni są oznaczani jako obecni, a nieobecni – deklarowani jako nieobecni.
Inteligentny król (Bóg) wybrał kilku na swoich dworzan.
On, człowiek mądry, uszczęśliwiał i zmuszał do pracy zarówno mądrych, jak i obojętnych.
Teraz tak zwani abstynenci (osoby religijne) zajmowali się podawaniem napojów (nam) osobom uzależnionym.
Ten ostatni doznał radości w imieniu Pana i osiągnął spokój
Jednak tak zwane osoby religijne (abstynenci, którzy służyli ludziom innym) nadal zaangażowani byli w tak zwaną modlitwę i kult rytualny.
Pod tyranią swoich ksiąg religijnych, Wed i Katebas, byli zajęci aroganckimi debatami i dyskusjami.
Każdy rzadki gurmukh osiąga owoc rozkoszy (pijanie napoju imienia Pańskiego).
Cesarz (Pan) siedzący w oknie (święte zgromadzenie) udziela audiencji ludowi na zaaranżowanym dziedzińcu.
Wewnątrz gromadzą się osoby uprzywilejowane, ale na zewnątrz gromadzą się pospólstwo.
Sam Cesarz (Pan) pije kielich (miłości) i organizuje podawanie wybranym w środku.
Mając na uwadze dwie kategorie prawdopodobnych uzależnionych i abstynentów (tzw. osób religijnych), On Sam rozdaje im wino miłości.
Abstynent (zaangażowany w rytualizm) sam nie pije wina miłości i nie pozwala pić innym.
Cieszymy się, że Pan nadal daje kielich swoich łask tym nielicznym i nigdy nie żałuje.
Nikt nie jest winien, kłamstwo samo w sobie powoduje, że stworzenia popełniają przestępstwo i sam przebacza ich grzechy w hukam, woli Bożej.
Nikt inny nie rozumie tajemnicy rozkoszy Jego miłości; zna tylko On sam lub ten, którego On daje poznać.
Każdy rzadki gurmukh widzi przebłysk tego niedostrzegalnego Pana.
Pozbawieni miłości (Pana) uczeni hinduscy i muzułmańscy opisują odpowiednio Wedy i Katebas.
Muzułmanie są ludźmi Allaha, a Hindusi kochają Hari (Wisznu), najwyższego boga. Muzułmanie wierzą w Kalimę, świętą formułę muzułmanów, sunnę,
I obrzezanie, a Hindusi czują się komfortowo ze śladem pasty sandałowej i świętą nicią, Janett
Centrum pielgrzymek muzułmanów to Mekka, a hinduistów Banaras położony nad brzegiem Gangesu.
Ci pierwsi podejmują roza, posty i salaz, modlitwę, podczas gdy drudzy odczuwają ekstazę (w czasie oddawania czci i postach).
Każdy z nich ma cztery sekty lub kasty. Hindusi mają swoje sześć filozofii, które głoszą w każdym domu.
Muzułmanie mają tradycje Muridów i Pirów
Podczas gdy Hindusi kochają dziesięć wcieleń (Boga), muzułmanie mają swojego jedynego Khuda, Allaha.
Oboje na próżno stworzyli wiele napięć.
Wyjątkowi wielbiciele zgromadzeni w zgromadzeniu (świętym zgromadzeniu) poprzez kielich miłości ujrzeli niedostrzegalne (Pana).
Łamią zakaz paciorków (różaniec muzułmański) i dla nich liczba paciorków wynosząca sto czy sto osiem jest nieistotna.
Łączą Meru (ostatni paciorek hinduskiego różańca) i Imama (ostatni paciorek muzułmańskiego różańca) i nie zachowują rozróżnienia pomiędzy Ramem i Rahimem (jako imionami Pana).
Łącząc się, stają się jednym ciałem i traktują ten świat jako grę w podłużne kości.
Przekraczając iluzoryczne zjawisko działań Śiwy i jego Śakti, piją kielich miłości i stabilizują się w sobie.
