وارن بھائی گرداس جی

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

یک اوانکار، انرژی اولیه، از طریق فیض واعظ الهی تحقق یافت

ਪਉੜੀ ੧

ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੰਕਾਰ ਆਪਿ ਉਪਾਇਆ ।

اکانکار، لرها پس از هیچ کس، گورمخ (برای آزاد کردن جهان) را ایجاد کردند.

ਓਅੰਕਾਰਿ ਅਕਾਰੁ ਪਰਗਟੀ ਆਇਆ ।

آنکار که اشکالی را به خود می گیرد آشکار شده است.

ਪੰਚ ਤਤ ਵਿਸਤਾਰੁ ਚਲਤੁ ਰਚਾਇਆ ।

با گسترش (و ترکیب) از پنج عنصر این جهان ایجاد شده است.

ਖਾਣੀ ਬਾਣੀ ਚਾਰਿ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ।

چهار معدن زندگی و چهار سخنرانی (پارا، پسیانتی، مدیاما، وایخاری) ایجاد شده است.

ਕੁਦਰਤਿ ਅਗਮ ਅਪਾਰੁ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ।

شاهکارهای سرگرمی او غیرقابل دسترس و نامحدود است. افراط و تفریط آنها دست نیافتنی است.

ਸਚੁ ਨਾਉ ਕਰਤਾਰ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ।੧।

نام آن خالق حقیقت است و او همیشه در حقیقت غوطه ور است.

ਪਉੜੀ ੨

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜੂਨਿ ਫੇਰਿ ਫਿਰਾਇਆ ।

ارواح بی ثمر در هشتاد و چهار لک گونه های حیات سرگردانند.

ਮਾਣਸ ਜਨਮੁ ਦੁਲੰਭੁ ਕਰਮੀ ਪਾਇਆ ।

بدن انسان کمیاب به دلیل اعمال نیک به دست آمده است.

ਉਤਮੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ।

با حرکت در بزرگترین مسیر گروگرا، خود نفس را از دست داده است.

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਰਹਰਾਸਿ ਪੈਰੀਂ ਪਾਇਆ ।

حفظ نظم و انضباط جماعت مقدس به پای (گورو) افتاده است.

ਨਾਮੁ ਦਾਨੁ ਇਸਨਾਨੁ ਸਚੁ ਦਿੜਾਇਆ ।

گورمخ ها نام رب و صدقه و وضو و سلوک راستین را استوار برگزیده اند.

ਸਬਦੁ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣੁ ਭਾਣਾ ਭਾਇਆ ।੨।

مرد آگاهی خود را در کلام ادغام کرده و اراده خداوند را پذیرفته است.

ਪਉੜੀ ੩

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੁ ਗੁਰ ਸਮਝਾਇਆ ।

گورموک که توسط گورو آموزش داده می شود به خوبی آموزش دیده و آگاه است.

ਮਿਹਮਾਣੀ ਮਿਹਮਾਣੁ ਮਜਲਸਿ ਆਇਆ ।

می فهمد که مهمان به مجلس این دنیا آمده است.

ਖਾਵਾਲੇ ਸੋ ਖਾਣੁ ਪੀਐ ਪੀਆਇਆ ।

از آنچه خداوند عطا کرده می خورد و می نوشد.

ਕਰੈ ਨ ਗਰਬੁ ਗੁਮਾਣੁ ਹਸੈ ਹਸਾਇਆ ।

گورمخ مغرور نیست و در شادی خداوند احساس خوشبختی می کند.

ਪਾਹੁਨੜਾ ਪਰਵਾਣੁ ਕਾਜੁ ਸੁਹਾਇਆ ।

فقط آن مهمان در بارگاه خداوندی پذیرفته می شود که به عنوان یک مهمان خوب در اینجا زندگی کرده است.

ਮਜਲਸ ਕਰਿ ਹੈਰਾਣੁ ਉਠਿ ਸਿਧਾਇਆ ।੩।

او بی‌صدا از اینجا حرکت می‌کند و باعث می‌شود که کل مجمع شگفت‌انگیز باشد (چون دیگران برای ترک این دنیا احساس سختی می‌کنند).

