એક ઓંકાર, આદિમ ઉર્જા, દૈવી ઉપદેશકની કૃપાથી સાક્ષાત્કાર થયો
એકાંકર, જે બીજા કોઈથી બીજા નથી, તેણે ગુરુમુખ (વિશ્વને મુક્ત કરવા) બનાવ્યા.
તે ઓંકાર સ્વરૂપ ધારણ કરીને પ્રગટ થયો છે.
પાંચ તત્વોના વિસ્તરણ (અને સંયોજન) દ્વારા આ વિશ્વનું સર્જન થયું છે.
જીવનની ચાર ખાણો અને ચાર ભાષણો (પારા, પશ્યન્તિ, મધ્યમા, વૈખરી) ઉત્પન્ન થયા છે.
તેમના મનોરંજનના પરાક્રમો અપ્રાપ્ય અને અમર્યાદિત છે; તેમની ચરમસીમાઓ અગમ્ય છે.
તે સર્જકનું નામ સત્ય છે અને તે હંમેશા સત્યમાં ડૂબેલા છે.
જીવોની ચોર્યાસી લાખ પ્રજાતિઓમાં આત્માઓ નિરર્થક ભટકે છે.
દુર્લભ માનવ દેહ પુણ્યકર્મોને લીધે પ્રાપ્ત થયો છે.
ગુરુના સર્વોત્તમ માર્ગ પર આગળ વધવાથી સ્વે અહંકાર ગુમાવ્યો છે.
પવિત્ર મંડળની શિસ્ત જાળવવી એ (ગુરુના) ચરણોમાં પડવાનું આવ્યું છે.
ગુરૂમુખોએ પ્રભુનું નામ, દાન, પ્રસન્નતા અને સત્યનિષ્ઠ આચરણ દ્રઢપણે અપનાવ્યું છે.
માણસે પોતાની ચેતનાને શબ્દમાં ભેળવી દીધી છે અને પ્રભુની ઈચ્છાનો સ્વીકાર કર્યો છે.
ગુરુ દ્વારા શીખવવામાં આવેલ ગુરુમુખ સારી રીતે પ્રશિક્ષિત અને જાણકાર છે.
તે સમજે છે કે તે આ જગતની સભામાં મહેમાન બનીને આવ્યો છે.
તે ખાય છે અને પીવે છે જે ભગવાન દ્વારા આપવામાં આવે છે.
ગુરુમુખ અહંકારી નથી અને પ્રભુએ આપેલા સુખમાં આનંદ અનુભવે છે.
ભગવાનના દરબારમાં તે જ મહેમાન સ્વીકારાય છે જે અહીં સારા મહેમાન તરીકે રહે છે.
તે અહીંથી ચુપચાપ ખસી જાય છે અને આખી એસેમ્બલીને આશ્ચર્યચકિત કરી દે છે (કારણ કે અન્ય લોકોને આ દુનિયા છોડવી ખૂબ જ મુશ્કેલ લાગે છે).
ગુરુમુખ આ જગતને થોડા દિવસો માટે વિશ્રામ સ્થાન તરીકે જાણે છે.
અહીં ધનની મદદથી અનેક પ્રકારની રમત અને પરાક્રમો ઘડવામાં આવે છે.
આ જગતમાં, ગુરુમુખો માટે અમૃતનો અવિરત વરસાદ વરસતો રહે છે.
વાંસળીની ધૂન (અનસ્ટ્રક્ડ મેલોડી) પર તેઓ એસેમ્બલીનો આનંદ માણતા જાય છે.
સારી રીતે પ્રશિક્ષિત અને જાણકાર વ્યક્તિઓ અહીં માજ અને મલ્હાર સંગીતના ઉપાયો ગાય છે એટલે કે તેઓ વર્તમાનનો આનંદ માણે છે.
તેઓ તેમનો અહંકાર ગુમાવે છે અને તેમના મનને કાબૂમાં રાખે છે.
શબ્દનું ચિંતન કરીને, ગુરુમુખ સત્યને ઓળખે છે.
