એક ઓંકાર, આદિમ ઉર્જા, દૈવી ઉપદેશકની કૃપાથી સાક્ષાત્કાર થયો
(રોસ=ગુસ્સો દુધુલીક્કા=નમ્ર. સુરતી=ગોલી. જન્મ દી=જન્મથી. સવાણી=રાણી.)
છોકરો ધ્રુ હસતો હસતો તેના ઘરે (મહેલ) આવ્યો અને તેના પિતાએ તેને પોતાના ખોળામાં બેસાડી દીધો.
આ જોઈને સાવકી મા ગુસ્સે થઈ ગઈ અને તેનો હાથ પકડીને તેને પિતા (રાજા)ના ખોળામાંથી બહાર ધકેલી દીધો.
ભયભીત થઈને તેણે તેની માતાને પૂછ્યું કે તે રાણી છે કે દાસી?
ઓ પુત્ર! (તેણે કહ્યું) હું રાણી જન્મી હતી પરંતુ મેં ભગવાનને યાદ કર્યા નથી અને ભક્તિના કાર્યો કર્યા નથી (અને આ તમારી અને મારી દુર્દશાનું કારણ છે).
તે પ્રયત્નોથી સામ્રાજ્ય પ્રાપ્ત થઈ શકે (ધ્રુએ પૂછ્યું) અને દુશ્મનો કેવી રીતે મિત્ર બની શકે?
ભગવાનની પૂજા કરવી જોઈએ અને આ રીતે પાપીઓ પણ પવિત્ર બની જાય છે (માતાએ કહ્યું).
આ સાંભળીને અને તેના મનમાં સંપૂર્ણ રીતે અલિપ્ત થઈને ધ્રુ સખત શિસ્ત લેવા બહાર (જંગલમાં) ગયો.
રસ્તામાં નારદ ઋષિએ તેમને ભક્તિની તરકીબ શીખવી અને ધ્રુએ ભગવાનના નામના સાગરમાંથી અમૃત પીવડાવ્યું.
(થોડા સમય પછી) રાજા (ઉત્તનપદે)એ તેને પાછો બોલાવ્યો અને તેને (ધ્રુને) હંમેશ માટે શાસન કરવા કહ્યું.
જે ગુરમુખો હારતા જણાય છે એટલે કે જેઓ દુષ્ટ વૃત્તિઓથી મોં ફેરવે છે તેઓ જગતને જીતી લે છે.
પ્રહલાદ, સંત, રાક્ષસ (રાજા) હરણખના ઘરે જન્મ્યા હતા જેમ કે કમળ ક્ષારયુક્ત (ઉજ્જડ) ભૂમિમાં જન્મે છે.
જ્યારે તેને સેમિનરીમાં મોકલવામાં આવ્યો ત્યારે બ્રાહ્મણ પુરોહિત ખુશ થઈ ગયા (કારણ કે રાજાનો પુત્ર હવે તેનો શિષ્ય હતો).
પ્રહલાદ પોતાના હૃદયમાં રામ નામનું સ્મરણ કરશે અને બહારથી પણ ભગવાનની સ્તુતિ કરશે.
હવે બધા શિષ્યો ભગવાનના ભક્ત બની ગયા, જે તમામ શિક્ષકો માટે ભયંકર અને શરમજનક પરિસ્થિતિ હતી.
પૂજારી (શિક્ષકે) રાજાને જાણ કરી કે ફરિયાદ કરી (કે હે રાજા તમારો પુત્ર ભગવાનનો ભક્ત બની ગયો છે).
દુષ્ટ રાક્ષસે ઝઘડો ઉપાડી લીધો. પ્રહલાદને અગ્નિ અને પાણીમાં ફેંકી દેવામાં આવ્યો પરંતુ ગુરુ (ભગવાન)ની કૃપાથી તે ન તો બળી ગયો કે ન તો ડૂબી ગયો.
ગુસ્સે થઈને હિરણ્યકશ્યપુએ તેની બેધારી તલવાર કાઢી અને પ્રહલાદને પૂછ્યું કે તેના ગુરુ (ભગવાન) કોણ છે.
તે જ ક્ષણે ભગવાન ભગવાન માનવ-સિંહના રૂપમાં સ્તંભમાંથી બહાર આવ્યા. તેમનું સ્વરૂપ ભવ્ય અને ભવ્ય હતું.
તે દુષ્ટ રાક્ષસને નીચે ફેંકીને મારી નાખવામાં આવ્યો અને આ રીતે સાબિત થયું કે ભગવાન અનાદિ કાળથી ભક્તો પર કૃપાળુ છે.
આ જોઈને બ્રહ્મા અને અન્ય દેવતાઓ ભગવાનની સ્તુતિ કરવા લાગ્યા.