Wykraczając poza trzy cechy natury: radżas, tamas i sattv, osiągają czwarty stopień najwyższej równowagi.
Guru, Gobind, Khuda i Pir są jednym, a Sikhowie Guru trzymają się i znają wewnętrzną prawdę Pir i Murid. tj. przywódca duchowy i uczeń-naśladowca.
Oświeceni Prawdziwym Słowem i łącząc swoją świadomość ze Słowem, wchłaniają własną prawdę w Prawdę Najwyższą.
Kochają tylko prawdziwego cesarza (Pana) i prawdę.
Prawdziwym Guru jest transcendentny doskonały Brahm i rezyduje w świętym zgromadzeniu.
Pochłaniając świadomość Słowa, jest On uwielbiany i pielęgnując miłość, oddanie i Jego podziw, spontanicznie rozkwita w sercu.
Nigdy nie umiera i nie jest zasmucony. Zawsze obdarza, a jego nagrody nigdy się nie wyczerpują.
Ludzie mówią, że Guru odszedł, ale święte zgromadzenie z uśmiechem przyjmuje Go jako niezniszczalnego.
Guru (Hargobind) to szóste pokolenie Guru, ale można je powiedzieć o pokoleniach Sikhów.
Pojęcia prawdziwego imienia, prawdziwego przebłysku i prawdziwego mieszkania można wyjaśnić jedynie w świętym zgromadzeniu.
W świętym zgromadzeniu pije się kielich miłości i tam przyjmuje się jedynie dotyk kamienia filozoficznego (Pana), kochającego wielbicieli.
W świętym zgromadzeniu to, co bezkształtne, przybiera formę, a tam tylko to, co nienarodzone, ponadczasowe
Bycie jest wychwalane. Tylko tam prawda zwycięża i tam każdy jest sprawdzany na kamieniu probierczym prawdy.
Najwyższa Rzeczywistość, przyjmując formę Oankara, stworzyła trzy cechy (materii) i pięć elementów.
Tworząc Brahmę, Visnu i Mahesa, dokonał sportów dziesięciu inkarnacji.
Tworząc sześć pór roku, dwanaście miesięcy i siedem dni, stworzył cały świat.
Zapisując pisma narodzin i śmierci, recytował Wedy, Śastry i Purany.
O początku i końcu świętego zgromadzenia nie określił żadnej daty, dnia ani miesiąca.
Święte zgromadzenie jest siedzibą prawdy, w której przebywa Bezkształtny w postaci Słowa.
Tworząc owoc z drzewa i drzewo z owocu, czyli czyniąc uczniami Guru, a następnie ucznia Guru, Pan przedstawił tajemnicę Swojej doskonałej, niedostrzegalnej formy.
Sami Guru pokłonili się przed pierwotnym Panem i sprawili, że inni również pokłonili się przed Nim.
Prawdziwym Guru jest pierwotny Pan, który przenika to stworzenie niczym nić różańca.
Guru sam jest cudem, który jest jednym z najwyższym cudem.
Brahma dał cztery Wedy i stworzył cztery vamy i cztery etapy życia (brahmczary, grhasth, vanaprasth i sannyas).
Stworzył sześć filozofii i ich sześć tekstów. nauki i odpowiadające im sekty.
Rozdzielił cały świat na cztery strony, siedem kontynentów, dziewięć działów i dziesięć kierunków.
Powstała woda, ziemia, lasy, góry, ośrodki pielgrzymkowe i siedziby bogów.
Ustanowił tradycje recytacji, ascetycznej dyscypliny, wstrzemięźliwości, całopaleń, rytuałów, kultów, jałmużny itp.
Nikt nie zidentyfikował bezkształtnego Pana, ponieważ tylko święte zgromadzenie wyjaśnia o Panu, ale nikt nie idzie tam, aby o Niego zapytać.
