Thuig Oankar amháin, an fuinneamh primal, trí ghrásta an réamhbhreithe diaga
(Ros = fearg Dudhulikka = humble. Surita = goli. Janam di = le breith. Savani = banríon.)
Tháinig buachaill Dhru ag miongháire go dtí a theach (Palace) agus chuir a athair lán de ghrá isteach ina mhuin é.
Nuair a chonaic sé seo tháinig fearg ar an leasmháthair agus nuair a rug sé greim ar a lámh bhrúigh sé amach as uchd an athar (an rí).
Bhí eagla air agus d'fhiafraigh sé dá mháthair an raibh sí ina banríon nó ina searbhónta?
Ó mhac! (arsa sise) Rugadh banríon mé ach níor chuimhnigh mé ar Dhia agus níor thug mé faoi ghníomhartha deabhóid (agus is é seo an chúis atá agatsa agus mo chruachás).
Leis an iarracht sin is féidir an ríocht a fháil (a d'iarr Dhru) agus conas is féidir le naimhde cairde a iompú?
Ba chóir an Tiarna a adhradh agus dá bhrí sin déantar peacaigh naofa freisin (arsa an mháthair).
Ag éisteacht leis seo agus ag éirí go hiomlán scoite ina aigne chuaigh Dhru amach (go dtí an dufair) chun smacht dian a ghlacadh.
Ar an mbealach, mhúin saoi Narad teicníc na deabhóide dó agus chrom Dhru an neachtar as an aigéan in Ainm an Tiarna.
(Tar éis tamaill) ghlaoigh an Rí (Uttanpad) ar ais air agus d’iarr air (Dhru) rialú go deo.
Na gurmukhs a bhfuil an chuma orthu go bhfuil siad ag dul amú ie a iompaíonn a n-aghaidh ó na claonadh olc, déanann siad an domhan a shárú.
Rugadh Prahlad, an naomh, i dteach an diabhail (rí) Haranakhas cosúil le lotus a rugadh sa talamh alcaileach (níosach).
Nuair a cuireadh chuig an seimineár é, d'éirigh an brahmin purohit ar bís (toisc go raibh mac an rí ina dheisceabal anois).
Chuimhneodh Prálád ainm Ram ina chroí agus ó thaobh amuigh freisin mholfadh sé an Tiarna.
Anois bhí na deisceabail go léir ina ndílseoirí don Tiarna, rud a bhí ina chás uafásach agus náiriúil do na múinteoirí go léir.
Thuairiscigh an sagart (múinteoir) nó rinne sé gearán leis an rí (go bhfuil O rí do mhac tar éis éirí ina thiomanta ag Dia).
Phioc an deamhan drochbhéasach suas an quarrel. Caitheadh Prahlad isteach i dtine agus in uisce ach le grásta Ghúrú (an Tiarna) níor dódh ná báthadh é.
Fearg mar a bhí sé, thóg Hiranyaksyapu amach a chlaíomh dhá-imeall agus d'fhiafraigh sé de Prahlad cérbh é a Ghúrú (Tiarna).
Ag an nóiméad céanna tháinig an Tiarna Dia i bhfoirm fear-leon as colún. Bhí a fhoirm mhór agus maorga.
Caitheadh síos agus maraíodh an deamhan olc sin agus mar sin dearnadh go bhfuil an Tiarna cineálta le dreamanna ón aimsir i bhfad.
Nuair a chonaic an Brahma seo agus déithe eile thosaigh siad ag moladh an Tiarna.
Bhí Bali, an rí, gnóthach ag déanamh yajna ina phálás.
Tháinig dwarf de nádúr íseal i bhfoirm brahmin ann ag aithris na ceithre Vedas ar fad.
Tar éis an rí a ghlaoch isteach d'iarr sé air rud ar bith a éileamh a thaitin leis.
Láithreach thug an sagart Sukracharya an rí (Bali) a thuiscint go bhfuil sé (an beggar) undeceivable Dia agus go raibh sé tar éis teacht chun é a mhealladh.
