Thuig Oankar amháin, an fuinneamh primal, trí ghrásta an phreceptor diaga
Is é ainm an Gúrú fíor an fhírinne, knowable ach ag éirí gurmukh, an Gúrú dírithe.
Is é an comhthionól naofa an t-aon áit a bhfuil sabad-brahm,
Déantar an ceartas fíor agus scagadh uisce ó bhainne.
Is é géilleadh roimh an nGúrú an foscadh is sábháilte, áit a dtuilltear trí sheirbhís (an tuillteanas).
Anseo, agus aird iomlán á tabhairt ar an Briathar, éistear leis, cantar é agus neadaítear sa chroí é.
Táim ag íobairt do Ghúrú den sórt sin a bhronnann onóir ar na daoine hísle agus íseal.
I gcomhthionól Sikhs an Ghúrú, tagann muintir na vearnais go léir le chéile.
Tá bealach na gurmukhs deacair agus ní féidir a rúndiamhair a thuiscint.
Ní féidir fiú sú milis cána an tsiúcra a chur i gcomparáid le haoibhneas na Cirtan, aithris bhinn na n-iomann.
Anseo, faigheann an iarrthóir na ceithre idéal saoil ar fad .i. dharma, airt, kam agus moks.
Iad siúd a shaothraigh an Briathar, rinne siad cumasc sa Tiarna agus shaor siad iad féin ó na cuntais go léir.
Feiceann siad tríd gach aois agus fós ní chuireann siad iad féin os cionn daoine eile.
Bogaim os comhair an Tiarna síoraí a thaispeánann trína ghrásta féin a fhoirm dofheicthe (sna créatúir go léir).
Cuireann sé go grástúil ar an tséis nach bhfuil bainte isteach sa mheon neamhshonraithe agus déanann sé í a bheachtú.
Déanann sé, i gcuideachta na naomh, an neachtar a ól, rud nach bhfuil éasca le díolama ar shlí eile.
Iad siúd a fuair teagasc na foirfeachta, fanann siad seasmhach ar an bhfírinne.
Go deimhin, is iad na gurmukhs na ríthe ach fanann siad ar shiúl ó maya.
Ní féidir le Brahma, Visnu agus Mahesa radharc an Tiarna a bheith acu (ach tá an rud céanna ag na gurmukhs)
Incarnated Visnu deich n-uaire agus bhunaigh sé a ainmneacha.
Ag scrios na deamhain mhéadaigh sé na coimhlintí.
D'aithris Brahma na ceithre Vedas go tuisceanach;
Ach chruthaigh sé na cruinne as a ego.
Bhí Siva gafa sa tamas i gcónaí buartha agus feargach.
Ní shroicheann ach gurmukhs, atá dírithe ar an nGúrú, a gcuid ego doras na saoirse.
Fiú agus é ina ascetic, níor labhair Narad ach (de anseo agus ansiúd).
Toisc é a bheith ina chúilín, ní raibh tóir aige air féin ach mar insint scéil.
Sanak et al. d'éirigh fearg orthu nuair a chuaigh siad go Visnu nach raibh cead acu dul isteach ag na doirseoirí.
Chuir siad iachall ar Visnu dul faoi dheich n-ioncharnadh agus mar sin bhí saol síochánta Visnu cráite.
Ba é ba chúis leis an máthair a rugadh do Sukdev a bheith ag fulaingt toisc nach raibh a sheachadadh ag an máthair ar feadh dhá bhliain déag.
Is iad na gurmukhs amháin a bhfuil torthaí an-áthas uachtaracha acu a d'fhulaing an neamh-mhaolú (ainm an Tiarna).
An talamh ag éirí go híseal comhchruinnithe ar chosa (an Tiarna).
Ós rud é go raibh lúcháir ar chosa Lotus, dhíbir sé an ego.
Is é an deannach sin na gcos, atá inmhianaithe ag na trí shaol.
Nuair a chuirtear daingne agus dúthracht leis, is é an sásamh is bonn do chách.
Cuireann sé slí beatha gach créatúr san áireamh, agus cuireann sé slí bheatha ar fáil do chách.
De réir na huachta diaga, iompraíonn sé mar a dhéanann gurmukh.
Tá an t-uisce sa talamh agus an talamh san uisce.
Níl aon leisce ar uisce dul íseal agus níos ísle; meastar go bhfuil sé níos íon.
