Thuig Oankar amháin, an fuinneamh primal, trí ghrásta an phreceptor diaga
Vaar Cúig
An té a bhfuil stádas Gurmukh bainte amach aige sa phobal naofa, ní mheascann sé le drochchuideachta ar bith.
Tá bealach (saol) Gurmukh simplí agus taitneamhach; ní luíonn sé le himní an dá sheic déag (de yogis).
Téann Gurmukhs níos faide ná na caisleáin, na dathanna agus téann siad ar aghaidh i gcothromaíocht cosúil le dath dearg duille betel.
Féachann Gurmukhs ar scoil an Ghúrú agus ní chuireann siad creideamh ar bith i sé Scoil (de thraidisiún Indiach).
Tá eagna seasta ag na Gurmukhs agus ní chaiteann siad iad féin i dtine na dúbailteachta.
Cleachtann na Gurmukhs an shabad (Gúrú) agus ní thréigeann siad go brách teagmháil a dhéanamh leis na cosa, iethy ní thréigeann siad uafás.
Tá na Gurmukhs go flúirseach i dtiomantas grámhar.
Is breá leis na Gurmukhs an Tiarna go haontasach agus ní fhanann siad faoi dhubhachas.
Trí ego a fhágáil ar shiúl déantar iad a shaoradh agus ní ligeann siad don dorchadas (aineolas) cónaí ina gcroí.
Fillte i dteagasc an Ghúrú, ceannaíonn siad an dún (de chorp) lena n-áirítear na cúig olc.
Titeann siad ag na cosa, éiríonn siad cosúil le deannach (ielowly), measann siad iad féin mar aíonna ar fud an domhain agus tá meas ag an domhan orthu.
Freastalaíonn Gurmukhs ar na Sikhs ag cur san áireamh a dtuismitheoirí, a ndeartháireacha agus a gcairde iad.
Tar éis dóibh éirí as mí-thoil agus amhras, cumasc siad a bhfeasacht i bhFocal agus i dteagasc Ghúrú.
Cuireann siad argóint suaibhreosach, bréagacht agus drochghníomhartha ar leataobh.
Ina vearnais féin breathnaíonn na daoine go léir (de na ceithre vearnais) ar thraidisiún a gceilt agus a dtreibh.
Comhlíonann na creidmhigh i leabhair na sé scoil sé dhualgais de réir eagna a meantóirí spioradálta faoi seach.
Téann seirbhísigh agus cuireann siad beannú dá máistrí.
Déileálann ceannaithe go profusely ina marsantas speisialta féin.
Cuireann na feirmeoirí go léir síolta éagsúla ina bpáirceanna éagsúla.
Buaileann meicneoirí lena gcomhmheicneoirí sa cheardlann.
Mar an gcéanna, déanann Sikhs Gúrú iad féin a chomhcheangal le cuideachta na ndaoine naofa.
Meascann na andúiligh le andúiligh agus staontóirí leis na staontóirí.
Meascann na gamblers suas le gamblers agus scunderls le scunderls.
Tá an grá go flúirseach i measc na gadaithe agus na gceilteoirí a théann le chéile, a dhéanann an tír a dhíbirt.
Buaileann geansaithe le díograiseoirí go díograiseach agus mar a chéile leis na cúlbhróga.
Ní fios dul ag snámh buail le daoine agus le snámhóirí cosúla trí bualadh le snámhóirí téigh agus trasnaigh.
Buaileann na daoine gortach leis na daoine atá faoi dhrochamhras agus roinneann siad a gcuid fulaingtí.
Mar an gcéanna, mothaíonn Sikhigh an Ghúrú sásamh sa chomhthionól naofa.
Tugtar pandit ar dhuine, astrologer, sagart agus dochtúir éigin.
Tugtar an rí, satrap, ceanncheann agus chaudhary ar dhuine.
Is draper duine éigin, gabha óir ar dhuine agus seodóir ar dhuine.