બલી, રાજા, તેના મહેલમાં યજ્ઞ કરવામાં વ્યસ્ત હતો.
બ્રાહ્મણના રૂપમાં એક નીચા કદનો વામન ચારેય વેદોનો પાઠ કરતો ત્યાં આવ્યો.
રાજાએ તેને અંદર બોલાવ્યા પછી તેને ગમતી વસ્તુ માંગવા કહ્યું.
તરત જ પુજારી શુક્રાચાર્યએ રાજા (બાલી) ને સમજાવ્યું કે તે (ભિખારી) અવિચારી ભગવાન છે અને તે તેને ભ્રમિત કરવા આવ્યો હતો.
વામન પૃથ્વીના અઢી પગથિયાંની લંબાઈ માંગે છે (જે રાજા દ્વારા આપવામાં આવી હતી).
પછી વામનએ તેનું શરીર એટલું વિસ્તર્યું કે હવે તેના માટે ત્રણેય જગત અપૂરતા હતા.
આ છેતરપિંડી જાણીને પણ બલિએ પોતાને છેતરવા દીધો, અને આ જોઈને વિષ્ણુએ તેને ભેટી લીધો.
જ્યારે તેણે ત્રણ જગતને બે પગલામાં આવરી લીધું, ત્રીજા અડધા પગલા માટે રાજા બાલીએ પોતાની પીઠ ઓફર કરી.
બાલીને પાર્શ્વજગતનું રાજ્ય આપવામાં આવ્યું હતું જ્યાં તેણે ભગવાનને શરણાગતિ આપીને ભગવાનની પ્રેમાળ ભક્તિમાં પોતાની જાતને રોકી લીધી હતી. વિષ્ણુ બાલીના દ્વારપાલ બનીને પ્રસન્ન થયા.
એક સાંજે જ્યારે રાજા અંબરીસ ઉપવાસ કરી રહ્યા હતા ત્યારે ઋષિ દુર્વાસા તેમની મુલાકાતે આવ્યા
દુર્વાસાની સેવા કરતી વખતે રાજાએ ઉપવાસ તોડવાનો હતો પણ ઋષિ સ્નાન કરવા નદી કિનારે ગયા.
તિથિના બદલાવના ડરથી (જે તેના ઉપવાસને નિરર્થક માનશે), રાજાએ ઋષિના પગમાં જે પાણી રેડ્યું હતું તે પીને ઉપવાસ તોડી નાખ્યો. જ્યારે ઋષિને ખબર પડી કે રાજાએ પહેલા તેમની સેવા કરી નથી, ત્યારે તે રાજાને શ્રાપ આપવા દોડ્યા.
આના પર વિષ્ણુએ દુર્વાસા તરફ જવા માટે ડિસ્કની જેમ તેમના મૃત્યુનો આદેશ આપ્યો અને આ રીતે દુર્વાસાનો અહંકાર દૂર થઈ ગયો.
હવે બ્રાહ્મણ દુર્વાસા પોતાનો જીવ બચાવવા ભાગ્યો. દેવી-દેવતાઓ પણ તેને આશ્રય આપી શકતા ન હતા.
તે ઇન્દ્ર, શિવ, બ્રહ્મા અને સ્વર્ગના ધામમાં ટાળવામાં આવ્યો હતો.
ભગવાન અને ભગવાને તેને સમજાવ્યું (કે અંબરી સિવાય કોઈ તેને બચાવી શક્યું નહીં).
પછી તેણે અંબરીસ સમક્ષ શરણાગતિ સ્વીકારી અને અંબરીસે મરતા મુનિને બચાવ્યા.
ભગવાન ભગવાન ભક્તો માટે પરોપકારી તરીકે વિશ્વમાં જાણીતા થયા.
રાજા જનક એક મહાન સંત હતા જેઓ માયાથી અલિપ્ત રહ્યા હતા.
ગાન અને ગંધર્વો (કેલેસ્ટિયલ સંગીતકારો) સાથે તે દેવતાઓના ધામમાં ગયો.
ત્યાંથી, તે, નરકના રહેવાસીઓની બૂમો સાંભળીને, તેમની પાસે ગયો.
તેણે મૃત્યુના દેવતા ધરમરાયને તેમના તમામ દુઃખો દૂર કરવા કહ્યું.
આ સાંભળીને, મૃત્યુના દેવે તેને કહ્યું કે તે શાશ્વત ભગવાનનો માત્ર સેવક છે (અને તેના આદેશ વિના તે તેમને મુક્ત કરી શકતો નથી).
જનકે તેમની ભક્તિનો એક ભાગ અને ભગવાનના નામનું સ્મરણ કર્યું.