ਪਉੜੀ ੪

ਗੋਇਲੜਾ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੀਐ ।

گورمخ این دنیا را محل استراحت چند روزه می داند.

ਮੰਝੀ ਲੈ ਮਿਹਵਾਰਿ ਚੋਜ ਵਿਡਾਣੀਐ ।

در اینجا با کمک ثروت انواع ورزش ها و شاهکارها اجرا می شود.

ਵਰਸੈ ਨਿਝਰ ਧਾਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵਾਣੀਐ ।

در همین دنیا برای گورمخ ها باران بی وقفه شهد می بارد.

ਵੰਝੁਲੀਐ ਝੀਗਾਰਿ ਮਜਲਸਿ ਮਾਣੀਐ ।

با نوای فلوت (آهنگ نخورده) از لذت مجلس لذت می برند.

ਗਾਵਣਿ ਮਾਝ ਮਲਾਰਿ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੀਐ ।

افراد آموزش دیده و آگاه در اینجا آهنگ های ماجه و ملحر را می خوانند یعنی از حال لذت می برند.

ਹਉਮੈ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿ ਆਣੀਐ ।

آنها نفس خود را از دست می دهند و ذهن خود را کنترل می کنند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ਸਚਿ ਸਿਞਾਣੀਐ ।੪।

گورموک با تأمل در کلمه، حقیقت را شناسایی می کند.

ਪਉੜੀ ੫

ਵਾਟ ਵਟਾਊ ਰਾਤਿ ਸਰਾਈਂ ਵਸਿਆ ।

مسافری در راه در مسافرخانه ای توقف کرد.

ਉਠ ਚਲਿਆ ਪਰਭਾਤਿ ਮਾਰਗਿ ਦਸਿਆ ।

سپس در مسیر گفته شده به جلو حرکت کرد.

ਨਾਹਿ ਪਰਾਈ ਤਾਤਿ ਨ ਚਿਤਿ ਰਹਸਿਆ ।

نه به کسی حسادت می‌کرد و نه شیفته کسی می‌شد.

ਮੁਏ ਨ ਪੁਛੈ ਜਾਤਿ ਵਿਵਾਹਿ ਨ ਹਸਿਆ ।

او نه از کاست (هویت) هیچ فرد در حال مرگی پرسید و نه از دیدن مراسم ازدواج و غیره احساس لذت کرد.

ਦਾਤਾ ਕਰੇ ਜੁ ਦਾਤਿ ਨ ਭੁਖਾ ਤਸਿਆ ।

او با خوشحالی هدایای خداوند را می پذیرفت و هرگز گرسنه و تشنه نمی ماند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਿਮਰਣੁ ਵਾਤਿ ਕਵਲੁ ਵਿਗਸਿਆ ।੫।

صورت نیلوفر گورمخ به دلیل ذکر مستمر پروردگار همیشه در شکوفه می ماند.

ਪਉੜੀ ੬

ਦੀਵਾਲੀ ਦੀ ਰਾਤਿ ਦੀਵੇ ਬਾਲੀਅਨਿ ।

لامپ ها در شب جشن دیوالی روشن می شوند.

ਤਾਰੇ ਜਾਤਿ ਸਨਾਤਿ ਅੰਬਰਿ ਭਾਲੀਅਨਿ ।

ستارگان با انواع مختلف در آسمان ظاهر می شوند.

ਫੁਲਾਂ ਦੀ ਬਾਗਾਤਿ ਚੁਣਿ ਚੁਣਿ ਚਾਲੀਅਨਿ ।

در باغ‌ها گل‌هایی وجود دارد که به‌طور انتخابی چیده می‌شوند.

ਤੀਰਥਿ ਜਾਤੀ ਜਾਤਿ ਨੈਣ ਨਿਹਾਲੀਅਨਿ ।

زائرانی که به مراکز زیارتی می روند نیز دیده می شوند.

