એક ઓંકાર, આદિમ ઉર્જા, દૈવી ઉપદેશકની કૃપાથી સાક્ષાત્કાર થયો
સાચા ગુરુ જ સાચા સમ્રાટ છે અને ગુરુમુખોનો માર્ગ સુખનો માર્ગ છે.
મન લક્ષી, મનમુખ, અશુદ્ધ બુદ્ધિ દ્વારા નિયંત્રિત કાર્ય કરે છે અને દ્વૈતના દુઃખદાયક માર્ગ પર ચાલે છે.
ગુરુમુખો પવિત્ર મંડળમાં આનંદનું ફળ મેળવે છે અને પ્રેમાળ ભક્તિ સાથે ગુરુમુખોને મળે છે.
અસત્ય અને દુષ્ટોની સંગતમાં, મનઝુખના વેદનાનું ફળ ઝેરી લતાની જેમ ઊગે છે.
અહંકાર ગુમાવવો અને પગે પડવું એ પ્રેમનો નવો માર્ગ છે જેને ગુરુમુખો અનુસરે છે.
મનમુખ પોતાની જાતનું ધ્યાન રાખે છે અને ગુરુ અને ગુરુના જ્ઞાનથી દૂર જાય છે.
સત્ય અને અસત્યની રમત સિંહ અને બકરીના મિલન (અશક્ય) સમાન છે.
ગુરુમુખને સત્યનું સુખદ ફળ મળે છે અને મનમુખને અસત્યનું કડવું ફળ મળે છે.
ગુરુમુખ સત્ય અને સંતોષનું વૃક્ષ છે અને દુષ્ટ વ્યક્તિ દ્વૈતની અસ્થિર છાયા છે.
ગુરુમુખ સત્ય અને મનમુખની જેમ મક્કમ છે, મન લક્ષી એ હંમેશ બદલાતી છાયા જેવું છે.
ગુરમુખ એ કેરીના ઝાડમાં રહેતો નાઇટિંગેલ જેવો છે પણ મનમુખ એ કાગડા જેવો છે જે જંગલોમાં સ્થળે સ્થળે ભટકે છે.
પવિત્ર મંડળ એ સાચો બગીચો છે જ્યાં ગુરુમંત્ર ચેતનાને શબ્દ, સાચી છાયામાં ભળી જવાની પ્રેરણા આપે છે.
દુષ્ટોનો સંગ જંગલી ઝેરી લતા જેવો છે અને મનમુખ તેને વિકસાવવા માટે અનેક યુક્તિઓ રમતા હોય છે.
તે એક વેશ્યાના પુત્ર જેવો છે જે કુટુંબના નામ વિના જાય છે.
ગુરુમુખ એ બે પરિવારોના લગ્ન જેવા છે જ્યાં બંને બાજુ મધુર ગીતો ગાવામાં આવે છે અને આનંદ પ્રાપ્ત થાય છે.
તેઓ એવા છે જેમ કે માતા અને પિતાના મિલનથી જન્મેલો પુત્ર માતાપિતાને સુખ આપે છે કારણ કે પિતાનો વંશ અને પરિવાર વધે છે.
બાળકના જન્મ પર ક્લેરિયોનેટ્સ વગાડવામાં આવે છે અને પરિવારના વધુ વિકાસ માટે ઉજવણીનું આયોજન કરવામાં આવે છે.
માતા અને પિતાના ઘરોમાં આનંદના ગીતો ગવાય છે અને નોકરોને ઘણી ભેટ આપવામાં આવે છે.
વેશ્યાનો પુત્ર, દરેક સાથે મૈત્રીપૂર્ણ, તેના પિતાનું કોઈ નામ નથી અને તે નામહીન તરીકે ઓળખાય છે.
ગુરમુખોનું કુટુંબ પરમહતીઓ જેવું છે (ઉચ્ચ વર્ગના હંસ જે પાણીમાંથી દૂધ એટલે કે અસત્યમાંથી સત્યને છીનવી શકે છે) અને મન લક્ષી લોકોનું કુટુંબ દંભી ક્રેન્સ જેવું છે જે અન્યને મારી નાખે છે.
સત્યથી સત્યવાદી અને અસત્યમાંથી તેણીનો જન્મ થાય છે.
