ஒரு ஓங்கர், முதன்மையான ஆற்றல், தெய்வீக போதகரின் அருளால் உணர்ந்தார்
எகங்கர், எவருக்கும் இரண்டாவதாக இல்லை, குர்முகை (உலகத்தை விடுவிக்க) உருவாக்கினார்.
அந்த ஓங்கர் வடிவங்களை எடுத்துக்கொள்வது வெளிப்படையாகிவிட்டது.
ஐந்து கூறுகளின் நீட்டிப்பு (மற்றும் கலவை) மூலம் இந்த உலகம் உருவாக்கப்பட்டது.
வாழ்க்கையின் நான்கு சுரங்கங்களும், நான்கு பேச்சுகளும் (பரா, பஸ்யந்தி, மத்யமா, வைகரி) உருவாக்கப்பட்டுள்ளன.
அவரது கேளிக்கைகளின் சாதனைகள் அணுக முடியாதவை மற்றும் வரம்பற்றவை; அவர்களின் உச்சநிலைகள் அடைய முடியாதவை.
அந்த படைப்பாளியின் பெயர் சத்தியம் மற்றும் அவர் எப்போதும் சத்தியத்தில் மூழ்கி இருக்கிறார்.
எண்பத்து நான்கு இலட்சம் உயிர் இனங்களில் ஆன்மாக்கள் பலனற்று அலைகின்றன.
அறச் செயல்களால் அரிய மனித உடல் கிடைத்தது.
குருவின் மகத்தான பாதையில் செல்லும் போது சுயம் தன் அகங்காரத்தை இழந்துவிட்டது.
புனித சபையின் ஒழுக்கத்தைப் பேணுவது (குருவின்) காலில் விழும் நிலைக்கு வந்துவிட்டது.
குர்முகர்கள் இறைவனின் பெயரையும், தொண்டுகளையும், துறவு மற்றும் உண்மை நடத்தையையும் உறுதியாக ஏற்றுக்கொண்டனர்.
மனிதன் தனது உணர்வை வார்த்தையில் இணைத்து, இறைவனின் விருப்பத்தை ஏற்றுக்கொண்டான்.
குருவால் கற்பிக்கப்படும் குர்முகம் நன்கு பயிற்றுவிக்கப்பட்டு அறிவு மிக்கது.
தான் இவ்வுலகின் பேரவைக்கு விருந்தினராக வந்திருப்பதை புரிந்து கொள்கிறார்.
இறைவன் அருளியதை உண்கிறான், பருகுகிறான்.
குருமுகன் ஆணவம் கொள்ளாதவன், இறைவன் கொடுத்த மகிழ்ச்சியில் மகிழ்ச்சி அடைகிறான்.
அந்த விருந்தாளிதான் இங்கு நல்ல விருந்தாளியாக வாழ்ந்த இறைவனின் அரசவையில் ஏற்றுக்கொள்ளப்படுகிறார்.
அவர் அமைதியாக இங்கிருந்து நகர்ந்து, மொத்த சபையையும் அதிசயிக்க வைக்கிறார் (மற்றவர்கள் இந்த உலகத்தை விட்டு வெளியேறுவது மிகவும் கடினம் என்பதால்).
குர்முக் இந்த உலகத்தை சில நாட்கள் ஓய்வெடுக்கும் இடமாக அறிவார்.
இங்கே செல்வத்தின் உதவியுடன் பல வகையான விளையாட்டுகள் மற்றும் சாதனைகள் இயற்றப்படுகின்றன.
இந்த உலகத்திலேயே, குருமுகர்களுக்காக அமிர்தத்தின் இடைவிடாத மழை பெய்து கொண்டே இருக்கிறது.
புல்லாங்குழலின் டியூனில் (அடங்காத மெல்லிசை) அவர்கள் கூட்டத்தின் மகிழ்ச்சியை அனுபவித்துக்கொண்டே செல்கிறார்கள்.
நன்கு பயிற்சி பெற்ற மற்றும் அறிவுள்ள நபர்கள் இங்கு மஜ் மற்றும் மல்ஹர் இசையை பாடுகிறார்கள், அதாவது அவர்கள் நிகழ்காலத்தை அனுபவிக்கிறார்கள்.
அவர்கள் தங்கள் ஈகோவை இழந்து தங்கள் மனதைக் கட்டுப்படுத்துகிறார்கள்.
வார்த்தையைச் சிந்தித்து, குர்முக் உண்மையை அடையாளம் காட்டுகிறார்.