ਹਰਿ ਚੰਦਉਰੀ ਝਾਤਿ ਵਸਾਇ ਉਚਾਲੀਅਨਿ ।

زیستگاه های خیالی به وجود آمده و ناپدید شده اند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲ ਦਾਤਿ ਸਬਦਿ ਸਮ੍ਹਾਲੀਅਨਿ ।੬।

همه اینها لحظه ای هستند، اما گورمخ ها به کمک کلمه، هدیه میوه لذت را تغذیه می کنند.

ਪਉੜੀ ੭

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨਿ ਪਰਗਾਸੁ ਗੁਰਿ ਉਪਦੇਸਿਆ ।

گورموک هایی که از آموزه های گورو استقبال خوبی کرده اند، ذهن خود را روشن کرده اند.

ਪੇਈਅੜੈ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ਮਿਟੈ ਅੰਦੇਸਿਆ ।

آنها فهمیده اند که دنیا مانند خانه والدین است. یکی باید یک روز از اینجا برود و از این رو تمام شک های آنها برطرف شده است.

ਆਸਾ ਵਿਚਿ ਨਿਰਾਸੁ ਗਿਆਨੁ ਅਵੇਸਿਆ ।

آن‌ها در میان امیدها بی‌تفاوت مانده‌اند و همچنان درگیر دانش هستند.

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਰਹਰਾਸਿ ਸਬਦਿ ਸੰਦੇਸਿਆ ।

آنها پیام کلام را مطابق با رفتار جماعت مقدس پخش کردند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸ ਮਤਿ ਪਰਵੇਸਿਆ ।

این عقیده که آنها بندگان بندگان خداوند هستند، ریشه عمیقی در حکمت گورمخ ها دارد.

ਸਿਮਰਣ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਦੇਸ ਵਿਦੇਸਿਆ ।੭।

در هر جای کشور و خارج از کشور با هر دم و بازدم خدا را یاد می کنند.

ਪਉੜੀ ੮

ਨਦੀ ਨਾਵ ਸੰਜੋਗੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਆ ।

همانطور که در یک قایق به احتمال زیاد بسیاری از افراد ناشناخته یکدیگر را ملاقات می کنند، به همین ترتیب موجودات در جهان یکدیگر را ملاقات می کنند.

ਸੁਹਣੇ ਅੰਦਰਿ ਭੋਗੁ ਰਾਜੁ ਕਮਾਇਆ ।

دنیا چنان است که گویی بر پادشاهی حکومت می کند و در خواب از خوشی ها بهره می برد.

ਕਦੇ ਹਰਖੁ ਕਦੇ ਸੋਗੁ ਤਰਵਰ ਛਾਇਆ ।

اینجا شادی و رنج مانند سایه درخت است.

ਕਟੈ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਨ ਆਪੁ ਗਣਾਇਆ ।

در اینجا او در واقع بیماری نفسانی را که خود را مورد توجه قرار نداده است، از بین برده است.

ਘਰ ਹੀ ਅੰਦਰਿ ਜੋਗੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ।

گورموک شدن، حتی در خانه بودن فرد به اتحاد (با پروردگار) می رسد.

ਹੋਵਣਹਾਰ ਸੁ ਹੋਗੁ ਗੁਰ ਸਮਝਾਇਆ ।੮।

گورو به او فهماند که نمی توان از سرنوشت جلوگیری کرد (بنابراین شخص بدون نگرانی باید به انجام کارهای خود ادامه دهد).

ਪਉੜੀ ੯

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਧੂ ਸੰਗੁ ਚਲਣੁ ਜਾਣਿਆ ।

گورمخ ها فن زندگی را در جماعت مقدس آموخته اند.

ਚੇਤਿ ਬਸੰਤ ਸੁਰੰਗੁ ਸਭ ਰੰਗ ਮਾਣਿਆ ।

آنها آگاهانه از لذت فصل بهار زندگی لذت برده اند.

ਸਾਵਣ ਲਹਰਿ ਤਰੰਗ ਨੀਰੁ ਨੀਵਾਣਿਆ ।

آنها مانند آب فصل باران (ساوان) شادی می کنند، اما همچنان (گورمخ ها) آب امیدها و آرزوها را پایین و پایین کرده اند.