નરકના બધા પાપો સંતુલનના કાઉન્ટરવેટ જેટલા પણ સમાન ન હતા.
વાસ્તવમાં ગુરુમુખ દ્વારા ભગવાનના નામના પાઠ અને સ્મરણના ફળને કોઈ સંતુલન તોલતું નથી.
બધા જીવો નરકમાંથી મુક્ત થયા અને મૃત્યુની ફાંસો કપાઈ ગઈ. મુક્તિ અને તેને પ્રાપ્ત કરવાની યુક્તિ એ ભગવાનના નામના સેવકો છે.
રાજા હરિચંદને સુંદર આંખોવાળી રાણી હતી, તારા, જેણે પોતાના ઘરને આરામનું ઘર બનાવ્યું હતું.
રાત્રે તે પવિત્ર મંડળના રૂપમાં તે સ્થાન પર જતી, જ્યાં પવિત્ર સ્તોત્રો સંભળાતી.
તેણીના ગયા પછી, રાજા મધ્યરાત્રિએ જાગી ગયો અને સમજાયું કે તેણી ગઈ છે.
તેને રાણી ક્યાંય ન મળી અને તેનું હૃદય આશ્ચર્યથી ભરાઈ ગયું
આગલી રાત્રે તે યુવાન રાણીની પાછળ ગયો.
રાણી પવિત્ર મંડળમાં પહોંચી અને રાજાએ ત્યાંથી તેના એક સેન્ડલ ઉપાડ્યા (જેથી તે રાણીની બેવફાઈ સાબિત કરી શકે).
જ્યારે જવાની તૈયારીમાં હતી, ત્યારે રાણીએ પવિત્ર મંડળ પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કર્યું અને એક ચંપલની જોડી બની ગઈ.
રાજાએ આ પરાક્રમને સમર્થન આપ્યું અને સમજાયું કે ત્યાં તેના મેચિંગ સેન્ડલ એક ચમત્કાર છે.
હું પવિત્ર મંડળને બલિદાન આપું છું.
ભગવાન કૃષ્ણની સેવા કરવામાં આવી હતી અને નમ્ર બિદરના ઘરે રોકાયા હતા તે સાંભળીને, દુર્યોધને કટાક્ષ કર્યો.
અમારા ભવ્ય મહેલો છોડીને, સેવકના ઘરે તમને કેટલું સુખ અને આરામ મળ્યો?
તમે ભીખામ, દોહના અને કરણનો પણ ત્યાગ કર્યો કે જેઓ સર્વ દરબારમાં શોભે એવા મહાપુરુષો તરીકે ઓળખાય છે.
તમે ઝૂંપડીમાં રહેતા હતા એ જાણીને અમે બધા દુઃખી થયા છીએ.”
પછી હસતાં હસતાં ભગવાન કૃષ્ણે રાજાને આગળ આવવા અને ધ્યાનથી સાંભળવા કહ્યું.
મને તમારામાં પ્રેમ અને ભક્તિ દેખાતી નથી (અને તેથી હું તમારી પાસે આવ્યો નથી).
બિદરના હૃદયમાં જે પ્રેમ છે તેનો અંશ પણ હું જોતો નથી.
પ્રભુને પ્રેમાળ ભક્તિની જરૂર છે અને બીજું કંઈ નહીં.
દરોપતિને વાળથી ખેંચીને દુશાસનાય તેને સભામાં લઈ આવ્યો.
તેણે તેના માણસોને આજ્ઞા કરી કે દાસી દ્રોપતિને સાવ નગ્ન કરી નાખો.
પાંચેય પાંડવો કે જેમની તે પત્ની હતી, તેણે આ જોયું.
રડતી, તદ્દન નિરાશ અને લાચાર, તેણીએ તેની આંખો બંધ કરી. એકલા હાથે તેણે કૃષ્ણને મદદ માટે વિનંતી કરી.
નોકરો તેના શરીર પરથી કપડાં ઉતારી રહ્યા હતા, પરંતુ તેની આસપાસ કપડાંના વધુ સ્તરો એક કિલ્લો રચે છે; નોકરો થાકી ગયા પણ કપડાંના થર ક્યારેય પૂરા થતા ન હતા.
નોકરો હવે તેમના નિષ્ક્રિય પ્રયાસથી ગુસ્સે અને હતાશ હતા અને લાગ્યું કે તેઓ પોતે શરમ અનુભવે છે.
ઘરે પહોંચ્યા પછી, દ્રોપતિને ભગવાન કૃષ્ણએ પૂછ્યું કે શું તેણીને સભામાં બચાવી લેવામાં આવી છે.
તેણીએ શરમાતા જવાબ આપ્યો, "બારમાસી સમયથી તમે અનાથોના પિતા તરીકેની તમારી પ્રતિષ્ઠા પર જીવી રહ્યા છો."