D'éiligh an dwarf dhá chéim go leith fad an domhain (a dheonaigh an rí).
Ansin mhéadaigh an dwarf a chorp chomh mór sin anois nach raibh na trí shaol leordhóthanach dó.
Fiú agus an dallamullóg seo ar eolas aige, lig Bali é féin a mhealladh mar sin, agus an Vishnu seo a fheiceáil ag gabháil dó.
Nuair a chlúdaigh sé na trí shaol in dhá chéim, don tríú leath-chéim rí Bali thairiscint a chúl féin.
Tugadh ríocht an domhain Ísiltír do Bali nuair a ghéill sé do Dhia i dtiomantas grámhar an Tiarna. Bhí an-áthas ar Vishnu a bheith ina fhear dorais ag Bali.
Tráthnóna amháin agus an rí Ambaris ag troscadh thug an saoi Durvasa cuairt air
Bhí an rí chun a troscadh a bhriseadh agus é ag freastal ar Durvasa ach chuaigh an rishi go bruach na habhann chun folcadh a ghlacadh.
Ar eagla an athraithe ar an dáta (rud a mheasfadh go raibh a thapaidh gan toradh), bhris an rí a troscadh tríd an uisce a dhoirteadh ar chosa an rishi a ól. Nuair a thuig an rishi nach raibh an rí tar éis seirbhís a thabhairt dó ar dtús, rith sé chun mallacht a dhéanamh ar an rí.
Ar seo, d'ordaigh Vishnu a bhás cosúil le diosca bogadh i dtreo Durvasa agus mar sin baineadh an ego de Durvasa.
Anois rith Brahmin Durvasa ar feadh a shaoil. Ní raibh fiú na déithe agus na deities in ann foscadh a thabhairt dó.
Seachnaíodh é i dtithe Indra, Siva, Brahma agus na Spéartha.
Thug Déithe agus Dia é a thuiscint (nach bhféadfadh aon duine seachas Ambaris é a shábháil).
Ansin ghéill sé sular shábháil Ambaris agus Ambaris an saoi a bhí ag fáil bháis.
Tugadh aithne ar fud an domhain ar an Tiarna Dia mar dhuine maith do dhíothaí.
Ba naomh mór é an Rí Janak a d’fhan i measc Maya neamhshuimiúil ina leith.
In éineacht le gans agus gandharvs (ceoltóirí calestial) chuaigh sé go dtí an áit chónaithe na déithe.
As sin, sé, ag éisteacht an cries na háitritheoirí na n-ifreann, chuaigh dóibh.
D’iarr sé ar dhia an bháis, Dharamrai, a gcuid fulaingthe go léir a mhaolú.
Ag éisteacht dó seo, dúirt Dia an bháis leis go raibh sé ina sheirbhíseach amháin ag an Tiarna síoraí (agus gan a orduithe ní fhéadfadh sé iad a shaoradh).
D'ofráil Eanác cuid dá dhiagacht agus dá chuimhneachán ar ainm an Tiarna.
Fuarthas amach nach raibh peacaí uile ifreann comhionann fiú le frithmheáchan na cothromaíochta.
Go deimhin ní féidir le haon chothromaíocht torthaí aithrise agus cuimhneacháin ainm an Tiarna leis an gurmukh a mheá.
Saoradh na créatúir go léir ó ifreann agus gearradh srón an bháis. Is seirbhísigh d'ainm an Tiarna iad an tsaoirse agus an modh chun é a bhaint amach.
Bhí banríon le súile áille ag an Rí HariChand, Tara, a bhí tar éis a teach a dhéanamh mar áit chompordach.
San oíche chuaidh sí go dtí an áit, i bhfoirm comhthionóil naofa, d'aithris sí na hiomainn naofa.
Tar éis di imeacht, dhúisigh an Rí i lár na hoíche agus thuig sí go raibh sí imithe.
Ní fhéadfadh sé teacht ar an Bhanríon áit ar bith agus a chroí líonadh le ionadh
An oíche dár gcionn lean sé an bhanríon óg.