પવિત્ર મંડળના રૂપમાં માનસરોવર (તળાવ) તેમાં અનેક અમૂલ્ય માણેક, મોતી અને ઝવેરાત છે.
ગુરુમુખો પણ સર્વોચ્ચ ક્રમના હંસના પરિવારના છે જેઓ તેમની ચેતનાને શબ્દમાં ભેળવીને સ્થિર રહે છે.
તેમના જ્ઞાન અને ધ્યાનની શક્તિને લીધે, ગુરુમુખો પાણીમાંથી દૂધ (એટલે કે અસત્યમાંથી સત્ય) ચાળી લે છે.
સત્યને વખાણવાથી ગુરુમુખો અનુપમ બની જાય છે અને તેમનો મહિમા કોઈ માપી શકતો નથી.
મનમુખી, મન લક્ષી, એક ક્રેઈન જેવો છે જે ચુપચાપ જીવોનું ગળું દબાવીને તેમને ખાઈ જાય છે.
તેને તળાવ પાસે બેઠેલા જોઈને ત્યાંના જીવો હાહાકાર મચાવે છે અને વેદનાથી રડે છે.
સત્ય ઉમદા છે જ્યારે અસત્ય નીચ ગુલામ છે.
સાચા ગુરૂમુખમાં શુભ લક્ષણો હોય છે અને તમામ સારા ગુણ તેને શોભે છે.
મનમુખ, સ્વ-ઇચ્છાથી, ખોટા ગુણ રાખે છે અને તેનામાં તમામ ખરાબ લક્ષણો ઉપરાંત, બધી ભ્રામક યુક્તિઓ ધરાવે છે.
સત્ય સોનું છે અને અસત્ય કાચ જેવું છે. કાચની કિંમત સોના તરીકે ન રાખી શકાય.
સત્ય હંમેશા ભારે છે અને અસત્ય પ્રકાશ છે; આમાં ઓછામાં ઓછી શંકા નથી.
સત્ય એ હીરા છે અને અસત્ય એ પથ્થર છે જેને એક તાંતણે બાંધી શકાય તેમ નથી.
સત્ય દાનકર્તા છે જ્યારે અસત્ય ભિખારી છે; જેમ કે ચોર અને શ્રીમંત વ્યક્તિ અથવા દિવસ અને રાત તેઓ ક્યારેય મળતા નથી.
સત્ય સંપૂર્ણ છે અને અસત્ય હારનાર જુગારી સ્તંભથી પોસ્ટ સુધી દોડે છે.
ગુરુમુખના રૂપમાં સત્ય એટલો સુંદર મસ્ત રંગ છે જે ક્યારેય ઝાંખો પડતો નથી.
મન લક્ષી, મનમુખનો રંગ કુસુમના રંગ જેવો છે જે જલ્દી જ ઓસરી જાય છે.
અસત્ય, સત્યની સામે, કસ્તુરીથી વિપરીત લસણ જેવું છે. પહેલાની ગંધથી નાક ફરી વળે છે જ્યારે બાદની સુગંધ મનને ખુશ કરે છે.
અસત્ય અને સત્ય અક્ક જેવા છે, રેતાળ પ્રદેશના જંગલી છોડ અને આંબાના ઝાડ જે અનુક્રમે કડવા અને મીઠા ફળ આપે છે.
સત્ય અને અસત્ય બેંકર અને ચોર જેવા છે; બેંકર આરામથી સૂઈ જાય છે જ્યારે ચોર અત્રે-ત્યાં ફરે છે.
બેંકર ચોરને પકડે છે અને તેને કોર્ટમાં વધુ સજા કરે છે.
સત્ય આખરે અસત્યની આસપાસ બેડીઓ નાખે છે.
સત્ય માથાને પાઘડીની જેમ શોભે છે પણ અસત્ય એ કમર જેવુ છે જે અસ્વચ્છ જગ્યાએ રહે છે.
સત્ય બળવાન સિંહ છે અને અસત્ય એ ક્ષીણ હરણ જેવું છે.
સત્યની લેવડદેવડથી ફાયદો થાય છે જ્યારે અસત્યનો વેપાર ખોટ સિવાય કશું જ લાવતું નથી.