સુદામા, એક ગરીબ બ્રાહ્મણ, બાળપણથી કૃષ્ણના મિત્ર તરીકે જાણીતા હતા.
તેની બ્રાહ્મણ પત્ની હંમેશા તેને ચિંતિત કરતી કે તે તેની ગરીબી દૂર કરવા ભગવાન કૃષ્ણ પાસે કેમ ન ગયો.
તે મૂંઝવણમાં હતો અને વિચારતો હતો કે તે કેવી રીતે કૃષ્ણ સાથે ફરીથી પરિચય કરાવી શકે, જે તેને ભગવાનને મળવામાં મદદ કરી શકે.
તે દુઆરકા શહેરમાં પહોંચ્યો અને મુખ્ય દ્વાર (કૃષ્ણના મહેલના) આગળ ઊભો રહ્યો.
તેમને દૂરથી જોઈને કૃષ્ણ ભગવાને પ્રણામ કર્યા અને પોતાનું સિંહાસન છોડીને સુદામા પાસે આવ્યા.
પહેલા તેમણે સુદામાની આસપાસ પરિક્રમા કરી અને પછી તેમના ચરણ સ્પર્શ કરીને તેમને ભેટી પડ્યા.
પગ ધોઈને તેણે તે પાણી લીધું અને સુદામાને સિંહાસન પર બેસાડ્યા.
પછી કૃષ્ણે પ્રેમપૂર્વક તેમના કલ્યાણ વિશે પૂછ્યું અને તે સમય વિશે વાત કરી જ્યારે તેઓ ગુરુ (સાંદીપનિ)ની સેવામાં સાથે હતા.
કૃષ્ણે સુદામાની પત્નીએ મોકલેલા ચોખા માંગ્યા અને જમ્યા પછી પોતાના મિત્ર સુદામાને મળવા બહાર આવ્યા.
કૃષ્ણ દ્વારા સુદામાને ચારેય વરદાન (સદાચાર, સંપત્તિ, ઈચ્છાઓની પરિપૂર્ણતા અને મુક્તિ) આપવામાં આવ્યા હોવા છતાં, કૃષ્ણની નમ્રતાએ તેમને સંપૂર્ણપણે અસહાય અનુભવ્યા હતા.
પ્રેમાળ ભક્તિમાં લીન થઈને, ભક્ત જયદેવ ભગવાન (ગોવિંદ)ના ગીતો ગાશે.
તે ભગવાન દ્વારા સિદ્ધ કરેલા ભવ્ય પરાક્રમોનું વર્ણન કરશે અને તેના દ્વારા ખૂબ જ પ્રિય હતો.
તે (જયદેવ) ના જાણતો હતો અને તેથી તેની ચોપડી બાંધીને સાંજે ઘરે પાછો આવશે.
ભગવાન, ભક્તના રૂપમાં બધા ગુણોના ભંડાર પોતે તેમના માટે તમામ ગીતો લખ્યા.
એ શબ્દો જોઈને અને વાંચીને જયદેવ ખુશ થઈ જતો.
જયદેવે ઊંડા જંગલમાં એક અદ્ભુત વૃક્ષ જોયું.
દરેક પાંદડા પર ભગવાન ગોવિંદના ગીતો લખેલા હતા. તે આ રહસ્ય સમજી શક્યો નહીં.
ભક્ત પ્રત્યેના પ્રેમને લીધે ભગવાને તેને રૂબરૂ ભેટી લીધો.
ભગવાન અને સંત વચ્ચે કોઈ પડદો નથી.
નામદેવના પિતાજીને કોઈ કામ માટે બોલાવ્યા તેથી તેમણે નામદેવને બોલાવ્યા.
તેણે નામદેવને ઠાકુર, ભગવાનની દૂધ સાથે સેવા કરવાનું કહ્યું.
નામદેવ સ્નાન કરીને કાળી ચાની ગાયનું દૂધ લઈને આવ્યા.
ઠાકુરને સ્નાન કરાવ્યા પછી, તેણે ઠાકુરને ધોવા માટે વપરાતું પાણી પોતાના માથા પર મૂક્યું.
હવે હાથ જોડીને તેણે ભગવાનને દૂધ પીવડાવવા વિનંતી કરી.
જ્યારે તેણે પ્રાર્થના કરી ત્યારે તેના વિચારોમાં અડગ બનીને, ભગવાન તેની સમક્ષ રૂબરૂમાં દેખાયા.
નામદેવે ભગવાનને દૂધનો આખો વાટકો પીવડાવ્યો.
બીજા એક પ્રસંગે ભગવાને એક મૃત ગાયને જીવિત કરી અને નામદેવની ઝૂંપડીને પણ છાસ કરી.