માર્ગમાં એક ધર્મશાળામાં રોકાયેલો.
પછી કહેલા માર્ગ પર આગળ વધ્યા.
તેને ન તો કોઈની સાથે ઈર્ષ્યા થઈ કે ન તો કોઈનો મોહ થયો.
તેણે ન તો કોઈ મરનાર વ્યક્તિની જાતિ (ઓળખ) પૂછી કે ન તો લગ્ન સમારોહ વગેરે જોઈને કોઈ આનંદ અનુભવ્યો.
તેણે ખુશીથી ભગવાનની ભેટો સ્વીકારી અને ક્યારેય ભૂખ્યા કે તરસ્યા ન રહ્યા.
ભગવાનના સતત સ્મરણને કારણે ગુરુમુખનું કમળ હંમેશા ખીલેલું રહે છે.
દિવાળીના તહેવારની રાત્રે દીવા પ્રગટાવવામાં આવે છે;
આકાશમાં વિવિધ પ્રકારના તારાઓ દેખાય છે;
બગીચાઓમાં એવા ફૂલો છે જે પસંદગીપૂર્વક તોડવામાં આવે છે;
યાત્રાધામો પર જતા યાત્રિકો પણ નજરે પડે છે.
કાલ્પનિક વસવાટો અસ્તિત્વમાં આવતા અને અદ્રશ્ય થતા જોવા મળે છે.
આ બધું ક્ષણિક છે, પણ ગુરૂમુખો શબ્દની મદદથી આનંદ ફળની ભેટને પોષે છે.
ગુરુના ઉપદેશથી જે ગુરમુખો સારી રીતે પ્રાપ્ત થયા છે તેઓનું મન પ્રબુદ્ધ થયું છે.
તેઓ સમજી ગયા છે કે દુનિયા મા-બાપના ઘર જેવું છે; અહીંથી એક દિવસ જવું છે અને તેથી તેમની બધી શંકાઓ દૂર થઈ ગઈ છે.
તેઓ આશાઓ વચ્ચે અસંબંધિત છે અને જ્ઞાનથી ચાર્જ રહે છે.
તેઓ પવિત્ર મંડળના આચરણ અનુસાર શબ્દનો સંદેશ ફેલાવે છે.
તેઓ પ્રભુના સેવકોના સેવક છે એ વિચાર ગુરુમુખોના જ્ઞાનમાં ઊંડે સુધી જડ્યો છે.
તેઓ દેશમાં હોય કે વિદેશમાં હોય તેઓ દરેક શ્વાસ અને શ્વાસ સાથે ભગવાનને યાદ કરે છે.
જેમ એક હોડીમાં એક બીજાને અજાણ્યા અનેક વ્યક્તિઓ મળે છે, તેવી જ રીતે વિશ્વના જીવો પણ એકબીજાને મળે છે.
દુનિયા એવી છે કે જાણે કોઈ રાજ્ય પર રાજ કરતા હોય અને સ્વપ્નમાં આનંદ માણતા હોય.
અહીં સુખ અને દુઃખ વૃક્ષની છાયા સમાન છે.
અહીં વાસ્તવમાં તેણે અહંકારની બિમારીનો નાશ કર્યો છે જેણે પોતાને ધ્યાનમાં લેવા માટે બનાવ્યો નથી.
ગુરુમુખ બનીને, વ્યક્તિ પોતાના ઘરે રહીને પણ (ભગવાન સાથે) મિલન પ્રાપ્ત કરે છે.
ગુરુએ તેને સમજાવ્યું છે કે ભાગ્યને ટાળી શકાતું નથી (તેથી વ્યક્તિએ ચિંતા કર્યા વિના પોતાનું કામ કરતા રહેવું જોઈએ).
ગુરુમુખોએ પવિત્ર મંડળમાં જીવનની ટેકનિક શીખી છે.
જીવનની વસંતઋતુનો આનંદ તેઓએ સભાનપણે માણ્યો છે.