સત્ય શુદ્ધ હોવાથી વાહવાહી મળે છે પણ કાઉન્ટર સિક્કા જેવું અસત્ય ફરતું નથી.
ચાંદની રાતમાં, લાખો તારાઓ ત્યાં રહે છે (આકાશમાં) પરંતુ પ્રકાશની અછત ચાલુ રહે છે અને અંધકાર પ્રવર્તે છે.
સૂર્યના ઉદય સાથે આઠ દિશાઓમાં અંધકાર દૂર થઈ જાય છે.
અસત્ય અને સત્ય વચ્ચેનો સંબંધ ઘડા અને પથ્થરના સંબંધ જેવો જ છે.
સત્યથી અસત્ય એ સ્વપ્નથી વાસ્તવિકતા સમાન છે.
અસત્ય આકાશમાં કાલ્પનિક શહેર જેવું છે જ્યારે સત્ય પ્રગટ જગત જેવું છે.
અસત્ય એ નદીમાં માણસોના પડછાયા જેવું છે, જ્યાં વૃક્ષો, તારાઓની છબી ઊંધી છે.
ધુમાડો પણ ઝાકળનું સર્જન કરે છે પરંતુ આ અંધકાર વરસાદી વાદળોને લીધે થતા અંધકાર જેવો નથી.
જેમ સાકરના સ્મરણથી મધુર સ્વાદ નથી આવતો, તેમ દીવા વિના અંધકાર દૂર થઈ શકતો નથી.
યોદ્ધા ક્યારેય કાગળ પર છપાયેલા શસ્ત્રોને અપનાવીને લડી શકતા નથી.
સત્ય અને અસત્યની ક્રિયાઓ આવી છે.
સત્ય એ દૂધમાં રહેલું રેનેટ છે જ્યારે અસત્ય એ બગડતા સરકા જેવું છે.
સત્ય એ ખોરાકને મોં દ્વારા ખાવા જેવું છે, પરંતુ અસત્ય એ નાકમાં દાણાની જેમ પીડાદાયક છે.
ફળમાંથી ઝાડ અને નોમ વૃક્ષમાંથી ફળ નીકળે છે; પરંતુ જો શેલક ઝાડ પર હુમલો કરે છે, તો પછીનો નાશ થાય છે (તેવી જ રીતે જૂઠાણું વ્યક્તિનો નાશ કરે છે).
સેંકડો વર્ષો સુધી, અગ્નિ ઝાડમાં સુષુપ્ત રહે છે, પરંતુ એક નાનકડી તણખલાથી ક્રોધિત થઈને, તે રીનો નાશ કરે છે (તેવી જ રીતે મનમાં રહેલું અસત્ય, આખરે માણસનો નાશ કરે છે).
સત્ય એ ઔષધ છે જ્યારે અસત્ય એ એવો રોગ છે જે ચિકિત્સક વિનાના મનમુખોને ગુરુના રૂપમાં લાવે છે.
સત્ય એ સાથી છે અને અસત્ય એ છેતરપિંડી છે જે ગુરુમુખને દુઃખી કરી શકતા નથી (કારણ કે તેઓ હંમેશા સત્યના આનંદમાં રહે છે).
અસત્યનો નાશ થાય છે અને સત્ય હંમેશા ઈચ્છે છે.
અસત્ય એ નકલી શસ્ત્ર છે જ્યારે સત્ય લોખંડના બખ્તર જેવું રક્ષક છે.
શત્રુની જેમ અસત્ય હંમેશા ઓચિંતા ઓતપ્રોત રહે છે પણ સત્ય મિત્રની જેમ હંમેશા મદદ અને સાથ આપવા તૈયાર રહે છે.
સત્ય ખરેખર એક બહાદુર યોદ્ધા છે જે સત્યવાદીઓને મળે છે જ્યારે તેણી તેણીને એકલા મળે છે.
સારી જગ્યાઓ પર સત્ય મક્કમ રીતે ઉભું રહે છે પણ ખોટી જગ્યાએ હોવાને કારણે અસત્ય હમેશા હચમચી જાય છે અને ધ્રૂજે છે.
ચારે દિશાઓ અને ત્રણેય જગત સાક્ષી છે (હકીકતના) કે અસત્યને પકડનાર સત્યે તેને પછાડ્યો છે.
