Een Oankar, die oerenergie, verwesenlik deur die genade van goddelike leermeester
Ekankar, die Lors ongeëwenaard, het gurmukh geskep (om die wêreld te bevry).
Dat Oankar vorme aanneem, het duidelik geword.
By uitbreiding (en kombinasie) van die vyf elemente is hierdie wêreld geskep.
Die vier myne van die lewe en vier toesprake (para, pasyanti, madhyama, vaikhari) is gegenereer.
Sy prestasies van vermaaklikheid is ontoeganklik en onbeperk; hul uiterstes is onbereikbaar.
Die naam van daardie skepper is Waarheid en Hy is altyd gedompel in Waarheid.
Siele dwaal vrugteloos in die vier-en-tagtig lakhs van spesies van lewe.
Die seldsame menslike liggaam is verkry as gevolg van deugsame optrede.
Beweeg op die grootste pad van die Guru-georiënteerde, die self het die ego verloor.
Die handhawing van die dissipline van die heilige gemeente het aan die voete (van die Guru) gekom.
Gurmukhs het die naam van die Here, die liefdadigheid, die ablusie en opregte gedrag standvastig aangeneem.
Die man het sy bewussyn in die Woord saamgevoeg en die wil van die Here aanvaar.
Gurmukh wat deur die Guru geleer word, is goed opgelei en kundig.
Hy verstaan dat hy as 'n gas na die vergadering van hierdie wêreld gekom het.
Hy eet en drink wat deur die Here geskenk word.
Gurmukh is nie arrogant nie en voel gelukkig in die geluk wat deur die Here gegee word.
Net daardie gas word in die hof van die Here wat hier gewoon het as 'n goeie gas aanvaar.
Hy beweeg stilweg van hier af en laat die hele vergadering wonders tref (omdat ander baie moeilik voel om hierdie wêreld te verlaat).
Gurmukh ken hierdie wêreld as 'n plek van rus vir 'n paar dae.
Hier word met die hulp van rykdom baie soorte sportsoorte en prestasies uitgevaardig.
In hierdie einste wêreld, vir gurmukhs gaan onophoudelike reën van nektar voort.
Op die wysie van die fluit (die ongeslagen melodie) gaan hulle voort en geniet die genot van die byeenkoms.
Goed opgeleide en kundige persone sing Majh en Malhar musikale maats hier maw hulle geniet die hede.
Hulle verloor hul ego en beheer hul gedagtes.
Deur die Woord te oordink, identifiseer die Gurmukh die waarheid.
'n Reisiger, op pad gestop in 'n herberg.
Dan vorentoe beweeg op die vertelde pad.
Hy het nie afgunstig geraak op enigiemand nie en ook nie deur iemand verlief geraak nie.
Hy het nie die kaste (identiteit) van enige sterwende persoon gevra nie, of hy het enige genot gevoel om die huwelikseremonies ens.
Hy het gelukkig gawes van die Here aangeneem en nooit honger of dors gebly nie.
Die lotusgesig van die gurmukh bly altyd in bloei as gevolg van voortdurende herinnering aan die Here.
Lampe word verlig in die nag van divali-fees;
Sterre van verskillende verskeidenheid verskyn in die lug;
In die tuine is die blomme daar wat selektief gepluk word;
Die pelgrims wat na pelgrimsentrums gaan, word ook gesien.
Daar is gesien hoe die denkbeeldige habitatte ontstaan en verdwyn.
Al hierdie is kortstondig, maar die gurmukhs voed met die hulp van die Woord die gawe van die plesiervrug.
Die gurmukh wat die Guru se leringe goed ontvang het, het hul gedagtes verlig.
Hulle het verstaan dat die wêreld soos 'n ouerhuis is; mens moet eendag van hier af gaan en dus is al hul twyfel uit die weg geruim.
Hulle is onverbonde te midde van hoop en bly belas met die kennis.
Hulle versprei boodskap van die Woord in ooreenstemming met die gedrag van die heilige gemeente.
Die idee dat hulle dienaars van die dienaars van die Here is, het diep gewortel in die wysheid van die gurmukhs.