તેઓ વરસાદી ઋતુ (સાવન)ના પાણીની જેમ પ્રસન્ન થાય છે, પરંતુ તેમ છતાં તેઓએ (ગુરુમુખોએ) આશાઓ અને ઈચ્છાઓના પાણીને નીચે અને નીચે વહાવી દીધા છે.
આવી વ્યક્તિઓ સાથેની મુલાકાત અદ્ભુત રીતે આનંદદાયક હોય છે.
તેઓ ગુરૂમુખોનો માર્ગ ચિકણથી રહિત છે અને ભગવાનના દરબારમાં સ્વીકારવામાં આવે છે.
ગુરુના જ્ઞાન દ્વારા મળવું એ વિઘ્ન રહિત, સાચી અને આનંદદાયક છે.
ગુરુમુખનો જન્મ અને તેનું આ જગતમાં આવવું એ ધન્ય છે.
ગુરુની બુદ્ધિ અનુસાર તે પોતાનો અહંકાર કાઢી નાખે છે અને (સદ્ગુણ) ક્રિયાઓ કરે છે.
તે કામ પ્રત્યેના તેના પ્રેમ અને પ્રેમાળ ભક્તિ દ્વારા નિયંત્રિત કામ કરે છે, અને (જીવનનું) આનંદનું ફળ મેળવે છે.
ગુરુના અપ્રાપ્ય ઉપદેશોને તે પોતાના હૃદયમાં અપનાવે છે.
સહનશીલતા અને ધર્મના ધ્વજને ઊંચો રાખવો એ તેમનો જન્મજાત સ્વભાવ બની જાય છે.
તે પ્રભુની ઈચ્છા સમક્ષ ઝૂકી જાય છે અને ક્યારેય કોઈ ભય કે દુ:ખ સહન કરતો નથી.
ગુરુમુખો (ખૂબ સારી રીતે) જાણે છે કે માનવ જન્મ એ એક દુર્લભ અવસર છે.
તેથી જ તેઓ પવિત્ર મંડળ માટે પ્રેમ કેળવે છે અને તમામ આનંદ માણે છે.
તેઓ તેમની ચેતનાને શબ્દમાં મર્જ કર્યા પછી બોલે છે.
તેઓ શરીરમાં રહીને અશરીરી બની જાય છે અને સત્યને ઓળખે છે.
તેઓને આ કે તે દ્વિધા નથી અને તેઓ એક જ પ્રભુને જાણે છે.
તેઓ તેમના હૃદયમાં જાણે છે કે ટૂંક સમયમાં જ આ દુનિયા એક ટેકરા (પૃથ્વીનો) બની જવાની છે અને તેથી તેઓને તેની સાથે કોઈ લગાવ નથી.
બીજાની સેવા કરનાર પરોપકારી ગુરુમુખ ભાગ્યે જ આવે છે.
ગુરુમુખ અહંકારનો ત્યાગ કરીને આનંદનું ફળ મેળવે છે.
ફક્ત ગુરુમુખ જ શિષ્યોને (ગુરુના) શબ્દની (ભવ્યતા) વાર્તા કહે છે અને ક્યારેય પોતાનું કંઈક કહેવાનો દાવો કરતા નથી.
શબ્દ પર ઊંડો ચિંતન કરીને, ગુરુમુખ તેમના જીવનમાં સત્યનું આચરણ કરે છે,
તેને સત્ય ગમે છે, જે તેના હૃદયમાં તેમજ વાણીમાં રહે છે.
આવા ગુરૂમુખ માત્ર પોતાના જીવનને જ નહીં, સમગ્ર વિશ્વને પાર પાડે છે.
ગુરુમુખ પોતાનો અહંકાર ગુમાવે છે અને પોતાની જાતને ઓળખે છે.
ગુરુમુખ સત્ય અને સંતોષ દ્વારા તેના જન્મજાત સ્વભાવમાં પ્રવેશ કરે છે.
એકલા ગુરુમુખ જ સહનશીલતા, ધર્મ અને કરુણાનો સાચો આનંદ માણે છે.
