Thuig Oankar amháin, an fuinneamh primal, trí ghrásta an phreceptor diaga
Scríobhadh an réaltacht uachtarach aonchineálach sin (Dia) ) ar dtús mar uimhir a haon mulmantr – an fhoirmle chreidiúna) agus ansin inscríobhadh é mar shiolla Úra Gurmukhi, a fhuaimnítear tuilleadh mar Oankar.
Ansin tugadh satinamu air, an fhírinne de réir ainm. Kartapurakh, an Cruthaitheoir Tiarna, nirbhau, an fear gan eagla, agus Nirvair, withou rancour.
Ansin ag teacht chun cinn mar an akal murati timeless chun glaoch mar gan bhreith agus féin-ann.
Arna bhaint amach trí ghrásta Ghúrú, an teagascóir diaga, tá sruth na fírinne príomha seo (Dia) ag gluaiseacht go leanúnach ó thús agus ar feadh na n-Aois.
Is fíor an fhírinne é agus leanfaidh sé de bheith ina fhírinne go deo.
Chuir an fíor-Ghúrú léargas ar an bhfírinne seo ar fáil (dom).
Aon duine a chumasc a uirísle sa Bhriathar, bunaíonn sé caidreamh Gúrú agus deisceabal, an deisceabal sin a thiomnaíonn é féin don Ghúrú agus a théann ar aghaidh ón saoltacht a chuireann a Chonaic sa Tiarna agus leis.
Bhí an radharc ag na gurmukhs ar Thiarna do-airithe atá mar thoradh ar aoibhnis
Ar glacadh leis go raibh an Tiarna neamhfhoirmiúil ar a dtugtar an Ekankar gan teorainn.
Rinneadh Oankar de Ekankar agus leathnaigh an tonnchrith mar an cruthú.
Cruthaíodh Ansin na cúig eilimintí agus cúig cairde (fhírinne, sásamh agus compassion etc) agus cúig naimhde (na cúig claonadh olc) de na créatúir.
Bhain an fear leas as na tinnis do-leigheasta a bhain le cúig chlaonadh olc agus trí cháilíocht an nádúir agus choinnigh sé a cháil cháiliúil mar sadhu.
Cúig Ghúrú ceann i ndiaidh a chéile comhdhéanta na mílte iomann, ialtóg ag moladh Ekankar.
Tháinig Nanak Dev, an t-iompróir ar a bhfuil cúig litir, feiceálach cosúil le Dia agus tugadh Gúrú air.
Is iad na Gúrú seo an fíor-Ghúrú Nanak Dev a chruthaigh Gúrú Angad as a ghéaga féin.
Ó Ghúrú Angad, Gúrú Amar Das, a bhain stádas neamhbhásmhar Gúrú amach agus uaidh a fuair ainm neachtar an Tiarna, bhí grá ag na daoine ar Ghúrú Ram Das.
Ó Ghúrú Ram Das, mar a tháinig a scáth chun cinn Guru Arjan Dev
Bhí lámha na ndaoine ag na chéad chúig Ghúrú agus is é an séú Gúrú Hargobind ná Dia-Ghúrú inchomparáide.
Is é rí na spioradáltachta é chomh maith le ham agus go deimhin is impire do-bhainte amach é ar na ríthe go léir.
Agus an t-eolas dofhulaingthe ar na cúig chupán níos luaithe (Gurus) i gcroílár a aigne á chomhshamhlú aige, bíonn sé ina idirghabhálaí críonna agus críonna don chine daonna.
In ainneoin na sé fealsúnacht atá scaipthe thart, bhain sé amach an turiyä (céim is airde machnaimh) an réaltacht uachtaracha.
Tá na sé fhealsúnacht agus a gcuid seicteanna curtha i bhfeidhm aige i bhfealsúnacht amháin.
Tá sé tar éis croílár shaol na n-aicéití ceiliúrtha, lucht leanúna na fírinne, daoine sásta, na siddhs agus naths (yogis) agus incarnations Dé (mar a thugtar orthu).
Fanann an t-aon Rudr déag ar fad san aigéan ach faigheann na (tumadóirí) a lorgaíonn beatha chun báis na seoda luachmhara.