Of hulle nou enige plek in die land of in die buiteland is, hulle onthou God met elke in- en uitaseming van asem.
Soos in 'n boot per-kans baie mense onbekend aan mekaar ontmoet, net so ontmoet die wesens in die wêreld mekaar.
Die wêreld is so asof hy 'n koninkryk regeer en die genot in 'n droom geniet.
Hier is geluk en lyding soos skaduwee van die boom.
Hier het hy in werklikheid die kwaal van ego wat hom nie gemaak het om raakgesien te word, vernietig nie.
Om gurmukh te word, bereik individuele selfs om by 'n mens se huis eenheid (met die Here).
Die Guru het hom laat verstaan dat die lot nie afgewend kan word nie (daarom moet 'n mens sonder om bekommerd te wees aanhou om jou werke te doen).
Gurmukhs het die tegniek van lewe in die heilige gemeente geleer.
Hulle het bewustelik die genot van die lenteseisoen van die lewe geniet.
Hulle is verheug soos die water van reënseisoen (Savan), maar steeds het hulle (gurmukhs) water van hoop en begeertes laat afgaan en afwaarts.
Om met sulke persone te ontmoet is wonderlik lekker.
Hulle manier van gurmukhs is sonder modder en word in die hof van die Here aanvaar.
'n Ontmoeting deur die wysheid van die Guru is obstruksievry, waar en heerlik.
Geseënd is die geboorte van 'n gurmukh en sy koms na hierdie wêreld.
In ooreenstemming met die wysheid van die Guru verwyder hy sy ego en voer die (deugsame) aksies uit.
Hy werk beheer deur sy liefde vir werk en liefdevolle toewyding, en ontvang die plesiervrug (van die lewe).
Die ontoeganklike leringe van die Guru neem hy in sy hart aan.
Om die vlag van verdraagsaamheid en dharma hoog te hou, word sy ingebore natuur.
Hy buig voor die wil van die Here en ly nooit enige vrees of droefheid nie.
Gurmukhs weet (baie goed) dat menslike geboorte 'n seldsame geleentheid is.
Daarom kweek hulle liefde vir heilige gemeente en geniet hulle alle genot.
Hulle praat nadat hulle hul bewussyn in die Woord saamgevoeg het.
Hulle raak liggaamloos terwyl hulle in liggaam leef en identifiseer die waarheid.
Hulle het nie hierdie of daardie dilemma nie en ken net een Here.
Hulle weet in hul hart dat hierdie wêreld binne 'n kort tydperk 'n hoop (van aarde) gaan word en daarom ontwikkel hulle geen gehegtheid daarmee nie.
Selde kom 'n welwillende gurmukh wat ander dien.
Die Gurmukh laat vaar ego en ontvang die vrug van genot.
Slegs die gurmukh vertel die verhaal van die (grootsheid van) Woord aan die dissipels (van die Guru) en beweer nooit dat hy iets as sy eie vertel nie.
'n Gurmukh oordink diep oor die Woord en beoefen waarheid in sy lewe,
Hy hou van die waarheid, wat in sy hart woon sowel as spraak.
So 'n gurmukh maak nie net sy eie lewe mooi nie, hy kry eerder die hele wêreld oor.
Die Gurmukh verloor sy ego en identifiseer sy self.
Die Gurmukh betree sy aangebore natuur deur waarheid en tevredenheid.
Die Gurmukh alleen geniet die ware genot van verdraagsaamheid, dharma en deernis.
Gurmukhs verstaan baie goed die belangrikheid van die woorde, en eers dan praat hulle dit uit.
Alhoewel hulle kragtig is, beskou die gurmukhs hulself altyd as swak en nederig.
Omdat die gurmukhs beleefd is, ontvang hulle respek in die hof van die Here.
Om hierdie lewe vrugbaar gurmukh deur te bring, gaan na die ander wêreld.
Daar in die ware hof (van die heer) kry hy sy ware plek.
Herhaal van gurmukh is liefde en sy genot is sonder flirterigheid.
Gurmukh het 'n rustige hart en bly standvastig selfs in op- en afdraandes.
Hy praat waarheid en goed van die goeie.
Slegs gurmukhs word na die hof van die Here geroep en hulle kom eers na die wêreld wanneer die Here hulle stuur.