Shroich an bhanríon an comhthionól naofa agus thóg an Rí ceann dá bréid as sin (i dtreo is go gcruthódh sé míchreideamh na banríona).
Nuair a bhí an bhanríon ar tí imeacht dhírigh an bhanríon ar an bpobal naofa agus rinneadh péire de na sandal amháin.
Sheas an rí leis an éacht seo agus thuig sé gur mhíorúilt a bhí sa sandal meaitseála.
Is íobairt mé don phobal naofa.
Ag éisteacht dó gur seirbheáladh an Tiarna Krishan agus gur fhan sé thall i dteach uasal Bidar, dúirt Duryodhan go searbhasach.
Ag fágáil ár bpáláis mhóra, cé mhéad sonas agus sólás a fuair tú i dteach seirbhíseach?
Thug tú suas fiú Bhikhaum, Dohna agus Karan atá aitheanta mar fhir mhóra atá maisithe sna cúirteanna go léir.
Bhí anacair orainn go léir a fháil amach go bhfuil tú i do chónaí i mbothán”.
Ansin le miongháire, d’iarr an Tiarna Krishan ar an Rí teacht chun tosaigh agus éisteacht go cúramach.
Ní fheicim grá ná deabhóid ionat (agus mar sin níor tháinig mé chugat).
Níl fiú codán den ghrá atá ag Bidar ina chroí ag croí ar bith a fheicim.
Tá deabhóid ghrámhar ag teastáil ón Tiarna agus gan aon rud eile.
Ag tarraingt Daropati leis an ghruaig, thug Dusasanai isteach sa tionól í.
D'ordaigh sé dá chuid fear an maidseirbhíseach Dropati lom nocht a bhaint de.
Chonaic na cúig Phandavacha go léir arbh í an bhean í sin é.
Ag caoineadh, go hiomlán uaigneach agus gan chúnamh, dhún sí a súile. Ar aon intinn rinne sí agairt ar Krishna chun cabhair a fháil.
Bhí na seirbhísigh ag baint na héadaí as a corp ach bhí sraitheanna éadaigh níos mó ina dhún timpeall uirthi; d'éirigh na seirbhísigh tuirseach ach ní raibh deireadh leis na sraitheanna éadaí.
Bhí na seirbhísigh anois ag gríosadh agus ag cur frustrachais ar a n-iarracht ghinmhillte agus bhraith siad go raibh náire orthu féin.
Nuair a shroich sé abhaile, d'fhiafraigh an Tiarna Krishna do Dropati an raibh sí sábháilte sa tionól.
D'fhreagair sí go cúthail, "Ó aimsir ilbhliantúil tá tú ag maireachtáil go dtí do chlú mar athair na ndaoine gan athair."
Bhí aithne ar Sudama, brahman bocht, mar chara do Krishna ó óige.
Chuir a bhean chéile brahmin i gcónaí in iúl dó cén fáth nach ndeachaigh sé go dtí an Tiarna Krishna chun a bhochtaineacht a mhaolú.
Bhí imní air agus rinne sé machnamh ar conas a d'fhéadfaí é a thabhairt isteach arís do Krishna, a d'fhéadfadh cabhrú leis bualadh leis an Tiarna.
Shroich sé baile Duaraka agus sheas sé os comhair an phríomhgheata (de phálás Krishna).
Nuair a chonaic sé ó chian é, chrom Krishna, an Tiarna, agus ag fágáil a ríchathaoir tháinig sé go Súdáma.
Ar dtús chuaigh sé timpeall ar an tSúdama agus ansin ag baint a chosa ghlac sé leis.
Ag níochán a chosa thóg sé an t-uisce sin agus chuir sé ar Súdáma suí ar an ríchathaoir.
Ansin d'fhiosraigh Krishna go grámhar faoina leas agus labhair sé faoin am a raibh siad le chéile i seirbhís an Gúrú (Sandipani).