Chuir na dhá cheann déag de chanadh stoidiaca na gréine, sé chéim déag den ghealach agus na réaltbhuíonta iomadúla luascadh álainn ar fáil dó.
Tá an Gúrú seo uile-eolaíoch ach tá neamhchiontacht linbh aige.
Is é Gúrú Hargobind an Tiarna i bhfoirm Gúrú. Is deisceabal níos luaithe é anois a. Is ionann Gúrú ie Gúrú níos luaithe agus Gúrú Hargobind.
Ar dtús, ghlac an Tiarna neamhfhoirmiúil foirm an Ekarikar agus ina dhiaidh sin chruthaigh sé na foirmeacha go léir (ie cruinne).
I bhfoirm Oatikär (Gúrú) glacann lacs sruthanna na beatha foscadh.
Sreabhann lacanna aibhneacha isteach i bhfarraigí, agus meascann na seacht bhfarraigí go léir sna haigéin.
I gcoire mianta na tine, tá créatúir lacaí na n-aigéan atá i bhfostú i skewers á róstadh.
Sroicheann na créatúir dhó seo go léir síocháin le braon amháin de aoibhnis gainimh an Ghúrú.
Agus tá lacs de sandals den sórt sin cruthaithe ó nigh chosa Lotus an Ghúrú.
De réir ord an tarchéimnitheach, primeaval foirfe Dia, an ceannbhrat
Agus tá an scáth fearthainne ríoga ar siúl thar ceann Gúrú Hargobind.
Nuair a shroicheann an ghealach teach na gréine ansin (de réir na réalteolaíochta) briseann a lán naimhde agus freasúra.
Agus má théann an ghrian isteach i dteach na gealaí, déantar dearmad ar an naimhdeas agus tagann grá chun cinn.
Is mór ag an nGurmukh, tar éis dó a chéannacht a bhunú leis an bhfianaise uachtarach, an lasair sin ina chroí.
Nuair a thuigeann sé rúndiamhra shlite an domhain, cothaítear luachanna agus eolas ar Shastras, déanann sé cupán an ghrá a cheansú sa chomhthionól (an pobal naofa).
Toisc gur grian amháin is cúis leis na sé shéasúr, mar an gcéanna tá na sé fhealsúnacht go léir mar thoradh ar eolas comhdhlúite an Ghúrú amháin (an Tiarna).
De réir mar a mheascann ocht miotal chun cóimhiotal amháin a dhéanamh, ag bualadh leis an nGúrú ar an gcaoi chéanna, is iad na vamas agus na sectacha go léir a leanann bealach an Ghúrú.
Cruthaíonn naoi ngéag naoi dteach ar leith, ach is é an deichiú geata suaimhneas a théann i dtreo na saoirse.
Ag tuiscint an neamhní (Sany), éiríonn Jiv gan teorainn cosúil le líon na nialas agus frith agus taitneamh as titim uisce dodhéanta a ghrá.
Ansin téann an jiv seo thar an líon fiche, fiche a haon, na milliúin nó na crores, gan uimhreacha, yugs brónach, tretas yugs ie saortar Jiv ón timthriall ama.
De réir mar a éiríonn na ceithre chomhábhar i mbetel álainn agus aonchineálach, mar an gcéanna athraíonn an Gúrú carthanach seo ainmhithe agus taibhsí ina ndéithe.
Conas is féidir talamh na naomhthachta seo a fháil le hairgead agus le rachmas.
Tá plé na gceithre sheicte (na Moslamaigh), na ceithre vamas (de Hindus) agus na sé scoil fealsúnachta ar fud an domhain faoi láthair.
Sna siopaí go léir de cheithre shaol déag, tá an baincéir mór sin (an Tiarna Dia) ag déanamh gnó i bhfoirm Siva agus Sakti, an dlí cosmaí uileghabhálach.
Tá an fíor-cheannas le fáil i siopa an Ghúrú, an comhthionól naofa, áit a gcantar moladh agus glóir an Tiarna.
Bíonn eolas, machnamh, cuimhneachán, deabhóid ghrámhar agus eagla an Tiarna á moladh agus á bplé ann i gcónaí.