Tá tuilleamh ag duine trí bheith ina dhrugaí, ina mhiondíoltóir agus ina ghníomhaire.
(Ar a dtugtar) Is iad na milliúin a rugadh íseal a míníonn a n-ainmneacha a ngairmeacha.
Sikh an Ghúrú, a bheith sa chomhthionól naofa, agus ag maireachtáil faoi shólás fós neamhshuim ar mhianta.
Trína Chonaic a chumasc sa Bhriathar (sabad) feiceann sé an Tiarna Uachtarach.
Is iomaí duine ceiliúrtha, lucht leanúna na fírinne, daoine neamhbhásmhara, siddhs, nathas, agus múinteoirí agus teagascóirí.
Is iad go leor earraí, déithe, rsis, bhairavs agus cosantóirí na réigiún.
Is iomaí sin na gans (taibhsí), na gandharvs (amhránaithe neamhaí), nymphs, agus cinedheighilte a fheidhmíonn go difriúil.
Imbued le déúlacht, tá go leor de na raksasas, na deamhain agus na fathaigh.
Tá gach ceann díobh á rialú ag an ego agus glacann na Gurmukhs sásamh as an bpobal naofa.
Tá siad, ag glacadh le eagna an Ghúrú, a chaillfidh a bhféiniúlacht.
(San India agus í ag dul chun pósadh cuireann an cailín ola ar a cuid gruaige agus tuigeann sí go maith go bhfuil sí chun teach a tuismitheora a fhágáil anois) Ar an gcaoi chéanna, bíonn na Gurmukhs i gcónaí ag cur ola ar a gceann réidh le imeacht ón saol seo.
Téann hypocrisy isteach go ginearálta i gcleachtas na coinneála, ofrálacha dóite, féastaí, aithrí agus bronntanais.
I ndeireadh na dála, is drámaí míshuaimhneacha iad gríosaithe agus geasa.
Mar thoradh ar adhradh an caoga dó laoch, na n-ocht n-iógaí reiligí agus áiteanna créamtha déantar dí-ionsamhlú uafásach.
Tá daoine obsessed leis na cleachtaí pranayam an ionanálú, fionraí anála, an easanálú, an feat niolr agus straightening de kundalini an chumhacht nathair.
Fostaíonn go leor iad féin agus iad ina suí sna siddhasanas agus mar sin chonaiceamar iad ag lorg an iliomad míorúiltí.
Níl sa chreideamh i gcloch an fhealsaimh, sa sheod i gcloigeann na nathair agus i míorúilt na beatha a dhéanann bás a fháil ar elixir ach dorchadas an aineolais.
Bíonn daoine ag gabháil d’adhradh íol na ndéithe agus na bandéithe, ag troscadh, ag labhairt agus ag tabhairt beannachtaí agus mallachtaí.
Ach gan comhthionól naofa na naomh agus aithris an Ghúrúsabad ní féidir fiú an duine an-mhaith glacadh leis.
Ceanglaíonn na piseoga iad féin le céad snaidhm bréagach.
An saol faoi stiúir i bhfianaise na n-ommens, na naoi pláinéid, dhá chomhartha déag an stoidiaca;
Is futile ar fad é claiseanna, divination draíochta ag línte agus ag an nguth.
Ní féidir lenár saol a smachtú ag caoineadh asail, madraí, cait, eitleoige, lon dubh agus seaicéid.
Tá sé piseog manadh maith nó olc a tharraingt as bualadh le baintreach, fear ceannloiscthe, uisce, tine, sraothartach, briseadh gaoithe, hiccups;
Laethanta gealaí agus laethanta seachtaine, chuimhneacháin ádh-ámharach agus ag dul nó gan dul i dtreo ar leith
Má iompraíonn bean cosúil le striapach agus má dhéanann sí gach rud chun gach duine a shásamh, conas is féidir grá a thabhairt dá fear céile.
Na gurmukhs a dhiúltaíonn gach piseog, taitneamh a bhaint as sonas lena dTiarna agus a théann trasna an aigéin dhomhanda.
