એક ઓંકાર, આદિમ ઉર્જા, દૈવી ઉપદેશકની કૃપાથી સાક્ષાત્કાર થયો
પ્રભુ સમ્રાટોના સમ્રાટ, સત્ય અને સુંદર છે
તે, મહાન, નિઃશંક છે અને તેનું રહસ્ય સમજી શકાતું નથી
તેમની કોર્ટ પણ ચિંતામુક્ત છે.
તેમની શક્તિઓના પરાક્રમો અગમ્ય અને અભેદ્ય છે.
તેમની સ્તુતિ સાચી છે અને તેમની સ્તુતિની વાર્તા અવર્ણનીય છે.
હું સાચા ગુરુને અદ્ભુત સ્વીકારું છું અને મારું જીવન (તેમના સત્ય માટે) અર્પણ કરું છું.
લાખો બ્રહ્મા, વિષ્ણુ અને મહેગ ભગવાનને ભજે છે.
નારદ, સરન અને સેસનાગ તેમની સ્તુતિ કરે છે.
ગમ, ગાંધર્વ અને ગણ વગેરે. વગાડો (તેના માટે).
છ ફિલોસોફી પણ અલગ-અલગ વસ્ત્રો (તેમ સુધી પહોંચવા માટે) દર્શાવે છે.
ગુરુ શિષ્યોને ઉપદેશ આપે છે અને શિષ્યો તે પ્રમાણે કાર્ય કરે છે.
અગાધ એવા આદિમ ભગવાનને વંદન.
પીર અને પૈગંબર (ભગવાનના સંદેશવાહક) તેમની પૂજા કરે છે.
શેખ અને અન્ય ઘણા ઉપાસકો તેમના આશ્રયમાં રહે છે.
ઘણા સ્થળોના ગૌ અને કુતબ (ઇસ્લામના આધ્યાત્મિકવાદીઓ) તેમના દરવાજે તેમની કૃપાની ભીખ માંગે છે.
દરવેશ તેમના સમાધિમાં (તેમની પાસેથી દાન) મેળવવા માટે તેમના દ્વાર પર ઊભા છે
એ પ્રભુના ગુણગાન સાંભળીને અનેક દીવાલો પણ તેને પ્રેમ કરે છે.
ઉચ્ચ ભાગ્યશાળી દુર્લભ વ્યક્તિ તેમના દરબારમાં પહોંચે છે.
લોકો ડિસ્કનેક્ટ થયેલી અફવાઓને સમજાવતા જાય છે
પરંતુ હિંદુ-મુસ્લિમમાંથી કોઈએ સત્ય ઓળખ્યું નથી.
પ્રભુના દરબારમાં નમ્ર વ્યક્તિનો જ આદરપૂર્વક સ્વીકાર થાય છે.
વેદ, કતેબા અને કુરાન (એટલે કે વિશ્વના તમામ ગ્રંથો) પણ તેમના વિશે એક શબ્દ પણ જાણતા નથી.
આખું વિશ્વ તેના અદ્ભુત કાર્યો જોઈને આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયું છે.
હું તે સર્જકને બલિદાન આપું છું જે પોતે જ તેની રચનાની મૂળભૂત ભવ્યતા છે.
આ દુનિયામાંથી લાખો સુંદર વ્યક્તિઓ આવે છે અને જાય છે
આ દુનિયામાંથી લાખો સુંદર વ્યક્તિઓ આવે છે અને જાય છે અને વિવિધ પ્રકારની પ્રવૃત્તિઓ કરે છે.
રાગ (ધૂન) અને હકાર (ધ્વનિ) પણ આશ્ચર્યચકિત થઈને ગુણોના મહાસાગર (ભગવાન)ની પ્રશંસા કરે છે.
લાખો લોકો ખાદ્ય અને અખાદ્ય વસ્તુઓનો સ્વાદ ચાખે છે અને અન્યને ચાખવા દે છે.
કરોડો લોકો અન્ય લોકોને સુગંધ અને વૈવિધ્યસભર ગંધનો આનંદ માણવા માટે મેનેજ કરે છે.
પરંતુ જેઓ આ (શરીર) હવેલીના ભગવાનને પરાયું માને છે, તેઓ બધા તેની હવેલીને પામી શકતા નથી.
શિવ અને શક્તિનો સંગમ દ્વૈતથી ભરેલી આ રચનાનું મૂળ કારણ છે.