ભ્રામક જૂઠ્ઠાણું હંમેશા રોગગ્રસ્ત હોય છે અને સત્ય હંમેશા નમ્ર અને હૃદયસ્પર્શી હોય છે.
સત્યને અપનાવનારને ક્યારેય સત્યવાદી તરીકે ઓળખવામાં આવે છે અને અસત્યને અનુસરનારને ક્યારેય ટાયર ગણવામાં આવે છે.
સત્ય એ સૂર્ય-પ્રકાશ છે અને અસત્ય એ ઘુવડ છે જે કંઈ જોઈ શકતું નથી.
સત્યની સુગંધ આખી વનસ્પતિમાં પ્રસરે છે પણ વાંસના રૂપમાં અસત્ય ચંદનને ઓળખી શકતું નથી.
સત્ય ફળદાયી વૃક્ષ બનાવે છે જ્યાં ગૌરવપૂર્ણ રેશમ કપાસનું વૃક્ષ નિષ્ફળ હોવાને કારણે હંમેશા દુઃખી રહે છે.
સિલ્વન મહિનામાં બધાં જંગલો લીલાં થઈ જાય છે પણ અક્ક, રેતાળ પ્રદેશનો જંગલી છોડ અને જાવડ, ઊંટ-કાંટો, સૂકા રહે છે.
માનસરોવરમાં માણેક અને મોતી છે પણ અંદર ખાલી શંખ હાથ વડે દબાવવામાં આવે છે.
સત્ય ગંગાના પાણી જેવું શુદ્ધ છે પણ અસત્યનો શરાબ ભલે છુપાયેલો હોય તો પણ તેની દુર્ગંધ પ્રગટ કરે છે.
સત્ય સત્ય છે અને અસત્ય અસત્ય જ રહે છે.
સત્ય અને અસત્ય વચ્ચે ઝઘડો અને ઝઘડો થતાં તેઓ ન્યાયની બેઠકમાં આવ્યા.
સાચા ન્યાયના ડિસ્પેન્સરે તેમને ત્યાં તેમના મુદ્દાઓની ચર્ચા કરવા માટે બનાવ્યા.
શાણા મધ્યસ્થીઓએ તારણ કાઢ્યું કે સત્ય સાચું છે અને અસત્ય હર છે.
સત્યનો વિજય થયો અને અસત્યનો પરાજય થયો અને અસત્યનું લેબલ લગાવવામાં આવ્યું, આખા શહેરમાં પરેડ કરવામાં આવી હતી.
સત્યવાદીને બિરદાવવામાં આવ્યો હતો પરંતુ અસત્યને બદનામ કરવામાં આવ્યો હતો.
આ એક કાગળ પર લખેલું હતું કે સત્ય લેણદાર છે અને અસત્ય દેવાદાર છે.
જે પોતાને છેતરવા દે છે તે ક્યારેય છેતરતો નથી અને જે બીજાને છેતરે છે તે પોતે જ છેતરાય છે.
કોઈપણ દુર્લભ સત્યનો ખરીદનાર છે.
અસત્ય ઊંઘે છે જ્યારે સત્ય જાગતું રહે છે, સત્ય એ ભગવાન ભગવાનને પ્રિય છે.
સાચા પ્રભુએ સત્યને ચોકીદાર તરીકે નિયુક્ત કર્યો છે અને તેને સત્યના ભંડાર પર બેસાડ્યો છે.
સત્ય એ માર્ગદર્શક છે અને અસત્ય એ અંધકાર છે જેના કારણે લોકો દ્વૈતના જંગલમાં ભટકે છે.
સત્યને સેનાપતિ તરીકે નિયુક્ત કરીને, સાચા પ્રભુએ લોકોને સદાચારના માર્ગે લઈ જવા સક્ષમ બનાવ્યા છે.
વિશ્વ મહાસાગરને પાર પાડવા માટે, ગુરુ તરીકે સત્ય, લોકોને પવિત્ર મંડળ તરીકે વહાણમાં લઈ ગયા છે.
વાસના, ક્રોધ, લોભ, મોહ અને અહંકારને ગળામાંથી પકડીને મારી નાખ્યા છે.
જેમને સંપૂર્ણ ગુરુ મળ્યા છે, તેઓ (સંસાર સાગર) પાર થઈ ગયા છે.