Ludzie mówią i słyszą o Nim jedynie na podstawie herezji (nikt nie porusza się drogą doświadczenia).
swoich dziesięciu inkarnacjach Visnu spowodował, że przeciwni wojownicy walczyli ze sobą.
Stworzył dwie frakcje bogów i demonów i spośród nich pomógł bogom zwyciężyć i spowodował klęskę demonów.
Stworzył inkarnacje w postaci Ryby, Żółwia, Varaha (Dzika), Narsingha (Człowieka-lwa), Vamana (Krasnoluda) i Buddy.
Do jego inkarnacji zaliczają się także imiona Pars'u Ram, Ram, Krsny i Kalki.
Poprzez swoje zwodnicze i figlarne charaktery wzmagali złudzenia, oszustwa i sploty.
Nie zrobiono nic, aby dojrzeć nieustraszonego, bezkształtnego, transcendentnego, doskonałego Brahma. Ksatriyowie zostali unicestwieni
A eposy Ramajan i Mahabharat zostały skomponowane, aby zadowolić ludzi.
Pożądanie i gniew nie zostały zdziesiątkowane, ani chciwość, zauroczenie i ego nie zostały zniszczone.
Bez świętego zgromadzenia ludzkie narodziny poszły na marne.
Z jednego powstało jedenastu Rudrów (Śiwa). Nawet będąc gospodarzem rodziny, nazywano go pustelnikiem.
Kochał celebrantów, wyznawców prawdy, zadowolonych, Siddhów (sprawdzonych) i nathów, kontrolerów zmysłów.
Sannyasini przyjęli dziesięć imion, a jogini również rozpowszechnili swoje dwanaście sekt.
Wprowadzono Riddhi, siddhi (cudowne moce), skarby, rasciree (eliksir chemiczny), tantrę, mantrę i zaklęcia.
Śiwaratri obchodzono jako jarmark, co wzmogło debaty i wykorzystanie cudownych mocy.
Kubki konopi, opium i wina zostały skonsumowane i cieszyły się.
Ustalono zasady dotyczące instrumentów dmuchanych, takich jak singiel i muszla.
Pierwotnemu Panu salutowano i wzywano okrzykami Alakh (Niedostrzegalny), lecz nikt nie zauważył Alakha.
Bez świętego zgromadzenia wszyscy pozostali zwiedzeni złudzeniami.
Bezkształtny przyjął formę prawdziwego Guru (Nanak Dev), który jest wiecznym Guru Guru.
Znany jest jako pir pirs (muzułmańscy spirytyści) i ten Mistrz mistrzów rezyduje w świętym zgromadzeniu.
Ogłosił gurmukh panth, drogę Gurmukhów, a Sikhowie Guru pozostają oderwani nawet w mayi.
Ci, którzy pojawiają się przed Guru, są znani jako panches (wybitni), a reputacja takich panches jest chroniona przez Pana.
Spotykając Gurmukhów, takie panches zostają przyjęte i poruszają się szczęśliwie w świętym zgromadzeniu, siedzibie prawdy.
Słowo Guru jest przebłyskiem Guru i osadzaniem się w sobie, przestrzegana jest dyscyplina pełnego miłości oddania.
Dyscyplina ta polega na słodkiej mowie, pokornym postępowaniu, uczciwej pracy, gościnności i zachowywaniu dystansu wobec nadziei i rozczarowań.
Życie w równowadze i obojętności jest prawdziwym wyrzeczeniem w Kalijugu, ciemnym wieku.
Spotykając się jedynie ze świętym zgromadzeniem, zostaje się wyzwolonym z cyklu transmigracji
Kobieta kocha mężczyznę, a mężczyzna kocha także swoją kobietę (żonę).
Ze związku męża i żony rodzą się na tym świecie synowie, godni i niegodni.
Ci, którzy pozostają zaabsorbowani Panem Bogiem, mężczyzna ze wszystkich mężczyzn, są rzadkością i są czyści.
Z pierwotnego Pana powstaje mężczyzna (zasada twórcza) w taki sam sposób, jak poprzez refleksję nad Słowem powstaje prawdziwy uczeń Guru.