ਸਜਣ ਮੇਲੁ ਸੁ ਢੰਗ ਚੋਜ ਵਿਡਾਣਿਆ ।

ملاقات با چنین افرادی فوق العاده لذت بخش است.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਨਿਪੰਗੁ ਦਰਿ ਪਰਵਾਣਿਆ ।

آنها راه گورمخ ها خالی از منجلاب است و در بارگاه پروردگار پذیرفته شده است.

ਗੁਰਮਤਿ ਮੇਲੁ ਅਭੰਗੁ ਸਤਿ ਸੁਹਾਣਿਆ ।੯।

ملاقات از طریق خرد گورو بدون مانع، واقعی و لذت بخش است.

ਪਉੜੀ ੧੦

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਫਲ ਜਨੰਮੁ ਜਗਿ ਵਿਚਿ ਆਇਆ ।

ولادت گورمخ و آمدنش به دنیا مبارک.

ਗੁਰਮਤਿ ਪੂਰ ਕਰੰਮ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ।

مطابق با حکمت گورو، او نفس خود را حذف می کند و اعمال (فضیلت) را انجام می دهد.

ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਕਰਿ ਕੰਮੁ ਸੁਖ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ।

او تحت کنترل عشق به کار و فداکاری عاشقانه کار می کند و میوه لذت (زندگی) را دریافت می کند.

ਗੁਰ ਉਪਦੇਸੁ ਅਗੰਮੁ ਰਿਦੈ ਵਸਾਇਆ ।

آموزه های دست نیافتنی گورو که او در قلب خود می پذیرد.

ਧੀਰਜੁ ਧੁਜਾ ਧਰੰਮੁ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇਆ ।

بالا نگه داشتن پرچم بردباری و دارما، فطری او می شود.

ਸਹੈ ਨ ਦੂਖ ਸਹੰਮੁ ਭਾਣਾ ਭਾਇਆ ।੧੦।

او در برابر اراده خداوند تعظیم می کند و هرگز دچار ترس و اندوه نمی شود.

ਪਉੜੀ ੧੧

ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੁਰਲਭ ਦੇਹ ਅਉਸਰੁ ਜਾਣਦੇ ।

گورمخ ها (خیلی خوب) می دانند که تولد انسان فرصتی نادر است.

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਅਸਨੇਹ ਸਭ ਰੰਗ ਮਾਣਦੇ ।

به همین دلیل است که آنها عشق به جماعت مقدس را پرورش می دهند و از همه لذت ها لذت می برند.

ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵਲੇਹ ਆਖਿ ਵਖਾਣਦੇ ।

آنها پس از ادغام آگاهی خود در کلمه صحبت می کنند.

ਦੇਹੀ ਵਿਚਿ ਬਿਦੇਹ ਸਚੁ ਸਿਞਾਣਦੇ ।

آنها در حالی که در بدن زندگی می کنند بی جسم می شوند و حقیقت را شناسایی می کنند.

ਦੁਬਿਧਾ ਓਹੁ ਨ ਏਹੁ ਇਕੁ ਪਛਾਣਦੇ ।

آنها این و آن دوراهی ندارند و فقط یک پروردگار را می شناسند.

ਚਾਰਿ ਦਿਹਾੜੇ ਥੇਹੁ ਮਨ ਵਿਚਿ ਆਣਦੇ ।੧੧।

آنها در دل می دانند که در مدت کوتاهی این دنیا به تپه ای (خاک) تبدیل می شود و از این رو هیچ دلبستگی به آن پیدا نمی کنند.

ਪਉੜੀ ੧੨

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਵਿਰਲਾ ਆਇਆ ।

به ندرت یک گورمخ خیرخواه می آید که به دیگران خدمت کند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਪਾਇ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ।

گورمخ نفس را رها می کند و ثمره لذت را دریافت می کند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਖੀ ਸਬਦਿ ਸਿਖਿ ਸੁਣਾਇਆ ।

فقط گورموک داستان (عظمت) کلمه را برای شاگردان (گورو) بازگو می کند و هرگز ادعا نمی کند که چیزی را مانند خود می گوید.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦ ਵੀਚਾਰਿ ਸਚੁ ਕਮਾਇਆ ।

گورموک که عمیقاً در مورد کلام فکر می کند، حقیقت را در زندگی خود تمرین می کند.