બીજા એક પ્રસંગે, ભગવાને મંદિરને ફેરવ્યું (નામદેવને પ્રવેશની મંજૂરી ન હતી પછી) અને ચારેય જાતિ (વર્ણો) ને નામદેવના ચરણોમાં નમન કર્યા.
ભગવાન સંતો દ્વારા જે પણ કરવામાં આવે છે અને ઇચ્છે છે તે પૂર્ણ કરે છે.
નામદેવના દર્શન કરવા માટે ત્રિલોચન દરરોજ વહેલા જાગતા.
તેઓ સાથે મળીને ભગવાન પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરશે અને નામદેવ તેમને ભગવાનની ભવ્ય વાર્તાઓ કહેશે.
(ત્રિલોચને નામદેવને પૂછ્યું) "કૃપા કરીને મારા માટે પ્રાર્થના કરો જેથી જો ભગવાન સ્વીકારે, તો મને પણ તેમના ધન્ય દર્શનની ઝલક મળી શકે."
નામદેવે ઠાકુર ભગવાનને પૂછ્યું કે ત્રિલોચન ભગવાનના દર્શન કેવી રીતે કરી શકે?
ભગવાન ભગવાને હસીને નામદેવને સમજાવ્યું;
“મારા દ્વારા કોઈ અર્પણની જરૂર નથી. મારા આનંદથી જ હું ત્રિલોચનને મારા દર્શન કરાવીશ.
હું ભક્તોના સંપૂર્ણ નિયંત્રણ હેઠળ છું અને તેમના પ્રેમાળ દાવાઓને હું ક્યારેય નકારી શકતો નથી; હું પોતે પણ તેમને સમજી શકતો નથી.
તેમની પ્રેમાળ ભક્તિ વાસ્તવમાં મધ્યસ્થી બને છે અને તેમને મને મળવા કરાવે છે.”
એક બ્રાહ્મણ દેવતાઓની પૂજા કરશે (પથ્થરની મૂર્તિઓના રૂપમાં) જ્યાં ધન્ના તેની ગાયને ચરાવતો હતો.
તેની પૂજા જોઈને ધન્નાએ બ્રાહ્મણને પૂછ્યું કે તે શું કરે છે.
"ઠાકુર (ભગવાન)ની સેવા ઇચ્છિત ફળ આપે છે," બ્રાહ્મણે જવાબ આપ્યો.
ધન્નાએ વિનંતી કરી, "હે બ્રાહ્મણ, જો તમે સંમત થાઓ તો કૃપા કરીને મને એક આપો."
બ્રાહ્મણે એક પત્થર ફેરવ્યો, ધન્નાને આપ્યો અને આમ તેનાથી છૂટકારો મેળવ્યો.
ધન્નાએ ઠાકુરને સ્નાન કરાવ્યું અને તેમને રોટલી અને છાશ આપી.
હાથ જોડીને અને પથ્થરના પગ પર પડીને તેણે તેની સેવા સ્વીકારવા માટે વિનંતી કરી.
ધન્નાએ કહ્યું, "હું પણ ખાઈશ નહીં કારણ કે તમે નારાજ છો તો હું કેવી રીતે ખુશ થઈશ."
(તેમની સાચી અને પ્રેમાળ ભક્તિ જોઈને) ભગવાનને પ્રગટ થવા અને તેની રોટલી અને છાશ ખાવાની ફરજ પડી.
વાસ્તવમાં ધન્ના જેવી નિર્દોષતા પ્રભુના દર્શન કરાવે છે.
સંત બેની, એક ગુરુમુખ, એકાંતમાં બેસતા અને ધ્યાન સમાધિમાં પ્રવેશતા.
તે આધ્યાત્મિક પ્રવૃત્તિઓ કરતો અને નમ્રતાથી ક્યારેય કોઈને કહેતો નહિ.
જ્યારે પૂછવામાં આવ્યું ત્યારે ઘરે પાછા પહોંચતા, તે લોકોને કહેતો કે તે તેના રાજા (પરમ ભગવાન) ના દરવાજે ગયો હતો.
જ્યારે તેની પત્નીએ કેટલીક ઘરગથ્થુ સામગ્રી માંગી ત્યારે તે તેને ટાળતો અને આ રીતે તેનો સમય આધ્યાત્મિક પ્રવૃત્તિઓ કરવામાં પસાર કરતો.
એક દિવસ ભગવાનમાં એકાગ્રતાથી ધ્યાન કેન્દ્રિત કરતી વખતે એક વિચિત્ર ચમત્કાર થયો.
ભક્તનો મહિમા જળવાઈ રહે તે માટે ભગવાન પોતે રાજાના રૂપમાં તેમના ઘરે ગયા.