Gurmukh bereik die onhandelbare en word daarom sadhu genoem.
Gurmukh het sulke wysheid, wat bevoeg is om water van melk te skei. Dit is hoekom hy wys genoem word.
Die toewyding van gurmukh is liefdevolle toewyding.
Aangesien die gurmukhs goddelike kennis verkry, word hulle kundiges (jnanis) genoem.
Gurmukhs het die wysheid ten volle gestempel en gemerk deur die Woord.
Die gurmukh klim die trappe van hoë groete en geniet die vreugde van liefde van die geliefde Here.
Die ware naam van die skepper Here word van die gurmukhs ontvang,
Te midde van die gurmukhs word die Oankar Woord onthou.
Te midde van die gurmukhs word oor die woord nagedink en word die bewussyn daarin saamgevoeg,
Deur die ware lewe van die gurmukhs te leef, word die waarheid in die lewe bereik.
Gurmukh is daardie deur van bevryding waardeur 'n mens outomaties sy ingebore natuur (die goddelike self) binnegaan.
Sy basis van naam (van die Here) word verkry van gurmukhs en mens bekeer jou nie op die ou end nie.
Deur aan die filosoof se klip in die vorm van 'n gurmukh-een self te raak, word die filosowe se klip.
Deur slegs die gurmukh te sien, word alle bose hartstogte onaantasbaar.
Mediteer oor die Here te midde van die gurmukhs verloor 'n mens dualiteit.
In die geselskap van die gurmukhs word nie die rykdom en fisiese skoonheid van ander gesien nie en ook word daar ook nie agterbaks gepleeg nie.
In die geselskap van gurmukhs word slegs nektarnaam in die vorm van Woord gekarring en die essensie verkry.
In die geselskap van gurmukhs word die jiva (self) uiteindelik gelukkig en huil en huil nie.
As 'n kundige persoon gee die gurmukh kennis aan die wêreld.
Deur hul ego te verloor, suiwer die gurmukhs hul innerlike.
Gurmukhs neem waarheid en tevredenheid aan en gee nie oor aan wellus en woede nie.
Gurmukhs het geen vyandskap en opposisie teenoor enigiemand nie.
Preek vir al die vier varnas, gurmukhs smelt in ewewig saam.
Blest is die ma van 'n gurmukh wat aan hom geboorte geskenk het en die gurmukh is die beste onder krygers.
Gurmukh loof die wonderlike Here in die vorm.
Gurmukhs het ware koninkryk van God se lof.
Gurmukhs het wapenrusting van waarheid wat deur die Here aan hulle geskenk is.
Vir gurmukhs is slegs die pragtige hoofweg van waarheid voorberei.
Hulle wysheid is onpeilbaar en om daarby uit te kom, raak mens verward.
Gurmukh is sorgeloos in die wêreld, maar nie so teenoor die Here nie.
Gurmukh is perfek; hy kan nie op enige skaal geweeg word nie.
Elke woord deur gurmukh word waar en perfek en niks kan oor hom gesê word nie.
Die wysheid van gurmukhs is stabiel en word nie gedestabiliseer nie, selfs al word dit gedoen.
Die liefde vir gurmukhs is van onskatbare waarde en dit kan nie teen enige prys gekoop word nie.
Die weg van gurmukh is duidelik en duidelik; dit kan nie deur enigiemand gesubsumeer en verdryf word nie.
Die woorde van gurmukhs is standvastig; saam met hulle kwyt 'n mens nektar deur hartstogte en vleeslike begeertes uit te wis.
Deur plesiervrugte te bereik, het gurmukhs al die vrugte ontvang.
Deur die pragtige kleur van die Here aan te trek, het hulle die genot van al die kleure geniet.
Om saam te smelt in die geur (van toewyding) maak hulle almal geurig.
Hulle het versadig met die genot van nektar en nou voel hulle asof hulle al die smaak gehad het.
Deur hul bewussyn in die Woord saam te voeg, het hulle een geword met die ongestoorde melodie.
Nou word hulle gestabiliseer in hul innerlike self en hul verstand wonder nie nou in al die tien rigtings nie.