Thuig Oankar amháin, an fuinneamh primal, trí ghrásta an phreceptor diaga
Tá an fíor Gúrú dorochtana, gan rancor agus neamhghnách.
Smaoinigh ar an domhan mar áit chónaithe dhílis an dharma.
Anseo tugann karmas aire do na torthaí .i. sroicheann duine an méid a chuireann sé.
Is é (an Tiarna) an scáthán inar féidir leis an domhan a aghaidh a fheiceáil le feiceáil.
D’fheicfeadh duine an aghaidh chéanna a iompróidh sé os comhair an scátháin.
Fanann seirbhísigh Dé dearg-aghaidh agus buadhach ach coinníonn na haspail a n-aghaidh dubhaithe.
Mura bhfuil a fhios ag an deisceabal faoina ghúrú, conas a d’fhéadfaí é a shaoradh.
Ceangailte i slabhraí, tá sé iachall chun siúl ina n-aonar ar an mbealach ar an Yama, bás.
In aincheist seasann sé agus bíonn ifreann air.
Cé go n-aistríonn sé sna hochtó ceithre speiceas lac na beatha fós ní bhuaileann sé leis an Tiarna.
Cosúil le cearrbhachas a imirt, cailleann sé suim an-luachmhar an tsaoil sa chluiche seo.
Ag deireadh (an tsaoil) bíonn giotaí agus cumha aige ach ní fhilleann an t-am a chuaigh thart.
Tá an prevaricator Gúrú cosúil le cailín nach dtéann í féin go teach an athar-chéile agus a thugann precepts do dhaoine eile.
Ní thugann a fear céile aire di go deo agus canann sí paeans faoina saol pósta sona.
Is amhlaidh nach féidir leis an bhfrancach féin dul isteach sa pholl ach go bhfágann sé an tráidire buacach ceangailte dá chom.
Is duine é nach bhfuil a fhios aige fiú mantra céadchosach a lámh ar nathair.
Faigheann an té a thugann aghaidh ar an spéir an tsaighead an tsaighead ar a aghaidh féin.
Is é an apostate aghaidh buí, eagla sa dá shaol agus repents.
Níl a fhios ag an moncaí fiú an seodra atá ceangailte lena mhuineál.
Fiú agus é sa bhia, níl a fhios ag an liach blas na miasa.
Bíonn an frog ina chónaí i mbáicheach i gcónaí ach níl a fhios aige fós ar an lóis.
Nuair a bhíonn musca ina navel téann an fia thart agus é ar dhaoine eatarthu.
Cuireann an pórthóir eallaigh an bainne ar díol ach tugann sé abhaile na cístí ola agus na cromáin.
Is duine é an apostate atá imithe ar strae go bunúsach agus téann sé faoi na fulaingtí a thugann an Yama air.
I mí an tSaváin, éiríonn an fhoraois iomlán glas ach tá ga, planda deilgneach fós tirim.
Bíonn áthas ar gach éinne le linn an bháisteach ach feictear an fíodóir gruama.
San oíche tagann na péirí go léir le chéile ach i gcás chakavi , is é sin am an scaradh.
Fanann an conch folamh fiú san aigéan agus caoineadh nuair a séidtear é.
Is cinnte go robálfar an fear atá imithe ar strae trí rópa a chur timpeall a mhuineál.
Mar an gcéanna, téann na haspail ar sobbing sa saol seo.
Ní féidir leis an jackal na fíonchaora a bhaint amach agus deir sé go dímheasúil go bhfuil fíonchaora géar.
Níl aon rince ar eolas ag an damhsóir ach deir sé go bhfuil an áit cúng.
Roimh dhuine bodhar ag canadh i mbeart is ionann Bhairav nó Gaul.
Conas is féidir leis an bhfeadóg eitilt ar chomhchéim le eala.
Téann an fhoraois ar fad glas i séasúr na báistí (sit-van) ach akk, fásann an planda fiáin de réigiún ghainmheach (calotropis procera) sa tréimhse triomach.
Ní féidir leis an apostate sonas a bheith cosúil le bean tréigthe.
Conas a d’fhéadfadh duine dul trasna an uisce trí greim a fháil ar eireaball caorach.
Tá cairdeas le taibhse ina fhoinse saoil amhrasach i gcónaí.
Ní féidir creideamh a bheith ag an gcrann ar bhruach abhann (nach gcaillfidh an abhainn é).
Mar a d’fhéadfaí a rá gur suhagín í bean atá pósta le duine marbh, .i. fear a bhfuil a fear céile beo.
Mar is féidir neachtar a fháil trí nimh a chur.
Tugann an cairdeas le apostate fulaingtí slat Yama.