Déanann Gurmukhs, a bhíonn go seasta ag cuimhneamh ar ainm an Tiarna, ablution agus carthanachta, margaí seoda (bua) ann.
Tá an fíor-Ghúrú carthanach agus ina áit chónaithe fhírinneach, tá cónaí ar an Tiarna neamhfhoirmeálta.
Agus na ceithre scil déag ar fad á gcleachtadh acu, d'aithin na gurmukhs grá i dtreo na fírinne mar thoradh ar gach taitneamh.
Tá gach rud faoi bhun na fírinne ach, do na gurmukhs tá iompar fírinneach níos airde ná an fhírinne.
De réir mar a chuireann cumhrán sandal an fásra ar fad cumhra, téann an domhan ar fad trasna trí theagasc an Ghúrú.
Ólann sé neachtar theagasc an Ghúrú, éiríonn an Jiv ina dhúiseacht agus san airdeall.
Féadfaidh seirbhísigh, andúileach chomh maith le teetotaller, a bheith sa chomharsanacht, ach an ministir
Cé a bhfuil aithne aige ar an taobh istigh agus lasmuigh den chúirt ní ghlacann a gcomhairle choíche.
An té aineolach a dhéanann iarracht a bheith cliste nó a d’fheilfeadh neamhshuim, déanann an tAire é a dhíbirt as an gcúirt.
Agus é ag caint agus ag scríobh mar an aire seo, chruthaigh an Gúrú deisceabail dhílseacha.
Na andúiligh sin, nach bhfuil radharc an Tiarna faighte acu trí eagna an Ghúrú, ní bhíonn baint riamh acu leis na teetotallers (na cinn naofa).
Bíonn aithne ag na andúiligh ar andúiligh, mar an gcéanna buaileann na teetotallers leis na teetotallers.
Is é an gean idir rí agus a mhinistir amhail is dá mbeadh an sruth beatha amháin céanna ag gluaiseacht ina dhá chorp.
Tá an gaol seo cosúil le gaol an chlaíomh sa truaill freisin; féadfaidh an bheirt a bheith ar leithligh, ach is duine amháin iad (.i. claíomh amháin a thugtar air go fóill sa truaill).
Mar an gcéanna tá gaol na gurmukhs leis an Gúrú; comhluadar i n-a chéile iad ionnas go bhfuil an sú agus an siúcre.
Tháinig seirbhísigh, andúileach (d'ainm an Tiarna) mar aon le daoine nach raibh Mitn orthu i láthair an Tiarna rí.
Marcáiltear iad siúd atá i láthair agus dearbhaítear iad siúd atá as láthair a bheith as láthair.
Roghnaigh an rí cliste (Dia) cúpla le bheith ina chúirteoirí.
Rinne sé, duine cliste, an cliste agus an t-indíreach sásta araon agus chuir sé chun oibre iad.
Anois, bhí na teetotallers (daoine reiligiúnacha) mar a thugtar orthu fostaithe chun deochanna (nam) a thabhairt do na andúiligh.
Tháinig lúcháir ar an duine deiridh in ainm an Tiarna agus fuair sé suaimhneas
Ach d'fhan na daoine reiligiúnacha, mar a thugtar orthu (teetotallers a rinne freastal ar dhaoine eile) páirteach san urnaí agus san adhradh deasghnátha mar a thugtar orthu.
Faoi tíorántacht a gcuid leabhar reiligiúnach, na Vedas agus na Katebas, choinnigh siad gnóthach i ndíospóireachtaí agus i bplé sotalach.
Faigheann aon gurmukh gann toradh an aoibhnis (deoch ainm an Tiarna a cheansú).
Tugann an t-impire (Tiarna) ina shuí i bhfuinneog (comhthionól naofa) lucht féachana do na daoine i gcúirt socraithe.
Taobh istigh cruinnigh na daoine faoi phribhléid ach taobh amuigh cruinnigh na daoine coitianta le chéile.
Déanann an tImpire (Tiarna) Féin cupán an ghrá a cheansú agus socraíonn sé freastal ar na cinn roghnaithe istigh.
Agus an dá chatagóir de na andúiligh dóchúla agus na teetotallers (daoine reiligiúnacha mar a thugtar orthu) á gcur san áireamh, dáileann Sé Féin fíon an ghrá orthu.