સાચો તે છે જે તેના માસ્ટરના મીઠા માટે સાચો છે અને યુદ્ધના મેદાનમાં તેના માટે લડતા મૃત્યુ પામે છે.
જે પોતાના શસ્ત્ર વડે શત્રુનો શિરચ્છેદ કરે છે તે યોદ્ધાઓમાં બહાદુર તરીકે ઓળખાય છે.
તેની શોકગ્રસ્ત સ્ત્રી વરદાન અને શ્રાપ આપવા સક્ષમ સતી તરીકે સ્થાપિત થાય છે.
પુત્રો અને પૌત્રોના વખાણ થાય છે અને સમગ્ર પરિવાર ઉત્કૃષ્ટ બને છે.
જે સંકટની ઘડીમાં લડીને મૃત્યુ પામે છે અને અમૃતમય ઘડીએ શબ્દનો પાઠ કરે છે તે સાચા યોદ્ધા તરીકે ઓળખાય છે.
પવિત્ર મંડળમાં જઈને અને પોતાની ઈચ્છાઓને દૂર કરીને, તે પોતાના અહંકારને મિટાવી દે છે.
યુદ્ધમાં લડતી વખતે મૃત્યુ પામવું અને ઇન્દ્રિયો પર નિયંત્રણ જાળવી રાખવું એ ગુરુમુખોનો ભવ્ય માર્ગ છે.
જેનામાં તમે તમારી સંપૂર્ણ શ્રદ્ધા રાખો છો તે સાચા ગુરુ તરીકે ઓળખાય છે.
પવિત્ર મંડળના રૂપમાં શહેર સાચું અને સ્થાવર છે કારણ કે તેમાં પાંચેય પ્રમુખો (ગુણો) વસે છે.
સત્ય, સંતોષ, કરુણા, ધર્મ અને લૌકિક તમામ નિયંત્રણમાં સક્ષમ છે.
અહીં, ગુરમુખો ગુરુના ઉપદેશોનું પાલન કરે છે અને રામ, દાન અને અશુદ્ધિનું ધ્યાન રાખે છે.
અહીં લોકો મીઠી બોલે છે, નમ્રતાથી ચાલે છે, દાન આપે છે અને ગુરુની ભક્તિ દ્વારા જ્ઞાન પ્રાપ્ત કરે છે.
તેઓ આ જગત અને પરલોકની કોઈપણ ચિંતાથી મુક્ત રહે છે અને તેમના માટે સાચા
શબ્દ પર પ્રહાર થાય છે. દુર્લભ એવા મહેમાનો છે જેમણે આ દુનિયામાંથી જવાનું સ્વીકાર્યું છે, તે સાચું છે.
જેમણે પોતાના અહંકારનો ત્યાગ કર્યો છે તેમના માટે હું બલિદાન છું.
જૂઠાણું એ લૂંટારુઓનું ગામ છે જ્યાં પાંચ દુષ્ટ વંશજો રહે છે.
આ કુરિયર્સ છે વાસના, ક્રોધ, વિવાદ, લોભ, મોહ, વિશ્વાસઘાત અને અહંકાર.
દુષ્ટ કંપનીના આ ગામમાં હંમેશા ખેંચતાણ, ધક્કા અને પાપી આચરણ ચાલે છે.
બીજાના ધન, નિંદા અને સ્ત્રી પ્રત્યેની આસક્તિ હંમેશા અહીં રહે છે
મૂંઝવણો અને હંગામો હંમેશા ત્યાં છે અને લોકો હંમેશા રાજ્ય તેમજ મૃત્યુની સજામાંથી પસાર થાય છે.
આ ગામના રહેવાસીઓ હંમેશા બંને જગતમાં શરમાવે છે અને નરકમાં સ્થળાંતર કરે છે.
અગ્નિનું ફળ માત્ર તણખા છે.
સત્ય સંપૂર્ણ ચોખ્ખું હોવા છતાં તેમાં અસત્ય ભળી શકતું નથી કારણ કે આંખમાં પડેલા ભૂસાનો ટુકડો ત્યાં પકડી શકાતો નથી.
અને આખી રાત વેદનામાં પસાર થાય છે.
ભોજનમાં ફ્લાય પણ ઉલટી બહાર (શરીર દ્વારા) છે.