Nuair a bhíonn an leamhan, cuisle Indiach cócaráilte os cionn na tine fanann roinnt grán atá crua gan chócaráil.
Ní hé seo an locht ar an tine. Má théann toradh amháin as míle go dona, ní hé an crann atá an locht.
Ní locht an uisce é nach sos ar chnoc.
Má fhaigheann duine breoite bás de bharr gan an réimeas atá forordaithe dó a urramú, ní ar an dochtúir atá an locht.
Mura bhfuil sliocht ag bean neamhthorthach, is é a cinniúint é agus ní a fear céile an locht.
Ar an mbealach céanna mura nglacann fear claon le teagasc an Ghúrú, is air féin atá an locht agus ní ar an nGúrú.
Ní féidir leis an dall an ghealach a fheiceáil cé go scaipeann a solas timpeall.
Ní chailleann an ceol a cheol mura dtuigeann bodhar í.
In ainneoin neart cumhráin, ní féidir leis an duine gan bholadh sult a bhaint as.
Maireann an focal i gceann amháin agus go léir, ach ní féidir leis an balbh a theanga a bhogadh (chun é a fhuaimniú).
Is aigéan é an fíor-Ghúrú agus faigheann na fíorsheirbhísigh seoda as.
Faigheann na apostates ', na sliogáin ach amháin toisc go bhfuil a saothrú agus saothair lochtach.
Tá seoda tagtha amach ón bhfarraige ach fós tá a chuid uisce goirt.
I bhfianaise na gealaí, feictear na trí shaol, ach maireann an stiogma ar an ngealach.
Táirgeann an domhan an t-arbhar ach fós tá cré alcaileach ann freisin.
Agus í ag éirí sásta, tugann Siva cíocha do dhaoine eile ach ina theach féin ní fhaightear ach luaithreach agus babhla déirce.
Is féidir leis an Hanuman cumhachtach go leor a dhéanamh do dhaoine eile ach níl ach éadach loin aige le caitheamh.
Cé atá in ann aghaidh a thabhairt ar na focail cinniúint an apostate.
Tá na tréada bó ann i dteach an mháighistir, leanann an duine amaideach ag fáil na maidí maistreáin a rinneadh dá theach féin.
Bíonn na capaill leis na ceannaithe agus téann an duine amaideach thart ag ceannach na fuipeanna.
Ní chruthaíonn duine amaideach stampede ina theach ach amháin trí fhómhar daoine eile a fheiceáil timpeall an urláir buailte.
Is leis an gceannaí óir atá an t-ór ach iarrann an t-amadán ar an ngabha óir ina theach féin chun an seodra a ullmhú.
Níl aon áit sa bhaile aige, ach leanann sé ag béiceach lasmuigh.
Tá an apostate éagobhsaí cosúil leis an scamall tapaidh agus leanann sé ag insint bréaga.
Nuair a chuirtear an t-im agus nuair a thógtar uaidh é, fágtar an bainne im (lassi).
Nuair a bhaintear sú an tsiúcra, ní théann aon duine i dteagmháil leis an bagasse.
Nuair a bhaintear dath gasta Rubia munjista as sin ní thugann aon duine aire dó gur fiú pingin é.
Nuair a bhíonn cumhráin na bláthanna ídithe, ní fhaigheann siad foscadh níos mó.
Nuair a scarann an t-atman ón gcorp, ní fhanann compánach ar bith den chorp.
Tá sé soiléir do gach duine go bhfuil an apostate cosúil le drywood (nach féidir a bhrú ach amháin i dtine).
Ní tharraingítear an t-uisce go maith ach amháin nuair a bhíonn an pitcher ceangailte ón muineál (le rópa).
Ní thugann an cobra an tseoid sa cheann go sona sásta (ní thugann sé ach amháin tar éis é a mharú).
Ní thugann an fianna musk ach amháin tar éis a bháis.
Is féidir ola a bhaint as síolta sesame gan phian ag Ghani.
Ní féidir an eithne cnó cócó a fháil ach amháin nuair a bhíonn a bhéal briste.
Is iarann den sórt sin é an apostate nach féidir an cruth atá ag teastáil a thabhairt ach amháin le strócanna casúr.
Déarfadh an t-amaideach an nimh go binn agus an duine feargach sásta.
Go dtí an lampa múchta deir sé an ceann méadaithe agus gabhar maraithe cóirithe dó.
Chun dóite a déarfadh sé an té fhuaraithe: is é an ‘imithe’ dó ná ‘teacht’ agus an ‘teacht’ dó is é ceann amháin é .i. má thagann rud sa tsúil deirtear go bhfuil an tsúil ag ardú agus má shocraíonn baintreach i dteach duine éigin trína phósadh, deirtear go bhfuil elo aici
Go moron déarfadh sé simplí, agus beidh a chuid cainteanna go léir contrártha le gnáth.