માયા તેના ત્રણ ગુણો (ગુણો - રજસ, તમસ અને ખારી) સાથે તેણીની રમતો રમે છે અને કેટલીકવાર માણસને (આશા અને ઇચ્છાઓથી) ભરી દે છે અને અન્ય સમયે તેને તેની યોજનાઓને સંપૂર્ણપણે નિરાશ કરી દે છે.
માયા તેના દ્વારા માણસને આપવામાં આવેલ ધર્મ, અર્થ, કેમ અને મોક્ક (જીવનના ચાર માનવામાં આવતા આદર્શો) ના ચક્રીય માળા દ્વારા લોકોને ભ્રમિત કરે છે.
પરંતુ માણસ, કુલ પાંચ તત્વોનો સરવાળો, આખરે નાશ પામે છે.
જીવ (પ્રાણી), તેના જીવનની તમામ છ ઋતુઓ અને બાર મહિના દરમિયાન હસે છે, રડે છે અને રડે છે.
અને ચમત્કારિક શક્તિઓના આનંદથી રંગાયેલા (તેમને ભગવાન દ્વારા આપવામાં આવેલ) ક્યારેય શાંતિ અને સંતુલન પ્રાપ્ત થતું નથી.
લાખો કૌશલ્યોનો કોઈ ફાયદો થતો નથી.
અસંખ્ય જ્ઞાન, એકાગ્રતા અને અનુમાન ભગવાનના રહસ્યોને જાણવામાં અસમર્થ છે.
લાખો ચંદ્ર અને સૂર્ય દિવસ-રાત તેમની પૂજા કરે છે.
અને લાખો લોકો નમ્રતાથી રંગાયેલા રહે છે.
લાખો લોકો પોતપોતાની ધાર્મિક પરંપરાઓ અનુસાર ભગવાનની પૂજા કરી રહ્યા છે.
લાખો લોકો પોતપોતાની ધાર્મિક પરંપરાઓ અનુસાર ભગવાનની પૂજા કરી રહ્યા છે.
પ્રેમાળ ભક્તિ દ્વારા જ વ્યક્તિ ભગવાનમાં, પરમ સત્યમાં વિલીન થઈ શકે છે.
લાખો અધ્યાત્મવાદીઓ અને સમ્રાટો જનતાને મૂંઝવણમાં મૂકે છે.
લાખો લોકો એક સાથે યોગ અને ભોગ (આનંદ) અપનાવે છે
પરંતુ તેઓ પરમાત્માને સમજી શકતા નથી જે બધા ધર્મો અને વિશ્વની બહાર છે.
અસંખ્ય સેવકો તેમની સેવા કરે છે
પરંતુ તેમના વખાણ અને વખાણ તેમની હદ જાણી શકતા નથી.
તેમના દરબારમાં ઊભેલા બધા એ ચિંતામુક્ત પ્રભુને પૂજે છે.
ઘણા માસ્ટર અને નેતાઓ આવે છે અને જાય છે.
ઘણી જાજરમાન અદાલતો અસ્તિત્વમાં છે અને તેમના ભંડારો સંપત્તિથી ભરપૂર છે
તે સતત ગણતરી ત્યાં જ ચાલે છે (કોઈ ઉણપ ટાળવા માટે).
ઘણા પરિવારો માટે મદદરૂપ બની રહેલા ઘણા લોકો તેમના શબ્દોને વળગી રહે છે અને તેમની પ્રતિષ્ઠાનું રક્ષણ કરે છે.
ઘણા, લોભ, મોહ અને અહંકાર દ્વારા નિયંત્રિત, છેતરપિંડી અને છેતરપિંડી કરે છે.
ઘણા એવા છે કે જેઓ મીઠી વાતો કરે છે અને પ્રવચન કરે છે તે બધી દસ દિશામાં ભટકે છે.
લાખો એવા વૃદ્ધ લોકો છે જેઓ હજુ પણ તેમના મનને આશાઓ અને ઈચ્છાઓમાં ઝૂલી રહ્યા છે.
(ઓતારી=અવતારી વિભાવના. ખેવત=નાવિક. ખેવહી=કપડાં પહેરે છે. જયવાનવર=રસોઈ. જેવાન=રસોડું. દરગાહ દરબાર=હાજરી દરબાર અથવા સભા.)
લાખો ઉદાર વ્યક્તિઓ છે જે ભીખ માંગે છે અને બીજાને આપે છે.
લાખો અવતારો (દેવોના) છે જેમણે જન્મ લઈને અનેક કાર્યો કર્યા છે
ઘણા બોટમેનોએ હારમાળા કરી છે પરંતુ વિશ્વ મહાસાગરની હદ અને અંત કોઈ જાણી શક્યું નથી.