ખૂબ આનંદમાં, તેમણે બધાને સાંત્વના આપી અને ખર્ચ માટે પુષ્કળ નાણાં ઉપલબ્ધ કરાવ્યા.
ત્યાંથી તેઓ તેમના ભક્ત બેની પાસે આવ્યા અને તેમને કરુણાપૂર્વક પ્રેમ કર્યો.
આ રીતે તેઓ તેમના ભક્તો માટે અભિવાદન ગોઠવે છે.
બ્રાહ્મણ રામાનંદ દુનિયાથી અળગા થઈને વારાણસી (કાસી)માં રહેતા હતા.
તે વહેલી સવારે ઉઠીને ગંગામાં સ્નાન કરવા જતા.
એક વખત રામાનંદ પહેલા પણ કબીર ત્યાં ગયા અને રસ્તામાં પડ્યા.
રામાનંદે તેમના પગને સ્પર્શ કરીને કબીરને જાગૃત કર્યા અને તેમને સાચા આધ્યાત્મિક ઉપદેશ 'રામ' બોલવાનું કહ્યું.
જેમ ફિલસૂફના પથ્થરથી લોખંડનો સ્પર્શ થાય છે તે સોનું બની જાય છે અને માર્ગોસા વૃક્ષ (આઝાદિરચતા ઇન્ડિકા) ચંદન દ્વારા સુગંધિત બને છે.
અદ્ભુત ગુરુ પ્રાણીઓ અને ભૂતોને પણ દેવદૂતમાં ફેરવે છે.
અદ્ભુત ગુરુને મળવાથી શિષ્ય અદ્ભુત રીતે મહાન અદ્ભુત ભગવાનમાં ભળી જાય છે.
પછી સ્વયંમાંથી એક ફુવારો નીકળે છે અને ગુરુમુખોના શબ્દો સુંદર રૂપ ધારણ કરે છે
હવે રામ અને કબીર સમાન બની ગયા.
કબીરનો મહિમા સાંભળીને સાયણ પણ શિષ્ય બની ગયા.
રાત્રે તે પ્રેમાળ ભક્તિમાં ડૂબી જતો અને સવારે તે રાજાના દ્વારે સેવા કરતો.
એક રાત્રે કેટલાક સાધુ તેમની પાસે આવ્યા અને આખી રાત ભગવાનના ગુણગાન ગાવામાં પસાર કરી.
સૈન સંતોનો સંગ છોડી શક્યા નહીં અને પરિણામે બીજા દિવસે સવારે રાજાની સેવા કરી ન હતી.
ભગવાને પોતે સૌનું રૂપ ધારણ કર્યું. તેણે રાજાની એવી રીતે સેવા કરી કે રાજાને આનંદ થયો.
સંતોને શુભકામના આપતા, સાયણ અચકાતા રાજાના મહેલમાં પહોંચ્યા.
દૂરથી રાજાએ તેને નજીકમાં બોલાવ્યો. તેણે પોતાનો ઝભ્ભો ઉતાર્યો અને ભગત સાઈને અર્પણ કર્યો.
'તમે મારા પર વિજય મેળવ્યો છે', રાજાએ કહ્યું અને તેના શબ્દો બધાએ સાંભળ્યા.
ભગવાન પોતે ભક્તની ભવ્યતા પ્રગટ કરે છે.
ટેનર (રવિદાસ) ચારેય દિશામાં ભગત (સંત) તરીકે પ્રખ્યાત થયા.
તેની કૌટુંબિક પરંપરા અનુસાર તે ચંપલને કોબલ કરી મૃત પ્રાણીઓને લઈ જશે.
આ તેમનો બાહ્ય નિત્યક્રમ હતો પણ વાસ્તવમાં તે ચીંથરાઓમાં લપેટાયેલો રત્ન હતો.
તે ચારેય વર્ણો (જાતિ) ને પ્રચાર કરશે. તેમના ઉપદેશે તેઓને ભગવાન માટે ધ્યાનની ભક્તિમાં ઉત્સાહિત કર્યા.
એકવાર, લોકોનું એક જૂથ ગંગામાં પવિત્ર ડૂબકી મારવા કાસી (વારાણસી) ગયા.
રવિદાસે એક સભ્યને એક ધેલો (અડધો ટુકડો) આપ્યો અને તેને ગંગાને અર્પણ કરવા કહ્યું.
અભિજિત નક્ષત્ર (સ્ટાર) નો એક મહાન ઉત્સવ ત્યાં હતો જ્યાં લોકોએ આ અદ્ભુત એપિસોડ જોયો.