Chun an duine scriosta, déarfadh an t-amaideach go bhfuil sé ag fágáil gach ní dá thoil féin.
Tá daoine den sórt sin cosúil le máthair gadaí a bhíonn ag caoineadh i bhfolach i gcúinne (ar eagla go n-aimsítear í agus go dtiocfaidh méadú ar an bhféidearthacht go nglacann sí lena mac).
Má thagann duine isteach i seomra atá lán de súiche is cinnte go gcuirfear dubh ar a aghaidh.
Má chuirtear síol sa réimse alcaileach, ní dhéanfaidh sé sin aon úsáid.
Má luascann duine faoi luascadh briste, titfidh sé agus maróidh sé é féin.
Má leanann fear nach eol dó snámh, ar ghuaillí duine eile atá chomh aineolach, conas a thrasnóidh sé abhainn dhomhain?
Ná bog leis an té a chuireann tine ar a theach féin agus a théann a chodladh ansin.
Sin í comhluadar na gcéill agus na n-apostates ina mbíonn eagla a shaoil ar an duine riamh.
(Deirtear go bhfuil) Is peaca marfach é marú brahmin, bó agus fear a mhuintire féin.
Gabhann na meisceoirí agus féachann siad ar mhná céile daoine eile.
Loiteann na gadaithe agus na decoits saibhreas daoine eile.
Is peacaigh agus maraithe fealltach iad seo go léir.
Má chruinnítear na daoine sin i líon gan teorainn;
Fiú nach bhfuil siad go léir comhionann leis an ghruaig aonair an apostate.
Má théann duine chuig an Ganges, Yamuna, Godavari agus Kurukshetr.
Tugtar cuairt freisin ar Mathure, Mayapuri, Ayodhya, Kasi, Kedarnath.
An doras Gomati, Sarasvati, Prayag. Téitear i dteagmháil le Gaya freisin.
Cleachtaítear gach sórt ceartúcháin, aithrí, continences, yajns, homs agus moltar na déithe go léir.
Na súile ag cur ar an talamh má thugtar cuairt ar na trí shaol fiú.
Fiú amháin ansin ní théann an peaca de apostasy amach.
Is iomaí blas atá ar mhórán, agus is ríthe foraoisí go leor.
Is iomaí áit, guairneáin, sléibhte agus taibhsí.
Is iomaí sin na haibhneacha, na sruthanna agus na humair dhomhain.
Is iomaí réalta atá sa spéir agus sa domhan Íseal tá na nathraichean gan líon.
Tá go leor ag fánaíocht ar dhaoine eatarthu i labyrinth an domhain.
Gan Gúrú fíor amháin is perplexies iad go léir eile.
(Babu = rud, athair. Dhad = druma. Dhukha = imní, imní, imní ort. Deir Berne Bemukha - Bemukha.)
Tá ocras fós ar aoi go leor tithe.
I gcás go gcailltear athair coitianta go leor, is beag an gol agus an imní intinne.
Nuair a bhuaileann go leor drumadóirí druma, ní bhíonn aon duine sásta leis na guthanna neamhréiteach.
Conas a d’fhéadfadh préachán ag imeacht ó fhoraois go foraois a bheith sona agus onórach.
Mar tá go leor leannáin ag comhlacht striapach,
Iad siúd a adhradh daoine eile seachas an Gúrú atá míshásta ina apostasy.
Le fuaim an tseibhí is díomhain a chur faoi deara go n-éireodh an camall.
Tá sé chomh futile eagla a chur ar an eilifint le bualadh na lámha
Mar a dhó an lampa roimh cobra Väsuki (le súil go mbeidh sé ar siúl ar shiúl).
Más mian le coinín ag féachaint isteach sna súile eagla a chur ar an leon (ní rud ar bith é ach mian báis).
Ní féidir le píopaí seoladán uisce beag a bheith comhionann leis an aigéan.
Cosúil le taibhse, an apostate a bheith rud ar bith ar aghaidh ag cur in iúl a ego.
Gan fear céile ní féidir le bean taitneamh a bhaint as pléisiúir na leapa.
Mura n-aontaíonn an mac leis na tuismitheoirí, meastar gur bastard é.
Mura gcoimeádann ceannaí an focal a thugtar dá bhaincéir, cailleann sé a chreideamh.
Ná déan airm i gcoinne do mháistir.
Ní féidir leis an bhréag an fhírinne a bhaint amach fiú má dhéantar céad leithscéal.
Níor chóir duine a iompar go stubbornly roimh na daoine ag caitheamh cluaise (toisc go bhfuil siad na cinn is doiléir).