ஒரு வழிப்போக்கன், வழியில் ஒரு விடுதியில் தங்கினான்.
பிறகு சொன்ன பாதையில் முன்னேறினான்.
அவர் யாரிடமும் பொறாமை கொள்ளவில்லை, யாரிடமும் மோகம் கொள்ளவில்லை.
அவர் எந்த ஒரு இறக்கும் நபரின் சாதியை (அடையாளம்) கேட்கவில்லை அல்லது திருமண சடங்குகள் போன்றவற்றைக் கண்டு மகிழ்ச்சியடையவில்லை.
அவர் மகிழ்ச்சியுடன் இறைவனின் பரிசுகளை ஏற்றுக்கொண்டார், பசியோ தாகமோ இருந்ததில்லை.
இறைவனை தொடர்ந்து நினைவு செய்வதால் குருமுகனின் தாமரை முகம் எப்போதும் மலரும்.
தீபாவளி பண்டிகையின் இரவில் விளக்குகள் ஏற்றப்படுகின்றன;
பல்வேறு வகையான நட்சத்திரங்கள் வானத்தில் தோன்றும்;
தோட்டங்களில் பூக்கள் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு பறிக்கப்படுகின்றன;
புனித தலங்களுக்கு செல்லும் பக்தர்களும் காணப்படுகின்றனர்.
கற்பனையான வாழ்விடங்கள் தோன்றி மறைந்து வருகின்றன.
இவை அனைத்தும் தற்காலிகமானவை, ஆனால் குர்முகிகள் வார்த்தையின் உதவியுடன் இன்பப் பலனைப் பரிசாக வளர்க்கிறார்கள்.
குருவின் உபதேசத்தால் நன்மதிப்பைப் பெற்ற குருமுகர்கள் மனம் தெளிவு பெற்றனர்.
உலகம் பெற்றோர் வீடு போன்றது என்பதை அவர்கள் புரிந்து கொண்டுள்ளனர்; இங்கிருந்து ஒரு நாள் செல்ல வேண்டும், எனவே அவர்களின் சந்தேகங்கள் அனைத்தும் நீக்கப்பட்டன.
நம்பிக்கைகளுக்கு மத்தியில் அவர்கள் தொடர்பில்லாதவர்களாகவும், அறிவின் மீது சுமத்தப்பட்டவர்களாகவும் இருக்கிறார்கள்.
அவர்கள் பரிசுத்த சபையின் நடத்தைக்கு ஏற்ப வார்த்தையின் செய்தியைப் பரப்புகிறார்கள்.
அவர்கள் இறைவனின் அடியார்கள் என்ற எண்ணம் குருமுகர்களின் ஞானத்தில் ஆழமாக வேரூன்றியிருக்கிறது.
அவர்கள் நாட்டிலும் வெளிநாட்டிலும் எங்கிருந்தாலும் ஒவ்வொரு மூச்சை உள்ளிழுக்கும்போதும், வெளிவிடும்போதும் கடவுளை நினைவு செய்கிறார்கள்.
ஒரு படகில் ஒருவரையொருவர் அறியாத மனிதர்கள் ஒருவரையொருவர் சந்திப்பது போல, உலகில் உள்ள உயிரினங்கள் ஒருவரையொருவர் சந்திக்கின்றன.
ஒரு ராஜ்ஜியத்தை ஆள்வது மற்றும் ஒரு கனவில் சுகங்களை அனுபவிப்பது போன்றது உலகம்.
இங்கு இன்பமும் துன்பமும் மரத்தின் நிழல் போன்றது.
இங்கே உண்மையில் அவர் தன்னை கவனிக்க வைக்காத ஈகோ என்ற நோயை அழித்துவிட்டார்.
குர்முக் ஆவதால், தனிமனிதன் தன் வீட்டில் இருந்தாலும் (இறைவனுடன்) ஐக்கியத்தை அடைகிறான்.
விதியைத் தவிர்க்க முடியாது என்பதை குரு அவருக்குப் புரியவைத்துள்ளார் (எனவே ஒருவர் கவலைப்படாமல் தனது வேலையைச் செய்ய வேண்டும்).
குர்முகர்கள் புனித சபையில் வாழ்க்கையின் நுட்பத்தைக் கற்றுக்கொண்டனர்.
அவர்கள் வாழ்வின் வசந்த காலத்தின் மகிழ்ச்சியை உணர்வுபூர்வமாக அனுபவித்திருக்கிறார்கள்.