ગંગાએ, પોતે જ પોતાનો હાથ બહાર કાઢીને તે નજીવી રકમ સ્વીકારી લીધી, ધેલા, અને સાબિત કર્યું કે રવિદાસ ગંગા સાથે તાણ અને બાણ તરીકે એક હતા.
ભગતો (સંતો) માટે ભગવાન તેમના માતા, પિતા અને પુત્ર બધા એક છે.
અહલ્યા ગૌતમની પત્ની હતી. પરંતુ જ્યારે તેણીએ દેવતાઓના રાજા ઇન્ધરને નજર કરી, ત્યારે વાસના તેના પર કાબૂમાં આવી.
તે તેમના ઘરમાં પ્રવેશ્યો, હજારો પુડેન્ડમ સાથે હોવાનો શ્રાપ મેળવ્યો અને પસ્તાવો કર્યો.
ઈન્દ્રલોક (ઈન્દ્રનું નિવાસસ્થાન) ઉજ્જડ થઈ ગયું અને પોતાની જાતથી શરમાઈને તે તળાવમાં સંતાઈ ગયો.
શ્રાપ રદ કરીને જ્યારે તે બધા છિદ્રો આંખો બની ગયા, ત્યારે જ તે તેના નિવાસસ્થાનમાં પાછો ફર્યો.
અહલ્યા જે પોતાની પવિત્રતામાં અડગ રહી ન શકી તે પથ્થર બનીને નદી કિનારે પડી રહી.
રામના (પવિત્ર) ચરણ સ્પર્શ કરીને તેને સ્વર્ગમાં લઈ જવામાં આવી.
તેમના પરોપકારને કારણે તેઓ ભક્તો માટે માતા સમાન છે અને પાપીઓના ક્ષમા હોવાથી તેઓ પતન પામેલાઓના ઉદ્ધારક કહેવાય છે.
સત્કાર્ય હંમેશા સારા સંકેતો દ્વારા પાછું મળે છે, પરંતુ જે ખરાબનું સારું કરે છે તે સદ્ગુણી તરીકે ઓળખાય છે.
એ અવ્યક્ત (પ્રભુ)ની મહાનતા હું કેવી રીતે સમજાવું?
વાલ્મીલ એક હાઇવેમેન વાલ્મિકી હતો જે ત્યાંથી પસાર થતા મુસાફરોને લૂંટતો અને મારી નાખતો.
પછી તેણે સાચા ગુરુની સેવા કરવાનું શરૂ કર્યું, હવે તેનું મન તેના કામ પ્રત્યે ભિન્ન થઈ ગયું.
તેનું મન હજુ પણ લોકોને મારવા માટે વિનંતી કરે છે પરંતુ તેના હાથ માનતા ન હતા.
સાચા ગુરુએ તેમનું મન શાંત કર્યું અને મનની બધી ઈચ્છાઓનો અંત આવ્યો.
તેણે ગુરુ સમક્ષ મનની બધી જ ખરાબીઓ ઉજાગર કરી અને કહ્યું, 'હે ભગવાન, આ મારા માટે એક વ્યવસાય છે.'
ગુરુએ તેને ઘરે પૂછપરછ કરવાનું કહ્યું કે પરિવારના કયા સભ્યો મૃત્યુ સમયે તેના દુષ્ટ કાર્યોમાં સહભાગી બનશે.
પરંતુ તેમ છતાં તેમનો પરિવાર તેમના માટે બલિદાન આપવા માટે હંમેશા તૈયાર હતો, તેમાંથી કોઈ પણ જવાબદારી સ્વીકારવા તૈયાર નહોતું.
પાછા ફર્યા પછી, ગુરુએ તેમના હૃદયમાં સત્યનો ઉપદેશ મૂક્યો અને તેમને મુક્ત કર્યા. એક જ છલાંગથી તે સંસારની જાળમાંથી મુક્ત થઈ ગયો.
ગુરુમુખ બનીને વ્યક્તિ પાપના પહાડોને પાર કરવા સક્ષમ બને છે.
અજામિલ, પડી ગયેલો પાપી એક વેશ્યા સાથે રહેતો હતો.
તે ધર્મત્યાગી બન્યો. તે દુષ્ટ કાર્યોના જાળામાં ફસાઈ ગયો હતો.
તેમનું જીવન નિરર્થક કાર્યોમાં વેડફાઈ ગયું અને ભયાનક સંસારના સમુદ્રમાં ફેંકી દેવામાં આવ્યું.
વેશ્યા સાથે રહીને તે છ પુત્રોનો પિતા બન્યો. તેણીના ખરાબ કાર્યોના પરિણામે તેઓ બધા ખતરનાક લૂંટારા બની ગયા.
સાતમા પુત્રનો જન્મ થયો અને તેણે બાળક માટે નામ રાખવાનું શરૂ કર્યું.