Déantar abhainn naofa (Ganges) ar aibhneacha agus sruthanna beaga a cheanglaíonn na Ganges.
Le teagmháil chloiche an fhealsaimh (paras) aistrítear na miotail mheasctha éadroma go léir in ór.
Éiríonn san fhásra, cibé acu a tháirgeann torthaí nó nach bhfuil torthaí gan toradh, tríd an cumhrán gainimh a chomhshamhlú ann.
Sna sé séasúir agus dhá mhí dhéag níl aon rud ach an ghrian ann.
Tá ceithre varna, sé Scoil na fealsúnachta agus dhá sheic déag de na ióga ann sa saol seo.
Ach trí chosán na nGurmukhs a throid, imíonn dubies uile na sect thuas.
Is breá leo (Gurmukhs) anois leis an aigne chobhsaí an tAon (Tiarna).
I dteach seanathair na máthar, an t-athair céile agus an seanathair, tá go leor sagart agus seirbhíseach ann.
Iompraíonn siad na teachtaireachtaí ar bhreitheanna, na searmanais mundan (bearrtha cinn), gealltanais, póstaí agus básanna.
Feictear iad ag obair do dhualgais agus custaim an teaghlaigh.
Ar ócáidí ar nós na searmanais snáithe naofa, cuireann siad trí go leor cleasanna ar an máistir caitheamh go fonnmhar agus insint dó faoina chlú ag sroicheadh na spéartha.
Deluded acu daoine adhradh laochra imigh, sinsear, satis, mná céile nach maireann, umair agus claiseanna, ach tá sé seo ar fad ar aon leas.
Iad siúd nach mbaineann taitneamh as an bpobal naofa agus as briathar Ghúrú, faigheann siad bás agus rugadh arís agus diúltaítear dóibh ó Dhia.
Is é leantóir an Ghúrú, ie Gurmukh a chaitheann (ainm Dé mar a chuid) muince diamaint.
In arm na emperors aistríonn na prionsaí daor freisin.
Leanann an t-impire agus leanann na satrapaí agus coisithe.
Tagann na courtesans dea-cóirithe roimh chách ach fanann na prionsaí simplí agus díreach.
Tuilleann (fíor) sheirbhísigh na ríthe bualadh bos ach déantar náiriú ar na heasláin sa chúirt.
gcúirt an Tiarna amháin a fhaigheann siad foscadh a fhanann éigniú (sa tseirbhís).
Le grásta an Tiarna, déantar na gurmukhs sin mar rí na ríthe.
Ní fhanann ach daoine den sórt sin sásta agus sásta.
Tá réaltaí Mhiraid sa dorchadas ach le héirí na gréine níl aon duine fós le feiceáil.
Roimh racht an león gabhann tréad fianna a sáil.
Ag féachaint ar an vulture mór (garur) na nathracha crawl isteach ina bpoll.
Le seabhac a fheiceáil, eitlíonn na héin helter skelter agus ní fhaigheann siad áit le dul i bhfolach.
I saol seo an iompair agus an smaoinimh, sa phobal naofa a thabhairt suas olc-intinn.
Is é an fíor-Ghúrú an fíor-rí a scriosann aincheist, agus, folaíonn nó imíonn droch-chlaontaí.
Scaipeann na Gurmukhs a gcuid eolais i measc daoine eile (agus ní daoine santach iad).
An Gúrú fíor, tá an fíor-impire tar éis an Gúrú-dhírithe (gurmukh) a chur ar an mbóthar ard ( na saoirse).
Cuireann sé srian ar na peacaí marfacha, ar na cúig chlaonadh olc agus ar mhothú na dúbailteacht.
Caitheann na Gurmukhs a saol agus iad ag coinneáil a gcroí agus a n-aigne i dtaithí ar an bhfocal sabda agus dá bhrí sin bás, ní bhíonn an bailitheoir cánach ag druidim chucu.