Le sreabhadh síos, bíonn concussion an fhórsa imtharraingthe ag uisce ach is maith leis dul níos ísle fós.
Súthaíonn sé i ngach duine agus taitneamh a bhaint as le duine agus go léir.
Cruinniú uair amháin nach dtéann sé as a chéile agus mar sin tá sé inghlactha i gcúirt an Tiarna.
Aithnítear na daoine tiomnaithe (bhagat) trína seirbhís (don chine daonna)
Tá an crann ar an domhan a gceann síos i dtreo an bun.
Maireann siad ag fulaingt iad féin ach doirteadh sonas ar an domhan.
Fiú nuair a chloítear iad, cuireann siad torthaí ar fáil agus múchann siad ár n-ocras.
Tá a scáth chomh tiubh sin go mbaineann an intinn (agus an comhlacht) taitneamh as síocháin.
Má ghearrann duine iad, tairgeann sé iad a shábhadh.
Is annamh a ghlacann daoine cosúil le crann le toil an Tiarna.
De chrann a dhéantar tithe agus piléir.
Cuidíonn crann a shábhálann sé bád a dhéanamh.
Ansin ag cur iarainn (tairní) air, faigheann sé daoine ar snámh ar uisce.
In ainneoin an iliomad tonnta abhann, tógann sé daoine trasna.
Mar an gcéanna, déanann Sikhs an Ghúrú, i ngrá agus eagla an Tiarna, an Briathar a chleachtadh.
Cuireann siad ar dhaoine an t-aon Tiarna a leanúint agus iad a shaoradh ó ghéibheann an tras-imirce.
Faigheann Sesame brúite sa phreas ola agus tugann sé ola.
Dóitear an ola sa lampa agus díbrítear an dorchadas.
Déantar dúch ar shúiche an lampa agus sroicheann an ola chéanna an dúch-phota a bhfuil Focal an Ghúrú scríofa ar a chabhair.
Trí na focail a éisteacht, a scríobh, a fhoghlaim agus a scríobh, moltar an Tiarna do-airithe.
Cleachtann na gurmukhs, ag cailleadh a dtuiscint ar ego, an Briathar.
Agus tumtar sa chomhionannas trí úsáid a bhaint as collyrium an eolais agus an tiúchan.
Nuair a sheasann siad isteach i bpoll tugann siad bainne agus ní bhíonn siad le háireamh, ie níl an ego ag na hainmhithe.
Tiontaítear bainne go gruth agus tagann an t-im de.
Lena n-aoileach agus fual, tá an talamh plástráilte chun adhradh a thairiscint;
Ach nuair a bhíonn earraí éagsúla á n-ithe aige, déanann an duine faecas uafásach orthu, gan úsáid chun críche ar bith.
Iad siúd a rinne adhradh Tiarna sa phobal naofa, tá a saol beannaithe agus rathúil.
Ní fhaigheann siad ach toradh an tsaoil ar domhan.
Ag glacadh le toil an Tiarna, tá go leor ag fulaingt le cadás.
Tar éis a bheith ginned tríd an sorcóir, tá sé cardáilte.
Tar éis é a chardáil, déantar a snáth a sníomh.
Ansin déanann an fíodóir, le cabhair a giolcach, sceimhleacha isteach in éadach é.
Cuireann an fear níocháin an t-éadach sin isteach ina choire fiuchta agus ansin nitear ar shruth é.
Agus na héadaí céanna á gcur orthu, maisíonn na saibhir agus na ríthe na tionóil.
Tá a fhios ag Madder (Rubia munjista) go han-mhaith é féin a mheilt.
Tá a charachtar den sórt sin nach bhfágann sé na héadaí choíche.
Mar an gcéanna, an sugarcane freisin cúram a fháil faoi shaoirse brúite féin.
Gan a fhágáil ar shiúl cuireann a binneas blas an neachtair.
Táirgeann sé jaggery, siúcra, molás triacail go leor míreanna taitneamhach.
Mar an gcéanna, ní staonann na naoimh ó sheirbhís an chine daonna, agus tugann siad sonas do chách.
Nuair a chuirtear iarann san fhoirnéis téitear an t-iarann.
Ansin cuirtear ar an inneoin é áit a n-iompraíonn sé na strócanna casúir.
Agus é a dhéanamh soiléir cosúil le gloine, socraítear a luach.
