Een Oankar, die oerenergie, verwesenlik deur die genade van goddelike leermeester
Die ware Guru is ontoeganklik, sonder kwaad en buitengewoon.
Beskou die aarde as die ware woonplek van dharma.
Hier sorg karmas vir die vrugte maw mens pluk wat hy saai.
Hy (die Here) is die spieël waarin die wêreld sy gesig weerkaats kan sien.
Mens sal dieselfde gesig sien wat hy voor die spieël sal dra.
Die dienaars van God bly rooi gesigte en triomfantelik, terwyl die afvalliges hul gesigte swart hou.
As die dissipel nie van sy guru weet (vertel) nie, hoe kan hy bevry word.
Gebind in kettings, word hy gedwing om alleen te loop op die pad van die Yama, dood.
In dilemma staan hy en ly die hel.
Alhoewel hy in die vier en tagtig lac spesies van die lewe transmigreer, ontmoet hy nie die Here nie.
Soos die speel van dobbel, verloor hy die onskatbare belang van die lewe in hierdie speletjie.
Aan die einde (van die lewe) het hy jitters en klagtes, maar die tyd wat verby is, keer nooit terug nie.
Die Guru prevaricator is soortgelyk aan 'n meisie wat self nie na die skoonpa se huis gaan nie en voorskrifte aan ander gee.
Haar man gee nooit om vir haar nie en sy sing paeans van haar gelukkige getroude lewe.
Dit is so dat die rot self nie in die gat kan ingaan nie, maar met 'n wikkelbak aan sy middel vasgebind rondloop.
Dit is so 'n persoon wat nie eens die mantra van 'n duisendpoot ken nie, lê sy hand op 'n slang.
Die persoon wat na die lug kyk, skiet die pyl, ontvang die pyl op sy eie gesig.
Die afvallige is geel gesig, bang in beide die wêrelde en bekeer hom.
Die aap ken geen waarde van die juweliersware wat aan sy nek vasgemaak is nie.
Selfs in die kos, ken die lepel nie die smaak van die geregte nie.
Die padda leef altyd in modder, maar ken steeds nie die lotus nie.
Met muskus in sy naeltjie hardloop die takbok verward rond.
Die beesteler sit die melk te koop maar haal huis toe, die oliekoeke en skil.
Die afvallige is 'n persoon wat basies afgedwaal is en hy ondergaan die lyding wat deur die Yama gegee word.
In die maand van savan word die hele woud groen maar spies, 'n stekelrige plant bly droog.
Tydens reën voel almal verheug, maar die wewer word somber gesien.
In die nag ontmoet al die pare, behalwe vir chakavi, dit is die tyd van skeiding.
Die konka bly selfs in die see leeg en huil wanneer dit geblaas word.
Die man wat verdwaal het, sal beslis beroof word deur tou om sy nek te sit.
Net so gaan die afvalliges aan met snikken in hierdie wêreld.
Die jakkals kan nie by die druiwe uitkom nie en sê minagting dat druiwe suur is.
Die danser ken geen dans nie, maar sê dat die plek smal is.
Voordat 'n dowe persoon in maat sing, is Bhairav of Gallië dieselfde.
Hoe 'n plevier gelyk aan 'n swaan kan vlieg.
Die hele woud word groen in reënseisoen (sit-van) maar akk, die wilde plant van sanderige streek (calotropis procera) groei in die tydperk van droogte.
Die afvallige kan nie geluk hê soos 'n verlate vrou nie.
Hoe 'n mens oor die water kon kom deur die stert van 'n skaap vas te gryp.
Vriendskap met 'n spook is altyd 'n bron van verdagte lewe.
Die boom op 'n rivieroewer kan nie die geloof hê nie (dat die rivier dit nie sal vergaan nie).
Hoe 'n vrou wat met 'n dooie getroud is, gesê kan word dat dit 'n suhagin is, dit wil sê een wie se man lewe.
Hoe nektar verkry kon word deur gif te saai.
Die vriendskap met 'n afvallige bring die lyding van die staf van Yama.