કપાસના ભારમાં એક ચિનગારી તેના માટે મુશ્કેલી ઊભી કરે છે, અને સમગ્ર લોટને બાળીને રાખમાં ફેરવે છે.
દૂધમાં વિનેગર તેનો સ્વાદ બગાડે છે અને તેને રંગીન બનાવે છે.
થોડું ઝેર પણ ચાખવાથી સમ્રાટો તરત જ મારી નાખે છે.
તો પછી અસત્યમાં સત્ય કેવી રીતે ભળી શકે?
ગુરુમુખના રૂપમાં સત્ય હંમેશા અલિપ્ત રહે છે અને અસત્યની તેના પર કોઈ અસર થતી નથી.
ચંદનનું ઝાડ સાપથી ઘેરાયેલું હોય છે પણ તેના પર ન તો ઝેર અસર કરે છે કે તેની સુગંધ ઓછી થતી નથી.
પથ્થરોની વચ્ચે ફિલોસોફરનો પથ્થર રહે છે પણ આઠ ધાતુઓને મળવાથી પણ તે બગડતો નથી.
ગંગામાં ભળતું પ્રદૂષિત પાણી તેને પ્રદૂષિત કરી શકતું નથી.
સમુદ્ર ક્યારેય અગ્નિથી બળી શકતો નથી અને હવા પર્વતોને હલાવી શકતી નથી.
તીર ક્યારેય આકાશને સ્પર્શી શકતું નથી અને શૂટર પછી પસ્તાવો કરે છે.
અસત્ય આખરે ખોટું છે.
સત્ય માટેના સાદર હંમેશા અસલી હોય છે અને અસત્યને હંમેશા નકલી તરીકે ઓળખવામાં આવે છે.
અસત્યનો આદર પણ કૃત્રિમ છે પણ સત્યને આપેલું ગુરુનું જ્ઞાન સંપૂર્ણ છે.
ટાયરની શક્તિ પણ નકલી છે અને સત્યનો પવિત્ર અહંકાર પણ ઊંડો અને ગુરુત્વાકર્ષણથી ભરેલો છે.
ભગવાનના દરબારમાં અસત્યની ઓળખ થતી નથી જ્યારે સત્ય હંમેશા તેમના દરબારમાં શોભે છે.
સત્યના ઘરમાં હંમેશા કૃતજ્ઞતાની ભાવના હોય છે પણ અસત્ય ક્યારેય સંતોષ અનુભવતો નથી.
સત્યની ચાલ હાથી જેવી છે જ્યારે અસત્ય ઘેટાંની જેમ અણઘડ રીતે ફરે છે.
કસ્તુરી અને લસણની કિંમત સમાન રાખી શકાતી નથી અને તે જ મૂળા અને સોપારીના ઉત્સર્જનનો કેસ છે.
જે ઝેર વાવે છે તે માખણ અને ખાંડ (ચાર્ટ) સાથે મિશ્રિત રોટલીનો ભૂકો સાથે બનાવેલ સ્વાદિષ્ટ ભોજન ખાઈ શકતો નથી.
સત્યનો સ્વભાવ મેડડર જેવો છે જે પોતે ઉકળવાની ગરમી સહન કરે છે પણ રંગને ઝડપી બનાવે છે.
જૂઠાણાનો સ્વભાવ શણ જેવો છે જેની ચામડી છાલ ઉતારીને પછી તેને વળીને તેના દોરડા તૈયાર કરવામાં આવે છે.
ચંદન પરોપકારી હોવાને કારણે તમામ વૃક્ષો, પછી તે ફળવાળા હોય કે વગરના હોય, સુગંધિત બનાવે છે.
વાંસ દુષ્ટતાથી ભરેલો હોવાને કારણે, પોતાના અહંકારમાં અને આગ ફાટી નીકળતાં, તેના અન્ય પડોશી વૃક્ષોને પણ ડૂબી જાય છે.
અમૃત મૃતને જીવંત બનાવે છે અને ઘાતક ઝેર જીવતાઓને મારી નાખે છે.
પ્રભુના દરબારમાં સત્યનો સ્વીકાર થાય છે, પણ અસત્યની સજા એ જ દરબારમાં થાય છે.
જે વાવે છે તે લણશે.