ગુરુમુખો પહેલા શબ્દોના મહત્વને સારી રીતે સમજે છે, અને પછી જ તેઓ તેને બોલે છે.
શક્તિશાળી હોવા છતાં, ગુરુમુખો હંમેશા પોતાને નબળા અને નમ્ર માને છે.
કારણ કે ગુરુમુખો નમ્ર છે, તેઓ ભગવાનના દરબારમાં આદર મેળવે છે.
આ જીવન ફળદાયી રીતે વિતાવીને ગુરુમુખ બીજી દુનિયામાં જાય છે.
ત્યાં સાચા દરબારમાં (સ્વામીના) તેને તેનું સાચું સ્થાન મળે છે.
ગુરમુખનો પુનઃપ્રાપ્તિ પ્રેમ છે અને તેનો આનંદ નખરાંથી રહિત છે.
ગુરુમુખનું હૃદય શાંત હોય છે અને તે ઉતાર-ચઢાવમાં પણ અડગ રહે છે.
તે સત્ય અને સારાનું સારું બોલે છે.
પ્રભુના દરબારમાં ગુરમુખોને જ બોલાવવામાં આવે છે અને પ્રભુ મોકલે ત્યારે જ તેઓ દુનિયામાં આવે છે.
ગુરુમુખ અસંયમ સિદ્ધ કરે છે અને તેથી તેને સાધુ કહેવામાં આવે છે.
ગુરુમુખ પાસે એવી શાણપણ છે, જે દૂધનું પાણી અલગ કરવા સક્ષમ છે. તેથી જ તેને જ્ઞાની કહેવામાં આવે છે.
ગુરુમુખની ભક્તિ એ પ્રેમાળ ભક્તિ છે.
ગુરુમુખો દૈવી જ્ઞાન પ્રાપ્ત કરે છે, તેથી તેઓ જ્ઞાની (જ્ઞાની) કહેવાય છે.
ગુરુમુખો પાસે શબ્દ દ્વારા સંપૂર્ણ રીતે સ્ટેમ્પ્ડ અને ચિહ્નિત શાણપણ હોય છે.
ઉચ્ચ આદરની સીડીઓ ચડીને, ગુરુમુખ પ્રિય ભગવાનના પ્રેમનો આનંદ માણે છે.
સર્જક પ્રભુનું સાચું નામ ગુરુમુખો પાસેથી મળે છે,
ગુરૂમુખો વચ્ચે ઓંકાર શબ્દ યાદ આવે છે.
ગુરુમુખો વચ્ચે શબ્દનું ચિંતન થાય છે અને ચેતના તેમાં ભળી જાય છે,
ગુરુમુખોના સત્યમય જીવન જીવવાથી જીવનમાં સત્ય સિદ્ધ થાય છે.
ગુરુમુખ એ મુક્તિનો દરવાજો છે જેના દ્વારા વ્યક્તિ આપોઆપ તેના જન્મજાત સ્વભાવ (દૈવી સ્વ)માં પ્રવેશ કરે છે.
તે (ભગવાનના) નામનો આધાર ગુરુમુખો પાસેથી પ્રાપ્ત થાય છે અને અંતમાં પસ્તાવો થતો નથી.
ગુરુમુખના રૂપમાં ફિલસૂફના પથ્થરને સ્પર્શવાથી પોતે જ ફિલસૂફનો પથ્થર બની જાય છે.
માત્ર ગુરૂમુખના દર્શનથી જ બધી દુષ્ટ ઈચ્છાઓ અસ્પૃશ્ય બની જાય છે.
ગુરૂમુખોની વચ્ચે ભગવાનનું ધ્યાન કરવાથી દ્વૈતભાવ ગુમાવે છે.
ગુરુમુખોની સંગતમાં ન તો અન્યની સંપત્તિ અને શારીરિક સુંદરતા જોવામાં આવે છે અને ન તો પ્રતિબદ્ધતા છે.
ગુરુમુખોના સંગતમાં માત્ર શબ્દ સ્વરૂપે અમૃત-નામનું મંથન થાય છે અને સાર પ્રાપ્ત થાય છે.