ਸਚੁ ਰਿਦੈ ਮੁਹਿ ਸਚੁ ਸਚਿ ਸੁਹਾਇਆ ।

او حقیقت را دوست دارد که در قلب او و همچنین گفتار او جای دارد.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਵਾਰਿ ਜਗਤੁ ਤਰਾਇਆ ।੧੨।

چنین گورموکی نه تنها زندگی خود را صیقل می دهد، بلکه تمام دنیا را نیز فرا می گیرد.

ਪਉੜੀ ੧੩

ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਆਪੁ ਪਛਾਣਿਆ ।

گورموک نفس خود را از دست می دهد و خود را شناسایی می کند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਤਿ ਸੰਤੋਖੁ ਸਹਜਿ ਸਮਾਣਿਆ ।

گورموک از طریق حقیقت و قناعت وارد طبیعت ذاتی خود می شود.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਧੀਰਜੁ ਧਰਮੁ ਦਇਆ ਸੁਖੁ ਮਾਣਿਆ ।

گورمخ به تنهایی از لذت های واقعی بردباری، دارما و شفقت بهره می برد.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਰਥੁ ਵੀਚਾਰਿ ਸਬਦੁ ਵਖਾਣਿਆ ।

گورمخ ها ابتدا اهمیت کلمات را به خوبی درک می کنند و تنها پس از آن آنها را به زبان می آورند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਂਦੇ ਤਾਣ ਰਹੈ ਨਿਤਾਣਿਆ ।

گورموک ها اگرچه قدرتمند هستند، اما همیشه خود را ضعیف و متواضع می دانند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਦਰਗਹ ਮਾਣੁ ਹੋਇ ਨਿਮਾਣਿਆ ।੧੩।

چون گورمخ ها مؤدب هستند در بارگاه پروردگار احترام می گیرند.

ਪਉੜੀ ੧੪

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਵਾਰਿ ਦਰਗਹ ਚਲਿਆ ।

گذراندن این عمر پربار گورموک به دنیای دیگر می رود.

ਸਚੀ ਦਰਗਹ ਜਾਇ ਸਚਾ ਪਿੜੁ ਮਲਿਆ ।

آنجا در دادگاه واقعی (خداوند) او جایگاه واقعی خود را می گیرد.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਭੋਜਨੁ ਭਾਉ ਚਾਉ ਅਲਲਿਆ ।

پذیرایی از گورمخ عشق است و لذت او خالی از عشوه گری.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਹਚਲੁ ਚਿਤੁ ਨ ਹਲੈ ਹਲਿਆ ।

گورمخ دلی آرام دارد و حتی در فراز و نشیب ها ثابت قدم می ماند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਅਲਾਉ ਭਲੀ ਹੂੰ ਭਲਿਆ ।

او حقیقت و نیکی را می گوید.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦੇ ਜਾਨਿ ਆਵਨਿ ਘਲਿਆ ।੧੪।

فقط گورمخ ها به بارگاه پروردگار خوانده می شوند و تنها زمانی به دنیا می آیند که خداوند آنها را بفرستد.

ਪਉੜੀ ੧੫

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਧਿ ਅਸਾਧੁ ਸਾਧੁ ਵਖਾਣੀਐ ।

گورمخ حل نشدنی را انجام می دهد و از این رو سادو نامیده می شود.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਧਿ ਬਿਬੇਕ ਬਿਬੇਕੀ ਜਾਣੀਐ ।

گورمخ چنین حکمتی دارد که شایستگی جدا کردن آب از شیر را دارد. از این رو او را حکیم می نامند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਭਗਤੁ ਪਛਾਣੀਐ ।

عبادت گورمخ عبادت محبت آمیز است.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੁ ਗਿਆਨੀ ਬਾਣੀਐ ।

از آنجایی که گورمخ ها به علم الهی می رسند، آنها را عالم (جنانی) می نامند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੂਰਣ ਮਤਿ ਸਬਦਿ ਨੀਸਾਣੀਐ ।

گورمخها حکمت را به طور کامل توسط کلمه مهر و نشانه گذاری شده است.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਉੜੀ ਪਤਿ ਪਿਰਮ ਰਸੁ ਮਾਣੀਐ ।੧੫।

گورمخ با بالا رفتن از پله های درود، از محبت پروردگار عزیز لذت می برد.