Ní ólann an teetotaler (ag gabháil don deasghnátha) fíon an ghrá é féin ná ní ligeann sé do dhaoine eile ól.
Ag éirí sásta, leanann an Tiarna ar aghaidh ag tabhairt cupán a ghrásta do na daoine neamhchoitianta agus ní bheidh aiféala air riamh.
Níl an locht ar aon duine, déanann bréag é féin do na créatúir coir a dhéanamh agus maitheann sé féin a bpeacaí sa hukam, an toil Dhiaga.
Ní thuigeann aon duine eile rúndiamhair aoibhnis a ghrá; Níl a fhios aige ach é féin nó an té a gcuireann Sé aithne air.
Feiceann aon gurmukh neamhchoitianta radharc an Tiarna do-airithe sin.
Gan grá (an Tiarna) déanann scoláirí Hindu agus Moslamach cur síos ar na Vedas agus na Katebas faoi seach.
Is fir Allah iad na Moslamaigh agus is breá leis na Hindus Hari (Visnu), an dia uachtarach. Tá creideamh ag Moslamaigh i Kalima, foirmle naofa Moslamaigh, sunnat,
Agus circumcision, agus Hindus bhraitheann compordach leis an flak, marc ghreamú sandal agus an snáithe naofa, janett
Is é Mecca agus lárionad oilithreachta na Moslamaigh atá suite ar bhruach na Ganges.
Gabhann an chéad cheann acu rozas, troscadh, agus namaz, paidir, ach mothaíonn an dara ceann eacstais (ina n-adhradh agus a dtrasnaíonn).
Tá ceithre sheic nó castes ag gach ceann acu. Tá a sé fealsúnacht ag Hindus a seanmóir siad i ngach teach.
Tá traidisiúin Murids agus Pirs ag Moslamaigh
Cé go bhfuil grá ag na Hindus do dheich n-ionchorprú (de Dhia), tá a Khuda singil ag na Moslamaigh, Allah.
Is iomaí teannas a chruthaigh siad araon.
Chonaic na measúnóirí speisialta a bailíodh sa chomhthionól (an pobal naofa), trí chupán an ghrá an do-airithe (Tiarna).
Briseann siad srian coirníní (rósaí Moslamach) agus dóibh tá líon na gcoirníní mar chéad nó céad is a hocht neamhábhartha.
Comhcheanglaíonn siad Meru (an coirnín deiridh de rosary Hindu) agus Imam (an coirnín deiridh de rósaí Moslamach) agus ní dhéanann siad aon idirdhealú idir Ram agus Rahim (mar ainmneacha an Tiarna).
Nuair a théann siad le chéile déantar aon chorp amháin díobh agus féachann siad ar an saol seo mar chluiche na ndísle fada.
Ag dul thar an bhfeiniméan meabhlach a bhaineann le gníomhartha Siva agus a Sakti, déanann siad cupán an ghrá a cheansú agus cobhsaíonn siad ina gcuid féin.
Ag dul thar thrí cháilíocht an dúlra, na rajas, tamas agus sattv, sroicheann siad an ceathrú céim den equipoise uachtaracha.
Tá Gúrú, Gobind agus Khuda agus Pir ar fad ina n-aon duine, agus tá fírinne inmheánach an Pir agus Murid i seilbh agus ag Sikhs an Ghúrú. ie an ceannaire spioradálta agus an deisceabal leantach.
Soilsithe ag an bhfocal fíor agus a gcomhfhiosacht a chumasc sa Bhriathar ionsúnn siad a bhfírinne féin isteach san fhírinne uachtarach.
Is breá leo ach an fíor-impire (Tiarna) agus an fhírinne.
Is é an fíor-Ghúrú an Brahm foirfe tarchéimnitheach agus tá cónaí air sa phobal naofa.
Trí an Chonaic sa Bhriathar a shú isteach, tá adhradh air, agus cothaíonn sé an grá, an deabhóid agus an t-iontas a thagann sé faoi bhláth go spontáineach sa chroí.
Ní fhaigheann sé bás ná ní éiríonn sé brón. Leanann sé ar bhronnadh i gcónaí, agus ní bhíonn a chuid deolchairí ídithe riamh.