Wanneer mot, 'n Indiese polsvleis oor die vuur gaargemaak word, bly sommige korrels wat hard is, ongekook.
Dit is nie die brand se skuld nie. As een vrugte uit duisend sleg word, is dit nie die boom se skuld nie.
Dit is nie water se skuld dat dit nie op 'n heuwel sal rus nie.
As 'n siek persoon sterf as gevolg van die nie-nakoming van die regime wat vir hom voorgeskryf is, is dit nie die dokter se skuld nie.
As 'n onvrugbare vrou geen nageslag het nie, is dit haar lot en nie die skuld van haar man nie.
Op dieselfde manier as 'n perverse man nie die Guru se opdrag aanvaar nie, is dit sy eie skuld en nie die Guru s'n nie.
Die blindes kan nie die maan sien nie alhoewel sy lig rondom verstrooi.
Die musiek verloor nie sy melodie as 'n dowe dit nie kan verstaan nie.
Ten spyte van baie geur, kan die persoon sonder reuk nie dieselfde geniet nie.
Die woord setel in een en almal, maar die stomme kan nie sy tong beweeg (om dit uit te spreek nie).
Die ware Guru is 'n oseaan en die ware dienaars ontvang skatte daaruit.
Die afvalliges kry ',die skulpe net omdat hulle bewerking en arbeid gebrekkig is.
Juwele het uit die see gekom, maar steeds is die water brak.
In die lig van die maan word die drie wêrelde gesien, maar die stigma op die maan duur voort.
Die aarde produseer die mielies maar steeds alkaliese aarde is ook daar.
Siva, wat gelukkig word, gee seën aan ander, maar in sy eie huis word net as en bedelbak gevind.
Die kragtige Hanuman kan baie vir ander doen, maar het net 'n lendelap om te dra.
Wie kan die woorde van die lot van die afvallige uitwis.
Die koeitroppe is daar in die huis van die meester, die dwase gaan voort om die karringstokke vir sy eie huis te laat maak.
Die perde is by die handelaars en die dwase dwaal rond en koop die swepe.
Dwase persoon skep stormloop by sy huis slegs deur die oes van ander rondom die dorsvloer te sien.
Die goud is by die goudhandelaar maar die dwase roep die goudsmid by sy eie huis om die juweliersware voor te berei.
Hy het nie plek by die huis nie, maar spog voort buite.
Die afvallige is onstabiel soos die vinnige wolk en gaan voort met leuens.
Wanneer die botter gekarn en weggeneem word, word die karringmelk (lassi) laat vaar.
Wanneer die sap van suikerriet uitgetrek word, raak niemand aan die bagasse nie.
Wanneer die vinnige kleur van Rubia munjista weggeneem word, gee niemand om vir dit selfs 'n sent werd nie.
Wanneer die geur van blomme uitgeput is, kry hulle nie meer skuiling nie.
Wanneer die atman van die liggaam skei, bly geen metgesel van die liggaam oor nie.
Dit is vir almal duidelik dat die afvallige soos droëhout is (wat net in die vuur gestoot kan word).
Die water word eers uit die put getrek wanneer die kruik van die nek (met tou) vasgebind is.
Die kobra gee nie gelukkig die juweel in die kop weg nie (dit gee eers nadat hy doodgemaak is).
Die takbok gee ook eers na sy dood muskus.
Olie kan sonder pyn by Ghani uit sesamsaad onttrek word.
Die klapperpit kan slegs verkry word wanneer sy mond gebreek is.
Die afvallige is so 'n yster wat slegs met die hamerslae die gewenste vorm gegee kan word.
Die dwase sou sê die gif soet en die kwaad persoon 'n gelukkige een.
Vir die gedoofde lamp sê hy die vergrote een en 'n doodgemaakte bok vir hom is geklee een.
Om te verbrand sou hy sê die afgekoelde een: die 'weg' vir hom is 'kom' en die 'kom' een vir hom is weggespring een maw as iets in die oog sit, word gesê dat die oog sweef en as 'n weduwee vestig in iemand se huis deur met hom te trou, word gesê dat sy elo het
Vir moron sou hy sê eenvoudig, en al sy praatjies sal in stryd met normaal wees.