ਪਉੜੀ ੧੬

ਸਚੁ ਨਾਉ ਕਰਤਾਰੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ।

نام واقعی پروردگار خالق از گورمخها دریافت شده است.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਓਅੰਕਾਰ ਸਬਦਿ ਧਿਆਈਐ ।

در میان گورمخها، کلمه اوانکار به یادگار مانده است.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੁ ਸਦਾ ਲਿਵ ਲਾਈਐ ।

در میان گورمخ ها کلام در آن تأمل می شود و شعور در آن آمیخته می شود.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਅਚਾਰੁ ਸਚੁ ਕਮਾਈਐ ।

با زندگی صادقانه گورمخ ها، حقیقت در زندگی محقق می شود.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ਸਹਜਿ ਸਮਾਈਐ ।

گورمخ آن دریچه رهایی است که از طریق آن شخص به طور خودکار وارد طبیعت ذاتی خود (خود الهی) می شود.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ਨ ਪਛੋਤਾਈਐ ।੧੬।

او از گورمخ ها به نام (خداوند) به دست می آید و در نهایت توبه نمی کند.

ਪਉੜੀ ੧੭

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਰਸੁ ਪਰਸਿ ਪਾਰਸੁ ਹੋਈਐ ।

دست زدن به سنگ فیلسوف به شکل گورمخ، خود سنگ فیلسوف می شود.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਅਪਰਸੁ ਦਰਸੁ ਅਲੋਈਐ ।

تنها با نگاهی اجمالی به گورمخ، همه هوس های شیطانی غیر قابل لمس می شوند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬ੍ਰਹਮ ਧਿਆਨੁ ਦੁਬਿਧਾ ਖੋਈਐ ।

تعمق در پروردگار در میان گورمخ ها، دوگانگی را از دست می دهد.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰ ਧਨ ਰੂਪ ਨਿੰਦ ਨ ਗੋਈਐ ।

در جمع گورمخ ها نه مال و زیبایی ظاهری دیگران دیده می شود و نه غیبت می شود.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਉ ਸਬਦੁ ਵਿਲੋਈਐ ।

در جمع گورمخها فقط شهد نام به صورت ورد می جوشد و جوهر حاصل می شود.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਸਦਾ ਜਾਇ ਅੰਤ ਨ ਰੋਈਐ ।੧੭।

در جمع گورمخها، جیوا (خود) سرانجام شاد می شود و ناله و گریه نمی کند.

ਪਉੜੀ ੧੮

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਡਿਤੁ ਹੋਇ ਜਗੁ ਪਰਬੋਧੀਐ ।

گورمخ به عنوان یک فرد دانا، علم را به جهان منتقل می کند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਅੰਦਰੁ ਸੋਧੀਐ ।

گورمخ ها با از دست دادن نفس خود، باطن خود را تطهیر می کنند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਨ ਕਾਮੁ ਕਰੋਧੀਐ ।

گورمخ ها حق و قناعت را می پذیرند و دچار شهوت و خشم نمی شوند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੈ ਨਿਰਵੈਰੁ ਨ ਵੈਰ ਵਿਰੋਧੀਐ ।

گورمخ ها با هیچکس دشمنی و مخالفتی ندارند.

ਚਹੁ ਵਰਨਾ ਉਪਦੇਸੁ ਸਹਜਿ ਸਮੋਧੀਐ ।

با موعظه به هر چهار وارنا، گورمخ ها در برابری ادغام می شوند.

ਧੰਨੁ ਜਣੇਦੀ ਮਾਉ ਜੋਧਾ ਜੋਧੀਐ ।੧੮।

خوشا به حال مادر گورمخى که او را به دنیا آورده است و گورمخ بهترین در میان رزمندگان است.