D'iarr Krishna an rís a sheol bean chéile Sudama agus tar éis ithe, tháinig sé amach chun a chara Sudama a fheiceáil.
Cé gur thug Krishna na ceithre chabhair ar fad (fíréantacht, saibhreas, comhlíonadh dúil agus saoirse) do Sudama, d’airigh uafás Krishna go raibh sé gan chúnamh.
Agus é tumtha i ndílseacht ghrámhar, chanadh an tiomna Jaidev amhráin an Tiarna (Govind).
Chuirfeadh sé síos ar na héachtaí glórmhara a chuir Dia i gcrích agus a raibh grá mór aige dó.
Bhí a fhios aige (Jaidev) nach mbeadh agus dá bhrí sin ina cheangal a leabhar ar ais abhaile tráthnóna.
A Dhia, stór gach buanna i bhfoirm an tiomnaithe Féin a scríobh na hamhráin go léir dó.
Bheadh áthas ar Jaidev na focail sin a fheiceáil agus a léamh.
Chonaic Jaidev crann iontach san fhoraois dhomhain.
Bhí amhráin an Tiarna Govin scríofa ar gach duilleog. Ní fhéadfadh sé a thuiscint an rúndiamhair.
Mar gheall ar an ngrá don tiomnaithe, ghlac Dia leis go pearsanta.
Níl aon bhrat idir Dia agus naomh.
Glaodh ar athair Namdev chun roinnt oibre a dhéanamh agus thug sé Naamdev air.
Dúirt sé le Namdev seirbhís a thabhairt do Thakur, an Tiarna, le bainne.
Tar éis dó folcadh a ghlacadh thug Namdev bainne bó dubh.
Tar éis dó an Thakur a níochán, chuir sé an t-uisce a úsáideadh chun an Thakur a ní, ar a cheann féin.
Anois agus lámha fillte d'iarr sé ar an Tiarna bainne a bheith aige.
Ag éirí seasmhach ina smaointe nuair a bhí sé ag guí, thaispeáin an Tiarna os a chomhair go pearsanta.
Thug Namdev ar an Tiarna an babhla iomlán bainne a ól.
Uair eile thug Dia bó mhairbh ar an saol agus thug sé ceann tuí freisin do bhothán Namdev.
Ar ócáid eile, rothlaigh Dia an teampall (tar éis nach raibh cead isteach ag Naamdev) agus rinne na ceithre castes (varnas) go léir bogha ag cosa Namdev.
Déanann an Tiarna cibé rud a dhéanann na naoimh agus a theastaíonn uaidh.
Dhúisigh Trilochan go luath gach lá díreach chun Namdev a fheiceáil,
Le chéile dhíreodh siad ar an Tiarna agus inseoidh Namdev mórscéalta Dé dó.
(D’fhiafraigh Trilochan de Namdev) “Guí go cineálta ar mo shon ionas, má ghlacann an Tiarna leis, go bhféadfainn spléachadh a fháil ar a fhís bheannaithe.”
D'fhiafraigh Namdev de Thakur, an Tiarna, conas a d'fhéadfadh Trilochan radharc a fháil ar an Tiarna?
Rinne an Tiarna Dia aoibh agus mhínigh sé do Naamdev;
“Níl aon tairiscint ag teastáil uaim. As m'aoibhneas amháin, chuirfinn ar Trilochan radharc a fháil orm.
Táim faoi smacht iomlán na ndílseoirí agus a n-éilimh ghrámhara ní féidir liom a dhiúltú choíche; ina ionad sin ní féidir liom féin iad a thuiscint freisin.
Éiríonn a ndíograis ghrámhar, i ndáiríre, mar idirghabhálaí agus cuireann sé orthu bualadh liom.”
Dhéanfadh brahman déithe a adhradh (i bhfoirm idols cloiche) áit a mbíodh Dhanna ag féarach ar a bhó.
Tar éis dó a adhradh a fheiceáil, d'fhiafraigh Dhanna den Brahman cad a bhí á dhéanamh aige.