Deir daoine go bhfuil an Gúrú tar éis bás a fháil ach glacann an pobal naofa le miongháire go bhfuil sé doscriosta.
Is é Gúrú (Hargobind) an séú glúin de Ghúrú ach is féidir a insint faoi ghlúine na Sikhs.
Is sa phobal naofa amháin a fhaigheann coincheapa an ainm dhílis, an fhíor-léargas, agus an áit chónaithe dhílis.
Tá cupán an ghrá quaffed sa chomhthionól naofa agus ní fhaightear ansin ach an teagmháil de chloch an fhealsamh (A Thiarna), grámhara do thiomnaithe.
Sa chomhthionól naofa glacann an duine neamhfhoirmiúil foirm agus níl ann ach an duine gan bhreith, gan am
Moladh a bheith ann. Ní bhíonn an fhírinne i réim ach ansin agus déantar gach duine a thástáil ar chloch tadhaill na fírinne ansin.
Chruthaigh an Réaltacht uachtarach ag glacadh leis an bhfoirm Oankar na trí cháilíocht (d'ábhar) agus na cúig eilimint.
Ag cruthú Brahma, Visnu agus Mahes'a rinne sé spóirt na ndeich n-ioncharnadh.
Ag táirgeadh sé séasúir, dhá mhí dhéag agus seacht lá chruthaigh sé an domhan ar fad.
Ag scríobh na scríbhinní breithe agus báis, d'aithris sé na Vedas, Shastras agus na Puranas.
Maidir le tús agus deireadh an phobail naofa Níor ordaigh sé dáta, lá nó mí ar bith.
Is é an pobal naofa áit chónaithe na fírinne, ina bhfuil cónaí ar an té neamhfhoirmiúil i bhfoirm Briathar.
Ag cruthú torthaí ó chrann agus ó chrann ó thorthaí .i. deisceabal den Ghúrú a dhéanamh agus ansin ó dheisceabal an Gúrú, tá rúndiamhair a fhoirm foirfe do-airithe leagtha síos ag an Tiarna.
Chrom na Gúrús iad féin os comhair an Tiarna príobháidigh agus rinne daoine eile bogha os a chomhair freisin.
Is é an fíor-Ghúrú an Tiarna primordial atá ag dul tríd an gcruthú seo mar a dhéanann snáithe sa rosary.
Is é Gúrú Féin an t-iontas cé hé an t-iontas uachtaracha.
Thug Brahma ceithre Vedas agus chruthaigh sé ceithre vamas agus ceithre chéim den saol (brahmchary, grihasth, vanaprasth agus sannyas).
Chruthaigh sé na sé fealsúnachtaí, a sé théacs. theagasc agus a sects comhfhreagrach.
Scaip sé an domhan ar fad i gceithre choirnéal, seacht mór-roinn, naoi ranna agus deich dtreo.
Cruthaíodh uisce, cré, foraoisí, sléibhte, ionaid oilithreachta agus áitribh na ndéithe.
Rinne sé traidisiúin na haithriseoireachta, an smacht ascéiteach, na coimhlinte, na n-ofrálacha dóite, na deasghnátha, na n-adhartha, na carthanachta etc.
Níor aithin aon duine an Tiarna neamhfhoirmeálta, mar ní mhíníonn ach an pobal naofa faoin Tiarna ach ní théann aon duine ann chun fiafraí de.
Daoine a labhairt agus a chloisteáil faoi Eisean ach amháin ar bhonn heresay (aon duine bogann ar an mbealach taithí).
Ina deich incarnations ba chúis le Visnu na laochra freasúra ag troid lena chéile.
Chruthaigh sé dhá dhruid de dhéithe agus deamhain agus amach astu chabhraigh sé leis na déithe an bua a fháil agus ba chúis le bua na ndeamhan.
Chruthaigh sé incarnations i bhfoirm Éisc, Turtar, Varah (Boar), Narsingh (Man-leon), Vaman (Dwarf) agus an Buddh.
Tá ainmneacha Pars'u Ram, Ram, Krsna, Kalki san áireamh freisin i measc a chuid incarnations.