તેમણે ગુરુની મુલાકાત લીધી જેમણે તેમના પુત્રનું નામ નારાયણ (ભગવાનનું નામ) રાખ્યું.
જીવનના અંતમાં, મૃત્યુના દૂતોને જોઈને અજામિલ નારાયણ માટે રડ્યો.
ભગવાનના નામે મૃત્યુના સંદેશવાહકોને તેમની રાહ પર લઈ જવા માટે બનાવ્યા. અજામિલ સ્વર્ગમાં ગયો અને મૃત્યુના સંદેશવાહકોના ક્લબ તરફથી માર સહન ન કર્યો.
પ્રભુના નામના ઉચ્ચારણથી સર્વ દુ:ખ દૂર થાય છે.
ગંકા એક પાપી વેશ્યા હતી જેણે તેના ગળામાં દુષ્કર્મોનો હાર પહેર્યો હતો.
એકવાર એક મહાન માણસ ત્યાંથી પસાર થઈ રહ્યો હતો જે તેના આંગણામાં રોકાયો.
તેણીની ખરાબ દુર્દશા જોઈને તે દયાળુ બન્યો અને તેણીને એક ખાસ પોપટની ઓફર કરી.
તેણે તેણીને પોપટને રામ નામનું પુનરાવર્તન કરવાનું શીખવવાનું કહ્યું. તેણીને આ ફળદાયી વેપાર સમજાવીને તે ત્યાંથી ચાલ્યો ગયો.
દરરોજ અને દરરોજ, સંપૂર્ણ એકાગ્રતા સાથે, તે પોપટને રામ કહેતા શીખવતા.
ભગવાનનું નામ જ પતન પામેલાઓને મુક્ત કરનાર છે. તે તેના દુષ્ટ ડહાપણ અને કાર્યોને ધોઈ નાખે છે.
મૃત્યુ સમયે, તે યમની ફાંસો કાપી નાખે છે - મૃત્યુના દૂત તેણીને નરકના સમુદ્રમાં ડૂબવું પડ્યું ન હતું.
(ભગવાનના) નામના અમૃતને લીધે તે સંપૂર્ણપણે પાપોથી મુક્ત થઈ ગઈ અને તેને સ્વર્ગમાં લઈ જવામાં આવી.
(પ્રભુનું) નામ આશ્રય વિનાનું છેલ્લું આશ્રય છે.
અપ્રતિષ્ઠિત પુતનાએ તેના બંને ચાંદ પર ઝેર લગાવી દીધું.
તેણી (નંદના) પરિવારમાં આવી અને પરિવાર પ્રત્યેનો નવો પ્રેમ વ્યક્ત કરવા લાગ્યો.
તેણીની ચાલાક છેતરપિંડી દ્વારા, તેણીએ કૃષ્ણને તેના ખોળામાં ઉપાડ્યો.
ખૂબ ગર્વ સાથે તેણીએ કૃષ્ણના મોંમાં તેના સ્તનનો ચાંદ દબાવ્યો અને બહાર આવી.
હવે તેણીએ તેના શરીરને ઘણી હદ સુધી વિસ્તૃત કર્યું.
કૃષ્ણ પણ ત્રણેય જગતનું સંપૂર્ણ વજન બનીને તેના ગળામાં અટકી ગયા.
બેભાન થઈને, પર્વતની જેમ તે જંગલમાં પડી ગઈ.
કૃષ્ણે તેને અંતે મુક્ત કરી અને તેને તેની માતાના મિત્ર સમાન દરજ્જો આપ્યો.
પ્રભાસના પવિત્ર સ્થાન પર, કૃષ્ણ તેમના ઘૂંટણ પર પગ મૂકીને સુતા હતા.
તેના પગમાં કમળનું ચિન્હ તારાની જેમ પ્રકાશિત હતું.
એક શિકારી આવ્યો અને તેને હરણની આંખ સમજીને તીર માર્યું.
જેમ જેમ તે નજીક આવ્યો, તેને સમજાયું કે તે કૃષ્ણ છે. તે દુ:ખથી ભરપૂર બન્યો અને ક્ષમા માંગી.
કૃષ્ણે તેના ખોટા કૃત્યની અવગણના કરી અને તેને ભેટી પડી.
કૃપાપૂર્વક કૃષ્ણે તેને દ્રઢતાથી ભરપૂર રહેવા કહ્યું અને ખોટું કરનારને આશ્રય આપ્યો.
સારાને દરેક વ્યક્તિ સારું કહે છે, પરંતુ દુષ્ટ લોકોના કાર્યો ભગવાન દ્વારા જ યોગ્ય છે.
તેણે ઘણા પાપી પાપીઓને મુક્ત કર્યા છે.