“Tugann seirbhís don Thakur (Dia) an toradh atá ag teastáil,” a d’fhreagair an brahman.
D’fhiafraigh Dhanna, “A bhráthar, má aontaíonn tú go cineálta tabhair ceann dom.”
Rollaigh an brahman cloch, thug do Dhanna é agus mar sin fuair sé réidh é.
D’ionnlaid Dhanna an Thakur agus thairg sé arán agus bláthach dó.
Agus lámha fillte agus titim ag cosa na cloiche d'impigh sé go nglacfaí lena sheirbhís.
Dúirt Dhanna, “Ní íosfaidh mé ach an oiread, mar is féidir liom a bheith sásta má bhíonn fearg ort.”
(Féachaint ar a dhiabhaltas fíor agus grámhar) B’éigean do Dhia a bheith i láthair agus a arán agus a bhláthach a ithe.
Go deimhin, cuireann neamhchiontacht mar sin Dhanna radharc an Tiarna ar fáil.
Ba ghnách le Saint Beni, gurmukh, suí in uaigneas agus thiocfadh isteach i dtrasnán machnaimh.
Dhéanfadh sé gníomhaíochtaí spioradálta agus ní inseoidh sé do dhuine ar bith go huafásach.
Ag sroicheadh abhaile dó nuair a d’iarrfaí air, déarfadh sé le daoine go raibh sé imithe go doras a rí (an Tiarna Uachtarach).
Nuair a d'iarr a bhean chéile roinnt ábhar tí sheachnaíonn sé í agus mar sin chaith sé a chuid ama ag déanamh gníomhaíochtaí spioradálta.
Lá amháin agus sinn ag díriú ar an Tiarna le deabhóid aon-intinne, tharla míorúilt aisteach.
Chun glóir an tiomna a choinneáil, chuaigh Dia é féin i bhfoirm Rí chuig a theach.
Le lúcháir mhór, thug sé sólás do gach duine agus chuir sé airgead profuse ar fáil le haghaidh caiteachais.
As sin tháinig sé go dtí a dhíograiseach Beni agus bhí grá aige dó go trócaireach.
Ar an mbealach seo socraíonn sé bualadh bos dá thiomnaithe.
Agus é scoite ón domhan, bhí Brahmin Ramanand ina chónaí i Varanasi (Kasi).
D’eirigh sé go moch ar maidin agus chuaidh sé go dtí an Ganges chun folcadh.
Chomh luath agus fiú roimh Ramanand, chuaigh Kabir ann agus luigh ar an mbealach.
Ag teagmháil lena chosa dhúisigh Ramanand Kabir agus dúirt leis ‘Ram’ a labhairt, an fíor-theagasc spioradálta.
De réir mar a thagann an t-iarann i dteagmháil le cloch an fhealsaimh chun bheith ina ór agus déantar an crann margosa (Azadirachta indica) cumhra le sandal.
Déanann an Gúrú iontach ainmhithe agus taibhsí a iompú ina haingil fiú.
Bualadh leis an Gúrú iontach meascann an deisceabal go hiontach leis an Tiarna iontach iontach.
Ansin ón Féin spriongaí tobair agus cruthaíonn focail na gurmukhs foirm álainn
Anois tháinig Ram agus Kabir mar an gcéanna.
Ag éisteacht le glóir Kabir, d'iompaigh Sain le bheith ina dheisceabal freisin.
San oíche tumadh sé i ndílseacht ghrámhar agus ar maidin dhéanfadh sé seirbhís ag doras an rí.
Oíche amháin tháinig sadhus éigin chuige agus caitheadh an oíche ar fad ag canadh moltaí an Tiarna
Ní fhéadfadh Sain cuideachta na naomh a fhágáil agus dá bhrí sin ní dhearna sé seirbhís an rí an mhaidin dár gcionn.
Ghlac Dia é féin i bhfoirm Sain. Rinne sé seirbhís don rí ar shlí go raibh an rí thar a bheith sásta.
Ag tairiscint slán do na naomh, tháinig Sain le heagla go Pálás an rí.