Mar gheall ar a gcarachtar mealltacha agus frolicsome, mhéadaigh siad seachmaill, deceits agus convolutions.
Ní dhearnadh aon rud chun radharc a fháil ar Brahm gan eagla, gan fhoirm, tarchéimnitheach. Scriosadh Ksatriyas
Agus rinneadh eipicí Ramayan agus Mahabharat chun na daoine a shásamh.
Ní raibh lust agus fearg scriosta, ná saint, infatuation agus ego scriosta.
Gan an pobal naofa, cailleadh an bhreith dhaonna go neamhbhalbh.
Ó cheann amháin bhí aon Rudrs (Sivas) déag ann. Fiú agus é ina úinéir tí tugadh recluse air.
Bhí grá aige do dhaoine ceiliúrtha, lucht leanúna na fírinne, daoine sásta, Siddhs (na cinn chruthaithe) agus nathanna, rialtóirí na gcéadfaí.
Ghlac Sannyasis deich n-ainm agus d'fhógair yogis a dhá sheic déag freisin.
Tugadh isteach Riddhi, siddhis (cumhachtaí míorúla), seoda, rasciree (elixir ceimiceach), tantra, mantra agus conjurations.
Rinneadh ceiliúradh ar Sivaratri mar aonach agus mhéadaigh sé na díospóireachtaí agus úsáid na gcumhachtaí míorúiltí.
D’óladh na cupáin cnáib, codlaidín agus fíona agus baineadh taitneamh as.
Socraíodh rialacha maidir le hionstraimí séideadh, cosúil le singe - agus an conch.
Cuireadh beannú ar an Tiarna primal agus agairt air le scairt Alakh (an Do-airithe) ach níor bhraith aon duine an Alakh.
Gan pobal naofa d'fhan gach duine faoi cheilt ag seachráin.
Tá foirm glactha ag an duine neamhfhoirmiúil mar an fíor-Ghúrú (Nanak Dev) arb é Gúrú síoraí an Ghúrú é.
Tugtar an pir pirs air (spioradálaithe Moslamach) agus is sa phobal naofa a chónaíonn Máistir na Máistrí.
D'fhógair sé gurmukh panth, bealach na nGurmukhs, agus tá Sikhigh an Ghúrú fós scoite fiú i maya.
Panches (na cinn oirirce) a thugtar orthu siúd atá i láthair iad féin os comhair an Ghúrú agus is é an Tiarna a chosnaíonn clú na bpannaí sin.
Ag bualadh leis na Gurmukhs glactar le panches den sórt sin agus bogann siad go sona sásta sa phobal naofa, áit chónaithe na fírinne.
Is é an focal Gúrú an spléachadh ar an Gúrú agus a fháil socraithe i duine féin, tá an disciplín deabhóid grámhara.
Cuimsíonn an disciplín seo caint mhilis, iompar humhal, saothar macánta, fáilteachas agus fanacht scoite idir dóchas agus díomá.
Is fíor-thréigean é maireachtáil i equipoise agus neamhshuim sa Kaliyug, an aois dhorcha.
Ag bualadh leis an bpobal naofa amháin, saortar duine ón timthriall tras-imirce
Is breá le bean an fear agus is breá le fear freisin a bhean (bean).
Trí aontas an fhir chéile agus an bhean chéile, ar an saol seo a rugadh mic fiúntach agus neamhfhiúntach.
Iad siúd a fhanann súite isteach sa Tiarna Dia, fireannach na bhfear go léir, is fíorannamh iad siúd atá glan.
Ón Tiarna primeval, déantar an fireann (an prionsabal cruthaitheach) a tháirgeadh ar an mbealach céanna agus trí mhachnamh a dhéanamh, ar an bhFocal, cruthaítear fíordheisceabal an Ghúrú.
Táirgeann cloch an Fhealsúnaí cloch fealsaimh eile .i. ó Ghúrú tagann deisceabal chun cinn agus déantar Gúrú éirimiúil ar an deisceabal céanna sa deireadh.
Baineann na gurmukhs le cineáil na n-ealaí móra .i. is naofa iad. Tá Sikhs Gúrú carúil cosúil le sadhus.