Ag meilt ar chlochaibh meidhreach gearrtar a chuid páirteanna .i. déantar a lán earraí as.
Anois é a choinneáil (nó na hailt sin) sa deannach sábhadóireachta etc. fágtar é le glanadh.
Ar an mbealach céanna tagann na gurmukhs trí chailliúint a gcuid ego aghaidh le duine lena nádúr bunúsach féin.
Gearradh crann dathúil é féin agus rinneadh rebeck de.
Fuair gabhar óg bás go bhfuair sé é féin; dháil sé a chuid feola ar na feoiliteoirí.
Rinneadh a stéig isteach go putóige agus cuireadh an craiceann (ar druma) agus fuaite.
Anois tugtar isteach sa chomhthionól naofa é mar a ndéantar ceol ar an uirlis seo.
Cruthaíonn sé séis Raag mar a chloistear an Shabad.
Aon duine a thugann adhradh do Ghúrú fíor, an Dia, sluitear isteach sa chomhionannas é.
Chruthaigh Dia an crann sandal agus choinnigh sé san fhoraois é.
Gluaiseann an gaoth thart ar an sandal ach ní thuigeann sé an do-airithe (nádúr an chrainn).
Tagann an fhírinne faoin sandal chun tosaigh nuair a chumhrán sé gach duine lena cumhráin.
Téann an gurmukh níos faide ná an caste agus na hidirdhealú a bhaineann le taboos ithe.
Ólann sé neachtar eagla agus grá an Tiarna sa chomhthionól naofa.
Tagann an Gurmukh aghaidh ar aghaidh lena nádúr intreach féin (sahaj subhai).
Laistigh de theagasc an Ghúrú, freastalaíonn Sikhigh an Ghúrú (daoine eile).
Tugann siad mar charthanacht na ceithre saibhreas (char padarathi) do na beggars.
Canann siad péisteanna an Tiarna dofheicthe atá thar gach cuntas.
Ólann siad sú an siúcra cána deabhóid ghrámhar, agus déanann daoine eile taitneamh a bhaint as an gcéanna freisin.
Ní féidir le haon ní san am atá caite chomh maith leis an todhchaí a bheith comhionann lena ngrá.
Ní féidir le duine ar bith dul i ngleic fiú le céim amháin de bhealach na gurmukhs.
Is ionann uisce a fháil don phobal naofa agus ríocht lacs Indrapuris.
Is mó an meilt arbhair (don phobal naofa) ná sásamh an iliomad neamh.
Is ionann socrú agus cur i gcoillte i dtinteán langar (saor-chistin) don phobal leis na rddhis, siddhis agus na naoi seoda.
Is iad na daoine naofa feighlithe na mbochtán agus ina gcomhluadar is i gcroí na ndaoine a bhíonn an umhlaíocht.
Is ionann canadh iomann an Ghúrú agus pearsanú na séise nár baineadh amach.
Tá sé níos fearr ná na céadta mílte d'ofrálacha agus féastaí dóite a bheathú do Shíc le gram phár.
Is fearr a chur faoi deara é a ní ná cuairteanna ar chomhthionóil ag áiteanna na n-oilithreacht.
Is ionann é agus na céad mílte cleachtaí reiligiúnacha eile chun iomann an Ghúraí a athrá chuig Sikh.
Fiú amháin nuair a fheictear an Gúrú tá gach amhras agus aiféala.
Fanann a leithéid de fhear gan mháíl i aigéan uafásach an domhain agus ní bhíonn eagla air faoina thonnta.
An té a chuimsíonn reiligiún Gúrú (Gurmati) tá sé thar theorainneacha an lúcháir nó an bhróin ar mhaithe le gnóthachan nó caillteanas.
De réir mar a chuireann an síol sa talamh tugann sé toradh míle uair níos mó.
Méadaíonn an bia a chuirtear i mbéal gurmukh gan teorainn agus ní féidir é a chomhaireamh.
Tugann an talamh toradh an tsíl a cuireadh ann;
Ach tugann an síol a thairg sé do na cinn atá dírithe ar Ghúrú gach cineál torthaí.
Gan cur, ní fhéadfadh duine ar bith a ithe agus ní fhéadfadh an talamh aon ní a tháirgeadh;
Tar éis an fonn chun freastal ar an Gurmukh, comhlíonann gach mian.