Bhí na haspail scaipthe ag an nGúrú isteach sa dá sheic déag (de na yogis), agus shuigh sé comhthionól naofa na naomh i bhfearann na Fírinne (an sachcán).
Faoi gheasa an Nam, tá grá, deabhóid, eagla, carthanacht agus ablutions inculcated ag na gurumukhs.
Coinníonn na gurmukhs iad féin nach gcuireann olc an domhain isteach orthu mar go bhfanann an lotus fliuch san uisce.
Téann Gurmukhs i ngleic lena n-indibhidiúlacht agus ní gá dóibh iad féin a dhearbhú.
Trí bheith faoi réir rí, téann daoine mar sheirbhísigh timpeall na dtíortha chun cloí le horduithe.
Ar bhreith an linbh cantar amhráin fhileata i dtithe na seanaithreacha máthar agus athar.
Ar ócáidí pósta cantar na hamhráin ag mná i dteanga scurrilous agus seinntear trumpaí ar thaobh an bhrídeog agus an bride (ach ní amhlaidh i measc na gurmukhs).
Tá gol agus caoineadh ann do na mairbh;
Ach aithrisíonn na gurmukhs (an Gúrú-dhírithe) an Sohila i gcuideachta na naomh ar ócáidí den sórt sin.
Téann an Sikh (gurmukh) níos faide ná leabhair naofa na Hindus agus na Moslamach .i. na Vedas agus na Katebas, agus ní bhíonn aon áthas ar an bhreith ná ní bhíonn sé ag caoineadh bás.
I measc na mianta fanann sé saor uathu.
Gluaiseann an Gúrú-dhírithe ar an mbealach simplí agus díreach agus téann an aigne-dhírithe (manmukh) ar seachrán ar dhá bhealach déag (an dá sheic déag de na Yogis).
Trasnaíonn na gurmukhs ach báitetar na manmukhs san aigéan domhanda.
Is é saol gurmukh umar naofa na saoirse agus téann na manmukhs ar aghaidh ag aistriú agus ag fulaingt ó phianbhreitheanna na beatha agus an bháis.
Tá an gurmukh ar a suaimhneas i gcúirt an Tiarna ach caithfidh an manmukh slat yama, dia an bháis, a iompróidh (pian).
Tá an gurmukh ar a suaimhneas i gcúirt an Tiarna ach caithfidh an manmukh slat yama, dia an bháis, a iompróidh (pian).
Tréigean an gurmukh ego ach dónn manmukh é féin go leanúnach i dtine an egotism.
Is annamh a bhíonn na daoine a fhanann tumtha ina mhachnamh, cé go bhfuil siad faoi theorainneacha na Bealtaine.
I dteach a máthar tá an cailín ceanúil agus grá ag na tuismitheoirí.
I measc na ndeartháireacha is deirfiúr í agus tá cónaí uirthi go lúcháireach i dteaghlaigh iomlána na n-aithreacha máthar agus athar.
Ansin tairgeann sí ornáidí agus spré srl. agus trí lacs rupees a chaitheamh tá sí pósta.
I dteach a hathar céile glactar léi mar bhean phósta teideal.
Taitníonn sí lena fear céile, itheann sí éagsúlacht bia agus fanann sí i gcónaí gan stró.
Ó thaobh ama agus spioradálta de, is leathchorp fir iad mná agus cabhraíonn siad go doras an tslánaithe.
Is cinnte go dtugann sí sonas don duine íontach.
Déanann striapach a bhfuil go leor leannán aige gach speiceas peacaí.
Amach óna muintir is óna tír, cuireann sí náire ar na trí thaobh go léir .i. máthair a hathar agus clann a hathar céile.
Scriosta í féin, scriosann sí daoine eile agus leanann sí ar aghaidh ag gul agus ag díleá nimh.
Tá sí ar nós an phíb cheoil a mheallann an fia, nó lampa a lasann an leamhan.
Mar gheall ar na gníomhaíochtaí peacach tá a aghaidh sa dá shaol fós bán mar go n-iompraíonn sí cosúil le bád cloiche a báthann a paisinéirí.