Vir die verwoestende persoon sal die dwase sê dat hy alles uit sy eie lieflike wil verlaat.
Sulke mense is soos die ma van 'n dief wat huil en wegkruip in 'n hoek (sodat sy nie opgespoor word en die moontlikheid toeneem om haar seun in die hande te kry nie).
As iemand 'n kamer vol roet binnegaan, sal sy gesig seker swart wees.
As saad in die alkaliese veld gesaai word, sal dit nutteloos wees.
As iemand in 'n gebreekte swaai swaai, sal hy val en homself doodmaak.
As 'n man wat nie weet hoe om te swem nie, op die skouers van 'n ander ewe onkundige leun, hoe sal hy 'n diep rivier oorsteek?
Moenie saamtrek met hom wat sy eie huis aan die brand steek en dan gaan slaap nie.
So is die samelewing van bedrieglikes en afvalliges waarin die mens altyd in vrees vir sy lewe is.
(Daar word gesê dat) Die doodmaak van brahmaan, koei en die man van 'n mens se eie familie is 'n doodsonde.
Die dronkaards dobbel en kyk na ander se vrouens.
Die diewe en aflopers buit ander se rykdom.
Hulle is almal verraderlik, ondankbaar, sondaars en moordenaars.
Indien sulke persone in oneindige getal versamel is;
Selfs hulle is nie almal gelyk aan die enkele hare van die afvallige nie.
As mens na die Ganges, Yamuna, Godavari en Kurukshetr gaan.
Mathure, Mayapuri, Ayodhya, Kasi, Kedarnath word ook besoek.
Die deur van Gomati, Sarasvati, Prayag. Gaya is te genader.
Allerhande regstellings, boetedoening, kontinensies, yajns, homs word beoefen en al die gode word toegejuig.
Die oë wat op aarde lê as selfs die drie wêrelde besoek word.
Selfs dan verdwyn die sonde van afvalligheid nooit uit nie.
Baie is verdiep in talle smake, en baie is die konings van die woude.
Baie is die plekke, warrelwinde, berge en die spoke.
Baie is die riviere, strome en die diep tenks.
Die lug het menige sterre en in die onderwêreld is die slange ontelbaar.
Baie dwaal verward in die doolhof van die wêreld.
Sonder een ware Guru is al die ander verwarring.
(Babu = ding, pa. Dhad = trom. Dhukha = bekommernis, angs, bekommernis. Berne sê Bemukha - Bemukha.)
'n Gas van baie huise bly honger.
Oor die verlies van 'n gemeenskaplike vader van baie, is die geween en geestelike bekommernisse min.
Wanneer baie tromspelers op ’n trom slaan, is niemand tevrede met die teenstrydige stemme nie.
Hoe kan 'n kraai wat van bos tot bos dwaal gelukkig en eerbaar wees.
Aangesien 'n prostituut se liggaam ly as gevolg van baie minnaars,
Diegene wat ander as die Guru aanbid, is ongelukkig in hul afvalligheid.
Met die geluid van die seif is dit tevergeefs om die kameel te laat opstaan.
Om die olifant bang te maak met die klap van die hande is net so nutteloos
As brand van die lamp voor 'n Väsuki-kobra (in die hoop dat dit sal weghardloop).
As 'n haas wat in die oë kyk, die leeu wil laat skrik (dit is niks anders as 'n doodswens nie).
Klein waterpype kan nie gelyk wees aan die see nie.
Soos spook, gaan die afvallige wese niks aan om sy ego uit te druk nie.
Sonder man kan 'n vrou nie die plesier van die bed geniet nie.
As die seun die ouers ongehoorsaam is, word hy as 'n baster beskou.
As 'n handelaar nie sy woord nakom wat aan sy bankier gegee is nie, verloor hy sy geloof.
Moenie wapens teen jou meester vat nie.
Die valsheid kan nooit die waarheid bereik nie al word honderd verskonings gemaak.
Mens moet nie hardkoppig optree voor die mense wat oorbelle dra nie (want hulle is die hardnekkigste).