વિચારકો પણ તેમના રહસ્ય વિશે કશું જ જાણી શકતા ન હતા.
વિચારકો પણ તેમના રહસ્ય વિશે કશું જ જાણી શકતા ન હતા.
લાખો લોકો ખાય છે અને બીજાને ખવડાવી રહ્યા છે અને
લાખો એવા છે જેઓ દિવ્ય ભગવાનની સેવા કરી રહ્યા છે અને દુન્યવી રાજાઓના દરબારમાં પણ છે.
બહાદુર સૈનિકો તેમની શક્તિ દર્શાવે છે
લાખો શ્રોતાઓ તેમના ગુણગાન સમજાવે છે.
સંશોધકો પણ તમામ દસ દિશામાં દોડે છે.
લાખો દીર્ઘજીવીઓ થયા પણ એ પ્રભુનું રહસ્ય કોઈ જાણી શક્યું નહિ
હોશિયાર હોવા છતાં, લોકો તેમના મનને સમજતા નથી (સંસ્કારો અને અન્ય સંલગ્ન દંભની નિરર્થકતા)
અને આખરે પ્રભુના દરબારમાં સજા મળે છે.
ચિકિત્સકો અસંખ્ય પ્રિસ્ક્રિપ્શનો તૈયાર કરે છે.
બુદ્ધિથી ભરેલા લાખો લોકો અનેક સંકલ્પો અપનાવે છે.
ઘણા દુશ્મનો અજાણતા તેમની દુશ્મનાવટ વધારી દે છે.
તેઓ લડાઈ માટે કૂચ કરે છે અને આમ તેમનો અહંકાર દર્શાવે છે
યુવાવસ્થાથી, તેઓ વૃદ્ધાવસ્થામાં પગ મૂકે છે છતાં તેમનો અહંકાર દૂર થતો નથી.
માત્ર સંતોષી અને નમ્ર લોકો તેમની અહંકારની ભાવના ગુમાવે છે.
લાખો અધ્યાત્મવાદીઓ અને તેમના શિષ્યો ભેગા થાય છે.
અસંખ્ય ભિખારીઓ શહીદો પર તીર્થયાત્રાઓ કરે છે.
લાખો લોકો ઉપવાસ (રોઝા) રાખે છે અને આઈડીની નમાઝ (નમાઝ) અદા કરે છે.
ઘણા લોકો સવાલ-જવાબમાં વ્યસ્ત રહીને પોતાના મનને લલચાવે છે.
ઘણા લોકો મનના મંદિરના તાળા ખોલવા માટે ઇવોશનની ચાવી તૈયાર કરવામાં વ્યસ્ત છે.
પણ જેઓ ભગવાનના દ્વારે દરવેશ બનીને સ્વીકાર્ય બની ગયા છે તેઓ ક્યારેય પોતાનું વ્યક્તિત્વ બતાવતા નથી.
ઉંચા મહેલો બાંધવામાં આવ્યા છે અને તેમાં ગાલીચા વિસ્તરવામાં આવ્યા છે,
ઉચ્ચ-અધિકારીઓમાં ગણવામાં આવે છે.
હજારો કિલ્લાઓ બાંધીને લોકો તેમના પર રાજ કરે છે
અને લાખો અધિકારીઓ તેમના શાસકોના માનમાં પેનગીરિક્સ ગાય છે.
આવા આત્મગૌરવથી ભરપૂર લોકો સ્થળાંતર કરતા જાય છે
અને આ દુનિયામાં અને ભગવાનના સાચા દરબારમાં વધુ નીચ જુઓ.
શુભ પ્રસંગોએ તીર્થસ્થાનોમાં લાખો સ્નાન;
દેવી-દેવતાઓના સ્થાનો પર સેવા કરવી;
ધ્યાન અને સંયમથી ભરપૂર બનીને તપસ્યા અને લાખો વ્યવહારનું પાલન
યજ્ઞ અને શિંગ વગેરે દ્વારા અર્પણ;
ઉપવાસ, ડોસ અને ડોનેટ્સ અને લાખો સખાવતી સંસ્થાઓ (શો બિઝનેસ ખાતર)
ભગવાનના તે સાચા દરબારમાં કોઈ અર્થ નથી.
લાખો ચામડાની થેલીઓ (બોટ) પાણી પર તરતી રહે છે
પરંતુ વિશાળ મહાસાગરની શોધ કરવા છતાં પણ તેઓને સમુદ્રના છેડા જાણવાનું શક્ય જણાતું નથી.