Tá aigne an apostate (manmukh) mar an gcéanna, scaipthe agus curtha ar seachrán ag piseoga i gcuideachta na n-olc.
Agus cosúil le mac courtesan gan ainm a athar, tá an apostate freisin nach bhfuil ar úinéireacht ag duine ar bith.
Ní thugann eagna an linbh aire do rud ar bith agus caitheann sé a chuid ama i ngníomhaíochtaí lúcháireacha.
Sna laethanta óige, tá sé á mhealladh ag corp, saibhreas agus backbiting daoine eile.
Sa tseanaois tá sé gafa i ngréasán mór gnóthaí teaghlaigh.
Aithnítear go bhfuil sé seachtó a dó éiríonn sé lag agus gan eagna agus mumble sé ina chodladh.
Sa deireadh iompaíonn sé dall, bodhar agus bacach agus cé go n-éiríonn an corp tuirseach fós ritheann a intinn i ndeich dtreo.
Gan comhthionól naofa agus gan focal Gúrú aistríonn sé isteach i speiceas gan teorainn na beatha.
Ní féidir an t-am a cailleadh a fháil ar ais.
Ní fhágann an eala Manasarovar, an umar naofa, ach tagann an chraein go dtí an lochán 4irty i gcónaí.
Canann an tromluí sna garraí mango ach mothaíonn an préachán a chompord in áit ghràiniúil san fhoraois.
Níl grúpaí ar bith ag na bitches. (cosúil le ba) agus ní thugann na ba ach bainne agus méadóidh siad an lineage.
Bíonn an crann lán de thorthaí seasmhach in aon áit amháin ach bíonn duine íontach i gcónaí ag rith anseo agus ansiúd.
Bíonn an tine lán teasa (de ego) agus coinníonn sé a cheann ard ach téann an t-uisce fuar síos i gcónaí.
Dífheistiú Gurmukh a anam ar an egocenteredness ach manmukh, an t-amadán áireamh i gcónaí é féin (thar aon rud eile).
Ní dea-iompar é braistint na dúbailteachta, agus baintear ceann i gcónaí as.
Tá galar amháin an ceann ag eilifint, fianna, iasc, leamhan agus beach dubh, is é sin, a mhealladh le haghaidh lust, fuaim, taitneamh, cuma álainn agus cumhráin faoi seach, agus iad a ithe.
Ach tá na cúig tinneas ar fad ag an bhfear agus cruthaíonn na cúig cinn seo suaiteachtaí ina shaol i gcónaí.
Cuireann na witches i bhfoirm dóchais agus mianta agus an sonas agus an brón níos measa ar na galair.
Rialaithe ag dualism, ritheann an manmukh deluded anseo agus ansiúd.
Is é an fíor-Ghúrú an fíor-rí agus bogann na gurmukhs ar an mhórbhealaigh a luaigh Eisean.
Ag bogadh leis agus sa chomhthionól naofa,
ritheann na gadaithe agus na seiceálaithe i bhfoirm lust le haghaidh ábhar ar shiúl.
Ní iompaíonn ach duine amháin trasna go leor fear.
Faigheann ceannasaí amháin den arm impiriúil an tasc iomlán a fhorghníomhú.
Toisc nach bhfuil ach fear faire amháin sa cheantar, codlaíonn na daoine saibhre go léir saor ó imní ar bith.
Fanann go leor aíonna i gcóisir an phósta ach is é an pósadh sollúnta duine amháin.
Tarlaíonn sé gurb é an t-impire sa tír ceann amháin agus is é an pobal i bhfoirmeacha Hindus agus Muslims an chuid eile.
Mar an gcéanna is é an fíor-Impire Gúrú amháin agus an pobal naofa agus an Gúrú word-sabad marcanna aitheantais aige.
Déanaim mé féin a íobairt dóibh siúd a lorgaíonn foscadh an Ghúrú fíor.