அவர்கள் மழைக்காலத்தின் (சவான்) தண்ணீரைப் போல உற்சாகமாக இருக்கிறார்கள், ஆனால் இன்னும் அவர்கள் (குர்முக்குகள்) நம்பிக்கைகள் மற்றும் ஆசைகளின் தண்ணீரை கீழே இறங்கச் செய்தார்கள்.
அத்தகைய நபர்களை சந்திப்பது மிகவும் மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது.
அவர்கள் குருமுகர்களின் வழி சேறு இல்லாதது மற்றும் இறைவனின் அவையில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது.
குருவின் ஞானத்தின் மூலம் ஒரு சந்திப்பு தடையற்றது, உண்மை மற்றும் மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது.
பிளெஸ்ட் என்பது ஒரு குர்முக்கின் பிறப்பு மற்றும் அவர் இந்த உலகத்திற்கு வருவது.
குருவின் ஞானத்திற்கு இணங்க அவர் தன் அகங்காரத்தை நீக்கி, (அறம் சார்ந்த) செயல்களை நிறைவேற்றுகிறார்.
அவர் வேலையின் மீதான அன்பினாலும், அன்பான பக்தியினாலும் கட்டுப்படுத்தப்பட்டு, இன்பப் பலனை (வாழ்க்கையின்) பெறுகிறார்.
குருவின் அணுக முடியாத போதனைகளை அவர் இதயத்தில் ஏற்றுக்கொள்கிறார்.
சகிப்புத்தன்மை மற்றும் தர்மத்தின் கொடியை உயர்வாக வைத்திருப்பது அவனது பிறவி இயல்பு ஆகும்.
அவர் இறைவனின் விருப்பத்திற்கு முன்னால் தலைவணங்குகிறார், எந்த பயத்தையும் துன்பத்தையும் அனுபவிப்பதில்லை.
மனிதப் பிறப்பே ஒரு அரிய வாய்ப்பு என்பதை குர்முகிகள் (நன்றாக) அறிவார்கள்.
அதனால்தான் அவர்கள் பரிசுத்த சபையின் மீது அன்பை வளர்த்து, எல்லா இன்பங்களையும் அனுபவிக்கிறார்கள்.
அவர்கள் தங்கள் உணர்வை வார்த்தையில் இணைத்த பிறகு பேசுகிறார்கள்.
உடம்பில் வாழும்போதே உடலற்றவர்களாகி உண்மையை அடையாளம் கண்டு கொள்கிறார்கள்.
அவர்களுக்கு இது அல்லது அந்த குழப்பம் இல்லை, ஒரே ஒரு இறைவனை மட்டுமே அவர்கள் அறிவார்கள்.
குறுகிய காலத்தில் இவ்வுலகம் ஒரு மேடாக (பூமியாக) மாறப் போகிறது என்பதை அவர்கள் தங்கள் இதயத்தில் அறிந்திருக்கிறார்கள், அதனால் அவர்கள் அதனுடன் எந்தப் பற்றுதலையும் வளர்த்துக் கொள்ள மாட்டார்கள்.
பிறருக்கு சேவை செய்யும் கருணையுள்ள குருமுகர் அரிதாகவே வருகிறார்.
குர்முக் அகங்காரத்தை கைவிட்டு மகிழ்ச்சியின் பலனைப் பெறுகிறார்.
குர்முக் மட்டுமே (குருவின்) வார்த்தையின் (பெருமையின்) கதையை சீடர்களுக்குக் கூறுகிறார், மேலும் எதையும் தனது சொந்தமாகக் கூறுவதாகக் கூறமாட்டார்.
வார்த்தையின் மீது ஆழ்ந்து சிந்தித்து, ஒரு குர்முக் தனது வாழ்க்கையில் உண்மையைப் பின்பற்றுகிறார்,
அவர் தனது இதயத்திலும் பேச்சிலும் வசிக்கும் உண்மையை விரும்புகிறார்.
அத்தகைய குர்முக் தனது சொந்த வாழ்க்கையை மட்டுமல்ல, முழு உலகத்தையும் பெறுகிறார்.
குர்முகன் தன் அகங்காரத்தை இழந்து தன் சுயத்தை அடையாளப்படுத்துகிறான்.
குர்முக் உண்மை மற்றும் மனநிறைவு மூலம் அவரது உள்ளார்ந்த இயல்புக்குள் நுழைகிறார்.