Coinníonn deisceabal an Ghúrú caidreamh collaí lena chomhdheisceabail agus cuireann siad beannú dá chéile le focal an Ghúrú.
Thréig siad corp daoine eile, saibhreas, clúmhilleadh agus ego daoine eile.
Is íobairt mé don phobal naofa sin (a thugann a leithéid de chlaochlú).
Ó athair, seanathair, gar-athair a rugadh mac, gar-mhac, gar-seanmhac faoi seach agus ó shin-ghar mhac a rugadh ach gaol (natte, gan aon ainm gaolmhar ar leith).
Tá meas freisin ar chaidreamh na máthar, na seanmháthar, na seanmháthair, deirfiúr an athar, deirfiúr, iníon agus iníon-chéile.
Aithnítear freisin seanathair agus máthair na máthar agus sin-seanathair agus máthair na máthar.
Deartháir níos sine an athar (Taiya) deartháir níos óige (chachc7a, tá a mná céile (tayi, chachi) et al. fós gafa i gcúrsaí focal (maya).
Mamaí, mann- (deartháir na máthar agus a bhean), mast; masa ; (deirfiúr na máthar agus a fear céile), cuma daite ar fad ina ndathanna féin.
Tá Masar, phuphet (fear céile deirfiúr na máthar agus fear céile deirfiúr an athar faoi seach), athair céile, máthair chéile, deirfiúr-i-dlí (sali) agus deartháir-i-dlí (sala) gar freisin.
Tugtar caidreamh dochloíte ar ghaolmhaireacht an chacha agus ar ghaolmhaireacht an mhama-chéile agus an phaphd-i-dlí.
Tá caidreamh fear céile deirfiúr-chéile (Sandhi) agus athair-i-dlí d'iníon nó do mhac (Kuram) nóiméadach agus falsa cosúil le paisinéirí bád ina suí i ngrúpa.
Is é an caidreamh fíor leis na deartháireacha a thagann le chéile sa chomhthionól naofa. Ní scarann siad riamh.
Tríd an bpobal naofa, foghlaimíonn na gurmukhs teicníc an tréigean i measc taitneamhachtaí.
Níl grá deirfiúr nó col ceathracha an athar comhionann le grá an athar.
Ní féidir grá na máthar a chur ar chomhchéim le grá leanaí uncail na máthar agus deirfiúr na máthar.
Trí blossms mango a ithe ní chomhlíontar an dúil i mangoes a ithe.
Tá boladh duilleoga raidis agus betel difriúil agus sainaithnítear iad trí bholadh agus brúchtadh.
Ní féidir le lacanna lampaí agus réaltaí soilsithe dul san iomaíocht leis an ngrian agus leis an ngealach.
Tá dath na madder seasta agus athraíonn dath na bréige go han-luath.
Ní fhéadfaidh máthair ná athair ná na déithe go léir a bheith chomh grásta leis an bhfíor-Ghúrú.
Tá tástáil críochnúil déanta ar na caidrimh seo go léir.
Ní féidir le grá na dtuismitheoirí a bheith comhionann le grá an fhíorGhúrú, bronntóir na comhfhiosachta.
Ní féidir le muinín sna baincéirí a bheith ag brath ar an bhfíor-Ghúrú a bhfuil cumas gan teorainn aige.
As tiarnas aon duine, tá sé comhionann le Tiarnas Gúrú fíor. Is é an fíor-Ghúrú sin an fíor-mháistir.
Ní féidir leis na carthanais a thugann daoine eile a bheith comhionann leis na carthanachtaí a bhronnann an fíorghúrú orthu toisc go dtugann an fíorGhúrú seasmhacht san fhírinne.
Ní féidir le cóireáil na lianna teacht ar chóireáil an fhíor-dhochtúir toisc go leigheasann an Gúrú fíor galar an egoism.
Níl adhradh déithe agus bandéithe comhionann ach oiread le adhradh leanúnach pléisiúir an Ghúrú fíor.
Ní féidir fiú seoda aigéin a bheith ar cóimhéid leis an bpobal naofa toisc go bhfuil an pobal naofa maisithe ag focal Gúrú.
Ineffable é an scéal o, mórgacht an Ghúrú fíor; is mór a ghlóir.