An rí Ó fadó ghlaoigh an rí air in aice láimhe. Bhain sé de a chuid éadaigh féin agus thairg sé do Bhagat Sain iad.
‘Thug tú ró-chumhacht dom’, arsa an rí agus bhí a bhriathra cloiste ag cách.
Léiríonn Dia é féin mórgacht an tiomnaithe.
Bhain an súdaire (Ravidas) cáil amach mar bhagat (naomh) sna ceithre threo ar fad.
De réir thraidisiún a mhuintire dhéanfadh sé cobble na bróga agus d'iompar sé na hainmhithe marbh.
Ba é seo a ghnáthamh amach ach i ndáiríre bhí sé ina GEM fillte i ceirteacha.
Sheolfadh sé na ceithre vearnais (castes) ar fad. Rinne a sheanmóireacht iad a éigniú i ndílseacht mheabhrach don Tiarna.
Uair amháin, chuaigh grúpa daoine go Kasi (Varanasi) chun a dtumadh naofa a fháil sna Ganges.
Thug Ravidas dhela (leathphíce) do bhall amháin agus d'iarr air é a thairiscint do na Ganges.
Bhí féile iontach de chuid Abhijit naksatr (réalta) ar siúl ann nuair a chonaic an pobal an eachtra iontach seo.
Ghlac Ganges, í féin ag tógáil a láimhe amach an méid sin paltry, dhela, agus chruthaigh sí go raibh Ravidas ar cheann le Ganges mar dlúth agus inneach.
Do bhagat (naomh,) is é Dia a máthair, agus a athair agus a mac uile i gceann.
Bhí Ahalya bean chéile Gautam. Ach nuair a chuir sí súile Indhar, rí na ndéithe, tháinig an-chumhacht uirthi.
Chuaigh sé isteach sa teach, fuair sé mallacht ar a bheith in éineacht leis na mílte pudendums agus rinne aithrí.
D’éirigh an Indralok (áit chónaithe an Indr) ina uaigneas agus chuir sé náire air féin i bhfolach i lochán.
Ar chúlghairm an mhallachta nuair a tháinig na poill sin go léir ina súile, is ansin a d’fhill sé ar a ghnáthóg.
Tháinig Ahalya nach raibh in ann fanacht go seasta ina chastity cloch agus d'fhan ina luí ar bhruach na habhann
Ag baint le cosa (naofa) Ram tógadh í chun na bhflaitheas.
Mar gheall ar a chuid cairdeas tá sé cosúil le máthair do na tiomnaithe agus tá sé ina mhaith do na peacaigh tugtar Slánaitheoir na ndaoine a thit air.
An mhaith a dhéanamh ar ais trí gothaí maithe i gcónaí, ach an té a dhéanann maith don olc aithrítear air mar cháilidheach.
Conas is féidir liom a mhíniú cé chomh mór is atá an duine neamhléiritheach sin (A Thiarna).
Fear mórbhealaigh Valmiki a bhí i Valmeel a robáil agus a mharódh taistealaithe a bhí ag dul thart.
Ansin thosaigh sé ag freastal ar an bhfíor-Ghúrú, Anois d'éirigh a intinn difrúil faoina chuid oibre.
Spreag a intinn fós daoine a mharú ach ní ghéillfeadh a lámha.
Rinne an fíor-Ghúrú a intinn suaimhneach agus tháinig deireadh le gach toil intinne.
Nocht sé gach olc intinne os comhair an Ghúrú agus dúirt, 'A Thiarna, is gairm í seo domsa'.
D’iarr an Gúrú air fiosrú sa bhaile cé na baill den teaghlach a bheadh ina chomhpháirtí leis faoina dhrochghníomhartha tráth báis.
Ach cé go raibh a chlann i gcónaí réidh le bheith ina n-íobairt dó, ní raibh aon duine acu réidh le freagracht a ghlacadh.
Ar fhilleadh dó, chuir an Gúrú seanmóir na fírinne ina chroí agus rinne sé seanmóir saortha de. Le léim amháin scaoileadh é as glan na cruinne.