சகிப்புத்தன்மை, தர்மம் மற்றும் இரக்கத்தின் உண்மையான மகிழ்ச்சியை குர்முக் மட்டுமே அனுபவிக்கிறார்.
குர்முக்குகள் முதலில் வார்த்தைகளின் முக்கியத்துவத்தை நன்கு புரிந்துகொள்கிறார்கள், பின்னர் மட்டுமே அவர்கள் அவற்றைப் பேசுகிறார்கள்.
சக்தி வாய்ந்தவர்களாக இருந்தாலும், குர்முக்குகள் தங்களை எப்போதும் பலவீனமானவர்களாகவும் தாழ்மையுள்ளவர்களாகவும் கருதுகிறார்கள்.
குருமுகர்கள் கண்ணியமாக இருப்பதால், இறைவனின் அவையில் மரியாதை பெறுகிறார்கள்.
இந்த வாழ்க்கையைப் பலனளிக்கக் கழிப்பதன் மூலம் குர்முக் வேறு உலகத்திற்குச் செல்கிறார்.
அங்கு உண்மையான நீதிமன்றத்தில் (ஆண்டவரின்) அவர் தனது உண்மையான இடத்தைப் பெறுகிறார்.
குர்முக்கின் மறுபரிசீலனை காதல் மற்றும் அவரது மகிழ்ச்சி ஊர்சுற்றல் இல்லாதது.
குர்முக் ஒரு அமைதியான இதயம் மற்றும் ஏற்ற தாழ்வுகளில் கூட உறுதியாக இருக்கிறார்.
அவர் உண்மையையும் நல்லதையும் பேசுவார்.
குர்முகிகள் மட்டுமே இறைவனின் நீதிமன்றத்திற்கு அழைக்கப்படுகிறார்கள், இறைவன் அவர்களை அனுப்பும்போதுதான் அவர்கள் உலகிற்கு வருகிறார்கள்.
குர்முக் தீர்க்க முடியாததைச் செய்கிறார், எனவே சாது என்று அழைக்கப்படுகிறார்.
குர்முகுக்கு அத்தகைய ஞானம் உள்ளது, இது பாலில் இருந்து தண்ணீரை பிரிக்கும் திறன் கொண்டது. அதனால்தான் அவர் ஞானி என்று அழைக்கப்படுகிறார்.
குர்முகின் பக்தி என்பது அன்பான பக்தி.
குருமுகர்கள் தெய்வீக அறிவை அடைவதால், அவர்கள் அறிவாளிகள் (ஞானிகள்) என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள்.
குர்முக்குகள் ஞானம் முழுமையாக முத்திரையிடப்பட்டு வார்த்தையால் குறிக்கப்பட்டுள்ளனர்.
உயர்ந்த மரியாதைகளின் படிக்கட்டுகளில் ஏறி, குர்முக் அன்பான இறைவனின் அன்பின் மகிழ்ச்சியை அனுபவிக்கிறார்.
படைப்பாளி இறைவனின் உண்மையான பெயர் குர்முகிகளிடமிருந்து பெறப்பட்டது.
குர்முக்களுக்கு மத்தியில் ஓங்கார் வார்த்தை நினைவுக்கு வருகிறது.
குர்முக்களுக்கு மத்தியில் இந்த வார்த்தை சிந்திக்கப்படுகிறது மற்றும் உணர்வு அதில் இணைக்கப்பட்டுள்ளது,
குர்முகிகளின் உண்மை வாழ்வு வாழ்வதால் வாழ்வில் உண்மை நிறைவேறும்.
குர்முக் என்பது விடுதலையின் கதவு, இதன் மூலம் ஒருவர் தானாகவே தனது உள்ளார்ந்த இயல்புக்குள் (தெய்வீக சுயம்) நுழைகிறார்.
அவர் (இறைவனின்) பெயரின் அடிப்படையானது குர்முக்களிடமிருந்து அடையப்படுகிறது, இறுதியில் ஒருவர் வருந்துவதில்லை.
ஒரு குர்முகின் வடிவில் உள்ள தத்துவஞானியின் கல்லைத் தொடுவது தத்துவஞானிகளின் கல்லாகிறது.
குர்முகின் பார்வையால், அனைத்து தீய உணர்வுகளும் தீண்டத்தகாததாகிவிடும்.
குர்முகிகளுக்கு மத்தியில் இறைவனை தியானிப்பதால் இருமையை இழக்கிறான்.