Kamień filozoficzny wytwarza inny kamień filozoficzny, tzn. z Guru wyłania się uczeń, a ten sam uczeń ostatecznie staje się cnotliwym Guru.
Gurmukhowie należą do linii superłabędzi, czyli są najświętsi. Sikhowie Guru są życzliwi jak sadhu.
Uczeń Guru utrzymuje braterskie relacje z innymi uczniami i pozdrawiają się nawzajem słowem Guru.
Wyrzekli się cudzego ciała, cudzego bogactwa, oszczerstw i ego.
Składam ofiarę takiemu świętemu zgromadzeniu (co powoduje taką przemianę).
ojca, dziadka, pradziadka rodzi się odpowiednio syn, wnuk, prawnuk, a z prawnuka rodzi się po prostu krewny (natte, nie mający określonego imienia relacyjnego).
Szanowany jest także związek matki, babci, prababci, siostry ojca, siostry, córki i synowej.
Znani są również dziadek i matka ze strony matki oraz pradziadek i matka ze strony matki.
Starszy brat ojca (Taiya), młodszy brat (chachc7a, ich żony (tayi, chachi) i wsp. również są zajęci sprawami doczesnymi (maya).
Mama, mann- (brat matki i jego żona), maszt; masa; (siostra matki i jej mąż), wszystkie wyglądają na pomalowane na swój własny kolor.
Masar, Phuphet (odpowiednio mąż siostry matki i mąż siostry ojca), teść, teściowa, szwagierka (sali) i szwagier (sala) również są blisko.
Relacje teściowej czaczy z teściową i teściową nazywane są relacjami niewygodnymi.
Relacja męża szwagierki (Sandhi) i teścia Twojej córki lub syna (Kurama) jest chwilowa i fałszywa, jak pasażerowie łodzi siedzący w grupie.
Prawdziwa więź istnieje z braćmi, którzy spotykają się w świętym zborze. Nigdy się nie rozdzielają.
Poprzez świętą kongregację gurmukhowie uczą się techniki wyrzeczenia wśród przyjemności.
Miłość siostry lub kuzynów ojca nie jest równa miłości ojca.
Miłości matki nie można dorównać miłości dzieci wujka i siostry matki.
Jedząc kwiaty mango, pragnienie jedzenia mango nie zostaje zaspokojone.
Zapachy liści rzodkiewki i betelu są różne i można je rozpoznać po zapachu i odbijaniu.
Laski zapalonych lamp i gwiazd nie mogą konkurować ze słońcem i księżycem.
Kolor marzanny jest trwały, a kolor krokosza bardzo szybko się zmienia.
Ani matka i ojciec, ani wszyscy bogowie nie mogą być tak łaskawi jak prawdziwy Guru.
Wszystkie te relacje zostały dokładnie przetestowane.
Miłość rodziców nie może równać się miłości prawdziwego Guru, dawcy świadomości.
Zaufanie do bankierów nie może równać się z poleganiem na prawdziwym Guru, który ma nieograniczone możliwości.
Żadna władza nie jest równa panowaniu prawdziwego Guru. Ten prawdziwy Guru jest prawdziwym mistrzem.
Dobroczynności ofiarowane przez innych nie mogą być równe dobroczynnościom ofiarowanym przez prawdziwego Guru, ponieważ prawdziwy Guru obdarza wytrwałością w prawdzie.
Leczenie lekarzy nie może równać się leczeniu prawdziwego lekarza, ponieważ prawdziwy Guru leczy chorobę egoizmu.
Czczenie bogów i bogiń również nie jest równoznaczne z ciągłym, sprawiającym przyjemność czczeniem prawdziwego Guru.
Nawet klejnotów oceanu nie można utożsamiać ze świętym zgromadzeniem, ponieważ święte zgromadzenie jest ozdobione słowem Guru.
Niewysłowiona jest historia o wielkości prawdziwego Guru; jego chwała jest wielka.