અનિલ પક્ષીઓની રેખાઓ આકાશ વિશે જાણવા માટે ઉંચી ઉડે છે પરંતુ તેમના કૂદકા અને
ઉપરની ફ્લાઈટ્સ તેમને આકાશની સૌથી ઊંચી સરહદો પર લઈ જતી નથી.
લાખો આકાશ અને નીચેની દુનિયા (અને તેમના રહેવાસીઓ) તેમની સમક્ષ ભિખારી છે અને
ભગવાનના દરબારના સેવકો પહેલાં ધૂળના કણથી વધુ કંઈ નથી.
ભગવાને આ જગતને ત્રિપરિમાણીય માયાના ખેલ તરીકે ઉત્પન્ન કર્યું છે.
તેણે ચાર જીવન ખાણો (ઇંડા, ગર્ભ, પરસેવો, વનસ્પતિ) અને ચાર ભાષણો (પાર્સ, પશ્યન્તિ, મધ્યમા અને વૈખર) નું પરાક્રમ (સર્જન) કર્યું છે.
પાંચ તત્વોમાંથી સર્જન કરીને તેણે તે બધાને દૈવી કાયદામાં બાંધ્યા.
તેણે છ ઋતુઓ અને બાર મહિનાઓનું સર્જન કર્યું અને ટકાવી રાખ્યું.
દિવસ અને રાત માટે તેણે સૂર્ય અને ચંદ્રને દીવાઓ તરીકે પ્રગટાવ્યા.
એક કંપનશીલ ધ્રુજારી સાથે તેણે સમગ્ર સર્જનને વિસ્તૃત કર્યું અને તેની આકર્ષક નજર દ્વારા તેને આનંદિત કર્યો.
એક શબ્દ (ધ્વનિ) વડે પ્રભુ સૃષ્ટિનું સર્જન કરે છે અને તેનો નાશ કરે છે.
તે જ ભગવાનમાંથી અસંખ્ય જીવન પ્રવાહો ઉદ્ભવ્યા છે અને તેનો કોઈ અંત નથી.
લાખો બ્રહ્માંડો તેમનામાં વસે છે પરંતુ તે તેમાંથી કોઈથી પ્રભાવિત નથી.
તે પોતાની પ્રવૃત્તિઓને ખૂબ જ ઉત્સાહથી જુએ છે અને ઘણાને ગૌરવશાળી બનાવે છે
તેમના વરદાન અને શાપના સિદ્ધાંતના રહસ્ય અને અર્થને કોણ ડીકોડ કરી શકે છે?
તે માત્ર પાપો અને પુણ્યનો (માનસિક) પસ્તાવો સ્વીકારતો નથી (અને સારા કાર્યોને સ્વીકારે છે).
સર્જન, પ્રભુની શક્તિ અગમ્ય અને અગમ્ય છે.
તેની હદ કોઈ જાણી શકતું નથી. તે સર્જક કોઈ ચિંતા વગરનો છે; તેને કેવી રીતે મનાવી શકાય અને આનંદિત કરી શકાય.
તેમના દરબારનો મહિમા કેવી રીતે વર્ણવી શકાય.
તેને લઈ જવાનો માર્ગ અને માધ્યમ જણાવવા માટે કોઈ નથી.
આ પણ અગમ્ય છે કે તેમની સ્તુતિઓ કેટલી અનંત છે અને તેમના પર કેવી રીતે ધ્યાન કેન્દ્રિત કરવું જોઈએ.
પ્રભુની ગતિશીલતા અવ્યક્ત, ઊંડી અને અગમ્ય છે; તે જાણી શકાતું નથી.
આદિમ ભગવાનને પરમ અજાયબી કહેવાય છે.
શબ્દો પણ એ અનાદિની શરૂઆત વિશે જણાવવામાં નિષ્ફળ જાય છે.
તે સમય અને સમય પહેલા કાર્ય કરે છે અને માત્ર ચર્ચાઓ તેને સમજાવી શકતી નથી.
તે, ભક્તોના રક્ષક અને પ્રેમી, સમકક્ષના નામથી ઓળખાય છે.
ચેતનાની ઈચ્છા સમાધિમાં સાંભળેલી તેની અણધારી ધૂનમાં ભળી જવાની છે.
તે, તમામ પરિમાણોથી ભરપૂર હોવાથી, અજાયબીઓની અજાયબી છે.
હવે એક જ ઈચ્છા રહે છે કે સંપૂર્ણ ગુરુની કૃપા મારા પર રહે (જેથી હું પ્રભુનો સાક્ષાત્કાર કરી શકું).