குர்முகர்களின் சகவாசத்தில் மற்றவர்களின் செல்வமும், உடல் அழகும் தெரிவதில்லை, புறம் பேசுவதும் இல்லை.
குர்முகர்களின் கூட்டுறவில் வார்த்தை வடிவில் உள்ள அமிர்தம்-பெயர் மட்டுமே குழைக்கப்பட்டு சாரம் பெறப்படுகிறது.
குர்முகர்களின் சகவாசத்தில் ஜீவா (சுய) கடைசியில் மகிழ்ச்சியாகி அழுவதில்லை, அழுவதில்லை.
ஒரு அறிவாளியாக, குருமுகன் உலகிற்கு அறிவை வழங்குகிறார்.
தங்கள் அகந்தையை இழந்து, குர்முகர்கள் தங்கள் உள்ளத்தை தூய்மைப்படுத்துகிறார்கள்.
குர்முகர்கள் உண்மையையும் மனநிறைவையும் ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள், காமம் மற்றும் கோபத்தில் ஈடுபடுவதில்லை.
குர்முகிகளுக்கு யாரிடமும் பகை, எதிர்ப்பு கிடையாது.
நான்கு வர்ணங்களுக்கும் உபதேசம் செய்து, குர்முகிகள் சமநிலையில் இணைகிறார்கள்.
அவரைப் பெற்றெடுத்த குர்முக்கின் தாய் பிளெஸ்ட் மற்றும் போர்வீரர்களில் குர்முக் சிறந்தவர்.
குர்முக் அற்புதமான இறைவனை வடிவில் துதிக்கிறார்.
குர்முக்குகள் கடவுளின் புகழின் உண்மையான ராஜ்ஜியத்தைக் கொண்டுள்ளனர்.
குருமுகர்களுக்கு இறைவனால் அருளப்பட்ட சத்திய கவசம் உள்ளது.
குர்முக்குகளுக்கு மட்டுமே சத்தியத்தின் அழகிய நெடுஞ்சாலை தயார் செய்யப்பட்டுள்ளது.
அவர்களின் ஞானம் புரிந்துகொள்ள முடியாதது, அதை அடைய ஒருவர் குழப்பமடைகிறார்.
குர்முக் உலகில் கவலையற்றவர் ஆனால் இறைவனிடம் அப்படி இல்லை.
குர்முக் சரியானது; அவரை எந்த தராசிலும் எடைபோட முடியாது.
குர்முகின் ஒவ்வொரு வார்த்தையும் உண்மையாகவும் சரியானதாகவும் இருக்கும், அவரைப் பற்றி எதுவும் சொல்ல முடியாது.
குர்முகிகளின் ஞானம் நிலையானது, அவ்வாறு செய்தாலும் சீர்குலைந்துவிடாது.
குர்முக்குகளின் அன்பு விலைமதிப்பற்றது, அதை எந்த விலையிலும் வாங்க முடியாது.
குர்முகின் வழி தெளிவானது மற்றும் தனித்துவமானது; அதை யாராலும் அடக்கி கலைக்க முடியாது.
குருமுகர்களின் வார்த்தைகள் உறுதியானவை; அவர்களுடன் சேர்ந்து ஒருவன் உணர்ச்சிகளையும் சரீர ஆசைகளையும் நீக்கி அமிர்தத்தைப் பருகுகிறான்.
இன்பப் பலனை அடைவதன் மூலம் குர்முகிகள் எல்லாப் பலன்களையும் பெற்றுள்ளனர்.
இறைவனின் அழகிய நிறத்தை அணிந்துகொண்டு, அனைத்து வண்ணங்களின் மகிழ்ச்சியையும் அனுபவித்தனர்.
(பக்தியின்) நறுமணத்தில் லயித்து அனைவரையும் நறுமணமுள்ளவர்களாக ஆக்குகிறார்கள்.
அவர்கள் அமிர்தத்தின் மகிழ்ச்சியில் திருப்தியடைந்தனர், இப்போது அவர்கள் எல்லா சுவையையும் பெற்றதாக உணர்கிறார்கள்.
வார்த்தையில் தங்கள் உணர்வை இணைத்து அவர்கள் தாக்கப்படாத மெல்லிசையுடன் ஒன்றாகிவிட்டனர்.
இப்போது அவர்கள் தங்கள் உள்ளத்தில் நிலைபெற்று விடுகிறார்கள், அவர்களுடைய மனம் இப்போது பத்து திசைகளிலும் வியப்பதில்லை.