Bheith gurmukh, éiríonn duine in ann léim thar sléibhte na bpeacaí.
Ajamil, an peacach tite ina chónaí le striapach.
Bhí sé ina apostate. Bhí sé i bhfostú i ngrinneall na ndrochghníomhartha.
Cuireadh a shaol amú i ngníomhartha futile agus caitheadh agus caitheadh é laistigh den aigéan saolta uafásach.
Le linn dó a bheith leis an striapach, bhí seisear mac ina athair aige. Mar thoradh ar a drochghníomhartha rinneadh robálaithe dainséaracha orthu go léir.
Rugadh an seachtú mac agus thosaigh sé ag smaoineamh ar ainm don leanbh.
Thug sé cuairt ar an nGúrú a d'ainmnigh a mhac Narayan (ainm do Dhia).
Ag deireadh a shaoil, nuair a chonaic Ajamil teachtairí an bháis, ghlaoigh sé ar Narayan.
Is é ainm Dé a rinne na teachtairí báis a ghlacadh chun a sála. Chuaigh Ajamil chun na bhflaitheas agus níor fhulaing sé builleanna ó chlub teachtairí an bháis.
Scriosann focal Ainm an Tiarna gach brón.
Striapach peacach a bhí i Gankaa a chaith muince na n-imní timpeall a muineál.
Uair amháin bhí fear mór ag dul thart a stad ina lios.
Nuair a chonaic sé an drochbhail a bhí uirthi tháinig sé trua agus thairg sé parrot speisialta di.
Dúirt sé léi an parrot a mhúineadh chun an t-ainm Ram a athrá. Tar éis di an trádáil torthúil seo a thuiscint, d'imigh sé ansin.
Gach uile lá, le lántiúchan, mhúin sí don pharrot Ram a rá.
Is é ainm an Tiarna fuascailteoir na ndaoine tite. Nigh sé ar shiúl a eagna agus a gníomhais olc.
Tráth an bháis, ghearr sé ar shiúl srón Yama - teachtaire an bháis ní raibh uirthi báthadh i aigéan ifreann.
Mar gheall ar elixir ainm (an Tiarna) bhí sí go hiomlán gan peacaí agus tógadh chun na bhflaitheas í.
Is é ainm (an Tiarna) an tearmann deiridh ag na daoine gan dídean.
Chuir an Putana droch-cháiliúil nimh ar a dá theas.
Tháinig sí chuig teaghlach (de Nand) agus thosaigh sí ag cur a grá nua don teaghlach in iúl.
Trína mheabhlaireacht chliste, d’ardaigh sí Krishna ina lap.
Le bród mór brúite sí a teat cíche i mbéal Krishna agus tháinig amach.
Anois leathnaigh sí a corp go mór.
Krishna ag éirí freisin an meáchan iomlán de na trí shaol crochadh ó agus greamaithe dá muineál.
Ag éirí gan aithne, agus cosúil le sliabh thit sí síos san fhoraois.
Shaor Krishna í faoi dheireadh agus thug sí stádas comhionann le cara a mháthar.
Ag áit naofa Prabhas, chodail Krishna crosa cosaithe lena chos ar a ghlúin.
Bhí comhartha Lotus ina chos ag soilsiú cosúil le réalta.
Tháinig sealgair agus é ag smaoineamh air ina shúil fia, scaoil an t-saighead.
Agus é ag druidim linn, thuig sé gurbh é Krishna a bhí ann. D’éirigh sé lán de bhrón agus d’iarr sé maithiúnas.
Rinne Krishna neamhaird ar a ghníomh mícheart agus ghlac sé leis.
Go grásta d’iarr Krishna air a bheith lán de bhuanseasmhacht agus thug sé sacaireacht don éagóiritheoir.
Deireann gach duine an mhaith, ach is é an Tiarna amháin a shocraíonn oibreacha na n-olc.
Tá go leor peacaigh tite saortha aige.