ਪਉੜੀ ੧੯

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਤਿਗੁਰ ਵਾਹੁ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀਐ ।

گورمخ خداوند شگفت انگیز را به شکل مداحی می کند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਿਫਤਿ ਸਲਾਹ ਸਚੀ ਪਤਿਸਾਹੀਐ ।

گورمخ ها دارای پادشاهی واقعی ستایش های خدا هستند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਸਨਾਹੁ ਦਾਦਿ ਇਲਾਹੀਐ ।

گورمخ ها زره حقیقت دارند که خداوند به آنها هدیه داده است.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਾਡੀ ਰਾਹੁ ਸਚੁ ਨਿਬਾਹੀਐ ।

برای گورمخ ها فقط شاهراه زیبای حقیقت مهیا شده است.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਤਿ ਅਗਾਹੁ ਗਾਹਣਿ ਗਾਹੀਐ ।

خرد آنها غیرقابل درک است و برای رسیدن به آن گیج می شود.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੇਪਰਵਾਹੁ ਨ ਬੇਪਰਵਾਹੀਐ ।੧੯।

گورمخ در دنیا بی خیال است اما نسبت به پروردگار چنین نیست.

ਪਉੜੀ ੨੦

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੂਰਾ ਤੋਲੁ ਨ ਤੋਲਣਿ ਤੋਲੀਐ ।

گورمخ کامل است. او را در هیچ ترازوی نمی توان سنجید.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੂਰਾ ਬੋਲੁ ਨ ਬੋਲਣਿ ਬੋਲੀਐ ।

هر سخن گورمخ درست و کامل می شود و در مورد او چیزی نمی توان گفت.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਤਿ ਅਡੋਲ ਨ ਡੋਲਣਿ ਡੋਲੀਐ ।

حكمت گورمخها پايدار است و اگر هم بشود از بين نمي رود.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਿਰਮੁ ਅਮੋਲੁ ਨ ਮੋਲਣਿ ਮੋਲੀਐ ।

عشق گورمخ ها بسیار ارزشمند است و به هر قیمتی نمی توان آن را خرید.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਨਿਰੋਲੁ ਨ ਰੋਲਣਿ ਰੋਲੀਐ ।

راه گورمخ روشن و مشخص است; هیچ کس نمی تواند آن را جمع و از بین ببرد.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਅਲੋਲੁ ਪੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਝੋਲੀਐ ।੨੦।

سخنان گورمخ ها ثابت است; همراه با آنها با از بین بردن هوس ها و امیال نفسانی، شهد می ریزد.

ਪਉੜੀ ੨੧

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲ ਪਾਇ ਸਭ ਫਲ ਪਾਇਆ ।

گورمخ ها با رسیدن به میوه های لذت بخش، همه میوه ها را دریافت کرده اند.

ਰੰਗ ਸੁਰੰਗ ਚੜ੍ਹਾਇ ਸਭ ਰੰਗ ਲਾਇਆ ।

با پوشیدن رنگ زیبای خداوند از لذت همه رنگ ها لذت برده اند.

ਗੰਧ ਸੁਗੰਧਿ ਸਮਾਇ ਬੋਹਿ ਬੁਹਾਇਆ ।

در هم آمیختن در رایحه (عبودیت) همه را خوشبو می کنند.

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸ ਤ੍ਰਿਪਤਾਇ ਸਭ ਰਸ ਆਇਆ ।

از لذت شهد سیر شده‌اند و حالا احساس می‌کنند که این همه ذوق را داشته‌اند.

ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ਅਨਹਦ ਵਾਇਆ ।

با ادغام آگاهی خود در کلمه، آنها با ملودی نخورده یکی شده اند.

ਨਿਜ ਘਰਿ ਨਿਹਚਲ ਜਾਇ ਦਹ ਦਿਸ ਧਾਇਆ ।੨੧।੧੯। ਉਨੀ ।

اکنون آنها در درون خود تثبیت می شوند و ذهن آنها اکنون در تمام ده جهت متحیر نمی شود.