ગુરુમુખના સંગતમાં જીવ (સ્વ) અંતે પ્રસન્ન થાય છે અને વિલાપ કરતા નથી અને રડતા નથી.
જ્ઞાની વ્યક્તિ તરીકે, ગુરુમુખ વિશ્વને જ્ઞાન આપે છે.
તેમના અહંકારને ગુમાવીને, ગુરુમુખો તેમના અંતઃકરણને શુદ્ધ કરે છે.
ગુરૂમુખો સત્ય અને સંતોષને અપનાવે છે અને વાસના અને ક્રોધમાં પ્રવૃત્ત થતા નથી.
ગુરુમુખોને કોઈની સાથે દુશ્મની અને વિરોધ નથી હોતો.
ચારેય વર્ણોને ઉપદેશ આપતા, ગુરુમુખો સમ્યક્તામાં ભળી જાય છે.
બ્લેસ્ટ એ ગુરુમુખની માતા છે જેણે તેને જન્મ આપ્યો છે અને ગુરમુખ યોદ્ધાઓમાં શ્રેષ્ઠ છે.
ગુરુમુખ અદ્ભુત ભગવાનનું રૂપમાં સ્તુતિ કરે છે.
ગુરુમુખો પાસે ભગવાનની સ્તુતિનું સાચું સામ્રાજ્ય છે.
ગુરુમુખો પાસે સત્યના બખ્તર હોય છે જે તેમને ભગવાન દ્વારા ભેટમાં આપવામાં આવ્યા છે.
ગુરુમુખો માટે જ સત્યનો સુંદર રાજમાર્ગ તૈયાર કરવામાં આવ્યો છે.
તેમની શાણપણ અગમ્ય છે અને તે મેળવવા માટે વ્યક્તિ મૂંઝવણમાં મૂકે છે.
ગુરુમુખ સંસારમાં નિશ્ચિંત છે પણ પ્રભુ પ્રત્યે એવો નથી.
ગુરુમુખ સંપૂર્ણ છે; તેને કોઈ પણ માપદંડમાં તોલી શકાય નહીં.
ગુરુમુખનો દરેક શબ્દ સાચો અને સંપૂર્ણ હોય છે અને તેના વિશે કશું કહી શકાતું નથી.
ગુરમુખોની બુદ્ધિ સ્થિર હોય છે અને આમ કરવામાં આવે તો પણ તે અસ્થિર થતી નથી.
ગુરુમુખોનો પ્રેમ અમૂલ્ય છે અને તેને કોઈપણ કિંમતે ખરીદી શકાતો નથી.
ગુરુમુખનો માર્ગ સ્પષ્ટ અને વિશિષ્ટ છે; તેને કોઈ એક દ્વારા સમાવી અને વિખેરી શકાતું નથી.
ગુરમુખોના શબ્દો અડગ છે; તેમની સાથે જુસ્સો અને દૈહિક ઇચ્છાઓને કાઢી નાખીને એક અમૃત quaffs.
આનંદ-ફળ પ્રાપ્ત કરીને ગુરુમુખોને સર્વ ફળ પ્રાપ્ત થયા છે.
ભગવાનના સુંદર રંગને ધારણ કરીને તેઓએ તમામ રંગોનો આનંદ માણ્યો છે.
(ભક્તિની) સુગંધમાં ભળીને તેઓ દરેકને સુગંધિત બનાવે છે.
તેઓ અમૃતના આનંદથી તૃપ્ત થયા છે અને હવે તેઓને એવું લાગે છે કે જાણે તેઓને બધો સ્વાદ મળી ગયો છે.
તેમની ચેતનાને શબ્દમાં ભેળવીને તેઓ અનસ્ટ્રક્ડ મેલોડી સાથે એક બની ગયા છે.
હવે તેઓ તેમના અંતઃકરણમાં સ્થિર થઈ જાય છે અને તેમનું મન હવે બધી દસ દિશાઓમાં આશ્ચર્ય પામતું નથી.